INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Państwa przedstawione we wniosku z dnia 02.11.2011 r. (data wpływu 07.11.2011 r.) oraz piśmie z dnia 10.01.2012 r. (data wpływu 13.01.2012 r.) uzupełniającym braki wniosku na wezwanie Nr IPPB2/415-906/11-3/AK z dnia 04.01.2012 r. (data nadania 04.01.2012 r., data doręczenia 09.01.2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych związanych z dojazdem pracowników z miejsca garażowania pojazdu służbowego do miejsca pracy – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 07.11.2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych związanych z dojazdem pracowników z miejsca garażowania pojazdu służbowego do miejsca pracy.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca (Spółka) prowadzi w Polsce działalność związaną ze sprzedażą detaliczną odzieży. Spółka zatrudnia między innymi pracowników na stanowiskach kierowniczych, dekoratorów sklepów, których praca wymaga przemieszczania się pomiędzy sklepami, które są miejscami wykonywania czynności służbowych. W związku z powyższym Spółka przydziela pracownikom samochody służbowe, które są używane przez Spółką na podstawie umów leasingowych. Koszt czynszu leasingu samochodów pokrywa Spółka.

1. Pracownicy wykorzystują samochody tylko do celów służbowych w następujący sposób:
   Zgodnie z zawartymi umowami najmu dotyczącymi siedziby Spółki a także sklepów, Spółka nie ma zagwarantowanego prawa do miejsc parkingowych w budynkach gdzie ma siedzibę oraz sklepy. Tym samym w związku z brakiem służbowych miejsc do parkowania samochodów oraz z charakterem pracy pracowników miejsca parkingowe dla samochodów służbowych zostały wyznaczone w miejscach zamieszkania pracowników ich użytkujących. Kwestie te zostały uregulowane w umowach o używanie samochodu służbowego przez pracownika. Do obowiązków nałożonych na pracowników przedmiotową umową należy miedzy innymi:
   1. należyte zabezpieczenie używanego służbowego samochodu przed kradzieżą, zniszczeniem lub uszkodzeniem,
   2. garażowanie samochodu w miejscu zamieszkania na ogrodzonym terenie prywatnym lub na parkingach strzeżonych,
   3. używanie samochodu tylko do celów służbowych,
   4. używanie samochodu do celów prywatnych tylko po uzyskaniu pisemnej zgody pracodawcy i tylko w zakresie ustalonych kilometrów,
   5. oddanie samochodu po rozwiązaniu umowy w stanie niepogorszonym.
2. Spółka będzie także czasami zezwalała pracownikom na używanie samochodów dla celów prywatnych.
   
   

Pracownik poza używaniem samochodu dla celów służbowych będzie mógł otrzymać zgodę pracodawcy na używanie samochodu do celów prywatnych. Biorąc pod uwagę fakt, że udostępnienie samochodu służbowego dla celów prywatnych stanowi u pracownika przychód ze stosunku pracy podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, Spółka musi ustalić wartość nieodpłatnego świadczenia. W związku z tym, że Spółka w ramach prowadzonej działalności gospodarczej nie prowadzi usług najmu samochodów osobowych, powinna uwzględnić ceny rynkowe. Samochody w Spółce są używane na podstawie umów leasingowych tym samym prawidłowa będzie kalkulacja przychodu w sposób przedstawiony poniżej:

• miesięczny czynsz leasingowy (wynikający z zawartej przez Spółkę umowy leasingu) 1.296,56 zł;
• roczny czynsz leasingowy 15.558,72 zł,
• roczny limit kilometrów do przejechania (wynikający z zawartej przez Spółkę umowy leasingu) 40.000 kilometrów,
• ustalona ilość kilometrów przejechana zgodnie ze zgodą Spółki przez pracownika w celach prywatnych w miesiącu - 300 km.
  
  

Przy zastosowaniu powyższych danych stawka za jeden kilometr wynosi 0,39 zł (15.559/40.000). Przychód z tytułu korzystania przez pracownika z samochodu służbowego na potrzeby prywatne równy będzie kwocie 117 zł (0,39x300).

Pismem z dnia 04.01.2012 r. nr IPPB2/415-906/11-3/AK wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku poprzez:

• wskazanie czy Wnioskodawca występuje o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego jako zainteresowany w rozumieniu art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, ponieważ w złożonym wniosku w części B.2. formularza ORD-IN „Status Wnioskodawcy” zaznaczono poz. 1 – podatnik, natomiast treść złożonego wniosku wskazuje, że Wnioskodawca pytań może wystąpić jedynie w roli płatnika,

• jeżeli Wnioskodawca, chce uzyskać interpretację przepisów prawa podatkowego odnośnie przedstawionego zdarzenia przyszłego – jako płatnik winien sprecyzować przedstawione we wniosku pytania,

• przesłanie pełnomocnictwa (oryginału lub urzędowo poświadczonej kopii za zgodność z oryginałem), z którego wynika umocowanie dla Pana X do występowania w imieniu Spółki z wnioskiem o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego.
  
  

Wnioskodawca uzupełnił wniosek w terminie (data wpływu uzupełnienia 13.01.2012 r.) w nadesłanej odpowiedzi Wnioskodawca wskazał, iż występuje z wnioskiem w roli płatnika, sprecyzował pytania (przedstawione poniżej) oraz nadesłał odpis pełnomocnictwa dla Pana K. I. poświadczony notarialnie.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

1. Czy w związku z wyznaczeniem miejsca garażowania samochodu służbowego w miejscu zamieszkania pracownika oraz w związku z dojazdami pracownika z miejsca garażowania samochodu do miejsc wykonywania obowiązków pracowniczych, Spółka będzie zobowiązana jako płatnik do ustalania pracownikom z tego tytułu przychodu ze stosunku pracy w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej ustawa)...
2. Czy sposób ustalenia przychodu pracowników przez Spółkę jako płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu używania samochodów służbowych przez pracownika do celów prywatnych, opisany w punkcie 2 jest prawidłowy zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych...
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie oznaczone Nr 1. Wniosek w zakresie pytania Nr 2 zostanie rozpatrzony odrębnie.

Zdaniem Wnioskodawcy - odnosząc się do sytuacji przedstawionej w pkt 1 zdaniem Wnioskodawcy wyznaczenie miejsca garażowania samochodu służbowego w miejscu zamieszkania pracownika oraz przejazdy pracownika pomiędzy miejscem garażowania samochodu a miejscami wykonywania obowiązków pracowniczych nie skutkuje powstaniem po stronie pracownika przychodu ze stosunku pracy. Użytkowanie samochodów służbowych w opisany sposób nie powoduje przysporzenia majątkowego po stronie pracownika a umożliwia jedynie prawidłowe wykonywanie obowiązków pracowniczych oraz zapewnienie prawidłowego dbania o powierzone pracownikom mienie.

Ustalenie miejsca parkowania samochodów wynika między innymi z charakteru wykonywanej pracy przez pracowników oraz ze specyfiki działalności prowadzonej przez Pracodawcę. Pracownicy Spółki wykonują pracę w różnych miejscach prowadzenia działalności przez Pracodawcę - w sklepach położonych w wielu lokalizacjach. Tym samym prawidłowe wykonywanie obowiązków pracowniczych wymaga przemieszczania się pomiędzy sklepami Spółki. Po drugie wyznaczenie miejsca parkowania samochodów w miejscu zamieszkania pracowników, związane jest z realizacją obowiązków pracownika. Zgodnie z art. 124 kodeksu pracy pracownik, któremu powierzono z obowiązkiem zwrotu albo do wyliczenia się narzędzia i instrumenty lub podobne przedmioty odpowiada w pełnej wysokości za szkodę powstałą w tym mieniu. Parkowanie samochodu przez pracownika w wyznaczonym przez Spółkę miejscu gwarantującym w najwyższym stopniu jego bezpieczeństwo jest wyrazom dbałości o powierzone mienie.

Podsumowując, dojazdy samochodem służbowym do i z miejsca parkowania do miejsca świadczenia pracy, jeżeli są wykorzystywane w ramach realizacji zadań służbowych, nie stanowią przychodu pracownika ze stosunku pracy w rozumieniu przepisu art. 12 ust. 1 ustawy. Fakt zapewnienia miejsca parkowania samochodów służbowych w miejscu zamieszkania pracowników służy realizacji obowiązków służbowych pracowników oraz zwiększa dbałość o mienie Spółki tym samym wpływa na osiąganie przez Spółkę przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, przychodami są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W myśl art. 12 ust. 1 ww. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub częściowo odpłatnych.

Przepisy dotyczące określania przychodu ze stosunku pracy, w szczególności dotyczące innych nieodpłatnych świadczeń należy rozpatrywać w kontekście przepisów obowiązujących pracowników określających m.in. zasady użytkowania i dbania o powierzone pracownikom mienie.

Jak bowiem wynika z dyspozycji art. 124 § 2 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (t. j. Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 ze zm.) pracownik odpowiada w pełnej wysokości również za szkodę w mieniu innym niż wymienione w § 1, powierzonym mu z obowiązkiem zwrotu albo do wyliczenia się.

Z powyższego wynika, że realizacja obowiązków służbowych przez pracownika nie może generować dla tego pracownika dodatkowego przychodu ze stosunku pracy.

Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego Spółka prowadzi w Polsce działalność związaną ze sprzedażą detaliczną odzieży. Spółka zatrudnia między innymi pracowników na stanowiskach kierowniczych, dekoratorów sklepów, których praca wymaga przemieszczania się pomiędzy sklepami, które są miejscami wykonywania czynności służbowych. W związku z powyższym Spółka przydziela pracownikom samochody służbowe, które są używane przez Spółką na podstawie umów leasingowych. Koszt czynszu leasingu samochodów pokrywa Spółka. Pracownicy wykorzystują samochody tylko do celów służbowych w następujący sposób:

Zgodnie z zawartymi umowami najmu dotyczącymi siedziby Spółki a także sklepów, Spółka nie ma zagwarantowanego prawa do miejsc parkingowych w budynkach gdzie ma siedzibę oraz sklepy. Tym samym w związku z brakiem służbowych miejsc do parkowania samochodów oraz z charakterem pracy pracowników miejsca parkingowe dla samochodów służbowych zostały wyznaczone w miejscach zamieszkania pracowników ich użytkujących. Kwestie te zostały uregulowane w umowach o używanie samochodu służbowego przez pracownika.

W świetle wskazanych wyżej przepisów pracownicy dojeżdżający samochodami służbowymi z wyznaczonego miejsca parkowania do siedziby Spółki (płatnika) bądź sklepu jako miejsca wykonywania czynności służbowych oraz z siedziby Spółki (sklepu) do wyznaczonego miejsca parkowania nie uzyskują przychodów ze stosunku pracy w postaci innego nieodpłatnego świadczenia w sytuacji, gdy miejsce parkowania samochodu służbowego zostało im wyznaczone przez Spółkę zgodnie z obowiązującą umową. Sytuacja taka występuje wówczas, gdy płatnik nie dysponuje zabezpieczonym placem bądź garażem, w którym można by bezpiecznie parkować samochody stanowiące jego własność. Zatem przydzielenie samochodu służbowego pracownikom i wyznaczenie przez pracodawcę miejsca garażowania w miejscu zamieszkania tych osób gwarantuje jego bezpieczeństwo, stałą gotowość do użytkowania i osiągania przychodu, a tym samym dbałość o powierzone mienie.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, iż w przedstawionym stanie faktycznym przydzielenie samochodu służbowego, wynikające z charakteru pracy na danym stanowisku nie stanowi przychodu pracownika ze stosunku służbowego, o ile samochód ten jest wykorzystywany w celach służbowych. W konsekwencji przejazdy z oraz do miejsca parkowania (garażowania) nie będą również generowały przychodu ze stosunku pracy. Przejazdy stanowią realizację celu służbowego jakim jest dbałość o powierzone mienie Spółki wyrażająca się poprzez parkowanie (garażowanie) samochodu służbowego w miejscu gwarantującym w najwyższym możliwym stopniu jego bezpieczeństwo, a tym samym stałą gotowość do użytkowania i osiągania przychodu.

Reasumując należy stwierdzić, iż przejazdy pracowników samochodem służbowym do/z miejsca parkowania (garażowania) do siedziby Spółki (sklepu) – o ile nie służą osobistym celom pracowników lecz wykorzystywane są w ramach realizacji zadań służbowych - nie stanowią nieodpłatnego świadczenia w rozumieniu przepisu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a zatem ich wartości nie można uważać za przychód pracowników ze stosunku pracy. Zatem Spółka nie jest obowiązana do wystąpienia w roli płatnika podatku dochodowego w związku z dojazdami pracowników do i z miejsca wykonywania pracy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.