2018.12.03 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL2-3.4012.509.2018.2.ZD
z 3 grudnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 19 września 2018 r. (data wpływu 21 września 2018 r.), uzupełnionym w dniu 20 listopada 2018 r. oraz pismem z dnia 20 listopada 2018 r. (data wpływu 27 listopada 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działki – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 września 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działki. Wniosek uzupełniono w dniu 20 listopada 2018 r. o brakującą opłatę oraz w dniu 27 listopada 2018 r. o doprecyzowanie opisu sprawy oraz przeformułowanie własnego stanowiska w sprawie przedstawionego stanu faktycznego w odniesieniu do pytania oznaczonego we wniosku nr 2.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółdzielnia Mieszkaniowa jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Spółdzielnia zajmuje się zaspokajaniem potrzeb mieszkaniowych w postaci m.in. utrzymania istniejących zasobów w oparciu o przepisy ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o Spółdzielniach Mieszkaniowych (Dz. U. nr 119, poz. 1116, z późn. zm.), zwanej dalej „u.s.m.”. Spółdzielnia prowadzi również inną działalność gospodarczą na zasadach określonych w odrębnych przepisach i w statucie.

Zgodnie z przepisami zawartymi w art. 43 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. z dnia 11 marca 2004 r., Nr 54, poz. 535, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą o VAT”, oraz § 13 ust. 1 pkt 16 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. obowiązującego od dnia 31 grudnia 2013 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73, poz. 392, z późn. zm.), zwalnia się od podatku czynności wykonywane na rzecz członków spółdzielni, którym przysługują spółdzielcze prawa do lokali mieszkalnych, członków spółdzielni będących właścicielami lokali mieszkalnych lub na rzecz właścicieli lokali mieszkalnych niebędących członkami spółdzielni, za które pobierane są opłaty zgodnie z art. 4 ust. 1, 2, 4, 5 u.s.m.

Zwolnione od podatku będą zatem czynności związane z:

eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości stanowiących mienie Spółdzielni,
zobowiązaniami Spółdzielni z innych tytułów,
eksploatacją i utrzymaniem lokali członków Spółdzielni, właścicieli lokali niebędących członkami Spółdzielni,
eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości wspólnych,
innymi kosztami Zarządu związanymi z nieruchomościami wspólnymi,
działalnością społeczną, oświatową i kulturalną prowadzoną przez spółdzielnię stanowiące element opłat, o których mowa w art. 4 ust. 1, 2, 4 i 5 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. u.s.m. wykonywane na rzecz członków Spółdzielni, którym przysługują spółdzielcze prawa do lokali mieszkalnych, członków Spółdzielni będących właścicielami lokali mieszkalnych lub na rzecz właścicieli lokali mieszkalnych niebędących członkami Spółdzielni.

W związku z wykonywaniem powyższych czynności, Spółdzielnia ponosi wydatki na nabycie towarów i usług udokumentowane fakturami VAT wystawianymi dla Spółdzielni, na których wykazany jest podatek od towarów i usług, jednakże na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, Spółdzielnia nie odlicza podatku naliczonego wynikającego z ponoszonych kosztów związanych z czynnościami zwolnionymi z podatku od towarów i usług.

W ramach kupna-sprzedaży Spółdzielnia dnia 19 marca 2014 r. nabyła własność niezabudowanej nieruchomości o pow. 15.601 m², działka nr 126, ark. 36. W dacie zakupu nieruchomość w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego została oznaczona jako „tereny zieleni urządzonej, oznaczone na rysunku planu symbolami 2ZP” (§ 3 ust. 3 uchwały Rady Miasta z dnia xx kwietnia 2013 r.), czyli innej niż tereny budowlane, o których mowa w ustawie o VAT. Jednocześnie w § 6 tej uchwały znajdują się zapisy w zakresie zasad ochrony i kształtowania ładu przestrzennego dopuszczające na terenie 2ZP lokalizację budynków sportowo-rekreacyjnych, gastronomicznych, urządzeń rekreacyjno-plenerowych, dróg pieszych, ścieżek rowerowych, parkingów, itp. Zgodnie z rysunkiem planu, parametry określające wskaźnik kształtowania zabudowy oraz zagospodarowania terenu to 20% nieruchomości gruntowej, a pozostała część 80% to teren zielony wolny od jakichkolwiek urządzeń. Zbywca przedmiotowej nieruchomości wystąpił z wnioskiem o wydanie indywidualnej interpretacji podatkowej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z opodatkowania sprzedaży gruntu niezabudowanego. Organ z dniem 4 kwietnia 2014 r. uznał, że w zakresie części 20%, która zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego jest jako teren zieleni urządzonej, z możliwością zabudowy na cele rekreacyjne w 20% opodatkować podatkiem od towarów i usług według stawki podatkowej 23% – w myśl art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT. Natomiast pozostała część działki 80%, która zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego przeznaczona jest jako teren zieleni wolnej od jakichkolwiek urządzeń, korzysta ze zwolnienia od podatku VAT, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy. Zbywca wystawił fakturę, na której sprzedaż ujął w dwóch pozycjach: wartość działki w 20% została opodatkowana stawką podatku VAT 23%, natomiast w 80% zwolniona z opodatkowania.

Niezabudowana nieruchomość gruntowa została nabyta przez Spółdzielnię w celu przeznaczenia jej na tereny zielone (park) związane z działalnością niepodatkową, której nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego i na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, Spółdzielnia nie dokonała tego odliczenia, ponadto Spółdzielnia nie poczyniła żadnych nakładów na przedmiotową nieruchomość. Na dzień dzisiejszy stan prawny nie uległ zmianie. Obecnie Spółdzielnia przeprowadza rokowania w sprawie zbycia prawa własności tejże nieruchomości na rzecz Miasta.

W piśmie z dnia 20 listopada 2018 r. – stanowiącym uzupełnienie wniosku – wskazano, co następuje:

1.1. Firma, która zbyła Spółdzielni działkę będącą przedmiotem niniejszej interpretacji podatkowej, nabyła ją od osoby fizycznej (bez VAT), z zamiarem realizacji inwestycji mieszkaniowej. W dacie zakupu przez firmę nieruchomość nie była objęta miejscowym planem zagospodarowania, a w Studium Uwarunkowań i Kierunków Zagospodarowania Przestrzennego Miasta znajdowała się w strefie II M („tereny zabudowane i przewidywane pod zabudowę”, „preferowane tereny o skoncentrowanej funkcji mieszkaniowej mieszkaniowo- usługowej”). Plany realizacji przedsięwzięcia na tym terenie odbiły się niezadowoleniem mieszkańców zamieszkujących w budynkach sąsiadujących z tą działką. Z wniosku mieszkańców Spółdzielni, Rada Miasta w dniu 16 kwietnia 2013 r. uchwaliła miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, w którym nieruchomość została oznaczona jako „tereny zieleni urządzonej, oznaczone symbolem 2ZP”. Z uwagi na fakt, że zmienił się stan prawny firma nie mogła zrealizować swojej inwestycji i podjęła decyzję przeznaczenia gruntu na sprzedaż. Ze względu na charakter działki, jedynym zainteresowanym nabywcą była Spółdzielnia, która realizując oczekiwania swoich członków nabyła ją z przeznaczeniem na tereny zielone (park) zaliczając ją do mienia Spółdzielni przeznaczonego do wspólnego korzystania.

Do mienia Spółdzielni przeznaczonego do wspólnego korzystania Spółdzielnia zalicza przede wszystkim małą architekturę, tereny rekreacyjne, zieleń, drogi, chodniki, oświetlenie terenu, ogólnodostępne miejsca parkingowe, place zabaw, boiska, infrastrukturę techniczną i inne, będące własnością Spółdzielni.

Ustawa o spółdzielniach mieszkaniowych w art. 4 ust. 1, 2, 4 i 5 określa, że uczestnictwo w pokrywaniu kosztów związanych z eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości, eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości stanowiących mienie spółdzielni realizowane jest przez uiszczanie opłat przez: osoby, którym przysługują spółdzielcze prawa do lokali mieszkalnych, osoby niebędące członkami spółdzielni, którym przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokali, właścicieli lokali, którzy są członkami spółdzielni oraz właścicieli lokali niebędących członkami spółdzielni, a także członków spółdzielni, którzy oczekują na ustanowienie na ich rzecz spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu albo prawa odrębnej własności.

Natomiast zgodnie z przepisami zawartymi w art. 43 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku od towarów i usług, zwalnia się od podatku czynności wykonywane na rzecz członków spółdzielni, za które pobierane są opłaty zgodnie z art. 4 ust. 1, 2, 4 i 5 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych.

A zatem w Spółdzielni zwolnione od podatku są czynności związane z:

eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości stanowiących mienie spółdzielni,
eksploatacją i utrzymaniem lokali członków spółdzielni będących właścicielami lokali,
eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości wspólnych,
zobowiązaniami spółdzielni z innych tytułów,
innymi kosztami zarządu związanymi z nieruchomościami wspólnymi,
działalnością społeczną, oświatową i kulturalną prowadzoną przez spółdzielnię stanowiące element opłat, o których mowa w art. 4 ust. 1, 2, 4 i 5 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych wykonywane na rzecz członków spółdzielni, którym przysługują spółdzielcze prawa do lokali mieszkalnych, członków spółdzielni będących właścicielami lokali mieszkalnych lub na rzecz właścicieli lokali mieszkalnych niebędących członkami spółdzielni.

Tak więc Spółdzielnia kierując się powyższymi przepisami, nabycie przedmiotowej nieruchomości gruntowej zaliczyła do kategorii czynności korzystających ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku od towarów i usług.

1.2. Spółdzielnia zawiadomiła, że z dniem 5 listopada 2018 r. zbyła przedmiotową nieruchomość na rzecz Miasta, które nabyło ją z przeznaczeniem na realizację zadań publicznych w rozumieniu art. 6 pkt 6) ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami celem budowy pływalni.

Przy sprzedaży Spółdzielnia zastosowała zwolnienie z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2. W przypadku uznania przez organ podatkowy, że stanowisko Spółdzielni jest nieprawidłowe, Spółdzielnia dokona stosownej korekty.

W uzupełnieniu treści pytania Spółdzielnia oznajmiła, że przez cały czas działka wykorzystywana była wyłącznie jako tereny zielone służące do wypoczynku jej mieszkańców, spacerów, uprawiania sportu i rekreacji. Jedyne prace, które były na niej prowadzone to konserwacja zieleni i prace związane z utrzymaniem porządku.

1.3. Działka wykorzystywana była wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku od towarów i usług, a koszty ponoszone przez Spółdzielnię na utrzymanie jej w należytym porządku pokrywane były z wpłat osób wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku od towarów i usług. Ponadto Spółdzielnia uiszczała od niej podatek od nieruchomości jako „pozostałe grunty niezwiązane z prowadzeniem działalności gospodarczej”.

1.4. Zgodnie z ogólną zasadą określoną w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w takim zakresie, w jakim nabywane towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych i nie zaistniała przesłanka negatywna, określona w art. 88 ustawy (wyjątki). Zatem Spółdzielnia zaliczając zakup przedmiotowej nieruchomości do czynności związanych z prowadzoną działalnością zwolnioną z VAT, nie miała uprawnienia do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy w związku z planowaną przez Spółdzielnię transakcją, sprzedaż niezabudowanej nieruchomości gruntowej nabytej przez Spółdzielnię na park, tj. na cele związane z działalnością nieopodatkowaną, od którego to Spółdzielnia nie dokonała obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego korzysta z prawa do zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT?
Czy w przypadku decyzji odmownej, Spółdzielnia może dokonać korekty deklaracji VAT uznając, że zgodnie z podstawową regułą obowiązującą w zakresie podatku VAT – zasadą neutralności (art. 86 ustawy o VAT) zakup przedmiotowej nieruchomości był związany z działalnością opodatkowaną i Spółdzielnia może poprzez korektę obniżyć kwotę podatku należnego o kwotę podatku naliczonego i obciążyć przyszłego nabywcę podatkiem w stawce VAT 23% i w części zwolnionej z podatku VAT zgodnie z proporcjami wykazanymi na fakturze zakupu nieruchomości?

Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie sformułowanym w piśmie z dnia 20 listopada 2018 r.):

Od 1 stycznia 2014 r. do dostawy niezabudowanych gruntów może być stosowane zwolnienie określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT. Stosownie do tego przepisu, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Na podstawie przedstawionego stanu faktycznego Spółdzielnia stwierdza, że planowana dostawa przedmiotowego gruntu będzie mogła być zwolniona od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT.
Gdyby jednak przyjąć, że odpowiedź na pierwsze z zagadnień związanych z interpretacją jest negatywna, to przy rozpatrywaniu zagadnienia drugiego (oznaczonego jako pytanie nr 2 we wniosku) Spółdzielnia uznaje, że:
- zgodnie z wystawioną fakturą Spółdzielnia miałaby prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w ustalonej na dokumencie sprzedaży proporcji, tj. 20% ceny działki objętej stawką 23% podatku VAT w celu wykorzystania jej w ramach działalności opodatkowanej, natomiast w pozostałej części działki, tj. 80%, która zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego jest wykazana jako teren zieleni wolnej od jakiegokolwiek urządzenia, korzystałaby ze zwolnienia od podatku VAT, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT,
- w kwestii przeprowadzonej przez Spółdzielnię transakcji sprzedaży powołując się na powyższe według oceny Spółdzielni w oparciu o interpretację indywidualną zbywcy, istniałaby możliwość częściowego w 20% opodatkowania transakcji stawką VAT 23% ceny netto i dotyczyłoby to zakresu parametru wskaźnika kształtowania zabudowy na cele rekreacyjne przyjętego w planie zagospodarowania przestrzennego, a w 80% Spółdzielnia mogłaby zastosować zwolnienie od podatku VAT zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT,
- w kwestii korekty podatku VAT, zważywszy na powyższe argumenty Spółdzielnia uznaje, że mogłaby dokonać korekty, ponieważ zasadą jest, że podatnik powinien odliczyć VAT naliczony na bieżąco lub w deklaracji za jeden z dwóch następnych okresów (miesięcy, kwartałów). Jeśli tego nie zrobił, może potem skorygować deklarację. Zgodnie z art. 86 ust. 13 ustawy o VAT wynika, że podatnik ma pięć lat na korektę, przy czym termin ten należy liczyć od początku roku kalendarzowego, w którym powstało prawo do odliczenia (akt notarialny nabycia działki został sporządzony w dniu 19 marca 2014 r.). Uznanie przez organ podatkowy obowiązku naliczenia przy sprzedaży przez Spółdzielnię nieruchomości gruntowej stawki podatku VAT bez braku możliwości skorygowania deklaracji podatkowej naruszałoby zasady neutralności VAT wynikającej z I Dyrektywy VAT rozwiniętej w VI Dyrektywie UE.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą” opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów to – zgodnie z definicją zawartą w art. 2 pkt 22 ustawy – sprzedaż.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie zatem z ww. przepisami nieruchomości spełnią definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Nie każda jednak czynność, która stanowi dostawę towarów lub świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Określona czynność jest opodatkowana VAT, jeśli zostanie wykonana przez podatnika, a więc osobę prowadzącą działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – mocą ust. 2 powołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca (Spółdzielnia) jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Spółdzielnia zajmuje się zaspokajaniem potrzeb mieszkaniowych w postaci m.in. utrzymania istniejących zasobów w oparciu o przepisy ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych. Spółdzielnia prowadzi również inną działalność gospodarczą na zasadach określonych w odrębnych przepisach i w statucie. Spółdzielnia ponosi wydatki na nabycie towarów i usług, jednak nie odlicza podatku naliczonego wynikającego z ponoszonych kosztów związanych z czynnościami zwolnionymi z podatku od towarów i usług. W ramach kupna-sprzedaży Spółdzielnia dnia 19 marca 2014 r. nabyła własność niezabudowanej nieruchomości. W dacie zakupu nieruchomość w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego została oznaczona jako „tereny zieleni urządzonej, oznaczone na rysunku planu symbolami 2ZP” (§ 3 ust. 3 uchwały Rady Miasta). Jednocześnie w § 6 tej uchwały znajdują się zapisy w zakresie zasad ochrony i kształtowania ładu przestrzennego dopuszczające na terenie 2ZP lokalizację budynków sportowo-rekreacyjnych, gastronomicznych, urządzeń rekreacyjno-plenerowych, dróg pieszych, ścieżek rowerowych, parkingów, itp. Zgodnie z rysunkiem planu, parametry określające wskaźnik kształtowania zabudowy oraz zagospodarowania terenu to 20% nieruchomości gruntowej, a pozostała część 80% to teren zielony wolny od jakichkolwiek urządzeń. Niezabudowana nieruchomość gruntowa została nabyta przez Spółdzielnię w celu przeznaczenia jej na tereny zielone (park) związane z działalnością niepodatkową, której nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego i nie dokonała tego odliczenia, ponadto Spółdzielnia nie poczyniła żadnych nakładów na przedmiotową nieruchomość. Na dzień dzisiejszy stan prawny nie uległ zmianie. Obecnie Spółdzielnia przeprowadza rokowania w sprawie zbycia prawa własności tejże nieruchomości. Spółdzielnia, realizując oczekiwania swoich członków nabyła ją z przeznaczeniem na tereny zielone (park) zaliczając ją do mienia Spółdzielni przeznaczonego do wspólnego korzystania. Do mienia Spółdzielni przeznaczonego do wspólnego korzystania Spółdzielnia zalicza przede wszystkim małą architekturę, tereny rekreacyjne zieleń, drogi, chodniki, oświetlenie terenu, ogólnodostępne miejsca parkingowe, place zabaw, boiska, infrastrukturę techniczną i inne, będące własnością Spółdzielni. Spółdzielnia nabycie przedmiotowej nieruchomości gruntowej zaliczyła do kategorii czynności korzystających ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 11 ustawy. Z dniem 5 listopada 2018 r. Spółdzielnia zbyła przedmiotową nieruchomość na rzecz Miasta, które nabyło ją z przeznaczeniem na realizację zadań publicznych celem budowy pływalni. Przez cały czas działka wykorzystywana była wyłącznie jako tereny zielone służące do wypoczynku jej mieszkańców, spacerów, uprawiania sportu i rekreacji. Jedyne prace, które były na niej prowadzone to konserwacja zieleni i prace związane z utrzymaniem porządku. Działka wykorzystywana była wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku od towarów i usług, a koszty ponoszone przez Spółdzielnię na utrzymanie jej w należytym porządku pokrywane były z wpłat osób wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 11 ustawy. Spółdzielnia zaliczając zakup przedmiotowej nieruchomości do czynności związanych z prowadzoną działalnością zwolnioną z VAT, nie miała uprawnienia do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii opodatkowania podatkiem od towarów i usług sprzedaży przedmiotowej działki.

Mając na uwadze powyższe, w pierwszej kolejności stwierdzić należy, że sprzedaż nieruchomości jest traktowana jako odpłatna dostawa towarów zgodnie z art. 5 ust. 1 w zw. z art. 7 ust. 1 ustawy, a zatem podlega ona opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast w oparciu o art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże, zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki podatku bądź zwolnienie od podatku.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Powyższe oznacza, że przedmiotowe zwolnienie przysługuje względem takiej dostawy, której przedmiotem jest grunt niezabudowany i jednocześnie o przeznaczeniu innym niż budowlane. Zatem ze zwolnienia od podatku korzystać będą dostawy gruntów o charakterze rolnym, leśnym itp.

Na podstawie art. 2 pkt 33 ustawy, przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Z powyższych przepisów wynika, że przeznaczenie określonego gruntu należy oceniać wyłącznie w oparciu o istniejący plan zagospodarowania przestrzennego oraz wydane decyzje o warunkach zabudowy nieruchomości. Bez znaczenia zatem pozostaje klasyfikacja według ewidencji gruntów i budynków lub studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego.

Powyższe oznacza, że generalnie opodatkowane podatkiem VAT są dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku tych ostatnich opodatkowane są wyłącznie te, których przedmiotem są tereny budowlane (przeznaczone pod zabudowę). Pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących gruntami leśnymi, rolnymi itp., niebędących terenami budowlanymi – są zwolnione od podatku VAT.

W tym miejscu należy zauważyć, że w myśl art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2018 r., poz. 1945), kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalanie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

Jak stanowi art. 4 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego – w myśl zapisów ust. 2 powołanego wyżej przepisu – określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego;
sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.

O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego – jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku decyzja o warunkach zabudowy – jako akt indywidualny prawa administracyjnego.

W tym miejscu warto wyjaśnić, że stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen – „teren budowlany” oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę.

Zatem także w świetle orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości za teren budowlany uznać można jedynie taki, który regulacjami prawa krajowego został przeznaczony pod zabudowę.

Wprowadzony do ustawy o podatku od towarów i usług artykuł 2 pkt 33, odpowiada więc także treści ww. orzeczenia, gdyż cechę przeznaczenia pod zabudowę ustalić należy na podstawie określonych wprost w ustawie dokumentów prawa miejscowego.

Z powyższego wynika, że ustawa o podatku od towarów i usług nakazuje oceniać przeznaczenie określonego gruntu wyłącznie w oparciu o istniejący plan zagospodarowania przestrzennego oraz wydane decyzje o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

Rozpatrując pojęcie „grunty przeznaczone pod zabudowę” należy odwołać się do definicji zawartych w ustawie z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2018 r., poz. 1202, z późn. zm.).

W myśl art. 3 pkt 1 ww. ustawy, przez obiekt budowlany należy rozumieć budynek, budowlę bądź obiekt małej architektury, wraz z instalacjami zapewniającymi możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, wzniesiony z użyciem wyrobów budowlanych.

Jak stanowi art. 3 pkt 2 ustawy Prawo budowlane, przez budynek należy rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.

Budowlą jest natomiast każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem tablice reklamowe i urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni wiatrowych, elektrowni jądrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową (art. 3 pkt 3 ustawy Prawo budowlane).

Natomiast zgodnie z art. 3 pkt 4 ustawy Prawo budowlane, przez obiekt małej architektury należy rozumieć niewielkie obiekty, a w szczególności:

kultu religijnego, jak: kapliczki, krzyże przydrożne, figury,
posągi, wodotryski i inne obiekty architektury ogrodowej,
użytkowe służące rekreacji codziennej i utrzymaniu porządku, jak: piaskownice, huśtawki, drabinki, śmietniki.

Jak wynika z przedstawionego we wniosku opisu sprawy, przedmiotowa działka niezabudowana jest objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, według którego znajduje się na obszarze oznaczonym symbolem 2ZP – „tereny zieleni urządzonej”. W miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego znajdują się zapisy w zakresie zasad ochrony i kształtowania ładu przestrzennego dopuszczające na terenie 2ZP lokalizację budynków sportowo-rekreacyjnych, gastronomicznych, urządzeń rekreacyjno-plenerowych, dróg pieszych, ścieżek rowerowych, parkingów, itp. Ponadto, parametry określające wskaźnik kształtowania zabudowy oraz zagospodarowania terenu to 20% nieruchomości gruntowej, a pozostała część 80% to teren zielony wolny od jakichkolwiek urządzeń.

Przy ocenie, czy przedmiotowa działka stanowi teren budowlany, nie wystarczy analiza podstawowego przeznaczenia określonego w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego jako terenu zieleni urządzonej. Uwzględnić należy również zapisy dotyczące przeznaczenia towarzyszącego tego terenu, w którym przewidziano możliwość lokalizacji wyżej wymienionych obiektów. Z kolei uchwalenie przez Miasto warunku zachowania 80% powierzchni przedmiotowej działki jako „teren zielony wolny od jakichkolwiek urządzeń” nie zmienia jej przeznaczenia, a jest jedynie dodatkowym warunkiem ograniczającym zabudowę.

Zauważyć należy, że analiza ustawy o podatku od towarów i usług wskazuje jednoznacznie, że zwolnienie od podatku VAT obejmuje zbycie nieruchomości niezabudowanych (gruntów) wyłącznie w sytuacji, gdy nie są one przeznaczone pod zabudowę. Elementem, który determinuje możliwość skorzystania ze zwolnienia od podatku VAT przy zbyciu gruntów jest przeznaczenie gruntu na cele inne niż budowlane.

Ewentualna możliwość wznoszenia obiektów co prawda uzupełnia podstawową funkcję gruntu, to jednak nie zmienia faktu, że samo dopuszczenie wybudowania wskazanych obiektów oznacza, że działka ta stanowi grunt przeznaczony pod zabudowę.

Mając zatem na uwadze, że miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego dla przedmiotowej działki dopuszcza lokalizację budynków sportowo-rekreacyjnych, gastronomicznych, urządzeń rekreacyjno-plenerowych, dróg pieszych, ścieżek rowerowych, parkingów, itp., należy stwierdzić, że działka ta stanowi grunt przeznaczony pod zabudowę, zatem jest terenem budowlanym określonym w art. 2 pkt 33 ustawy, a tym samym jego dostawa nie może korzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Z uwagi na fakt, że w przedmiotowej sprawie nie zaistniały przesłanki umożliwiające zastosowanie zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, należy rozpatrzyć warunki do zastosowania zwolnienia dla dostawy nieruchomości wynikające z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Według art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Jak wynika z opisu sprawy, Wnioskodawca wykorzystywał ww. działkę wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku od towarów i usług, a przy jej nabyciu Zainteresowanemu nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Zatem w przedmiotowej sprawie dla dostawy opisanej we wniosku działki znajdzie zastosowanie zwolnienie od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Mając na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, że sprzedaż opisanej we wniosku działki niezabudowanej korzysta ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy oceniono jako prawidłowe.

Jednocześnie tutejszy organ informuje, że nie udziela się odpowiedzi na pytanie nr 2, gdyż Wnioskodawca oczekiwał na nie odpowiedzi wyłącznie w sytuacji uznania stanowiska Wnioskodawcy w odniesieniu do pytania nr 1 za nieprawidłowe.

Należy podkreślić, że zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek Zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

W związku z tym tutejszy organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, bądź we własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Ponadto tutejszy organ nadmienia, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, niniejsza interpretacja została wydana w oparciu o opis sprawy, w tym w szczególności o następujące informacje:

działka wykorzystywana była wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku od towarów i usług,
Spółdzielnia zaliczając zakup przedmiotowej nieruchomości do czynności związanych z prowadzoną działalnością zwolnioną z VAT, nie miała uprawnienia do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zatem w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy udzielona odpowiedź straci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin