Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-1.4012.654.2018.1.MMA
z 22 listopada 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1, art. 14 r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku wspólnym z dnia 17 października 2018 r. (data wpływu 19 października 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 października 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek wspólny o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży nieruchomości.

We wniosku wspólnym złożonym przez:

• Zainteresowanego będącego stroną postępowania:
  H. S.A.
  
• Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania:
  D. S.A.
  
  

przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

H. S.A. (dalej: Spółka lub Wnioskodawca) jest czynnym, zarejestrowanym w Polsce podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: VAT), która zajmuje się zarządzaniem oraz obrotem nieruchomościami, które posiada w swoim majątku.

W skład majątku Spółki wchodzą m.in.:

1. użytkowanie wieczyste działek gruntu o numerach ewidencyjnych 8 (osiem) i 9 (dziewięć), o powierzchni 57789,0 ha;
   
2. prawo własności budynków znajdujących się na ww. gruncie, stanowiących odrębny od ww. gruntu przedmiot własności, (dalej: Budynki), ujawnione w księdze wieczystej, prowadzonej przez Sąd Rejonowy Wydział Ksiąg Wieczystych.
   
   

Lista Budynków: (…)

(dalej łącznie jako: Nieruchomości).

W 1997 r. Spółka zawarła umowę o oddaniu mienia Skarbu Państwa do odpłatnego korzystania, która została określona jako „umowa typu leasingowego” (akt notarialny z dnia 18 grudnia 1997 r., dalej: Umowa oddania mienia Skarbu Państwa do odpłatnego korzystania z 1997 r.). Na podstawie przedmiotowej umowy Spółka stała się najpierw korzystającym z prawa do użytkowania wieczystego opisanego gruntu i prawa własności Budynków, a następnie użytkownikiem wieczystym tego gruntu i właścicielem Budynków.

W ramach oddania Nieruchomości do odpłatnego korzystania nie doszło do naliczenia przez sprzedawcę VAT. Oddanie mienia Skarbu Państwa do odpłatnego korzystania zostało dokonane na podstawie art. 39 w związku z art. 38 i art. 37 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 13 lipca 1990 r. o prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych, w związku z art. 64 ust. 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 1996 r. o komercjalizacji i prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych.

Część Budynków została poddana ulepszeniom.

Szczegółowe informacje w tym zakresie Wnioskodawca zamieszcza poniżej:

Spółka oświadcza, że według jej najlepszej wiedzy oraz z posiadanych informacji przysługiwało jej prawo do odliczenia VAT z tytułu wydatków poniesionych na ulepszenie ww. Budynków (również ze względu na fakt, że Spółka prowadziła w tym czasie działalność opodatkowaną VAT - działalność produkcyjną). Ze względu na znaczny upływ czasu oraz brak obowiązku przechowywania dokumentacji mającej nawet ponad 15 lat, może się jednak zdarzyć, że Spółka nie będzie posiadać wszystkich dowodów wskazujących, czy od wydatków poniesionych na ulepszenie Budynków Spółce przysługiwało prawo do odliczenia VAT.

Budynki przez cały okres posiadania ich przez Spółkę wykorzystywane były do wykonywania czynności opodatkowanych VAT - wcześniej prowadzona była na nich działalność w zakresie produkcji oraz najmu. W obecnej chwili, część Budynków oddana jest w odpłatny najem na cele produkcyjne oraz inne.

W najbliższym czasie Spółka rozważa sprzedaż Nieruchomości (tj. zarówno użytkowania wieczystego gruntu, jak również własności Budynków).

W tym celu dnia 28 grudnia 2017 r. Wnioskodawca zawarł warunkową umowę przedwstępną sprzedaży (dalej: Umowa przedwstępna). Na mocy Umowy przedwstępnej, Spółka zobowiązała się w terminie najpóźniej do dnia 5 maja 2020 roku, ale nie wcześniej niż w dniu 15 kwietnia 2020 roku zawrzeć umowę sprzedaży, na mocy której zobligowana jest do sprzedaży Nieruchomości na rzecz podmiotu D. S.A., posiadającego siedzibę na terenie Polski - zainteresowany niebędący stroną postępowania, (dalej: Nabywca). Nabywca jest czynnym, zarejestrowanym w Polsce podatnikiem VAT.

W kontekście planowanej dostawy należy wskazać, że zamiarem Nabywcy jest dokonanie rozbiórki Budynków i wybudowanie zespołu budynków mieszkalnych wielorodzinnych. Jednocześnie należy podkreślić, że Nabywca akceptuje fakt, że jeden z obecnych najemców będzie kontynuować działalność produkcyjną na Nieruchomościach, jednak nie później niż do 20 lipca 2021 r. W tym celu, w okresie od dnia zawarcia umowy sprzedaży do ww. terminu została zawarta odpowiednia umowa najmu.

Na podstawie Umowy przedwstępnej, Nabywca wypłacił na rzecz Spółki kwotę, która została zaliczona na poczet ceny sprzedaży Nieruchomości.

Spółka rozważa możliwość opodatkowania VAT transakcji sprzedaży Nieruchomości, gdyby dostawa została uznana za podlegającą zwolnieniu na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT. Z tego względu, jeśli będzie to możliwe, zarówno Wnioskodawca jak i Nabywca Nieruchomości złożą stosowne oświadczenia o wyborze opodatkowania VAT powyższej sprzedaży.

Co istotne, po sprzedaży Nieruchomości, Spółka nadal prowadzić będzie działalność opodatkowaną VAT - tzn. nie jest planowana jej likwidacja. Jednocześnie Spółka zaznacza, że będzie w tym czasie aktywnie prowadzić obrót i zarządzanie nieruchomościami, również z wykorzystaniem pozostałych po sprzedaży składników majątku. W tym celu Spółka zamierza nabywać inne nieruchomości. Jeszcze przed zbyciem Nieruchomości Spółka zakupi inne grunty / nieruchomości, które będą wykorzystywane w jej działalności lub zawrze stosowne umowy przedwstępne na nabycie gruntów / nieruchomości.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawców, że planowana sprzedaż Nieruchomości przez Spółkę na rzecz Nabywcy będzie podlegała zwolnieniu na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, a w przypadku złożenia przed dokonaniem sprzedaży oświadczenia, o którym mowa w art. 43 ust. 10 ww. ustawy, będzie w całości podlegała opodatkowaniu VAT według stawki 23% ?
2. Czy zaliczka otrzymana przez Spółkę przed zawarciem ostatecznej umowy sprzedaży Nieruchomości będzie podlegała opodatkowaniu VAT dopiero w momencie zawarcia ostatecznej umowy sprzedaży ?
3. Czy prawidłowe jest stanowisko, że Nabywca będzie uprawniony do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia Nieruchomości w przypadku skorzystania z opodatkowania ?
   
   

Zdaniem Wnioskodawców:

1. Planowana sprzedaż Nieruchomości na rzecz Nabywcy, będzie podlegała zwolnieniu na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, a w przypadku złożenia przed dokonaniem sprzedaży oświadczenia, o którym mowa w art. 43 ust. 10 ww. ustawy, będzie w całości podlegała opodatkowaniu VAT według stawki 23%.
2. Zaliczka otrzymana przez Spółkę od Nabywcy będzie podlegała opodatkowaniu VAT w momencie ostatecznej sprzedaży Nieruchomości.
   
3. Nabywca będzie uprawniony do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia Nieruchomości od Wnioskodawcy w przypadku skorzystania z opodatkowania.
   
   

Ad. 1

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Jak stanowi art. 7 ust. 1 pkt 6 i 7 ww. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również: oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste oraz zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.

Zasady opodatkowania dostawy nieruchomości w sposób szczegółowy regulują natomiast art. 43 ust. 1 pkt 10 i 10a oraz art. 43 ust. 10 ustawy o VAT.

Co do zasady, dostawa budynku, budowli lub ich części jest zwolniona z VAT (art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT). Od tej zasady są jednak wyjątki. Wyjątkiem jest m.in. dostawa budynku, budowli lub ich części dokonana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w okresie 2 lat od pierwszego zasiedlenia.

Z kolei art. 2 pkt 14 ustawy o VAT, w obecnej wersji definiuje „pierwsze zasiedlenie” jako oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności opodatkowanych, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich: wybudowaniu; ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej. Powyższa regulacja stanowi zatem, że do „pierwszego zasiedlenia” dojdzie, jeżeli oddanie do użytkowania nastąpi po wybudowaniu budynku lub jego gruntowej modernizacji polegającej na ulepszeniu budynku w taki sposób, że wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym będą stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej ulepszanego budynku.

Należy jednocześnie zwrócić uwagę, że Ministerstwo Finansów w projekcie z dnia 13 lutego 2018 r. ustawy o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw zaproponowało zmianę definicji pierwszego zasiedlenia, które miałoby być rozumiane jako „oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi, lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne, budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
   
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej”.
   
   

Powyższe działanie jest następstwem wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE) z dnia 16 listopada 2017 r. w sprawie Kozuba Premium Selection Sp. z o.o. (C-308/16). Zgodnie z orzeczeniem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: TSUE) w sprawie C-308/16 wskazującej m.in., że: „(...) kryterium „pierwszego zasiedlenia budynku należy rozumieć jako odpowiadające kryterium pierwszego użytkowania budynku przez jego właściciela lub lokatora. (...) kryterium to zostało uznane za określające moment, w którym kończy się proces produkcji budynku i budynek ów staje się przedmiotem konsumpcji”.

Zdaniem Spółki, opierając się na powyższym wyroku TSUE - akceptowanym przez organy podatkowe, pierwszym zasiedleniem jest pierwsze zajęcie danej nieruchomości do używania. „Pierwsze zasiedlenie” budynku, budowli lub ich części ma więc miejsce zarówno w sytuacji, w której po wybudowaniu budynku (budowli) oddano go w najem, jak i w przypadku wykorzystywania budynku (budowli) na potrzeby własnej działalności gospodarczej podatnika - bowiem w obydwu przypadkach doszło do korzystania z budynku (budowli). Przy czym, TSUE jednakowo traktuje pierwsze zasiedlenie po wybudowaniu obiektu, jak i po jego ulepszeniu. W obu przypadkach Trybunał twierdzi, że do pierwszego zasiedlenia wystarczy rozpoczęcie jego użytkowania.

W sytuacji opisanej we wniosku do „pierwszego zasiedlenia” Budynków, które nie były poddawane ulepszeniom, przekraczających 30% wartości, doszło w roku 1997 r. Z kolei w przypadku Budynków, których ulepszenie przekroczyło 30% wartości, pierwsze zasiedlenie miało miejsce odpowiednio w roku 1999 oraz 2009.

W rezultacie, do sprzedaży Budynków będzie mieć zastosowanie zwolnienie określone w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, ponieważ pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a planowaną dostawą Nieruchomości upłynęły 2 lata.

Zgodnie z art. 43 ust. 10 ustawy o VAT, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem, że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

1. są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni,
   
2. złożą, przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.
   
   

Zgodnie natomiast z art. 29a ust. 8 ustawy o VAT, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. Z powyższego przepisu jednoznacznie wynika, że co do zasady, grunt będący przedmiotem sprzedaży podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku VAT, jaką opodatkowane są budynki i budowle na nim posadowione. Oznacza to, że w sytuacji, gdy budynki, budowle lub ich części korzystają ze zwolnienia od podatku VAT, również sprzedaż gruntu korzysta ze zwolnienia od podatku. Powyższy przepis dotyczy również prawa użytkowania wieczystego gruntów.

Mając na uwadze, że do planowanej sprzedaży Budynków wchodzących w skład Nieruchomości zastosowanie znajdzie zwolnienie przewidziane w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, Spółka, pod warunkiem zachowania wymogów zawartych w art. 43 ust. 10 i 11 ustawy o VAT, może zrezygnować z ww. zwolnienia i dokonać naliczenia VAT przy sprzedaży Nieruchomości.

Jednocześnie, Spółka pragnie podkreślić, że fakt zawarcia uprzednio Umowy przedwstępnej nie ma wpływu na późniejszą możliwość złożenia przez strony oświadczenia i skorzystania z opcji opodatkowania transakcji zbycia nieruchomości, gdyż nie nastąpiła jeszcze dostawa towaru w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT (tak m.in Dyrektor KIS w interpretacji z dnia 1 sierpnia 2017 r., sygn. 0115-KDIT1-3.4012.292.2017.l.APR).

Ad. 2

Zgodnie z art. 19a ust. 8 ustawy o VAT - jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, wkład budowlany lub mieszkaniowy przed ustanowieniem spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w odniesieniu do otrzymanej kwoty, z zastrzeżeniem ust. 5 pkt 4.

Należy wskazać, że ustawodawca nie zamieścił w treści ustawy o podatku od towarów i usług definicji zaliczki. Zgodnie z definicją zawartą w „Słowniku języka polskiego PWN” www.sjp.pwn.pl) zaliczka to część należności wpłacana lub wypłacana z góry przed faktyczną dostawą lub faktycznym wykonaniem usługi.

Zgodnie z powyższym, aby zapłatę na poczet przyszłej należności uznać za zaliczkę, zadatek musi ona być powiązana z konkretną transakcją, co zostało potwierdzone także przez TSUE.

W powyższym wyroku TSUE podkreślił, że: „(...) w przypadku dokonania płatności zaliczkowej obowiązek podatkowy w podatku VAT powstaje zanim dostawa towarów lub świadczenie usług zostaną wykonane. Aby obowiązek podatkowy powstał w takiej sytuacji, wszelkie okoliczności mające znaczenie dla zaistnienia zdarzenia podatkowego, tzn. przyszła dostawa lub przyszłe świadczenie usług muszą już być znane, a zatem w szczególności, (...) w momencie dokonania takiej zapłaty, towary i usługi powinny być szczegółowo określone”.

Zatem, aby zapłatę na poczet przyszłych należności uznać za zaliczkę, muszą zostać spełnione następujące przesłanki:

1. zapłata musi zostać dokonana na poczet konkretnej transakcji, tj. przyszłe świadczenie powinno być określone co do rodzaju w sposób jednoznaczny (określone powinny być cechy identyfikujące rodzaj towaru bądź usługi),
2. konkretyzacja przyszłego świadczenia powinna być wystarczająco dokładna dla określenia zasad opodatkowania świadczenia, tj. w szczególności należy móc określić miejsce świadczenia i stawkę opodatkowania,
3. w momencie dokonania zaliczki strony nie mają intencji zmiany świadczenia w przyszłości.
   
   

Dokonując zatem przyjęcia zaliczki, stawka podatku od towarów i usług winna być adekwatna do stawki właściwej dla sprzedaży danego towaru, której dotyczy wpłacona zaliczka.

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy, kwestię opodatkowania otrzymanej zaliczki należy rozstrzygać na podstawie okoliczności zaistniałych w dacie jej otrzymania, a na tamten moment transakcja podlegała/podlega zwolnieniu z VAT.

Zgodnie bowiem z art. 43 ust. 10 ustawy o VAT - prawo do opodatkowania sprzedaży Nieruchomości będzie przysługiwać Spółce i Nabywcy m.in. pod warunkiem złożenia przed dniem sprzedaży zgodnego oświadczenia o wyborze opodatkowania transakcji. Zatem zaliczka otrzymana przed zawarciem ostatecznej umowy sprzedaży Nieruchomości, będzie korzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w interpretacjach wydawanych przez organy podatkowe.

Przykładowo:

1. interpretacja Dyrektora KIS z dnia 5 kwietnia 2018 r., sygn. 0114-KDIP4.4012.72.2018.2.MPE;
2. interpretacja Dyrektora KIS z dnia 16 stycznia 2017 r., sygn. 1462-IPPP1.4512.846.2016.2.JL.
   
   

Wskazać jednocześnie należy, że jeżeli strony planowanej transakcji zdecydują się opodatkować transakcję i dopełnią wszystkich warunków sformułowanych w art. 43 ust. 10 ustawy o VAT, ostatecznie transakcja zakupu Nieruchomości będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT według stawki podatku w wysokości 23%. W takiej sytuacji w momencie zawarcia umowy sprzedaży Nieruchomości podstawą opodatkowania będzie cała kwota należna z tytułu sprzedaży Nieruchomości obejmująca także zaliczkę.

Ad. 3

Zgodnie z generalną zasadą podatku od towarów i usług wyrażoną w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. W takim wypadku, kwotę podatku naliczonego stanowi m.in. suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu (i) nabycia towarów i usług, (ii) dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Jak wskazano w przedstawionym zdarzeniu przyszłym, Nabywca nabędzie Nieruchomości w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą. Przeznaczeniem nabywanych składników majątku (Nieruchomości) jest ich wykorzystanie do realizacji czynności opodatkowanych VAT, m.in. prowadzenia działalności deweloperskiej. W rezultacie, nabycie Nieruchomości wypełnia przesłanki pozwalające na odliczenie podatku naliczonego, tj. Nabywca jest podatnikiem, o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT oraz nabywany majątek (Nieruchomości) będzie wykorzystywany do wykonywania czynności opodatkowanych.

Jednocześnie, nabycie przez Nabywcę Nieruchomości nie spełnia określonych w art. 88 ustawy o VAT przesłanek uniemożliwiających odliczenie podatku naliczonego. Z powyższych względów, w ocenie Spółki, w przypadku uznania przez organ, że nabycie Nieruchomości podlega opodatkowaniu VAT, Nabywca będzie mieć prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z nabyciem Nieruchomości.

Wnioskodawca pragnie dodatkowo podkreślić że powyższe stanowisko (w odniesieniu do pytania 1 oraz 3) znajduje potwierdzenie w interpretacjach wydawanych przez organy podatkowe w analogicznej sprawie.

Przykładowo:

1. interpretacja Dyrektora KIS z dnia 3 lipca 2018 r., sygn. 0115-KDIT1-2.4012.358.2018.2.RS;
2. interpretacja Dyrektora KIS z dnia 18 grudnia 2017 r., sygn. 0111-KDIB3-1.4012.656.2017.2.KO;
   
3. interpretacja Dyrektora KIS z dnia 9 czerwca 2017 r., sygn. 0111-KLDIB3-1.4012.28.2017.1.JP;
   
4. interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie 14 grudnia 2016 r., sygn. 1462-IPPP3.4512.826.2016.1.RMJP.
   
   

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Tut. Organ zauważa, że obecny publikator wskazanej przez Wnioskodawcę ustawy z dnia 11 marca 2014 r. o podatku od towarów i usług to: Dz. U. z 2018 r., poz. 2174.

Końcowo, w kwestii podniesionej przez Wnioskodawcę wykładni „pierwszego zasiedlenia” należy zwrócić uwagę, że z perspektywy podatnika wyrok w sprawie C-308/16 skutkuje tym, że do czasu zmiany odpowiednich przepisów prawa krajowego (definicji pierwszego zasiedlenia - art. 2 pkt 14 ustawy o VAT) podatnicy mogą zastosować obowiązujące normy prawa krajowego albo bezpośrednio zastosować przepisy Dyrektywy z uwzględnieniem wykładni pojęcia pierwszego zasiedlenia przedstawionego w wyroku C-308/16. Obowiązek wykładni prounijnej jest ograniczony przez ogólne zasady prawa i nie może służyć dokonywaniu wykładni prawa krajowego contra legem, rezultat wykładni prounijnej nie może być sprzeczny z jednoznaczną treścią przepisu prawa krajowego (tj. art. 2 pkt 14 ustawy o VAT), natomiast to po stronie podatnika jest prawo wyboru obowiązujących norm prawa krajowego albo bezpośredniego zastosowania przepisów dyrektywy oraz orzeczenia TSUE. Zatem niniejszego rozstrzygnięcia dokonano przy uwzględnieniu przyjętej przez Wnioskodawcę definicji pierwszego zasiedlenia.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
   
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Zainteresowanych i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Zainteresowanych w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.