Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-3.4011.499.2018.ID
z 15 listopada 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 10 września 2018 r. (data wpływu 19 września 2018 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku z dofinansowaniem przez Wnioskodawcę ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych do kart sportowych (…) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 września 2018 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku z dofinansowaniem przez Wnioskodawcę ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych do kart sportowych (…).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Podstawowym przedmiotem działalności X Sp. z o.o., zwanej dalej Wnioskodawcą jest:

• sprzedaż hurtowa lakierów przemysłowych, rozpuszczalników, bejc, emalii, klejów przemysłowych, materiałów ściernych, oklein naturalnych modyfikowanych,
  

• produkcja środków do konserwacji drewna dla klienta indywidualnego, środków do pielęgnacji drewna dla klienta indywidualnego.
  
  

Klasyfikacja działalności według EKD przedstawia się następująco:

Działalność podstawowa:

• 4675Z Sprzedaż hurtowa wyrobów chemicznych,
  

• 4669Z Sprzedaż hurtowa pozostałych maszyn i urządzeń,
  

• 2030Z Produkcja farb, lakierów i podobnych powłok, farb drukarskich i mas uszczelniających.
  
  

Wnioskodawca planuje dofinansować zakup kart sportowych (…) ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych (dalej: ZFŚS). Karta to karnet sportowy dający swobodny dostęp pracownikom do m.in.: basenów, zajęć fitness, nauki tańca, sztuk walki, sauny, groty solnej, siłowni i wielu innych aktywności sportowych.

Jedna karta uprawnia do wejścia na dowolne zajęcia na terenie całej Polski, bez kupowania kilku karnetów i przywiązywania się do jednego obiektu.

Zakup kart byłby współfinansowany przez Wnioskodawcę ze środków ZFŚS (z uwzględnieniem kryterium socjalnego) w wysokości od 60% do 90% wartości karty (w zależności od dochodu przypadającego na członka rodziny danego pracownika).

Pozostała wartość zakupu karty będzie finansowana przez pracownika (potrącenie z wynagrodzenia). Pracownik może w każdym momencie przystąpić do tego programu lub z niego zrezygnować.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy otrzymane przez pracownika dofinansowanie (ze środków ZFŚS) do zakupu kart sportowych (…) jest wolne od podatku dochodowego do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 1000 zł (na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych)?

Zdaniem Wnioskodawcy, kwota dofinansowania zakupu kart sportowych (…) przekazanych pracownikom, a sfinansowanym ze środków ZFŚS korzysta ze zwolnienia od podatku do kwoty 1 000 zł w roku podatkowym.

Zgodnie z zapisami art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku są świadczenia:

• rzeczowe lub pieniężne,
  

• otrzymane przez pracownika w związku z finansowaniem działalności socjalnej,
  

• sfinansowane w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych, łącznie do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 1 000 zł.
  
  

Dofinansowanie do zakupu kart sportowych zdaniem Wnioskodawcy spełnia wszystkie powyższe kryteria. Dodatkowo jako świadczenie rzeczowe umożliwia pracownikom dostęp do z góry określonych świadczeń.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r. poz. 1509, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W art. 10 ww. ustawy zostały określone źródła przychodów, gdzie m.in. w art. 10 ust. 1 pkt 1 wymienia się stosunek pracy.

W myśl art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Stosownie natomiast do art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolna od podatku dochodowego jest wartość otrzymanych przez pracownika w związku z finansowaniem działalności socjalnej, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, rzeczowych świadczeń oraz otrzymanych przez niego w tym zakresie świadczeń pieniężnych, sfinansowanych w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych, łącznie do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 1 000 zł; rzeczowymi świadczeniami nie są bony, talony i inne znaki, uprawniające do ich wymiany na towary lub usługi.

Jak wynika z powołanego powyżej przepisu, skorzystanie ze zwolnienia możliwe jest, jeżeli są spełnione łącznie następujące przesłanki:

• świadczenie ma charakter świadczenia rzeczowego lub świadczenia pieniężnego,
  

• źródłem finansowania są w całości środki z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych,
  

• świadczenie ma związek z finansowaniem działalności socjalnej.
  
  

Przy czym ze zwolnienia korzysta tylko łączna wartość świadczenia nieprzekraczająca w roku podatkowym kwoty 1 000 zł.

Podkreślenia wymaga, że użyte w tym przepisie sformułowanie „sfinansowane w całości z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych” oznacza, że pracodawca bądź związki zawodowe są ze swej strony zobligowane do finansowania lub współfinansowania świadczeń na rzecz pracownika wyłącznie z wymienionych w tym przepisie funduszy. Przepis ten zatem określa źródło finansowania świadczeń rzeczowych, uznając że dla zastosowania zwolnienia od podatku koniecznym jest, aby pracodawca nie sfinansował tych świadczeń z innych źródeł niż zakładowy fundusz świadczeń socjalnych.

W związku z powyższym, zwolnieniem zawartym w art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, objęte są również otrzymane przez pracownika w związku z finansowaniem działalności socjalnej, świadczenia pieniężne z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych.

Zgodnie z treścią art. 2 pkt 1 ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (Dz. U. z 2017 r., poz. 2191, z późn. zm.), działalnością socjalną są usługi świadczone przez pracodawców na rzecz różnych form wypoczynku, działalności kulturalno-oświatowej, sportowo-rekreacyjnej, opieki nad dziećmi w żłobkach, klubach dziecięcych, sprawowanej przez dziennego opiekuna lub nianię w przedszkolach oraz innych formach wychowania przedszkolnego, udzielanie pomocy materialnej – rzeczowej lub finansowej, a także zwrotnej lub bezzwrotnej pomocy na cele mieszkaniowe na warunkach określonych umową.

Biorąc pod uwagę, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęcia „rzeczy”, ani też pojęcia „świadczenia rzeczowego” dla ich ustalenia należy odwołać się do definicji zawartej w innych aktach prawnych.

Definicję rzeczy wprowadza ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r., poz. 1025, z późn. zm.). Zgodnie z art. 45 tejże ustawy, rzeczami w rozumieniu niniejszego Kodeksu są tylko przedmioty materialne.

Uwzględniając powyższą definicję, materialny charakter, dający podstawę do zakwalifikowania jako świadczenie rzeczowe, mają np.: bilety wstępu do kina, teatru, karnety na basen, siłownię, fitness, paczki świąteczne. Karnety (karty) takie, które uznaje się za rodzaj abonamentu nie uprawniają bowiem posiadacza do ich wymiany na usługę lub towar, lecz umożliwiają mu skorzystanie ze ściśle oznaczonego świadczenia.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca planuje dofinansować zakup kart sportowych (…) ze środków ZFŚS. Karta, to karnet sportowy dający swobodny dostęp pracownikom do m.in.: basenów, zajęć fitness, nauki tańca, sztuk walki, sauny, groty solnej, siłowni i wielu innych aktywności sportowych. Jedna karta uprawnia do wejścia na dowolne zajęcia na terenie całej Polski, bez kupowania kilku karnetów i przywiązywania się do jednego obiektu. Zakup kart byłby współfinansowany przez Wnioskodawcę ze środków ZFŚS (z uwzględnieniem kryterium socjalnego) w wysokości od 60% do 90% wartości karty (w zależności od dochodu przypadającego na członka rodziny danego pracownika). Pozostała wartość zakupu karty będzie finansowana przez pracownika (potrącenie z wynagrodzenia). Pracownik może w każdym momencie przystąpić do tego programu lub z niego zrezygnować.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego oraz powołane wyżej przepisy prawa należy stwierdzić, że w przypadku otrzymania przez pracownika dofinansowania do kart sportowych (…) ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych, świadczenie to będzie przychodem pracownika ze stosunku pracy. Przy czym, przychód ten (kwota ta obejmuje wartość rzeczowych i pieniężnych świadczeń otrzymanych w skali całego roku podatkowego), będzie korzystał ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych do kwoty 1 000 zł w roku podatkowym, zgodnie z brzmieniem art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W rezultacie, po stronie Wnioskodawcy nie powstaną obowiązki płatnika z tego tytułu, w tym obowiązek doliczenia wartości świadczenia do przychodu podatkowego danego pracownika.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.