Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-1.4012.673.2018.2.JK
z 8 listopada 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 27 sierpnia 2018 r. (data wpływu 29 sierpnia 2018 r.), uzupełnionym pismem z dnia 12 października 2018 r. (data wpływu 18 października 2018 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• opodatkowania podstawową stawką podatku VAT sprzedaży części działki nr … przeznaczonej w planie zagospodarowania przestrzennego na teren usług,
  

• zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy sprzedaży części działki nr … przeznaczonej w planie zagospodarowania przestrzennego na teren lasów,
  

- jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 sierpnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• opodatkowania podstawową stawką podatku VAT sprzedaży części działki nr … przeznaczonej w planie zagospodarowania przestrzennego na teren usług,
  

• zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy sprzedaży części działki nr … przeznaczonej w planie zagospodarowania przestrzennego na teren lasów.
  
  

Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 12 października 2018 r. (data wpływu 18 października 2018 r.) w zakresie doprecyzowania opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe (doprecyzowane w uzupełnieniu wniosku).

Gmina (dalej: Gmina) jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: VAT).

Na terenie Gminy znajduje się nieruchomość gruntowa, oznaczona numerem ewidencyjnym …, objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, zgodnie z którym została ona przeznaczona w części na cele usług oraz w części na teren lasów, przy czym Gmina jest w stanie precyzyjnie określić powierzchnię każdej ze wskazanych części.

Gmina stała się właścicielem przedmiotowej nieruchomości w 1991 r. w drodze komunalizacji. Rzeczona działka jest terenem niezabudowanym.

Wskazana powyżej działka (tj. nr …) na podstawie umowy dzierżawy została przez Gminę wydzierżawiona z przeznaczeniem na cele nierolnicze na okres od 25 marca 2013 r. do 1 czerwca 2013 r. Obecnie przedmiotowa nieruchomość nie jest przedmiotem żadnej umowy i nie jest przez Gminę wykorzystywana w jakikolwiek sposób.

Z tytułu dzierżawy Gmina otrzymywała wynagrodzenie (czynsz), które dokumentowała wystawianymi fakturami VAT, ujmowała w swoich rejestrach sprzedaży oraz rozliczała z tego tytułu podatek należny w składanych deklaracjach VAT-7. Innymi słowy, Gmina traktowała dzierżawę jako czynność opodatkowaną VAT.

Gmina zamierza dokonać sprzedaży przedmiotowej nieruchomości.

W uzupełnieniu wniosku na pytanie nr 1 i 2 Organu: „Czy działka nr … w całości była wydzierżawiona przez Wnioskodawcę? Jeśli nie, to należy wskazać: Czy część działki niebędąca przedmiotem dzierżawy, była wykorzystywana wyłącznie do czynności zwolnionych od podatku VAT”? Wnioskodawca odpowiedział: „Działka nr … w … była przedmiotem dzierżawy w całości na cele nierolnicze w okresie od 25 marca 2013 r. do 01 czerwca 2013 r. W związku z twierdzącą odpowiedzią na pytanie nr 1, odpowiedź na pytanie nr 2 stała się bezprzedmiotowa”.

Z kolei na pytanie nr 3: „Czy z tytułu nabycia przedmiotowej działki Wnioskodawcy przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego”? Wnioskodawca odpowiedział: „Tak jak zostało wskazane we wniosku Gmina stała się właścicielem przedmiotowej nieruchomości w 1991 r. w drodze komunalizacji. Nabycie przedmiotowej działki nie miało związku z czynnościami opodatkowanymi VAT, tym samym Gminie nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego”.

Natomiast na pytanie nr 3: „Czy w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego dla ww. działki wyznaczono linie rozgraniczające tereny o różnym przeznaczeniu, tj. na cele usług oraz na teren lasów? Wnioskodawca udzielił odpowiedzi: „W miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego wyznaczono linie rozgraniczające tereny o różnym przeznaczeniu”.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż przez Gminę niezabudowanej nieruchomości gruntowej oznaczonej numerem ewidencyjnym …, będzie stanowić:

• czynność podlegającą opodatkowaniu VAT podstawową stawką VAT w odniesieniu do powierzchni działki przeznaczonej na teren usług oraz
  

• czynność podlegającą opodatkowaniu VAT, aczkolwiek korzystającą ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, w odniesieniu do powierzchni działki przeznaczonej na teren lasów?
  
  

Zdaniem Wnioskodawcy:

Sprzedaż przez Gminę niezabudowanej nieruchomości gruntowej oznaczonej numerem ewidencyjnym …, będzie stanowić:

• czynność podlegającą opodatkowaniu VAT podstawową stawką VAT w odniesieniu do powierzchni działki przeznaczonej na teren usług oraz
  

• czynność podlegającą opodatkowaniu VAT, aczkolwiek korzystającą ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, w odniesieniu do powierzchni działki przeznaczonej na teren lasów.
  
  

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług (Dz.U. 2017 r. poz. 1221, dalej: ustawa o VAT), podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Stosownie natomiast do treści art. 15 ust. 6 ww. ustawy, nie uważa się za podatników organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Jako że jednostki samorządu terytorialnego są wyposażone w osobowość prawną oraz w określonym zakresie wykonują samodzielnie działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, należy uznać, iż spełniają zawartą w tym przepisie definicję podatnika VAT. Oznacza to, że w zakresie czynności cywilnoprawnych dokonywanych przez jednostki samorządu terytorialnego, nawet, gdy dotyczą one zadań własnych gmin, podmioty te powinny być uznawane za podatników VAT.

Zatem, w przypadku, gdy Gmina wykonuje czynności na podstawie umów cywilnoprawnych, tj. na warunkach i w okolicznościach właściwych również dla podmiotów prowadzących działalność gospodarczą - powinna być ona traktowana jako podatnik VAT, gdyż w przedmiotowym zakresie działa de facto w sposób analogiczny do tych podmiotów.

Stosownie do art. 5 ust. 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu VAT podlegają m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W myśl art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, pod pojęciem towaru należy rozumieć rzeczy oraz ich części oraz wszelkie postacie energii. Natomiast zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Mając na uwadze, iż Gmina zamierza dokonać sprzedaży nieruchomości za wynagrodzeniem i będzie działała jednocześnie w roli podatnika VAT w ramach tej transakcji, przedmiotowa transakcja będzie podlegała opodatkowaniu VAT jako odpłatna dostawa towarów na gruncie ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 43 ust. l pkt 9 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane. Ponadto, w myśl art. 2 pkt 33 ustawy o VAT, przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Z powyższej regulacji wynika, iż ze zwolnienia z VAT będzie korzystała dostawa, której przedmiotem jest grunt niezabudowany i jednocześnie o przeznaczeniu innym niż budowlane w rozumieniu ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz.U. z 2017 r. poz. 1073; dalej: ustawa o planowaniu przestrzennym) ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

Natomiast w myśl ust. 2 powyższego przepisu, w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

1. lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego;
2. sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.
   
   

Jak Gmina wskazała w opisie zdarzenia przyszłego, dla sprzedawanej nieruchomości obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego. W myśl powyższych regulacji o przeznaczeniu nieruchomości będą decydowały zapisy przedmiotowego aktu prawa miejscowego. W ocenie Gminy, z obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego wynika mieszany charakter nieruchomości, bowiem część nieruchomości, która jest przeznaczona na cele usług może zostać zabudowana, natomiast część przeznaczona na teren lasów - nie. Tym samym część działki jest przeznaczona pod zabudowę, a druga część działki nie jest przeznaczona pod zabudowę.

W konsekwencji, w odniesieniu do części działki, która jest przeznaczona na teren lasów, zdaniem Gminy, powinna ona zastosować zwolnienie z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, bowiem w odniesieniu do tych terenów nie występuje przeznaczenie pod zabudowę. Natomiast pozostała część działki, tj. przeznaczona na cele usług, powinna podlegać opodatkowaniu podstawową stawką VAT, gdyż jest to teren niezabudowany przeznaczony pod zabudowę, dla którego ustawodawca nie przewidział zwolnienia z VAT. W związku z faktem, iż Gmina jest w stanie precyzyjnie określić, jaka część działki powinna podlegać opodatkowaniu VAT oraz jaka część korzysta ze zwolnienia z VAT, w opinii Gminy, zastosowanie odpowiedniej stawki VAT powinno nastąpić proporcjonalnie do poszczególnych powierzchni w zależności od ich przeznaczenia.

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie przykładowo w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 29 kwietnia 2014 r., sygn. IPPP1/443-263/14-2/JL, w której Organ wyraził następujący pogląd „Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług, ani przepisy wykonawcze do tej ustawy nie zawierają zapisu dotyczącego sposobu podziału nieruchomości gruntowej w celu wyliczenia podstawy opodatkowania podatkiem VAT, w sytuacji, gdy grunt ten w części jest opodatkowany stawką podstawową podatku VAT, natomiast w części spełnia przesłanki do korzystania ze zwolnienia od podatku. Ww. przepisy nie wskazują też, że działka gruntu dla potrzeb podatku VAT nie może być dzielona.

Ze względu na to, w celu wyliczenia podstawy opodatkowania dla sprzedaży takiej nieruchomości (częściowo zwolnionej i opodatkowanej stawką 23%), można przyjąć różne rozwiązania, np. zastosowanie klucza powierzchniowego (udziału powierzchni nieruchomości podlegających poszczególnym regulacjom dotyczącym opodatkowania w ogólnej powierzchni nieruchomości stanowiącej przedmiot dostawy) lub wg klucza wartościowego (udziału wartości nieruchomości podlegających poszczególnym regulacjom dotyczącym opodatkowania w wartości ogółem nieruchomości stanowiącej przedmiot dostawy). Każda metoda, czy to oparta na kluczu wartościowym czy też kluczu powierzchniowym, o ile odzwierciedla stan faktyczny, jest właściwa. Wskazać należy, że wyboru tego klucza powinien dokonać sam Wnioskodawca, uwzględniając specyfiką i cechy nieruchomości. Organ potwierdził powyższe artykułując: Zatem na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, należy stwierdzić, że dostawa nieruchomości, w części, w jakiej stanowi teren leśny, korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w tym przepisie, natomiast w pozostałej części podlega opodatkowaniu według podstawowej stawki podatku w wysokości 23%”.

Analogiczne stanowisko zostało również potwierdzone w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 28 sierpnia 2013 r. sygn. IPPP1/443-696/13-2/AW, w której Organ wskazał, że nabycie przedmiotowej nieruchomości niezabudowanej stanowiącej działkę o nr 92/2 w części, dla której nie ma obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oraz nie została wydana decyzja o warunkach zabudowy, korzysta ze zwolnienia z podatku VAT na mocy art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy. Natomiast nabycie części nieruchomości, dla której została wydana decyzja o lokalizacji inwestycji celu publicznego będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT według podstawowej stawki podatku VAT w wysokości 23%.

W związku z powyższym, w ocenie Gminy, sprzedaż przez Gminę niezabudowanej nieruchomości gruntowej oznaczonej numerem ewidencyjnym …, będzie stanowić:

• czynność podlegającą opodatkowaniu VAT podstawową stawką VAT w odniesieniu do powierzchni działki przeznaczonej na teren usług oraz
  

• czynność podlegającą opodatkowaniu VAT, aczkolwiek korzystającą ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, w odniesieniu do powierzchni działki przeznaczonej na teren lasów.
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 – na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy – rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Towarami, według art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na mocy art. 2 pkt 22 ustawy, sprzedaż to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Nie każda jednak czynność, stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – według ust. 2 powołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Według art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Wobec powyższego, jednostki samorządu terytorialnego na gruncie podatku od towarów i usług występować mogą w dwoistym charakterze:

• podmiotów niebędących podatnikami, gdy realizują zadania nałożone na nich odrębnymi przepisami prawa, oraz
  

• podatników podatku od towarów i usług, gdy wykonują czynności na podstawie umów cywilnoprawnych.
  
  

Zatem, jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Bowiem tylko w tym zakresie ich czynności mają charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Gmina – będąca czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług – zamierza sprzedać działkę nr …, stanowiącą teren niezabudowany, która jest objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, zgodnie z którym została ona przeznaczona w części na cele usług oraz w części na teren lasów. Gmina stała się właścicielem przedmiotowej nieruchomości w 1991 r. w drodze komunalizacji. W miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego wyznaczono linie rozgraniczające tereny o różnym przeznaczeniu.

W pierwszej kolejności należy wskazać, że dostawa przez Wnioskodawcę działki nr … będzie niewątpliwie czynnością cywilnoprawną (nie publicznoprawną) i dla tej czynności Gmina wystąpi w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy. Wobec tego, powyższa czynność w świetle ustawy będzie traktowana jako odpłatna dostawa towarów podlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z art. 5 ust. 1 w zw. z art. 7 ust. 1 ustawy.

Wykonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, może być albo opodatkowana właściwą stawką podatku VAT, albo może korzystać ze zwolnienia od tego podatku.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast w świetle art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnionymi od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Z powyższego przepisu należy wywieść, że opodatkowane są te dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych, tylko te, które stanowią tereny budowlane lub przeznaczone pod zabudowę. Z kolei dostawy gruntów niezabudowanych, będących na przykład gruntami rolnymi czy leśnymi, które nie są przeznaczone pod zabudowę, są zwolnione od podatku od towarów i usług.

Z kolei w art. 2 pkt 33 ustawy, ustawodawca wskazał, że przez tereny budowlane należy rozumieć grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Ustawa z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2018 r., poz. 1945), reguluje zasady kształtowania polityki przestrzennej przez jednostki samorządu terytorialnego i organy administracji rządowej.

Przepis art. 1 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy, określa zakres i sposoby postępowania w sprawach przeznaczania terenów na określone cele oraz ustalania zasad ich zagospodarowania i zabudowy – przyjmując ład przestrzenny i zrównoważony rozwój za podstawę tych działań.

Natomiast art. 4 ust. 1 cyt. ustawy stanowi, że ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

Zatem w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego określa się obowiązkowo przeznaczenie terenów oraz linie rozgraniczające tereny o różnym przeznaczeniu lub różnych zasadach zagospodarowania. Tak więc charakter danego terenu wyznacza ww. plan miejscowy, wskazując czy teren jest budowlany, czy też szerzej – przeznaczony pod zabudowę.

Ponadto należy podkreślić, że przy dokonywaniu oceny, czy dany grunt jest przeznaczony pod zabudowę nie można kierować się wyłącznie jego podstawowym przeznaczeniem określonym w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, lecz należy również wziąć pod uwagę jego przeznaczenie uzupełniające, wynikające z tego planu. Ustawodawca bowiem definiując w art. 2 pkt 33 ustawy teren budowlany wskazuje, że decydujące znaczenie mają m.in. zapisy miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, nie zawężając przy tym, że chodzi wyłącznie o podstawowe przeznaczenie określone w tym planie.

Okoliczności sprawy wskazują, że nieruchomość gruntowa, oznaczona numerem ewidencyjnym …, objęta jest miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, zgodnie z którym została ona przeznaczona w części na cele usług oraz w części na teren lasów. Tereny o różnym przeznaczeniu wyznaczają w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego linie rozgraniczające.

Mając zatem na uwadze powyższe należy przyjąć, że przedmiotem dostawy będzie nieruchomość gruntowa, obejmująca tereny bez prawa do zabudowy (tj. tereny leśne) oraz tereny przeznaczone pod zabudowę (tj. tereny na cele usług).

W kontekście powołanych przepisów prawa należy wskazać, że w tej sytuacji Wnioskodawca przy sprzedaży działki nr … o różnym przeznaczeniu wynikającym z miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego będzie zobowiązany do zastosowania właściwej stawki podatku VAT.

W konsekwencji sprzedaż części działki nr … przeznaczonej na podstawie ww. planu jako teren lasów będzie korzystać ze zwolnienia od podatku VAT, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy. Natomiast część ww. działki oznaczonej jako tereny przeznaczone na cele usług nie będzie mogła korzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie ww. artykułu, bowiem ta część działki stanowi tereny budowlane w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy.

W przypadku braku możliwości zastosowania zwolnienia dla sprzedaży powyższej części działki na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, należy przeanalizować możliwość zastosowania zwolnienia dla dostawy tej części gruntu od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

I tak, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jak wskazano wyżej, aby zastosować zwolnienie od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dla dostawy towarów, spełnione muszą być łącznie dwa warunki wskazane w tym przepisie, tj.:

• towary od momentu ich nabycia do momentu ich zbycia muszą służyć wyłącznie działalności zwolnionej, w żadnym momencie ich posiadania nie można zmienić ich przeznaczenia oraz sposobu wykorzystywania,
  

• przy nabyciu (imporcie, wytworzeniu) tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.
  
  

Niespełnienie jednego z powyższych warunków daje podstawę do wyłączenia dostawy towarów ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Z opisu sprawy wynika, że działka nr … była w całości wydzierżawiona z przeznaczeniem na cele nierolnicze w okresie od 25 marca 2013 r. do 1 czerwca 2013 r. Z tytułu przedmiotowej dzierżawy Gmina wystawiała faktury i rozliczała podatek należny. Gmina stała się właścicielem przedmiotowej nieruchomości w 1991 r. w drodze komunalizacji. Nabycie przedmiotowej działki nie miało związku z czynnościami opodatkowanymi VAT, tym samym Gminie nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Mając powyższe okoliczności na uwadze należy stwierdzić, iż nie zostaną spełnione warunki do zastosowania zwolnienia, o którym stanowi art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy. W związku z powyższym, Wnioskodawca dokonując dostawy części działki nr … przeznaczonej na teren usług nie będzie mógł również skorzystać ze zwolnienia, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy. Wobec tego sprzedaż tej części działki będzie opodatkowana stawką podatku VAT w wysokości 23%, w myśl art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy.

Podsumowując, sprzedaż części działki nr …, która – zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego – jest sklasyfikowana jako teren lasów będzie korzystała ze zwolnienia od podatku VAT, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy. Natomiast pozostała część ww. działki, stanowiąca tereny na cele usług, będzie opodatkowana stawką podatku od towarów i usług w wysokości 23%.

W konsekwencji powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania). Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w … w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.