INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 21 lipca 2011 r. (data wpływu 25 lipca 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu opodatkowania wynagrodzenia wypłacanego kuratorowi jest:

• prawidłowe – w części dotyczącej sposobu opodatkowania wynagrodzenia w kwocie 10.000 zł oraz
• nieprawidłowe w części dotyczącej sposobu opodatkowania wynagrodzenia w kwocie 100 zł miesięcznie.

UZASADNIENIE

W dniu 25 lipca 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu opodatkowania wynagrodzenia wypłacanego kuratorowi.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Kurator ustanowiony postanowieniem Sądu Rejonowego nad częściowo ubezwłasnowolnioną osobą (klientem MGOPS) na podstawie art. 179 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego złożył do ww. Sądu wniosek o przyznanie wynagrodzenia za sprawowanie ww. kurateli. Po rozpoznaniu sprawy przez Sąd Wnioskodawca w dniu 15 czerwca 2011 r. otrzymał postanowienie dotyczące przyznania jednorazowego wynagrodzenia za okres od 16 września 2002 r. do 30 kwietnia 2010 r. w kwocie 10.000 zł, oraz wynagrodzenia w kwocie 100 zł miesięcznie począwszy od dnia 1 maja 2010 r.

Zgodnie z postanowieniem Sądu wynagrodzenie ma być wypłacane ze środków publicznych Gminy. Kurator ustanowiony przez Sąd nie jest pracownikiem Wnioskodawcy, a z dokumentacji będącej w posiadaniu Wnioskodawcy wynika, że osoba sprawująca kuratelę jest kuratorem społecznym.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy wynagrodzenie wypłacane na podstawie otrzymanego postanowienia Sądu jest przychodem podlegającym opodatkowaniu...
2. Czy Wnioskodawca wypłacając kuratorowi ww. wynagrodzenie powinien pobrać zaliczkę na podatek dochodowy, czy podatek zryczałtowany...
3. Czy do wypłaconego wynagrodzenia należy zastosować koszty uzyskania przychodów i w jakiej wysokości oraz ulgę podatkową...

Zdaniem Wnioskodawcy przyznane przez Sąd kuratorowi jednorazowe wynagrodzenie w kwocie 10.000 zł oraz wynagrodzenie w kwocie 100 zł miesięcznie stanowi przychód z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 13 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawca dokonując wypłaty jednorazowego wynagrodzenia w kwocie 10.000 zł powinien zastosować 20% koszty uzyskania przychodów i pobrać zaliczkę na podatek według 18% stawki podatkowej. Ponadto Wnioskodawca jest zobowiązany wyliczyć wysokość wynagrodzenia w stawce miesięcznej za okres od dnia 1 maja 2010 r. do dnia wypłaty tegoż wynagrodzenia, mnożąc kwotę miesięcznego wynagrodzenia 100 zł przez ilość miesięcy, za który należy się spłata i dokonać jednorazowej wypłaty wynagrodzenia. Ponieważ wynagrodzenie miesięczne zostało określone w postanowieniu sądu w stałej wysokości nie przekraczającej 200 zł, Wnioskodawca dokonując spłaty wynagrodzenia miesięcznego należnego od dnia 1 maja 2010 r., pomimo że naliczona kwota wynagrodzenia przewyższy 200 zł zobowiązany jest do pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego w wysokości 18% przychodu, bez pomniejszania tych przychodów o koszty ich uzyskania.

Wnioskodawca realizując postanowienia Sądu i wypłacając kuratorowi na bieżąco miesięczne wynagrodzenie w kwocie 100 zł będzie zobowiązany do poboru każdorazowo zryczałtowanego podatku dochodowego w wysokości 18% przychodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe – w części dotyczącej sposobu opodatkowania wynagrodzenia w kwocie 10.000 zł oraz za nieprawidłowe w części dotyczącej sposobu opodatkowania wynagrodzeń miesięcznych w kwocie 100 zł.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Ustawodawca w art. 10 ust. 1 pkt 2 cytowanej ustawy identyfikuje jako osobne źródło przychodu działalność wykonywaną osobiście.

W myśl art. 13 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z działalności wykonywanej osobiście o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody osób, którym organ władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, sąd lub prokurator, na podstawie właściwych przepisów, zlecił wykonanie określonych czynności, a zwłaszcza przychody biegłych w postępowaniu sądowym, dochodzeniowym i administracyjnym oraz płatników, z zastrzeżeniem art. 14 ust. 2 pkt 10, i inkasentów należności publicznoprawnych, a także przychody z tytułu udziału w komisjach powoływanych przez organy władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 9.

Zakwalifikowanie przychodów do działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 13 pkt 6 ww. ustawy powoduje, iż na podmiotach dokonujących wypłaty ww. świadczeń, jako płatnikach ciąży obowiązek określony w art. 41 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl ww. przepisu, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. Zaliczkę od dochodów, o których mowa w ust. 1, obliczoną w sposób określony w tym przepisie zmniejsza się o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, o której mowa w art. 27b, pobranej ze środków podatnika przez płatnika, o którym mowa w ust. 1 (art. 41 ust. 1a ww. ustawy).

Stosownie do art. 22 ust. 9 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, koszty uzyskania niektórych przychodów określa się: z tytułów określonych w art. 13 pkt 2, 4, 6 i 8 - w wysokości 20% uzyskanego przychodu, z tym że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, których podstawę wymiaru stanowi ten przychód.

Jednakże, zgodnie z art. 30 ust. 1 pkt 5a ww. ustawy (w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2011 r.), od dochodów (przychodów) pobiera się zryczałtowany podatek dochodowy z tytułu, o którym mowa w art. 13 pkt 2 i 5-9, jeżeli kwota należności określona w umowie zawartej z osobą niebędącą pracownikiem płatnika nie przekracza 200 zł - w wysokości 18% przychodu.

Przepis w ww. brzmienie otrzymał na podstawie art. 1 pkt 22 lit. b) ustawy z dnia 25 listopada 2010 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. 226, poz. 1478).

Zgodnie natomiast z art. 13 tej ustawy, przepisy ustaw zmienianych w art. 1-3, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, mają zastosowanie do uzyskanych dochodów (poniesionych strat) od dnia 1 stycznia 2011 r., z wyjątkiem:

1. art. 6 ust. 2 i 2a ustawy, o której mowa w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą,
2. art. 21b ust. 6 ustawy, o której mowa w art. 3, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą

• które mają zastosowanie do dochodów uzyskanych od dnia 1 stycznia 2010 r.

Analiza normy prawnej wyrażonej w art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje, że opodatkowanie zryczałtowanym podatkiem dochodowym ma miejsce, gdy:

• umowa zawarta jest z osobą niebędącą pracownikiem płatnika,
• kwota należności z tytułu tej umowy nie przekracza 200 zł oraz
• wysokość należności wynika z umowy.

Zatem z ww. przepisu wynika, że dla opodatkowania zryczałtowanym podatkiem dochodowym istotne znaczenie ma kwota wynikająca z umowy (tzn. danego tytułu prawnego). Nie jest natomiast istotne, czy takich przychodów w miesiącu od tego samego płatnika jest więcej, czy nie. Decydująca jest tylko i wyłącznie kwota wynikająca z pojedynczej umowy (pojedynczego tytułu prawnego). Wobec powyższego, w sytuacji, gdy wysokość wynagrodzenia w tytule prawnym (orzeczeniu sądu) została określona miesięcznie płatnik jest zobowiązany do poboru zaliczki na podatek dochodowy.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że kurator ustanowiony postanowieniem Sądu Rejonowego nad częściowo ubezwłasnowolnioną osobą (klientem MGOPS) na podstawie art. 179 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego złożył do ww. Sądu wniosek o przyznanie wynagrodzenia za sprawowanie ww. kurateli. Po rozpoznaniu sprawy przez Sąd Wnioskodawca w dniu 15 czerwca 2011 r. otrzymał postanowienie dotyczące przyznania jednorazowego wynagrodzenia za okres od 16 września 2002 r. do 30 kwietnia 2010 r. w kwocie 10.000 zł, oraz wynagrodzenia w kwocie 100 zł miesięcznie począwszy od dnia 1 maja 2010 r.

Zgodnie z postanowieniem Sądu wynagrodzenie ma być wypłacane ze środków publicznych Gminy. Kurator ustanowiony przez Sąd nie jest pracownikiem Wnioskodawcy, a z dokumentacji będącej w posiadaniu Wnioskodawcy wynika, że osoba sprawująca kuratelę jest kuratorem społecznym.

Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, że w przedstawionym stanie faktycznym – wynagrodzenie które Wnioskodawca wypłaci kuratorowi na podstawie orzeczenia sądu wydanego w 2011 r. stanowi przychód w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, do którego mają zastosowanie przepisy w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r. i to niezależnie od tego, czy wynagrodzenie to zostanie wypłacone za rok 2011, czy za lata wcześniejsze, gdyż jak wynika z powołanego powyżej art. 13 ustawy o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, przepisy ustaw zmienianych w tym art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą mają zastosowanie do uzyskanych dochodów od dnia 1 stycznia 2011 r.,

Powyższe oznacza, że zarówno w stosunku do wynagrodzenia, które Wnioskodawca jest zobowiązany wypłacić za okres od 16 września 2002 r. do 30 kwietnia 2010 r. w wysokości 10.000 zł, jak i do wynagrodzenia w kwocie 100 zł miesięcznie należnego od dnia 1 maja 2010 r. znajduje zastosowanie art. 41 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zatem Wnioskodawca jest zobowiązany do poboru zaliczki na podatek dochodowy, przy obliczaniu której powinien uwzględnić m.in. 20% koszty uzyskania przychodów i zastosować najniższą stawkę podatkową określoną w skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.