Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT3.4011.452.2018.1.PSZ
z 29 listopada 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 24 września 2018 r. (data wpływu 1 października 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie rozliczenia przychodów i kosztów uzyskania przychodów w związku z prowadzoną pozarolniczą działalnością gospodarczą – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 października 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie rozliczenia przychodów i kosztów uzyskania przychodów w związku z prowadzoną pozarolniczą działalnością gospodarczą.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Prowadzi Pan działalność gospodarczą w zakresie doradztwa podatkowego i prawnego. W przypadkach, w których wykonywanie danych czynności (np. udział jako pełnomocnik w ramach postępowania podatkowego, czy sądowo-administracyjnego) wiąże się z koniecznością ponoszenia określonych opłat (np. opłaty skarbowe od pełnomocnictw; opłaty sądowe, itp.) - dalej jako OPŁATY – ma Pan zamiar stosować z Klientami dwa rozwiązania wzajemnego sposobu rozliczania. Rozwiązania te będą umówione z Klientem, a ustalenia w tym zakresie będą miały postać umowy ustnej lub pisemnej. Mianowicie:

1. umawiając się z Klientem na dokonanie określonych czynności (np. reprezentowanie w ramach postępowania podatkowego) ustala Pan wynagrodzenie w kwocie X, które nie obejmuje żadnych OPŁAT, do wniesienia których zobowiązany jest Klient (czy to samodzielnie, czy solidarnie wraz z pełnomocnikiem). Klient w takim wypadku reguluje te OPŁATY albo samodzielnie albo przesyła/przekazuje Panu niezbędne na te środki, które następnie przekazuje Pan do określonych instytucji poprzez przelewy bankowe,
2. umawiając się z Klientem na dokonanie określonych czynności (np. reprezentowanie w ramach postępowania sądowo-administracyjnego) ustala Pan wynagrodzenie w kwocie X, które obejmuje także Pana zobowiązanie do pokrycia wszelkich OPŁAT związanych z prowadzoną sprawą (np. wpis sądowy; zasądzone od Klienta koszty postępowania, opłaty skarbowe, itp.). W ten sposób Klient uiszczając kwotę wynagrodzenia X ma pewność ile będzie kosztowała go dana sprawa, nie martwi się koniecznością wnoszenia żadnych dodatkowych OPŁAT ponad kwotę wynagrodzenia - wszelkie te obowiązki ciążą bowiem na Panu - czyli jego pełnomocniku, do czego zobowiązuje się Pan umownie.

W związku z powyższym opisem zadano m. in. następujące pytania.

1. Czy w przypadku określonym w pkt 1, wartość przekazywanych przez Klienta środków (w celu pokrycia przez Pana OPŁAT) na Pana rachunek bankowy albo w formie gotówkowej, stanowi dla Pana przychód z prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej?
2. Czy w przypadku określonym w pkt 2 ponoszone przez Pana OPŁATY stanowią koszty uzyskania przychodów z prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej?

Zdaniem Wnioskodawcy, w opisanej sytuacji nie występuje przychód z tytułu prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej, gdyż w opisanych okolicznościach działa Pan wyłącznie jako pośrednik przekazujący środki pieniężne Klienta na rzecz określonej instytucji jako wymagane przepisami OPŁATY. Nie są to więc (w rozumieniu art. 14 ust. 1 ustawy o PIT) kwoty należne Panu. Na podstawie umowy z Klientem nie ma Pan możliwości dochodzenia kwot nieuiszczonych przez Klienta OPŁAT (od Klienta) na podstawie łączącego kontraktu.

Odnosząc się do pytania nr 2, w Pana ocenie, w takiej sytuacji ponoszone OPŁATY stanowią koszty uzyskania przychodów z tytułu prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej, o których mowa w art. 22 ust. 1 ustawy o PIT.

Dzieje się tak przez wzgląd, że poniesienie przez Pana OPŁAT posiada wszystkie cechy kosztu podatkowego, o czym mowa w ww. przepisie ustawy o PIT. Mianowicie na podstawie umowy z Klientem zobowiązuje się Pan do pokrycia OPŁAT, co rodzi po Pana stronie zobowiązanie do podjęcia określonego działania i poniesienia określonych kosztów. Klient jako strona umowy (mając na względzie także zasadę swobody umów) może zatem oczekiwać od swojego pełnomocnika, że po uiszczeniu wynagrodzenia w kwocie X, ten dokona wszelkich niezbędnych OPŁAT, które będą wymagane w ramach danego postępowania. Co więcej, w przypadku braku poniesienia przez Pana tych opłat, Klient uzyska roszczenie do swojego pełnomocnika o nieprawidłowe wykonanie umowy. Poniesienie takiego wydatku jest zatem uzasadnione z Pana perspektywy (w innym wypadku naraża się Pan na odpowiedzialność w związku z niewykonaniem zobowiązania umownego) i przez to związane z prowadzoną działalnością gospodarczą; służy uzyskaniu przychodu (Klient zawarł bowiem z Panem umowę i wpłacił określone wynagrodzenie); jest definitywne, bo OPŁATY są przez Pana fizycznie dokonane; nie jest wyłączone z katalogu kosztów podatkowych poprzez wskazanie w ramach art. 23 ust. 1 ustawy o PIT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2018 r., poz. 1509 ze zm.), za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Literalna wykładnia powołanego powyżej przepisu prowadzi do wniosku, że do przychodów podatkowych zalicza się tylko takie przychody, które w danym momencie są trwałe, definitywne i bezwarunkowe. W konsekwencji, do przychodów podatkowych, podatnik winien zaliczyć tylko takie przychody, które są mu należne. Nie będą to zatem jakiekolwiek przychody, lecz przychody, w stosunku do których podatnikowi przysługiwać będzie prawo do ich otrzymania i które stanowić będą jego trwałe przysporzenie majątkowe.

W myśl art. 14 ust. 2 pkt 2 przychodem z działalności gospodarczej są również dotacje, subwencje, dopłaty, z zastrzeżeniem ust. 3 pkt 13, i inne nieodpłatne świadczenia otrzymane na pokrycie kosztów albo jako zwrot wydatków, z wyjątkiem gdy przychody te są związane z otrzymaniem, zakupem albo wytworzeniem we własnym zakresie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, od których, zgodnie z art. 22a-22o, dokonuje się odpisów amortyzacyjnych.

Jednakże w myśl art. 14 ust. 3 pkt 3a ww. ustawy, do przychodów, o których mowa w ust. 1 i 2, nie zalicza się zwróconych innych wydatków niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że prowadzi Pan działalność gospodarczą w zakresie doradztwa podatkowego i prawnego. W przypadkach, w których wykonywanie danych czynności (np. udział jako pełnomocnik w ramach postępowania podatkowego, czy sądowo-administracyjnego) wiąże się z koniecznością ponoszenia określonych opłat – ma Pan zamiar stosować z Klientami dwa rozwiązania wzajemnego sposobu rozliczania.

Rozwiązania te będą umówione z Klientem, a ustalenia w tym zakresie będą miały postać umowy ustnej lub pisemnej. Mianowicie:

1. umawiając się z Klientem na dokonanie określonych czynności (np. reprezentowanie w ramach postępowania podatkowego) ustala Pan wynagrodzenie w kwocie X, które nie obejmuje żadnych OPŁAT, do wniesienia których zobowiązany jest Klient (czy to samodzielnie, czy solidarnie wraz z pełnomocnikiem). Klient w takim wypadku reguluje te OPŁATY albo samodzielnie albo przesyła/przekazuje Panu niezbędne na te środki, które następnie przekazuje Pan do określonych instytucji poprzez przelewy bankowe,
2. umawiając się z Klientem na dokonanie określonych czynności (np. reprezentowanie w ramach postępowania sądowo-administracyjnego) ustala Pan wynagrodzenie w kwocie X, które obejmuje także Pana zobowiązanie do pokrycia wszelkich OPŁAT związanych z prowadzoną sprawą (np. wpis sądowy; zasądzone od Klienta koszty postępowania, opłaty skarbowe, itp.). W ten sposób Klient uiszczając kwotę wynagrodzenia X ma pewność ile będzie kosztowała go dana sprawa, nie martwi się koniecznością wnoszenia żadnych dodatkowych OPŁAT ponad kwotę wynagrodzenia - wszelkie te obowiązki ciążą bowiem na Panu - czyli jego pełnomocniku, do czego zobowiązuje się Pan umownie.

Mając na uwadze przedstawione zdarzenie przyszłe oraz powołane przepisy stwierdzić należy, że w pierwszej z opisanych sytuacji, jeżeli w istocie działa Pan jako pośrednik w imieniu, na rzecz i rachunek klientów celem uiszczenia opłat o których mowa w pkt 1, to kwoty jakie otrzymuje od klientów na pokrycie ww. wydatków nie stanowią przychodu z prowadzonej działalności gospodarczej, gdyż kwoty przez niego otrzymane z tego tytułu nie są kwotami należnymi z tytułu wykonywania usług na rzecz klientów.

Odnosząc się natomiast do zawartego we wniosku pytania drugiego, wskazać należy, że zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu, winien, w myśl powołanego wyżej przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

• pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub ze źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,
• nie znajdować się na liście wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ustawy,
• być właściwie udokumentowany.

Nadmienić należy, że nie każdy wydatek ponoszony w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą stanowić może koszt uzyskania przychodów. Skoro ustawodawca wyraźnie wiąże koszty uzyskania przychodów z celem osiągnięcia przychodów, to ten cel musi być widoczny, a ponoszone koszty winny ten cel realizować lub co najmniej zakładać go jako realny. Dlatego też każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Zgodnie z treścią wniosku, w niektórych umowach planuje Pan zobowiązać się do pokrycia wszelkich opłat związanych z prowadzoną sprawą. Obowiązek ponoszenia opłat ciążył będzie na Panu, natomiast klient uiszczając kwotę wynagrodzenia nie będzie ponosił żadnych dodatkowych opłat. Kwota wynagrodzenia obejmie powyższe wydatki. Wydatki te stanowić będą elementy kalkulacyjne świadczonej przez Pana usługi związanej z reprezentowaniem klienta w ramach postępowania sądowo-administracyjnego.

Uznać zatem należy, że ponoszone wydatki związane są z przychodami prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej. Ponadto, wydatki te nie zostały wymienione w katalogu wydatków nieuznawanych za koszt uzyskania przychodów zawartym w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając więc na uwadze powołane przepisy oraz zaprezentowany opis zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, że skoro według postanowień konkretnej umowy to na Panu spoczywał będzie ciężar poniesienia opłat (wpis sądowy, zasądzone od Klienta koszty postępowania, opłaty skarbowe), wydatki z tego tytułu, które poniesie Pan we własnym imieniu i na własny koszt, mogą być uznane za koszt podatkowy jako związane z usługą, którą wykonuje Pan w ramach działalności gospodarczej.

Reasumując, przy takim skonstruowaniu umowy z klientem, przysługuje Panu prawo zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych z tytułu należnych opłat wskazanych w pkt 2 w opisie zdarzenia przyszłego.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Końcowo zastrzec należy, że przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku.

Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.