2018.11.08 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej - 0113-KDIPT1-1.4012.690.2018.2.WL

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-1.4012.690.2018.2.WL
z 8 listopada 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1, art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku wspólnym z dnia 31 sierpnia 2018 r. (data wpływu 04 września 2018 r.) uzupełnionym pismami z dnia 18 września 2018 r. (data wpływu 25 września 2018 r.), 28 września 2018 r. (data wpływu 3 października 2018 r.), 05 października 2018 r. (data wpływu 08 października 2018 r.) oraz 17 października 2018 r. (data wpływu 22 października 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

zwolnienia od podatku sprzedaży działki nr 193/1, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy - jest prawidłowe,

zwolnienia od podatku sprzedaży działki nr 194/1, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy - jest nieprawidłowe,

prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z nabyciem działki nr 194/1 - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 04 września 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek wspólny o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

zwolnienia od podatku sprzedaży działki nr 193/1, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy,

zwolnienia od podatku sprzedaży działek, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy,

prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z nabyciem działek,

prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z nabyciem wierzytelności wynikającej z ostatecznej decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej (ZRiD).

Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismami z dnia 18 września 2018 r. (data wpływu 25 września 2018 r.), 28 września 2018 r. (data wpływu 3 października 2018 r.), 05 października 2018 r. (data wpływu 08 października 2018 r.) oraz 17 października 2018 r. (data wpływu 22 października 2018 r.) w zakresie przeformułowania pytań, przedstawienia własnego stanowiska, wniosku o przyspieszenie rozpatrzenia sprawy, dowodów wniesienia opłat, wycofania pytania nr 4, doprecyzowania opisu sprawy oraz pełnomocnictwa.

We wniosku złożonym przez:

Zainteresowanego będącego stroną postępowania: … Sp. z o.o.,

Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania: Pana …,

przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe (doprecyzowane w uzupełnieniu wniosku).

Strona prowadzi działalność w formie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. Przeważającym przedmiotem działalności spółki jest PKD 68.10.Z - Kupno i sprzedaż nieruchomości na własny rachunek. Spółka jest czynnym podatnikiem VAT. Zainteresowany zamierza nabyć od Uczestnika Działki (zdefiniowane poniżej) w celu zrealizowania na nich (oraz na działkach sąsiadujących, których nabycie jest przedmiotem odrębnych wniosków) inwestycji polegającej na budowie budynków i budowli (centrum produkcyjno-logistyczno-magazynowo-biurowego wraz z infrastrukturą techniczną, w tym w szczególności parkingami), które będę wykorzystywane przez Zainteresowanego do prowadzenia działalności gospodarczej podlegającej na wynajmie powierzchni osobom trzecim. Wynajem powierzchni będzie co do zasady podlegał opodatkowaniu 23% VAT. Zainteresowany nie zamierza prowadzić działalności zwolnionej z VAT.

Uczestnik jest właścicielem działek nr 193/1 i 194/1 położonych w … przy ulicy …. Działki są sklasyfikowane w ewidencjach urzędowych jako grunty rolne.

Uczestnik nabył Działki na podstawie umowy darowizny, z dnia … 1994 r. będąc w związku małżeńskim, w którym nadal pozostaje, umów majątkowych małżeńskich rozszerzających wspólność ustawową majątkowa małżeńską nie zawierał.

Nabycie Działek nie nastąpiło w ramach czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT. Przy nabyciu Działek Uczestnikowi nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT.

Inne informacje istotne odnośnie Działek:

Na chwilę obecną Działki znajdują się na obszarze, który nie jest objęty planem zagospodarowania przestrzennego. Według wiedzy Uczestnika nie podjęto działań zmierzających do opracowania i uchwalenia Miejscowego Planu Zagospodarowania Przestrzennego dla obszaru, na którym znajdują się Działki. Uczestnik nie zabiegał o uchwalenie takiego planu.
Uczestnik nie wykonywał żadnych działań mających na celu uzbrojenie Działek czy polepszenie ich warunków lokalizacyjnych, w szczególności nie wydzielał dróg wewnętrznych (przed zawarciem umowy przedwstępnej, o której mowa poniżej).
Działka nr 193 została podzielona przed zawarciem umowy przedwstępnej m.in. na działki 193/1, a działka nr 194 została podzielona m.in. na działkę 194/1.
W 2016 r. zawarta została warunkowa przedwstępna umowa sprzedaży pomiędzy … sp. z o.o. a Uczestnikiem, w której Uczestnik zobowiązał się do sprzedaży części niezabudowanej nieruchomości wydzielonej z działki nr 193/1 oraz oddzielnej działki nr 194/1 na cele związane z realizacją parku produkcyjnego-logistyczno-magazynowego. Umowa przedwstępna została zawarta pod następującymi warunkami:
1. Przedstawienia przez Uczestnika mapy podziałowej dotyczącej działki nr 193/1 przyjętej do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego wraz decyzją ostateczną właściwego organu zatwierdzającego podział,
2. Przedstawienia przez Uczestnika mapy podziałowej dotyczącej działki nr 193/1,
3. Dokonania przez Uczestnika wycinki drzew posadowionych na Działkach,
4. Uzyskania przez Uczestnika ostatecznej decyzji o wyłączeniu gruntów z produkcji rolnej lub leśnej dotyczącej Działek,
5. Dokonania zmiany w rejestrze gruntów rodzaju i oznaczenia użytków gruntowych na grupę gruntów zabudowanych zurbanizowanych,
6. Zawarcia umów sprzedaży pozostałych działek, na obszarze których będzie realizowana inwestycja polegająca na budowie centrum produkcyjno-logistyczno-magazynowego,
7. Uzyskania przez Nabywcę uchwały spółki wyrażającej zgodę na nabycie Działek,
8. Działki będą wolne od wszelkich obciążeń, praw i roszczeń osób trzecich w dniu podpisania umowy przyrzeczonej,
9. Działki nie będą podlegać pod przepisy ustawy o lasach oraz ustawy o kształtowaniu ustroju rolnego,
10. Przedstawienia dokumentu, z którego będzie wynikać iż działki nr 193 i 194 uległy podziałowi,
11. Przedstawienia dokumentu stanowiącego podstawę do wykreślenia wpisu dotyczącego wszczętego postępowania wywłaszczeniowego.
W ramach powyższej umowy, Nabywca zobowiązał się pokryć wszelkie koszty związane z wykonaniem przez Uczestnika a opisanych w par. 3 ust. 1 lit. a)-e) umowy przedwstępnej, w tym w szczególności ponieść wszelkie koszty związane z wycinką drzew oraz wszelkie koszty administracyjne oraz publiczno-prawne niezbędne do wykonania powyższej umowy przedwstępnej.
W ramach powyższej umowy, Wnioskodawcy zobowiązali się do zawarcia umowy, na podstawie której Uczestnik przeniesie odpłatnie na Nabywcę wierzytelność wynikającą z ostatecznej decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej (ZRiD) Etap III …;
Aneksem do umowy przedwstępnej wydłużono termin przewidziany na podpisanie umowy przyrzeczonej, a także Uczestnik udzielił pełnomocnictwa do dokonania wszelkich czynności zmierzających do uzyskania prawomocnej decyzji zatwierdzającej podział Działek, odbioru powyższej decyzji, składania w powyższej sprawie wszelkich oświadczeń, wniosków i dokumentów niezbędnych do pełnej realizacji pełnomocnictwa oraz reprezentacji przed wszystkimi urzędami, sądami, osobami prawnymi fizycznymi w ramach czynności zmierzających do wydania decyzji o podziale działek. Ponadto, strony uzgodniły, iż zmieni się cena za nabycie nieruchomości i wierzytelności.
Działki nie są objęte miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego ani nie została dla nich wydana decyzja w sprawie warunków zabudowy i zagospodarowania terenu.
W celu podpisania ww. umowy Strona skontaktowała się z Uczestnikiem i przedstawiła mu ofertę zakupu. Uczestnik nie podejmował żadnych działań marketingowych w celu zbycia działek, w szczególności nie zawierali umów pośrednictwa w obrocie nieruchomościami, nie zamieszczali ogłoszeń o sprzedaży nieruchomości w gazetach i Internecie, banerów reklamowych na nieruchomości ani nie podejmowali innych działań reklamowych.
Uczestnik nie podejmował w przeszłości także innych działań zmierzających do sprzedaży Działek.
Działki są obciążone służebnością osobistą na rzecz osoby trzeciej.
Działki nie są ani nie były wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej innej niż działalność rolnicza, tym samym nie służyły do prowadzenia działalności opodatkowanej podatkiem VAT.
Działki były również wykorzystywane do prowadzenia działalności rolniczej zwolnionej z VAT.
Działki nie były wynajmowane/wydzierżawiane innym podmiotom.
Na Działkach nie znajdują się żadne obiekty budowlane trwale związane z gruntem. Dotyczy to w szczególności budynków oraz budowli. Przez działkę 193.1 przebiega nieczynny gazociąg, nie będący własnością Uczestnika.

Uczestnik nie prowadził i nie prowadzi samodzielnie działalności gospodarczej innej niż działalność rolnicza zwolniona z VAT, nie był i nie jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny. Nabywca jest zarejestrowany jako czynny podatnik VAT.

Uczestnik nie planuje w przyszłości prowadzić działalności polegającej na obrocie nieruchomościami, w szczególności poprzez sprzedaż innych nieruchomości wchodzących w skład jego majątku prywatnego.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 18 września 2018 r. wskazano, że:

Działka 193/1 nie jest objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego ani nie została dla niej wydana decyzja w sprawie warunków zabudowy i zagospodarowania terenu,
Działka 194/1 objęta jest decyzją w sprawie warunków zabudowy, z dnia … 2017 r.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 17 października 2018 r. wskazano, że:

W odpowiedzi na pytanie: „Czy na dzień sprzedaży część niezabudowanej działki, wydzielonej z działki nr 193/1 nie będzie objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, ani nie będzie dla niej wydana decyzja o warunkach zabudowy?”, Zainteresowany będący stroną postępowania wskazał, że: „Przedmiotem wniosku jest sprzedaż całości działek 193/1 i 194/1. Działki te nie będą podlegać dalszym podziałom. Działka 193/1 nie została objęta planem zagospodarowania przestrzennego, nie została również wobec niej wydana decyzja o warunkach zabudowy.”
Decyzja o warunkach zabudowy wydana wobec działki 194/1 jest aktualna i będzie aktualna również na dzień sprzedaży działki.
Wspomniana we wniosku decyzja o warunkach zabudowy stanowi punkt wyjścia do realizacji zadania inwestycyjnego, o którym mowa we wniosku. Na podstawie ww. decyzji możliwe będzie uzyskanie pozwolenia na budowę i zmiana klasyfikacji gruntów. Wspomniana decyzja o warunkach zabudowy ma pośredni związek z realizacją inwestycji polegającej na budowie centrum produkcyjno-logistyczno-magazynowo-biurowego wraz z infrastrukturą techniczną.
W odpowiedzi na pytanie: „(…) należy wskazać, czy przed sprzedażą zostanie wydana dla tej działki (nr 194/1) decyzja o warunkach zabudowy pozwalająca na realizację zadania inwestycyjnego o którym mowa we wniosku?”, Zainteresowany będący stroną postępowania wskazał, że: „Nie będą wydawane nowe decyzje o warunkach zabudowy.”
Działki objęte zakresem pytań wykorzystywane były wyłącznie na cele związane z działalnością rolniczą, zwolnioną z podatku VAT.
… nie dokonywał w przeszłości sprzedaży nieruchomości.
W odpowiedzi na pytanie: „W jakim celu wyodrębniona jest część działki nr 193/1, czy np. w celu budowania infrastruktury, jeśli tak to jakiej ?”, Zainteresowany będący stroną postępowania wskazał, że: „Działka ta nie była i nie będzie dzielona ani wyodrębniana w związku z realizacją inwestycji.”
Z nieruchomości oznaczonych numerami 193/1 i 194/1 nie będą wydzielane odrębne działki pod drogi dojazdowe oraz wewnętrzne (oznaczone w klasyfikacji gruntów symbolem „Dr”). Natomiast na terenie całej inwestycji (w tym na działkach 193/1 i 194/1) zlokalizowane zostaną drogi wewnętrzne dla potrzeb obsługi komunikacyjnej dwóch hal produkcyjno-logistyczno-magazynowo-biurowych oraz parkingów. Drogi wewnętrzne zostaną wybudowane na gruntach o charakterze budowlanym.
W odpowiedzi na pytanie: „Jeżeli odpowiedź na pytanie nr 9 jest twierdząca, to:
1. należy wskazać numer działki, która będzie stanowiła drogę?
2. czy Zainteresowany niebędący stroną postępowania będzie ponosił nakłady na utwardzenie drogi?
3. czy droga będzie trwale związane z gruntem?”,
Zainteresowany będący stroną postępowania wskazał, że:
1. Zainteresowany z nieruchomości nie będzie wydzielał odrębnych działek stanowiących drogi dojazdowe oraz wewnętrzne, oznaczone w klasyfikacji gruntów symbolem „Dr”. Jednakże, na terenie inwestycji, w tym przez działki o numerze 193/1 i 194/1, będą przebiegać drogi wewnętrzne dla potrzeb obsługi komunikacyjnej inwestycji, które będą wybudowane przez Kupującego w ramach realizacji inwestycji po nabyciu działek.
2. Zainteresowany nie będący stroną postępowania nie będzie ponosił żadnych nakładów na utwardzenie dróg wewnętrznych. Realizacja dróg wewnętrznych nastąpi dopiero po sprzedaży działek 193/1 i 194/1 na rzecz … Sp. z o.o.
3. Drogi wewnętrzne wybudowane dla potrzeb obsługi ww. hal będą trwale związane z gruntem. Nie będą to drogi powszechnie dostępne.
Doprecyzowując stan faktyczny, działki będące przedmiotem sprzedaży nie są obciążone służebnościami. Nieodpłatną służebnością zostały obciążone zabudowania na działkach 192/2 i 192/3. Działki te nie będą przedmiotem sprzedaży.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku z dnia 18 września 2018 r.):

Czy sprzedaż działki nr 193/1 zwolniona będzie z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT?
Czy planowana transakcja zbycia Działek przez Uczestnika będzie korzystać ze zwolnienia z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT?
W przypadku negatywnej odpowiedzi na pytanie 1 i 2, czy Nabywca będzie miał prawo do odliczenia podatku VAT związanego z nabyciem Działki?

Zdaniem Zainteresowanych (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku z dnia 18 września 2018 r.):

Ad 1.

Zdaniem Wnioskodawców, dostawa Działki nr 193/1 jest zwolniona z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.

Ad 2.

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku stwierdzenia, że transakcja nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, transakcja sprzedaży nieruchomości będzie zwolniona z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, ponieważ była ona wykorzystywana przez uczestnika do działalności rolniczej zwolnionej z VAT, a Uczestnikowi nie przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony przy nabyciu nieruchomości.

Ad 3.

Zdaniem Wnioskodawcy, transakcja sprzedaży nieruchomości (działek nr 193/1 i 194/1) będzie zwolniona z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, ponieważ działki te były wykorzystywane przez Uczestnika do działalności rolniczej zwolnionej z VAT, a Uczestnikowi nie przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony przy nabyciu nieruchomości.

Uzasadnienie

Ad 1.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Pojęcie odpłatnej dostawy towarów zostało zdefiniowane w art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, gdzie stwierdzono, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy o VAT). Nie ma zatem wątpliwości co do tego, że grunty spełniają definicję towaru wynikającą z powyższego przepisu, a ich sprzedaż, po spełnieniu warunków określonych w ustawie o VAT, może stanowić odpłatną dostawę towarów na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane. Tereny budowlane zostały z kolei zdefiniowane w art. 2 pkt 33 ustawy o VAT jako grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Z powyższego należy wywieść, iż opodatkowaniu podlegają dostawy, których przedmiotem są nieruchomości takie jak np. działka nr 193/1. W przypadku gruntów niezabudowanych, będących na przykład gruntami rolnymi, które nie są przeznaczone pod zabudowę, stosuje się zwolnienie od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43. ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.

Będąca przedmiotem opisanej powyżej dostawy działka 193/1 znajdują się na obszarze, dla którego nie obowiązują ustalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego ani studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy. Nie została również wydana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania tej Działki. Działka ta została jednak sklasyfikowana w ewidencjach urzędowych jako grunty rolne.

Przyjąć należy zatem, że w sytuacji braku planu zagospodarowania przestrzennego lub decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, dla klasyfikacji terenu niezabudowanego wiążące są zapisy ewidencji gruntów i budynków.

Stanowisko to jest zgodne z poglądem wyrażanym w orzecznictwie. Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku składu siedmiu sędziów NSA z dnia 7 stycznia 2011 r. (sygn. I FPS 8/10) przesądził, że dla określenia, czy w danej sytuacji mamy do czynienia z dostawą terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę, decydujące znaczenie ma miejscowy plan zagospodarowania terenu. W sytuacji zaś braku planu ocena taka powinna być dokonywana na podstawie zapisów w ewidencji gruntów i budynków, o ile nie wydano decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

Ze stanowiskiem tym zgodził się również Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 25 lipca 2017 r., (sygn. I FSK 2337/15), w którym wskazał, że w świetle art. 43 ust. 1 pkt 9 u.p.t.u., przy zastosowaniu art. 21 ust. 1 ustawy Prawo geodezyjne i kartograficzne (dalej: u.p.g.k.), w sytuacji braku planu zagospodarowania przestrzennego lub decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, dla klasyfikacji terenu niezabudowanego wiążące są zapisy ewidencji gruntów i budynków, a nie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy.

Stanowisko to pozostaje aktualne również w orzecznictwie Wojewódzkich Sądów Administracyjnych, czego przykład stanowi wyrok WSA w Łodzi z dnia 16 stycznia 2018 r. (sygn. I SA/Łd 1032/17), w którym wskazano, powołując się na wyrok NSA z dnia 28 listopada 2012 r. (sygn. II FSK 682/11), że ewidencja gruntów nie stanowi jedynie bazy informacyjnej o faktycznym sposobie ich użytkowania, jest to rejestr państwowy, którego zapisy mają istotne znaczenie w obrocie prawnym, zarówno w prawie podatkowym, jak i w prawie budowlanym co do możliwości zabudowy. Sąd podkreślił ponadto, że fakt zignorowania przez organy podatkowe ustalające przeznaczenie nabytego gruntu danych wynikających z ewidencji gruntów, wobec braku planu zagospodarowania przestrzennego i decyzji o warunkach zabudowy, stanowi naruszenie przepisów postępowania, tj. art. 122 i art. 187 § 1 O.p., które miało istotny wpływ na wynik sprawy.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 w zw. z art. 2 pkt 33 ustawy o VAT oraz art. 21 ust. 1 u.p.g.k. uzasadniony jest zatem pogląd, że dostawę wskazane Działki, ze względu na brak miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, decyzji w sprawie warunków zabudowy i zagospodarowania terenu oraz sposób ich sklasyfikowania w ewidencji urzędowej jako gruntów rolnych, uznać należy za zwolnioną z podatku od towarów i usług dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9) ustawy o VAT. Zwolnienie to ma charakter obligatoryjny - oznacza to, że Stronie nie mogą z niego zrezygnować w oparciu o wspólne oświadczenie.

Ad. 2

W ocenie Wnioskodawcy, w przypadku uznania, iż sprzedaż Działki nr 193/1 nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, należy rozważyć możliwość skorzystania przez Uczestnika ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT. Powyższe dotyczy również działki nr 194/1.

Wskazać należy, iż dla opodatkowania danej transakcji podatkiem VAT istotne znaczenie ma status podmiotu dokonującego dostawy. Transakcja ta będzie opodatkowana podatkiem VAT wyłącznie w przypadku gdy sprzedający zostanie uznany za podatnika podatku VAT. Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, „Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.”

Natomiast ust. 2 tego przepisu stanowi, że „Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.”

Z przywołanego przepisu wynika jednoznacznie, że „działalnością gospodarczą” w rozumieniu przepisów o VAT jest również działalność rolników, co przemawia za uznaniem rolników, w tym rolników ryczałtowych, za podatników podatku VAT w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT - w zakresie prowadzonej przez nich działalności.

Na marginesie należy dodać, iż do sprzedaży Działek nie będzie miał zastosowania art. 43 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT, zgodnie z którym zwalnia się od podatku „dostawę produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej, dokonywaną przez rolnika ryczałtowego oraz świadczenie usług rolniczych przez rolnika ryczałtowego”. Innymi słowy, rolnik ryczałtowy ma status podatnika VAT, tyle że w zakresie, w jakim dokonuje dostawy produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej oraz świadczenia usług rolniczych, jest zwolniony z tego podatku. Zwolnienie to nie rozciąga się jednak na pozostałe (tj. inne niż dostawa produktów rolnych i świadczenie usług rolniczych) rodzaje działalności prowadzonej przez rolnika ryczałtowego. W szczególności zwolnienie to nie obejmuje sprzedaży nieruchomości dokonywanej przez podmiot mający taki status. Tym samym niezależnie od tego, czy Uczestnik ma status rolnika ryczałtowego czy też nie - powyższe zwolnienie nie będzie mieć wpływu na opodatkowanie podatkiem VAT sprzedaży Działek.

Przechodząc do dalszej części uzasadnienia należy podnieść, iż w przypadku dostawy nieruchomości (terenów niezabudowanych lub budynków, budowli lub ich części) należy brać pod uwagę nie tylko przepisy art. 43 ust. 1 pkt 9, 10 i 10a u.p.t.u., które dotyczą zwolnień dostawy nieruchomości (terenów niezabudowanych lub budynków, budowli lub ich części), ale również przepis art. 43 ust. 1 pkt 2 u.p.t.u.

I tak, według art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Co więcej zwolnienie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT nie precyzuje jaki charakter powinna mieć działalność zwolniona - może to być działalność rolnicza.

Mając na uwadze powyższe wskazać należy, że dla zastosowania zwolnienia od podatku VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dla dostawy towarów, spełnione muszą być łącznie dwa warunki wskazane w tym przepisie, tj.:

brak prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego przy nabyciu (imporcie, wytworzeniu) tych towarów,
muszą służyć wyłącznie działalności zwolnionej.

Niespełnienie jednego z powyższych warunków daje podstawę do wyłączenia dostawy towarów ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Ponadto należy wskazać, iż zgodnie z art. 2 pkt 6 u.p.t.u. przez towary należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. Tak więc - ponieważ w art. 43 ust. 1 pkt 2 u.p.t.u. mowa jest o dostawie towarów - zakresem przedmiotowym omawianego przepisu objęte będą zarówno nieruchomości, jak i rzeczy ruchome oraz wszelkie postacie energii.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż poza działalnością rolniczą (korzystającą ze zwolnienia z podatku VAT) Uczestnik nie wykorzystywał Działki na cele związane z działalnością gospodarczą opodatkowaną VAT. Działki w szczególności nie były wykorzystywane do działalności gospodarczej oraz nie były wynajmowane ani dzierżawione. Ponadto przy nabyciu Działek, Uczestnikowi nie przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony.

Mając na uwadze powyższe, należy uznać, iż sprzedaż Działek będzie zwolniona z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT.

Ad 3.

W przypadku uznania stanowiska w zakresie pytania 1 i 2 za nieprawidłowe i uznania, że transakcja nie będzie korzystała ze zwolnienia z VAT, zdaniem Wnioskodawcy będzie opodatkowana VAT w stawce 23%, a Nabywca będzie uprawniony do odliczenia podatku od towarów i usług związanego z nabyciem Działek na zasadach ogólnych, w szczególności na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy o VAT.

Strona jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Strona nabędzie przedmiotowe działki w związku z realizacją inwestycji związanej z prowadzoną działalnością gospodarczą opodatkowaną podatkiem VAT w rozumieniu art. 15 ustawy od VAT. Strona zamierza zrealizować na Działkach (oraz na działkach sąsiednich) inwestycję polegającą na budowie budynków i budowli (centrum produkcyjno-logistyczno-magazynowo-biurowego wraz z infrastrukturą techniczną, w tym w szczególności parkingami). Zamiarem Strony jest wynajmowanie powierzchni w wybudowanych budynkach, co będzie stanowiło czynność opodatkowaną 23% VAT. Strona nie zamierza prowadzić działalności zwolnionej z VAT. Jeżeli transakcja nabycia Działek będzie podlegała VAT, to tym samym po stronie Nabywcy powstanie podatek naliczony, który następnie będzie podlegał odliczeniu w związku z tym, że będzie on związany z działalnością opodatkowaną VAT.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Odnosząc treść przepisu do opisanego stanu faktycznego należy stwierdzić, że wszystkie przesłanki w nim wskazane zostaną spełnione, a tym samym Strona będzie uprawniona do odliczenia naliczonego podatku VAT. Odliczenie podatku naliczonego będzie przysługiwało na zasadach ogólnych, tj. z uwzględnieniem całokształtu przepisów o odliczaniu VAT, a w szczególności przy założeniu, że nie będą miały miejsca okoliczności negatywne wyłączające prawo do odliczenia, w szczególności nie będzie miała miejsca żadna z sytuacji opisanych w art. 88 ustawy o VAT. W tej sytuacji kwotę podatku naliczonego będzie stanowiła suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o VAT.

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawców, dostawa Działek wskazana w opisie zdarzenia przyszłego zwolniona jest z podatku VAT, zgodnie z uzasadnieniem do stanowiska dotyczącego pytań 2 i 3.

W przypadku uznania jednak stanowiska w zakresie pytania 1 i 2 za nieprawidłowe i uznania, że transakcja nie będzie korzystała ze zwolnienia z VAT, konieczne jest stwierdzenie, że będzie ona opodatkowana VAT w stawce 23%, a Nabywcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT związanego z nabyciem tej działki od Sprzedającego na zasadach ogólnych, w szczególności na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie:

zwolnienia od podatku sprzedaży działki nr 193/1, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy - jest prawidłowe,

zwolnienia od podatku sprzedaży działki nr 194/1, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy - jest nieprawidłowe,

prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z nabyciem działki nr 194/1 - jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu ww. podatkiem podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Należy więc przyjąć, że na podstawie definicji zawartej w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie nieruchomości gruntowej (działki), traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

W celu stwierdzenia czy sprzedaż działki nr 193/1 oraz działki nr 194/1 będzie korzystała ze zwolnienia, w pierwszej kolejności należy ustalić czy w stosunku do tych dostaw Zainteresowany niebędący stroną postępowania będzie występował jako podatnik podatku od towarów i usług, prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu powołanego art. 7 podlega opodatkowaniu, ale tylko taka, która wykonana jest przez podmiot, który w związku z jej realizacją występuje w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Pojęcia „podatnik” i „działalność gospodarcza”, na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy. Podatnikami – według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy – są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Natomiast działalność gospodarcza – zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE, „podatnikiem” jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności. „Działalność gospodarcza” obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Jednocześnie w art. 12 ust. 1 lit. b) powołanej Dyrektywy wskazano, że państwa członkowskie mogą uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi, w szczególności dostawy terenu budowlanego. „Teren budowlany” to każdy grunt nieuzbrojony lub uzbrojony, uznawany za teren budowlany przez państwa członkowskie (art. 12 ust. 3 Dyrektywy 2006/112/WE).

Opodatkowaniu VAT podlega, na podstawie art. 2 ust. 1 lit. a) Dyrektywy 2006/112/WE, odpłatna dostawa towarów na terytorium państwa członkowskiego przez podatnika działającego w takim charakterze.

Z przytoczonych regulacji prawa wspólnotowego wynika, że podatnikiem podatku od towarów i usług może być każda osoba, która okazjonalnie dokonuje czynności opodatkowanych, przy czym czynności te winny być związane z działalnością zdefiniowaną jako działalność gospodarcza, tj. wszelką działalnością producentów, handlowców i osób świadczących usługi, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług w świetle powyższych przepisów jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że uznanie, iż dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą.

Inaczej jest natomiast – wyjaśnił Trybunał – w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

W tym miejscu podkreślić należy, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Należy wskazać, że kwestie dotyczące stosunków cywilnoprawnych między podmiotami, w tym kwestie dotyczące przeniesienia własności nieruchomości, reguluje ww. ustawa Kodeks cywilny. Zgodnie z ogólnymi zasadami dotyczącymi sprzedaży – przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę (art. 535 Kodeksu cywilnego). Moment przeniesienia własności nieruchomości został określony w art. 155 § 1 Kodeksu cywilnego, w myśl którego – umowa sprzedaży, zamiany, darowizny lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia własności rzeczy co do tożsamości oznaczonej przenosi własność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej, albo że strony inaczej postanowiły.

Z kolei umowa przedwstępna została uregulowana w art. 389-396 Kodeksu cywilnego. Zgodnie z art. 389 § 1 Kodeksu cywilnego – umowa, przez którą jedna ze stron lub obie zobowiązują się do zawarcia oznaczonej umowy (umowa przedwstępna), powinna określać istotne postanowienia umowy przyrzeczonej. Jeżeli termin, w ciągu którego ma być zawarta umowa przyrzeczona, nie został oznaczony, powinna ona być zawarta w odpowiednim terminie wyznaczonym przez stronę uprawnioną do żądania zawarcia umowy przyrzeczonej. Jeżeli obie strony są uprawnione do żądania zawarcia umowy przyrzeczonej i każda z nich wyznaczyła inny termin, strony wiąże termin wyznaczony przez stronę, która wcześniej złożyła stosowne oświadczenie. Jeżeli w ciągu roku od dnia zawarcia umowy przedwstępnej nie został wyznaczony termin do zawarcia umowy przyrzeczonej, nie można żądać jej zawarcia (art. 389 § 2 ww. ustawy).

Umowa przedwstępna jest więc jedynie zobowiązaniem do przeniesienia własności, lecz własności nie przenosi. Kupujący nie otrzymuje na mocy tej umowy żadnych uprawnień właścicielskich. Właścicielem zostaje dopiero dzięki zawarciu umowy przyrzeczonej.

Tym samym zgodnie z powyższymi normami prawa cywilnego – umowa przedwstępna, będąca przyrzeczeniem zawarcia właściwej umowy sprzedaży, nawet jeśli sporządzona została w formie aktu notarialnego, nie powoduje przeniesienia prawa własności nieruchomości.

Ponadto należy zwrócić uwagę, na kwestię udzielania pełnomocnictw, która to została uregulowana w Tytule IV Działu VI Przedstawicielstwo, Rozdział I Przepisy ogólne, Rozdział II Pełnomocnictwo, ustawy Kodeks cywilny.

Zgodnie z art. 95 § 1 Kodeksu cywilnego, z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych albo wynikających z właściwości czynności prawnej, można dokonać czynności prawnej przez przedstawiciela. W świetle § 2 tego artykułu, czynność prawna dokonana przez przedstawiciela w granicach umocowania pociąga za sobą skutki bezpośrednio dla reprezentowanego.

W myśl art. 96 ww. Kodeksu, umocowanie do działania w cudzym imieniu może opierać się na ustawie (przedstawicielstwo ustawowe) albo na oświadczeniu reprezentowanego (pełnomocnictwo). Stosownie do art. 98 ww. Kodeksu, pełnomocnictwo ogólne obejmuje umocowanie do czynności zwykłego zarządu. Do czynności przekraczających zakres zwykłego zarządu potrzebne jest pełnomocnictwo określające ich rodzaj, chyba że ustawa wymaga pełnomocnictwa do poszczególnej czynności.

Zgodnie z art. 99 § 1 Kodeksu cywilnego, jeżeli do ważności czynności prawnej potrzebna jest szczególna forma, pełnomocnictwo do dokonania tej czynności powinno być udzielone w tej samej formie. W myśl § 2 powołanego artykułu, pełnomocnictwo ogólne powinno być pod rygorem nieważności udzielone na piśmie.

Na mocy art. 108 ww. Kodeksu, pełnomocnik nie może być drugą stroną czynności prawnej, której dokonuje w imieniu mocodawcy, chyba że co innego wynika z treści pełnomocnictwa albo że ze względu na treść czynności prawnej wyłączona jest możliwość naruszenia interesów mocodawcy. Przepis ten stosuje się odpowiednio w wypadku, gdy pełnomocnik reprezentuje obie strony.

Z regulacji art. 109 ww. Kodeksu wynika, że przepisy działu niniejszego stosuje się odpowiednio w wypadku, gdy oświadczenie woli ma być złożone przedstawicielowi.

Jak wynika z przepisów art. 95 do art. 109 Kodeksu cywilnego, pełnomocnictwo – to jednostronne oświadczenie osoby (mocodawcy), na mocy którego inna osoba (pełnomocnik) staje się upoważniona do działania w imieniu mocodawcy. Zatem każda czynność wykonana przez pełnomocnika w imieniu mocodawcy i w zakresie udzielonego pełnomocnictwa wywoła skutki bezpośrednio w sferze prawnej mocodawcy.

W okolicznościach niniejszej sprawy do momentu faktycznej sprzedaży działek, tj. do momentu podpisania umowy przyrzeczonej, grunt pozostanie własnością Sprzedającego. Z kolei Sprzedający w przedwstępnej umowie zobowiązał się do szeregu czynności, których zrealizowanie będzie warunkowało podpisanie umowy przyrzeczonej.

I tak Sprzedający zobowiązał się do przedstawienia mapy podziałowej dotyczącej działki nr 193/1 przyjętej do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego wraz z decyzją ostateczną właściwego organu zatwierdzającego podział, dokonania wycinki drzew posadowionych na Działkach, uzyskania ostatecznej decyzji o wyłączeniu gruntów z produkcji rolnej lub leśnej dotyczącej Działek, dokonania zmiany w rejestrze gruntów rodzaju i oznaczenia użytków gruntowych na grupę gruntów zabudowanych zurbanizowanych, do działań aby Działki były wolne od wszelkich obciążeń, praw i roszczeń osób trzecich w dniu podpisania umowy przyrzeczonej oraz aby działki nie podlegały pod przepisy ustawy o lasach oraz ustawy o kształtowaniu ustroju rolnego. Ponadto przedstawienia dokumentu, z którego będzie wynikać iż działki nr 193 i 194 uległy podziałowi oraz dokumentu stanowiącego podstawę do wykreślenia wpisu dotyczącego wszczętego postępowania wywłaszczeniowego

W ramach powyższej umowy, Zainteresowani zobowiązali się dodatkowo do zawarcia umowy, na podstawie której Sprzedawca przeniesie odpłatnie na Nabywcę wierzytelność wynikającą z ostatecznej decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej (ZRiD) Etap III ….

Przy czym Nabywca zobowiązał się pokryć wszelkie koszty związane z wykonaniem przez Sprzedającego postanowień umowy przedwstępnej, w tym w szczególności ponieść wszelkie koszty związane z wycinką drzew, oraz wszelkie koszty administracyjne oraz publiczno-prawne niezbędne do wykonania powyższej umowy przedwstępnej.

Umowa przedwstępna została zawarta pod warunkiem zawarcia umów sprzedaży pozostałych działek, na obszarze których będzie realizowana inwestycja polegająca na budowie centrum produkcyjno-logistyczno-magazynowego.

Ponadto, jak wynika z opisu sprawy, Sprzedający udzielił pełnomocnictwa do dokonania wszelkich czynności zmierzających do uzyskania prawomocnej decyzji zatwierdzającej podział Działek, odbioru powyższej decyzji, składania w powyższej sprawie wszelkich oświadczeń, wniosków i dokumentów niezbędnych do pełnej realizacji pełnomocnictwa oraz reprezentacji przed wszystkimi urzędami, sądami, osobami prawnymi fizycznymi w ramach czynności zmierzających do wydania decyzji o podziale działek.

W przedmiotowej sprawie w świetle całokształtu okoliczności w sprawie nie można więc stwierdzić, że dokonując sprzedaży działek Zbywca korzysta wyłącznie z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem prywatnym, nie jest to bowiem typowe (zwykłe) rozporządzanie prawem własności. Zbywca w taki sposób zorganizował sprzedaż działek, że niejako jego działania łącznie z działaniami przyszłego Nabywcy stanowią pewnego rodzaju wspólne przedsięwzięcie.

Do czasu zawarcia umowy przyrzeczonej grunt będący własnością Sprzedającego podlega wielu czynnościom. Wszystkie te czynności z punktu widzenia podatku VAT są „wykonane” w sferze prawnopodatkowej Zbywcy. W tym kontekście bez znaczenia pozostaje okoliczność ponoszenia ww. kosztów przez potencjalnego Nabywcę. W efekcie poczynionych działań dostawie podlega grunt o zupełnie innym charakterze jak w chwili zawarcia umowy przedwstępnej.

Powyższe okoliczności w żaden sposób nie mogą zatem świadczyć o wyłącznym działaniu Sprzedającego zmierzającym do wykonywania jedynie prawa własności majątku osobistego w celu wykorzystania na potrzeby prywatne i tym samym okoliczności sprawy dowodzą, że została wypełniona definicja prowadzenia działalności gospodarczej w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, a Sprzedający dla przedmiotowej transakcji będzie działał jako podatnik VAT. Wbrew twierdzeniu Zainteresowanych, Zbywca stworzył sobie okoliczności do zarobku na handlu towarem w postaci działek pod zabudowę.

Reasumując, skoro w przedmiotowej sprawie wystąpią przesłanki stanowiące podstawę uznania Sprzedającego za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, to czynność sprzedaży działek, będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, jako odpłatna dostawa towarów na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 7 ust. 1 ustawy.

Odnosząc się do zakresu pytania nr 1 i 2, należy dokonać analizy przepisu art. 113 ust. 1 i następne ustawy.

Zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Zgodnie z art. 113 ust. 13 ustawy, zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników:

dokonujących dostaw:
1. towarów wymienionych w załączniku nr 12 do ustawy,
2. towarów opodatkowanych podatkiem akcyzowym, w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym, z wyjątkiem:
  - energii elektrycznej (PKWiU 35.11.10.0),
  - wyrobów tytoniowych,
  - samochodów osobowych, innych niż wymienione w lit. e, zaliczanych przez podatnika, na podstawie przepisów o podatku dochodowym, do środków trwałych podlegających amortyzacji,
3. budynków, budowli lub ich części, w przypadkach, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 lit. a i b,
4. terenów budowlanych,
5. nowych środków transportu;
świadczących usługi:
1. prawnicze,
2. w zakresie doradztwa, z wyjątkiem doradztwa rolniczego związanego z uprawą i hodowlą roślin oraz chowem i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego,
3. jubilerskie;
nieposiadających siedziby działalności gospodarczej na terytorium kraju.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednocześnie należy zaznaczyć, że w oparciu o art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przy czym zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Przez tereny budowlane – na podstawie art. 2 pkt 33 ustawy – rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Z cytowanych przepisów wynika, że nie jest terenem budowlanym grunt, dla którego miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego przewiduje inne przeznaczenie niż pod zabudowę. Analogicznie, w przypadku braku takiego planu, powyższą zasadę należy stosować do decyzji o warunkach zabudowy. W zależności od rodzaju inwestycji będzie to albo decyzja o lokalizacji inwestycji celu publicznego albo decyzja o warunkach zabudowy nieruchomości.

Należy zauważyć, że w myśl art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2018 r., poz. 1945) – kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalenie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

Jak stanowi art. 4 ust. 1 ww. ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym – ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego – na podstawie ust. 2 powołanego przepisu – określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego;
sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.

O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego – jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku decyzja o warunkach zabudowy – jako akt indywidualny prawa administracyjnego.

W tym miejscu warto wyjaśnić, że stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen – „teren budowlany” oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę.

Zatem także w świetle orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości, za teren budowlany uznać można jedynie taki, który regulacjami prawa krajowego został przeznaczony pod zabudowę.

Wprowadzony do ustawy o podatku od towarów i usług art. 2 pkt 33, odpowiada więc także treści orzeczenia, gdyż cechę przeznaczenia pod zabudowę ustalić należy na podstawie określonych wprost w ustawie dokumentów prawa miejscowego.

W związku z powyższym, ustawa o podatku od towarów i usług nakazuje oceniać przeznaczenie określonego gruntu wyłącznie w oparciu o istniejący plan zagospodarowania przestrzennego oraz wydane decyzje o warunkach zabudowy nieruchomości.

Z opisu sprawy wynika, że przedmiotem sprzedaży będzie m.in. działka nr 193/1. Działka nr 193/1 nie została objęta planem zagospodarowania przestrzennego, nie została również wobec niej wydana decyzja o warunkach zabudowy.

Sprzedający nabył Działkę na podstawie umowy darowizny, z dnia … 1994 r. będąc w związku małżeńskim, w którym nadal pozostaje, umów majątkowych małżeńskich rozszerzających wspólność ustawową majątkowa małżeńską nie zawierał.

Mając zatem na uwadze przedstawione okoliczności sprawy oraz obowiązujący w tym zakresie stan prawny należy stwierdzić, że skoro dla działki o nr 193/1 nie ma uchwalonego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oraz nie została wydana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu i z okoliczności sprawy nie wynika, że do dnia sprzedaży dla tej działki będzie uchwalony plan zagospodarowania przestrzennego oraz zostanie wydana decyzja o warunkach zabudowy, to dostawa ww. działki będzie korzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Zatem stanowisko Zainteresowanego odnośnie pytania nr 1 należy uznać za prawidłowe.

Odnosząc się do pytania nr 2, należy wskazać, że z uwagi na fakt, iż sprzedaż działki nr 193/1 będzie korzystała ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43. ust. 1 pkt 9 ustawy, brak jest podstaw do rozpatrywania zwolnienia jej sprzedaży na podstawie art. 43. ust. 1 pkt 2 ustawy.

W związku z tym warunki do zwolnienia na podstawie art. 43. ust. 1 pkt 2 ustawy Organ rozpatrzył tylko w odniesieniu do działki nr 194/1.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

towary muszą służyć wyłącznie działalności zwolnionej, w żadnym momencie ich posiadania nie można zmienić ich przeznaczenia oraz sposobu wykorzystywania,

brak prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego przy nabyciu (imporcie, wytworzeniu) tych towarów.

Niespełnienie choćby jednego z powyższych warunków daje podstawę do wyłączenia dostawy towarów ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Należy nadmienić, że brak prawa do odliczenia należy odczytywać w kontekście tez zawartych w wyroku TSUE z dnia 8 grudnia 2005 r. w sprawie C-280/04 Jyske Finans A/S przeciwko Skatteministeriet (pkt 24-26). W sprawie tej Trybunał wskazuje, że: „Zwolnienie przewidziane w art. 13 część B lit. c szóstej dyrektywy może obejmować zatem jedynie dostawy towarów, przy których nabyciu wyłączone było, na podstawie ustawodawstwa krajowego, prawo do odliczenia. Treść tego artykułu nie może być w tym aspekcie interpretowana w inny sposób, który umożliwiłby uniknięcie sytuacji, w której podatnik pozbawiony możliwości skorzystania z takiego zwolnienia podlegałby podwójnemu opodatkowaniu (pkt 24).

Jeśli tego rodzaju ustawodawstwo, jak to rozpatrywane w postępowaniu przed sądem krajowym, przewiduje, że przedsiębiorstwa, których działalność polega na wynajmie pojazdów mechanicznych mogą odliczyć podatek od zakupów przeznaczonych na tę działalność, to wynika z tego, że nabycie pojazdu przez tego rodzaju przedsiębiorstwo nie dotyczy w rozumieniu art. 13 część B lit. c szóstej dyrektywy wyłączenie prawa do odliczenia zgodnie z art. 17 ust. 6 tej dyrektywy. Nie można zatem uznawać, że odsprzedaż tego pojazdu zalicza się do dostaw podlegających zwolnieniu przewidzianemu w owym art. 13 część B lit. c. Okoliczność, że przy takim nabyciu nie przysługiwało prawo do odliczenia z tego względu, że – podobnie jak w sprawie przed sądem krajowym – nastąpiło ono od sprzedawców, którzy sami nie mogli, zgodnie z ustawodawstwem krajowym, odliczyć podatku naliczonego od dokonanych przez nich zakupów pojazdów i stąd nie zadeklarowali naliczonego podatku VAT, jest bez znaczenia dla kwalifikacji tego nabycia do celów stosowania owego art. 13 (pkt 25).

W tej sytuacji (…) art. 13 część B lit. c szóstej dyrektywy należy interpretować w ten sposób, że nie jest z nim sprzeczne ustawodawstwo krajowe, które poddaje opodatkowaniu podatkiem VAT czynności, w ramach których podatnik odsprzedaje, po przeznaczeniu na potrzeby swojego przedsiębiorstwa, towary, przy których nabyciu nie miało zastosowania wyłączenie prawa do odliczenia zgodnie z art. 17 ust. 6 zmienionej dyrektywy 77/388, i to mimo tego, że przy owym nabyciu, od podatnika pozbawionego możliwości zadeklarowania podatku VAT, nie przysługiwało z tego względu prawo do odliczenia (pkt 26)”.

W art. 13 część B lit. c szóstej Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw Państw Członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych – wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (Dz. Urz. UE. L Nr 145, str. 1) wskazano, że nie naruszając innych przepisów Wspólnoty, Państwa Członkowskie zwalniają, na warunkach, które ustalają w celu zapewnienia właściwego i prostego zastosowania zwolnień od podatku i zapobieżenia oszustwom podatkowym, unikaniu opodatkowania lub nadużyciom: dostawy towarów przeznaczonych w całości dla działalności, która jest zwolniona od podatku na podstawie art. 28 ust. 3 lit. b), jeśli dla tych towarów nie przedsięwzięte zostały odliczenia podatkowe, jak również dla towarów, od których nabycia lub produkcji nie przysługiwało na podstawie art. 17 ust. 6 prawo do odliczenia podatku od wartości dodanej.

Zgodnie z art. 17 ust. 6 szóstej Dyrektywy, przed upływem najwyżej czterech lat od daty wejścia w życie niniejszej dyrektywy, Rada, stanowiąc jednogłośnie na wniosek Komisji, podejmie decyzję, które wydatki nie będą się kwalifikowały do odliczenia podatku od wartości dodanej. Odliczenie podatku od wartości dodanej nie będzie w żadnym przypadku obejmowało wydatków niebędących wydatkami ściśle związanymi z działalnością gospodarczą, takich jak wydatki na artykuły luksusowe, rozrywkowe lub wydatki reprezentacyjne.

TSUE w podanym wyżej wyroku orzekł, że art. 13 część B lit. c szóstej Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw Państw Członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych – wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku, zmienionej Dyrektywą Rady 94/5/WE z dnia 14 lutego 1994 r., należy interpretować w ten sposób, że nie jest z nim sprzeczne ustawodawstwo krajowe, które poddaje opodatkowaniu podatkiem od wartości dodanej czynności, w ramach których podatnik odsprzedaje, po przeznaczeniu na cele swojego przedsiębiorstwa, towary, przy których nabyciu nie miało zastosowanie wyłączenie prawa do odliczenia zgodnie z art. 17 ust. 6 zmienionej dyrektywy 77/388, i to mimo tego, że przy owym nabyciu, od podatnika pozbawionego możliwości zadeklarowania podatku VAT, nie przysługiwało z tego względu prawo do odliczenia.

Z opisu sprawy wynika, iż Sprzedający nabył m.in. działkę nr 194/1 na podstawie umowy darowizny, z dnia … 1994 r. Nabycie przez Sprzedającego działki w drodze darowizny – jak wskazali Zainteresowani – nie nastąpiło w ramach czynności podlegających opodatkowaniu VAT. Zatem nie wystąpił podatek od towarów i usług. Nie można zatem uznać, że Sprzedającemu nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT skoro dostawa nie była objętym podatkiem. W takiej sytuacji nie można mówić, że Sprzedającemu przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu nieruchomości, lub że takie prawo Sprzedającemu nie przysługiwało.

W związku z powyższym, dostawa przez Sprzedającego działki nr 194/1 nie będzie korzystała także ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, z uwagi na fakt, że nie został spełniony jeden z warunków przedstawionych w tym przepisie.

Jednocześnie z uwagi na fakt, iż dla działki nr 194/1 została wydana decyzja o warunkach zabudowy, to dostawa tej działki nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Nie znajdzie tutaj zastosowania również zwolnienie od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy, bowiem zgodnie z ww. art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. d ustawy zwolnienie z art. 113 ust. 1 ustawy nie ma zastosowania do podatników dokonujących dostaw terenów budowlanych.

W konsekwencji dostawa działki nr 194/1 będzie opodatkowana przy zastosowaniu stawki podatku od towarów i usług w wysokości 23%.

Tym samym stanowisko Zainteresowanych w zakresie pytania nr 2 dotyczące dostawy działki nr 194/1 należy uznać za nieprawidłowe.

Z uwagi na sposób sformułowania pytania nr 3 i jednocześnie udzielenie odpowiedzi twierdzącej na pytanie nr 1, Organ udzielił odpowiedzi na pytanie nr 3 jedynie w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia działki nr 194/1.

Na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

nabycia towarów i usług,
dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Ponadto podkreślić należy, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Natomiast na podstawie art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Jak wynika ze złożonego wniosku, Nabywca jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem VAT. Nabywca zamierza nabyć od Sprzedającego działkę 194/1 w celu zrealizowania na niej inwestycji polegającej na budowie budynków i budowli (centrum produkcyjno-logistyczno-magazynowo-biurowego wraz z infrastrukturą techniczną, w tym w szczególności parkingami), które będą wykorzystywane przez Nabywcę do prowadzenia działalności gospodarczej polegającej na wynajmie powierzchni osobom trzecim. Wynajem powierzchni będzie co do zasady podlegał opodatkowaniu 23% VAT. Nabywca nie zamierza prowadzić działalności zwolnionej z VAT.

Mając na uwadze opis sprawy oraz obowiązujące przepisy, należy stwierdzić, że Zainteresowany będący stroną postępowania będzie miał prawo do odliczenia podatku VAT wynikającego z faktury wystawionej przez Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania, dokumentującej sprzedaż działki nr 194/1. Jak wynika z opisu sprawy Nabywca jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem VAT oraz przedmiotowy grunt zostanie wykorzystany przez niego do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Prawo to będzie przysługiwało pod warunkiem niezaistnienia przesłanek wynikających z art. 88 ustawy.

Tym samym całościowo stanowisko Zainteresowanych w zakresie pytania nr 3 należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Zainteresowanych i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanych. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy oraz własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Niniejsza interpretacja rozstrzyga w zakresie pytań 1-3 wniosku. Natomiast w zakresie pytania nr 4 zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowani ponoszą ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Zainteresowanych w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Odnośnie powołanych przez Zainteresowanych interpretacji indywidualnych, należy zauważyć, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i niewątpliwie kształtują sytuację prawną tych podatników w sprawach będących przedmiotem rozstrzygnięcia, lecz dotyczą konkretnych stanów faktycznych i nie mają mocy prawa powszechnie obowiązującego co oznacza, że należy je traktować indywidualnie.

Odnosząc się natomiast do powołanych we wniosku wyroków sądów administracyjnych tut. Organ wyjaśnia, że wskazane wyroki zostały potraktowane jako element argumentacji Zainteresowanych, są to jednak rozstrzygnięcia odnoszące się do indywidualnej sprawy i co do zasady wiążą one stronę postępowania w konkretnych, indywidualnych sprawach, nie rozciągając swojego oddziaływania na inne, choćby podobne lub zbieżne sprawy. Zatem wskazane we wniosku wyroki sądów nie mają wpływu na podjęte w niniejszej interpretacji rozstrzygnięcie.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin