INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 19 października 2011 r. (data wpływu 20 października 2011 r.) uzupełnionym pismem z dnia 28 grudnia 2011 r. (data wpływu 29 grudnia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży gruntu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 października 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży gruntu. Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem w dniu 29 grudnia 2011 r. o doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni wraz z mężem są właścicielami na zasadach małżeńskiej majątkowej wspólności ustawowej niezabudowanej nieruchomości stanowiącej działkę oznaczoną w rejestrze gruntów numerem 487/45 o pow. 2.21.22 ha. Z wypisu z rejestru gruntów wynika, iż ww. działka to grunty orne, natomiast z zaświadczenia jakie otrzymali z Urzędu Miasta Gminy wynika, iż przedmiotowa działka o nr 487/45 nie jest objęta planem zagospodarowania przestrzennego, a w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Miasta i Gminy powyższa działka znajduje się w symbolu G — tereny działalności gospodarczej (w tym przemysłu baz i składów).

Przedmiotową działkę Zainteresowana nabyła wraz z mężem dnia 27 października 1999 r. (akt notarialny), którą następnie mąż Wnioskodawczyni wprowadził do składników majątku firmy, której jest właścicielem, z zamiarem wykorzystania jej w prowadzonej działalności gospodarczej. Dnia 28 grudnia 2000 r. mąż Zainteresowanej podjął decyzję o wycofaniu z ewidencji środków trwałych firmy ww. gruntu jako nieprzydatnego do dalszej działalności przedsiębiorstwa i przekazaniu go do użytku prywatnego. Przedmiotowa działka od momentu jej zakupu do dnia jej wycofania z firmy nie została w ogóle wykorzystana w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Zainteresowana również prowadzi działalność gospodarczą i jako osoba fizyczna jest podatnikiem VAT.

Obecnie Zainteresowana chce wraz z mężem wydzielić i sprzedać część przedmiotowej działki. Wydzielona część jako działka otrzyma oznaczenie 487/52.

W uzupełnieniu do wniosku Zainteresowana wskazała, iż:

1. Przedmiotowy grunt nie był wykorzystywany od 2000 r. w działalności rolniczej.
2. Zainteresowana nie posiadała i nie posiada statusu rolnika ryczałtowego w rozumieniu art. 2 pkt 19 ww. ustawy, czyli rolnika dokonującego dostawy produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej lub świadczącego usługi rolnicze, korzystającego ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust.1 pkt 3 cyt. ustawy.
3. Przedmiotowy grunt nie był i nie jest udostępniany innym osobom, ani też nie był i nie jest wykorzystywany na potrzeby własne.
4. Zainteresowana wcześniej nie dokonywała sprzedaży gruntów.
5. Jedyną rzeczą było wystąpienie o podział działki, w celu wyodrębnienia z niej części, którą Wnioskodawczyni chce sprzedać.
6. W przyszłości Zainteresowana nie planuje dalszej sprzedaży gruntów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy zbycie ww. gruntu (sprzedaż), będącego majątkiem osobistym podatnika podlega opodatkowaniu podatkiem VAT...

Zdaniem Wnioskodawczyni, sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży nie jest działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Sprzedaż nawet kilkakrotna przedmiotów z majątku prywatnego osoby fizycznej, które nie są związane z działalnością gospodarczą oraz nie były nabyte w celu ich odsprzedaży, nie ma charakteru handlowego podlegającego opodatkowaniu podatkiem VAT.

Reasumując sprzedaż wydzielonej części przedmiotowego gruntu nie powinna podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT, gdyż w przedmiotowej transakcji Zainteresowana nie będzie występować jako podatnik VAT. Ponadto w sytuacji braku planu zagospodarowania przestrzennego o charakterze nieruchomości rozstrzyga rejestr gruntów, a nie studium zagospodarowania przestrzennego. To powoduje, że nawet w razie uznania Zainteresowanej za podatnika z tytułu sprzedaży, czynność ta będzie zwolniona z podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Natomiast art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z przedstawionymi przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – mocą ust. 2 powołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Ponadto, według przepisu art. 2 pkt 15 ustawy, przez działalność rolniczą rozumie się produkcję roślinną i zwierzęcą, w tym również produkcję materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcję warzywniczą, gruntową, szklarniową i pod folią, produkcję roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadowniczą, chów, hodowlę i produkcję materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcję zwierzęcą typu przemysłowego lub fermowego oraz chów i hodowlę ryb i innych organizmów żyjących w wodzie, a także uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni, uprawy roślin "in vitro", fermową hodowlę i chów drobiu rzeźnego i nieśnego, wylęgarnie drobiu, hodowlę i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych, chów i hodowlę dżdżownic, entomofagów i jedwabników, prowadzenie pasiek oraz chów i hodowlę innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym oraz sprzedaż produktów gospodarki leśnej i łowieckiej, z wyjątkiem drewna okrągłego z drzew tropikalnych (PKWiU 02.20.13.0) oraz bambusa (PKWiU ex 01.29.30.0), a także świadczenie usług rolniczych.

Biorąc pod uwagę przytoczoną definicję działalności gospodarczej (art. 15 ust. 2 ustawy) uznać należy, iż działalność rolnicza (art. 2 pkt 15 ustawy) mieści się w pojęciu działalności gospodarczej.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów (w tym przypadku gruntów) podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Niezbędnym do uznania dostawy towarów za działalność gospodarczą jest, aby w momencie jej dokonania podatnik miał zamiar dokonywać czynności wielokrotnie. Jeżeli podmiot dokonuje sprzedaży gruntu przeznaczonego pod zabudowę, a okoliczności nie wskazują, że czynności te wykonywane są z zamiarem ich powtarzania (kontynuowania) i nie zmierzają do nadania im stałego (zorganizowanego) charakteru, to nie można stwierdzić, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu powołanego wyżej art. 15 ust. 2 ustawy.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży.

Z przedstawionego we wniosku opisu wynika, iż Wnioskodawczyni wraz z mężem są właścicielami na zasadach małżeńskiej majątkowej wspólności ustawowej niezabudowanej nieruchomości stanowiącej działkę oznaczoną w rejestrze gruntów numerem 487/45 o pow. 2.21.22 ha. Z wypisu z rejestru gruntów wynika, iż ww. działka to grunty orne, natomiast z zaświadczenia jakie otrzymali z Urzędu Miasta Gminy wynika, iż przedmiotowa działka o nr 487/45 nie jest objęta planem zagospodarowania przestrzennego, a w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Miasta i Gminy powyższa działka znajduje się w symbolu G — tereny działalności gospodarczej (w tym przemysłu baz i składów).

Przedmiotową działkę Zainteresowana nabyła wraz z mężem dnia 27 października 1999 r. (akt notarialny), którą następnie mąż Wnioskodawczyni wprowadził do składników majątku firmy, której jest właścicielem, z zamiarem wykorzystania jej w prowadzonej działalności gospodarczej. Dnia 28 grudnia 2000 r. mąż Zainteresowanej podjął decyzję o wycofaniu z ewidencji środków trwałych firmy ww. gruntu jako nieprzydatnego do dalszej działalności przedsiębiorstwa i przekazaniu go do użytku prywatnego. Przedmiotowa działka od momentu jej zakupu do dnia jej wycofania z firmy nie została w ogóle wykorzystana w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Zainteresowana również prowadzi działalność gospodarczą i jako osoba fizyczna jest podatnikiem VAT.

Obecnie Zainteresowana chce wraz z mężem wydzielić i sprzedać część przedmiotowej działki. Wydzielona część jako działka otrzyma oznaczenie 487/52.

W uzupełnieniu do wniosku Zainteresowana wskazała, iż przedmiotowy grunt nie był wykorzystywany w działalności rolniczej. Zainteresowana nie posiadała i nie posiada statusu rolnika ryczałtowego w rozumieniu art. 2 pkt 19 ww. ustawy, czyli rolnika dokonującego dostawy produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej lub świadczącego usługi rolnicze, korzystającego ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust.1 pkt 3 cyt. ustawy. Przedmiotowy grunt nie był i nie jest udostępniany innym osobom, ani też nie był i nie jest wykorzystywany na potrzeby własne. Zainteresowana wcześniej nie dokonywała sprzedaży gruntów. Jedyną rzeczą było wystąpienie o podział działki, w celu wyodrębnienia z niej części, którą Wnioskodawczyni chce sprzedać. W przyszłości Zainteresowana nie planuje dalszej sprzedaży gruntów.

W oparciu o przedstawiony stan prawny stwierdzić należy, że jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży ze swojego majątku prywatnego nieruchomości gruntowych, a czynność ta wykonywana jest w okolicznościach wskazujących, iż działanie to nie jest czynione z zamiarem jego powtarzania (kontynuowania) i nie zmierza do nadania mu stałego charakteru, transakcja taka nie może być uznana za działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Powyższe stanowisko potwierdza również szerokie orzecznictwo Sądów Administracyjnych, w tym wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 29 października 2007 r. sygn. akt I FPS 3/07 oraz wyrok z dnia 18 grudnia 2008 r. sygn. akt I FSK 1556/07, w którym między innymi Sąd wskazał, że pojęcie „majątek osobisty”, czy też „majątek prywatny” oznacza, tę część majątku danej osoby, która nie jest przez nią wykorzystywana w prowadzonej działalności gospodarczej.

W kontekście rozpatrywanego wniosku, skoro Zainteresowana wystąpiła o podział działki z majątku osobistego, w celu wyodrębnienia z niej części, którą Wnioskodawczyni chce sprzedać będzie mogła korzystać z przysługującego jej prawa do rozporządzania własnym majątkiem, a zatem czynność ta nie będzie wykonywana w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

W wyroku TSUE w sprawie C-180-181/10, Trybunał podkreślił, iż zasadnicze znaczenie dla odmiennej oceny i przypisania realizowanej sprzedaży działek cech profesjonalnego obrotu jest podejmowanie aktywnych działań angażujących środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców. Jako przykład takich działań wskazał np. działania marketingowe czy uzbrojenie terenu (teza 39-40).

Zatem skoro Zainteresowana nie podejmowała działań marketingowych np. nie uatrakcyjniała działki przeznaczonej do sprzedaży, nie dokonywała np. jej uzbrojenia, czy też nie podejmowała działań marketingowych w związku z jej sprzedażą, to nie można uznać, iż czynność związana ze sprzedażą przedmiotowej działki będzie wykonywana w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Wobec powyższego stwierdzić należy, że planowana sprzedaż działki wchodzącej w skład majątku osobistego Zainteresowanej nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a Wnioskodawczyni dokonując jej sprzedaży będzie korzystała z przysługującego prawa do rozporządzania własnym majątkiem.

Ponadto wskazać należy, iż zgodnie z art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Wobec powyższego, udzielona interpretacja indywidualna jest wiążąca tylko dla Wnioskodawczyni, a nie dla jej męża.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.