2018.12.03 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-3.4013.228.2018.1.JS
z 3 grudnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 30 września 2018 r. (data wpływu 3 października 2018 r.), uzupełnionego pismem z dnia 9 października 2018 r. (data wpływu 10 października 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie stosowania dziesiętnej wielokrotności kilograma na fakturach sprzedaży wyrobów węglowych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 października 2018 r. wpłynął wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie stosowania dziesiętnej wielokrotności kilograma na fakturach sprzedaży wyrobów węglowych. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 9 października 2018 r. (data wpływu 10 października 2018 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Art. 1 pkt 7 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. o zmianie ustawy o podatku akcyzowym oraz ustawy - Prawo celne (Dz. U. z 2018 r., poz. 1697) stanowi m.in. o konieczności wystawiania przez sprzedawcę wyrobów węglowych faktur, w przypadku sprzedaży wyrobów węglowych na terytorium kraju finalnemu nabywcy węglowemu.

Wątpliwości, odnośnie stosowania budzi art. 31a ust. 3a w brzmieniu:

„Faktura, o której mowa w ust. 3 pkt 1 lit. a zawiera pozycję CN wyrobów węglowych oraz ich ilość wyrażoną w kilogramach”.

Obecnie w obrocie wyrobów węglowych poczynając od górnictwa, przez pośredników handlowych i na finalnych sprzedawcach kończąc podstawową jednostką masy stosowaną na dokumentach sprzedaży, dokumentach magazynowych i przewozowych jest: 1 tona = 10₃ kg – zgodnie Rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 listopada 2006 r. w sprawie legalnych jednostek miar (Załącznik nr 2, Tabela 4) do ustawy z dnia 11 maja 2001 r. Prawo o miarach.

W Rozdziale 2 ustawy z dnia 11 maja 2001 r. Prawo o miarach czytamy m.in.:

„Legalne jednostki miar i państwowe wzorce jednostek miar.

Art. 5. 1. Legalnymi jednostkami miar są:

jednostki Międzynarodowego Układu Jednostek Miar (SI);
jednostki nienależące do Międzynarodowego Układu Jednostek Miar (SI), dopuszczone do stosowania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
dziesiętne podwielokrotności i wielokrotności jednostek, o których mowa w pkt 1 i 2.

2. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia:

legalne jednostki miar nienależące do Międzynarodowego Układu Jednostek Miar (SI), które mogą być stosowane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
nazwy, definicje i oznaczenia legalnych jednostek miar,
przedrostki i ich oznaczenia przeznaczone do tworzenia dziesiętnych podwielokrotności i wielokrotności legalnych jednostek miar,
zasady pisowni oznaczeń legalnych jednostek miar

przy uwzględnieniu zobowiązań wynikających z wiążących Rzeczpospolitą Polską umów międzynarodowych”.

Zgodnie z § 7.1. Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 listopada 2006 r. w sprawie legalnych jednostek miar:

„Tworzenie dziesiętnych podwielokrotności i wielokrotności zarówno przy użyciu nazw, jak i oznaczeń, odbywa się w następujący sposób:

przed nazwą (oznaczeniem) jednostki miary umieszcza się, bez przerwy oddzielającej lub jakiegokolwiek innego znaku, nazwę (oznaczenie) przedrostka;
do nazwy (oznaczenia) jednostki miary dołącza się tylko jedną nazwę (oznaczenie) przedrostka;
dziesiętne podwielokrotności i wielokrotności kilograma
wyraża się przez dołączenie odpowiednio:
1. nazwy przedrostka do nazwy „gram”,
2. oznaczenia przedrostka do oznaczenia „g”.”

Załącznik nr 3 Rozporządzenia Rasy Ministrów z dnia 30 listopada 2006 r. w sprawie legalnych jednostek miar określa: nazwy i oznaczenia przedrostków wyrażających mnożniki dziesiętne służące do tworzenia dziesiętnych podwielokrotności i wielokrotności jednostek miar.

Odnosząc się do art. 1 pkt 7 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. o zmianie ustawy o podatku akcyzowym oraz ustawy – Prawo celne, stosowanie kilogramów zamiast ton (Mg) jako ilości na fakturach sprzedaży wyrobów węglowych niesie ze sobą błędy rachunkowe związane z przyjmowaniem towarów na magazyn i ustalaniem jednostkowej ceny zakupu.

Jak wskazano wcześniej, w obrocie wyrobów węglowych ogólnie przyjętą jednostką jest 1 tona (1 Mg).

Przykład:

Masa zakupionych wyrobów węglowych to 24,96 tony (Mg) = 24960 kg

Cena jednostkowa netto 1 tony (1000 kg) zakupionych wyrobów węglowych podana na fakturze zakupu to = 587 PLN

Wartość netto zakupionych wyrobów węglowych: 24,96 tony (Mg) x 587 PLN = 14651,52 PLN Przeliczenie na jednostkową cenę netto za 1 kg (w związku ze zmianą jednostki masy):

587 PLN/1000 kg = 0,587 PLN

Zgodnie z ustawą z dnia 9 maja 2014 r. o informowaniu o cenach towarów i usług:

„ Art. 3. 1. Użyte w ustawie określenia oznaczają:

cena – wartość wyrażona w jednostkach pieniężnych, którą kupujący jest obowiązany zapłacić przedsiębiorcy za towar lub usługę;
cena jednostkowa towaru (usługi) - cenę ustaloną za jednostkę określonego towaru (usługi), którego ilość lub liczba jest wyrażona w jednostkach miar w rozumieniu przepisów o miarach.”

Zgodnie z zasadami wystawiania faktur: ,.Kwoty wykazywane w fakturze zaokrągla się do pełnych groszy, przy czym końcówki poniżej 0,5 grosza pomija się, a końcówki od 0,5 grosza zaokrągla się do 1 grosza.”

W związku z powyższym:

cena jednostkowa netto za 1 kg (po zaokrągleniu) wyniesie 0,59 PLN

wartość towarów (masa w kg x cena jednostkowa netto za 1 kg) wyniesie: 24960 kg x 0,59 PLN = 14726,40 PLN

Różnica wartości zakupionych wyrobów węglowych po zmianie jednostki masy:

wartość towarów przy masie w kilogramach – wartość towarów przy masie w tonach (Mg)

14726,40 PLN – 14651,52 PLN = 74,88 PLN

Powyższy przykład obliczeniowy związany ze zmianą jednostki masy na 1 kilogram ukazuje błędy rachunkowe związane z przyjmowaniem towarów na magazyn i ustalaniem jednostkowej ceny zakupu w kilogramach.

Od 1 lipca 2018 r. wszyscy podatnicy, którzy prowadzą księgi podatkowe i wytwarzają dowody księgowe w formie elektronicznej, przekazują struktury JPK_MAG na żądanie organów podatkowych. Struktura JPK dla obrotu magazynowego (JPK_MAG) zawiera:

Obrót magazynowy (zwany obrotem materiałowym i towarowym) jest obszarem podlegającym dokumentowaniu przez jednostki prowadzące księgi rachunkowe w ramach ksiąg pomocniczych.

Obrót magazynowy obejmuje swoim zakresem zdarzenia i operacje gospodarcze związane głównie z rzeczowymi aktywami obrotowymi. Są to:

materiały nabyło w celu zużycia na własne potrzeby,
wytworzone lub przetworzone przez jednostkę produkty gotowe (wyroby i usługi) zdatne do sprzedaży lub w toku produkcji,
półprodukty oraz towary nabyte w celu odprzedaży w stanie nieprzetworzonym, jeśli są przeznaczone do zbycia lub zużycia w ciągu 12 miesięcy od dnia bilansowego lub w ciągu normalnego cyklu operacyjnego właściwego dla danej działalności, jeżeli trwa on dłużej niż 12 miesięcy.

Struktura JPK_MAG odzwierciedla ruchy w magazynie rzeczowych aktywów obrotowych (zwiększenia, zmniejszenia, przesunięcia). Opisuje ona wymagane i opcjonalne elementy czterech typów dokumentów (PZ, WZ, RW i MM) Zakres informacji wymaganych dla tych dokumentów wynika z regulacji art. 21 ustawy o rachunkowości oraz poszczególnych ustaw podatkowych.

Struktura JPK_MAG posługuje się pojęciem „Magazyn” - to konto ksiąg pomocniczych prowadzone dla rzeczowych aktywów obrotowych (na którym ewidencjonowane są ruchy w magazynie tych składników majątku) na dany moment.

Obowiązek prowadzenia między innymi ksiąg pomocniczych dla operacji zakupu (obce faktury i inne dowody, ze szczegółowością niezbędną do wyceny składników aktywów i do celów podatkowych) regulują przepisy ustawy o rachunkowości z dnia 29 września 1994 r.

Kierownik jednostki uwzględniając rodzaj i wartość poszczególnych grup rzeczowych składników aktywów obrotowych posiadanych przez jednostkę, podejmuje decyzję o stosowaniu jednej z następujących metod prowadzenia kont ksiąg pomocniczych dla tych grup składników:

ewidencję ilościowo-wartościową – w której dla każdego składnika ujmuje się obroty i stany w jednostkach naturalnych i pieniężnych.
ewidencję ilościową obrotów i stanów – prowadzoną dla poszczególnych składników lub ich jednorodnych grup wyłącznie w jednostkach naturalnych. Wartość stanu wycenia się przynajmniej na koniec okresu sprawozdawczego, za który następują rozliczenia z budżetem z tytułu podatku dochodowego, dokonane na podstawie danych rzeczywistych,
ewidencję wartościową obrotów i stanów towarów oraz opakowań – prowadzoną dla punków obrotu detalicznego lub miejsc składowania, której przedmiotem zapisów są tylko przychody, rozchody i stany całego zapasu,
odpisywania w koszty wartości materiałów i towarów na dzień ich zakupu lub produktów gotowych w momencie ich wytworzenia, połączone z ustalaniem stanu tych składników aktywów i jego wyceny oraz korekty kosztów o wartość tego stanu, nie później niż na dzień bilansowy[1].

Zapisy w księgach rachunkowych dokonywane są na podstawie dowodów księgowych. Do dowodów księgowych zaliczamy także dowody wewnętrzne własne, które są związane z operacjami gospodarczymi przeprowadzonymi w danej jednostce.

Każdy dowód wewnętrzny musi zawierać co najmniej dane wymienione w art. 21 ust. 1 ustawy o rachunkowości.

Struktura JPK MAG zawiera dowody wewnętrzne dokumentujące:

przychody:
- dowód PZ - dokument potwierdzający zwiększenie stanu magazynowego,
rozchody:
- dowód WZ - dokument potwierdzający zmniejszenie stanu magazynowego z tytułu wydania na zewnątrz,
- dowód RW - dokument potwierdzający zmniejszenie stanu magazynowego z tytułu zużycia na potrzeby jednostki,
- dowód MM - dokument potwierdzający zwiększenie i zmniejszenie stanu magazynowego związane z przesunięciami między magazynami jednostki.

„Broszura informacyjna dot. struktury JPK_MAG (1)

Sekcja PZ składa się następujących zestawień danych:

PZWartosc - zawiera zestawienie ogólnych danych z dokumentów PZ. W jednym rekordzie znajdują się dane dotyczące jednego dokumentu PZ m.in.: numer i data dokumentu PZ, data otrzymania towaru, wartość łączna dokumentu, dostawca (kontrahent).

PZWiersz - zawiera zestawienie szczegółowych danych dotyczących towaru/materiału opisanego w jednej pozycji dokumentu PZ. Jednemu rekordowi (wierszowi) PZWartosc może odpowiadać jeden lub więcej rekordów (wierszy) PZWiersz.

PZCtrl - zawiera sumy kontrolne umożliwiające sprawdzenie poprawności wprowadzonych/ wyeksportowanych danych.

Struktura sekcji PZ została zilustrowana na schemacie 6.

Schemat 6. Struktura sekcji PZ.

Schemat 1 – Załącznik PDF

Elementy (tabele) sekcji PZ i ich opisy

Element PZWartosc

Struktura elementu PZWartosc w sekcji PZ została zilustrowana na schemacie 7.

Schemat 7. Struktura elementu PZWartosc w sekcji PZ.

Schemat 2 – załącznik PDF

Opis pól w Elemencie PZWartosc. Opisy poszczególnych pól elementu PZ Wartość zostały ujęte w tabeli 6.

Tabela 6. Opis pól składających się na element PZWartosc.

Nazwa pola Opis pola

NumerPZ Numer dokumentu PZ

(pole znakowe, np. 12/P/2018)

DataPZ Data sporządzenia dokumentu PZ

(np. 2018-04-01)

WartoscPZ Wartość (razem) dokumentu PZ

(np. 123444.00)

DataOtrzymaniaPZ Data otrzymania towaru/materiału

(2018-04-01)

Dostawca Nazwa podmiotu będącego dostawcą towaru/materiałów

NumerFaPZ Numer faktury, specyfikacji dotyczącej przyjętego dokumentem PZ towaru/materiału (pole znakowe, np. 12FV2018) (opcjonalnie)

DataFaPZ Data faktury lub specyfikacji dotyczącej przyjętego dokumentem PZ towaru/materiału (2018-04-01) (opcjonalnie)

Element PZWiersz

Struktura elementu PZWiersz w sekcji PZ została zilustrowana na schemacie 8.

Schemat 8. Struktura elementu PZWiersz w sekcji PZ.

Schemat 3 – załącznik PDF

Każdy rekord (wiersz) zawiera dane dotyczące jednej pozycji dokumentu PZ.

Opisy poszczególnych pól elementu PZWiersz zostały ujęte w tabeli 7.

Tabela 7. Opis pól składających się na element PZWiersz.

Broszura informacyjna dot. struktury JPK_MAG(1)

Nazwa pola Opis pola

Numer2PZ Numer dokumentu PZ (pole znakowe, np. 12/P/2018).

Pole powinno mieć taką samą wartość, co pole NumerPZ, w elemencie PZWartosc

KodTowaruPZ Kod towaru, o ile jest stosowany w podmiocie (opcjonalnie)

NazwaTowaruPZ Nazwa zgodnie z nazewnictwem przyjętym w podmiocie (pole znakowe)

IloscTowaruPZ Ilość przyjętego towaru/materiału (pole numeryczne, dane mogą być podawane z dokładnością do 6 miejsc po przecinku np. 12.345678)

JednostkaMiaryPZ Jednostka miary (pole znakowe)

CenaJednPZ Cena jednostkowa towarów/materiału/opakowania podana z dokładnością do 2 miejsc dziesiętnych (np. 1234.36)

WartoscPozycjiPZ Wartość pozycji towaru/materiału (np. 1234.56)

Zmiana jednostki masy niesie ze sobą błędy ewidencjonowania ilościowo-wartościowego, które w konsekwencji przekładają się na błędy ilościowe i kwotowe w pliku JPK_MAG: WartoscPZ, JednostkaMiaryPZ, CenaJednPZ.

Odnosząc się do art. 1 pkt 7 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. o zmianie ustawy o podatku akcyzowym oraz ustawy – Prawo celne, konsekwencją wystawiania przez sprzedawcę wyrobów węglowych faktur, zawierających pozycję CN wyrobów węglowych oraz ich ilość wyrażoną w kilogramach, będą błędy rachunkowe, za które przedsiębiorca może zostać ukarany.

Spółka zauważa, iż:

Art. 88 pkt 6 Obwieszczenia Marszałka Sejmu Rzeczpospolitej Polskiej z dnia 10 maja 2018 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o podatku akcyzowym, brzmi:

„Do celów poboru akcyzy ustala się wartości opałowe wyrobów węglowych, które wynoszą odpowiednio:

23,8 GJ/1000 kilogramów dla węgla objętego pozycją CN 2701;
8,6 GJ/1000 kilogramów dla węgla brunatnego objętego pozycją CN 2702;
27,5 GJ/1000 kilogramów dla koksu objętego pozycją CN 2704”.

Dlatego zasadnym wydaje się stosowanie jednolitej jednostki miary w całym obrocie wyrobów węglowych wyrażonej jako dziesiętnej wielokrotności kilograma: 1 tona = 10₃ kg lub 1 Mg = 10₃ kg, ponieważ takie ujednolicenie jednostki masy nie powoduje konsekwencji karnych dla przedsiębiorców.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy prawidłowym będzie stosowanie dziesiętnej wielokrotności kilograma na fakturach sprzedaży wyrobów węglowych na terytorium kraju finalnemu nabywcy węglowemu: l tona = 10₃ kg lub 1 Mg = 10₃ kg, stosując się do art. 1 pkt 7 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. o zmianie ustawy o podatku akcyzowym oraz ustawy – Prawo celne?

Zdaniem Wnioskodawcy, art. 1 pkt 7 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. o zmianie ustawy o podatku akcyzowym oraz ustawy – Prawo celne (Dz. U. z 2018 r., poz. 1697) stanowi m.in. o konieczności wystawiania przez sprzedawcę wyrobów węglowych faktur, w przypadku sprzedaży wyrobów węglowych na terytorium kraju finalnemu nabywcy węglowemu.

Wątpliwości, odnośnie stosowania budzi art. 3la ust. 3a w brzmieniu:

„Faktura, o której mowa w ust. 3 pkt 1 lit. a zawiera pozycje CN wyrobów węglowych oraz ich ilość wyrażoną w kilogramach.”

Stosowanie kilogramów zamiast ton (Mg) jako ilości na fakturach sprzedaży wyrobów węglowych na terytorium kraju finalnemu nabywcy węglowemu, niesie ze sobą błędy rachunkowe związane z przyjmowaniem towarów na magazyn i ustalaniem jednostkowej ceny zakupu.

Zmiana jednostki masy niesie ze sobą błędy ewidencjonowania ilościowo-wartościowego, które w konsekwencji przekładają się na błędy ilościowe i kwotowe w pliku JPKMAG: WartoscPZ, JednostkaMiaryPZ, CenaJednPZ.

Dlatego zasadnym wydaje się stosowanie jednolitej jednostki miary w całym obrocie wyrobów węglowych wyrażonej jako dziesiętnej wielokrotności kilograma: 1 tona = 10₃ kg lub 1 Mg = 10₃ kg.

Ujednolicenie jednostki masy nie powoduje:

błędów rachunkowych związanych z przyjmowaniem towarów na magazyn i ustalaniem jednostkowej ceny zakupu.
błędów ewidencjonowania ilościowo-wartościowego, które w konsekwencji przekładają się na błędy ilościowe i kwotowe w pliku JPK_MAG,
konsekwencji karnych dla przedsiębiorców.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Ustawa z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2018 r., poz. 1114 ze zm.), zwana dalej „ustawą”, „ustawa o podatku akcyzowym”, określa opodatkowanie podatkiem akcyzowym, zwanym dalej „akcyzą”, wyrobów akcyzowych oraz samochodów osobowych, organizację obrotu wyrobami akcyzowymi, a także oznaczanie znakami akcyzy (art. 1 ust. 1 ustawy).

W myśl art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy, wyroby akcyzowe to wyroby energetyczne, energia elektryczna, napoje alkoholowe, wyroby tytoniowe, susz tytoniowy, płyn do papierosów elektronicznych oraz wyroby nowatorskie, określone w załączniku nr 1 do ustawy.

Wyroby węglowe to wyroby energetyczne, określone w poz. 19-21 załącznika nr 1 do ustawy (art. 2 ust. 1 pkt 1a ustawy).

Stosownie do art. 9a ust. 1 pkt 1 ustawy, w przypadku wyrobów węglowych przedmiotem opodatkowania akcyzą jest sprzedaż wyrobów węglowych na terytorium kraju finalnemu nabywcy węglowemu.

Podatnikiem akcyzy, zgodnie z art. 13 ust. 1 pkt 10 ustawy, jest osoba fizyczna, osoba prawna oraz jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, która dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu akcyzą lub wobec której zaistniał stan faktyczny podlegający opodatkowaniu akcyzą, w tym podmiot będący pośredniczącym podmiotem węglowym, używającym wyrobów węglowych.

Zgodnie z art. 31a ust. 1 pkt 1 ustawy, zwalnia się od akcyzy czynności podlegające opodatkowaniu, których przedmiotem są wyroby węglowe przeznaczone do celów opałowych:

w procesie produkcji energii elektrycznej;
w procesie produkcji wyrobów energetycznych;
przez gospodarstwo domowe, organ administracji publicznej, jednostkę Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, podmiot systemu oświaty, o którym mowa w art. 2 ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. - Prawo oświatowe (Dz. U. z 2017 r. poz. 59, 949 i 2203 oraz z 2018 r. poz. 650), żłobek i klub dziecięcy, o których mowa w ustawie z dnia 4 lutego 2011 r. o opiece nad dziećmi w wieku do lat 3 (Dz. U. z 2018 r. poz. 603 i 650), podmiot leczniczy, o którym mowa w art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (Dz. U. z 2018 r. poz. 160, 138 i 650), jednostkę organizacyjną pomocy społecznej, o której mowa w art. 6 pkt 5 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 2017 r. poz. 1769 i 1985 oraz z 2018 r. poz. 650 i 700), organizacje, o których mowa w art. 3 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz. U. z 2018 r. poz. 450, 650 i 723);
do przewozu towarów i pasażerów koleją;
do łącznego wytwarzania ciepła i energii elektrycznej;
w pracach rolniczych, ogrodniczych, w hodowli ryb, oraz w leśnictwie;
w procesach mineralogicznych, elektrolitycznych i metalurgicznych oraz do redukcji chemicznej;
przez zakład energochłonny wykorzystujący wyroby węglowe, w którym wprowadzony został w życie system prowadzący do osiągania celów dotyczących ochrony środowiska lub do podwyższenia efektywności energetycznej;

Zgodnie z art. 31a ust. 3 pkt 1 ustawy, warunkiem zwolnienia, o którym mowa w ust. 1, jest w przypadku sprzedaży wyrobów węglowych na terytorium kraju finalnemu nabywcy węglowemu - wystawienie przez podmiot sprzedający wyroby węglowe dokumentu dostawy lub faktury, jeżeli określa ona pozycję CN wyrobów węglowych, ich ilość w kilogramach i ich przeznaczenie uprawniające do zwolnienia od akcyzy, oraz potwierdzenie podpisem nabycia tych wyrobów przez finalnego nabywcę węglowego.

Wskazać należy, że od 1 stycznia 2019 r., zmianie ulegają przepisy ustawy o podatku akcyzowym wynikające z wejścia w życie ustawy z 20 lipca 2018 r. o zmianie ustawy o podatku akcyzowym oraz ustawy – Prawo celne (Dz. U. z 2018, poz. 1697, dalej jako „ustawa zmieniająca”).

Na podstawie art. 1 pkt 7 lit. a ustawy zmieniającej, przepis m.in. art. 31a ust. 3 pkt 1 ustawy o podatku akcyzowym otrzymuje brzmienie: „1) w przypadku sprzedaży wyrobów węglowych na terytorium kraju finalnemu nabywcy węglowemu:

wystawienie przez sprzedawcę wyrobów węglowych faktury albo
sporządzenie przez sprzedawcę wyrobów węglowych listy finalnych nabywców węglowych uprawnionych do odbioru deputatu węglowego

-oraz uzyskanie od finalnego nabywcy węglowego oświadczenia, że nabywane wyroby węglowe są przeznaczone do celów uprawniających do zwolnienia od akcyzy”.

Zgodnie z art. 1 pkt 7 lit. b ustawy zmieniającej, w art. 31a ustawy o podatku akcyzowym, po ust. 3 dodaje się m.in. ust. 3a w brzmieniu: „3a. Faktura, o której mowa w ust. 3 pkt 1 lit. a, zawiera pozycję CN wyrobów węglowych oraz ich ilość wyrażoną w kilogramach”.

Stosownie zaś do art. 1 pkt 7 lit. c w zw. z art. 13 ustawy zmieniającej, z dniem 1 stycznia 2019 r. uchylony zostanie art. 31a ust. 4 ustawy o podatku akcyzowym.

Wskazać należy, że w świetle przepisów prawa podatkowego, faktury są dokumentami potwierdzającymi rzeczywiste transakcje gospodarcze dokonywane przez podatnika. Faktura pełni szczególną rolę dowodową, dlatego też niezwykle istotne jest uwzględnienie i prawidłowe oznaczenie wszystkich niezbędnych elementów faktury.

Zgodnie z opisem zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca dokonuje m.in. sprzedaży wyrobów węglowych na rzecz finalnych nabywców węglowych na terytorium kraju. Wątpliwości Wnioskodawcy budzi przepis art. 31a ust. 3a w brzmieniu od 1 stycznia 2019 r., tj. „Faktura, o której mowa w ust. 3 pkt 1 lit. a, zawiera pozycję CN wyrobów węglowych oraz ich ilość wyrażoną w kilogramach”. W przedmiotowej sprawie, Wnioskodawca planuje wystawianie faktur na rzecz finalnych nabywców węglowych, stosując jednostkę miary w postaci dziesiętnej wielokrotności kilograma, tj. 1 tona = 10₃ kg lub 1 Mg = 10₃ kg.

Należy podkreślić, że przepis art. 31a ust. 3a w brzmieniu od 1 stycznia 2019 r. wyraźnie stanowi, że faktura, o której mowa w ust. 3 pkt 1 lit. a tego artykułu, tj. wystawiona przez sprzedawcę wyrobów węglowych, musi zawierać po pierwsze – pozycję CN wyrobów węglowych, a także – ich ilość, wyrażoną w kilogramach. Oznacza to, że jednym z warunków koniecznych do zwolnienia od akcyzy w przypadku sprzedaży wyrobów węglowych na terytorium kraju finalnemu nabywcy węglowemu, jest wystawienie przez sprzedawcę na rzecz finalnego nabywcy węglowego faktury, zawierającej łącznie oba wskazane w przepisie elementy.

Skoro zatem w stanie prawnym od 1 stycznia 2019 r. ustawodawca w treści przepisu art. 31a ust. 3 lit. a ustawy o podatku akcyzowym wprost wskazuje niezbędne dane, które muszą znaleźć się na fakturze wystawianej na rzecz finalnego nabywcy węglowego, tzn. pozycję CN oraz ilość wyrobów węglowych w kilogramach, oznacza to, że odnosząc się do miary w postaci kilograma, wymagane jest stosowanie takiej dokładności (w celu zastosowania zwolnienia od podatku).

Przy czym, wskazać należy, że powyższe nie wyklucza podawania na fakturze ilości wyrobów węglowych również w dziesiętnych wielokrotnościach kilograma (tonach, Mg), w przypadku dokumentowania sprzedaży tych wyrobów o takich ilościach na rzecz finalnych nabywców węglowych.

Reasumując, dopuszczalne jest wystawianie faktury dokumentującej sprzedaż wyrobów węglowych na rzecz finalnego nabywcy węglowego stosując jednostkę miary jako dziesiętną wielokrotność kilograma, tj. „1 tona = 10₃ kg” lub „1 Mg = 10₃ kg” z odpowiednią ilością miejsc po przecinku.

Stanowisko Wnioskodawcy należało zatem uznać za prawidłowe.

Końcowo, Organ pragnie podkreślić, że istotą wykładni w interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego jest ustalenie (wyjaśnienie) znaczenia określonego przepisu prawnego, nasuwającego z różnych względów wątpliwości w sferze stosowania prawa. Wykładnia ani nic nie dodaje, ani nic nie ujmuje z treści przepisu, a jedynie wyjaśnia jego treść i znaczenie. Celem wykładni nie zatem jest tworzenie nowych norm prawa czy ich modyfikacja, lecz ustalenie treści norm wysłowionych w analizowanych przepisach.

Interpretacje indywidualne wydawane w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej, stanowią formę wyrażenia stanowiska, w jaki sposób należy interpretować oraz stosować przepisy prawa podatkowego w indywidualnej sprawie w odniesieniu do zaistniałego stanu faktycznego lub zdarzeń przyszłych. A zatem, rolą Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej przy wydawaniu interpretacji indywidualnej jest ocena stanowiska strony, w konkretnych opisanych we wniosku okolicznościach faktycznych. Organ ogranicza się jedynie do wykładni treści przepisów prawa podatkowego, potwierdzając istnienie lub nieistnienie określonych uprawnień i obowiązków ze sfery prawa podatkowego.

Jednocześnie wskazać należy, że w gestii Organu nie leży ocena działań faktycznych Wnioskodawcy wykraczających poza zakres przepisów prawa podatkowego wskazany we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej. W szczególności, Organ nie jest uprawniony do oceny prawidłowości wyliczeń w dowodach księgowych dla celów rachunkowych. Sposób ewidencjonowania zdarzeń gospodarczych w księgach rachunkowych Wnioskodawcy winien być zgodny z ustawą o rachunkowości, natomiast Organ uznaje go za element opisu zdarzenia przyszłego, niepodlegający weryfikacji. Ewentualne przeliczanie kwot jednostkowej ceny zakupu i wartości towarów w zależności od jednostki masy leży poza zakresem niniejszego wniosku.

Podobnie, kompetencją Organu nie jest ocena informacji podlegających przekazaniu Szefowi Krajowej Administracji Skarbowej za pomocą środków komunikacji elektronicznej w formacie jednolitego pliku kontrolnego (JPK) ani konsekwencje karne z tym związane, gdyż kwestia ta dotyczy w istocie kompetencji proceduralnych danego organu podatkowego, odnośnie ewentualnej prowadzonej przez niego kontroli czy czynności sprawdzających. Zagadnienia te nie mogą być zatem przedmiotem zapytania o wydanie interpretacji indywidualnej, wydawanej w trybie § 14c Ordynacji podatkowej.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego od 1 stycznia 2019 r., o ile przepisy te do daty obowiązywania nie ulegną zmianie.

Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Interpretacja została wydana w oparciu o zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku. Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin