Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-3.4012.562.2018.2.JN
z 15 listopada 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 27 sierpnia 2018 r. (data wpływu 4 września 2018 r.) uzupełnionym pismem z dnia 25 października 2018 r. (data wpływu 2 listopada 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług jest:

• prawidłowe – w zakresie opodatkowania przez Wnioskodawcę podatkiem od towarów i usług na terytorium kraju nabycia towarów od kontrahenta ukraińskiego,
• nieprawidłowe – w zakresie opodatkowania przez Wnioskodawcę podatkiem od towarów i usług na terytorium kraju dostawy towarów na rzecz kontrahenta kenijskiego i wykazania jej w deklaracji VAT-7 w poz. 11.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 4 września 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania przez Wnioskodawcę podatkiem od towarów i usług na terytorium kraju nabycia towarów od kontrahenta ukraińskiego oraz w zakresie opodatkowania przez Wnioskodawcę podatkiem od towarów i usług na terytorium kraju dostawy towarów na rzecz kontrahenta kenijskiego i wykazania jej w deklaracji VAT-7 w poz. 11. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 25 października 2018 r. (data wpływu 2 listopada 2018 r.) o doprecyzowanie opisu sprawy oraz brakującą opłatę.

We wniosku przedstawiono następujące stany faktyczne.

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT w Polsce. Wnioskodawca kupuje towary od ich producenta mającego siedzibę na Ukrainie. Następnie sprzedaje te towary swojemu kontrahentowi mającemu siedzibę w Kenii. Towary są transportowane bezpośrednio z Ukrainy do Kenii. Towary nigdy nie wjeżdżają na teren Rzeczypospolitej Polskiej, ani żadnego innego państwa Unii Europejskiej.

W uzupełnieniu do wniosku Wnioskodawca wskazał:

1. W związku z dokonywaną sprzedażą na rzecz kontrahenta kenijskiego Wnioskodawca nie ponosi na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej żadnych wydatków.
2. Wnioskodawca nie ponosi na terytorium Rzeczpospolitej żadnych wydatków związanych z dostawą, tym samym nie może obniżyć o nie podatku naliczonego.
3. Wnioskodawca nie zarejestrował się i nie prowadzi działalności poza terytorium kraju.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy nabycie towarów od kontrahenta ukraińskiego lub sprzedaż towarów na rzecz kontrahenta kenijskiego są opodatkowane podatkiem od towarów i usług w Polsce?
2. Czy transakcja powinna być wykazana w deklaracji VAT-7 w pozycji 11 „Dostawa towarów oraz świadczenie usług poza terytorium kraju”?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, ani nabycie towarów od kontrahenta ukraińskiego, ani ich dostawa na rzecz kontrahenta kenijskiego nie są opodatkowane podatkiem od towarów i usług w Polsce. Zdaniem Wnioskodawcy, transakcja powinna być wykazana w deklaracji VAT-7 w pozycji „Dostawa towarów oraz świadczenie usług poza terytorium kraju”.

Dokonywane przez Wnioskodawcę czynności nie stanowią ani odpłatnej dostawy towarów, ani odpłatnego świadczenie usług na terytorium kraju. Nie są również eksportem towarów, importem towarów na terytorium kraju, ani żadną z transakcji wewnątrzwspólnotowych. Transakcje stanowią dostawę towarów poza terytorium kraju.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionych stanów faktycznych jest:

• prawidłowe – w zakresie opodatkowania przez Wnioskodawcę podatkiem od towarów i usług na terytorium kraju nabycia towarów od kontrahenta ukraińskiego,
• nieprawidłowe – w zakresie opodatkowania przez Wnioskodawcę podatkiem od towarów i usług na terytorium kraju dostawy towarów na rzecz kontrahenta kenijskiego i wykazania jej w deklaracji VAT-7 w poz. 11.
  
  

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.) – zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Przez terytorium kraju rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a (art. 2 pkt 1 ustawy). Natomiast przez terytorium państwa trzeciego rozumie się terytorium państwa niewchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a ust. 1 i 3 (art. 2 pkt 5 ustawy).

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy – przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT w Polsce. Wnioskodawca kupuje towary od ich producenta mającego siedzibę na terytorium Ukrainy. Następnie sprzedaje te towary swojemu kontrahentowi – mającemu siedzibę na terytorium Kenii. Towary są transportowane bezpośrednio z terytorium Ukrainy na terytorium Kenii. Towary nigdy nie wjeżdżają na terytorium Polski, ani żadnego innego państwa Unii Europejskiej. W związku z dokonywaną sprzedażą na rzecz kontrahenta kenijskiego Wnioskodawca nie ponosi na terytorium Polski żadnych wydatków, tym samym nie może obniżyć o nie podatku naliczonego. Wnioskodawca nie zarejestrował się i nie prowadzi działalności poza terytorium kraju.

Odnosząc się do opodatkowania przez Wnioskodawcę podatkiem od towarów i usług na terytorium kraju nabycia towarów od kontrahenta ukraińskiego należy wskazać, że zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy – przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Przez import towarów rozumie się przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego na terytorium Unii Europejskiej (art. 2 pkt 7 ustawy).

W przedmiotowej sprawie – jak wskazał Wnioskodawca – kupuje on towary od ich producenta mającego siedzibę na terytorium Ukrainy. Towary są transportowane bezpośrednio z terytorium Ukrainy na terytorium Kenii. Towary nigdy nie wjeżdżają na terytorium Polski, ani żadnego innego państwa Unii Europejskiej.

Mając na uwadze powyższe oraz treść powołanych przepisów należy stwierdzić, że nabycie towarów od kontrahenta ukraińskiego nie stanowi dla Wnioskodawcy wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, ponieważ w wyniku dokonanej dostawy towary nie są wysyłane ani transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu. Nabycie to nie stanowi także importu towarów, ponieważ nie następuje przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego na terytorium Unii Europejskiej.

Tym samym nabycie towarów przez Wnioskodawcę od kontrahenta ukraińskiego nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce.

Zatem stanowisko w zakresie opodatkowania przez Wnioskodawcę podatkiem od towarów i usług na terytorium kraju nabycia towarów od kontrahenta ukraińskiego jest prawidłowe.

W zakresie opodatkowania przez Wnioskodawcę podatkiem od towarów i usług na terytorium kraju dostawy towarów na rzecz kontrahenta kenijskiego należy wskazać, że na mocy art. 13 ust. 1 ustawy – przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Stosownie do art. 2 pkt 8 ustawy – przez eksport towarów rozumie się dostawę towarów wysyłanych lub transportowanych z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej przez:

1. dostawcę lub na jego rzecz, lub
2. nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz, z wyłączeniem towarów wywożonych przez samego nabywcę do celów wyposażenia lub zaopatrzenia statków rekreacyjnych oraz turystycznych statków powietrznych lub innych środków transportu służących do celów prywatnych

– jeżeli wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej jest potwierdzony przez właściwy organ celny określony w przepisach celnych.

Jak wynika z opisu sprawy nabywane od kontrahenta ukraińskiego towary Wnioskodawca sprzedaje swojemu kontrahentowi kenijskiemu, które to towary są transportowane bezpośrednio z terytorium Ukrainy na terytorium Kenii i nigdy nie wjeżdżają one na terytorium Polski, ani żadnego innego państwa Unii Europejskiej.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że dostawa towarów na rzecz kontrahenta kenijskiego nie stanowi dla Wnioskodawcy zarówno odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju, nie stanowi wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, ponieważ wywóz towarów nie następuje z terytorium Polski na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, jak i eksportu towarów, ponieważ towary nie są wysyłane ani transportowane z terytorium Polski poza terytorium Unii Europejskiej. Tym samym dostawa towarów na rzecz kontrahenta kenijskiego nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium Polski.

Przechodząc do kwestii wykazania w deklaracji VAT-7 w poz. 11 dostawy towarów przez Wnioskodawcę na rzecz kontrahenta kenijskiego należy wskazać, że stosownie do art. 99 ust. 1 ustawy – podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10, art. 130c i art. 133.

W myśl art. 99 ust. 14 ustawy – minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, wzory deklaracji podatkowych, o których mowa w ust. 1-3, 8 i 9, wraz z objaśnieniami co do sposobu prawidłowego ich wypełnienia oraz terminu i miejsca ich składania, w celu umożliwienia rozliczenia podatku.

W załączniku nr 1 do mającego zastosowanie w sprawie rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 18 kwietnia 2018 r. w sprawie wzorów deklaracji dla podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 856) został zawarty wzór deklaracji dla podatku od towarów i usług VAT-7, natomiast w załączniku nr 3 do tego rozporządzenia, zawarto objaśnienia do deklaracji dla podatku od towarów i usług (VAT-7 i VAT-7K).

Zgodnie z tymi objaśnieniami na druku VAT-7 (18) – w poz. 11 („Dostawa towarów oraz świadczenie usług poza terytorium kraju”) wykazuje się dostawę towarów oraz świadczenie usług poza terytorium kraju, w stosunku do których przysługuje podatnikowi prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, o którym mowa w art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy, lub prawo do zwrotu kwoty podatku naliczonego, o którym mowa w art. 87 ust. 5 ustawy. W pozycji tej nie uwzględnia się wartości dostaw towarów i świadczonych usług dokonywanych w ramach działalności gospodarczej zarejestrowanej poza terytorium kraju oraz świadczonych usług rozliczanych w ramach procedury szczególnej dotyczącej usług telekomunikacyjnych, usług nadawczych lub usług elektronicznych.

Jak już wcześniej wskazano dostawa towarów na rzecz kontrahenta kenijskiego nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium Polski.

Ponadto w przedmiotowej sprawie Wnioskodawca nie ponosi na terytorium Polski żadnych wydatków w związku z dokonywaną sprzedażą na rzecz kontrahenta kenijskiego, tym samym nie może obniżyć o nie podatku należnego.

Wobec powyższego stwierdzić należy, że Wnioskodawca nie wykazuje w poz. 11 deklaracji VAT-7 dostawy towarów na rzecz kontrahenta kenijskiego.

Podsumowując, dostawa towarów przez Wnioskodawcę na rzecz kontrahenta kenijskiego nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce i transakcja ta nie powinna być wykazana w deklaracji VAT-7 w poz. 11 „Dostawa towarów oraz świadczenie usług poza terytorium kraju”.

Zatem oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy w zakresie opodatkowania przez Wnioskodawcę podatkiem od towarów i usług na terytorium kraju sprzedaży towarów na rzecz kontrahenta kenijskiego i wykazania jej w deklaracji VAT-7 w poz. 11 jest ono nieprawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanów faktycznych podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałych stanów faktycznych przedstawionych przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.