2018.11.09 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL2-3.4012.470.2018.2.EZ
z 9 listopada 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 28 sierpnia 2018 r. (data wpływu 3 września 2018 r.), uzupełnionym pismem z dnia 10 października 2018 r. (data wpływu 17 października 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego w związku z realizacją projektu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 września 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego w związku z realizacją projektu. Wniosek uzupełniono w dniu 17 października 2018 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Gmina jest czynnym i zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT, realizuje projekt pt. „Wdrożenie telemetrii i inteligentnych e-usług dla mieszkańców Gminy (…)”, na który otrzymała dofinansowanie w ramach Osi priorytetowej 3 – „Cyfrowy Region”, działania 03.01.00 – „Cyfrowa dostępność informacji sektora publicznego oraz wysoka jakość e-usług publicznych” Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa na lata 2014-2020 współfinansowanego ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego.

Okres realizacji zadnia obejmuje:

data rozpoczęcia realizacji projektu 10 kwietnia 2017 r.,
data rozpoczęcia rzeczowej realizacji projektu 1 lutego 2018 r.,
data finansowego zakończenia realizacji projektu 31 grudnia 2018 r.

Przedmiotem projektu jest cyfryzacja administracji publicznej poprzez wdrożenie wysokiej jakości e-usług publicznych.

Zakres projektu:

Moduły teletransmisji danych z montażem i układem pomiaru wody: fi20 – 2300 szt. i fi80 – 60 szt.
Moduł zdalnego nadzoru i sterowania zasuwami 8 szt.
System nadzoru telemetrii nieograniczona liczba użytkowników 1 szt.
Platforma e-usług + pakiet 11 usług elektronicznych 1 szt.

Moduły zostaną zamontowane w 2360 różnych lokalizacjach na obszarze całej Gminy (…). Każdy moduł będzie montowany tam, gdzie są już obecnie zainstalowane wodomierze, tzn. w punktach odbioru wody będących mieszkaniami jedno i wielorodzinnymi a także zakładami pracy. W szczególności dotyczy to następujących miejscowości i ich bezpośrednich okolic: (…).

W ramach projektu zidentyfikowano następujące cele:

Rozwój systemów oraz usług elektronicznych umożliwiających racjonalizację kosztów działalności Wnioskodawcy po 2018 r.
Rozwój usług publicznych w Gminie po 2018 r.
Wdrożenie e-usług po 2018 r.

Projekt ma służyć Wnioskodawcy, klientom czyli mieszkańcom Gminy oraz kontrahentom – przedsiębiorcom.

Projekt wpłynie na rozwiązanie problemów kluczowych interesariuszy. Głównym problemem w odniesieniu do opisanych potrzeb jest ograniczony stopień wykorzystania potencjału danych w zakresie poboru i zużycia mediów przez mieszkańców i kontrahentów. Problem ten dekomponuje się na następujące problemy szczegółowe:

brak spójnej, aktualnej i zharmonizowanej informacji o zużyciu mediów na działania Wnioskodawcy,
brak monitoringu mediów w zakresie awarii w terenie,
ograniczona dostępność usług i zbiorów danych w zakresie gospodarki mediami, będących w dyspozycji administracji publicznej,
ograniczona wiarygodność i integralność danych w zakresie zarządzania mediami,
brak wdrożenia jednolitych, logicznie uporządkowanych rozwiązań informatycznych, zbierających i przetwarzających dane dotyczące gospodarki mediami,
niewystarczająca interoperacyjność z innymi systemami administracji publicznej z uwagi na niedostatki wewnętrznych systemów informatycznych,
wydłużony czas obsługi klienta ze względu na tradycyjne kanały dystrybucji usługi.

Planowany do wdrożenia system informatyczny zastąpi obecnie funkcjonujący z uwagi na fakt, że Wnioskodawca posiada jedynie niekompatybilny system księgowy i wszystkie usługi świadczone są drogą tradycyjną. Do usług tych należą:

przyjmowanie zleceń drogą papierową, z uwagi na brak interaktywnych formularzy dostępnych dla obywateli i brak obsługi klienta,
ręczny odczyt wodomierzy,
ręczne wystawianie faktur na podstawie odczytów dokonanych przez inkasentów,
ręczne przygotowanie taryf, które są obecnie ujednolicone i niedostosowane do indywidualnego zużycia wody poprzez poszczególnych klientów,
tradycyjna forma załatwiania reklamacji,
brak monitoringu mediów,
brak monitoringu awarii, brak lokalizatorów awarii,
brak możliwości załatwienia jakiejkolwiek sprawy drogą elektroniczną, zarówno w zakresie zlecenia, zamówienia usługi, jak również zapłaty za fakturę.

Realizacja celów tego projektu przyczyni się do poprawy i automatyzacji następujących procesów:

Podniesienie bezpieczeństwa zasobów sektora publicznego poprzez wdrożenie ZSI i nowoczesnych rozwiązań w zakresie przechowywania i przetwarzania danych – zaplanowane użytkowanie systemu telemetrycznego w oparciu o chmurę, sieć GSM.
Wzmocnienie stopnia cyfryzacji instytucji publicznej poprzez podniesienie zaawansowania istniejących e-usług – wprowadzenie usług publicznych udostępnionych online o stopniu dojrzałości co najmniej 3 – dwustronna interakcja.
Skrócenie czasu obsługi klienta – dostęp do e-usług, automatyzacja procesów.
Zmniejszenie zużycia mediów – elektroniczny odczyt wodomierzy, elektroniczny system zgłaszania awarii.

Projekt zakłada stworzenie systemu wykorzystywanego w celu zwiększenia zakresu i dostępności usług dla społeczeństwa, świadczonych drogą elektroniczną, a także umożliwienie mieszkańcom Gminy prowadzenia rozliczenia z Urzędem poprzez Internet. Realizacja tego przedsięwzięcia w wielu aspektach ma zaspokoić zbiorowe potrzeby wspólnoty i wpłynąć pozytywnie na komunikację pomiędzy społeczeństwem a urzędem.

Obecnie Gmina wykonuje opodatkowaną i niepodlegającą opodatkowaniu VAT sprzedaż w zakresie zaopatrzenia w wodę. Sprzedaż opodatkowana (dokumentowana fakturą) dotyczy zaopatrzenia w wodę gospodarstw domowych, jednostek organizacyjnych Gminy posiadających osobowość prawną oraz osób prowadzących działalność gospodarczą. Sprzedaż niepodlegająca opodatkowaniu VAT dotyczy zaopatrzenia w wodę na rzecz jednostek budżetowych Wnioskodawcy.

Przedmiotowa inwestycja związana będzie z czynnościami podlegającymi opodatkowaniu podatkiem VAT, jak i tymi które nie podlegają opodatkowaniu, moduły transmisyjne zostaną zamontowane przy punktach odbioru wody w domach jedno i wielorodzinnych, przy zakładach pracy oraz przy jednostkach budżetowych Wnioskodawcy.

Majątek powstały w wyniku inwestycji będzie własnością Gminy, a zarządzał nim będzie Wójt. Gmina będzie ponosić niezbędne koszty pozwalające na prawidłowe funkcjonowanie usług wdrożonych w ramach przedmiotowego projektu, natomiast za korzystanie z e-usług nie będą pobierane żadne opłaty. Faktury za realizację przedmiotowej inwestycji wystawiane będą na Gminę.

Pismem z dnia 10 października 2018 r. – stanowiącym uzupełnienie wniosku – Wnioskodawca wskazał, że będzie miał możliwość wyszczególnienia elementów projektu, które będą wykorzystywane przez niego do prowadzenia działalności opodatkowanej, jak i tych niepodlegających opodatkowaniu, w przypadku zakupu modułu teletransmisji danych.

Inwestor będzie wiedział jaka ilość modułów zostanie zamontowana przy domach jedno i wielorodzinnych, tj. będzie wykorzystywana przez mieszkańców korzystających z gminnego wodociągu. Dla mieszkańców tych wystawiane są faktury VAT i z tego tytułu Gmina wykazuje podatek należny. Tylko niewielka ilość modułów będzie wykorzystywana przez Urząd Gminy oraz jednostki budżetowe jemu podległe, od tych elementów projektu Wnioskodawca nie będzie odliczał podatku VAT.

Moduł zdalnego nadzoru i sterowania zasuwami, System nadzoru telemetrii, Platforma e-usług + pakiet 11 usług elektronicznych to elementy projektu wykorzystywane zarówno do prowadzenia działalności opodatkowanej, jak i niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT. W tym przypadku Wnioskodawca nie będzie miał możliwości wyszczególnienia, które elementy i w jakiej części wykorzystywane będą do działalności opodatkowanej VAT, a które nie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca ma prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego w związku z realizacją projektu pt. „Wdrożenie telemetrii i inteligentnych e-usług dla mieszkańców Gminy (…)”?

Zdaniem Wnioskodawcy, będzie miał on prawo do odliczenia podatku naliczonego od wydatków poniesionych w ramach realizowanego projektu pt. „Wdrożenie telemetrii i inteligentnych e-usług dla mieszkańców Gminy (…)” w części, której wydatki te związane będą ze sprzedażą opodatkowaną.

Gmina odpłatnie wykonuje czynności w zakresie dostarczania wody na rzecz podmiotów trzecich, na podstawie zawieranych z nimi umów cywilnoprawnych. Z tego tytułu wystawia faktury, gdzie wykazywany jest podatek należny.

Przedmiotowa inwestycja ma usprawnić system działania procedur związanych ze sprzedażą wody, tą opodatkowaną (dla mieszkańców i przedsiębiorców), jak i nieopodatkowaną (dla podległych jednostek budżetowych), na terenie Gminy.

Jak stanowi art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów usług, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. W realizowanej inwestycji można wyszczególnić, które z poniesionych wydatków związane będą ze sprzedażą opodatkowaną, a które nie. Tylko niewielka ilość montowanych modułów transmisji danych będzie związana ze sprzedażą nieopodatkowaną.

Podatnikowi (Gminie), o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z pewnymi zastrzeżeniami. Prawo to przysługuje przy łącznym spełnieniu dwóch przesłanek, tj.: nabywcą towarów/usług jest podatnik VAT oraz nabywane towary/usługi są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności opodatkowanych VAT.

Wnioskodawca spełnia te warunki, jest podatnikiem VAT oraz przedmiotowa inwestycja wykorzystywana będzie w znacznej części do wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu, tj. związanych ze sprzedażą wody. W tej części zdaniem Inwestora przysługuje mu prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą. W świetle tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

nabycia towarów i usług,
dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem wiąże się podatek naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, a więc takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Uprawnienie do dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego nie przysługuje zatem w przypadku nabycia towarów i usług, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowoprawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych.

Z uwagi na brzmienie cytowanych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług należy zauważyć, że obowiązkiem podatnika jest przypisanie konkretnych wydatków do określonego rodzaju sprzedaży, z którymi wydatki te są związane. Podatnik ma zatem obowiązek odrębnego określenia, z jakim rodzajem działalności będzie związany podatek wynikający z otrzymanych faktur zakupu, czyli dokonania tzw. alokacji podatku.

Podkreślić należy, że ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Natomiast na podstawie przepisu art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Stosownie do art. 86 ust. 2a ustawy, w przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 – w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej, zwanym dalej „sposobem określenia proporcji”. Sposób określenia proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć.

W myśl art. 86 ust. 2b ustawy, sposób określenia proporcji najbardziej odpowiada specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć, jeżeli:

zapewnia dokonanie obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wyłącznie w odniesieniu do części kwoty podatku naliczonego proporcjonalnie przypadającej na wykonywane w ramach działalności gospodarczej czynności opodatkowane oraz
obiektywnie odzwierciedla część wydatków przypadającą odpowiednio na działalność gospodarczą oraz na cele inne niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 – w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych wydatków w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe.

Zgodnie z art. 86 ust. 2c ustawy, przy wyborze sposobu określenia proporcji można wykorzystać w szczególności następujące dane:

średnioroczną liczbę osób wykonujących wyłącznie prace związane z działalnością gospodarczą w ogólnej średniorocznej liczbie osób wykonujących prace w ramach działalności gospodarczej i poza tą działalnością;
średnioroczną liczbę godzin roboczych przeznaczonych na prace związane z działalnością gospodarczą w ogólnej średniorocznej liczbie godzin roboczych przeznaczonych na prace związane z działalnością gospodarczą i poza tą działalnością;
roczny obrót z działalności gospodarczej w rocznym obrocie podatnika z działalności gospodarczej powiększonym o otrzymane przychody z innej działalności, w tym wartość dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, otrzymanych na sfinansowanie wykonywanej przez tego podatnika działalności innej niż gospodarcza;
średnioroczną powierzchnię wykorzystywaną do działalności gospodarczej w ogólnej średniorocznej powierzchni wykorzystywanej do działalności gospodarczej i poza tą działalnością.

Przepis art. 86 ust. 2d ustawy stanowi, że w celu obliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadku, o którym mowa w ust. 2a, przyjmuje się dane za poprzedni rok podatkowy.

Na mocy art. 86 ust. 2e ustawy, podatnik rozpoczynający w danym roku podatkowym wykonywanie działalności gospodarczej i działalności innej niż działalność gospodarcza, w celu obliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadku, o którym mowa w ust. 2a, przyjmuje dane wyliczone szacunkowo, według prognozy uzgodnionej z naczelnikiem urzędu skarbowego w formie protokołu.

Stosownie do art. 86 ust. 2f ustawy, przepis ust. 2e stosuje się również, gdy podatnik uzna, że w odniesieniu do wykonywanej przez niego działalności i dokonywanych przez niego nabyć dane za poprzedni rok podatkowy byłyby niereprezentatywne.

Na podstawie art. 86 ust. 2g ustawy, proporcję określa się procentowo w stosunku rocznym. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej. Przepisy art. 90 ust. 5, 6, 9a i 10 stosuje się odpowiednio.

Zgodnie z art. 90 ust. 5 ustawy – do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu uzyskanego z dostawy towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, oraz gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli są zaliczane do środków trwałych podatnika – używanych przez podatnika na potrzeby jego działalności.

W myśl art. 90 ust. 6 ustawy – do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu z tytułu transakcji dotyczących:

pomocniczych transakcji w zakresie nieruchomości i pomocniczych transakcji finansowych;
usług wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41, w zakresie, w jakim transakcje te mają charakter pomocniczy.

Przy ustalaniu proporcji zgodnie z ust. 2-6 do obrotu nie wlicza się kwoty podatku (art. 90 ust. 9a ustawy).

Zgodnie z art. 90 ust. 10 ustawy – w przypadku gdy proporcja określona zgodnie z ust. 2-8:

przekroczyła 98% oraz kwota podatku naliczonego niepodlegająca odliczeniu, wynikająca z zastosowania tej proporcji, w skali roku, była mniejsza niż 500 zł – podatnik ma prawo uznać, że proporcja ta wynosi 100%;
nie przekroczyła 2% – podatnik ma prawo uznać, że proporcja ta wynosi 0%.

W tym miejscu należy wskazać, że w przypadku gdy podatnik, dla którego sposób określenia proporcji wskazują przepisy wydane na podstawie ust. 22, uzna, że wskazany zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie ust. 22 sposób określenia proporcji nie będzie najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez niego działalności i dokonywanych przez niego nabyć, może zastosować inny bardziej reprezentatywny sposób określenia proporcji (art. 86 ust. 2h ustawy).

Jak stanowi art. 86 ust. 22 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych może, w drodze rozporządzenia, określić w przypadku niektórych podatników sposób określenia proporcji uznany za najbardziej odpowiadający specyfice wykonywanej przez tych podatników działalności i dokonywanych przez nich nabyć oraz wskazać dane, na podstawie których jest obliczana kwota podatku naliczonego z wykorzystaniem tego sposobu określenia proporcji, uwzględniając specyfikę prowadzenia działalności przez niektórych podatników i uwarunkowania obrotu gospodarczego.

Na podstawie ww. przepisu art. 86 ust. 22 ustawy zostało wydane rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2015 r. w sprawie sposobu określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w przypadku niektórych podatników (Dz. U. z 2015 r., poz. 2193). Rozporządzenie to określa w przypadku niektórych podatników sposób określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej uznany za najbardziej odpowiadający specyfice wykonywanej przez tych podatników działalności i dokonywanych przez nich nabyć, zwany dalej „sposobem określenia proporcji” oraz wskazuje dane, na podstawie których jest obliczana kwota podatku naliczonego z wykorzystaniem sposobu określenia proporcji (§ 1 pkt 1 i 2 cyt. rozporządzenia).

Rozporządzenie wprowadza wzory, według których będą wyznaczane sposoby określenia proporcji, uznane za najbardziej odpowiadające specyfice wykonywanej przez tych podatników działalności i dokonywanych przez nich nabyć. Zaproponowane metody mają charakter „obrotowy”, polegający na ustaleniu udziału „obrotów” z tytułu działalności gospodarczej w całkowitym „obrocie” z tytułu działalności gospodarczej oraz działalności pozostającej poza sferą VAT.

Wśród wymienionych w rozporządzeniu podmiotów, Minister Finansów wskazał m.in. jednostki samorządu terytorialnego.

W świetle zapisów § 2 pkt 8 rozporządzenia, ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o jednostkach organizacyjnych jednostki samorządu terytorialnego – rozumie się przez to:

urząd obsługujący jednostkę samorządu terytorialnego,
jednostkę budżetową,
zakład budżetowy.

Zgodnie z § 3 ust. 1 ww. rozporządzenia, w przypadku jednostki samorządu terytorialnego sposób określenia proporcji ustala się odrębnie dla każdej z jednostek organizacyjnych jednostki samorządu terytorialnego.

Oznacza to, że w przypadku jednostek samorządu terytorialnego, nie może być ustalany jeden „całościowy” sposób określenia proporcji dla jednostek samorządu terytorialnego jako osoby prawnej, tylko powinny być ustalane odrębnie sposoby określenia proporcji dla jej poszczególnych jednostek organizacyjnych.

Jednocześnie – co istotne – rozporządzenie nie przewiduje, w przypadku jednostek samorządu terytorialnego, aby rozliczać poszczególne nieruchomości będące w zasobach Gmin, jak również wszystkie działalności prowadzone przez Gminy, samodzielnie. Jak wskazano wyżej, proporcja ustalana jest odrębnie dla urzędu obsługującego jednostki samorządu terytorialnego, czyli: urzędu gminy, urzędu miasta, starostwa powiatowego oraz urzędu marszałkowskiego; odrębnie dla jednostki budżetowej oraz odrębnie dla samorządowego zakładu budżetowego. Tym samym proporcja, o której mowa w art. 86 ust. 2a-2h ustawy, powinna zostać obliczona, zgodnie z ww. przepisami rozporządzenia, dla każdej z jednostek samorządu terytorialnego oddzielnie.

Ww. rozporządzenie wprowadza wzory, według których są wyznaczane sposoby określenia proporcji, uznane za najbardziej odpowiadające specyfice wykonywanej przez tych podatników działalności i dokonywanych przez nich nabyć.

Należy zauważyć, że powołany wyżej przepis art. 86 ust. 2a ustawy wprost określa, co stanowi kwotę podatku naliczonego w przypadku nabycia towarów i usług, wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych. Zgodnie z tą normą, w przypadku nabycia towarów i usług, wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza (z wyjątkiem wykorzystania na cele osobiste, do których może mieć zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy), w sytuacji gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej.

Podkreślenia wymaga, że dla stwierdzenia, czy działalność lub transakcje stanowią „cele inne niż związane z działalnością gospodarczą” znaczenie ma, czy mieszczą się one w przedmiocie działalności danej jednostki.

Cele prowadzonej działalności gospodarczej należy rozpatrywać w kontekście definicji działalności gospodarczej, określonej w art. 15 ust. 2 i ust. 3 ustawy. W związku z prowadzeniem działalności gospodarczej u podatnika mogą wystąpić działania czy sytuacje, które nie generują opodatkowania podatkiem VAT. „Towarzyszą” one działalności gospodarczej i nie stanowią obok niej odrębnego przedmiotu działalności podatnika. Nie podlegają one opodatkowaniu podatkiem VAT, jednakże ich występowanie nie oznacza, że u podatnika występują czynności wykonywane poza działalnością gospodarczą. Za czynności zrównane z czynnościami wykonywanymi w ramach działalności gospodarczej uznaje się także nieodpłatną dostawę towarów lub nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste, w przypadkach, o których mowa w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy. Uzasadnia to fakt, że chociaż czynności te z definicji nie mają związku z działalnością gospodarczą, w przypadkach określonych w tych przepisach następuje obowiązek naliczenia VAT. Natomiast przez cele inne rozumie się sferę działalności danego podmiotu niebędącą działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 i ust. 3 ustawy (przykładowo działalność podmiotu w charakterze organu władzy, czy nieodpłatną działalność statutową).

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – w myśl art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Wobec tego należy stwierdzić, że za podatnika VAT będzie uznany tylko taki podmiot, który dokonuje czynności zmierzających do wykorzystania nabytych towarów i usług do celów opodatkowanej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Ponadto należy zauważyć, że na mocy art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Oznacza to, że organ będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz, gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.

Jak wynika z powyższego, wyłączenie organów władzy publicznej z kategorii podatnika ma charakter podmiotowo-przedmiotowy.

Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zatem, jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy, itp., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych). Tylko w tym zakresie ich czynności mają bowiem charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

W oparciu o art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2018 r., poz. 994, z późn. zm.), gmina wykonuje określone ustawami zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy.

W celu wykonywania zadań gmina może tworzyć jednostki organizacyjne, a także zawierać umowy z innymi podmiotami, w tym z organizacjami pozarządowymi (art. 9 ust. 1 powołanej ustawy). Podmioty takie są wyodrębnionymi jednostkami organizacyjnymi niemającymi osobowości prawnej, które prowadzą swoją działalność w formie samorządowego zakładu budżetowego lub jednostki budżetowej.

Gmina oraz inna gminna osoba prawna może prowadzić działalność gospodarczą wykraczającą poza zadania o charakterze użyteczności publicznej wyłącznie w przypadkach określonych w odrębnej ustawie (art. 9 ust. 2 ww. ustawy).

W tym miejscu należy podkreślić, że z uwagi na swą specyfikę jednostki samorządu terytorialnego nie są podmiotami zrównanymi z komercyjnymi przedsiębiorcami. Powyższe wynika chociażby z racji uprzywilejowania tych jednostek poprzez treść art. 15 ust. 6 ustawy i nieuznawania ich za podatnika w określonych okolicznościach, tj. w przypadku działania w charakterze organu władzy publicznej, którego przymiotu komercyjny przedsiębiorca nie posiada i którego działalność, co do zasady, jest opodatkowana w całości. Z tego też względu rozpatrując w zakresie podatku VAT kwestie uprawnień i obowiązków podmiotów, takich jak jednostki samorządu terytorialnego, należy mieć na względzie okoliczność, że podmioty te – co do zasady – w odniesieniu do niektórych czynności występują jako organ władzy publicznej i nie są uznawane za podatników stosownie do ww. art. 15 ust. 6 ustawy.

Z opisu sprawy wynika, że Gmina jest czynnym i zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT, realizuje projekt pt. „Wdrożenie telemetrii i inteligentnych e-usług dla mieszkańców Gminy (…)”, na który otrzymała dofinansowanie. Przedmiotem projektu jest cyfryzacja administracji publicznej poprzez wdrożenie wysokiej jakości e-usług publicznych. Zakres projektu: Moduły teletransmisji danych z montażem i układem pomiaru wody, Moduł zdalnego nadzoru i sterowania zasuwami, System nadzoru telemetrii, Platforma e-usług + pakiet 11 usług elektronicznych. Moduły zostaną zamontowane w 2360 różnych lokalizacjach na obszarze całej Gminy. Każdy moduł będzie montowany tam, gdzie są już obecnie zainstalowane wodomierze tzn. w punktach odbioru wody będących mieszkaniami jedno i wielorodzinnymi a także zakładami pracy. Projekt ma służyć Wnioskodawcy, klientom czyli mieszkańcom Gminy oraz kontrahentom – przedsiębiorcom. Projekt wpłynie na rozwiązanie problemów kluczowych interesariuszy. Głównym problemem w odniesieniu do opisanych potrzeb jest ograniczony stopień wykorzystania potencjału danych w zakresie poboru i zużycia mediów przez mieszkańców i kontrahentów. Planowany do wdrożenia system informatyczny zastąpi obecnie funkcjonujący z uwagi na fakt, że Wnioskodawca posiada jedynie niekompatybilny system księgowy i wszystkie usługi świadczone są drogą tradycyjną. Realizacja celów tego projektu przyczyni się do poprawy i automatyzacji następujących procesów: Podniesienie bezpieczeństwa zasobów sektora publicznego poprzez wdrożenie ZSI i nowoczesnych rozwiązań w zakresie przechowywania i przetwarzania danych – zaplanowane użytkowanie systemu telemetrycznego w oparciu o chmurę, sieć GSM, Wzmocnienie stopnia cyfryzacji instytucji publicznej poprzez podniesienie zaawansowania istniejących e-usług – wprowadzenie usług publicznych udostępnionych online o stopniu dojrzałości co najmniej 3 – dwustronna interakcja, Skrócenie czasu obsługi klienta – dostęp do e-usług, automatyzacja procesów, Zmniejszenie zużycia mediów – elektroniczny odczyt wodomierzy, elektroniczny system zgłaszania awarii. Projekt zakłada stworzenie systemu wykorzystywanego w celu zwiększenia zakresu i dostępności usług dla społeczeństwa, świadczonych drogą elektroniczną, a także umożliwienie mieszkańcom Gminy prowadzenia rozliczenia z Urzędem poprzez Internet. Realizacja tego przedsięwzięcia w wielu aspektach ma zaspokoić zbiorowe potrzeby wspólnoty i wpłynąć pozytywnie na komunikację pomiędzy społeczeństwem a Urzędem. Obecnie Gmina wykonuje opodatkowaną i niepodlegającą opodatkowaniu VAT sprzedaż w zakresie zaopatrzenia w wodę. Sprzedaż opodatkowana (dokumentowana fakturą) dotyczy zaopatrzenia w wodę gospodarstw domowych, jednostek organizacyjnych Gminy posiadających osobowość prawną oraz osób prowadzących działalność gospodarczą. Sprzedaż niepodlegająca opodatkowaniu VAT dotyczy zaopatrzenia w wodę na rzecz jednostek budżetowych Wnioskodawcy. Przedmiotowa inwestycja związana będzie z czynnościami podlegającymi opodatkowaniu podatkiem VAT, jak i z tymi które nie podlegają opodatkowaniu, moduły transmisyjne zostaną zamontowane przy punktach odbioru wody w domach jedno i wielorodzinnych, przy zakładach pracy oraz przy jednostkach budżetowych Wnioskodawcy. Majątek powstały w wyniku inwestycji będzie własnością Gminy, a zarządzał nim będzie Wójt. Gmina będzie ponosić niezbędne koszty pozwalające na prawidłowe funkcjonowanie usług wdrożonych w ramach przedmiotowego projektu, natomiast za korzystanie z e-usług nie będą pobierane żadne opłaty. Faktury za realizację przedmiotowej inwestycji wystawiane będą na Gminę. Wnioskodawca będzie miał możliwość wyszczególnienia elementów projektu, które będą wykorzystywane przez niego do prowadzenia działalności opodatkowanej, jak i tych niepodlegających opodatkowaniu, w przypadku zakupu modułu teletransmisji danych. Inwestor będzie wiedział jaka ilość modułów zostanie zamontowana przy domach jedno i wielorodzinnych, tj. będzie wykorzystywana przez mieszkańców korzystających z gminnego wodociągu. Dla mieszkańców tych wystawiane są faktury VAT i z tego tytułu Gmina wykazuje podatek należny. Tylko niewielka ilość modułów będzie wykorzystywana przez Urząd Gminy oraz jednostki budżetowe jemu podległe, od tych elementów projektu Wnioskodawca nie będzie odliczał podatku VAT. Moduł zdalnego nadzoru i sterowania zasuwami, System nadzoru telemetrii, Platforma e-usług + pakiet 11 usług elektronicznych to elementy projektu wykorzystywane zarówno do prowadzenia działalności opodatkowanej, jak i niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT. W tym przypadku Wnioskodawca nie będzie miał możliwości wyszczególnienia, które elementy i w jakiej części wykorzystywane będą do działalności opodatkowanej VAT, a które nie.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia, czy ma on prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego w związku z realizacją projektu.

Jak wskazano na wstępie, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione dwa warunki: odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Odliczyć zatem można w całości podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika. Wskazana zasada wyłącza tym samym możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku lub/i niepodlegających opodatkowaniu VAT. Jednocześnie z zasady tej wynika, że odliczenie podatku naliczonego może być częściowe, tzn. w tej części, w jakiej dane towary lub usługi, z którymi związany jest podatek naliczony są wykorzystywane do realizacji czynności opodatkowanych, z pominięciem tej części podatku od tych towarów i usług, w jakiej towary te (usługi) są wykorzystywane do wykonywania czynności nieopodatkowanych podatkiem VAT.

W konsekwencji obowiązkiem Wnioskodawcy w pierwszej kolejności jest przypisanie konkretnych wydatków do określonych rodzajów działalności (opodatkowanej, zwolnionej od podatku, niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT), z którymi wydatki te są związane. Podatnik ma zatem obowiązek odrębnego określenia, z jakim rodzajem działalności będzie związany podatek wynikający z otrzymanych faktur zakupu, czyli dokonania tzw. bezpośredniej alokacji.

Jeżeli takie wyodrębnienie jest możliwe, podatnikowi, na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy przysługuje pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi w ramach działalności gospodarczej Gminy. Brak jest natomiast takiego prawa w stosunku do podatku naliczonego związanego z zakupem towarów i usług wykorzystywanych do wykonywania czynności niepodlegających temu podatkowi oraz zwolnionych od podatku.

W przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do działalności gospodarczej, jak również do celów innych niż działalność gospodarcza, gdy brak jest możliwości przypisania tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej, należy w odniesieniu do wydatków zastosować proporcję, o której mowa w art. 86 ust. 2a ustawy.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca realizuje projekt, który będzie związany z czynnościami opodatkowanymi oraz niepodlegającymi opodatkowaniu, przy czym Zainteresowany w odniesieniu do zakupu modułów transmisji danych będzie miał możliwość wyszczególnienia elementów projektu, które będą wykorzystywane przez niego do prowadzenia działalności opodatkowanej, jak i niepodlegającej opodatkowaniu, natomiast w odniesieniu do elementów projektu – modułu zdalnego nadzoru i sterowanie zasuwami, systemu nadzoru telemetrii, platformy e-usług + pakiet 11 usług elektronicznych – Wnioskodawca nie będzie miał możliwości przypisania ww. wydatków do czynności opodatkowanych podatkiem VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Jak wyżej wskazano w odniesieniu do wydatków dotyczących modułów teletransmisji danych, które Wnioskodawca będzie w stanie bezpośrednio przypisać do działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem od towarów i usług – na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy – będzie mu przysługiwało pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego. W tym przypadku będą bowiem spełnione przesłanki ww. przepisu, Zainteresowany jest bowiem czynnym podatnikiem podatku VAT, a wydatki w związku z którymi naliczony zostanie podatek VAT będą miały związek z wykonywanymi przez niego czynnościami opodatkowanymi podatkiem od towarów i usług.

Natomiast w przypadku wydatków, w stosunku do których Wnioskodawca nie będzie miał możliwości wyszczególnienia w jakiej części będą wykorzystywane do działalności opodatkowanej, a w jakiej do działalności niepodlegającej opodatkowaniu, Gminie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących zakupy towarów i usług jedynie w zakresie, w jakim te towary i usługi będą służyć do wykonywania przez Wnioskodawcę czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

Wnioskodawca będzie zatem zobowiązany do wydzielenia podatku naliczonego przy zastosowaniu proporcji umożliwiającej odliczenie podatku naliczonego w prawidłowej wysokości w odniesieniu do nabywanych towarów i usług wykorzystywanych do celów mieszanych, zgodnie z zasadami określonymi w art. 86 ust. 2a-2h ustawy z uwzględnieniem rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2015 r. w sprawie sposobu określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w przypadku niektórych podatników.

Powołane bowiem przepisy art. 86 ust. 2a-2h ustawy będą miały zastosowanie wyłącznie do sytuacji, w której nabywane towary i usługi, wykorzystywane będą zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej (opodatkowanej VAT), jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, w sytuacji gdy przypisanie tych wydatków w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe.

Mając na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że w związku z projektem pn.: „Wdrożenie telemetrii i inteligentnych e-usług dla mieszkańców Gminy (…)” w odniesieniu do tej części wydatków, które Wnioskodawca będzie mógł bezpośrednio powiązać z działalnością gospodarczą opodatkowaną VAT (wydatki związane z zakupem modułów teletransmisji danych, które będą zamontowane przy domach jedno i wielorodzinnych) – na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy – będzie mu przysługiwało pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego. Natomiast od wydatków na zakup towarów i usług związanych zarówno z działalnością gospodarczą opodatkowaną i działalnością inną niż gospodarcza, których nie będzie można przypisać do poszczególnego rodzaju działalności (zakup modułu zdalnego nadzoru i sterowania zasuwami, systemu nadzoru telemetrii, platformy e-usług + pakietu 11 usług elektronicznych) Wnioskodawca będzie miał prawo do odliczenia podatku naliczonego, jednakże przy zastosowaniu proporcji, o której mowa w art. 86 ust. 2a ustawy przy uwzględnieniu rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2015 r. w sprawie sposobu określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w przypadku niektórych podatników.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy oceniono jako prawidłowe.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że stanowisko Wnioskodawcy – co do istoty rozstrzyganego zagadnienia – tj. prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego w związku z realizacją projektu – należało ocenić jako prawidłowe. Należy jednak zaznaczyć, że uzasadnienie tut. organu różni się od uzasadnienia Wnioskodawcy zaprezentowanego we własnym stanowisku.

Należy podkreślić, że zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

W związku z tym tut. organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, bądź we własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone. Należy zaznaczyć, że niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii przyporządkowania czynności wykonywanych przez Gminę do czynności mieszczących się w zakresie wykonywanej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej (opodatkowanej VAT) oraz poza tą działalnością, gdyż nie postawiono w tym zakresie pytania i nie przedstawiono stanowiska, a przedstawione przez Zainteresowanego przyporządkowanie ww. czynności przyjęto jako element przedstawionego opisu sprawy.

Zauważyć należy, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, niniejsza interpretacja została wydana w oparciu o opis sprawy. Zatem w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy udzielona odpowiedź straci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin