Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-2.4012.673.2018.1.RD
z 6 listopada 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 16 października 2018 r. (data wpływu za pośrednictwem platformy ePUAP 16 października 2018 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zamieszczania danych na fakturze w celu rozliczania podatku VAT – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 października 2018 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zamieszczania danych na fakturze w celu rozliczania podatku VAT.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Republice Czeskiej - V. s.r.o., prowadzącą na obszarze Polski działalność gospodarczą za pomocą oddziału V. Sp. z o.o. Oddział w Polsce (dalej jako: „Wnioskodawca”). Przedmiotem przeważającej działalności Wnioskodawcy są usługi spedycyjne w zakresie transportu drogowego. Opodatkowaniu w Polsce podlega tylko ten dochód zagranicznej osoby prawnej, który został osiągnięty za pośrednictwem oddziału. Przedsiębiorca zagraniczny złożył również wniosek do Sądu Rejonowego, do Wydziału Gospodarczego Krajowego Rejestru Sądowego (dalej KRS), o rejestrację oddziału w Polsce. Następnie został dokonany wpis rejestrujący oddział zagranicznego przedsiębiorcy pod numerem KRS o nazwie V. Spółka z ograniczona odpowiedzialnością Oddział w Polsce. Skutkiem zgłoszenia rejestracji oddziału było również nadanie Numeru Identyfikacji Podatkowej, który ma służyć Wnioskodawcy w realizacji zadań oddziału jako płatnika zaliczek na podatek PIT i składek na ubezpieczenie społeczne, czyli dla celów które można określić jako wypełnianie zadań wynikających z relacji niejako wewnętrznych, w których bierze udział tylko oddział oraz jednostki administracyjne danego państwa. Natomiast, dla potrzeb sprzedaży na rzecz polskich klientów oraz w związku z nabywaniem przez Wnioskodawcę towarów i usług w Polsce przedsiębiorca zagraniczny zwrócił się do właściwego urzędu skarbowego (dalej: US) z wnioskiem o nadanie Numeru Identyfikacji Podatkowej (dalej: NIP) i numer taki do celów transakcji gospodarczych z udziałem polskich kontrahentów otrzymał. Wnioskodawca zamierza dla celów rozliczania VAT posługiwać się nr NIP nieuwidocznionym w KRSie, a nadanym przedsiębiorcy zagranicznemu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w świetle obowiązujących przepisów prawa prawidłowe jest dla celów rozliczania VAT posługiwanie się przez Oddział Przedsiębiorcy zagranicznego nr NIP nieuwidocznionym w KRSie, a nadanym Przedsiębiorcy zagranicznemu, tj. w szczególności czy prawidłowe jest wystawienie przez Wnioskodawcę - V. Sp. z o.o. Oddział w Polsce, faktur zawierających dane adresowe: V. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Oddział w Polsce, oraz nr NIP nadany przedsiębiorcy zagranicznemu?

Zdaniem Wnioskodawcy, V. Sp. z o.o. Oddział w Polsce jest oddziałem przedsiębiorcy zagranicznego i jako taki nie posiada odrębnej podmiotowości prawnej, a stanowi jedynie formę prowadzenia przez zagraniczną spółkę działalności w Polsce. Jak wynika z art. 3 pkt 4) ustawy z dnia 6 marca 2018 r. o zasadach uczestnictwa przedsiębiorców zagranicznych i innych osób zagranicznych w obrocie gospodarczym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (Dz.U. z 2018 r. poz. 649) pod pojęciem „oddziału” należy rozumieć wyodrębnioną i samodzielną organizacyjnie część działalności gospodarczej, wykonywaną przez przedsiębiorcę poza siedzibą przedsiębiorcy lub głównym miejscem wykonywania działalności. W konsekwencji oddział nie jest w Polsce traktowany jako podatnik, gdyż podatnikiem jest przedsiębiorca zagraniczny i to on ponosi odpowiedzialność za działalność oddziału. Z tych względów numer NIP nadany przedsiębiorcy zagranicznemu jest niezbędny w zewnętrznych kontaktach gospodarczych, czyli pomiędzy Wnioskodawcą, a zewnętrznymi podmiotami prawnymi, a w szczególności będzie wykazywany na fakturach VAT wystawianych przez Wnioskodawcę, czy też dla potrzeb rozliczania podatku VAT. Jednocześnie, jak wskazał Naczelny Sąd Administracyjny, w wyroku z 18 marca 2011 r. (sygn. II FSK 1773/09): „oddział spółki zagranicznej, będącej podatnikiem na mocy odrębnych przepisów (np. ustawy o podatku od towarów i usług), nie jest zobowiązany do zgłoszenia ewidencyjnego, nawet tylko jako płatnik podatku dochodowego od osób fizycznych oraz płatnik składek na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne, ponieważ w obrocie gospodarczym posługuje się NIP nadanym spółce. Tym samym nie ma podstaw do nadania takiemu oddziałowi spółki odrębnego numeru identyfikacji podatkowej.” Mimo wyżej przytoczonego wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego Wnioskodawca, zatrudniający jako pracodawca pracowników i będący płatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych oraz będący płatnikiem składek na ubezpieczenia społeczne zobowiązany został przez organy podatkowe do wystąpienia o nadanie numeru NIP, w celu rozliczania podatku PIT i składek na ubezpieczenie społeczne zatrudnianych pracowników. Aktualnie Wnioskodawcy nadany został nr NIP (uwidoczniony w KRS), jednak zdaniem Wnioskodawcy pomimo dysponowania uwidocznionym w KRS nr NIP, do czynności podatkowych z zakresu VAT i CIT Wnioskodawca powinien korzystać z numeru NIP nadanego Przedsiębiorcy zagranicznemu, jako osobie prawnej będącej jednostką macierzystą Wnioskodawcy (Oddziału Przedsiębiorcy zagranicznego). Ustalenie kwestii czy Wnioskodawca może posługiwać się numerem NIP nadanym Przedsiębiorcy zagranicznemu do rozliczania się z tytułu podatku dochodowego od osób prawnych (CIT) i podatku od towarów i usług (VAT), niesie za sobą istotne konsekwencje prawnopodatkowe. Zdaniem Wnioskodawcy w wyniku utworzenia Oddziału w Polsce w rozumieniu przepisów ustawy o zasadach uczestnictwa przedsiębiorców zagranicznych i innych osób zagranicznych w obrocie gospodarczym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nie dochodzi do powstania nowego, odrębnego od Spółki macierzystej podatnika podatku VAT oraz podatku CIT. Tym samym w celu rozliczania VAT lub CIT z organami podatkowymi działająca w formie Oddziału Spółka macierzysta, powinna posługiwać się nadanym jej numerem NIP.

Wynika to z okoliczności, iż mimo nadania Wnioskodawcy numeru NIP, w celu rozliczania podatku PIT i składek na ubezpieczenie społeczne zatrudnianych pracowników, ujawnionego w KRS, podmiot zagraniczny prowadzący działalność na terytorium Polski w formie oddziału, zarejestrowany dla potrzeb podatku VAT oraz podatku CIT, traktowany jest jako jeden podmiot - przedsiębiorca zagraniczny. W konsekwencji, posługiwanie się w celu rozliczania VATu przez Wnioskodawcę - V. Oddział w Polsce nr NIP nieuwidocznionym w KRSie, a nadanym Przedsiębiorcy zagranicznemu i wystawianie faktur zawierających dane adresowe: V. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Oddział w Polsce, oraz nr NIP nadany przedsiębiorcy zagranicznemu jest prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą o VAT” – podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Faktury są dokumentami potwierdzającymi rzeczywiste transakcje gospodarcze dokonywane przez podatnika. Faktura pełni szczególną rolę dowodową w prawidłowym wymiarze podatku od towarów i usług, dlatego też niezwykle istotne jest prawidłowe oznaczenie wszystkich elementów faktury.

W myśl art. 106e ust. 1 pkt 1-15 ustawy o VAT – faktura powinna zawierać:

1. datę wystawienia;
   
2. kolejny numer nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę;
   
3. imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy;
   
4. numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany dla podatku, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. a;
   
5. numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany dla podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. b;
   
6. datę dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi lub datę otrzymania zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, o ile taka data jest określona i różni się od daty wystawienia faktury;
   
7. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
   
8. miarę i ilość (liczbę) dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług;
   
9. cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
   
10. kwoty wszelkich opustów lub obniżek cen, w tym w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto;
    
11. wartość dostarczonych towarów lub wykonanych usług, objętych transakcją, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
    
12. stawkę podatku;
    
13. sumę wartości sprzedaży netto z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku;
    
14. kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
    
15. kwotę należności ogółem (…).
    
    
    

Z cytowanych przepisów wynika, że faktura dokumentująca sprzedaż powinna zawierać dane dotyczące nabywcy i sprzedawcy, tj. dane określone w art. 106e ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT, a mianowicie imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy.

Ponadto faktura powinna również zawierać stosownie do art. 106e ust. 1 pkt 4 i 5 ustawy o VAT numery, za pomocą których zarówno nabywca jak i sprzedawca są zidentyfikowani dla podatku lub podatku od wartości dodanej.

W tym miejscu należy zwrócić uwagę na uregulowania prawne zawarte w przepisach ustawy z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (Dz. U. z 2017 r., poz. 869, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą o NIP”, dotyczące posiadania i posługiwania się numerem identyfikacji podatkowej NIP.

I tak, stosownie do treści art. 2 ust. 1 ustawy o NIP osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które na podstawie odrębnych ustaw są podatnikami, podlegają obowiązkowi ewidencyjnemu.

Na podstawie art. 2 ust. 2 i ust. 3 ustawy o NIP obowiązkowi ewidencyjnemu podlegają również inne podmioty niż wymienione w ust. 1, jeżeli na podstawie odrębnych ustaw są podatnikami, oraz płatnicy podatków, a także podmioty będące, na podstawie odrębnych ustaw, płatnikami składek ubezpieczeniowych.

W myśl art. 5 ust. 1 ustawy o NIP podatnicy, z zastrzeżeniem ust. 2a, są obowiązani do dokonania zgłoszenia identyfikacyjnego do naczelnika urzędu skarbowego albo organu właściwego na podstawie odrębnych przepisów. Zgłoszenia identyfikacyjnego dokonuje się jednokrotnie, bez względu na rodzaj oraz liczbę opłacanych przez podatnika podatków, formę opodatkowania, liczbę oraz rodzaje prowadzonej działalności gospodarczej oraz liczbę prowadzonych przedsiębiorstw.

Zgodnie z art. 5 ust. 3 ustawy o NIP zgłoszenie identyfikacyjne podatników niebędących osobami fizycznymi zawiera: pełną i skróconą nazwę (firmę), formę organizacyjno-prawną, adres siedziby, numer identyfikacyjny REGON, organ rejestrowy lub ewidencyjny i numer nadany przez ten organ, wykaz rachunków bankowych, adresy miejsc prowadzenia działalności, adres miejsca przechowywania dokumentacji rachunkowej oraz przedmiot wykonywanej działalności określony według obowiązujących standardów klasyfikacyjnych, a ponadto:

1. w przypadku zakładów (oddziałów) osób prawnych oraz innych wyodrębnionych jednostek wewnętrznych będących podatnikami – NIP oraz inne dane dotyczące jednostki macierzystej;
   
2. w przypadku spółek cywilnych, osobowych spółek handlowych i podmiotów podlegających wpisowi do rejestru przedsiębiorców na zasadach określonych dla spółek osobowych – dane dotyczące wspólników, w tym również identyfikator podatkowy poszczególnych wspólników;
   
3. w przypadku podatkowych grup kapitałowych – dane dotyczące spółek wchodzących w skład grupy, w tym również NIP nadane tym spółkom.
   
   

Każdy więc podmiot posiadający status podatnika lub płatnika podatków lub płatnika składek ubezpieczeniowych i zdrowotnych jest obowiązany do złożenia zgłoszenia identyfikacyjnego. Przy czym dokonujący zgłoszenia identyfikacyjnego otrzymuje wyłącznie jeden NIP.

Podkreślić również należy, że numer identyfikacji podatkowej nie może być używany w oderwaniu od nazwy podmiotu, która występuje w decyzji o nadaniu numeru identyfikacji podatkowej. Należy także wskazać, że numer identyfikacji podatkowej może być przypisany wyłącznie jednemu podatnikowi (płatnikowi). Zgodnie bowiem z zapisem art. 11 powołanej ustawy o NIP, podatnik jest zobowiązany do podawania numeru identyfikacji podatkowej na wszelkich dokumentach związanych z wykonywaniem zobowiązań podatkowych oraz niepodatkowych należności budżetowych, do których poboru obowiązane są organy podatkowe lub celne. Inaczej rzecz ujmując identyfikacja danego podmiotu, a tym samym wynikających z tego tytułu obowiązków odbywa się na podstawie nadanego mu numeru identyfikacji podatkowej. Konsekwencją decyzji administracyjnej o nadaniu numeru NIP, jest jednoznaczna identyfikacja podmiotu poprzez jego NIP, nazwę i adres.

Jednocześnie stosownie do art. 160 ust. 3 ustawy o VAT osoba prawna, której zakłady (oddziały) rozliczały się jako odrębni podatnicy, wstępuje z dniem 1 maja 2004 r. we wszystkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki swojego zakładu (oddziału), który przestał być wyodrębnionym podatnikiem – w zakresie, w jakim dotyczą podatku od towarów i usług.

Zatem z dniem 1 maja 2004 r. oddział jako forma organizacyjna przestał być odrębnym podatnikiem podatku od towarów i usług i jest obowiązany we wszystkich sprawach związanych z rozliczeniem podatku VAT do posługiwania się NIP-em jednostki macierzystej.

Z uwagi na powołane przepisy art. 106e ustawy o VAT oraz przytoczone przepisy ustawy o NIP należy uznać, że podmiotem identyfikowanym na podstawie numeru identyfikacji podatkowej jest jednostka macierzysta. Tym samym jest ona obowiązana do podawania swojej nazwy wraz z numerem identyfikacji podatkowej oraz adresem na wszelkich dokumentach związanych z wykonywaniem zobowiązań podatkowych.

Prawidłowość materialno-prawna faktury zachodzi, jeżeli odzwierciedla ona prawdziwe zdarzenie gospodarcze. Nie można uznać za prawidłową fakturę, gdy wskazuje ona, co prawda zaistniałe zdarzenie gospodarcze, ale które wystąpiło między innymi podmiotami.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Republice Czeskiej V. s.r.o., prowadzącą na obszarze Polski działalność gospodarczą za pomocą oddziału V. Sp. z o.o. Oddział w Polsce. Przedmiotem przeważającej działalności Wnioskodawcy są usługi spedycyjne w zakresie transportu drogowego. Opodatkowaniu w Polsce podlega tylko ten dochód zagranicznej osoby prawnej, który został osiągnięty za pośrednictwem oddziału. Przedsiębiorca zagraniczny złożył również wniosek do Sądu Rejonowego, do Wydziału Gospodarczego Krajowego Rejestru Sądowego, o rejestrację oddziału w Polsce. Następnie został dokonany wpis rejestrujący oddział zagranicznego przedsiębiorcy pod numerem KRS, o nazwie V. Spółka z ograniczona odpowiedzialnością Oddział w Polsce. Skutkiem zgłoszenia rejestracji oddziału było również nadanie Numeru Identyfikacji Podatkowej, który ma służyć Wnioskodawcy w realizacji zadań oddziału jako płatnika zaliczek na podatek PIT i składek na ubezpieczenie społeczne, czyli dla celów które można określić jako wypełnianie zadań wynikających z relacji niejako wewnętrznych, w których bierze udział tylko oddział oraz jednostki administracyjne danego państwa. Natomiast, dla potrzeb sprzedaży na rzecz polskich klientów oraz w związku z nabywaniem przez Wnioskodawcę towarów i usług w Polsce przedsiębiorca zagraniczny zwrócił się do właściwego urzędu skarbowego z wnioskiem o nadanie Numeru Identyfikacji Podatkowej i numer taki do celów transakcji gospodarczych z udziałem polskich kontrahentów otrzymał. Wnioskodawca zamierza dla celów rozliczania VAT posługiwać się nr NIP nieuwidocznionym w KRSie, a nadanym przedsiębiorcy zagranicznemu.

Wątpliwości Wnioskodawcy sprowadzają się do ustalenia jakimi danymi dla rozliczenia podatku VAT powinien posługiwać się oddział przedsiębiorcy zagranicznego tj. czy prawidłowym jest wystawianie faktur zawierających dane adresowe V. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Oddział w Polsce oraz nr NIP nadany przedsiębiorcy zagranicznemu.

Mając zatem na uwadze powołane powyżej przepisy prawa oraz okoliczności sprawy należy stwierdzić, że prawidłowo wystawiona faktura powinna zawierać dane jednostki macierzystej (Spółki) z jej danymi adresowymi i numerem NIP. Nie ma zaś konieczności wskazywania na fakturze nazwy oraz adresu Oddziału. Faktury jedynie dodatkowo w celu łatwiejszej identyfikacji oprócz danych identyfikacyjnych Spółki, mogą zawierać informacje pozwalające na identyfikację Oddziału (np. nazwę jaką posługuje się w obrocie gospodarczym oraz jego adres).

Jak wskazano wyżej konsekwencją decyzji administracyjnej o nadanie numeru NIP jest jednoznaczna identyfikacja podmiotu poprzez jego NIP, nazwę i adres. Zatem zgodnie z art. 106e ust. 1 pkt 3-5 ustawy o VAT, Wnioskodawca winien wykazywać na fakturach nazwę i adres jednostki macierzystej wraz z numerem identyfikacji podatkowej (numerem VAT) jednostki macierzystej. Natomiast adres Oddziału może zostać umieszczony na fakturze jako informacja dodatkowa.

Wnioskodawca dla rozliczania podatku VAT przy wystawianiu faktur za prawidłowe uważa posługiwanie się numerem NIP przedsiębiorcy zagranicznego jednak jednocześnie za prawidłowe uważa na fakturach zawieranie nazwy oraz danych adresowych jedynie Oddziału bez jednoczesnego wskazywania nazwy oraz danych adresowych jednostki macierzystej.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie wystawiania faktur zawierającymi następujące dane adresowe: V. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Oddział w Polsce nr NIP nadany przedsiębiorcy zagranicznemu należało uznać za nieprawidłowe.

Jednocześnie Organ zaznacza, że niniejsza interpretacja rozstrzyga tylko i wyłącznie w zakresie prawidłowości danych zawartych na fakturze w celu rozliczania podatku VAT. Natomiast nie rozstrzyga w zakresie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (CIT) czy też przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (PIT), ponieważ Wnioskodawca nie wskazał, że oczekuje interpretacji przepisów z zakresu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie sformułował pytań dotyczących interpretacji przepisów z zakresu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i fizycznych oraz nie dokonał stosownej opłaty.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Ponadto należy wskazać, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekle prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.