Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT1-1.4012.783.2018.1.RH
z 19 listopada 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy – przedstawione we wniosku z dnia 23 października 2018 r. (data wpływu 26 października 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku świadczonych usług – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 października 2018 r. wpłynął do tutejszego organu, ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku świadczonych usług.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Jest Pan absolwentem Wydziału … ……., w zakresie konserwacji malarstwa i rzeźby polichromowanej i uzyskał Pan tytuł magistra sztuki.

Świadczy Pan od …….. r. usługi w zakresie konserwacji i restauracji dzieł sztuki. Działalność ma Pan zarejestrowaną w ewidencji działalności gospodarczej pod symbolem 91.03.Z (działalność historycznych miejsc i budynków oraz podobnych atrakcji turystycznych) oraz 90.03.Z (artystyczna i literacka działalność twórcza).

Zajmuje się Pan konserwacją i restauracją obiektów ruchomych, czyli wyposażenia wnętrz kościołów (obrazy, ołtarze, ambony, chrzcielnice, szafy organowe, empory z balustradami i rzeźby drewniane) oraz malarstwa ściennego, tj. odkrywa Pan oryginalne i artystyczne dekoracje malarskie, które są poddawane renowacji. Wykonywane przez Pana prace dotyczą konserwacji obiektów wpisanych do rejestru zabytków, gdzie wymagane jest sporządzenie dokumentacji konserwatorskich, tj. fotografii, rysunków, badań historycznych, ikonograficznych, technologicznych oraz badania stanu zachowania obiektów. Usługi te są ściśle związane z kulturą, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim. Działalność Pana ma charakter artystyczny i dotyczy wyłącznie malarstwa i rzeźby.

Każda czynność odnosząca się do obiektów (zarówno kościelnych, jak i osób prywatnych) wpisanych do rejestru zabytków, jest wykonywana przez Pana osobiście na podstawie autorskiego programu prac zatwierdzonego przez Wojewódzki Urząd Ochrony Zabytków, który wydaje pozwolenie na wykonanie tych prac. Po wykonaniu prac i odbiorze obiektu przez przedstawiciela Wojewódzkiego Urzędu Ochrony Zabytków otrzymuje Pan wynagrodzenie w formie honorarium i przenosi prawa autorskie na zleceniodawcę.

Nadmienia Pan, iż wykonane prace nie stanowią czynności o charakterze czysto technicznym, np. konserwacja zabytkowych obiektów budowlanych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy o podatku od towarów i usług przysługuje Panu zwolnienie z podatku VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy o podatku od towarów i usług zwalnia się od podatku usługi kulturalne świadczone przez: indywidualnych twórców i artystów wykonawców, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzane w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów.

Z wyżej wymienionego przepisu wynika, że zwolnione są od podatku usługi kulturalne świadczone przez indywidualnych twórców i artystów wykonawców, w rozumieniu przepisów o prawach autorskich i prawach pokrewnych.

Ustawa nie precyzuje pojęcia „usługi kulturalne”. Słowo kultura jest definiowana jako „całokształt materialnego i duchowego dorobku ludzkości gromadzony, utrwalony i wzbogacony w ciągu dziejów”, przekazywany z pokolenia na pokolenie; „kultura materialna – ogół dóbr materialnych oraz środków i umiejętności produkcyjno-technicznych społeczeństwa w danym okresie historycznym” (por. Słownik j. polskiego, pod red. M. Szymczaka. PWN 1983, str. 1083). Świadczone przez Pana usługi związane z kulturą dotyczą obiektów wpisanych do rejestru zabytków, z którymi to usługami związane jest powstanie przenoszonych na zleceniodawcę po otrzymaniu honorarium praw autorskich.

W świetle powołanego wyżej przepisu usługi, podlegające zwolnieniu, muszą być świadczone przez twórcę. Ustawodawca w tym zakresie odsyła do ustawy – o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Ustawa ta nie definiuje pojęcia „twórca”, a jedynie w art. 8 ust. 1 wskazuje, że twórca jest podmiotem praw autorskich. Przedmiotem praw autorskich jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór). Zakres przedmiotowy prawa autorskiego jest bardzo szeroki i obejmuje jakąkolwiek postać działalności twórczej o indywidualnym charakterze. Opracowania naukowo-historyczne, fotograficzne, rysunkowe opatrzone są Pana nazwiskiem, a po zakończeniu wszystkich prac przekazuje Pan prawa autorskie zleceniodawcy.

Kolejnym warunkiem zwolnienia jest otrzymywanie przez twórcę honorarium. W piśmiennictwie przyjmuje się, że wszystkie usługi w zakresie kultury świadczone przez twórców, wynagradzane w formie honorarium podlegają zwolnieniu, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b. Jedynym ograniczeniem jest, aby określony podmiot działał jako twórca konkretnego utworu. W Pana przypadku wyżej wymienione prace wykonuje Pan osobiście.

Tak więc, Pana praca ma charakter twórczy i nosząca cechy indywidualne. Otrzymuje Pan wynagrodzenie w formie honorarium. Dochodzi do przeniesienia praw autorskich na zleceniodawcę. Prace przy obiektach zabytkowych mają charakter niepowtarzalny i są tworzone na nowo, czyli są namalowane i wyrzeźbione. Trzeba nadmienić, iż przedmiotem prac konserwatorskich i restauratorskich jest dzieło stworzone przez innego twórcę, co nie oznacza, że w toku prowadzenia prac nie mogą powstać oryginalne utwory, stanowiące przejaw indywidualnej twórczości. Ponadto opracowania dokumentacji konserwatorskich są objęte prawami Pana autorstwa, co oznacza, że dokument też posiada cechy utworu.

Pana stanowiskiem jest to, że wykonywane przez Pana prace mają charakter twórczy i indywidualny o charakterze podlegającym zwolnieniu z VAT. 

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, w myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 8 ust. 1 cyt. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Podstawowa stawka podatku od towarów i usług, stosownie do treści art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Jednakże zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146 f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zarówno w treści ustawy jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy, zwalnia się od podatku usługi kulturalne świadczone przez indywidualnych twórców i artystów wykonawców, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzane w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów.

Zwolnienie określone w ww. przepisie ustawy ma charakter przedmiotowo-podmiotowy, co oznacza, że zwolnieniu od podatku podlega określony rodzaj usług wykonywanych przez ściśle zdefiniowany krąg podmiotów, wykonujących te usługi.

Należy podkreślić, że pojęcia używane do oznaczenia zwolnień, o których mowa w art. 43 ustawy, należy interpretować ściśle, zważywszy, że zwolnienia te stanowią odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatek VAT pobierany jest od każdej usługi świadczonej odpłatnie przez podatnika.

Z treści wniosku wynika, iż Wnioskodawca zajmuje się konserwacją i restauracją obiektów ruchomych, czyli wyposażenia wnętrz kościołów (obrazy, ołtarze, ambony, chrzcielnice, szafy organowe, empory z balustradami i rzeźby drewniane) oraz malarstwo ścienne, tj. odkrywa oryginalne i artystyczne dekoracje malarskie, które są poddawane renowacji. Wykonywane przez Wnioskodawcę prace dotyczą konserwacji obiektów wpisanych do rejestru zabytków, gdzie wymagane jest sporządzenie dokumentacji konserwatorskich, tj. fotografii, rysunków, badań historycznych, ikonograficznych, technologicznych oraz badania stanu zachowania obiektów. Usługi te są ściśle związane z kulturą, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim. Działalność Wnioskodawcy ma charakter artystyczny i dotyczy wyłącznie malarstwa i rzeźby.

Ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do niej nie definiują pojęć, tj. „prawa autorskie, twórca” i „prace konserwatorskie i restauratorskie”. Zatem w celu dokonania interpretacji przedmiotowej kwestii posiłkowo należy odwołać się do ustaw, które szczegółowo normują znaczenie tych wyrazów.

I tak, przedmiotem praw autorskich na podstawie art. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1191 ze zm.) jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).

Ustawodawca posłużył się syntetyczną definicją utworu, określając w sposób generalny cechy konieczne wyróżniające utwór od innych rezultatów działalności człowieka.

Utwór musi zatem wykazywać łącznie trzy cechy:

1. stanowić przejaw działalności człowieka (twórcy);
2. stanowić przejaw działalności twórczej;
3. mieć indywidualny charakter.

O ile sens pierwszej z cech nie budzi wątpliwości, dwie pozostałe mają charakter ocenny. Jednakowoż stwierdzenie, że utwór to przejaw działalności twórczej uwypukla fakt, iż utwór powinien stanowić rezultat działalności o charakterze kreacyjnym. Przesłanka ta, niekiedy określana przesłanką „oryginalności” utworu kładzie nacisk na aspekt przedmiotowy, tj. odnoszący się do samego wytworu ludzkiego umysłu. Spełniona ona zostaje gdy istnieje nowy wytwór intelektu. Sam „przejaw działalności twórczej” nie jest warunkiem wystarczającym do zakwalifikowania określonego wytworu jako przedmiotu prawa autorskiego. Konieczne jest bowiem, by wytwór taki miał indywidualny charakter, tzn. żeby cechował się indywidualnością. Muszą zatem cechować go dostatecznie doniosłe różnice w porównaniu z uprzednio wytworzonymi produktami intelektualnymi.

Jak wskazał Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 25 stycznia 2006 r., I CK 231/05 charakter twórczy jako immanentna cecha utworu w rozumieniu art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych jest przejawem intelektualnej działalności człowieka, jakkolwiek nie każdy proces intelektualny prowadzi do powstania rezultatu o cechach twórczych. Praca intelektualna o charakterze twórczym jest przeciwieństwem pracy o charakterze technicznym, która polega na wykonywaniu czynności wymagających jedynie określonej wiedzy i sprawności oraz użycia określonych narzędzi, surowców i technologii. Cechą pracy w charakterze technicznym jest przewidywalność i powtarzalność osiągniętego rezultatu. Proces tworzenia, w przeciwieństwie do pracy technicznej, polega na tym, że rezultat podejmowanego działania stanowi projekcję wyobraźni osoby, od której pochodzi, zmierzając do wypełniania tych elementów wykonywanego zadania, które nie są jedynie wynikiem zastosowania określonej wiedzy, sprawności, surowców, urządzeń bądź technologii.

W myśl art. 8 ust. 2 ww. ustawy, domniemywa się, że twórcą jest osoba, której nazwisko w tym charakterze uwidoczniono na egzemplarzach utworu lub której autorstwo podano do publicznej wiadomości w jakikolwiek inny sposób w związku z rozpowszechnianiem utworu.

Natomiast zgodnie z treścią art. 3 pkt 6 i 7 ustawy z dnia 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami (Dz. U. z 2018, poz. 2067), prace konserwatorskie są to działania mające na celu zabezpieczenie i utrwalenie substancji zabytku, zahamowanie procesów jego destrukcji oraz dokumentowanie tych działań. Z kolei prace restauratorskie to działania mające na celu wyeksponowanie wartości artystycznych i estetycznych zabytku, w tym, jeżeli istnieje taka potrzeba, uzupełnienie lub odtworzenie jego części, oraz dokumentowanie tych działań.

W ocenie tut. organu, Wnioskodawca nie może być uznany za twórcę w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, gdyż przejawem prowadzonej przez Niego działalności nie jest powstanie utworu lecz jego konserwacja i restauracja związana z wykonaniem określonych czynności o charakterze technicznym. Usługi konserwatorskie i restauratorskie mają charakter prac odtworzeniowych, pozbawione są indywidualnego, kreatywnego działania. Są to prace naprawcze, które nie przyczyniają się do powstania czegoś twórczego, a jedynie uzupełniają lub odtwarzają stan pierwotny.

Z powyższego wynika, iż charakter wykonywanych prac – wbrew twierdzeniu Wnioskodawcy - nie wskazuje, aby wykonywane były przez podmiot wymieniony w art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy.

Zatem ze względu na niespełnienie przesłanki określonej w przepisie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy, tj. usługi opisane we wniosku nie są usługami indywidualnego twórcy i artysty, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, czynności wykonywane przez Wnioskodawcę nie korzystają ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie ww. przepisu.

Z uwagi na fakt, iż ani przepisy ustawy o VAT, ani też rozporządzeń wykonawczych do ustawy nie przewidują zastosowania obniżonej stawki podatku dla usług świadczonych przez Wnioskodawcę, o których mowa we wniosku, usługi te podlegają opodatkowaniu według podstawowej stawki podatku VAT, w wysokości 23%.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.