Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-3.4010.293.2018.4.APA
z 28 listopada 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 800 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 12 września 2018 r. (data wpływu 20 września 2018 r.), uzupełnionym pismem z 30 października 2018 r. (data wpływu 6 listopada 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie rozpoznania przychodu z tytułu usług pośrednictwa handlowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 września 2018 r. wpłynął do Organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie rozpoznania przychodu z tytułu usług pośrednictwa handlowego.

W związku z brakami formalnymi stwierdzonymi we wniosku, pismem z 25 października 2018 r. Znak: 0113-KDIPT1-2.4012.688.2018.1.JS, 0111-KDIB2-3.4010.293.2018.2.APA, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku. Uzupełnienia dokonano 6 listopada 2018 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku):

Wnioskodawca prowadzi obecnie działalność gospodarczą m.in. w zakresie sprzedaży detalicznej prowadzonej przez domy sprzedaży wysyłkowej lub Internet (PKD: 47.91.Z ) oraz w zakresie działalności agentów zajmujących się sprzedażą towarów różnego rodzaju (PKD 46.19.Z). Wnioskodawca uzyskał wpis do Rejestru Przedsiębiorców KRS 14 listopada 2016 r. Wnioskodawca jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym w Polsce i posiada w Polsce stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.

Wnioskodawca planuje poszerzenie zakresu swojej działalności o świadczenie usług polegających na pośrednictwie w zamawianiu dla swoich klientów produktów u dostawców z Chińskiej Republiki Ludowej, w tym ze Specjalnego Regionu Administracyjnego Hongkongu (dalej: „ChRL”). Klient Wnioskodawcy, za pośrednictwem prowadzonego przez Wnioskodawcę sklepu internetowego, składałby zamówienie określonego produktu, a następnie dokonywał płatności na rachunek bankowy Wnioskodawcy. Płatność następowałaby w złotych polskich PLN, a jej kwota obejmowałaby cenę towaru sprzedawcy z ChRL oraz wynagrodzenie Wnioskodawcy z tytułu świadczonej na rzecz klienta usługi. Następnie Wnioskodawca składałby w imieniu swojego klienta zamówienie u sprzedawcy z ChRL i przekazywał cenę sprzedaży towaru również w złotych polskich PLN, zachowując kwotę stanowiącą wynagrodzenie Wnioskodawcy z tytułu świadczonej usługi. Złożenie zamówienia w imieniu klienta i przekazanie płatności odbywałoby się za pośrednictwem serwisu internetowego. Sprzedawca z ChRL wysyłałby zamówiony produkt bezpośrednio do Klienta Wnioskodawcy. Umowa sprzedaży produktu zawierana byłaby pomiędzy Sprzedawcą z ChRL, a Klientem Wnioskodawcy. Towary zamawiane byłyby u różnych Sprzedawców z ChRL, w zależności od tego, który oferowałby najkorzystniejszy cenowo i jakościowo dla klienta produkt.

Klienci, na rzecz których Wnioskodawca świadczyłby usługi polegające na pośrednictwie w zamawianiu towarów, w większości nie byliby podatnikami w rozumieniu art. 28a ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, gdyż nie nabywaliby towarów w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, lecz jako konsumenci. Z uwagi na tę okoliczność nie posiadaliby siedziby, ani też stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce, lecz w Polsce znajdowałoby się ich miejsce zamieszkania, do którego świadczone byłyby usługi Wnioskodawcy. Niemniej wśród Klientów Wnioskodawcy występować mogą również osoby prowadzące działalność gospodarczą, które nabywać będą towary w ramach tej działalności, a zatem ta część Klientów winna zostać uznana za podatników w rozumieniu art. 28a ww. ustawy. Ich siedziba oraz stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej znajdowałoby się w Polsce, a usługi Wnioskodawcy świadczone byłyby do miejsca ich siedziby.

Wnioskodawca nigdy nie wchodziłby w posiadanie towaru, ani też nie nabywałby prawa do rozporządzania nim jak właściciel. Wnioskodawca nie byłby także importerem towaru i nie sprowadzał go na własny rachunek. Własność towaru przenoszona byłaby przez Sprzedawcę z ChRL bezpośrednio na rzecz Klienta, z pominięciem osoby Wnioskodawcy. Dokument sprzedaży wystawiany byłby przez Sprzedawcę z ChRL na rzecz Klienta i opiewałby na kwotę ceny sprzedaży towaru (tj. różnicę pomiędzy kwotą płatności dokonaną przez Klienta, a wynagrodzeniem Wnioskodawcy).

Informacja o warunkach transakcji zamieszczona byłaby w ogólnodostępnym regulaminie świadczenia usługi. Klient posiadałby dostęp do regulaminu przed zawarciem umowy. W regulaminie znajdowałaby się informacja, iż umowa sprzedaży zawierana byłaby pomiędzy Klientem, a Sprzedawcą z ChRL, zamówiony produkt wysyłany byłby spoza terytorium UE, tj. z ChRL, a opłaty wynikające z wprowadzenia towaru z rynku zagranicznego do Polski (importu), w przypadku konieczności uiszczenia takich opłat, ponosiłby Klient.

Zleceniobiorca, z tytułu świadczonych usług, wystawiałby na rzecz Klienta paragon lub fakturę VAT, ze stawką podatku od towarów i usług w wysokości 23%, opiewającą na kwotę otrzymanego wynagrodzenia (tj. różnicy pomiędzy płatnością dokonaną przez Klienta, a ceną towaru przekazaną do Sprzedawcy z ChRL).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca, z tytułu świadczonych usług, zobowiązany będzie jedynie do rozliczenia podatku dochodowego z tytułu otrzymanego wynagrodzenia? (pytanie oznaczone we wniosku nr 1)

Zdaniem Wnioskodawcy, nie będzie on stroną umów sprzedaży zawieranych pomiędzy Sprzedawcami z ChRL, a Klientami. Jeśli Wnioskodawca w ramach świadczonych usług pośredniczyć będzie jedynie w sprzedaży towarów (a więc nie będzie ich kupować i nie będzie stawać się ich właścicielem), to jego przychodem będzie wartość jego wynagrodzenia z tytułu świadczonej usługi, tj. różnica pomiędzy kwotą płatności otrzymaną od Klienta, a kwotą przekazaną przez Wnioskodawcę do Sprzedawcy z ChRL. W konsekwencji w ocenie Wnioskodawcy zobowiązany będzie on jedynie do rozliczenia podatku dochodowego i podatku od towarów i usług z tytułu otrzymanego wynagrodzenia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest rozstrzygnięcie w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych. W pozostałym zakresie wniosek zostanie rozpatrzony odrębnie.

Zgodne z art. 7 ust. 1 i ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1036, ze zm., dalej: „updop”), przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. W przypadkach, o których mowa w art. 21, art. 22 i art. 24b, przedmiotem opodatkowania jest przychód. Dochodem ze źródła przychodów, z zastrzeżeniem art. 11, art. 24a i art. 24b, jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

Stosowanie do art. 12 ust. 3 updop, za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, a także za przychody uzyskane z zysków kapitałowych, z wyłączeniem przychodów, o których mowa w art. 7b ust. 1 pkt 1, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje ściśle pojęcia przychodu, jednakże na podstawie treści art. 12 powołanej ustawy można określić przychód jako wszelkie trwałe, bezzwrotne i definitywne przysporzenia majątkowe w postaci środków pieniężnych, dóbr majątkowych oraz świadczeń w naturze, niezależnie od tytułu prawnego ich uzyskania przez podatnika. W przypadku podatników prowadzących działalność gospodarczą przychodem są również kwoty należne, nawet gdy nie zostały faktycznie otrzymane, pod warunkiem że kwoty te spełniają warunki wymienione powyżej (trwały, bezzwrotny i definitywny charakter).

Literalna wykładnia powołanych przepisów prowadzi do wniosku, że do przychodów podatkowych zalicza się tylko takie przychody, które w danym momencie są trwałe, definitywne i bezwarunkowe. W konsekwencji, do przychodów podatkowych, podatnik powinien zaliczyć tylko takie przychody, które są mu należne. Nie będą to zatem jakiekolwiek przychody, lecz przychody, w stosunku do których podatnikowi przysługiwać będzie prawo do ich otrzymania i które stanowić będą jego trwałe przysporzenie majątkowe. Co do zasady więc, o zaliczeniu danego przysporzenia majątkowego do przychodów danej osoby prawnej decyduje definitywny charakter tego przysporzenia w tym sensie, że w sposób ostateczny faktycznie powiększa ono aktywa podatnika, lub pomniejsza jego pasywa. Od zasady tej, w ściśle określonych przypadkach, wprowadzone zostały przez ustawodawcę wyjątki. Katalog przysporzeń, których nie zalicza się do przychodów podatkowych jest zamknięty i zawarto go w art. 12 ust. 4 updop. Wskazać przy tym należy, że przychód w prawie podatkowym nie jest definiowany wynikowo (jako strata lub zysk podmiotu), a jako jakiekolwiek trwałe przysporzenie majątkowe, uzyskane poprzez przyrost aktywów lub zmniejszenie pasywów podatnika.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca planuje poszerzenie zakresu swojej działalności o świadczenie usług polegających na pośrednictwie w zamawianiu dla swoich klientów produktów u dostawców z Chińskiej Republiki Ludowej, w tym ze Specjalnego Regionu Administracyjnego Hongkongu (dalej: „ChRL”). Płatność następowałaby w złotych polskich PLN, a jej kwota obejmowałaby cenę towaru sprzedawcy z ChRL oraz wynagrodzenie Wnioskodawcy z tytułu świadczonej na rzecz klienta usługi. Następnie Wnioskodawca składałby w imieniu swojego klienta zamówienie u sprzedawcy z ChRL, zachowując kwotę stanowiącą wynagrodzenie Wnioskodawcy z tytułu świadczonej usługi. Sprzedawca z ChRL wysyłałby zamówiony produkt bezpośrednio do Klienta Wnioskodawcy. Wnioskodawca nigdy nie wchodziłby w posiadanie towaru, ani też nie nabywałby prawa do rozporządzania nim jak właściciel. Wnioskodawca nie byłby także importerem towaru i nie sprowadzał go na własny rachunek. Dokument sprzedaży wystawiany byłby przez Sprzedawcę z ChRL na rzecz Klienta i opiewałby na kwotę ceny sprzedaży towaru (tj. różnicę pomiędzy kwotą płatności dokonaną przez Klienta, a wynagrodzeniem Wnioskodawcy).

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, że skoro w istocie Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, pośredniczy w zamawianiu dla swoich klientów produktów u dostawców z Chińskiej Republiki Ludowej, w tym ze Specjalnego Regionu Administracyjnego Hongkongu, (a więc nie dokonuje sprzedaży we własnym imieniu i na własny rachunek), to przychodem Wnioskodawcy uzyskanym z tego tytułu będzie różnica pomiędzy kwotą płatności otrzymaną od Klienta, a kwotą przekazaną przez Wnioskodawcę do Sprzedawcy z Chińskiej Republiki Ludowej.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie rozpoznania przychodu z tytułu usług pośrednictwa handlowego, należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w X., ul. Y., X., w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.