2018.11.06 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT1-1.4012.674.2018.1.KM
z 6 listopada 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy – przedstawione we wniosku z dnia 6 września 2018 r. (data wpływu 12 września 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do zwolnienia od podatku dla usługi pośrednictwa finansowego polegającej na udzielaniu wsparcia w postaci produktu finansowego „Reporęczenie” dla MŚP – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 września 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do zwolnienia od podatku dla usługi pośrednictwa finansowego polegającej na udzielaniu wsparcia w postaci produktu finansowego „Reporęczenie” dla MŚP.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka z o.o. z siedzibą w S. został utworzony głównie w celu wspierania inicjatyw gospodarczych mikro, małych i średnich przedsiębiorstw z terenu Województwa, udzielania poręczeń lub gwarancji za zobowiązania mikroprzedsiębiorców, małych i średnich przedsiębiorców, a także organizacji pożytku publicznego w rozumieniu przepisów ustawy o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie. Zgodnie z danymi zawartymi w KRS przedmiotem przeważającej działalności gospodarczej Wnioskodawcy jest kod PKD: 64.99.Z - pozostała finansowa działalność usługowa, gdzie indziej niesklasyfikowana, z wyłączeniem ubezpieczeń i funduszów emerytalnych. Odpis KRS Wnioskodawcy stanowi załącznik do niniejszego wniosku.

Wnioskodawca świadczy głównie usługi finansowe, takie jak: udzielanie poręczeń kredytów i leasingów, udzielanie poręczeń wadiów przetargowych. W zakresie świadczenia ww. usług wystawiane są odbiorcom faktury VAT ze stawką VAT „ZW” na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 39 ustawy o podatku od towarów i usług.

Głównymi udziałowcami Wnioskodawcy jest Województwo oraz Bank … w W.

Dnia 31 lipca 2018 r. Z. S.A. (dalej także: Z. lub Zamawiający) na swojej stronie internetowej … zamieściła ogłoszenie o zamówieniu - procedura otwarta - …: usługi finansowe i ubezpieczeniowe … (znak sprawy określony w SIWZ: ………., dalej także: ogłoszenie o zamówieniu).

Zgodnie z opisem zawartym w ogłoszeniu o zamówieniu przedmiotem zamówienia jest świadczenie przez Wykonawcę (mającego być Pośrednikiem Finansowym) usługi pośrednictwa finansowego, polegającej na udzielaniu wsparcia w postaci produktu finansowego „Reporęczenie” dla MŚP. Zamawiający - Z. S.A. obejmie swoim reporęczeniem zobowiązania Wykonawcy (Pośrednika Finansowego) wynikające z udzielonych przez niego Jednostkowych Poręczeń w celu zabezpieczenia spłaty tych zobowiązań z tytułu udzielonych przez Instytucje Finansowe Odbiorcom Ostatecznym Kredytów, tj. kredytów w rozumieniu Prawa Bankowego, bądź pożyczek lub leasingu w rozumieniu ustawy z dnia 23.4.1964 r. Kodeks cywilny („Reporęczenie”). Jednostkowe Poręczenie może zostać objęte Reporęczeniem Zamawiającego po jego wpisaniu do Portfela Jednostkowych Poręczeń. Całkowita wartość przeznaczona przez Zamawiającego na Reporęczenia Jednostkowych Poręczeń w ramach ogłoszonego postępowania o udzielenie zamówienia publicznego wynosi 30 000.000 PLN bez Prawa Opcji.

Wyżej wskazane zamówienie jest finansowane ze środków publicznych Województwa.

Dokumenty przetargowe w postaci: ogłoszenia o zamówieniu, specyfikacji istotnych warunków zamówienia (po modyfikacjach, dalej także SIWZ), załączniki do SIWZ, w tym: załącznik nr 4 - umowa operacyjna I stopnia po modyfikacjach (dalej także: umowa operacyjna I stopnia) i załączniki do umowy operacyjnej I stopnia (po modyfikacjach) oraz wyjaśnienia - stanowią załączniki do niniejszego wniosku o wydanie interpretacji.

Sp. z o. o.. w dniu 5 września 2018 r. złożył do Zamawiającego ofertę przetargową zgodnie z wyżej wskazaną Specyfikacją Istotnych Warunków Zamówienia.

Ogłoszenie o zamówieniu obejmuje także wzór umowy operacyjnej I stopnia. Opisany w niniejszym wniosku wzór umowy operacyjnej I stopnia obejmuje załącznik nr 4 do SIWZ po modyfikacji. Zgodnie z paragrafem 2 ust. 1 i 2 ww. wzoru umowy operacyjnej I stopnia: przedmiotem niniejszej Umowy jest świadczenie przez Wykonawców usługi pośrednictwa finansowego, polegającej na udzielaniu wsparcia w postaci produktu finansowego „Reporęczenie” dla MŚP. Umowa określa, w szczególności:

Kryteria wyboru Odbiorców Ostatecznych;
Warunki udzielania i wypłaty Jednostkowych Poręczeń Odbiorcom Ostatecznym w ramach zawieranych Umów Operacyjnych II Stopnia z uwzględnieniem parametrów określonych w Załączniku nr 1 (Metryka Produktu Finansowego - Reporęczenie);
Zasady naliczania i wypłacania Pośrednikowi Finansowemu Wynagrodzenia za Wykonywanie Usługi Pośrednictwa Finansowego;
Warunki naliczania kar umownych;
Zasady sprawozdawczości z realizacji Umowy;
Zasady i warunki zmiany Umowy.

Zgodnie z wyżej wskazanym wzorem umowy operacyjnej I stopnia przez użyte w umowie określenia należy rozumieć:

poręczenie

Jak wynika z powyższych definicji w pierwszej kolejności będą zawierane umowy kredytu przez Instytucje Finansowe z Odbiorcami Ostatecznymi. Umowy te będą zabezpieczone poprzez poręczenia jednostkowe udzielane przez Pośrednika Finansowego. Poręczenie udzielone przez Pośrednika Finansowego Instytucji Finansowej będzie stanowiło zabezpieczenie spłaty zobowiązań Odbiorcy Ostatecznego wynikających z Umowy Kredytu, poprzez zawarcie przez Pośrednika Finansowego z Odbiorcą Ostatecznym Umowy Operacyjnej II Stopnia oraz złożenie Instytucji Finansowej dokumentu potwierdzającego udzielenie poręczenia.

Zatem schemat zabezpieczenia umowy kredytu będzie polegał na tym, że Pośrednik Finansowy będzie zawierał z Odbiorcą Ostatecznym umowę operacyjną II Stopnia, zaś składane przez Pośrednika Finansowego Instytucji Finansowej dokumenty o udzieleniu poręczenia będą stanowiły dokumenty potwierdzające udzielenie poręczenia na zabezpieczenie spłaty zobowiązań Odbiorcy Ostatecznego wynikających z Umowy Kredytu zawartej z Instytucją Finansową. Dzięki temu Instytucja Finansowa będzie mogła w związku z uzyskanym zabezpieczeniem zgłosić przeciwko Pośrednikowi Finansowemu roszczenia z tytułu Jednostkowego Poręczenia.

Jednostkowe poręczenia będą udzielane w okresie budowy portfela, a więc do 24 miesięcy od dnia podpisania umowy z Pośrednikiem Finansowym, z zastrzeżeniem, że w przypadku skorzystania przez Zamawiającego z Prawa Opcji, o którym mowa w § 13 Umowy, definicja ta odnosi się także do okresu, o którym mowa w § 13 pkt 4 Umowy.

Pośrednik Finansowy może udzielać Jednostkowych Poręczeń w ramach przyznanej Wartości Reporęczenia.

Natomiast relacje pomiędzy Zamawiającym a Pośrednikiem Finansowym w zakresie reporęczenia kształtują się następująco:

Zgodnie ze wskazaną powyżej definicją umowną (z umowy operacyjnej I stopnia) portfel Jednostkowych Poręczeń odnosi się do jednostkowych Poręczeń udzielonych w Okresie Budowy Portfela przez Pośrednika Finansowego na rzecz Odbiorców Ostatecznych względem Instytucji Finansowych. Natomiast jednostkowe reporęczenie oznacza - zobowiązanie Zamawiającego do wypłaty środków na rzecz Pośrednika Finansowego w przypadku zgłoszenia przeciwko niemu roszczenia przez Instytucję Finansową z tytułu Jednostkowego Poręczenia.

Pośrednik Finansowy i Z. będą prowadzić niezależne od siebie działania windykacyjne, każdy w części odpowiadającej swoim wierzytelnościom. Wszelkie czynności windykacyjne w odniesieniu do wierzytelności Zamawiającego wynikające z wypłaconych Jednostkowych Reporęczeń w trakcie i po zakończeniu trwania Umowy prowadzi Zamawiający.

Przedmiot ogłoszonego przez Z. ogłoszenia o zamówieniu obejmuje reporęczenie przez Zamawiającego zarządzanymi przez siebie środkami zobowiązania Pośrednika Finansowego wynikające z udzielonych przez niego Jednostkowych Poręczeń dla Kredytów, zgodnie z definicją w § 1 pkt 1 ust. 6 Umowy, przyznawanych Odbiorcom Ostatecznym przez Instytucje Finansowe, do Wartości Reporęczenia przeznaczonej w ramach postępowania. Jednostkowe Poręczenie może zostać objęte Reporęczeniem Zamawiającego po jego wpisaniu do Portfela Jednostkowych Poręczeń. Całkowita wartość przeznaczona przez Zamawiającego na Reporęczenia Jednostkowych Poręczeń w ramach ogłoszonego postępowania o udzielenie zamówienia publicznego wynosi 30 000 000,00 PLN.

Pośrednik Finansowy tworzy Portfel Jednostkowych Poręczeń w Okresie Budowy Portfela. Pośrednik Finansowy zobowiązany jest wykorzystać, do upływu połowy Okresu Budowy Portfela, co najmniej 25% Wartości Reporęczenia. Limity Reporęczenia ze środków Zamawiającego na Jednostkowe Poręczenia przyznawane Odbiorcom Ostatecznym wynoszą odpowiednio:

80 % wartości Jednostkowego Poręczenia udzielonego w kwocie do 500 000,00 PLN;
70 % wartości Jednostkowego Poręczenia udzielonego w kwocie mieszczącej się w przedziale od 500 000,01 PLN do 900 000,00 PLN;
60 % wartości Jednostkowego Poręczenia udzielonego w kwocie mieszczącej się w przedziale od 900 000,01 PLN do 1 800 000,00 PLN.

W przypadku, gdy łączna wartość Jednostkowych Poręczeń udzielonych jednemu Odbiorcy Ostatecznemu przekroczy poszczególne progi kwotowe określone w pkt 1.6 Metryki, limit zobowiązania Zamawiającego w stosunku do każdego Jednostkowego Poręczenia przekraczającego te progi będzie zmniejszany o 10 p.p., z zastrzeżeniem postanowień pkt I.9 Metryki.

Zgodnie z ogłoszeniem o zamówieniu Zamawiający przewiduje w każdej części zamówienia udzielenie zamówienia podstawowego oraz ewentualnego zamówienia w ramach Prawa Opcji, zgodnie z dyspozycją art. 34 ust. 5 Ustawy Pzp. Wysokość środków udostępnianych Wykonawcy w ramach Prawa Opcji wynosi do 100 % wysokości pierwotnego Zamówienia w ramach danej części. Prawo Opcji jest uprawnieniem Zamawiającego, z którego może, ale nie musi skorzystać w ramach niniejszego zamówienia. Zamawiający nie ponosi żadnej odpowiedzialności z tytułu nieskierowania takiego żądania do Wykonawcy, a Wykonawcy z tytułu nie skorzystania z Prawa Opcji przez Zamawiającego nie przysługuje żadne roszczenie. Zamawiający ma prawo do skorzystania z Prawa Opcji w przypadku gdy spełnione zostaną łącznie następujące przesłanki:

przyznana Pośrednikowi Finansowemu Wartość Reporęczenia została przez niego wykorzystana w 100 % do ostatniego dnia Okresu Budowy Portfela;
Pośrednik Finansowy zrealizował wskaźnik wspartych przedsiębiorstw (zawartych Umów Operacyjnych II Stopnia) na poziomie co najmniej 80 %;
Zamawiający będzie dysponował środkami w odpowiedniej wysokości.

Zamawiający pisemnie poinformuje Pośrednika Finansowego o podjętej decyzji w sprawie skorzystania z Prawa Opcji, nie później niż w terminie jednego miesiąca kalendarzowego po upływie miesiąca, w którym zakończył się Okres Budowy Portfela oraz określi, w piśmie skierowanym do Pośrednika Finansowego, poziom dodatkowych środków. Wynagrodzenie Pośrednika Finansowego z tytułu wniesienia dodatkowych środków w ramach Prawa Opcji, naliczone zostanie proporcjonalnie do wniesionych środków według stawki procentowej określonej przez Pośrednika Finansowego w Ofercie. W przypadku skorzystania przez Zamawiającego z Prawa Opcji, wszystkie postanowienia Umowy uznaje się za wiążące również w stosunku do dodatkowych środków wnoszonych na podstawie tego prawa.

Zarówno w okresie budowy portfela, jak i w okresie wygaszania portfela Pośrednikowi Finansowemu będzie przysługiwało wynagrodzenie określone w paragrafie 9 wzoru umowy operacyjnej I stopnia. Zgodnie z przedmiotowym paragrafem umowy (ust. 1 i 2):

Pośrednik Finansowy za realizację Umowy otrzymuje wynagrodzenie w formie Wynagrodzenia za Wykonywanie Usługi Pośrednictwa Finansowego.
Wynagrodzenie za Wykonywanie Usługi Pośrednictwa Finansowego podzielone jest na dwie składowe:

1) przez 24 miesiące od dnia zawarcia Umowy - wynagrodzenie ryczałtowe w łącznej wysokości………zł (słownie:........) płatne ratalnie, z dołu - w proporcjonalnych ratach kwartalnych za każdy rozpoczęty kwartał kalendarzowy okresu. Zamawiający zastrzega sobie prawo do skorygowania wynagrodzenia Wykonawcy wskazanego w zdaniu pierwszym w przypadku nie wykorzystania przez Pośrednika Finansowego przyznanej Wartości Reporęczenia w Okresie Budowy Portfela lub w przypadku wykreślenia Jednostkowego Poręczenia z portfela Jednostkowych Poręczeń w Okresie Wygaszania Portfela. Kwotę korekty oblicza się poprzez odjęcie od kwoty wskazanej w zdaniu pierwszym dwukrotności iloczynu faktycznie wykorzystanej Wartości Reporęczenia i wartości procentowej oczekiwanego wynagrodzenia wskazanego w Ofercie Wykonawcy tj. ... %,

2) od następnego dnia po upływie okresu, o którym mowa w ust. 1) do daty kończącej Okres Wygaszania Portfela - wynagrodzenie ryczałtowe, płatne ratalnie, z dołu za każdy kwartał kalendarzowy a wyznaczane dla każdego kolejnego kwartału kalendarzowego w wysokości……..р.a. od faktycznie zaangażowanej Wartości Reporęczenia wg stanu na ostatni dzień kwartału poprzedzającego.

Zatem Wnioskodawca w przypadku wygrania przetargu i uzyskania zamówienia dotyczącego sprawy: … jako Pośrednik Finansowy będzie otrzymywał wynagrodzenie za realizację umowy operacyjnej I stopnia. Wynagrodzenie przysługuje za świadczenie usługi pośrednictwa finansowego polegającej na udzielaniu wsparcia w postaci produktu finansowego „Reporęczenie” dla MŚP.

Zgodnie z paragrafem 9 ust. 5 wzoru umowy operacyjnej I Stopnia Wykonawca składa do Zamawiającego fakturę do 15 dni od zakończenia danego kwartału rozliczeniowego. Zapłata nastąpi w terminie do 14 dni od dnia doręczenia Zamawiającemu przez Wykonawcę prawidłowo sporządzonej faktury. Do faktury Wykonawca zobowiązany będzie załączyć kalkulację wysokości należnego wynagrodzenia.

Usługa udzielania Jednostkowych Poręczeń jest określona w Załączniku Nr 1 do Umowy Operacyjnej I Stopnia „Metryka Produktu Finansowego Reporęczenie”. Zasady wypłaty Reporęczeń są określone w Załączniku Nr 3 do Umowy Operacyjnej I Stopnia.

Zamawiający dokona wypłaty wartości Jednostkowego Reporęczenia pod warunkiem przekazania mu przez Pośrednika Finansowego następujących dokumentów:
1. prawidłowo wypełnionego Wniosku o Wypłatę Reporęczenia, którego wzór stanowi Załącznik nr 4 do Umowy;
2. kopii Umowy Kredytu oraz kopii dokumentów potwierdzających Udzielenie Jednostkowego Poręczenia oraz Umowy Operacyjnej II Stopnia (poświadczonych za zgodność z oryginałem przez Pośrednika Finansowego);
3. kopii wezwania do zapłaty z tytułu udzielonego Jednostkowego Poręczenia, skierowanego do Pośrednika Finansowego przez Instytucję Finansową wraz z załącznikami (poświadczonymi za zgodność z oryginałem przez Pośrednika Finansowego);
4. innych dokumentów związanych z Umową Kredytu, której dotyczy Wniosek, z zastrzeżeniem pkt 6.
Po dokonaniu wypłaty wartości Jednostkowego Reporęczenia, Zamawiający na podstawie art. 518 § 3 Kodeksu cywilnego, wstępuje w prawa Pośrednika Finansowego do wysokości dokonanej wypłaty.

Zgodnie z pkt 111.1.2) (sytuacja ekonomiczna i finansowa) ogłoszenia o zamówieniu minimalny poziom ewentualnie wymaganych standardów obejmuje:

1) Zgodnie z zapisami Metryki Produktu Finansowego Reporęczenie, stanowiącego załącznik nr 3 do SIWZ, Wykonawca zobowiązany jest do zapewnienia wniesienia do każdej Umowy Operacyjnej II Stopnia, Wkładu Pośrednika Finansowego wynoszącego minimum 20% wartości każdego Jednostkowego Poręczenia udzielanego w ramach realizacji zamówienia, tj. dla III części zamówienia suma Wkładu Pośrednika Finansowego w Jednostkowe Poręczenia, bez Prawa Opcji, wyniesie nie mniej niż 6 000 000,00 PLN;

2) W związku z powyższym Zamawiający uzna, że Wykonawca spełnia warunki w zakresie sytuacji finansowej, jeżeli wykaże, że posiada środki pieniężne lub zdolność kredytową w kwocie 3 000 000,00 PLN;

3) Wysokość wymaganych środków pieniężnych lub zdolności kredytowej odpowiadającej tej kwocie odpowiada 50 % wymaganego Wkładu Pośrednika Finansowego, dla danej części zamówienia, bez uwzględnienia Wkładu Zamawiającego wnoszonego na podstawie Prawa Opcji;

4) Dla Wykonawców wspólnie ubiegających się o udzielenie zamówienia sumowaniu podlegają wykazane przez każdego z nich środki pieniężne lub zdolność kredytowa.

Zgodnie z paragrafem 3 ust. 2 i 3 wzoru Umowy Operacyjnej I Stopnia: w celu właściwego wykonywania Umowy Pośrednik Finansowy zobowiązuje się zapewnić odpowiedni personel, warunki lokalowe, wyposażenie techniczne oraz wsparcie administracyjne i logistyczne, w zakresie w jakim będzie to konieczne do realizacji Umowy, z uwzględnieniem minimalnych wymogów określonych w Specyfikacji Istotnych Warunków Zamówienia oraz złożonej Ofercie.
Pośrednik Finansowy jest zobowiązany do:
1. Wykorzystania 25% przyznanej Wartości Reporęczenia do upływu połowy Okresu Budowy Portfela;
2. Wykorzystania 100% przyznanej Wartości Reporęczenia w Okresie Budowy Portfela;
3. Wsparcia co najmniej 160 przedsiębiorców (zawartych Umów Operacyjnych II Stopnia);
4. Pośrednik Finansowy jest zobowiązany do zbierania i udostępniania Zamawiającemu następujących informacji i dokumentów dotyczących Odbiorców Ostatecznych, w zakresie efektów udzielonego wsparcia, tj. m.in.:
  
  (i) kontynuowania prowadzenia działalności gospodarczej przez Odbiorców Ostatecznych,
  
  (ii) utworzonych, nowych miejsc pracy,
  
  (iii) wprowadzenia nowych produktów lub usług,
  
  (iiii) zdobycia nowych rynków zbytu,
  
  (iiiii) procentowego wzrostu wartości przychodów ze sprzedaży.

Zgodnie z załącznikiem nr 10 do umowy operacyjnej I stopnia Wykonawca będzie zobowiązany do realizacji obowiązków informacyjno-promocyjnych, w tym między innymi do oznakowania odpowiednim ciągiem znaków, tj. znakiem Z. S.A., znakiem Z. X. Y., znakiem Pośrednika Finansowego oraz znakiem Województwa, wszystkich działań i materiałów informacyjno-promocyjnych dotyczących wdrażanego Produktu Finansowego, umieszczenia w swojej siedzibie i w punktach obsługi klienta, w których wdrażany jest Produkt Finansowy plakatów lub tablic informacyjnych oznakowanych odpowiednio zgodnie z zapisami pkt 4 lit. a) powyżej; zamieszczenia na swojej stronie internetowej (bądź podstronie/zakładce) opisu wdrażanego Produktu Finansowego wraz z jego szczegółowymi parametrami (np. maksymalna wartość poręczenia, okres spłaty, opłaty, prowizje etc.) oraz wzorami dokumentów aplikacyjnych oznaczonych odpowiednio zgodnie z zapisami pkt 4 lit. a) powyżej; prowadzenia innych działań informacyjno-promocyjnych, w szczególności z wykorzystaniem mediów społecznościowych ((…), itp.) oraz promowania podejmowanych działań prowadzonych w związku z wdrażanym Produktem Finansowym, przekazywania Zamawiającemu informacji dotyczących dostępnego Produktu Finansowego na potrzeby zamieszczenia ich na stronie internetowej Z.

Zgodnie z ogłoszeniem o zamówieniu zdolność techniczna i kwalifikacje zawodowe będą oceniane w ten sposób, iż: w celu potwierdzenia spełniania warunków udziału w postępowaniu Wykonawca zobowiązany jest złożyć następujące dokumenty:

oświadczenia dotyczącego udzielonych poręczeń dla przedsiębiorstw z sektora MŚP w zakresie niezbędnym do wykazania spełniania warunku wiedzy i doświadczenia Wykonawcy w okresie ostatnich 3 lat przed upływem terminu składania ofert, a jeżeli okres prowadzenia działalności jest krótszy - w tym okresie, tj. ze wskazaniem odpowiednio liczby udzielonych poręczeń dla MŚP i rocznej wartości udzielonych poręczeń dla MŚP,
wykazu osób, skierowanych przez Wykonawcę do realizacji zamówienia, wraz z informacjami na temat ich kwalifikacji zawodowych, doświadczenia i wykształcenia niezbędnych do wykonania zamówienia, a także zakresu wykonywanych przez nie czynności oraz informacją o podstawie do dysponowania tymi osobami.

Minimalny poziom ewentualnie wymaganych standardów:

Zamawiający uzna, że Wykonawca spełnia warunki w zakresie osób zdolnych do realizacji zamówienia, jeśli wykaże, że w skład zespołu oddelegowanego do wykonania zamówienia będą wchodziły co najmniej wskazane niżej osoby:
1. osoba z co najmniej 2-letnim doświadczeniem w zakresie sprawozdawczości i rozliczenia produktów finansowych finansowanych ze środków publicznych, posiadająca wykształcenie wyższe;
2. osoba z co najmniej 2-letnim doświadczeniem w zakresie analizy ryzyka kredytowego rozumianej jako analiza zdolności kredytowej/pożyczkowej przedsiębiorstw, posiadająca wykształcenie wyższe.

Po upływie połowy Okresu Budowy Portfela Zamawiający weryfikuje stopień zaawansowania wykorzystania przyznanej Wartości Reporęczenia i w przypadku, gdy Pośrednik Finansowy wykorzystał w tym okresie mniej niż 25% przyznanej Wartości Reporęczenia, Zamawiającemu przysługuje prawo do wypowiedzenia Umowy.

Pośrednikowi Finansowemu w zamian za realizację Umowy przysługuje wynagrodzenie za wykonywanie Usługi Pośrednictwa Finansowego:

od dnia zawarcia Umowy, przez 24 miesiące, wynagrodzenie ryczałtowe płatne z dołu w proporcjonalnych ratach kwartalnych za każdy rozpoczęty kwartał kalendarzowy okresu, w wysokości rocznie nie więcej niż 1,9 % przyznanej Wartości Reporęczenia;
od następnego dnia po upływie okresu, o którym mowa w pkt I powyżej, do daty kończącej Okres Wygaszania Portfela, wynagrodzenie ryczałtowe płatne ratalnie z dołu za każdy kwartał kalendarzowy, wyznaczane dla każdego kolejnego kwartału kalendarzowego, w wysokości nie więcej niż 1,4 % rocznie faktycznie zaangażowanej Wartości Reporęczenia wg stanu na ostatni dzień kwartału poprzedzającego.

Wnioskodawca kalkulując wynagrodzenie za realizację zamówienia, bierze pod uwagę czynności związane z udzielaniem poręczeń i uwzględnia między innymi takie parametry jak: koszty obsługi projektu, ryzyko udzielania poręczeń. Wynagrodzenie Wnioskodawcy otrzymane z tytułu realizacji Zamówienia będzie przeznaczone między innymi na pokrycie kosztów związanych z udzielaniem poręczeń, oceną ryzyka, monitoringiem i obsługą projektu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w przypadku uzyskania zamówienia przez Wnioskodawcę i pełnienia roli Pośrednika Finansowego w związku z ogłoszeniem o zamówieniu wydanym przez Z. w dniu 31 lipca 2018 r. w sprawie znak: opisanym w stanie faktycznym niniejszego wniosku o interpretacje Wnioskodawca jako Pośrednik Finansowy przy wystawianiu każdej faktury dla Z. zgodnie z paragrafem 9 ust. 5 umowy operacyjnej I Stopnia obejmującej wynagrodzenie za świadczoną usługę pośrednictwa finansowego, polegającą na udzielaniu wsparcia w postaci produktu finansowego „Reporęczenie” dla MŚP (mikro, małe i średnie przedsiębiorstwa) - będzie mógł stosować stawkę podatku VAT „ZW" na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 39 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U z 2017 r. poz. 1221 ze zm.) i z taką adnotacją wystawiać faktury VAT, z uwagi na fakt, że usługa pośrednictwa finansowego, polegająca na udzieleniu wsparcia w postaci produktu finansowego „Reporęczenie” dla MSP - stanowi element (w ramach usługi kompleksowej) dominującej usługi poręczenia i reporęczenia korzystających ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 39 ustawy o VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku uzyskania zamówienia przez Wnioskodawcę i pełnienia roli Pośrednika Finansowego w związku z ogłoszeniem o zamówieniu wydanym przez Z. w dniu 31.07.2018r. w sprawie znak: opisanym w stanie faktycznym niniejszego wniosku o interpretacje Wnioskodawca jako Pośrednik Finansowy przy wystawianiu każdej faktury dla Z. zgodnie z paragrafem 9 ust. 5 umowy operacyjnej I Stopnia obejmującej wynagrodzenie za świadczoną usługę pośrednictwa finansowego polegającą na udzielaniu wsparcia w postaci produktu finansowego „Reporęczenie” dla MŚP (mikro, małe i średnie przedsiębiorstwa) - będzie mógł stosować stawkę podatku VAT „ZW” na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 39 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U z 2017 r. poz. 1221 ze zm.) i z taką adnotacją wystawiać faktury VAT, z uwagi na fakt, że usługa pośrednictwa finansowego polegająca na udzieleniu wsparcia w postaci produktu finansowego „Reporęczenie” dla MSP - stanowi element (w ramach usługi kompleksowej) dominującej usługi poręczenia i reporęczenia korzystających ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 39 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Stosownie do art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Jednocześnie, przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy przewidują dla niektórych towarów i usług stawki obniżone lub zwolnienie od podatku.

I tak, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 39 ustawy o VAT: zwalnia się od podatku usługi w zakresie udzielania poręczeń, gwarancji i wszelkich innych zabezpieczeń transakcji finansowych i ubezpieczeniowych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu tych usług, a także zarządzanie gwarancjami kredytowymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę.

Zwolnione z podatku VAT są również usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę (art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT)

Ponadto, zgodnie z art. 43 ust. 15 ustawy o VAT, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 7,12 i 37-41 nie mają zastosowania do:

czynności ściągania długów, w tym factoringu;
usług doradztwa;
usług w zakresie leasingu.

Sprecyzowanie przepisów regulujących zwolnienie od podatku od towarów i usług dla usług finansowych ma na celu zapewnienie jednolitego stosowania tego zwolnienia w odniesieniu do rynku wspólnotowego, jak również zapewnienie spójności przepisów dotyczących podatku od towarów i usług z przepisami krajowymi regulującymi funkcjonowanie rynku finansowego. Zwolnienie od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 39 ustawy o VAT jest zwolnieniem o charakterze przedmiotowym, nie jest uzależnione od cech podmiotu świadczącego wymienione w przepisie usługi.

Powyższe zwolnienia znajdują odzwierciedlenie w przepisach Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, poz. 1 ze zm.), zwanej dalej także dyrektywą.

I tak, zgodnie z art. 131 Dyrektywy, zwolnienia przewidziane w rozdziałach 2-9 stosuje się bez uszczerbku dla innych przepisów wspólnotowych i na warunkach ustalanych przez państwa członkowskie w celu zapewnienia prawidłowego zastosowania tych zwolnień oraz zapobieżenia wszelkim możliwym przypadkom uchylania się od opodatkowania, unikania opodatkowania i nadużyć.

W myśl art. 135 ust. 1 dyrektywy 2006/112/WE Rady, państwa członkowskie zwalniają m.in. następujące transakcje:

(...)
udzielanie kredytów i pośrednictwo kredytowe, oraz zarządzanie kredytami przez kredytodawcę;
pośrednictwo lub wszelkie działania w zakresie gwarancji kredytowych, poręczeń i wszelkich innych zabezpieczeń i gwarancji oraz zarządzanie gwarancjami kredytowymi przez kredytodawcę; (...).

Poręczenie zostało zdefiniowane w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) w art. 876-887. Zgodnie z art. 876 § 1 ustawy Kodeks cywilny przez umowę poręczenia poręczyciel zobowiązuje się względem wierzyciela wykonać zobowiązanie na wypadek, gdyby dłużnik zobowiązania nie wykonał. W myśl art. 879 § 1 Kodeksu cywilnego o zakresie zobowiązania poręczyciela rozstrzyga każdoczesny zakres zobowiązania dłużnika.

W celu dokonania prawidłowej kwalifikacji czynności opisanych w przedstawionym stanie faktycznym sprawy rozważenia wymaga kwestia, tzw. świadczeń złożonych (kompleksowych).

Co do zasady każde świadczenie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług powinno być traktowane jako odrębne i niezależne, jednak w sytuacji, gdy jedna usługa obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia kilka świadczeń, usługa ta nie powinna być sztucznie dzielona dla celów podatkowych. Zatem, z ekonomicznego punktu widzenia usługi nie powinny być dzielone dla celów podatkowych wówczas, gdy tworzyć będą jedną usługę kompleksową obejmującą kilka świadczeń pomocniczych.

Koncepcję opodatkowania świadczeń kompleksowych wypracował Trybunał Sprawiedliwości UE, w wydanych orzeczeniach na podstawie pierwotnie obowiązującej Szóstej Dyrektywy Rady (77/388/EWG) oraz obecnie obowiązującej Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r., w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L nr 347, str. 1, z późn. zm.). W orzecznictwie TSUE utrwalone jest bowiem stanowisko, że każde świadczenie powinno być zwykle uznawane za odrębne i niezależne (vide np. orzeczenia TSUE w sprawach: C-41/04 z 27 października 2005 r. Levob Verzekeringen BV, OV Bank NV przeciwko Staatssecretaris van Finacien, C-572/07 z 11 czerwca 2009 r. RLRE Tellmer Property sro przeciwko Financni reditelstyi v

Usti nad Labem, C-224/11 z 17 stycznia 2013 r. BGŹ Leasing sp. z o.o.

W wyrokach tych wskazano też, że w pewnych okolicznościach formalnie odrębne świadczenia, które mogą być wykonywane oddzielnie, a zatem odpowiednio prowadzić do opodatkowania lub zwolnienia, należy uważać za jedną czynność, jeżeli nie są one od siebie niezależne. W wyrokach tych TSUE podał, powołując się przy tym na swoje wcześniejsze orzecznictwo, w jakich sytuacjach można mówić o kompleksowości świadczeń, stwierdzając, że jedno świadczenie występuje w przypadku, gdy co najmniej dwa elementy albo co najmniej dwie czynności dokonane przez podatnika są ze sobą tak ściśle związane, że tworzą obiektywnie tylko jedno nierozerwalne świadczenie gospodarcze, którego rozdzielenie miałoby sztuczny charakter. Zdaniem Trybunału jest tak również, jeżeli jeden lub kilka świadczeń należy uznać za świadczenie główne, natomiast pozostałe świadczenie lub świadczenia dodatkowe, traktowane z punktu widzenia podatkowego tak jak świadczenie główne. W szczególności świadczenie należy uznać za dodatkowe w stosunku do świadczenia głównego, jeżeli nie stanowi ono dla klienta celu samo w sobie, lecz służy skorzystaniu w jak najlepszy sposób ze świadczenia głównego. Według Trybunału z jednym świadczeniem mamy do czynienia zwłaszcza w przypadku, gdy kilka elementów powinno być uznanych za konstytutywne dla świadczenia głównego, podczas gdy przeciwnie, jedno lub więcej świadczeń powinno być postrzegane jako jedno lub więcej świadczeń pomocniczych dzielących los prawny świadczenia głównego. Powyższe twierdzenia znajdują również potwierdzenie w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 kwietnia 2014 r. sygn. akt I FSK 759/13.

NSA w powyższym wyroku wskazał, iż z przywołanych orzeczeń o kompleksowości świadczeń można mówić, gdy:

co najmniej dwa elementy albo co najmniej dwie czynności dokonane przez podatnika są ze sobą tak ściśle związane, że tworzą obiektywnie tylko jedno nierozerwalne świadczenie gospodarcze, którego rozdzielenie miałoby sztuczny charakter, albo gdy
co najmniej jeden element stanowi świadczenie główne, podczas gdy przeciwnie, jedno lub więcej świadczeń jest postrzegane jako jedno lub więcej świadczeń pomocniczych dzielących los prawny świadczenia głównego.

Ponadto NSA wskazał, iż w wyroku powołanym wyżej w sprawie C-224/11 TSUE stwierdził, że w celu ustalenia, czy świadczenia stanowią kilka niezależnych świadczeń, czy jedno świadczenie należy poszukiwać elementów charakterystycznych dla rozpatrywanej transakcji. Należy brać przy tym pod uwagę ogół okoliczności, w jakich ma miejsce dana transakcja.

We wskazanym powyżej wyroku NSA rozpatrywał przypadek, w którym uznał, za błędną interpretację MF dotycząca sztucznego dzielenia czynności składających się na jedną całość gospodarczą dotyczącą udzielania pożyczek. NSA wskazał, iż MF błędnie potraktował czynności jako odrębne umowy, z których każda funkcjonować będzie niezależnie. W uzasadnieniu NSA wskazał, iż, cyt.: dokonując wykładni tych przepisów należy mieć na uwadze, że usługa wynikająca z przedstawionego we wniosku o interpretację indywidualną udzielania finansowania dla dłużnika z równoczesną spłatą dotychczasowego wierzyciela może stanowić czynność, która w zakresie wywieranych skutków będzie identyczna jak usługa kredytu/pożyczki poprzez realizowany cel w postaci zapewnienia finansowania dla finalnego beneficjenta świadczonej usługi. Zastosowanie powołanych przepisów ustawy VAT nie sprowadza się bowiem sensu stricte do zapewniania finansowania jedynie w oparciu o umowę kredytu, bądź umowę pożyczki w rozumieniu przepisów ustawy Kodeks cywilny czy też przepisów prawa bankowego, ale również do tego rodzaju umów/usług, dla których udzielanie finansowania stanowi przedmiotowo istotny cel umowy.

W wyroku TS z dnia 19 kwietnia 2007 r. w sprawie C-455/05Velvet & Steel Immobilien und Handels GmbH v. Finanz-amt Hamburg-Eimsbuttel (orzeczenie wstępne), Zb. Orz. 2007, s. I-3225, Trybunał wskazał: .21. Odnośnie do kontekstu, w jaki wpisuje się owo wyrażenie, należy zauważyć, że zwolnienie przewidziane w art. 13 część B lit. d) pkt 2 szóstej dyrektywy dotyczy, oprócz przejęcia zobowiązań, także pośrednictwa i przejęcia poręczeń i innych zabezpieczeń kredytowych lub innego zabezpieczenia oraz zarządzania zabezpieczeniami kredytowymi. Oczywiste jest, że wszystkie te transakcje stanowią z natury usługi finansowe. 22. Taki sam wniosek nasuwa się w odniesieniu do pozostałych transakcji wskazanych w art. 13 część B lit. d) pkt 1 i 3-6 szóstej dyrektywy. W ten sposób, pkt 1 dotyczy kredytów, pkt 3 depozytów finansowych, bieżących rachunków, płatności, transferów, długów, czeków i papierów wartościowych, pkt 4 środków płatniczych, pkt 5 akcji i innych papierów wartościowych, pkt 6 zarządzania funduszami inwestycyjnymi. Pomimo iż transakcje te, które zdefiniowane zostały ze względu na charakter świadczonych usług, niekoniecznie muszą być dokonywane przez banki lub instytucje finansowe (zob. podobnie ww. wyrok w sprawie SDC, pkt 32; oraz wyroki: z dnia 26 czerwca 2003 r. w sprawie C-305/01 MKG- Kraftfahrzeuge-Factoring, Rec. s. I-6729, pkt 64; z dnia 4 maja 2006 r. w sprawie C-169/04 Abbey National, Zb. Orz. s. I-4027, pkt 66), to jednak należą one, jako całość, do dziedziny transakcji finansowych.

Przenosząc powyższe konkluzje do realiów niniejszej sprawy wskazać należy, iż z opisu stanu faktycznego niniejszej sprawy wynika, że usługa pośrednictwa finansowego polegająca na udzieleniu wsparcia w postaci produktu finansowego „Reporęczenie” dla MŚP - stanowi elementu usługi poręczenia i reporęczenia korzystających ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 39 ustawy o VAT. Są to zatem usługi kompleksowe, w których dominującą rolę pełni usługa poręczenia i reporęczenia. Świadczą o tym co najmniej niżej wskazane okoliczności:

Gdyby nie był realizowany program poręczeń jednostkowych, nie byłoby celu dla reporęczenia i dla czynności które ma wykonywać Pośrednik Finansowy w ramach zamówienia. Czynności, które ma wykonać Pośrednik Finansowy i za które na podstawie paragrafu 9 ust. 1 umowy operacyjnej I stopnia ma otrzymać wynagrodzenie nie mogłyby być objęte umową odrębną, niezwiązaną z jednostkowymi poręczeniami i reporęczeniem. Z paragrafu 2 - przedmiotu umowy operacyjnej I Stopnia wynika, iż umowa określa warunki i wypłaty jednostkowych poręczeń.
nomenklatura tytułu zamówienia wskazuje, iż usługa ma charakter usługi pośrednictwa finansowego stanowiącej jedynie element wsparcia głównej usługi jaką są poręczenia jednostkowe i ich reporęczenie przez Zamawiającego. Zatem z tytułu zamówienia jednoznacznie wynika, iż wsparcie dotyczy produktu finansowego jakim jest „reporęczenie” i niewątpliwie usługi Pośrednika Finansowego do tego się odnoszą.
umowa operacyjna I Stopnia w paragrafie 9 jednoznacznie wskazuje, iż wynagrodzenie Pośrednika Finansowego jest wynagrodzeniem za wykonywanie usług pośrednictwa finansowego - również w tym przypadku nomenklatura kontraktowa jednoznacznie wskazuje, iż wykładnia oświadczeń woli obejmuje usługi pośrednictwa finansowego. Przy ocenie usług kompleksowych wykładnia oświadczeń woli (w tym przypadku wykładnia literalna projektu umowy) ma istotne znaczenie, a w niniejszej sprawie jest wyraźna i jednoznaczna.
definicje zawarte w paragrafie 1 umowy operacyjnej I Stopnia wskazują, iż usługa poręczeń jednostkowych dotyczy umów kredytowych (świadczenie tych usług również korzysta ze zwolnienia w VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT). Zatem za niecelowe należałoby uznać wyodrębnienie usług świadczonych przez Pośrednika Finansowego skoro podstawowe znaczenie mają umowy kredytowe i ich jednostkowe poręczenie, a w następnie usługa reporęczenia. Wyodrębnienie usług Pośrednika Finansowego stanowiłoby sztuczne dzielenie czynności, w których dominującą rolę odgrywają czynności zwolnione z VAT.
zarówno w Okresie Budowy Portfela, jak i w okresie Wygaszania Portfela czynności wykonywane przez Pośrednika Finansowego będą skupiały się wokół jednostkowych poręczeń. Zgodnie z umową operacyjną I Stopnia Pośrednik Finansowy będzie zobowiązany do udzielenia określonej liczby poręczeń w okresie 24 miesięcy, następnie w okresie do 84 miesięcy w czasie wygaszania poręczeń kredytów, będzie wykonywał czynności dotyczące udzielonych poręczeń, a także czynności związane z wypłatą reporęczeń dla niespłacanych kredytów.
wynagrodzenie określone w paragrafie 9 umowy operacyjnej I Stopnia ma charakter ryczałtowy, niemniej jednak będzie przeznaczone między innymi na pokrycie kosztów związanych z udzielaniem poręczeń, oceną ryzyka, monitoringiem i obsługą projektu. Wnioskodawca kalkulując wynagrodzenie za realizację zamówienia, bierze pod uwagę czynności związane z udzielaniem poręczeń i uwzględnia takie parametry jak: koszty obsługi projektu, ryzyko udzielania poręczeń.
Wartość wynagrodzenia ryczałtowego w okresie 24 miesięcy od zawarcia umowy Operacyjnej I Stopnia będzie określona w oparciu o przyznaną wartość reporęczenia. Wynagrodzenie ryczałtowe płatne będzie z dołu w proporcjonalnych ratach kwartalnych za każdy rozpoczęty kwartał kalendarzowy okresu, w wysokości rocznie nie więcej niż 1,9% przyznanej Wartości Reporęczenia. Ta okoliczność również potwierdza, iż czynności wykonywane przez Pośrednika Finansowego będą immanentnie wiązane z usługami poręczeń i reporęczeniem.
Wartość wynagrodzenia ryczałtowego po upływie 24 miesięcy od zawarcia umowy Operacyjnej I Stopnia będzie określona w oparciu o ustalony w umowie % od faktycznie zaangażowanej wartości reporęczenia wg stanu na ostatni dzień kwartału poprzedzającego. Wynagrodzenie ryczałtowe płatne będzie ratalnie z dołu za każdy kwartał kalendarzowy, wyznaczane dla każdego kolejnego kwartału kalendarzowego, w wysokości nie więcej niż 1,4% rocznie faktycznie zaangażowanej Wartości Reporęczenia wg stanu na ostatni dzień kwartału poprzedzającego. Ta okoliczność również potwierdza, iż czynności wykonywane przez Pośrednika Finansowego będą immanentnie wiązane z usługami poręczeń i reporęczeniem.
określone w paragrafie 3 ust. 2 i 3 umowy Operacyjnej I Stopnia obowiązki Pośrednika Finansowego niewątpliwie wiążą się z realizacją powierzonych przez Zamawiającego zadań i w istocie sprowadzają się do jednego celu jakim jest udzielanie poręczeń objętych reporęczeniem. Pośrednik Finansowy w celu właściwego wykonywania Umowy zobowiązuje się zapewnić odpowiedni personel, warunki lokalowe, wyposażenie techniczne oraz wsparcie administracyjne i logistyczne, w zakresie w jakim będzie to konieczne do realizacji Umowy, z uwzględnieniem minimalnych wymogów określonych w Specyfikacji Istotnych Warunków Zamówienia oraz złożonej Ofercie.
określone w ogłoszeniu o zamówieniu warunki dotyczące zdolności technicznych i kwalifikacji zawodowych, w tym wymóg aby Wykonawca zapewnił osoby z doświadczeniem w zakresie sprawozdawczości i rozliczeń produktów finansowych finansowanych ze środków publicznych oraz osoby z doświadczeniem w zakresie analizy ryzyka kredytowego rozumianej jako analiza zdolności kredytowej/pożyczkowej przedsiębiorstwa również potwierdzają kompleksowy charakter świadczeń. Wymogi personalne również odnoszą się do umiejętności niezbędnych przy świadczeniu usług pośrednictwa finansowego, w tym usług dotyczących badania zdolności kredytowej. Okoliczność ta potwierdza dominujący charakter usług poręczenia.
Przy umowie kredytu mikro, mali i średni przedsiębiorcy nie muszą angażować własnych aktywów, aby zabezpieczyć uzyskany kredyt. W analizowanej sprawie wszystkie środki finansowe z tytułu reporęczeń nie są przekazywane do Pośrednika Finansowego, a służą jedynie zabezpieczeniu transakcji.
Po upływie połowy Okresu Budowy Portfela Zamawiający weryfikuje stopień zaawansowania wykorzystania przyznanej Wartości Reporęczenia i w przypadku, gdy Pośrednik Finansowy wykorzystał w tym okresie mniej niż 25% przyznanej Wartości Reporęczenia, Zamawiającemu przysługuje prawo do wypowiedzenia Umowy. Zatem trwanie umowy operacyjnej I Stopnia uzależnione jest od zaawansowania wykorzystania przyznanej Wartości Reporęczenia.

Podstawową przesłanką zwolnienia usług finansowych z podatku VAT były istotne wątpliwości co do sposobu, w jaki mogłyby one być opodatkowane na zasadach ogólnych. Specyfika tego typu transakcji powoduje, że w niektórych przypadkach trudno jest ustalić, która ze stron transakcji jest usługodawcą a która usługobiorcą czy też jaka jest faktyczna kwota wynagrodzenia z tytułu świadczonej usługi. Za taką wykładnią przemawia cel zwolnienia transakcji finansowych i zmniejszenie trudności związanych z ustaleniem podstawy opodatkowania i kwoty podlegającego odliczeniu podatku VAT oraz uniknięcie zwiększenia kosztów kredytu dla podmiotów ubiegających się o kredyt.

Polskie przepisy odnoszące się do zwolnień usług finansowych, podobnie jak przepisy wspólnotowe, zawierają w sobie szeroki katalog transakcji zwolnionych. Jednym ze sztandarowych orzeczeń w tym zakresie jest orzeczenie z dnia 5 czerwca 1997 r. w sprawie C-2/95 14 , dotyczące stowarzyszenia SDC, które świadczyło na rzecz swoich członków oraz innych klientów połączonych jego siecią przetwarzania danych usługi związane z przelewami, doradztwem w zakresie papierów wartościowych i obrotem nimi, a także zarządzaniem depozytami, nabywaniem kontraktów i kredytów. Na typową usługę świadczoną przez SDC składało się szereg składników, które łącznie stanowiły usługę nabywaną przez banki ze względu na oczekiwania ich klientów. Wszystkie dokumenty sporządzane były przez SDC oraz były dostarczane klientom w imieniu banków. Wątpliwości interpretacyjne w tej sprawie dotyczyły możliwości skorzystania ze zwolnienia z podatku VAT w odniesieniu do usług świadczonych przez SDC. W sprawie Trybunał stwierdził, że oferowane przez SDC usługi korzystają ze zwolnienia, ponieważ przepis art. 13 część B lit. d VI dyrektywy należy interpretować w ten sposób, że transakcje dotyczące przelewów i płatności obejmują operacje wykonane przez centrum przetwarzania danych, jeżeli operacje te mają wyróżniający się charakter i są specyficzne dla transakcji zwolnionych oraz mają podstawowe znaczenie dla ich realizacji.

Biorąc pod uwagę powyższe okoliczności w niniejszym przypadku, za świadczenie główne determinujące sposób opodatkowania całej usługi należy uznać czynności poręczenia i reporęczenia wymienione w art. 43 ust. 1 pkt 39 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z regulacji art. 7 ust. 1 ww. ustawy wynika, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast stosownie do art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Przez sprzedaż – zgodnie z definicją zawartą w art. 2 pkt 22 ustawy – należy rozumieć odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Przez świadczenie usług należy zatem rozumieć każde zachowanie nie będące dostawą towarów i świadczone na rzecz innego podmiotu. Powołane przepisy wskazują, że pojęcie świadczenia usług ma bardzo szeroki zakres, gdyż nie obejmuje wyłącznie działań podatnika, lecz również zobowiązanie do powstrzymania się od dokonywania czynności lub do tolerowania czynności bądź sytuacji. Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do „grona” usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w rozumieniu art. 7 ustawy.

Zatem każde świadczenie niebędące dostawą towarów polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czyjegoś zachowania stanowi, co do zasady, usługę w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Niemniej muszą być przy tym spełnione następujące warunki:

w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona (wierzyciel/nabywca) jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,
świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).

Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu musi istnieć bezpośredni związek o charakterze przyczynowym, pomiędzy jej wykonaniem a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią rzeczywiste wynagrodzenie za wyodrębnioną czynność w ramach stosunku prawnego lub dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia. Wynagrodzenie musi być należne za wykonanie tego świadczenia. Odpłatność oznacza wykonanie czynności (dostawy towarów oraz świadczenia usług) za wynagrodzeniem. W znaczeniu potocznym wynagrodzenie to zapłata za pracę, należność. Natomiast odpłatny to taki, który wymaga zapłacenia, zwrotu kosztów, płatny.

Zatem pod pojęciem odpłatności świadczenia usług rozumieć należy prawo podmiotu sprzedającego towar lub świadczącego usługę do żądania od nabywcy towaru, odbiorcy usługi lub osoby trzeciej zapłaty ceny lub ekwiwalentu (np. w postaci świadczenia wzajemnego).

W dorobku orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej przyjmuje się, że odpłatność ma miejsce wtedy, gdy istnieje bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług a otrzymanym wynagrodzeniem, przy czym wynagrodzenie jakkolwiek musi być wyrażone w pieniądzu, to jednak nie musi być w tej formie dokonane. Należy podkreślić, że na gruncie przepisów o podatku od towarów i usług bez znaczenia pozostaje to, czy kwota uzyskanego wynagrodzenia (cena) została skalkulowana tak, że stanowi tylko koszt wytworzenia towaru lub wykonania usługi, czy została powiększona także o zysk sprzedającego. Skoro przepisy nie określają formy zapłaty za świadczoną usługę należy uznać, że zobowiązanie usługobiorcy może mieć postać świadczenia nie tylko określonej sumy pieniędzy, ale także świadczenie innej usługi (usługi wzajemnej). Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę. Ponadto, aby dana czynność (świadczenie) podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT musi istnieć bezpośredni związek o charakterze przyczynowym, pomiędzy świadczoną usługą a świadczeniem wzajemnym. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia.

Odpłatność określana jest przez strony umowy i jeśli strony ustalą zapłatę wówczas wykonane świadczenie staje się odpłatne. W przypadku istnienia świadczenia wzajemnego otrzymanego przez świadczącego usługę, należy uznać czynności wykonywane w ramach zawartej umowy za odpłatne świadczenie usług określone w art. 8 ust. 1 ustawy podlegające opodatkowaniu na zasadach ogólnych.

W konsekwencji powyższego stwierdzić należy, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług będzie podlegało tylko to świadczenie (dostawa lub usługa), w przypadku którego istnieje konsument, tj. odbiorca świadczenia odnoszący z niego choćby potencjalną korzyść. Dopóki nie istnieje podmiot, który odnosiłby lub powinien odnosić konkretne korzyści o charakterze majątkowym związanym z danym świadczeniem, dopóty świadczenie to nie będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Taka konstrukcja definicji świadczenia usług jest wyrazem zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji dokonywanych w ramach profesjonalnego obrotu gospodarczego.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze – dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem działa jako podatnik VAT.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – według art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stawka podatku, na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust.7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Jednakże, w myśl art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednocześnie, przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy przewidują dla niektórych towarów i usług stawki obniżone lub zwolnienie od podatku.

I tak, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 39 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku usługi w zakresie udzielania poręczeń, gwarancji i wszelkich innych zabezpieczeń transakcji finansowych i ubezpieczeniowych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu tych usług, a także zarządzanie gwarancjami kredytowymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę.

Ponadto, zgodnie z zapisem art. 43 ust. 15 ustawy, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 7, 12 i 37-41 nie mają zastosowania do:

czynności ściągania długów, w tym factoringu;
usług doradztwa;
usług w zakresie leasingu.

Zwolnienia od podatku usług finansowych oparte zostały na obiektywnych kryteriach, nie są zaś uzależnione od rodzaju podmiotu świadczącego te usługi.

W myśl art. 135 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady, państwa członkowskie zwalniają m.in. następujące transakcje:

transakcje ubezpieczeniowe i reasekuracyjne, wraz z usługami pokrewnymi świadczonymi przez brokerów ubezpieczeniowych i agentów ubezpieczeniowych;
udzielanie kredytów i pośrednictwo kredytowe, oraz zarządzanie kredytami przez kredytodawcę;
pośrednictwo lub wszelkie działania w zakresie gwarancji kredytowych, poręczeń i wszelkich innych zabezpieczeń i gwarancji oraz zarządzanie gwarancjami kredytowymi przez kredytodawcę;
transakcje, łącznie z pośrednictwem, dotyczące rachunków depozytowych, rachunków bieżących, płatności, przelewów, długów, czeków i innych zbywalnych instrumentów finansowych, z wyłączeniem windykacji należności;
transakcje, łącznie z pośrednictwem, dotyczące walut, banknotów i monet używanych jako prawny środki płatniczy, z wyłączeniem banknotów i monet będących przedmiotami kolekcjonerskimi, za które uważa się monety ze złota, srebra lub innych metali, jak również banknoty, które nie są zwykle używane jako prawny środek płatniczy lub które przedstawiają wartość numizmatyczną;
transakcje, łącznie z pośrednictwem, jednakże z wyłączeniem przechowywania i zarządzania, których przedmiotem są akcje, udziały w spółkach lub związkach, obligacje i inne papiery wartościowe, z wyłączeniem dokumentów ustanawiających tytuł prawny do towarów, oraz praw lub papierów wartościowych, o których mowa w art. 15 ust. 2;
zarządzanie specjalnymi funduszami inwestycyjnymi, określonymi przez państwa członkowskie.

W tym miejscu wskazać należy – co wielokrotnie podkreślał Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej – że zakres zwolnień przewidzianych w Dyrektywie VAT nie może być interpretowany w sposób rozszerzający. Czynności zwolnione od VAT zgodnie z Dyrektywą VAT stanowią autonomiczne pojęcia prawa wspólnotowego, a ich ujednolicona interpretacja ma służyć unikaniu rozbieżności w stosowaniu systemu podatku VAT w poszczególnych państwach członkowskich. Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem „pojęcia używane do opisania zwolnień wymienionych w art. 13 szóstej dyrektywy powinny być interpretowane w sposób ścisły, ponieważ stanowią one odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatkiem VAT objęta jest każda dostawa towarów i każda usługa świadczona odpłatnie przez podatnika (wyrok TSUE z dnia 19 listopada 2009 r. C-461/08 w sprawie Don Bosco Onroerend Goed BV).

Wnioskodawca jest Spółką, utworzoną głównie w celu wspierania inicjatyw gospodarczych mikro, małych i średnich przedsiębiorstw z terenu Województwa, udzielania poręczeń lub gwarancji za zobowiązania mikroprzedsiębiorców, małych i średnich przedsiębiorców, a także organizacji pożytku publicznego w rozumieniu przepisów ustawy o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie. Przedmiotem zamówienia (zgodnie z opisem zawartym w ogłoszeniu o zamówieniu i Umową Operacyjną I Stopnia) jest świadczenie przez Wykonawcę (mającego być Pośrednikiem Finansowym) usługi pośrednictwa finansowego, polegającej na udzielaniu wsparcia w postaci produktu finansowego „Reporęczenie” dla MŚP. Jak wynika z wniosku Zamawiający – Z. S.A. obejmie swoim reporęczeniem zobowiązania Wykonawcy (Pośrednika Finansowego) wynikające z udzielonych przez niego Jednostkowych Poręczeń w celu zabezpieczenia spłaty tych zobowiązań z tytułu udzielonych przez Instytucje Finansowe Odbiorcom Ostatecznym Kredytów, tj. kredytów w rozumieniu Prawa Bankowego, bądź pożyczek lub leasingu w rozumieniu ustawy Kodeks cywilny („Reporęczenie”). Jednostkowe Poręczenie może zostać objęte Reporęczeniem Zamawiającego po jego wpisaniu do Portfela Jednostkowych Poręczeń.

W analizowanej sprawie, usługi zlecane przez Zamawiającego Wnioskodawcy w ramach ww. umowy - zgodnie ze wskazaniem Wnioskodawcy – mają charakter usługi pośrednictwa finansowego stanowiącej element wsparcia głównej usługi jaką są poręczenia jednostkowe i ich reporęczenie przez Zamawiającego.

Jak wynika bowiem z przedstawionych okoliczności sprawy w pierwszej kolejności będą zawierane umowy kredytu przez Instytucje Finansowe z Odbiorcami Ostatecznymi. Umowy te będą zabezpieczone poprzez poręczenia jednostkowe udzielane przez Wnioskodawcę (Pośrednika Finansowego). Poręczenie udzielone przez Pośrednika Finansowego Instytucji Finansowej będzie stanowiło zabezpieczenie spłaty zobowiązań Odbiorcy Ostatecznego wynikających z Umowy Kredytu, poprzez zawarcie przez Pośrednika Finansowego z Odbiorcą Ostatecznym Umowy Operacyjnej II Stopnia oraz złożenie Instytucji Finansowej dokumentu potwierdzającego udzielenie poręczenia.

Zatem schemat zabezpieczenia umowy kredytu będzie polegał na tym, że Pośrednik Finansowy (Wnioskodawca) będzie zawierał z Odbiorcą Ostatecznym umowę operacyjną II Stopnia, zaś składane przez Pośrednika Finansowego Instytucji Finansowej dokumenty o udzieleniu poręczenia będą stanowiły dokumenty potwierdzające udzielenie poręczenia na zabezpieczenie spłaty zobowiązań Odbiorcy Ostatecznego wynikających z Umowy Kredytu zawartej z Instytucją Finansową. Dzięki temu Instytucja Finansowa będzie mogła w związku z uzyskanym zabezpieczeniem zgłosić przeciwko Pośrednikowi Finansowemu roszczenia z tytułu Jednostkowego Poręczenia. Pośrednik Finansowy może udzielać Jednostkowych Poręczeń w ramach przyznanej Wartości Reporęczenia.

Wnioskodawca będzie otrzymywał wynagrodzenie w formie „Wynagrodzenia za Wykonywanie Usługi Pośrednictwa Finansowego” skalkulowanego z uwzględnieniem czynności związanych z udzieleniem poręczeń, kosztów obsługi projektu, ryzyka udzielania poręczeń.

W tym miejscu wskazać należy, że co do zasady każde świadczenie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług powinno być traktowane jako odrębne i niezależne, jednak w sytuacji, gdy jedna usługa obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia kilka świadczeń, usługa ta nie powinna być sztucznie dzielona dla celów podatkowych. Zatem, z ekonomicznego punktu widzenia usługi nie powinny być dzielone dla celów podatkowych wówczas, gdy tworzyć będą jedną usługę kompleksową, obejmującą kilka świadczeń pomocniczych.

Koncepcję opodatkowania świadczeń kompleksowych wypracował Trybunał Sprawiedliwości UE, w wydanych orzeczeniach na podstawie pierwotnie obowiązującej Szóstej Dyrektywy Rady (77/388/EWG) oraz obecnie obowiązującej Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r., w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L nr 347, str. 1, z późn. zm.). W szczególności w wyroku w sprawie C-349/96 Card Protection Plan Ltd., Trybunał uznał, że każde świadczenie usług powinno być, co do zasady, traktowane jako świadczenie odrębne i niezależne. Jeżeli jednak dwa lub więcej niż dwa świadczenia (czynności) dokonane przez podatnika na rzecz konsumenta są tak ściśle powiązane, że obiektywnie tworzą w aspekcie gospodarczym jedną całość, to wszystkie te świadczenia lub czynności stanowią jednolite świadczenie dla celów podatku od wartości dodanej.

Na usługę złożoną składa się więc kombinacja różnych czynności, prowadzących do realizacji określonego celu – do wykonania świadczenia głównego, na które składają się różne świadczenia pomocnicze. Natomiast, usługę należy uznać za pomocniczą, jeśli nie stanowi ona celu samego w sobie, lecz jest środkiem do pełnego zrealizowania lub wykorzystania usługi zasadniczej. Pojedyncza usługa traktowana jest zatem jak element usługi kompleksowej wówczas, jeżeli cel świadczenia usługi pomocniczej jest zdeterminowany przez usługę główną oraz nie można wykonać lub wykorzystać usługi głównej bez usługi pomocniczej.

W analizowanej sprawie czynności wykonywane przez Wnioskodawcę niewątpliwie wiążą się z realizacją powierzonych przez Zamawiającego zadań i w istocie sprowadzają się do jednego celu jakim jest udzielanie jednostkowych poręczeń jako zabezpieczenia spłaty zobowiązań Odbiorcy Ostatecznego wynikających z Umowy Kredytu, poprzez zawarcie przez Wnioskodawcę (Pośrednika Finansowego) z Odbiorcą Ostatecznym Umowy Operacyjnej II Stopnia.

W niniejszym przypadku, uznać należy, że powyższe świadczenia wykonywane przez Wnioskodawcę wpisują się w dyspozycję normy prawnej wynikającej z art. 43 ust. 1 pkt 39 ustawy o VAT, obejmującej usługi w zakresie udzielania poręczeń, gwarancji i wszelkich innych zabezpieczeń transakcji finansowych i ubezpieczeniowych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu tych usług, a także zarządzanie gwarancjami kredytowymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę.

W świetle powyższego należy stwierdzić, że usługi świadczone przez Wnioskodawcę, korzystają ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 39 ustawy o VAT, przy założeniu, że wynagrodzenie za wykonywanie usługi pośrednictwa finansowego polegającej na udzielaniu wsparcia w postaci produktu finansowego „Reporęczenie” dla MŚP nie obejmuje działań windykacyjnych.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy uznaje się za prawidłowe.

Niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostaną określone odmienne okoliczności sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Końcowo należy wskazać, że analiza załączników dołączonych do wniosku o wydanie interpretacji w indywidualnej sprawie nie mieści się w ramach określonych w art. 14b § 1 Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zatem tut. organ nie jest uprawniony do oceny załączników dołączonych do wniosku, a niniejszą interpretację wydano jedynie w oparciu o przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17,43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin