Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-1.4011.479.2018.3.BO
z 19 listopada 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 i art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku wspólnym z dnia 5 września 2018 r. (data wpływu 10 września 2018 r.), uzupełnionym pismem z dnia 5 listopada 2018 r. (data wpływu 9 listopada 2018 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości i momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów pobranego podatku od czynności cywilnoprawnych w związku z przekształceniem Spółki jawnej w Spółkę komandytową – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 września 2018 r. do tutejszego Organu wpłynął ww. wniosek wspólny o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych oraz podatku dochodowego od osób prawnych.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 31 października 2018 r., Nr 0113-KDIPT2-1.4011.479.2018.1.BO, 0111-KDIB1-1.4010.427.2018.3.SG, na podstawie art. 13 § 2a, art. 169 § 1 i § 2 oraz art. 14r w związku z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Zainteresowanego będącego stroną postępowania do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano za pośrednictwem platformy ePUAP w dniu 31 października 2018 r. – identyfikator poświadczenia doręczenia ... (data doręczenia 31 października 2018 r.). Zainteresowany będący stroną postępowania uzupełnił ww. wniosek pismem z dnia 5 listopada 2018 r., które wpłynęło dnia 9 listopada 2018 r., nadanym w dniu 5 listopada 2018 r.

We wniosku złożonym przez:

• Zainteresowanego będącego stroną postępowania:
  

….,

• Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania:
  

….,

• Zainteresowaną niebędącą stroną postępowania:
  

….,

• Zainteresowaną niebędącą stroną postępowania:
  

….,

• Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania:
  

….

przedstawiono następujący stan faktyczny:

W dniu 27 lipca 2018 r. została podjęta uchwała w przedmiocie przekształcenia … Spółka jawna (dalej: Spółka) w Spółkę komandytową na podstawie art. 551 § 1 w zw. z art. 563 oraz art. 581 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2017 r., poz. 1577, z późn. zm.).

Dnia 27 lipca 2018 r. została zawarta też umowa Spółki komandytowej - Spółka komandytowa będzie następcą prawnym przekształcanej Spółki. Wspólnikami Spółki przekształcanej i Spółki przekształconej będą te same osoby - cztery osoby fizyczne i Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością. Zainteresowanymi niniejszego wspólnego wniosku o interpretację indywidualną są wszyscy wspólnicy Spółki.

Notariusz pobrał podatek od czynności cywilnoprawnych, stosownie do art. 6 ust. 1 pkt 8 lit. f) w zw. z art. 9 pkt 11 lit. a) ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz. U. z 2017 r., poz. 1150, z późn. zm.) od wartości wkładów (rozumianych jako aktywa Spółki) do Spółki przekształconej, w części która nie była uprzednio opodatkowana podatkiem od czynności cywilnoprawnych (dalej: PCC).

Wskazany podatek został wpłacony z rachunku Spółki na rachunek Kancelarii Notariusza – płatnika tego podatku.

Na moment wnoszenia niniejszego wniosku, Spółka komandytowa nie jest jeszcze zarejestrowana w Krajowym Rejestrze Sądowym.

W uzupełnieniu wniosku wspólnego, które wpłynęło w dniu 9 listopada 2018 r., Zainteresowany będący stroną postępowania wskazał, że zarówno Zainteresowany będący stroną postępowania, jak i Zainteresowani niebędący stronami postępowania (osoby fizyczne), podlegają nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w myśl art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wydatek w postaci podatku od czynności cywilnoprawnych poniosła Spółka przekształcana (tj. Spółka jawna). Zgodnie bowiem z art. 4 pkt 9 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, obowiązek podatkowy w PCC ciąży na Spółce.

Wydatek opisany we wniosku został poniesiony przed przekształceniem Spółki jawnej w Spółkę komandytową.

Podstawą ujęcia wydatku w kosztach uzyskania przychodów będzie akt notarialny dokumentujący pobranie podatku przez notariusza oraz potwierdzenie przelewu podatku na rzecz notariusza z rachunku Spółki przekształcanej.

Związek przyczynowo-skutkowy między przychodami osiąganymi przez Spółkę komandytową a poniesionym wydatkiem polega na tym, że poniesienie wydatku stanowiło warunek przekształcenia. Bez przekształcenia Spółka przekształcona nie mogłaby generować przychodów dla wspólników w zmienionej formie prawnej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy pobrany podatek od czynności cywilnoprawnych od opisanego przekształcenia, będzie stanowił dla Zainteresowanych - proporcjonalnie do udziałów w zyskach Spółki - koszt uzyskania przychodu, zgodnie z art. 22 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm.) oraz art. 15 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1036, z późn. zm.)?

Jeśli tak, to jak należy rozliczyć ten wydatek w kosztach uzyskania przychodów?

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest zagadnienie dotyczące podatku dochodowego od osób fizycznych. Natomiast w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Zainteresowanych, Spółka nie jest podatnikiem w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Podatnikami są wspólnicy Spółki, tj. Zainteresowani. Zainteresowani rozliczają przychody z udziału w Spółce osobowej proporcjonalnie do udziałów w zyskach Spółki.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Z kolei w myśl art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio między innymi do rozliczania kosztów uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 22 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 cyt. ustawy.

Wobec powyższego, można wskazać na trzy warunki, jakie muszą być spełnione, aby dany wydatek był uznany za koszt uzyskania przychodów. Dany wydatek będzie kosztem uzyskania przychodów, jeśli:

1. zostanie on faktycznie poniesiony;
2. będzie on poniesiony w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, jako koszt uzyskania przychodów może być uznany wydatek, który potencjalnie mógł spowodować osiągnięcie przychodów;
3. dany wydatek nie jest wymieniony w katalogu w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
   
   

W niniejszej sprawie zostały spełnione wszystkie ww. warunki.

Ad. a)

Fakt poniesienia PCC potwierdza odpowiednie postanowienie, poczynione przez notariusza w akcie notarialnym.

Ad. b)

W ocenie Zainteresowanych, istnieje związek pomiędzy uiszczeniem PCC a osiąganym przychodem. Przekształcona Spółka generuje bowiem przychody dla Zainteresowanych.

PCC stanowi wydatek wynikający z bezwzględnie obowiązujących przepisów prawa. Uiszczenie tego podatku jest warunkiem koniecznym przeprowadzenia przekształcenia Spółki, której celem jest generowanie przychodów po stronie Zainteresowanych w przyszłości. W ocenie Zainteresowanych istnieje zatem związek pomiędzy uiszczeniem PCC od przekształcenia a osiąganymi przychodami.

Ad. c)

Wydatki związane z przekształceniem Spółki, takie jak PCC od przekształcenia, nie zostały wskazane w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Należy tym samym stwierdzić, że skoro racjonalny ustawodawca nie wymienił w art. 23 ww. ustawy PCC od przekształcenia, to wydatek ten powinien stanowić koszt uzyskania przychodów.

Podobne stanowisko zaprezentował Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji z dnia 12 sierpnia 2015 r., Nr IBPB-1-3/4510-75/15/AB. Wskazał bowiem, że „skoro podatek od czynności cywilnoprawnych uiściła przekształcona spółka komandytowa w kwietniu 2015 r., tj. po przekształceniu, to wydatek ten może stanowić koszt uzyskania przychodu Wnioskodawcy, jako wspólnika spółki komandytowej, proporcjonalnie do jego udziału w zysku tej spółki”.

W ocenie Zainteresowanych, wydatki związane z przekształceniem zalicza się do tzw. pośrednich kosztów uzyskania przychodów, tzn. takich, których nie można ściśle przypisać do konkretnego przychodu.

Zgodnie z art. 22 ust. 5c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia (tzw. koszty pośrednie). Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów - zgodnie z art. 22 ust. 5d ww. ustawy - uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku).

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z dnia 3 listopada 2008 r., Nr IPPB3/423-1255/08-2/AG, uznał za prawidłowe stanowisko podatnika, zgodnie z którym wydatki związane z przekształceniem spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w spółkę komandytową poniesione na usługi konsultingowe i doradcze oraz na opłaty sądowe, rejestracyjne, notarialne i podatek od czynności cywilnoprawnych przez spółkę przekształcaną przed dniem przekształcenia stanowić będą koszty uzyskania przychodów w momencie ich poniesienia.

W świetle powyższego Zainteresowani uważają, że wydatek w postaci PCC od przekształcenia stanowi tzw. pośredni koszt uzyskania przychodów, bowiem celem przekształcenia Spółki jest osiąganie ogółu przychodów, a wydatek w postaci PCC nie jest bezpośrednio związany z określonym przychodem.

Za dzień poniesienia wydatku w postaci PCC od przekształcenia uznać należy dzień, na który ujęto ten wydatek w księgach rachunkowych Spółki.

Zainteresowani stoją zatem na stanowisku, że podatek od czynności cywilnoprawnych od opisanego przekształcenia będzie stanowił dla nich - proporcjonalnie do udziałów w zyskach Spółki – koszt uzyskania przychodów zgodnie z art. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Ponadto, zdaniem Zainteresowanych, wydatek ten stanowi koszt inny niż koszt bezpośrednio związany z przychodami (tzw. koszt pośredni), a dniem jego poniesienia jest dzień, na który ujęto ten wydatek w księgach rachunkowych Spółki.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Zainteresowanych w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

W myśl art. 22 § 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2017 r., poz. 1577, z późn. zm.), spółką jawną jest spółka osobowa, która prowadzi przedsiębiorstwo pod własną firmą, a nie jest inną spółką handlową.

Zgodnie z art. 8 Kodeksu spółek handlowych, spółka osobowa może we własnym imieniu nabywać prawa, w tym własność nieruchomości i inne prawa rzeczowe, zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozywana. Spółka osobowa prowadzi przedsiębiorstwo pod własną firmą. Ma zatem zdolność do czynności prawnej, ale nie posiada osobowości prawnej. Spółka jawna nie jest podatnikiem podatku dochodowego.

Spółki osobowe prawa handlowego nie posiadają osobowości prawnej, a z punktu widzenia prawa podatkowego obowiązanymi do zapłaty podatku od osiąganych przez nie dochodów (podatnikami) są jej wspólnicy. Z tego też względu, skutki podatkowe związane z funkcjonowaniem spółek osobowych, a odnoszące się do jej wspólników, będących osobami fizycznymi, należy rozpatrywać w oparciu o przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Sposób opodatkowania przychodów z udziału w spółce niebędącej osobą prawną uregulowany został w art. 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

W myśl art. 8 ust. 2 cyt. ustawy, zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do:

1. rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat;
2. ulg podatkowych związanych z prowadzoną działalnością w formie spółki niebędącej osobą prawną.
   
   

Z powyższej regulacji wynika, że przychód wspólnika z udziału w spółce osobowej, jak i koszty uzyskania tego przychodu ustala się stosownie do posiadanego przezeń udziału. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych w żadnym z pozostałych artykułów nie reguluje zasad opodatkowania udziałów w spółce niebędącej osobą prawną.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że dnia 27 lipca 2018 r. została podjęta uchwała w przedmiocie przekształcenia Spółki jawnej w Spółkę komandytową na podstawie art. 551 § 1 w zw. z art. 563 oraz art. 581 ustawy Kodeks spółek handlowych. Dnia 27 lipca 2018 r. została zawarta też umowa Spółki komandytowej - spółka komandytowa będzie następcą prawnym przekształcanej Spółki. Wspólnikami Spółki przekształcanej i Spółki przekształconej będą te same osoby - cztery osoby fizyczne i Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością.

Notariusz pobrał podatek od czynności cywilnoprawnych, stosownie do art. 6 ust. 1 pkt 8 lit. f) w zw. z art. 9 pkt 11 lit. a) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, od wartości wkładów (rozumianych jako aktywa Spółki) do Spółki przekształconej, w części, która nie była uprzednio opodatkowana podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Wskazany podatek został wpłacony z rachunku Spółki na rachunek Kancelarii Notariusza, płatnika tego podatku.

Na moment wnoszenia niniejszego wniosku, Spółka komandytowa nie była jeszcze zarejestrowana w Krajowym Rejestrze Sądowym. Zainteresowany będący stroną postępowania, jak i Zainteresowani niebędący stronami postępowania (osoby fizyczne), podlegają nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w myśl art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wydatek w postaci podatku od czynności cywilnoprawnych poniosła Spółka przekształcana (tj. Spółka jawna). Zgodnie bowiem z art. 4 pkt 9 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, obowiązek podatkowy w PCC ciąży na Spółce. Wydatek opisany we wniosku został poniesiony przed przekształceniem Spółki jawnej w Spółkę komandytową. Podstawą ujęcia wydatku w kosztach uzyskania przychodów będzie akt notarialny, dokumentujący pobranie podatku przez notariusza oraz potwierdzenie przelewu podatku na rzecz notariusza z rachunku Spółki przekształcanej. Związek przyczynowo-skutkowy między przychodami osiąganymi przez Spółkę komandytową a poniesionym wydatkiem polega na tym, że poniesienie wydatku stanowiło warunek przekształcenia. Bez przekształcenia Spółka przekształcona nie mogłaby generować przychodów dla wspólników w zmienionej formie prawnej.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu, a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania. Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem, a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy. W oparciu o kryterium stopnia tego powiązania ustawodawca wyróżnia koszty podatkowe bezpośrednio związane z przychodami i inne niż bezpośrednio z nimi związane, których nie można wprost przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako zmierzające do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie).

Zatem, aby wydatek poniesiony przez podatnika mógł stanowić koszt uzyskania przychodów, muszą zaistnieć łącznie następujące przesłanki:

• został poniesiony przez podatnika,
  

• jest definitywny, a więc bezzwrotny,
  

• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
  

• poniesiony został w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,
  

• nie jest kosztem wymienionym w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
  

• został właściwie udokumentowany.
  
  

Oprócz rozstrzygnięcia, czy dany wydatek stanowi koszt uzyskania przychodów w przedmiotowej sprawie istotna jest także kwestia, w jakim momencie podatnik może zaliczyć taki wydatek do kosztów uzyskania przychodów.

I tak, dla ustalenia momentu zaliczenia ponoszonych wydatków w ciężar kosztów uzyskania przychodów, należy rozpoznać rodzaj powiązania kosztów z przychodami. W oparciu o kryterium stopnia tego powiązania koszty podatkowe można podzielić na:

• bezpośrednio związane z przychodami, których poniesienie przekłada się wprost na uzyskanie konkretnych przychodów (możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód),
  

• inne niż bezpośrednio związane z przychodami, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia.
  
  

Podkreślić należy, że przepis art. 22 ust. 1 ww. ustawy nie określa terminu, kiedy dla ustalenia dochodu podlegającego opodatkowaniu, można potrącić koszty. Kwestia związana z momentem potrącalności kosztów uzyskania przychodów została uregulowana w przepisach art. 22 ust. 4 oraz art. 24 ust. 5-5d ww. ustawy.

W myśl art. 22 ust. 5 ww. ustawy, u podatników prowadzących księgi rachunkowe koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącane w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 5a i 5b.

Natomiast, zgodnie z art. 22 ust. 5c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, koszty uzyskania przychodów inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącane w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

W myśl art. 22 ust. 5d ww. ustawy, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 5e, 6ba, 6bb i 7b, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji, gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Wskazanie w art. 22 ust. 5d ww. ustawy, że dniem poniesienia kosztu jest dzień, na który ujęto koszt w księgach oznacza, że dla celów podatkowych koszt ten należy rozpoznać na podstawie zapisów w księgach rachunkowych prowadzonych w oparciu o uregulowania ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2018 r., poz. 395, z późn. zm.).

Przenosząc wskazane wyżej przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych na grunt rozpatrywanej sprawy, należy stwierdzić, że podatek od czynności cywilnoprawnych należny w związku z przekształceniem Spółki jawnej w Spółkę komandytową stanowi dla Zainteresowanych, będących podatnikami podatku dochodowego od osób fizycznych, koszt uzyskania przychodów pośrednio związany z uzyskaniem przychodu z działalności gospodarczej i winien on zostać ujęty jako koszt podatkowy w momencie jego poniesienia, proporcjonalnie do posiadanych przez nich udziałów w Spółce.

Tym samym stanowisko Zainteresowanych uznano za prawidłowe.

W odniesieniu do powołanych przez Zainteresowanych interpretacji indywidualnych, tutejszy Organ informuje, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego, czy też zdarzenia przyszłego.

Wskazać należy, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Jeżeli opis przedstawionego we wniosku stanu faktycznego nie jest zgodny ze stanem rzeczywistym wydana interpretacja nie chroni Zainteresowanych w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Zainteresowanych i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r § 2 ustawy Ordynacja podatkowa) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.