Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT2-3.4011.273.2018.3.JS
z 9 listopada 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 20 sierpnia 2018 r. (data wpływu 20 sierpnia 2018 r.), uzupełniony pismami z dnia 18 września 2018 r. (data wpływu 19 września 2018 r.) oraz z dnia 25 października 2018 r. (data wpływu 26 października 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia udziału w nieruchomości - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 sierpnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia udziału w nieruchomości. Wniosek uzupełniono pismami z dnia 18 września 2018 r. (data wpływu 19 września 2018 r.) oraz z dnia 25 października 2018 r. (data wpływu 26 października 2018 r.).

We wniosku oraz jego uzupełnieniach przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca nabył (3/9 nieruchomości) zbyty udział w nieruchomości w drodze umowy kupna - sprzedaży udziału w nieruchomości (użytkowanie wieczyste gruntu wraz z położonymi na nim budynkami) 6 lipca 2010 roku. Następnie w roku 2016 Wnioskodawca nabył w drodze umowy sprzedaży udziału w nieruchomości kolejne 3/9 części nieruchomości. Tym samym w posiadaniu Wnioskodawcy na dzień sprzedaży udziału w nieruchomości pozostawało 6/9 całości nieruchomości. W roku 2017, po nabyciu kolejnych udziałów w nieruchomości doszło do zbycia 2/9 posiadanych udziałów.

Opisana we wniosku nieruchomość stanowi udział 2/3 całej nieruchomości, z czego 1/3 została zakupiona w roku 2010 a 1/3 w roku 2016 - jest to użytkowanie wieczyste [powinno być: użytkowanie wieczyste gruntu wraz z położonymi na nim budynkami – dopisek organu].

Nabyte w roku 2016 udziały miały służyć utrzymaniu posiadanej przez Wnioskodawcę masy majątkowej uszczuplonej po sprzedaniu części posiadanych od roku 2010 udziałów.

Zbycie udziałów nie nastąpiło w wykonaniu działalności gospodarczej - Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej, a majątek nabywany był na cele prywatne.

Na dzień dzisiejszy Wnioskodawca nie zamierza dokonywać sprzedaży pozostałych posiadanych w nieruchomości udziałów; jeżeli nastąpi nabycie innych nieruchomości/udziałów w nieruchomości będzie to miało na celu zabezpieczenie finansowe (finansowanie w inwestycję długoterminową) Wnioskodawcy oraz jego rodziny na lata późniejsze.

Opisane we wniosku budynki mają charakter gospodarczy.

Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej w zakresie obrotu nieruchomościami.

W związku z faktem, że nieruchomość była zakupiona do majątku prywatnego, nie związanego z działalnością gospodarczą, a przy tym Wnioskodawca nie prowadził działalności gospodarczej, opisane we wniosku budynki nie były przez Wnioskodawcę wykorzystywane w działalności gospodarczej.

Udziały zostały nabyte w 1/3 części w roku 2010, a następnie w takiej samej części w roku 2016. W roku 2017 nastąpił ich częściowa sprzedaż.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy od sprzedanego udziału w nieruchomości wnioskodawca będzie miał obowiązek rozpoznać przychód zgodnie z przepisem art. 10 ust. 1 pkt 8 [lit.] a) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) i wykazać podatek zgodnie z przepisem art. 30e ust. 1-4?

Zdaniem Wnioskodawcy, ponieważ zbywana nieruchomość została nabyta w roku 2010, to nie było możliwości nabycia jej ponownie z dniem nabycia dodatkowych udziałów w nieruchomości. Dlatego też 5 letni termin, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 u.p.d.o.f. nie rozpoczął biegu od daty nabycia kolejnych udziałów w nieruchomości w roku 2016 r., lecz od daty ich pierwotnego nabycia. Zatem zbycie części udziałów w nieruchomości w roku 2017 nie będzie skutkowało koniecznością rozpoznania obowiązku podatkowego oraz złożenia zeznania za rok podatkowy PIT-39. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera definicji nieruchomości. Dlatego też trzeba posłużyć się definicją zawartą w Kodeksie cywilnym. Zgodnie z art. 46 § 1 Kodeksu cywilnego nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty) jak również budynki trwale z gruntem związane lub części tych budynków jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności. Zgodnie z art. 195 Kodeksu cywilnego „własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom (współwłasność).” Z kolei z art. 196 § 1 wynika, że współwłasność może być współwłasnością w częściach ułamkowych. Dodatkowo norma art. 155 § 1 Kodeksu cywilnego mówi o tym, że „umowa sprzedaży, zamiany, darowizny, przekazania nieruchomości lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia własności rzeczy co do tożsamości oznaczonej przenosi własność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo że strony inaczej postanowiły.” Tym samym z Kodeksu cywilnego wynika, że jednym z rodzajów własności jest współwłasność w częściach ułamkowych oraz że własność nabywa się m.in. w drodze zakupu. Uznać więc należy, że wskazana nieruchomość została nabyta w roku 2010, a nabycie drugiej części działki w roku 2016 nie ma już żadnego wpływu na uznanie, w jakiej dacie nieruchomość została nabyta (liczy się pierwotne nabycie). Należy też uwzględnić fakt, że sprzedaż dotyczy 2/6 [powinno być: 2/9 – dopisek organu] posiadanych udziałów, z czego od roku 2010 w rękach Wnioskodawcy znajduje się ich 3/6 [powinno być: 3/9 – dopisek organu]. Zakup dodatkowych udziałów związany był z chęcią zatrzymania jako inwestycji posiadanej nieruchomości mimo sprzedaży posiadanych od roku 2010 udziałów. Zakup pozostałych 3/6 [powinno być: 3/9 – dopisek organu] części nieruchomości miał to umożliwić. Dlatego też należy uznać, że mimo iż bez znaczenia dla daty faktycznego nabycia części nieruchomości pozostaje zakup dalszych udziałów w roku 2016 (zakup nastąpił w roku 2010), sprzedane udziały pochodzą z tej części, która została nabyta w roku 2010 (pozostała w rękach wnioskodawcy jeszcze 1/6 [powinno być: 1/9 – dopisek organu] jego udziałów zakupionych w roku 2010 i 3/6 [powinno być: 3/9 – dopisek organu] udziałów dokupione w roku 2016. Dodatkowo za tym argumentem przemawia fakt, że gdyby zakup dodatkowych 3/9 udziałów dokonał się po podpisaniu aktu sprzedaży posiadanych udziałów, nie byłoby żadnych wątpliwości, że sprzedaż dotyczy udziałów zakupionych w roku 2010. Współwłasność w końcu nie polega na posiadaniu konkretnie wskazanej części gruntu, a na współwłasności każdej z części całości nieruchomości. Mając to wszystko na uwadze, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że od sprzedanego udziału w nieruchomości nie będzie miał obowiązku rozpoznania przychodu zgodnie z przepisem art. 10 ust.1 pkt 8 lit. a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych i wykazania podatku zgodnie z przepisem art. 30e ust. 1-4. Także w uchwale 7 sędziów z dnia 14 marca 2011 r II FPS 8/10 wskazano, że zgodnie z zasadą nullum tributum sine lege, którą wyraża art. 217 Konstytucji RP oraz zasadą praworządności, zawartą w art. 2 i 7 Konstytucji RP, organy podatkowe mogą egzekwować tylko taki obowiązek podatkowy, który bezpośrednio wynika z treści przepisów prawa. (...). Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawierają definicji nieruchomości oraz momentu jej nabycia w sytuacji wyżej opisanej, którą można porównać do zakupu gruntu i wybudowania na nim budynku. Zgodnie z obowiązującą doktryną momentem nabycia nieruchomości jest data nabycia gruntu pod budowę - data zakończenia budowy nie ma żadnego znaczenia dla 5-letniego terminu nabycia nieruchomości. Więc skoro fakt zwiększenia wartości nieruchomości, często wielokrotnie po jej nabyciu, nie ma wpływu na jej ponowne nabycie (zwiększenie nieruchomości poprzez jej zabudowanie), również fakt zwiększenia posiadanych udziałów w tej samej nieruchomości nie ma wpływu na datę jej nabycia - liczy się data nabycia pierwszej części. Tak wypowiadają się organy podatkowe: interpretacja indywidualna z 24 maja 2011 r. Znak: IPTPB2/415-54/11-2/k.k. [powinno być: IPTPB2/415-54/11-2/KK – dopisek organu] wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi, interpretacja indywidualna z 5 marca 2013 r. Znak: IPTPB2/415-848/12-4/k.k. [powinno być: IPTPB2/415-848/12-4/KK – dopisek organu] wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi, interpretacja indywidualna z 27 lutego 2015 r. Znak: IPPB4/415-913/14-4/MS wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, interpretacja indywidualna z 25 marca 2015 r. Znak: IBPBII/2/415-1167/14/JG wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, interpretacja indywidualna z 1 kwietnia 2015 r. Znak: IBPBII/2 /4511-192/15/JG wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach.

Według Wnioskodawcy w roku 2017 zostały zbyte udziały nabyte w roku 2010 — zgodnie z zasadą FIFO „pierwsze przyszło, pierwsze wyszło”. Udziały, które zostały zbyte w roku 2017 zostały zbyte zgodnie z zasadą FIFO „pierwsze przyszło, pierwsze wyszło”. W pierwszej kolejności zostały zbyte udziały nabyte najwcześniej, a więc te w roku 2010. Nabyte w roku 2016 udziały miały służyć utrzymaniu posiadanej przez Wnioskodawcę masy majątkowej uszczuplonej po sprzedaniu części posiadanych od roku 2010 udziałów. Pierwsze rozmowy dotyczące sprzedanych udziałów odbywały się już w roku 2013 z „…”, która odstąpiła od zakupu wskazując nabywcę, z którym została spisana nowa umowa przedwstępna. Zgodę na sprzedaż tych udziałów musiało wyrazić Ministerstwo Finansów ze względu na fakt, że zbywany grunt leży w terenie ... . W roku 2016 pojawiła się możliwość odkupienia od dotychczasowego współwłaściciela udziałów w tym gruncie. Biorąc pod uwagę wszystko powyższe uznano, że udziały w tym gruncie stanowią zabezpieczenie finansowe starości Wnioskodawcy, w związku z czym Wnioskodawca postanowił dokonać zakupu zbywanych przez dotychczasowego współwłaściciela jego udziałów.

Ponieważ pierwsze rozmowy dotyczące sprzedaży udziałów w gruncie rozpoczęły się jeszcze przed możliwością zakupu następnej części udziałów należy uznać jak na wstępie - sprzedane w roku 2017 udziały to te, które zostały zakupione w roku 2010.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 2032 z późn. zm.) – źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Powyższy przepis formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości nastąpiło po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym miało miejsce nabycie i nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej – nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a przychód uzyskany z odpłatnego zbycia w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Zgodnie natomiast z art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Stosownie do ust. 2 artykułu 30e ww. ustawy, podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

W myśl przepisu art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej.

Art. 22 ust. 6c ww. ustawy stanowi, iż koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), z zastrzeżeniem ust. 6d, stanowią udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania.

Stosownie do art. 22 ust. 6e tej ustawy, wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6c i 6d, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych.

W myśl natomiast art. 30e ust. 4 ww. ustawy po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3 (PIT-39), wykazać:

1. dochody uzyskane 1. w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
2. dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.

Należny podatek wynikający z tego zeznania jest płatny w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym (art. 45 ust. 4 pkt 4 w zw. z art. 45 ust. 1a ww. ustawy).

Zauważyć należy, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęcia nabycia, o którym mowa w cytowanym art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy. Nie ulega też wątpliwości w orzecznictwie oraz literaturze, że przez nabycie przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym następuje odpłatne zbycie, w tym m.in. udziału w nieruchomości, o którym stanowi przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy przyjmować należy potoczne i dość szerokie rozumienie tego pojęcia. Oznacza ono każde przeniesienie na nabywcę własności rzeczy lub określonego prawa majątkowego w ramach spadku, innej jednostronnej czynności, na podstawie aktu prawnego, umowy sprzedaży, zamiany, darowizny lub innej umowy zobowiązującej do przeniesienia własności rzeczy oznaczonej co do tożsamości (wyrok NSA z dnia 7 kwietnia 2016 r., sygn. akt II FSK 313/14).

Zgodnie z art. 195 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 poz. 459 z późn. zm.) własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom (współwłasność).

W myśl art. 196 § 1 ww. ustawy współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną. Natomiast § 2 przewiduje, że współwłasność łączną regulują przepisy dotyczące stosunków, z których ona wynika. Do współwłasności w częściach ułamkowych stosuje się przepisy niniejszego działu.

Stosownie do art. 198 Kodeksu cywilnego każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli.

Art. 206 tej ustawy przewiduje, że każdy ze współwłaścicieli jest uprawniony do współposiadania rzeczy wspólnej oraz do korzystania z niej w takim zakresie, jaki daje się pogodzić ze współposiadaniem i korzystaniem z rzeczy przez pozostałych współwłaścicieli.

Z powyższych przepisów wynika, iż przy współwłasności prawo własności przysługuje niepodzielnie kilku osobom. Żaden ze współwłaścicieli nie ma wyłącznego prawa do fizycznie wydzielonej części rzeczy, a co za tym idzie każdemu z nich przysługuje jednakowe prawo do całej rzeczy, ograniczone jedynie takim samym prawem pozostałych współwłaścicieli. Z charakteru udziału, który jest wyłącznym prawem współwłaściciela wynika możliwość rozporządzania udziałem (ułamkową częścią prawa własności) bez zgody pozostałych współwłaścicieli. Natomiast współwłaściciel nie jest uprawniony do rozporządzania określoną częścią rzeczy wspólnej, gdyż nie ma do niej żadnych wyłącznych praw.

Zgodnie natomiast z art. 155 § 1 Kodeksu cywilnego – umowa sprzedaży, zamiany, darowizny lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia własności rzeczy co do tożsamości oznaczonej przenosi własność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo, że strony inaczej postanowiły. Z niekwestionowanych okoliczności niniejszej sprawy wynika zaś, że Wnioskodawca na mocy umów sprzedaży odpowiednio w 2010 r. i w 2016 r. nabył po 3/9 udziałów w nieruchomości, a więc te daty wyznaczają bieg terminu określonego w cytowanym art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy podatkowej, a nie jak twierdzi Wnioskodawca jedynie rok, w którym pierwszy raz nabył udziały w nieruchomości.

Nie można również zgodzić się z Wnioskodawcą, że sprzedał w 2017 r. wyłącznie udział nabyty przez Niego w 2010 r. zgodnie z zasadą FIFO „pierwsze przyszło, pierwsze wyszło”. Należy wskazać, że udziały w nieruchomości nie są oznaczonymi częściami w prawie własności. Udziały wyrażają uprawnienie do całej własności. Dlatego na udział 2/9, który Wnioskodawca zbył w 2017 r. składają się udziały nabyte w dwóch ww. datach, tj. zarówno w 2010 r. i 2016 r. Nieuprawnione jest zatem twierdzenie, że Wnioskodawca sprzedał udział nabyty wyłącznie w 2010 r. Wnioskodawca nabywając kolejno w poszczególnych latach udziały w nieruchomości nabywał prawo do każdego metra kwadratowego tej nieruchomości w takiej wielkości i w takiej dacie jak nabywany udział.

W związku z powyższym nabywając kolejno w 2010 r. 3/9 udziału oraz w 2016 r. 3/9 udziału w nieruchomości Wnioskodawca stał się w konsekwencji właścicielem 6/9 w każdym metrze kwadratowym tej nieruchomości. Wnioskodawca nabywając bowiem ww. udział w nieruchomości stał się jej współwłaścicielem, co oznacza że miał prawo do każdego metra kwadratowego w tej nieruchomości w określonym udziale. Oznacza to, że zbywając udział w nieruchomości Wnioskodawca dokonał zbycia udziału nabytego w dwóch ww. datach. Skoro w łącznej strukturze nabytych udziałów ich wielkość była równa (po 50 %), to Wnioskodawca dokonał sprzedaży 1/9 udziału w nieruchomości nabytego w 2010 r. oraz 1/9 udziału nabytego w 2016 r. (łącznie 2/9). Tylko w taki sposób mogło bowiem dojść do zbycia udziału w prawie do nieruchomości. Udział w nieruchomości to nie udział w jej konkretnej części.

Innymi słowy skoro Wnioskodawca nabył 3/9 udziału w nieruchomości w 2010 r. oraz 3/9 udziału w nieruchomości w 2016 r., to stał się właścicielem 6/9 w nieruchomości i późniejsze zbycie jakiegokolwiek udziału w tej nieruchomości oznacza zbycie udziału w „każdej części” tej nieruchomości.

Z uwagi zatem na fakt, że nabycie udziału w nieruchomości nastąpiło odpowiednio w części w 2010 r. oraz w 2016 r., pięcioletni termin, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy należy liczyć oddzielnie w stosunku do każdego udziału jaki Wnioskodawca nabył.

Mając na względzie powyższe odpłatne zbycie przez Wnioskodawcę 1/9 udziału w nieruchomości nabytego w 2010 r. miało miejsce po upływie okres pięcioletniego, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy a więc nie stanowi źródła przychodu w myśl tego przepisu. Natomiast w stosunku do odpłatnego zbycia 1/9 udziału w nieruchomości nabytego w 2016 r. wskazać należy, że nastąpiło ono przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie, w związku z tym stanowi źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zaś dochód uzyskany z tego tytułu podlega opodatkowaniu (art. 30e ust. 1 ustawy) i wykazaniu w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3 ustawy (PIT-39).

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji organów podatkowych wskazać należy, że rozstrzygnięcia w nich zawarte dotyczą tylko konkretnych, indywidualnych spraw podatników, w określonym przez nich stanie faktycznym. Podkreślenia przy tym wymaga, że interpretacje powołane przez Wnioskodawcę nie dotyczą skutków podatkowych sprzedaży udziału w nieruchomości, a zgoła odmiennych okoliczności, tj. ustalenia od kiedy należy liczyć bieg terminu pięcioletniego, określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a mianowicie czy od nabycia własności gruntu, czy odrębnie od wybudowania budynku. W związku z powyższym rozstrzygnięcia te nie mają przełożenia na okoliczności niniejszej sprawy.

Ustosunkowując się do powołanej przez Wnioskodawcę uchwały 7 sędziów z dnia 14 marca 2011 r II FPS 8/10 tut. organ stwierdza, że dotyczy ona wniesienia przez osobę fizyczną do spółki osobowej (jawnej) wkładu niepieniężnego w postaci udziałów w spółce kapitałowej (aport), czyli nie odnosi się do kwestii żądanego przez Wnioskodawcę rozstrzygnięcia. Natomiast odnośnie powołanego art. 2, art. 7 i art. 217 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej wskazać należy, że unormowanie z nich wynikające należy postrzegać w ten sposób, że powstanie obowiązku podatkowego, w sytuacji zaistnienia określonego zdarzenia faktycznego, musi wynikać z konkretnego pozytywnego przepisu ustawy podatkowej. Tylko istnienie takiej normy kreuje obowiązek podatkowy. Nie można natomiast domniemywać powstania takiego obowiązku, jeżeli w ustawie podatkowej nie został on skonkretyzowany i odwrotnie - nie można domniemywać nieistnienia obowiązku, jeżeli w odniesieniu do określonego zdarzenia faktycznego, został on w ustawie wyraźnie przewidziany. Niedopuszczalne jest także zastosowanie w odniesieniu do danego przychodu zwolnienia, które nie zostało expressis verbis przewidziane przez ustawodawcę w przepisie rangi ustawowej. Nie ulega wątpliwości, że organ wydający interpretację indywidualną działał w granicach przyznanych mu kompetencji – co zostało wprost wyrażone w uzasadnieniu interpretacji – jak również w oparciu o obowiązujące przepisy prawa materialnego i proceduralnego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.