Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-1.4011.503.2018.2.MD
z 29 listopada 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy – przedstawione we wniosku z dnia 29 września 2018 r. (data wpływu za pośrednictwem platformy ePUAP 29 września 2018 r.; identyfikator poświadczenia przedłożenia UPP ….), uzupełnionym pismem z dnia 13 listopada 2018 r.; (data wpływu za pośrednictwem platformy ePUAP 13 listopada 2018 r.; identyfikator poświadczenia przedłożenia UPP ….), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów z tytułu świadczenia usług na terenie Norwegii – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 września 2018 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) w związku z czym pismem z dnia 5 listopada 2018 r., Nr 0113-KDIPT2-1.4011.503.2018.1.MD, na podstawie art. 13 § 2a, art. 169 § 1 i § 2 w związku z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano za pośrednictwem platformy ePUAP w dniu 5 listopada 2018 r. (data doręczenia 6 listopada 2018 r.; identyfikator poświadczenia doręczenia UPD ….). Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek pismem z dnia 13 listopada 2018 r. (data wpływu 13 listopada 2018 r.), nadanym za pośrednictwem platformy ePUAP; identyfikator poświadczenia przedłożenia UPP …..

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest polskim rezydentem podatkowym. Posiada rozdzielność majątkową małżeńską. Od maja 2018 r. rozpoczął prowadzenie jednoosobowej działalności gospodarczej w zakresie inżynierii i doradztwa technicznego (71.12.Z), z tytułu której jest także podatnikiem podatku od towarów i usług. Dotychczasowe doświadczenie zawodowe, jako inżyniera elektryka, mającego specjalizację w obszarze przemysłowych systemów sterowania, w szczególności dla głowicy przeciwwybuchowej (ang. BOP - Blowout preventer), pozwala Wnioskodawcy oferować specjalistyczną wiedzę w zakresie przygotowania projektów remontowych i certyfikacji urządzeń wiertniczych na platformach wiertniczych i wszystkich urządzeń z nią związanych. Wnioskodawca świadczy usługi w zakresie przygotowania planów remontowych statków wydobywczych oraz platform wiertniczych (dalej nazywanych obiektami). Na prace te składa się szereg czynności, w szczególności: przeprowadzanie inspekcji technicznych, określenie zakresu wymaganych prac naprawczych, generalny nadzór nad projektem, logistyka, zamawianie specjalistycznych części zastępczych, przygotowanie procedur testowych, nadzorowanie testów, projektowanie rysunków technicznych i doradztwo techniczne. Charakter świadczonych usług wymaga wizji lokalnych na obiektach, które mają być remontowane oraz bieżącego nadzorowania prac. Powyższe powoduje, że przez znaczną część czasu Wnioskodawca przebywa w portach remontowych, bądź na obiektach na otwartym morzu. Usługi dotyczące jednego obiektu (dalej nazywane „projekt”) mogą trwać od miesiąca, po wiele miesięcy, a czasami nawet lata, ale generalnie przeważają projekty krótkoterminowe. Przygotowywanie stosownych planów remontowych i stosownych procedur odbywa się w siedzibie Wnioskodawcy w .... Jednak charakter świadczonych usług wymaga także wizji lokalnych na remontowanych obiektach w celu zapoznania się z ich stanem bieżącym oraz późniejszego nadzorowania prac.

Dodatkowo Wnioskodawca podróżuje do Norwegii w celu dokonywania ustaleń z usługodawcą - kilkudniowe pobyty. Aktualnie Wnioskodawca ma podpisany 12 - miesięczny kontrakt (umowa ramowa) z norweską firmą ..... w ramach którego realizuje projekty, w różnych miejscach na świecie, na różnych obiektach, niebędących własnością zleceniodawcy. Świadcząc swoje usługi Wnioskodawca przez różne okresy czasu przebywa na obiektach, niebędących własnością firmy z Norwegii, które zacumowane są w portach remontowych w różnych krajach, bądź znajdują się na otwartym morzu. Firma z Norwegii nie jest właścicielem obiektów, a jedynie zajmuje się świadczeniem kompleksowych usług obsługi obiektów w zakresie: dostarczania personelu, naprawy sprzętu, doradztwa technicznego, itd. Aktualnie trwający projekt dotyczy statku, którego właścicielem jest turecka państwowa spółka „.....”, załoga statku jest zatrudniona przez państwową firmę z Azerbejdżanu - „.......”. Prace remontowe odbywają się w tureckim porcie i nie powinny przekroczyć 6 miesięcy. Wnioskodawca nie zatrudnia pracowników, a świadczone usługi realizuje osobiście. Na terenie Norwegii, ani w innym kraju poza Polską Wnioskodawca nie posiada stałej placówki, przez którą prowadziłby działalność gospodarczą.

Wnioskodawca z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej opodatkowany jest podatkiem liniowym, dla celów podatku dochodowego Wnioskodawca prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów. 12-miesięczny kontrakt (umowa ramowa) z norweską firmą zawarty został w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, na okres od 1 czerwca 2018 r. do 31 maja 2019 r. W ramach przedmiotowego kontraktu Wnioskodawca zrealizował właśnie jeden projekt, który trwał około 5 miesięcy. Dotyczył statku wiertniczego, którego właścicielem jest turecka państwowa spółka „......”. Prace remontowe odbywały się w tureckim porcie .... Rola Wnioskodawcy polegała na doradztwie technicznym, przeprowadzeniu inspekcji technicznych, określeniu zakresu wymaganych prac naprawczych, przygotowaniu procedur testowych i nadzorowaniu testów systemu sterowania dla głowicy przeciwwybuchowej (ang. BOP - Blowout preventer). Stosowna dokumentacja techniczna sporządzana była w Polsce, uzgodnienia techniczne z klientem dokonywane były w Norwegii, a przebieg prac nadzorowany był na statku w Turcji.

Zdaniem Wnioskodawcy nie posiada On na terenie Norwegii „zakładu” w rozumieniu art. 5a pkt 22 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm.) w związku z art. 5 Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Norwegii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu oraz Protokołu do tej Konwencji, podpisanych w .... dnia 9 września 2009 r. (Dz. U. z 2010 r. Nr 134, poz. 899, z późn. zm.). Nie posiada On na terenie Norwegii stałej placówki, biura, czy przedstawicielstwa, przez które prowadziłby działalność gospodarczą. Przedmiotem świadczonych usług przez Wnioskodawcę nie są także roboty budowlane, montażowe, czy instalacyjne. Wnioskodawca świadczy usługi osobiście, bez zatrudniania pracowników, nie będzie przebywał w Norwegii w 2018 r. przez okres przekraczający łącznie 183 dni, choć będzie związany kontraktem z norweską firmą od 1 czerwca 2018 r.

W najbliższym czasie Wnioskodawca rozpocznie rozmowy w Singapurze, dotyczące kolejnego projektu, w ramach obecnego kontraktu. Wnioskodawca zakłada, że będzie to kolejny kontrakt o zbliżonej treści do obecnej umowy. Umowa będzie wiązała strony na kolejny 12-miesięczny okres od czerwca 2019 r. do maja 2020 r. Kolejna umowa zostanie także zawarta w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. W zawieranych kontraktach nie wskazuje się miejsc, w których znajdować się będą obiekty. Stroną umowy (usługodawcą) jest firma mająca swoją siedzibę w Norwegii, natomiast obiekty mogą znajdować się w różnych miejscach, m.in. w Norwegii, Singapurze, itd. Wnioskodawca świadczy swoje usługi częściowo bezpośrednio z biura w ...., a częściowo na platformach i statkach wiertniczych, które mogą się znajdować w stoczniach lub na otwartym morzu. Usługi świadczone są wyłącznie przez Wnioskodawcę, bez zatrudniania pracowników, czy podwykonawców. Wnioskodawca przebywa na obiektach, od kilku do kilkunastu dni w okresie realizacji projektu. W ramach kolejnego kontraktu Wnioskodawca także będzie odpowiedzialny za projektowanie i nadzór przywracania do pełnych możliwości operacyjnych statków i platform wiertnicznych, a także będzie świadczył usługi doradztwa technicznego dla statków, które obecnie prowadzą wiercenia na morzu. Wnioskodawca nie zamierza zmieniać rezydencji podatkowej, także po podpisaniu kolejnego kontraktu, „centrum interesów życiowych” Wnioskodawcy pozostanie w ..., gdzie znajduje się rodzina i siedziba firmy.

W związku z powyższym opisem w uzupełnieniu wniosku zadano następujące pytania:

1. Czy w związku z realizacją usług projektowo - doradczych na rzecz firmy z Norwegii w ramach 12-miesięcznego kontraktu, na należących do innych firm z różnych krajów platformach wiertniczych lub statkach wydobywczych, Wnioskodawca podlega obowiązkowi podatkowemu wyłącznie na terytorium Polski?
2. Czy w przypadku zawarcia kolejnego kontraktu z firmą z Norwegii, na tożsame z obecnym kontraktem usługi, na różnych obiektach, w ramach różnych projektów, których czas trwania obejmie większość 2019 r., przy czym Wnioskodawca nie będzie w żadnym kraju przebywać dłużej niż 183 dni, podlegać On będzie obowiązkowi podatkowemu wyłącznie na terytorium Polski?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, przedstawionym ostatecznie w uzupełnieniu wniosku:

Ad. 1)

W przypadku świadczenia przez Niego usług na rzecz firmy z Norwegii na należących do innych firm z różnych krajów platform wiertniczych, jak i statków wydobywczych, zarówno w ramach obecnego kontraktu, jak i przyszłych kontraktów, nie realizuje ich przez położony w Norwegii zakład. Zgodnie z regulacją zawartą w art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 3 ust. 1a wyżej powołanej ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
   
   

Definicja miejsca zamieszkania zawarta w ww. przepisie zawiera trzy przesłanki: centrum interesów osobistych, centrum interesów gospodarczych oraz pobyt przekraczający 183 dni w roku podatkowym. Spełnienie zatem którejkolwiek z nich skutkuje uznaniem osoby fizycznej za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Stosownie natomiast do art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przepisy dotyczące nieograniczonego oraz ograniczonego obowiązku podatkowego - art. 3 ust. 1 i 1a, stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Na mocy art. 7 ust. 1 Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Norwegii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu oraz Protokołu do tej Konwencji, podpisanych w ... dnia 9 września 2009 r. (Dz. U. z 2010 r., Nr 134, poz. 899, z późn. zm.), zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi w drugim Umawiającym się Państwie działalność poprzez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność w ten sposób, to zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim Państwie, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej można je przypisać temu zakładowi.

Powyższe regulacje wskazują m.in., że dochód przedsiębiorstwa, co do zasady, opodatkowany jest w państwie rezydencji, czyli w przypadku przedsiębiorstwa Wnioskodawcy w Polsce.

W przypadku, gdyby Wnioskodawca posiadał zakład w Norwegii, to w Norwegii opodatkowany byłby wyłącznie dochód uzyskany z tego zakładu. Warunek określony w art. 7 ust. 1 ww. Konwencji należy interpretować zgodnie z Komentarzem do Modelowej Konwencji w Sprawie Podatku od Dochodu i Majątku (OECD) (pkt 3 Komentarza do art. 7 ust. 1), przyjmując, że przedsiębiorstwo jednego Państwa nie może być opodatkowane w drugim Państwie, chyba że prowadzi ono w tym drugim Państwie działalność handlową lub przemysłową za pośrednictwem położonego w tym Państwie zakładu. Zgodnie z Komentarzem do Konwencji Modelowej OECD (pkt 4 Komentarza do art. 3 ust. 1) fakt, czy działalność jest prowadzona w ramach przedsiębiorstwa powinien być interpretowany na podstawie ustawodawstwa wewnętrznego poszczególnych Państw. Termin „przedsiębiorstwo” należy przy tym rozumieć nie w znaczeniu podmiotowym, ale jako prowadzenie działalności handlowej lub przemysłowej przez rezydenta państwa będącego stroną umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Zgodnie z art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej - oznacza to działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych,

-prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Przechodząc do tematyki „zakładu”, to została ona uregulowana w art. 5 ust. 1-3 Konwencji. „Zakład” oznacza stałą placówkę, przez którą całkowicie lub częściowo prowadzona jest działalność przedsiębiorstwa, w szczególności siedzibę zarządu, filię, biuro, fabrykę, warsztat, kopalnię, źródło ropy naftowej lub gazu, kamieniołom albo każde inne miejsce wydobywania zasobów naturalnych, a także plac budowy, prace konstrukcyjne, prace montażowe lub instalacyjne tylko wówczas, gdy trwają one dłużej niż dwanaście miesięcy.

Podkreślenia wymaga ponadto, że - na mocy art. 5 ust. 4 Konwencji - bez względu na postanowienia ustępów 1, 2 i 3 niniejszego artykułu, jeżeli przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa wykonuje usługi w drugim Umawiającym się Państwie:

1. za pośrednictwem osoby fizycznej obecnej w tym drugim Państwie przez okres lub okresy przekraczające łącznie 183 dni w każdym dwunastomiesięcznym okresie, lub
2. przez okres lub okresy przekraczające łącznie 183 dni w każdym dwunastomiesięcznym okresie i usługi te są wykonywane w ramach tego samego projektu lub związanych ze sobą projektów przez jedną lub więcej osób fizycznych wykonujących te usługi w tym drugim Państwie lub obecnych w tym Państwie w celu wykonywania tych usług,

i więcej niż 50 % dochodów brutto, które można przypisać do wykonywanej działalności gospodarczej prowadzonej przez to przedsiębiorstwo w ciągu tego okresu lub okresów, jest uzyskiwane z tytułu wykonywania usług w tym drugim Państwie przez te osoby fizyczne, wówczas działalność prowadzona w tym drugim Państwie polegająca na wykonywaniu tych usług będzie uważana za działalność prowadzoną poprzez zakład posiadany przez to przedsiębiorstwo w tym drugim Państwie, chyba że usługi te są ograniczone do usług, o których mowa w ustępie 5 niniejszego artykułu, które jeżeli są wykonywane za pośrednictwem stałej placówki, nie powodują powstania zakładu w związku z tą stałą placówką zgodnie z postanowieniami tego ustępu.

Generalnie do powstania zakładu przedsiębiorstwa na terytorium innego państwa niezbędne jest:

• istnienie „placówki działalności gospodarczej”, tj. pomieszczeń, a w pewnych okolicznościach maszyn i urządzeń,
  

• taka placówka musi mieć charakter stały, tzn. musi być utworzona w określonym miejscu, z pewnym stopniem trwałości,
  

• prowadzenie działalności przedsiębiorstwa za pośrednictwem tej stałej placówki
  

-oznacza to, że osoby, które w taki lub inny sposób są zależne od przedsiębiorstwa, prowadzą działalność przedsiębiorstwa w państwie, w którym stała placówka jest położona.

Za zakład mogą zostać uznane również swoiste działania gospodarcze przedsiębiorstwa prowadzone na terytorium innego państwa - w niniejszym przypadku określone w art. 5 ust. 4 Konwencji.

Przechodząc do przedmiotu niniejszego wniosku, należy stwierdzić, że usługi świadczone są przez Wnioskodawcę według zapotrzebowania norweskiego usługodawcy. Usługi te mają charakter najczęściej krótkoterminowy oraz wykonywane są bez udziału pracowników i podwykonawców. Dodatkowo na terenie Norwegii Wnioskodawca nie posiada stałej placówki, ani też nie będzie przebywał tam dłużej niż 183 dni. Na obecną chwilę 100% dochodów brutto przedsiębiorstwa Wnioskodawcy jest uzyskiwane z tytułu opisanych we wniosku usług na rzecz firmy z Norwegii.

Mając na względzie przedstawione we wniosku informacje oraz przytoczone wyżej przepisy, stwierdzić należy, że w związku ze świadczeniem usług w ramach prowadzonej działalności gospodarczej na rzecz firmy z Norwegii w ramach 12-miesięcznego kontraktu oraz uwzględniając charakter świadczonych usług, nienależący do prac budowlanych, konstrukcyjnych, montażowych lub instalacyjnych, a także nieprzebywanie na terytorium Norwegii ponad 183 dni w bieżącym roku, nie dojdzie do powstania zakładu w Norwegii, a tym samym całość uzyskiwanego z działalności gospodarczej dochodu podlega opodatkowaniu tylko w Polsce na zasadach przewidzianych w polskim prawie podatkowym.

Ad. 2)

Przepisy art. 7 ust. 1 ww. Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Norwegii wskazują, że zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi w drugim Umawiającym się Państwie działalność poprzez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność w ten sposób, to zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim Państwie, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej można je przypisać temu zakładowi.

Zdaniem Wnioskodawcy, mając na względzie regulacje ww. Konwencji między Rzecząpospolitą Polską, a Królestwem Norwegii, świadczenie w 2019 r. usług na rzecz firmy z siedzibą w Norwegii na podstawie obowiązującego kontraktu (do 31 maja 2019 r.) i późniejszej kontynuacji na podstawie jego przedłużenia lub zawarcia nowego kontraktu, których zakres przedmiotowy będzie zbieżny, nie spowoduje konieczności rozpoznania zakładu na terytorium Norwegii i przypisania mu zysków, a tym samym opodatkowania go na terytorium Norwegii i zastosowania odpowiedniej metody zapobiegającej podwójnemu opodatkowaniu. Mimo, że okres świadczonych usług (związania kontraktem) przekroczy 183 dni w danym roku podatkowym, to czas pobytu w Norwegii, a także w innych krajach, na różnych obiektach, ale w ramach świadczenia usług na rzecz firmy w Norwegii, nie przekroczy 183 dni w żadnym państwie. Zdaniem Wnioskodawcy nie zajdą żadne okoliczności określone w art. 5a pkt 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz art. 5 Konwencji i Wnioskodawca nie będzie zobligowany do rozpoznania zakładu na terytorium Norwegii, a tym samym całość uzyskanych dochodów z kontraktu z ww. firmą z Norwegii podlegać będzie opodatkowaniu wyłącznie na terytorium Polski.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Zauważyć należy, że rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k - 14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.