Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL3-2.4011.371.2018.2.MKA
z 19 listopada 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 17 września 2018 r. (data wpływu 27 września 2018 r.), uzupełnionym pismem z dnia 24 października 2018 r. (data wpływu 2 listopada 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów uzyskanych w Wielkiej Brytanii – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 września 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów uzyskanych w Wielkiej Brytanii.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych określonych w art. 14b § 3 i § 4 oraz art. 14f Ordynacji podatkowej, w związku z powyższym pismem z 16 października 2018 r. nr 0112-KDIL3-2.4011.371.2018.1.MKA, wezwano Wnioskodawcę do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Jednocześnie poinformowano Wnioskodawcę, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d § 1 Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ a jego uzupełnieniem, nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wezwanie wysłano 16 października 2018 r., skutecznie doręczono 22 października 2018 r., natomiast 2 listopada 2018 r. do tut. Organu wpłynęła odpowiedź na ww. wezwanie, w której Wnioskodawca uzupełnił wniosek (nadano w polskiej placówce pocztowej 26 listopada 2018 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca od września 2014 r. do 6 sierpnia 2018 r. stale przebywał w Wielkiej Brytanii i przez ww. okres pracował. Zainteresowany do Polski wrócił 6 sierpnia 2018 r. i dnia 27 sierpnia 2018 r. podjął pracę.

Pismem z 16 października 2018 r. nr 0112-KDIL3-2.4011.371.2018.1.MKA Zainteresowany został wezwany do uzupełnienia wniosku m.in. o następujące informacje w zakresie stanu faktycznego:

1. Czy Zainteresowany w 2018 r. do dnia powrotu do Polski posiadał miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w Wielkiej Brytanii?
2. Czy Wielka Brytania traktowała Wnioskodawcę jak rezydenta podatkowego?
3. Jeżeli tak, to czy w związku z powrotem do Polski Wnioskodawca zmienił miejsce zamieszkania na Polskę?
   
   

W uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, że od września 2014 r. do 6 sierpnia 2018 r. stale mieszkał i przebywał w Wielkiej Brytanii i przez ww. okres cały czas pracował. Nigdy nie występował o wydanie certyfikatu rezydencji podatkowej w Wielkiej Brytanii. Przez cały okres zamieszkania w Wielkiej Brytanii Zainteresowany pracował i opłacał obowiązujące tam podatki, które pracodawca potrącał z wynagrodzenia.

Wnioskodawca wrócił do Polski i zamieszkał w Polsce 6 sierpnia 2018 r. Od 27 sierpnia 2018 r. Zainteresowany pracuje w Polsce i obecny pracodawca potrąca z wynagrodzenia Wnioskodawcy należny podatek.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Pytanie dotyczy rozliczenia podatku dochodowego za 2018 r. z pracy w Wielkiej Brytanii i w Polsce.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z ustawą o rozliczaniu dochodów uzyskanych za granicą, w Wielkiej Brytanii Zainteresowany przebywał w 2018 r. ponad 183 dni i w tym czasie centrum interesów życiowych Wnioskodawcy znajdowało się poza Polską, dlatego Zainteresowany nie musi wykazywać dochodów uzyskanych w Wielkiej Brytanii w rozliczeniu rocznym dochodów za 2018 r. w Polsce.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 3 ust. 1a ww. ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
   
   

Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem „lub”, co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a co za tym idzie – podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Tym samym, aby można było mówić o podleganiu nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu (polskiej rezydencji podatkowej) dana osoba musi posiadać na terytorium Polski centrum interesów osobistych lub gospodarczych lub też czas pobytu danej osoby na terytorium Polski powinien przekroczyć 183 dni w ciągu roku podatkowego. Spełnienie którejkolwiek z tych przesłanek skutkuje uznaniem osoby fizycznej za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w rozumieniu art. 3 ust. 1a ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosowanie do art. 3 ust. 2a cytowanej ustawy, Osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 3 ust. 2b ww. ustawy, za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w ust. 2a, uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

1. pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia;
2. działalności wykonywanej osobiście na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia;
3. działalności gospodarczej prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w tym poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład;
4. położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości lub praw do takiej nieruchomości, w tym ze zbycia jej w całości albo w części lub zbycia jakichkolwiek praw do takiej nieruchomości;
5. papierów wartościowych oraz pochodnych instrumentów finansowych niebędących papierami wartościowymi, dopuszczonych do publicznego obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w ramach regulowanego rynku giełdowego, w tym uzyskane ze zbycia tych papierów albo instrumentów oraz z realizacji praw z nich wynikających;
6. tytułu przeniesienia własności udziałów (akcji) w spółce, ogółu praw i obowiązków w spółce niebędącej osobą prawną lub tytułów uczestnictwa w funduszu inwestycyjnym albo instytucji wspólnego inwestowania, w których co najmniej 50% wartości aktywów, bezpośrednio lub pośrednio, stanowią nieruchomości położone na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa do takich nieruchomości;
7. tytułu należności regulowanych, w tym stawianych do dyspozycji, wypłacanych lub potrącanych, przez osoby fizyczne, osoby prawne albo jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, mające miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, niezależnie od miejsca zawarcia umowy i wykonania świadczenia.
   
   

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a cyt. ustawy).

Z opisu stanu faktycznego wniosku wynika, że Wnioskodawca od września 2014 r. do 6 sierpnia 2018 r. stale mieszkał i przebywał w Wielkiej Brytanii i przez ww. okres cały czas tam pracował. Przez cały okres zamieszkania w Wielkiej Brytanii Zainteresowany pracował i opłacał obowiązujące tam podatki, które pracodawca potrącał z wynagrodzenia. Zainteresowany od dnia 6 sierpnia 2018 r. zamieszkał w Polsce, natomiast od 27 sierpnia 2018 r. pracuje w Polsce i obecny pracodawca potrąca z wynagrodzenia Wnioskodawcy należny podatek.

Biorąc pod uwagę opisany we wniosku stan faktyczny oraz przedstawiony powyżej stan prawny, należy stwierdzić, że skoro Wnioskodawca - jak sam podał we wniosku – od września 2014 r. do 6 sierpnia 2018 r. stale mieszkał i przebywał w Wielkiej Brytanii, nie został spełniony warunek posiadania miejsca zamieszkania na terytorium Polski wymieniony w art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając na uwadze powyższe, w związku z faktem, że w stosunku do Wnioskodawcy nie znajduje zastosowania przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych to jednocześnie nie znajduje zastosowania przepis art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji w przedmiotowej sprawie nie znajdą zastosowania przepisy umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od zysków majątkowych, podpisanej w Londynie dnia 20 lipca 2006 r. (Dz. U. z 2006 r., Nr 250, poz. 1840).

W związku z powyższym, w 2018 r. do 6 sierpnia tego roku Wnioskodawca nie może być uznany za polskiego rezydenta podatkowego, tym samym Zainteresowany nie będzie zobowiązany do opodatkowania w Polsce dochodów uzyskanych w 2018 r. z tytułu pracy na terytorium Wielkiej Brytanii.

Odnosząc się zaś do dochodów uzyskanych przez Wnioskodawcę po dniu 6 sierpnia 2018 r., tj. po dniu zmiany miejsca zamieszkania na Polskę wskazać należy, że zgodnie z ww. art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych od dnia zmiany miejsca zamieszkania na Polskę Zainteresowany posiadał w Polsce nieograniczony obowiązek podatkowy. W konsekwencji dochody uzyskane przez Wnioskodawcę po dniu 6 sierpnia 2018 r. z tytułu pracy w Polsce będą podlegały opodatkowaniu w Polsce.

Reasumując, Wnioskodawca - w opisanym stanie faktycznym - w zeznaniu podatkowym za 2018 r. składanym w Polsce winien wykazać wyłącznie dochody uzyskane z tytułu pracy w Polsce. Zainteresowany nie będzie natomiast zobowiązany do wykazania w Polsce dochodów uzyskanych w 2018 r. z tytułu pracy w Wielkiej Brytanii.

Końcowo należy podkreślić, że zakres interpretacji indywidualnej, zdeterminowany jest przede wszystkim przedstawionym przez Wnioskodawcę stanem faktycznym jak i własnym stanowiskiem Wnioskodawcy. Jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie się różnił od stanu występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego zdarzenia przyszłego. Należy też zauważyć, że na podatniku spoczywa obowiązek udowodnienia w toku ewentualnego postępowania podatkowego okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.