Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-2.4011.450.2018.2.KK
z 16 listopada 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 30 sierpnia 2018 r. (data wpływu 4 września 2018 r.), uzupełnionym pismem z dnia 5 listopada 2018 r. (data wpływu 7 listopada 2018 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zbycia udziału w nieruchomości – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 września 2018 r. wpłynął do Organu podatkowego ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zbycia udziału w nieruchomości.

Wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), w związku z powyższym pismem z dnia 24 października 2018 r., Nr 0113-KDIPT2-2.4011.450.2018.1.KK, wezwano Wnioskodawczynię, na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ustawy Ordynacja podatkowa, do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłane zostało w dniu 24 października 2018 r. (skutecznie doręczone w dniu 29 października 2018 r.). W dniu 7 listopada 2018 r. (nadano w dniu 5 listopada 2018 r.) wpłynęło uzupełnienie wniosku z dnia 5 listopada 2018 r.

We wniosku i jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni po śmierci ojca w dniu 3 maja 2015 r., odziedziczyła udział 5/32 w zabudowanej nieruchomości o powierzchni 0,1353 ha wraz z naniesieniami, składającej się z dwóch działek, co poświadcza akt notarialny z protokołem dziedziczenia z dnia 10 lipca 2015 r. Nieruchomość ta obciążona była kredytem hipotecznym zaciągniętym w Banku w dniu 5 października 2006 r. w kwocie 136 562 CHF, co potwierdza zaświadczenie wydane przez Bank z dnia 16 maja 2016 r. Kredyt został zaciągnięty przez prababcię Wnioskodawczyni (udział 24/32), babcię Wnioskodawczyni (udział 3/32), dziadka Wnioskodawczyni (zmarł w 2015 r.) (udział 5/32). Spadkobiercą dziadka został jego syn, a po śmierci syna jego córka – Wnioskodawczyni. W drodze dziedziczenia Wnioskodawczyni nabyła również udział w wyżej wymienionym kredycie hipotecznym, który od dnia śmierci ojca wynosił 89 817,22 CHF, co poświadcza wydruk operacji na kontrakcie kredytowym z dnia 3 marca 2017 r. Od dnia śmierci ojca (3 maja 2015 r.) kredyt spłacała wyłącznie prababcia.

Współwłaściciele zabudowanej nieruchomości podzielili całą zabudowaną nieruchomość na dwa odrębne lokale mieszkalne w celu sprzedaży drugiej części nieruchomości i spłaty ww. kredytu hipotecznego. Przed sprzedażą kredyt ten został przeniesiony na pierwszy lokal mieszkalny. Po sprzedaży drugiego lokalu kredyt hipoteczny obciążający pierwszy lokal został w całości spłacony.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawczyni doprecyzowała, że w celu spłaty wyżej wymienionego kredytu hipotecznego i za zgodą Sądu Rodzinnego (postanowienie Sądu z dnia 20 czerwca 2016 r.), Wnioskodawczyni wraz z prababcią i babcią dokonała czynności prawnych polegających na:

1. wyodrębnieniu z odziedziczonej nieruchomości działki o powierzchni 0,0552 ha, dla której została założona księga wieczysta – lokal nr 1,
2. zmianie zabezpieczenia hipotecznego wyżej wymienionego kredytu mieszkaniowego, poprzez zwolnienie z hipoteki obciążającej nową nieruchomość (lokal nr 1) i jednocześnie przeniesienie zadłużenia na pozostałą nieruchomość (lokal nr 2), objętą księgą wieczystą, w której obecnie mieszkają prababcia i babcia,
3. sprzedaży nowo wyodrębnionej wolnej od zadłużenia działki za cenę 510 000 zł, co opisuje akt notarialny z dnia 4 kwietnia 2017 r.
   
   

Zgodnie z treścią aktu notarialnego, rozliczenia pomiędzy stronami zostały przeprowadzone w ten sposób, że kwotę 50 000 zł kupująca wypłaciła tytułem zadatku ze środków własnych, przelewem na rachunek bankowy prababci, niezwłocznie po podpisaniu powołanej przedwstępnej umowy sprzedaży i fakt otrzymania tej kwoty prababcia pokwitowała.

Pozostałą część w kwocie 460 000 kupująca wypłaciła ze środków własnych, przelewami na rachunki bankowe sprzedających :

• na rachunek prababci kwotę 412 137 zł;
  

• na rachunek babci kwotę 17 948 zł 63 gr;
  

• na rachunek Wnioskodawczyni kwotę 29 914 zł 37 gr.
  
  

W ww. akcie notarialnym prababcia zobowiązała się część otrzymanej kwoty w wysokości 263 448 zł przelać na rachunek obsługujący kredyt, obciążający należącą wspólnie do sprzedających nieruchomość i przedstawić współwłaścicielkom rozliczenie przekazanych środków w terminie do końca maja bieżącego roku.

Wnioskodawczyni proporcjonalnie do udziału 5/32 w nieruchomości powinna otrzymać po sprzedaży kwotę 79 687 zł 50 gr, ale od kwoty tej prababcia, za porozumieniem obu stron, odliczyła koszty:

• Biura pośrednictwa proporcjonalnie do udziałów Wnioskodawczyni, które prababcia rozliczyła z Biurem Nieruchomości po sprzedaży (wystawiony paragon na kwotę 796 zł 87 gr),
  

• spłaty kredytu hipotecznego jaki przypadał do regulowania Wnioskodawczyni od dnia śmierci ojca do dnia sprzedaży nieruchomości (lokal nr 1) w kwocie 7 812 zł 50 gr. Prababcia spłacała to zobowiązanie wyłącznie sama i uwzględniła je w zaliczce w kwocie 50 000 zł otrzymanej w drodze przedwstępnej umowy sprzedaży z dnia 16 marca 2017 r.,
  

• pozostałego do spłaty kredytu proporcjonalnie do udziałów Wnioskodawczyni, który prababcia uregulowała osobiście w kwocie 41 163 zł 75 gr, co potwierdza jej oświadczenie notarialne z dnia 31 maja 2017 r.
  
  

Zgodnie z aktem notarialnym, na rachunek bankowy Wnioskodawczyni wpłynęła kwota 29 914 zł 37 gr, co przedstawia wyciąg z Jej konta z dnia 4 kwietnia 2017 r.

Po sprzedaży lokalu nr 1 kredyt hipoteczny jaki obciążał nieruchomość (lokal nr 2) został w całości spłacony. Prababcia, jako główny kredytobiorca, po rozliczeniu z Wnioskodawczynią i babcią, uregulowała całe zadłużenie ze swojego rachunku bankowego.

Obecnie wolny od kredytu hipotecznego lokal nr 2 (nieruchomość) zajmują: prababcia (udział 24/32), babcia (udział 3/32). Wnioskodawczyni mieszka wraz z matką i jest zameldowana w innym mieszkaniu. W nieruchomości (lokal nr 2) Wnioskodawczyni posiada udziały 5/32.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania, ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku:

1. Czy przychodem w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest kwota, która faktycznie wpłynęła na konto bankowe małoletniej, bez względu jakie rozliczenia zostały ustalone pomiędzy stronami aktu notarialnego będącymi współwłaścicielami nieruchomości, czy kwota odpowiadająca udziałowi wnioskodawczyni tj. 79 687 zł 50 gr?
2. Czy Wnioskodawczyni powinna dokonać korekty PIT-39 polegającej na usunięciu kwoty dochodu w kwocie 79 687 zł 50 gr i wpisaniu dochodu jaki otrzymała Ona na konto w dniu 4 kwietnia 2017 r. w wyniku sprzedaży nieruchomości, czyli 29 914 zł 37 gr?
   
   

Zdaniem Wnioskodawczyni, ostatecznie sformułowanym w uzupełnieniu wniosku, zgodnie z art. 30e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podstawą do obliczenia podatku dochodowego powinna być kwota, którą otrzymała Ona na swój rachunek bankowy w wyniku sprzedaży nieruchomości. Natomiast kwota proporcjonalna do udziałów w sprzedanej nieruchomości, nie powinna być uwzględniana przy rozliczaniu podatku dochodowego, bowiem strony dokonały zgodnego rozliczenia wydatków i uznały, że kwota jaka ma przypaść Wnioskodawczyni nie doprowadzi do nieuzasadnionego wzbogacenia się małoletniej współwłaścicielki nieruchomości.

Przychodem w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest kwota, która faktycznie wpłynęła na konto bankowe Wnioskodawczyni, bez względu jakie rozliczenia zostały ustalone pomiędzy stronami aktu notarialnego. Wnioskodawczyni powinna dokonać korekty deklaracji PIT-39, polegającej na zmianie kwoty przychodu i wpisaniu dochodu jaki otrzymała Ona na swój rachunek bankowy w wyniku sprzedaży nieruchomości w dniu 4 kwietnia 2017 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z generalną zasadą powszechności opodatkowania wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy, jednym ze źródeł przychodów jest odpłatne zbycie:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

‒jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Podkreślić należy, że przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy formułuje generalną zasadę, że nienastępujące w wykonywaniu działalności gospodarczej odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości i wymienionych praw przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz wymienionych praw nastąpi po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie, nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a więc kwota uzyskana z ich odpłatnego zbycia nie podlega opodatkowaniu.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni nabyła spadek po zmarłym w dniu 3 maja 2015 r. ojcu. W spadku Wnioskodawczyni nabyła udział 5/32 części zabudowanej nieruchomości. Współwłaściciele zabudowanej nieruchomości dokonali podziału zabudowanej nieruchomości na dwie nieruchomości. W dniu 4 kwietnia 2015 r. Wnioskodawczyni wraz pozostałymi współwłaścicielami sprzedała wydzieloną nieruchomość, w której Jej udział wynosił 5/32.

Zgodnie z art. 922 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r., poz. 1025, z późn. zm.), prawa i obowiązki majątkowe zmarłego przechodzą z chwilą jego śmierci na jedną lub kilka osób stosownie do przepisów Kodeksu. Spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku (art. 924 i 925 Kodeksu cywilnego). Oznacza to, że z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają się spadkiem, który podlega przepisom prawa spadkowego, a data śmierci spadkodawcy ustala, kto staje się spadkobiercą oraz co wchodzi w skład masy spadkowej.

Odnosząc zatem powyższe uregulowania prawne na grunt rozpatrywanej sprawy, stwierdzić należy, że Wnioskodawczyni w dniu 3 maja 2015 r. nabyła w drodze spadku po zmarłym ojcu udział 5/32 części w zabudowanej nieruchomości. Następnie współwłaściciele dokonali podziału nieruchomości. W związku z tym, sprzedaż w dniu 4 kwietnia 2015 r. udziału w wydzielonej w wyniku podziału nieruchomości, tj. przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym został nabyty, stanowi źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Podstawą obliczenia podatku, zgodnie z art. 30e ust. 2 ww. ustawy, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

W myśl art. 30e ust. 4 ww. ustawy, po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, wykazać:

1. dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
2. dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.
   
   

Dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) nie łączy się z dochodami (przychodami) z innych źródeł (art. 30e ust. 5 ww. ustawy).

Stosownie do art. 19 ust. 1 ww. przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej.

Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty zbycia nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez sprzedającego, które są konieczne, aby transakcja mogła dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością). Pomiędzy tymi wydatkami a dokonanym odpłatnym zbyciem musi istnieć związek przyczynowo-skutkowy. Koszty te nie są kosztami nabycia, lecz jako koszty odpłatnego zbycia pomniejszają przychód.

Można do takich kosztów zaliczyć:

• koszty wyceny nieruchomości przez rzeczoznawcę majątkowego,
  

• prowizje pośredników w sprzedaży nieruchomości,
  

• koszty ogłoszeń w prasie związanych z zamiarem sprzedaży nieruchomości,
  

• wydatki związane ze sporządzeniem przez notariusza umowy cywilnoprawnej,
  

• koszty i opłaty sądowe.
  
  

Zgodnie natomiast do art. 22 ust. 6c powołanej ustawy, koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), z zastrzeżeniem ust. 6d, stanowią udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania.

Zgodnie z art. 22 ust. 6d ww. ustawy, za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Wysokość tych nakładów, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych (art. 22 ust. 6e ww. ustawy).

Stosownie do powołanych przepisów należy stwierdzić, że przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest cena określona w umowie nieodbiegająca od wartości rynkowej bez uzasadnionej przyczyny. Przychód ten może zostać pomniejszony o koszty, o których mowa w art. 19 ust. 1 oraz w art. 22 ust. 6c i 6d ww. ustawy.

Jak wynika z powołanego powyżej art. 22 ust. 6d ww. ustawy do kosztów uzyskania przychodów z odpłatnego zbycia udziału w nieruchomości nabytego w drodze spadku zaliczane są wyłącznie:

• udokumentowane nakłady poniesione na tę nieruchomość zwiększające jej wartość,
  

• kwota zapłaconego podatku od spadków i darowizn.
  
  

Z treści wniosku wynika, że zabudowana nieruchomość, w której udziały we współwłasności Wnioskodawczyni nabyła w 2015 r., była obciążona kredytem hipotecznym. Kredyt został zaciągnięty przez prababcię Wnioskodawczyni, babcie Wnioskodawczyni (udział 3/32), dziadka Wnioskodawczyni (udział 5/32). Spadkobiercą dziadka został jego syn, a po śmierci syna, jego córka – Wnioskodawczyni. Zatem, w drodze dziedziczenia Wnioskodawczyni nabyła również udział w ww. kredycie hipotecznym, który od dnia śmierci ojca Wnioskodawczyni wynosił 89 817,22 CHF, co poświadcza wydruk operacji na kontrakcie kredytowym. Od dnia śmierci ojca Wnioskodawczyni, kredyt spłacała wyłącznie prababcia Wnioskodawczyni. Współwłaściciele zabudowanej nieruchomości podzielili całą zabudowaną nieruchomość na dwa odrębne lokale mieszkalne w celu sprzedaży drugiej części nieruchomości i spłaty ww. kredytu hipotecznego. Przed sprzedażą kredyt ten został przeniesiony na pierwszy lokal mieszkalny. Po sprzedaży drugiego lokalu kredyt hipoteczny obciążający pierwszy lokal został w całości spłacony.

Wnioskodawczyni doprecyzowała, że w celu spłaty wyżej wymienionego kredytu hipotecznego i za zgodą Sądu Rodzinnego, Wnioskodawczyni wraz z pozostałymi współwłaścicielami dokonali wyodrębnienia z odziedziczonej nieruchomości działki o powierzchni 0,0552 ha (lokal nr 1). Następnie współwłaściciele dokonali zmiany zabezpieczenia hipotecznego ww. kredytu mieszkaniowego, poprzez zwolnienie z hipoteki obciążającej nową nieruchomość (lokal nr 1) i jednocześnie przeniesienie zadłużenia na pozostałą nieruchomość (lokal nr 2). W dniu 4 kwietnia 2017 r. współwłaściciele sprzedali wyodrębnioną i wolną od zadłużenia działkę, za cenę 510 000 zł. Zgodnie z treścią aktu notarialnego, rozliczenia pomiędzy stronami zostały przeprowadzone w ten sposób, że kwotę 50 000 zł kupująca wypłaciła tytułem zadatku ze środków własnych, przelewem na rachunek bankowy prababci Wnioskodawczyni, niezwłocznie po podpisaniu powołanej przedwstępnej umowy sprzedaży. Pozostałą część w kwocie 460 000 kupująca wypłaciła ze środków własnych, przelewami na rachunki bankowe sprzedających: prababci Wnioskodawczyni kwotę 412 137 zł, babci Wnioskodawczyni kwotę 17 948 zł 63 gr, Wnioskodawczyni kwotę 29 914 zł 37 gr. W ww. akcie notarialnym prababcia zobowiązała się część otrzymanej kwoty w wysokości 263 448 zł przelać na rachunek obsługujący kredyt, obciążający należącą wspólnie do sprzedających nieruchomość i przedstawić współwłaścicielkom rozliczenie przekazanych środków w terminie do końca maja bieżącego roku.

Wnioskodawczyni, proporcjonalnie do udziału 5/32 w nieruchomości, powinna otrzymać po sprzedaży kwotę 79 687 zł 50 gr. Od kwoty tej prababcia Wnioskodawczyni, za porozumieniem obu stron, odliczyła koszty biura pośrednictwa proporcjonalnie do udziałów Wnioskodawczyni, które prababcia rozliczyła z biurem nieruchomości po sprzedaży (wystawiony paragon na kwotę 796 zł 87 gr). Od otrzymanej kwoty została odliczona spłata kredytu hipotecznego jaki przypadał do regulowania Wnioskodawczyni od dnia śmierci ojca do dnia sprzedaży nieruchomości (lokal nr 1) w kwocie 7 812 zł 50 gr. Prababcia Wnioskodawczyni spłacała to zobowiązanie wyłącznie sama i uwzględniła je w zaliczce w kwocie 50 000 zł otrzymanej w drodze przedwstępnej umowy sprzedaży z dnia 16 marca 2017 r. Pozostały do spłaty kredyt, proporcjonalnie do udziałów Wnioskodawczyni, prababcia uregulowała osobiście w kwocie 41 163 zł 75 gr, co potwierdza jej oświadczenie notarialne z dnia 31 maja 2017 r. Zgodnie z aktem notarialnym na rachunek bankowy Wnioskodawczyni wpłynęła kwota 29 914 zł 37 gr, co przedstawia wyciąg z Jej konta z dnia 4 kwietnia 2017 r.

Po sprzedaży zabudowanej nieruchomości (lokal nr 1), kredyt hipoteczny jaki obciążał nieruchomość (lokal nr 2) został w całości spłacony. Prababcia Wnioskodawczyni, jako główny kredytobiorca, po rozliczeniu z Wnioskodawczynią i babcią Wnioskodawczyni, uregulowała całe zadłużenie ze swojego rachunku bankowego. Obecnie wolna od kredytu hipotecznego jest zabudowana nieruchomość (lokal nr 2), w której Wnioskodawczyni posiada udziały 5/32.

Wskazać należy, że długi obciążające masę spadkową nie stanowią żadnej ze wskazanych powyżej kategorii, a zatem nie mogą zostać uwzględnione przy ustalaniu podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym w przypadku sprzedaży udziałów w nieruchomości nabytych w drodze spadku. Zauważyć należy, że długi spadkowe jakkolwiek wpływają na wysokość podstawy opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn, pozostają bez wpływu na ustalenie tej podstawy w podatku dochodowym od osób fizycznych w przypadku odpłatnego zbycia udziałów w nieruchomości nabytych w drodze spadku. Spłata wierzycieli nie jest nakładem zwiększającym wartość nieruchomości. Obowiązek spłaty wierzycieli jest, na skutek przyjęcia spadku, zobowiązaniem Zainteresowanych, które muszą uregulować.

Nie można od przychodu odjąć wszystkich wydatków, które miały jakikolwiek związek ze spadkobraniem. Ustawodawca enumeratywnie wymienił bowiem co może być kosztem uzyskania przychodu w wypadku odpłatnego zbycia udziału w nieruchomości nabytego w spadku, a spłata długów nie została wymieniona w art. 22 ust. 6d ustawy. Z samej swej istoty długi nie mogą pomniejszać przychodu do opodatkowania, bo długi nie służą nigdy uzyskaniu przychodu, przychód często jest natomiast wydatkowany na spłatę długów, które obciążają spadkobiercę skoro nie odrzucił spadku.

Nadmienić przy tym też należy, że istniejące długi spadkowe obciążające całą masę spadkową nie muszą być zaspokojone ze sprzedaży składników majątku otrzymanego w drodze spadku. Mogą być zaspokojone z innych źródeł, np. dochodów własnych spadkobiercy. W ten sposób spadkobierca też może uwolnić się od zobowiązań wobec wierzycieli. Przyjmując spadek spadkobierca zawsze będzie zobowiązany do uregulowania długów spadkodawcy. Taki sam obowiązek ciążyłby na Zainteresowanych nawet gdyby nie nabyli w spadku udziałów w nieruchomości a np. inne rzeczy.

Podkreślić należy, że zbyta w dniu 4 kwietnia 2015 r. zabudowana nieruchomość nie była obciążona w dniu sprzedaży długami, ponieważ długi te obciążały drugą nieruchomość powstałą po podziale.

Zatem, wartość spłaconych długów spadkowych nie stanowi na gruncie art. 22 ust. 6d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych „udokumentowanego nakładu, który zwiększył wartość” udziału w zabudowanej nieruchomości, nabytego przez Wnioskodawczynię w spadku, poczynionego w czasie jego posiadania przez Wnioskodawczynię. Wartość spłaconego długu spadkowego, o którym mowa we wniosku również nie stanowi na gruncie art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych „kosztu odpłatnego zbycia” udziału w nieruchomości, nabytego przez Wnioskodawczynię tytułem spadku, gdyż jest związana z uregulowaniem zobowiązań jakie ciążą na spadkobiercy z tytułu dziedziczenia, nie zaś wydatkiem związanym ze zbyciem udziału w nieruchomości.

Natomiast pomiędzy wskazanym wydatkiem z tytułu wynagrodzenia pośrednika przy sprzedaży zabudowanej nieruchomości, a dokonanym odpłatnym zbyciem, wystąpił związek przyczynowo-skutkowy, gdyż wydatek ten był konieczny, aby transakcja sprzedaży mogła dojść do skutku. W związku z tym, wydatek ten poniesiony przez sprzedającego należy zaliczyć do kosztów odpłatnego zbycia udziału w nieruchomości, na podstawie art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając na uwadze powołane powyżej przepisy oraz przedstawiony we wniosku stan faktyczny stwierdzić należy, że odpłatne zbycie udziału w działce (lokalu nr 1) wydzielonej z nieruchomości nabytej przez Wnioskodawczynię w drodze spadku w dniu 5 maja 2015 r., dokonane w dniu 4 kwietnia 2017 r., stanowi źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a dochód uzyskany z tej sprzedaży podlega opodatkowaniu według zasad określonych w art. 30e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Dokonana przez Wnioskodawczynię spłata długu spadkowego nie mieści się w ustawowych kryteriach kosztu uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia udziału w nieruchomości, nabytego w drodze spadku, zawartych w art. 22 ust. 6d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Ustawodawca zaliczył do nich jedynie udokumentowane nakłady na tę nieruchomość zwiększające jej wartość oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej ten podatek przypada na otrzymany udział w nieruchomości. Zatem, spłata ww. długu spadkowego nie może być przyjęta jako koszt obniżający podstawę obliczenia podatku ze ww. odpłatnego zbycia.

Natomiast wydatek z tytułu wynagrodzenia biura pośrednictwa przy sprzedaży udziału w nieruchomości, jako koszt odpłatnego zbycia, na podstawie art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, pomniejszy przychód uzyskany z odpłatnego zbycia tej nieruchomości, w proporcji odpowiadającej wartości części sprzedawanego przez Wnioskodawczynię udziału podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 81 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację. Stosownie do § 2 tego artykułu, skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji.

Przepisy ustawy Ordynacja podatkowa nie określają szczególnych terminów, w których przysługuje powyższe uprawnienie. Należy więc powiązać tę możliwość z zobowiązaniem podatkowym, którego deklaracja (zeznanie) dotyczy. Prawo do korekty deklaracji (zeznania) istnieje tak długo, jak długo istnieje zobowiązanie podatkowe, czyli 5 lat od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku (art. 70 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa).

W związku z powyższym, Wnioskodawczyni może złożyć korektę zeznania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych, na podstawie art. 81 ustawy Ordynacja podatkowa, w okresie 5 lat od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku, uwzględniając poniesione koszty odpłatnego zbycia udziału w nieruchomości z tytułu wynagrodzenia biura pośrednictwa przy sprzedaży, przypadającego na Jej zbywany udział w nieruchomości.

Mając na uwadze powyższe, stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznano za nieprawidłowe, gdyż stwierdzono w nim, że przychodem w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest kwota, która faktycznie wpłynęła na rachunek bankowy Wnioskodawczyni w wyniku sprzedaży nieruchomości.

Jednocześnie należy nadmienić, że wydając interpretację w trybie art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa, Organ podatkowy nie przeprowadza postępowania dowodowego, w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do weryfikacji i oceny dokumentów załączonych do wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez Wnioskodawczynię i Jej stanowiskiem w sprawie oceny prawnej tego stanu.

Ponadto wskazać należy, że z uwagi na to, że interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, co wynika z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – niniejsza interpretacja dotyczy Wnioskodawczyni. Nie wywołuje skutków prawnych dla pozostałych współwłaścicieli.

Końcowo należy zaznaczyć, że Organ podatkowy wydając interpretację nie ma możliwości potwierdzenia prawidłowości kwot wskazanych w przedmiotowym wniosku z uwagi na fakt, że przepis art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa nakłada na organ podatkowy obowiązek udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego. Z uwagi na powyższe tutejszy Organ nie może odnieść się do kwot wskazanych przez Wnioskodawczynię.

Interpretacja dotyczy stany faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.