Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT1-3.4012.617.2018.2.EB
z 22 listopada 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 5 września 2018 r. (data wpływu 13 września 2018 r.), uzupełnionym w dniu 30 października 2018 r. (data wpływu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku opodatkowania sprzedaży licytacyjnej lokalu mieszkalnego dłużnika (Km …) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 września 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniu 30 października 2018 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku opodatkowania sprzedaży licytacyjnej lokalu mieszkalnego dłużnika (Km …).

We wniosku oraz jego uzupełnieniu, przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Dłużnik A. B. jest właścicielem nieruchomości, dla której Sąd Rejonowy prowadzi księgę wieczystą, stanowiącej lokal mieszkalny o pow. 55,26 m². Z prawem własności nieruchomości związany jest udział w nieruchomości wspólnej w wysokości 5526/106777. Według ustaleń komornika, dłużnik nabył nieruchomość na podstawie umowy darowizny z 15 stycznia 2001 r. od rodziców. Zgodnie z oświadczeniami dłużnika figurującymi w KW w chwili nabycia był on osobą bezrobotną, zaś lokal nie nadawał się do zamieszkania. Według oświadczenia dłużnika z 22 maja 2018 r. nieruchomość wykorzystywana jest na cele mieszkaniowe – dłużnik zamieszkuje pod ww. adresem, utrzymuje się ze świadczenia „500+”, zasiłków na dzieci oraz zasiłku ZUS. Według informacji uzyskanych z ZUS, dłużnik nie prowadził działalności gospodarczej. W bazie CEIDG brak wpisów odnośnie prowadzenia działalności przez dłużnika (wyszukiwanie przeprowadzone z uwzględnieniem wykreślonych).

Zgodnie z ostatnim oświadczeniem dłużnika (stan na 22 maja 2018 r.) dłużnik wykorzystuje nieruchomość na cele mieszkaniowe – zamieszkuje w lokalu mieszkalnym wskazanym we wniosku. W toku ostatnich czynności terenowych nie stwierdzono, żeby lokal był aktualnie przedmiotem najmu, dzierżawy lub innej czynności o podobnym charakterze. Zgodnie z kopią umowy najmu lokalu mieszkalnego z 14 listopada 2017 r., znajdującą się w aktach sprawy, umowa została zawarta od 14 listopada 2017 r. na czas nieokreślony. Zgodnie z informacją z 30 stycznia 2018 r. przesłaną przez najemcę, umowa została wypowiedziana przez wynajmującego 15 stycznia 2018 r., z okresem wypowiedzenia ustalonym na 2 miesiące.

W toku czynności egzekucyjnych ustalono, że dłużnik wynajmował lokal osobom trzecim. Zgodnie z kopią umowy figurującą w aktach sprawy lokal był oddany w najem wyłącznie na cele mieszkaniowe.

Komornik prowadzi postępowanie egzekucyjne z ww. nieruchomości, w toku którego ma nastąpić zbycie nieruchomości w trybie art. 972 KPC i następne. Komornik informuje, że wezwał dłużnika do wskazania, czy jest podatnikiem podatku od towarów i usług w świetle art. 15-17 w zw. z art. 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) oraz § 24 Rozporządzenia Ministra Finansów z 25 maja 2005 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 95, poz. 798 ze zm.) w terminie 7 dni od daty doręczenia niniejszego zawiadomienia, pod rygorem uznania, że dłużnik nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Do dnia dzisiejszego dłużnik nie złożył ww. oświadczenia.

Zgodnie z ostatnim oświadczeniem dłużnika (stan na 22 maja 2018 r.) wykorzystuje on nieruchomość na cele mieszkaniowe – zamieszkuje w lokalu mieszkalnym wskazanym we wniosku. W toku ostatnich czynności terenowych nie stwierdzono, żeby lokal był aktualnie przedmiotem najmu, dzierżawy lub innej czynności o podobnym charakterze.

Wniosek dotyczy kwestii uznania dłużnika za podatnika podatku od towarów i usług w związku ze sprzedażą licytacyjną lokalu mieszkalnego oraz stawki podatku obowiązującej do sprzedaży lokalu mieszkalnego dłużnika.

W związku z powyższym opisem we wniosku oraz jego uzupełnieniu zadano następujące pytania.

1. Czy w świetle obowiązujących przepisów należy uznać dłużnika za podatnika podatku od towarów i usług?
2. Czy w związku ze sprzedażą licytacyjną nieruchomości należącej do dłużnika należy obliczyć i odprowadzić podatek należny, a jeżeli tak – według jakiej stawki, a także czy na komorniku sądowym spoczywa taki obowiązek?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.

Z obowiązujących przepisów wynika także, że komornik sądowy dokonuje transakcji w imieniu podatnika – dłużnika. Prowadzona przez niego sprzedaż towarów będących własnością dłużnika będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług, gdy do rozliczenia tego podatku byłby zobowiązany dłużnik. W przypadku, gdy powyższa czynność nie podlegałaby opodatkowaniu tym podatkiem lub byłaby od niego zwolniona, komornik sądowy nie będzie obowiązany do odprowadzenia podatku.

Opodatkowanie podatkiem od towarów i usług będzie miało miejsce wówczas, jeżeli spełnione zostaną przesłanki o charakterze przedmiotowym, tj. wystąpi czynność podlegająca opodatkowaniu na podstawie art. 5 ustawy i podmiotowym, tj. czynność podlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jest dokonywana przez osobę będącą podatnikiem w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, działającą w takim charakterze.

Zdaniem komornika, w przedmiotowej sprawie w przypadku sprzedaży nieruchomości w trybie licytacji publicznej nie zachodzi obowiązek wystawienia faktury oraz obliczenia i odprowadzenia podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

W myśl regulacji zawartej w art. 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą – organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2016 r., poz. 599, z późn. zm.) oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.

Definicja płatnika została zawarta w art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) – zgodnie z którym, płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Według art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii, o czym stanowi art. 2 pkt 6 ustawy.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy o podatku od towarów i usług podlega opodatkowaniu tym podatkiem, bowiem aby dana czynność była opodatkowana, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem był podatnikiem podatku od towarów i usług.

W świetle zapisów art. 15 ust. 1 ustawy – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – zgodnie z ust. 2 przywołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Analiza treści cytowanych przepisów prowadzi do stwierdzenia, że warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest łączne spełnienie dwóch przesłanek: po pierwsze – czynność winna być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – musi być zrealizowana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz obowiązujących w tym zakresie przepisów prawa prowadzi do stwierdzenia, że sprzedaż licytacyjna lokalu mieszkalnego dłużnika nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż dłużnik w związku z tą sprzedażą nie będzie występował w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, wykonującego działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy. Co prawda lokal był wykorzystywany przez dłużnika w celach najmu (najem zakończył się na początku 2018 r.), jednak obecnie jest wykorzystywany przez dłużnika wyłącznie na jego cele mieszkaniowe. Zatem sprzedaż licytacyjna lokalu mieszkalnego dłużnika będzie sprzedażą jego majątku prywatnego i nastąpi w ramach rozporządzania własnym majątkiem dłużnika. Tym samym sprzedaż licytacyjna ww. lokalu nie będzie podlegała obowiązkowi opodatkowania podatkiem od towarów i usług, a Wnioskodawca jako płatnik podatku od towarów i usług, nie będzie obowiązany do obliczenia i odprowadzenia podatku od towarów i usług od tej sprzedaży.

W świetle powyższej konkluzji, rozstrzygnięcie kwestii zwolnienia od podatku ww. sprzedaży licytacyjnej stało się bezzasadne.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Podkreślić należy, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.