2018.11.19 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej - 0114-KDIP1-1.4012.671.2018.1.KBR

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-1.4012.671.2018.1.KBR
z 19 listopada 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 16 października 2018 r. (data wpływu 23 października 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT nieodpłatnego wydania Kontrahentom drukowanych materiałów informacyjnych i reklamowych oraz standów, banerów, tablic reklamowych (z funkcją informacyjną), których cena nabycia/jednostkowy koszt wytworzenia przekracza 10 zł – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 października 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT nieodpłatnego wydania Kontrahentom drukowanych materiałów informacyjnych i reklamowych oraz standów, banerów, tablic reklamowych (z funkcją informacyjną), których cena nabycia/jednostkowy koszt wytworzenia przekracza 10 zł.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca (Spółka) jest firmą handlową, istniejącą od ponad 20 lat. W ramach swojej działalności gospodarczej prowadzi hurtową sprzedaż towarów takich jak: aluminiowe systemy do drzwi przesuwnych, składanych, rozwieranych i przejściowych, profile wykończeniowe, systemy zabudowy oraz akcesoria meblowe. Odbiorcami sprzedawanych towarów są zarówno krajowe, jak i zagraniczne inne firmy handlowe, takie jak: hurtownie z akcesoriami meblowymi, oferujące towary Wnioskodawcy do dalszej sprzedaży, ale również zdarzają się wśród odbiorców producenci czyli firmy stolarskie i meblowe, produkujące meble i zabudowy wnętrz.

Wyżej wymieni odbiorcy hurtowi, pośredniczący w dalszej odsprzedaży towarów dystrybuowanych przez Wnioskodawcę, nabywają towary "obrendowane", czyli oznaczone logiem i symboliką Wnioskodawcy i prowadzą dalszą ich sprzedaż pod tą samą marką i grafiką. Rynek na jakim Wnioskodawca prowadzi sprzedaż towarów jest niezwykle konkurencyjnym rynkiem, na którym różni dostawcy oferują zbliżone towary, zarówno wizualnie jak i pod względem cech użytkowych. Stąd też Wnioskodawca postanowił podjąć szereg działań marketingowych w zakresie zwiększenia swojej sprzedaży, a tym samym przychodów opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. W ramach tych działań Wnioskodawca planuje przekazać nieodpłatnie swoim odbiorcom drukowane materiały reklamowe i informacyjne dotyczące dystrybuowanych towarów, w tym również z wizualizacją możliwości ich zastosowania np. w zabudowach meblarskich, w postaci m.in. ulotek, broszur, katalogów, wzorników towarów, flag reklamowych.

Spółka planuje również przekazywać nieodpłatnie odbiorcom banery/tablice/standy reklamowe (z funkcją informacyjną), na których także znajdować się będą fotografie dystrybuowanych przez Wnioskodawcę towarów, w tym także wizualizacja ich możliwości zastosowania w zabudowie meblarskiej. Oprócz informacji o towarach na przedmiotowych banerach może być zamieszczone również logo i symbolika Wnioskodawcy, jako głównego dostawcy oferowanych towarów oraz logo (o ile takowe posiada) odbiorcy wraz z jego danymi np. nazwa i adres, jako dalszego pośrednika w sprzedaży dystrybuowanych przez Wnioskodawcę towarów. Celem zamieszczenia tej informacji jest jedynie przekazanie informacji o miejscu, gdzie istnieje możliwość nabywania towarów Wnioskodawcy. Przekazanie ww. materiałów reklamowych ma jednocześnie w każdym przypadku na celu przekazanie informacji o towarach Wnioskodawcy, ich cechach jakościowych i użytkowych, zaletach technicznych oraz możliwościach zastosowania w różnych wariantach mebli i zabudowy wnętrz.

Materiały reklamowe są przekazywane nieodpłatnie kontrahentom-odbiorcom towarów Wnioskodawcy, a w przypadku banerów, standów czy tablic reklamowych otrzymujący je kontrahenci winni je wyeksponować w miejscach najbardziej widocznych. Wszystkie te materiały są przekazywane bez żadnych umów czy innych sformalizowanych działań, ale ich ilość jest zależna od wartości obrotu z danym kontrahentem. Banery i standy, szczególnie te eksponowane w warunkach atmosferycznych zewnętrznych są wykorzystywane przez kontrahentów do czasu ich zniszczenia bądź utraty walorów estetycznych, np. wypłowienie na słońcu czy uszkodzenia na wietrze.

Wartość jednostkowa (nabycia, lub koszt wytworzenia) przekazywanych banerów, standów, wzorników czy tablic reklamowych przewyższa wartość 10 zł, przy czym pełnią one jedynie funkcję nośnika informacji handlowej, a ich przekazanie jak zostało wcześniej podkreślone, ma na celu dotarcie do potencjalnych klientów i przedstawienie im oferty sprzedaży towarów, które nadają się do konsumpcji w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Z perspektywy osoby otrzymującej wymienione materiały reklamowe nie mają one żadnej wartości użytkowej dla kontrahenta, nie stanowią także prezentów i nie mogą zostać uznane za próbki (za wyjątkiem wzorników czy też próbek towarów).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w obecnie obowiązującym stanie prawnym, nieodpłatne przekazanie kontrahentom - nabywcom towarów Wnioskodawcy przeznaczonych do dalszej odsprzedaży, w związku z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy, drukowanych materiałów informacyjnych i reklamowych oraz standów, banerów, tablic reklamowych (z funkcją informacyjną), których cena nabycia/jednostkowy koszt wytworzenia przekracza 10 zł, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Zgodnie z treścią art. 7 ust. 2 ustawy o VAT za dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności: przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia oraz wszelkie inne darowizny, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Przepisu ust. 2 art. 7 ustawy o VAT nie stosuje się do przekazywanych prezentów o małej wartości (tj. m.in. takich, gdzie jednostkowa cena nabycia towaru (bez podatku), a gdy nie ma ceny nabycia, jednostkowy koszt wytworzenia, określone w momencie przekazywania towaru, nie przekraczają 10 zł) i próbek, jeżeli przekazanie to następuję na cele związane z działalnością gospodarczą podatnika.

W ocenie Wnioskodawcy przy badaniu, czy nieodpłatnie przekazane towary w ogóle podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT należy w pierwszej kolejności określić czy przekazywany towar ma wartość użytkową (konsumpcyjną) z punktu widzenia nabywcy. Jeżeli przekazywany nieodpłatnie towar nie miałby dla nabywcy żadnej wartości użytkowej (konsumpcyjnej) to wówczas przekazanie takiego towaru nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. W tym miejscu należy wskazać, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęcia wartości użytkowej (konsumpcyjnej). Zgodnie ze słownikowa definicja (według Internetowego Słownika Jeżyka Polskiego - https://sjp.pwn.pl/) - "wartość" to "ile coś jest warte pod względem materialnym, cecha tego, co jest dobre pod jakimś względem".

Z kolei "użytkowy" (według https://sjp.pwn.pl/doroszewski/uzytkowy:5513553.html) to: "służący celom praktycznym, mający praktyczne zastosowanie, dający się użytkować, przeznaczony do użytku)", "konsumpcja" to (według https://sjp.pl/ konsumpcja) "wykorzystywanie dóbr i usług do zaspokojenia potrzeb". Uwzględniając te przytoczone definicje to wartość użytkowa (konsumpcyjna) towaru oznacza zdolność danego towaru do zaspokojenia potrzeb jego nabywcy.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie zawiera również definicji materiałów reklamowych i informacyjnych. Dlatego też w tym przypadku również należy się posłużyć definicją słownikową. Według internetowego słownika jeżyka polskiego (https://sjp.pl/reklama) reklama to: 1. "działanie zachęcające potencjalnych klientów do korzystania z usług lub zakupu towarów" 2. "ogłoszenie, film, plakat itp. służące zachęcaniu potencjalnych klientów".

Jak zostało wskazane w opisie zdarzenia przyszłego celem przekazania materiałów reklamowych nie jest dokonanie w jakimkolwiek stopniu przysporzenia majątkowego po stronie podmiotu otrzymującego te materiały. Przeciwnie, skoro intencją Wnioskodawcy jest dotarcie do jak najszerszego grona potencjalnych Klientów, przekazanie tych materiałów leży wyłącznie w interesie Spółki i z ekonomicznego punktu widzenia to ona jest beneficjentem tego rodzaju przekazań. Dla otrzymującego materiały reklamowe nie stanowią one natomiast żadnej innej wartości niż informacyjna. Wnioskodawca stoi na stanowisku, że nieodpłatne przekazanie materiałów reklamowych lub informacyjnych, które mają za zadanie informować o dystrybuowanych przez Wnioskodawcę towarach, w tym także ich możliwości zastosowania w zabudowie meblarskiej oraz miejscu ich ewentualnego nabycia, nie ma charakteru dostawy towarów, gdyż przekazywane nieodpłatnie materiały nie wyrażają wartości materialnej - nie mają waloru konsumpcyjnego dla podmiotu otrzymującego tj. klienta Wnioskodawcy, a ich istotą jest jedynie przekazanie informacji. Zatem, przekazywane nieodpłatnie materiały reklamowe i informacyjne, stanowią wyłącznie nośnik informacji. Intencją Wnioskodawcy nie jest w takim przypadku wręczenie klientowi ulotki/broszury/wzornika/baneru/standu jako rzeczy, a jedynie przekazanie informacji, które zapisane są na takim nośniku.

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 25 września 2017 r., nr 0114- KDIP1-1.4012.447.2017.1.AO podkreślił:

"(...) Przy rozstrzygnięciu kwestii opodatkowania podatkiem VAT czynności nieodpłatnego przekazania kontrahentom materiałów reklamowych stosownym jest odwołanie się do założeń konstrukcyjnych podatku od towarów i usług. Otóż, u podstaw podatku VAT leży obciążenie tym podatkiem konsumpcji, co jest realizowane poprzez doliczanie go do ceny nabywanych przez konsumentów dóbr. Faktyczny ciężar podatku jest przerzucany na kolejnych nabywców, aby w końcu obciążyć ostatniego nabywcę - konsumenta, który nie uczestniczy już w tym systemie i nie ma możliwości dalszego przerzucenia podatku. Zatem podatek VAT obciąża konsumpcję danego towaru (lub usługi), przez którą należy rozumieć użycie nabytego towaru (lub usługi) w celu zaspokojenia jakiejkolwiek potrzeby konsumenta.

W analizowanych okolicznościach, nieodpłatne wydanie kontrahentom materiałów reklamowych (...) nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT pomimo, że materiały te nie stanowią prezentów o małej wartości w rozumieniu art. 7 ust. 4 ustawy o VAT i próbek, o których mowa w art. 7 ust. 7 tej ustawy. Przyczyną pozostawienia poza zakresem podatku VAT tych wydań jest brak ich konsumpcyjnego charakteru. Z wniosku wynika, że wydawane przez wnioskodawcę materiały reklamowe w postaci flag, banerów, standów, stojaków, kasetonów, plakatów, ulotek, naklejek są/będą ustawiane, wystawiane lub uwidoczniane w inny sposób na terenie punktów sprzedaży kontrahentów. Mają one na celu zwrócenie uwagi na aktualną ofertę spółki oraz promocję jej produktów w punktach handlowych kontrahentów. Oznacza to, że odbiorca wydawanych towarów nie konsumuje ich, nie jest też w wyniku dokonanej dostawy zaspokojona jakakolwiek potrzeba, ani też nie pojawia się wskutek tego przysporzenie majątkowe. Wskazane we wniosku materiały reklamowe nie posiadają więc wartości konsumpcyjnej, użytkowej. Materiały te spełniają rolę informacyjną dystrybuowanych w Polsce produktów spółki, co ma prowadzić do zwiększenia ich sprzedaży. (...)”.

Również Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z 13 lutego 2015 r., sygn. IBPP1/443-1121/14/LSz zauważył „stosownym jest także odwołanie się do założeń konstrukcyjnych podatku od towarów i usług. Otóż, u podstaw podatku VAT leży obciążenie tym podatkiem konsumpcji, co jest realizowane poprzez doliczanie go do ceny nabywanych przez konsumentów dóbr. Faktyczny ciężar podatku jest przerzucany na kolejnych nabywców, aby w końcu obciążyć ostatniego nabywcę - konsumenta, który nie uczestniczy już w tym systemie i nie ma możliwości dalszego przerzucenia podatku. Mając powyższe na uwadze, podatek VAT obciąża konsumpcję danego towaru (lub usługi), przez którą należy rozumieć użycie nabytego towaru (lub usługi) ze skutkiem zaspokojenia jakiejkolwiek potrzeby przez konsumenta”.

Podobne stanowisko zaprezentował Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 6 czerwca 2014 r. sygn. IPPP2/443-291/14-2/AO.

„Celem ustawodawcy jest objęcie opodatkowaniem podatkiem VAT takich nieodpłatnych przekazań, których immanentną cechą jest zaspokojenie potrzeb odbiorcy będących skutkiem tego przekazania. Takie stanowisko znajduje potwierdzenie w wyrokach Naczelnego Sądu Administracyjnego Przykładowo, w wyroku z dnia 1 grudnia 2011 r. (sygn. I FSK 300/11), Sąd stwierdził, iż „zasada opodatkowania konsumpcji wymaga interpretowania art. 7 ust. 2 ustawy o VAT tak, aby zapewnić opodatkowanie wszystkich sytuacji, w których przekazanie towaru wiąże się z konsumpcją. Oznacza to, że przekazanie towarów, które nie posiadają wartości konsumpcyjnej dla odbiorcy nie powinno być opodatkowane”. Analogiczne stanowisko zajął NSA w wyroku z dnia 21 kwietnia 2009 r. (sygn. I FSK 59/08)”.

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy, nieodpłatne przekazanie przez nią materiałów reklamowych i informacyjnych w ramach prowadzonej działalności, nawet jeśli ich jednostkowa cena nabycia przekracza 10 zł, nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, co za tym idzie Spółka nie musi opodatkowywać ich nieodpłatnego przekazania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 cyt. ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…). Przy czym, na mocy art. 2 pkt 6 ww. ustawy przez towary rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na podstawie art. 7 ust. 2 ww. ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
wszelkie inne darowizny

- jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Art. 7 ust. 3 ww. ustawy stanowi, że przepisu ust. 2 nie stosuje się do przekazywanych prezentów o małej wartości i próbek, jeżeli przekazanie to następuje na cele związane z działalnością gospodarczą podatnika.

Zgodnie z art. 7 ust. 4 ustawy o VAT przez prezenty o małej wartości, o których mowa w ust. 3, rozumie się przekazywane przez podatnika jednej osobie towary:

łącznej wartości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 100 zł, jeżeli podatnik prowadzi ewidencję pozwalającą na ustalenie tożsamości tych osób;
których przekazania nie ujęto w ewidencji, o której mowa w pkt 1, jeżeli jednostkowa cena nabycia towaru (bez podatku), a gdy nie ma ceny nabycia, jednostkowy koszt wytworzenia, określone w momencie przekazywania towaru, nie przekraczają 10 zł.

Stosownie do art. 7 ust. 7 cyt. ustawy przez próbkę, o której mowa w ust. 3, rozumie się identyfikowalne jako próbka egzemplarz towaru lub jego niewielką ilość, które pozwalają na ocenę cech i właściwości towaru w jego końcowej postaci, przy czym ich przekazanie (wręczenie) przez podatnika:

ma na celu promocję tego towaru oraz
nie służy zasadniczo zaspokojeniu potrzeb odbiorcy końcowego w zakresie danego towaru, chyba że zaspokojenie potrzeb tego odbiorcy jest nieodłącznym elementem promocji tego towaru i ma skłaniać tego odbiorcę do zakupu promowanego towaru.

W świetle przywołanych uregulowań, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług – co do zasady – podlega każde nieodpłatne przekazanie towarów należących do przedsiębiorstwa, z którym wiąże się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, o ile podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu, imporcie lub wytworzeniu tych towarów lub ich części składowych.

Wyjątek stanowi przekazanie towarów stanowiących zdefiniowane w art. 7 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług prezenty o małej wartości lub próbki, o których mowa w art. 7 ust. 7 tej ustawy.

Ze złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzi hurtową sprzedaż towarów takich jak: aluminiowe systemy do drzwi przesuwnych, składanych, rozwieranych i przejściowych, profile wykończeniowe, systemy zabudowy oraz akcesoria meblowe. Odbiorcami sprzedawanych towarów są zarówno krajowe, jak i zagraniczne inne firmy handlowe, takie jak: hurtownie z akcesoriami meblowymi, oferujące towary Wnioskodawcy do dalszej sprzedaży, ale również zdarzają się wśród odbiorców producenci czyli firmy stolarskie i meblowe, produkujące meble i zabudowy wnętrz.

Wnioskodawca postanowił podjąć szereg działań marketingowych w zakresie zwiększenia swojej sprzedaży, a tym samym przychodów opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. W ramach tych działań Wnioskodawca planuje przekazać nieodpłatnie swoim odbiorcom drukowane materiały reklamowe i informacyjne dotyczące dystrybuowanych towarów, w tym również z wizualizacją możliwości ich zastosowania np. w zabudowach meblarskich, w postaci m.in. ulotek, broszur, katalogów, wzorników towarów, flag reklamowych.

Spółka planuje również przekazywać nieodpłatnie odbiorcom banery/tablice/standy reklamowe (z funkcją informacyjną), na których także znajdą się fotografie dystrybuowanych przez Wnioskodawcę towarów, w tym także wizualizacja ich możliwości zastosowania w zabudowie meblarskiej. Oprócz informacji o towarach na przedmiotowych banerach może być zamieszczone również logo i symbolika Wnioskodawcy, jako głównego dostawcy oferowanych towarów oraz logo (o ile takowe posiada) odbiorcy wraz z jego danymi np. nazwa i adres, jako dalszego pośrednika w sprzedaży dystrybuowanych przez Wnioskodawcę towarów. Celem zamieszczenia tej informacji jest jedynie przekazanie informacji o miejscu, gdzie istnieje możliwość nabywania towarów Wnioskodawcy. Przekazanie ww. materiałów reklamowych ma jednocześnie w każdym przypadku na celu przekazanie informacji o towarach Wnioskodawcy, ich cechach jakościowych i użytkowych, zaletach technicznych oraz możliwościach zastosowania w różnych wariantach mebli i zabudowy wnętrz.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą opodatkowania podatkiem od towarów i usług nieodpłatnego wydania Kontrahentom drukowanych materiałów informacyjnych i reklamowych oraz standów, banerów, tablic reklamowych (z funkcją informacyjną), których cena nabycia/jednostkowy koszt wytworzenia przekracza 10 zł.

Przy rozstrzygnięciu kwestii opodatkowania podatkiem VAT czynności nieodpłatnego przekazania kontrahentom materiałów reklamowych stosownym jest odwołanie się do założeń konstrukcyjnych podatku od towarów i usług. Otóż, u podstaw podatku VAT leży obciążenie tym podatkiem konsumpcji, co jest realizowane poprzez doliczanie go do ceny nabywanych przez konsumentów dóbr. Faktyczny ciężar podatku jest przerzucany na kolejnych nabywców, aby w końcu obciążyć ostatniego nabywcę – konsumenta, który nie uczestniczy już w tym systemie i nie ma możliwości dalszego przerzucenia podatku. Zatem podatek VAT obciąża konsumpcję danego towaru (lub usługi) przez którą należy rozumieć użycie nabytego towaru (lub usługi) w celu zaspokojenia jakiejkolwiek potrzeby konsumenta.

W analizowanych okolicznościach, nieodpłatne wydanie Kontrahentom Materiałów reklamowych oraz standów, banerów i tablic reklamowych nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT pomimo, że Materiały te nie stanowią prezentów o małej wartości w rozumieniu art. 7 ust. 4 ustawy VAT i próbek, o których mowa w art. 7 ust. 7 tej ustawy. Przyczyną pozostawienia poza zakresem podatku VAT tych wydań jest brak ich konsumpcyjnego charakteru. Z wniosku wynika, że wydawane przez Wnioskodawcę materiały informacyjne i reklamowe oraz standy, banery, tablice reklamowe (z funkcją informacyjną) pełnią funkcję nośnika informacji handlowej i powinny być przez Kontrahentów eksponowane w widocznych miejscach. Przekazanie ww. towarów ma na celu dotarcie do potencjalnych klientów i przedstawienie im oferty sprzedaży towarów oferowanych przez Spółkę za pośrednictwem Kontrahentów. Oznacza to, że odbiorca wydawanych towarów nie odnosi żadnej korzyści konsumpcyjnej, nie jest też w wyniku dokonanej dostawy zaspokojona jakakolwiek jego potrzeba, ani też nie pojawia się wskutek tego przysporzenie majątkowe. Wskazane we wniosku materiały reklamowe nie posiadają więc wartości konsumpcyjnej, użytkowej. Materiały te spełniają rolę informacyjną o dystrybuowanych przez Spółkę produktach, co ma prowadzić do zwiększenia ich sprzedaży.

W konsekwencji, nieodpłatne wydanie Kontrahentom wymienionych we wniosku materiałów informacyjnych i reklamowych oraz standów, banerów, tablic reklamowych (z funkcją informacyjną), opatrzonych logo Spółki w celu ich odpowiedniego eksponowania, nie mających dla Kontrahentów wartości konsumpcyjnej ani też użytkowej nie podlega podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty opis sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin