Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL2-3.4012.461.2018.2.ZD
z 7 listopada 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 27 sierpnia 2018 r. (data wpływu 31 sierpnia 2018 r.), uzupełnionym pismem z dnia 12 października 2018 r. (data wpływu 16 października 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stwierdzenia, czy planowana transakcja będzie korzystała z wyłączenia od opodatkowania, o którym mowa w art. 6 pkt 1 ustawy – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 sierpnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stwierdzenia, czy planowana transakcja będzie korzystała z wyłączenia od opodatkowania, o którym mowa w art. 6 pkt 1 ustawy. Wniosek uzupełniono w dniu 16 października 2018 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka jest właścicielem nieruchomości, tj. gruntów (działki o nr 131/1, 131/2) oraz budynku, dla których prowadzona jest przez Sąd Rejonowy Wydział Ksiąg Wieczystych, księga wieczysta o nr x. Przy nabyciu gruntów nie był odliczany podatek VAT (nabyte zostały w 2008 r. i 2015 r.). Zarówno grunt, jak i budynek są wprowadzone do ewidencji środków trwałych. Przy budowie budynku usługowego dokonywano odliczenia podatku VAT. Budynek usługowy będący obecnie wykorzystywany na cele gastronomiczne zaopatrzony jest w niezbędną infrastrukturę, tj. parking, ogrodzenie, przyłącze wodne i kanalizacyjne, które stanowią środki trwałe i są dokonywane odpisy amortyzacyjne – oddane zostały do użytkowania w 2015 r. Przy ich wytworzeniu odliczano podatek VAT. Ponadto w ewidencji środków trwałych dokonano wpisu elementów wyposażenia, które stanowią odrębne środki trwałe: szafa chłodnicza, bar, loża soho, kocioł gazowy i thermonix – przy ich zakupie odliczany był podatek VAT.

Spółka jest również leasingobiorcą sprzętu będącego kompletnym wyposażeniem restauracji, kuchni i baru. Na mocy zawartych umów leasingu Spółka użytkuje ponad 70 pozycji wyposażenia. Składają się na nie m.in.: klimatyzatory, piec do pizzy, piece konwekcyjno-parowe, regały magazynowe, stoły i krzesła, szafy i szafki gastronomiczne, szafy, stoły i witryny chłodnicze, chłodziarki, kruszarki do lodu, roboty kuchenne, krajalnice, zmywarki do naczyń, młynek i ekspres do kawy oraz wiele innego sprzętu będącego profesjonalnym wyposażeniem tego typu placówek.

Powyższe grunty, budynek jak i wyposażenie nie stanowią towarów handlowych.

Obecnie zarówno budynek jak i wyposażenie (będące własnością Spółki, jak i będące w leasingu) oraz infrastruktura towarzysząca (parking, ogrodzenie) są wynajmowane na mocy umowy innemu podmiotowi, który prowadzi w lokalu restaurację. Z tego tytułu wystawiane są faktury VAT. Wynajem opisanej nieruchomości mieści się w przedmiocie działalności Spółki.

Obecnie Spółka jako właściciel rozważa sprzedaż przedmiotowej nieruchomości wraz z całą infrastrukturą z uwagi na fakt, że propozycję kupna złożył dotychczasowy najemca. Zostałby sprzedany zarówno budynek, jak i grunt, na którym jest posadowiony oraz grunty znajdujące się w bezpośrednim sąsiedztwie. Sprzedażą objęto by również wyposażenie budynku. Kupujący przejąłby również zawarte umowy leasingu na mocy umowy zawartej z finansującą firmą leasingową.

Sprzedaż ta nastąpi na rzecz tego samego nabywcy i nie będzie obejmowała ani należności, ani zobowiązań Spółki zbywającej.

W piśmie z dnia 12 października 2018 r. – stanowiącym uzupełnienie wniosku – wskazano, co następuje:

Majątek mający być przedmiotem sprzedaży na płaszczyźnie organizacyjnej stanowi wyodrębniony zespół składników materialnych jak i niematerialnych, które są przeznaczone do realizacji określonych zadań gospodarczych i który może stanowić niezależne przedsiębiorstwo realizujące te zadania.

Nabywca w wyniku transakcji oprócz składników majątkowych przejmie również umowy leasingu. Ponadto, zostanie wydana mu dokumentacja techniczna jak i księgowa odnosząca się do zbywanych składników majątkowych.

Majątek, który ma stać się przedmiotem transakcji, nie jest wyodrębnioną jednostką w strukturze organizacyjnej Wnioskodawcy. Obecna działalność gospodarcza prowadzona jest przez Wnioskodawcę według rodzajów działalności i posiadanego majątku (np. najem, szkolenia czy doradztwo). Odnosząc się do płaszczyzny finansowej należy wskazać, że majątek mający być przedmiotem sprzedaży nie posiada samodzielności finansowej (bowiem jak wskazano powyżej, nie jest wyodrębnioną jednostką w strukturze Spółki). Należy jednak wskazać, że na podstawie prowadzonej przez Spółkę ewidencji księgowej możliwe jest przyporządkowanie nie tylko przychodów i kosztów, ale również należności i zobowiązań dotyczących majątku przeznaczonego do sprzedaży.

Odnosząc się również do pozycji funkcjonalnej należy wskazać, że majątek (zarówno składniki materialne, jak i przejęte umowy leasingu) może stanowić potencjalnie niezależne przedsiębiorstwo realizujące zadania gospodarcze.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w świetle tak przedstawionego zdarzenia przyszłego planowana transakcja korzystać będzie ze zwolnienia w myśl art. 6 pkt 1 ustawy o VAT jako transakcja zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Towarami natomiast – w myśl art. 2 pkt 6 ustawy – są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. Jednocześnie, na mocy art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Zatem w przypadku, gdy przedmiotem transakcji jest zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa, czynność ta nie podlega przepisom ustawy o podatku od towarów i usług. Należy bowiem zauważyć, że ustawodawca w art. 6 pkt 1 ustawy o VAT wskazując, że jej przepisów nie stosuje się m.in. do transakcji zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa nie zdefiniował, co należy rozumieć pod pojęciem transakcji zbycia. Jednakże uwzględniając zakres przedmiotowy ustawy o VAT, pojęcie transakcji zbycia należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu „dostawa towarów” w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, tzn. zbycie obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel. W opinii Spółki, pojęcie transakcji zbycia wymienione w art. 6 pkt 1 ustawy o VAT powinno być rozumiane jako „utrata władztwa” nad danym przedmiotem transakcji. Zaznaczyć również należy, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie zawierają definicji „przedsiębiorstwa”.

Dlatego też, dla potrzeb przepisów ustaw podatkowych należy posłużyć się definicją sformułowaną w art. 55(1) K.c. Zgodnie z powołanym wyżej przepisem, przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:

1. oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
2. własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
3. prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
4. wierzytelności, prawa z papierów wartościowych środki pieniężne;
5. koncesje, licencje i zezwolenia;
6. patenty i inne prawa własności przemysłowej;
7. majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
8. tajemnice przedsiębiorstwa;
9. księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.
   
   

Przy czym, zgodnie z art. 55(2) Kodeksu cywilnego, czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

Katalog składników niematerialnych i materialnych, tworzących przedsiębiorstwo, ma charakter otwarty (na co wskazuje użyty zwrot „w szczególności”). Jednakże, aby można było przypisać pewnym składnikom niematerialnym i materialnym cechy przedsiębiorstwa, należy pamiętać, że nie można dokonać wyłączeń zbyt daleko idących.

Przepis art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług stanowi, że pod pojęciem zorganizowanej części przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Zdaniem Wnioskodawcy, skoro wskutek wskazanego w opisie zdarzenia przyszłego nastąpi sprzedaż określonych składników majątkowych związanych z działalnością Spółki, to transakcję taką należy uznać jako zbycie tegoż zespołu składników. Sprzedaż taka spowoduje „utratę władztwa” nad zbywanym mieniem zarówno ruchomym jak i nieruchomym. Zatem przeniesienie prawa do rozporządzania w wyniku sprzedaży jest transakcją zbycia w rozumieniu art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, o ile przedmiotem dostawy jest przedsiębiorstwo lub zorganizowana część przedsiębiorstwa.

Planowana sprzedaż wyczerpuje znamiona zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa, bowiem zostaną zbyte nie tylko poszczególne składniki majątkowe, przy pomocy których można prowadzić odrębny zakład, lecz taka część mienia, która ma potencjalną zdolność do niezależnego działania gospodarczego jako samodzielny podmiot gospodarczy. Nie mamy tym samym do czynienia ze zbiorem luźno połączonych ze sobą składników/aktywów, lecz ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa w powyższym rozumieniu. Oprócz sprzedaży samych składników majątkowych kupujący przejmie umowy leasingu. Ponadto zostanie wydana mu dokumentacja techniczna, jak i księgowa odnosząca się do zbywanych składników majątkowych. Nadto, jak wynika z dotychczasowego orzecznictwa sądowego i Ministra Finansów, bez znaczenia pozostaje fakt przeniesienia lub nie zobowiązań występujących po stronie sprzedającego bowiem istotne znaczenie ma fakt, czy zbywana masa majątkowa jest zdolna do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej (zob. np. wyrok NSA z dnia 15 maja 2012 r., sygn. akt I FSK 1223/11, czy interpretacja nr IBPP/443-605/13/LG z dnia 17 lutego 2014 r. oraz nr ITPP/443-241/14/AD z dnia 16 maja 2014 r.) i nie wpływa to w żaden sposób na utratę istoty przedsiębiorstwa, a tym samym jego funkcjonalności. Zatem zdaniem Spółki, wskazana transakcja zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa korzystać będzie ze zwolnienia z podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przepis art. 2 pkt 6 ustawy stanowi, że przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W świetle art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy, nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Przepisy art. 6 wskazują na wyłączenia określonych czynności spod zakresu przepisów ustawy. Są tutaj wskazane te czynności, które co do zasady należą do grupy czynności podlegających opodatkowaniu, mieszczące się w zakresie odpłatnej dostawy towarów czy też odpłatnego świadczenia usług. Z uwagi jednakże na stosowne wyłączenie, czynności te nie podlegają opodatkowaniu.

Przy czym należy zaznaczyć, że użyte w cyt. przepisie sformułowanie „transakcje zbycia” należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu „dostawy towarów” w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. „zbycie” obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, nieodpłatne przekazanie, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu.

Ze względu na szczególny charakter przepisu art. 6 pkt 1 ustawy, winien on być interpretowany ściśle, co oznacza, że ma on zastosowanie wyłącznie w przypadku zbycia (a zatem wszelkich czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel) przedsiębiorstwa lub zorganizowanej jego części, zdefiniowanej w art. 2 pkt 27e ustawy.

Należy zauważyć, że powyższa regulacja stanowi implementację art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L z 11.12.2006, Nr 347, str. 1, z późn. zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE Rady.

W świetle art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE Rady, w przypadku przekazania, odpłatnie lub nieodpłatnie lub jako aportu do spółki całości lub części majątku, państwa członkowskie mogą uznać, że dostawa towarów nie miała miejsca i że w takim przypadku osoba, której przekazano towary, będzie traktowana jako następca prawny przekazującego. W przypadkach gdy odbiorca nie podlega w pełni opodatkowaniu, państwa członkowskie mogą przedsięwziąć środki niezbędne w celu uniknięcia zakłóceń konkurencji. Mogą także przyjąć wszelkie niezbędne środki, aby zapobiec uchylaniu się od opodatkowania lub unikaniu opodatkowania poprzez wykorzystanie przepisów niniejszego artykułu.

Wobec tego w niniejszej sprawie kwestią wymagającą interpretacji jest ustalenie istnienia lub nieistnienia podstaw do zastosowania przepisu art. 6 pkt 1 ustawy.

Jak już wskazano, ustawodawca na mocy art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług wyłączył z opodatkowania podatkiem od towarów i usług zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa – zgodnie z art. 2 pkt 27e ustawy – rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Zorganizowana część przedsiębiorstwa, jako przedmiot zbycia, musi zatem stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, co oznacza, że najistotniejsze dla przedmiotowego zagadnienia jest ustalenie, czy przenoszony majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu.

Podstawowym wymogiem jest więc to, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa stanowiła zespół składników materialnych i niematerialnych. Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych).

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział itp. Ocena ta musi być dokonana według podstawowego kryterium, tj. ustalenia, jaką rolę składniki majątkowe i związane z nimi prawa materialne odgrywały w funkcjonowaniu dotychczasowego przedsiębiorstwa (na ile stanowiły wyodrębnioną organizacyjnie całość). Elementami zespołu składników materialnych i niematerialnych, stanowiących zorganizowaną część przedsiębiorstwa, powinny być w szczególności aktywa obrotowe, ale także czynnik ludzki, a więc pracowniczy. Przy czym, w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze.

Wyodrębnienie finansowe najpełniej realizowane jest w przypadku zakładu lub oddziału osoby prawnej. Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Natomiast wyodrębnienie funkcjonalne należy rozumieć jako przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych. Zorganizowana część przedsiębiorstwa musi stanowić funkcjonalnie odrębną całość – obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa. Aby zatem część mienia przedsiębiorstwa mogła być uznana za jego zorganizowaną część, musi ona – obiektywnie oceniając – posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy. Składniki majątkowe materialne i niematerialne wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa muszą zatem umożliwić nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa.

Podsumowując, zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą składniki, będące we wzajemnych relacjach, takich, by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego.

Brak zaistnienia którejkolwiek z omawianych powyżej przesłanek wyklucza uznanie zespołu składników majątkowych przedsiębiorstwa za jego zorganizowaną część w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy.

Oznacza to, że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa (na ile stanowią w nim wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość).

Przesłanki takiego wyodrębnienia są spełnione w sytuacji organizacyjnego wyodrębnienia w wewnętrznej strukturze przedsiębiorstwa oraz ewidencjonowania zdarzeń gospodarczych w sposób pozwalający na przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań związanych z tą częścią przedsiębiorstwa.

Jednocześnie zorganizowana część przedsiębiorstwa powinna być gospodarczo samodzielna, zanim dojdzie do transakcji zbycia. Zatem wydzielona jednostka jeszcze przed jej zbyciem powinna uzyskać samodzielność gospodarczą i realizować ją w praktyce. Skutki prawne po stronie zbywcy nie powinny bowiem zależeć od zdarzeń przyszłych i niepewnych (samodzielne realizowanie zadań gospodarczych) powstałych już w innym podmiocie (u nabywcy).

Mając na uwadze powyższe wskazać należy, że nie wystarczy zatem zorganizowanie jakiejkolwiek masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością organizacyjną i finansową, z możliwością samodzielnego funkcjonowania w razie zaistnienia takiej potrzeby w obrocie gospodarczym. W przeciwnym razie nie można bowiem uznać, że dojdzie do powstania zespołu składników, które mogłyby stanowić zorganizowaną część przedsiębiorstwa.

Na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług, mamy więc do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są wszystkie następujące przesłanki:

1. istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań;
2. zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie;
3. składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych;
4. zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze.
   
   

Tę ostatnią przesłankę rozumie się zazwyczaj jako potencjalną zdolność (zorganizowanej części przedsiębiorstwa) do niezależnego działania gospodarczego jako samodzielnego podmiotu gospodarczego i to jeszcze w ramach istniejącego przedsiębiorstwa. Zorganizowana część przedsiębiorstwa winna mieć również zdolność zaistnienia jako niezależne przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r., poz. 1025, z późn. zm.).

Zaznaczenia wymaga, że definicja zorganizowanej części przedsiębiorstwa zawarta w przepisie art. 2 pkt 27e ustawy nie jest definicją samoistną, lecz należy rozpatrywać ją m.in. w kontekście uregulowań art. 6 pkt 1 ustawy, który wyłącza z opodatkowania podatkiem od towarów i usług zbycie składników majątkowych i niemajątkowych uprzednio wyodrębnionych organizacyjnie i finansowo w istniejącym przedsiębiorstwie, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, nie dotyczy natomiast zbycia poszczególnych składników majątkowych przedsiębiorstwa.

Zatem należy wskazać, że fakt wyłączenia niektórych składników materialnych i niematerialnych może pozostawać bez wpływu na kwalifikację zbywanych składników jako zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Oznacza to, że zespół składników materialnych i niematerialnych pozwala z uwagi na swoje zorganizowanie, infrastrukturę, itp. na prowadzenie określonej działalności gospodarczej. Podkreśla się przy tym, że możliwość stanowienia przez ten zespół składników niezależnego przedsiębiorstwa samodzielnie realizującego zadania gospodarcze powinna mieć wymiar rzeczywisty, a nie jedynie potencjalny. Oznacza to, że majątek ten powinien stanowić już u zbywcy zorganizowany zespół składników gotowych realizować określone zadania gospodarcze jako samodzielne przedsiębiorstwo, a po jego zbyciu możliwe musi być kontynuowanie działalności gospodarczej przez nabywcę przedsiębiorstwa.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca (Spółka) jest właścicielem nieruchomości, tj. gruntów (działki o nr 131/1, 131/2) oraz budynku. Budynek usługowy będący obecnie wykorzystywany na cele gastronomiczne zaopatrzony jest w niezbędną infrastrukturę, tj. parking, ogrodzenie, przyłącze wodne i kanalizacyjne, które stanowią środki trwałe i są dokonywane odpisy amortyzacyjne – oddane zostały do użytkowania w 2015 r. Przy ich wytworzeniu odliczano podatek VAT. Ponadto w ewidencji środków trwałych dokonano wpisu elementów wyposażenia, które stanowią odrębne środki trwałe: szafa chłodnicza, bar, loża soho, kocioł gazowy i thermonix. Spółka jest również leasingobiorcą sprzętu będącego kompletnym wyposażeniem restauracji, kuchni i baru. Na mocy zawartych umów leasingu Spółka użytkuje ponad 70 pozycji wyposażenia. Składają się na nie m.in.: klimatyzatory, piec do pizzy, piece konwekcyjno-parowe, regały magazynowe, stoły i krzesła, szafy i szafki gastronomiczne, szafy, stoły i witryny chłodnicze, chłodziarki, kruszarki do lodu, roboty kuchenne, krajalnice, zmywarki do naczyń, młynek i ekspres do kawy oraz wiele innego sprzętu będącego profesjonalnym wyposażeniem tego typu placówek. Powyższe grunty, budynek, jak i wyposażenie nie stanowią towarów handlowych. Obecnie zarówno budynek, jak i wyposażenie (będące własnością Spółki jak i będące w leasingu) oraz infrastruktura towarzysząca (parking, ogrodzenie) są wynajmowane na mocy umowy innemu podmiotowi, który prowadzi w lokalu restaurację. Wynajem opisanej nieruchomości mieści się w przedmiocie działalności Spółki. Obecnie Spółka jako właściciel rozważa sprzedaż przedmiotowej nieruchomości wraz z całą infrastrukturą z uwagi na fakt, że propozycję kupna złożył dotychczasowy najemca. Zostałby sprzedany zarówno budynek jak i grunt, na którym jest posadowiony oraz grunty znajdujące się w bezpośrednim sąsiedztwie. Sprzedażą objęto by również wyposażenie budynku. Kupujący przejąłby również zawarte umowy leasingu na mocy umowy zawartej z finansującą firmą leasingową. Sprzedaż ta nastąpi na rzecz tego samego nabywcy i nie będzie obejmowała ani należności, ani zobowiązań Spółki zbywającej. Majątek mający być przedmiotem sprzedaży na płaszczyźnie organizacyjnej stanowi wyodrębniony zespół składników materialnych jak i niematerialnych, które są przeznaczone do realizacji określonych zadań gospodarczych i który może stanowić niezależne przedsiębiorstwo realizujące te zadania. Nabywca w wyniku transakcji oprócz składników majątkowych przejmie również umowy leasingu. Ponadto zostanie wydana mu dokumentacja techniczna jak i księgowa odnosząca się do zbywanych składników majątkowych. Majątek, który ma stać się przedmiotem transakcji, nie jest wyodrębnioną jednostką w strukturze organizacyjnej Wnioskodawcy. Obecna działalność gospodarcza prowadzona jest przez Wnioskodawcę według rodzajów działalności i posiadanego majątku (np. najem, szkolenia czy doradztwo). Odnosząc się do płaszczyzny finansowej należy wskazać, że majątek mający być przedmiotem sprzedaży nie posiada samodzielności finansowej (bowiem jak wskazano powyżej, nie jest wyodrębnioną jednostką w strukturze Spółki). Należy jednak wskazać, że na podstawie prowadzonej przez Spółkę ewidencji księgowej możliwe jest przyporządkowanie nie tylko przychodów i kosztów, ale również należności i zobowiązań dotyczących majątku przeznaczonego do sprzedaży. Odnosząc się również do pozycji funkcjonalnej należy wskazać, że majątek (zarówno składniki materialne, jak i przejęte umowy leasingu) może stanowić potencjalnie niezależne przedsiębiorstwo realizujące zadania gospodarcze.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii stwierdzenia, czy planowana transakcja korzystać będzie z wyłączenia od opodatkowania VAT w myśl art. 6 pkt 1 ustawy jako transakcja zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Jak wyjaśniono powyżej, podstawowym wymogiem do uznania dostawy majątku za zorganizowaną część przedsiębiorstwa jest to, aby stanowiła ona zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań, należności oraz środków pieniężnych), podlegający wydzieleniu w istniejącym przedsiębiorstwie na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych).

Z opisu sprawy przedstawionego we wniosku wynika, że sprzedawany majątek (tj. budynek, wyposażenie oraz infrastruktura towarzysząca – parking, ogrodzenie) jest przedmiotem umowy najmu zawartej pomiędzy Wnioskodawcą, a podmiotem (dotychczasowym Najemcą) prowadzącym w lokalu restaurację, który złożył propozycję kupna wyżej wskazanego majątku Wnioskodawcy.

Powyższe prowadzi do wniosku, że przedmiotem planowanej sprzedaży nie będzie zorganizowana część przedsiębiorstwa w odniesieniu do prowadzonej przez spółkę (sprzedawcę) działalności gospodarczej, jako zespół zorganizowanych składników materialnych i niematerialnych, ale posiadany przez Nią majątek wraz z umowami. Należy zauważyć bowiem, że nabyte składniki materialne i niematerialne, nie będą służyły Kupującemu do działalności polegającej na wynajmie, ale będą związane z jego aktualnie prowadzoną działalnością gastronomiczną.

W powyższej kwestii wypowiedział się NSA w wyroku z 24 listopada 2016 r. (sygn. akt I FSK 1316/15). Sąd orzekł m.in., że „Okoliczność, że zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzy zespół składników majątkowych zdolny do prowadzenia niezależnej (samodzielnej) działalności gospodarczej należy rozumieć w ten sposób, że w kształcie, w jakim zespół ten jest zbywany, może on wykonywać określone zadania gospodarcze. Innymi słowy, realizacja określonych zadań gospodarczych możliwa jest z wykorzystaniem tego określonego zespołu składników majątkowych, nie zaś dopiero w połączeniu z innymi składnikami majątkowymi, czy też dopiero w połączeniu z przedsiębiorstwem nabywcy. Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego, owa »niezależność prowadzenia działalności gospodarczej« powinna być więc rozumiana w ten sposób, że »zespół składników majątkowych« posiada zdolność do prowadzenia takiej działalności w sytuacji, gdy stanowi konglomerat, który sam w sobie, bez uzupełniania go o dodatkowe elementy (po nabyciu i włączeniu do przedsiębiorstwa nabywcy) zdolny jest do prowadzenia działalności. W takiej sytuacji można go uznać za zorganizowaną cześć przedsiębiorstwa”.

W konsekwencji powyższego, należy wskazać, że mający być przedmiotem zbycia wyodrębniony zespół składników majątkowych winien być zdolny do samodzielnego funkcjonowania jako przedsiębiorstwo, a zatem nie chodzi tu o taki zespół składników majątkowych, który dopiero po włączeniu do majątku nabywcy i podjęciu określonych przez niego działań (np. zatrudnieniu lub wydzieleniu grupy pracowników do obsługi tej działalności) będzie mógł funkcjonować jako niezależny zakład.

Biorąc pod uwagę przedstawiony opis sprawy stwierdzić należy, że zespół przekazywanych składników majątkowych, o których mowa we wniosku nie będzie stanowił zorganizowanej części przedsiębiorstwa, o której mowa w art. 2 pkt 27e ustawy, ale posiadany majątek wraz z umowami leasingu bez należności i zobowiązań Spółki zbywającej. Ponadto, jak wskazał Zainteresowany, majątek będący przedmiotem transakcji nie jest wyodrębnioną jednostką w strukturze organizacyjnej Wnioskodawcy (a zatem nie został wydzielony w strukturze organizacyjnej Wnioskodawcy jako np. odrębny dział, wydział, oddział, itp.) oraz nie posiada samodzielności finansowej. W tym przypadku bez znaczenia pozostaje, że na podstawie prowadzonej przez Spółkę ewidencji księgowej możliwe jest przyporządkowanie nie tylko przychodów i kosztów, ale również należności i zobowiązań dotyczących majątku przeznaczonego do sprzedaży. Ponadto, w niniejszej sprawie przedmiotem sprzedaży na rzecz nabywcy nie będą wszystkie składniki majątkowe, związane ze sprzedawaną częścią przedsiębiorstwa, ponieważ dostawa nie będzie obejmowała ani należności, ani zobowiązań Wnioskodawcy.

Dodatkowo, co istotne w sprawie przeznaczony do sprzedaży majątek nie jest dostatecznie zorganizowany i wystarczający aby przy jego pomocy nabywca mógł prowadzić niezależną działalność gospodarczą (bez wykorzystania posiadanych już składników majątkowych).

W świetle przepisów prawa i przedstawionych okoliczności sprawy należy stwierdzić, że planowana transakcja sprzedaży składników majątkowych i niemajątkowych nie będzie sprzedażą zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

W konsekwencji w sprawie będącej przedmiotem wniosku art. 6 pkt 1 ustawy nie będzie miał zastosowania. Przepis ten – jak wskazano wyżej – odnosi się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Wobec tego, transakcja zbycia składników majątkowych będzie stanowiła czynność podlegającą opodatkowaniu na zasadach ogólnych, tj. według właściwych stawek podatkowych lub z zastosowaniem zwolnienia, o ile takie będzie wynikało z przepisów.

Podsumowując, opisana we wniosku planowana sprzedaż składników majątku Wnioskodawcy nie będzie stanowiła sprzedaży zorganizowanej części przedsiębiorstwa, a tym samym nie będzie mogła korzystać z wyłączenia od opodatkowania, o którym mowa w art. 6 pkt 1 ustawy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należało ocenić jako nieprawidłowe.

Tutejszy organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem, tj. m.in. kwestia stawki podatku lub ewentualnego zwolnienia od VAT dla planowanej sprzedaży, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa – rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu opisu sprawy przedstawionego we wniosku, udzielona odpowiedź straci swą aktualność.

Ponadto, w tym miejscu należy zaznaczyć, że pojęcia „nie podlega opodatkowaniu” i „zwolnione od podatku” nie są tożsame. W pierwszym bowiem przypadku mamy do czynienia z sytuacją, gdy dana transakcja nie podlega przepisom ustawy o podatku od towarów i usług, w drugiej natomiast transakcja podlega opodatkowaniu VAT, jednak na mocy konkretnego przepisu jest zwolniona od opodatkowania tym podatkiem. W rozpatrywanej sprawie powołany przez Wnioskodawcę art. 6 pkt 1 ustawy odnosi się do czynności, które korzystają z wyłączenia od opodatkowania VAT, a więc nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a nie do czynności zwolnionych od podatku.

Natomiast, odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji należy wskazać, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach, w których indywidualnie oceniano stan faktyczny/zdarzenie przyszłe i stanowisko wnioskodawcy. Powołane interpretacje nie stanowią źródła prawa i tutejszy organ nie jest nimi związany.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.