Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT3.4011.423.2018.2.DR
z 4 grudnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2018 r., poz. 800 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 18 września 2018 r. (data wpływu 19 września 2018 r.) uzupełnionym pismem z dnia 24 listopada 2018 r. (data wpływu 27 listopada 2018 r.) oraz pismem z dnia 24 listopada 2018 r. (data wpływu 3 grudnia 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie działów specjalnych produkcji rolnej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 września 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego osób fizycznych w zakresie działów specjalnych produkcji rolnej. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 24 listopada 2018 r. (data wpływu 27 listopada 2018 r.) oraz pismem z dnia 24 listopada 2018 r. (data wpływu 3 grudnia 2018 r.)

We wniosku i jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca wspólnie z żoną prowadzą rodzinne gospodarstwo rolne o powierzchni 6,52 ha fizycznych oraz dzierżawią 1,40 ha. W tym gospodarstwie prowadzą produkcję roślinną i zwierzęcą. W ramach produkcji zwierzęcej Wnioskodawca od 2016 r. prowadzi dział specjalny produkcji rolnej tj. chów gęsi rzeźnych. Gospodarstwo rolne posiada wpis w Ewidencji Producentów prowadzonej przez Agencję Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa. We wpisie tym widnieją dane Wnioskodawcy. Całość gospodarstwa rolnego jest współwłasnością małżeńską Wnioskodawcy i jego żony w równych udziałach po 50%. Żaden z małżonków nie posiada innego gospodarstwa rolnego ani też żadnej innej działalności. Żaden z małżonków nie jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawca i jego żona korzystają ze zwolnienia o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2017 r. poz. 1221, z późn. zm.). W związku z powyższym wszystkie faktury sprzedaży są fakturami RR wystawianymi na Wnioskodawcę.

Ani Wnioskodawca, ani jego żona nie prowadzą żadnej innej działalności gospodarczej, w tym w formie spółki. Dotychczas uważali, że prowadząc gospodarstwo rolne, a w nim produkcję zwierzęcą nie podlegają ustawie o podatku dochodowym i nie płacą z tego tytułu podatków. Wnioskodawca i jego żona nie prowadzą i nie prowadzili za ten okres żadnej dokumentacji podatkowej w tym podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Nie wiedzieli, że powinni opłacać podatek dochodowy na zasadzie norm szacunkowych ustalanych na podstawie art. 24 ust. 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych i w trakcie roku podatkowego opłacać zaliczki na podatek dochodowy w oparciu o decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w sprawie wymiaru zaliczek na podatek dochodowy od dochodów z działów specjalnych produkcji rolnej. Nie składali Oni też deklaracji o rozmiarze i rodzajach produkcji rolnej PIT-6. Wnioskodawca wraz z żoną nie informowali także Naczelnika Urzędu Skarbowego o zamiarze prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów z działów specjalnych produkcji rolnej. Nie dokonywali Oni wyboru co do sposobu rozliczenia podatku dochodowego z działów specjalnych produkcji rolnej na podstawie podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Podatek chcą rozliczyć według norm szacunkowych. Rozmiar prowadzonego przez Wnioskodawcę chowu gęsi rzeźnych w latach 2016, 2017 i 2018 przekraczał wielkości określone w załączniku nr 2 do ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych i wynosił odpowiednio: 1) 2016 r. - ilość zakupiona – 1500 szt., ilość sprzedana - 1398,- 2017 r. - ilość zakupiona – 3400 szt., ilość sprzedana - 3115,- 2018 r. - ilość zakupiona – 3600 szt., ilość sprzedana – 3038. Wnioskodawca nie był w latach 2016, 2017 i 2018 zobowiązany do prowadzenia ksiąg rachunkowych, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o rachunkowości, gdyż Jego przychody łącznie z przychodami Jego małżonki nie przekroczyły przychodu netto, o którym mowa w tym przepisie. Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 2 u.o.r. przepisy tej ustawy stosuje się, z zastrzeżeniem ust. 3, do mających siedzibę lub miejsce sprawowania zarządu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej osób fizycznych, spółek cywilnych osób fizycznych, spółek jawnych osób fizycznych oraz spółek partnerskich, jeżeli ich przychody netto ze sprzedaży towarów, produktów i operacji finansowych za poprzedni rok obrotowy wyniosły co najmniej równowartość w walucie polskiej 2 000 000 euro, do 2016 r. 1 200 000 euro.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca, jako współwłaściciel gospodarstwa rolnego prowadzący działy specjalne produkcji rolnej (chów gęsi rzeźnych), może z tytułu prowadzenia działów specjalnych produkcji rolnej rozliczyć podatek dochodowy według norm szacunkowych za lata 2016, 2017 i 2018, pomimo niezgłoszenia tego faktu Naczelnikowi Urzędu Skarbowego w terminie i na zasadach przewidzianych w art. 43 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy – mimo niezłożenia deklaracji według określonego wzoru, o której mowa w art. 43 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, może On dokonać rozliczenia podatkowego uzyskanych przychodów z chowu gęsi w rocznym zeznaniu podatkowym za poszczególne lata podatkowe (2016, 2017 i 2018) według norm szacunkowych.

Zgodnie z art. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2017 r. poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą o VAT”, ilekroć w dalszych przepisach tej ustawy jest mowa o:

15) działalności rolniczej - rozumie się przez to produkcję roślinną i zwierzęcą, w tym również produkcję materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcję warzywniczą, gruntową, szklarniową i pod folią, produkcję roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadowniczą, chów, hodowlę i produkcję materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcję zwierzęcą typu przemysłowego lub fermowego oraz chów i hodowlę ryb i innych organizmów żyjących w wodzie, a także uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni, uprawy roślin in vitro, fermową hodowlę i chów drobiu rzeźnego i nieśnego, wylęgarnie drobiu, hodowlę i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych, chów i hodowlę dżdżownic, entomofagów i jedwabników, prowadzenie pasiek oraz chów i hodowlę innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym oraz sprzedaż produktów gospodarki leśnej i łowieckiej, z wyjątkiem drewna okrągłego z drzew tropikalnych (PKWiU 02.20.13.0) oraz bambusa (PKWiU ex 01.29.30.0), a także świadczenie usług rolniczych,

16) gospodarstwie rolnym - rozumie się przez to gospodarstwo rolne w rozumieniu przepisów o podatku rolnym,

21) usługach rolniczych - rozumie się przez to usługi wymienione w załączniku nr 2 do ustawy.

Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. W przypadku osób fizycznych prowadzących wyłącznie gospodarstwo rolne, leśne lub rybackie za podatnika uważa się osobę, która złoży zgłoszenie rejestracyjne, o którym mowa w art. 96 ust. 1. Przepis ust. 4 stosuje się odpowiednio do osób fizycznych prowadzących wyłącznie działalność rolniczą w innych niż wymienione w ust. 4 przypadkach. Zaprezentowane przepisy w sposób szczególny i specyficzny dla osób prowadzących działalność rolniczą rozstrzygają, kto może korzystać ze statusu podatnika podatku od towarów i usług. Zgodnie zatem z art. 15 ust. 4 ustawy o VAT w przypadku osób fizycznych prowadzących wyłącznie gospodarstwo rolne, leśne lub rybackie za podatnika uważa się osobę, która złoży zgłoszenie rejestracyjne, o którym mowa w art. 96 ust. 1.

Podkreślić jednakże należy, że ust. 5 art. 15 tej ustawy stanowi dopełnienie (rozszerzenie) zakresu stosowania dyspozycji ust. 4 (stanowiącej o uznaniu za podatnika osobę, która złożyła zgłoszenie rejestracyjne) poprzez objęcie nią (przy odpowiednim stosowaniu) osób fizycznych prowadzących wyłącznie działalność gospodarczą w innych niż wymienione w ust. 4 przypadkach.

Zdaniem Wnioskodawcy, uchybienie terminu określonego w art. 43 ust. 1 u.p.d.o.f. nie wyklucza możliwości rozliczenia się przez podatnika według norm szacunkowych za lata 2016, 2017 i 2018. Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 4 u.p.d.o.f., działy specjalne produkcji rolnej stanowią źródło przychodu, przy czym działami specjalnymi - na podstawie art. 2 ust. 3 u.p.d.o.f. – są uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni, uprawy roślin "in vitro", fermowa hodowla i chów drobiu rzeźnego i nieśnego, wylęgarnie drobiu, hodowla i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych, hodowla dżdżownic, hodowla entomofagów, hodowla jedwabników, prowadzenie pasiek oraz hodowla i chów innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym.

Art. 24 ust. 4 u.p.d.o.f. określa zasady ustalania dochodu z działów specjalnych produkcji rolnej i stanowi, że dochodem (stratą) z działów specjalnych produkcji rolnej jest różnica pomiędzy przychodem z tytułu prowadzenia tych działów a poniesionymi kosztami uzyskania, powiększona o wartość przyrostu stada zwierząt na koniec roku podatkowego w porównaniu ze stanem na początek roku i pomniejszona o wartość ubytków w tym stadzie w ciągu roku podatkowego. Dochód z działów specjalnych produkcji rolnej, jeżeli podatnik nie prowadzi ksiąg, o których mowa w art. 15, ustala się przy zastosowaniu norm szacunkowych dochodu z określonej powierzchni upraw lub jednostki produkcji zwierzęcej, określonych w załączniku nr 2. Zgodnie natomiast z art. 24a ust. 1 u.p.d.o.f., osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie, wykonujące działalność gospodarczą, są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów, zwaną dalej "księgą", z zastrzeżeniem ust. 3 i 5, albo księgi rachunkowe, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, w tym za okres sprawozdawczy, a także uwzględniać w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacje niezbędne do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 22a-22o. Obowiązek prowadzenia księgi dotyczy również osób prowadzących działy specjalne produkcji rolnej, jeżeli osoby te zgłosiły zamiar prowadzenia tych ksiąg, o czym stanowi art. 24a ust. 2 pkt 2 u.p.d.o.f., który dotyczy osób fizycznych, spółek cywilnych osób fizycznych, spółek jawnych osób fizycznych oraz spółek partnerskich, jeżeli ich przychody w rozumieniu art. 14, za poprzedni rok podatkowy wyniosły w walucie polskiej co najmniej równowartość kwoty określonej w euro w przepisach o rachunkowości (art. 24a ust. 4 u.p.d.o.f.). W związku z wejściem w życie począwszy od 1 stycznia 2016 r. ustawy z dnia 9 kwietnia 2015 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw - ar.t 15 ust. 1 u.p.d.o.f. stanowi, że przychód z działów specjalnych produkcji rolnej ustala się według zasad określonych w art. 14 u.p.d.o.f., jeżeli podatnik prowadzi księgi wykazujące te przychody. O zamiarze założenia ksiąg podatnik jest obowiązany zawiadomić właściwego naczelnika urzędu skarbowego przed rozpoczęciem roku podatkowego albo przed rozpoczęciem prowadzenia działów specjalnych produkcji rolnej, jeżeli nastąpiło ono w ciągu roku, z zastrzeżeniem ust. 2. Jednakże w przypadku, gdy obowiązek prowadzenia ksiąg rachunkowych wynika z przepisów o rachunkowości, przychód z działów specjalnych produkcji rolnej ustala się na podstawie prowadzonych ksiąg rachunkowych według zasad określonych w art. 14 u.p.d.o.f. i wówczas, zgodnie z art. 15 ust. 2 u.p.d.o.f. nie ma obowiązku zawiadamiania właściwego naczelnika urzędu skarbowego o założeniu ksiąg rachunkowych. Jednocześnie zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 2 u.o.r. przepisy tej ustawy stosuje się, z zastrzeżeniem ust. 3. do mających siedzibę lub miejsce sprawowania zarządu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej osób fizycznych, spółek cywilnych osób fizycznych, spółek jawnych osób fizycznych oraz spółek partnerskich, jeżeli ich przychody netto ze sprzedaży towarów, produktów i operacji finansowych za poprzedni rok obrotowy wyniosły co najmniej równowartość w walucie polskiej 2.000.000 euro.

Ponadto w myśl art. 43 ust. 1 u.p.d.o.f. podatnicy, którzy dochody z działów specjalnych produkcji rolnej ustalają przy zastosowaniu norm szacunkowych dochodu z określonej powierzchni upraw lub jednostki produkcji zwierzęcej, określonych w załączniku nr 2, są obowiązani składać w terminie do dnia 20 stycznia roku podatkowego urzędowi skarbowemu deklarację według ustalonego wzoru o rodzajach i rozmiarach zamierzonej produkcji w roku podatkowym.

W tym miejscu warto podkreślić, że w uchwale z dnia 17 stycznia 2011 r., sygn. akt II FPS 2/10, NSA wskazał, że: "w stanie prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2001 r. obowiązek prowadzenia ksiąg rachunkowych, o których mowa w art. 24a ust. 1 i 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), nie dotyczy podatników uzyskujących przychody z działów specjalnych produkcji rolnej, bez względu na wielkość tych przychodów, o ile podatnicy ci nie zgłosili zamiaru prowadzenia ksiąg w trybie określonym w art. 24a ust. 2 pkt 2 i art. 15 zdanie drugie tej ustawy. W świetle art. 24 ust. 4 zdanie drugie i art. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dla ustalenia dochodu z działów specjalnych produkcji rolnej uzyskiwanych przez podatników, którzy nie zgłosili zamiaru prowadzenia ksiąg, mają zastosowanie wyłącznie normy szacunkowe dochodu określone w załączniku nr 2 do tej ustawy." Co prawda powyższa uchwała zapadła na tle regulacji sprzed nowelizacji dokonanej ustawą z dnia 9 kwietnia 2015 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw, jednakże w wyniku nowelizacji wyłączony został obowiązek zawiadamiania naczelnika urzędu skarbowego o założeniu ksiąg w przypadku podatników prowadzących działy specjalne produkcji rolnej, u których powstał obowiązek prowadzenia ksiąg rachunkowych. Podatnicy tacy ustalają przychody z działów specjalnych produkcji rolnej według zasad przewidzianych dla przychodów z działalności gospodarczej bez konieczności dokonywania takiego zawiadomienia (art. 15 ust. 2 u.p.d.o.f.).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Stosownie do przepisu art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2018 r. poz. 1509 ze zm.), przepisów ustawy nie stosuje się do przychodów z działalności rolniczej, z wyjątkiem przychodów z działów specjalnych produkcji rolnej.

Zgodnie z art. 2 ust. 3 ww. ustawy działami specjalnymi produkcji rolnej są: uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni, uprawy roślin "in vitro", fermowa hodowla i chów drobiu rzeźnego i nieśnego, wylęgarnie drobiu, hodowla i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych, hodowla dżdżownic, hodowla entomofagów, hodowla jedwabników, prowadzenie pasiek oraz hodowla i chów innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym.

Przy czym – w myśl art. 2 ust. 3a ww. ustawy – nie stanowią działów specjalnych produkcji rolnej uprawy, hodowla i chów zwierząt w rozmiarach nieprzekraczających wielkości określonych w załączniku nr 2 do ustawy, zwanym "załącznikiem nr 2".

Stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy, działy specjalne produkcji rolnej są odrębnym źródłem przychodów.

W myśl art. 15 ust. 1 ww. ustawy przychód z działów specjalnych produkcji rolnej ustala się według zasad określonych w art. 14 (tj. według zasad właściwych dla pozarolniczej działalności gospodarczej), jeżeli podatnik prowadzi księgi wykazujące te przychody. O zamiarze założenia ksiąg podatnik jest obowiązany zawiadomić właściwego naczelnika urzędu skarbowego przed rozpoczęciem roku podatkowego albo przed rozpoczęciem prowadzenia działów specjalnych produkcji rolnej, jeżeli nastąpiło ono w ciągu roku, z zastrzeżeniem ust. 2.

Zgodnie natomiast z przepisem art. 15 ust. 2 ww. ustawy (przepis ten obowiązuje od 1 stycznia 2016 r.) w przypadku gdy obowiązek prowadzenia ksiąg rachunkowych wynika z przepisów o rachunkowości, przychód z działów specjalnych produkcji rolnej ustala się na podstawie prowadzonych ksiąg rachunkowych według zasad określonych w art. 14. W takim przypadku nie ma obowiązku zawiadamiania właściwego naczelnika urzędu skarbowego o założeniu ksiąg rachunkowych.

Stosownie do art. 24 ust. 4 ww. ustawy dochodem (stratą) z działów specjalnych produkcji rolnej jest różnica pomiędzy przychodem z tytułu prowadzenia tych działów a poniesionymi kosztami uzyskania, powiększona o wartość przyrostu stada zwierząt na koniec roku podatkowego w porównaniu ze stanem na początek roku i pomniejszona o wartość ubytków w tym stadzie w ciągu roku podatkowego. Dochód z działów specjalnych produkcji rolnej, jeżeli podatnik nie prowadzi ksiąg, o których mowa w art. 15, ustala się przy zastosowaniu norm szacunkowych dochodu z określonej powierzchni upraw lub jednostki produkcji zwierzęcej, określonych w załączniku nr 2.

Stosownie do art. 24 ust. 7 ww. ustawy Minister właściwy do spraw finansów publicznych w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw rolnictwa, poczynając od roku podatkowego 2002, ogłasza w drodze rozporządzenia normy szacunkowe, o których mowa w ust. 4, zmieniając je corocznie w stopniu odpowiadającym wskaźnikowi wzrostu cen towarowej produkcji rolniczej, ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski".

Od dnia 1 stycznia 2016 r. do dnia 31 grudnia 2016 r. normy szacunkowe określone były w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 9 października 2015 r. w sprawie norm szacunkowych dochodu z działów specjalnych produkcji rolnej (Dz. U. z 2015 r. poz. 1717).

Od dnia 1 stycznia 2017 r. do dnia 31 grudnia 2017 r. normy szacunkowe określone były w rozporządzeniu Ministra Rozwoju i Finansów z dnia 7 grudnia 2016 r. w sprawie norm szacunkowych dochodu z działów specjalnych produkcji rolnej (Dz. U. z 2016 r. poz. 2058).

Natomiast od dnia 1 stycznia 2018 r. normy szacunkowe określono w załączniku do rozporządzenia Ministra Rozwoju i Finansów z dnia 8 grudnia 2017 r. w sprawie norm szacunkowych dochodu z działów specjalnych produkcji rolnej (Dz. U. z 2017 r. poz. 2393).

Zatem, w zależności od dokonanego przez podatnika wyboru, dochód z działów specjalnych produkcji rolnej może być ustalany na dwa sposoby:

• metodą szacunkową,
• w oparciu o prowadzone przez podatnika księgi (podatkową księgę przychodów i rozchodów lub księgi rachunkowe).

Natomiast zgodnie z treścią art. 43 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2016 r.), podatnicy, którzy dochody z działów specjalnych produkcji rolnej ustalają przy zastosowaniu norm szacunkowych dochodu z określonej powierzchni upraw lub jednostki produkcji zwierzęcej, określonych w załączniku nr 2, są obowiązani składać w terminie do dnia 20 stycznia roku podatkowego urzędowi skarbowemu deklarację według ustalonego wzoru o rodzajach i rozmiarach zamierzonej produkcji w roku podatkowym (PIT-6).

W myśl art. 43 ust. 3 ww. ustawy, podatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani zawiadomić właściwego naczelnika urzędu skarbowego w terminie 7 dni o:

1. zaistnieniu zmian w prowadzonej produkcji w stosunku do podanej w deklaracji,
2. zaprzestaniu lub rozpoczęciu w ciągu roku eksploatacji obiektów umożliwiających całoroczny cykl produkcji,
3. rozpoczęciu w ciągu roku podatkowego prowadzenia działów specjalnych produkcji rolnej; w tym wypadku podatnicy ci składają deklaracje, o których mowa w ust. 1, o rodzajach i rozmiarach zamierzonej produkcji w tym roku.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca wspólnie z żoną prowadzą rodzinne gospodarstwo rolne. W tym gospodarstwie prowadzą produkcję roślinną i zwierzęcą. W ramach produkcji zwierzęcej Wnioskodawca od 2016 r. prowadzi dział specjalny produkcji rolnej tj. chów gęsi rzeźnych. Całość gospodarstwa rolnego jest współwłasnością małżeńską Wnioskodawcy i jego żony w równych udziałach po 50%. Żaden z małżonków nie posiada innego gospodarstwa rolnego ani też żadnej innej działalności. Wszystkie faktury sprzedaży są fakturami RR wystawianymi na Wnioskodawcę. Ani Wnioskodawca, ani jego żona nie prowadzą żadnej innej działalności gospodarczej, w tym w formie spółki. Dotychczas uważali, że prowadząc gospodarstwo rolne a w nim produkcję zwierzęcą nie podlegają ustawie o podatku dochodowym i nie płacą z tego tytułu podatków. Wnioskodawca i jego żona nie prowadzą i nie prowadzili za ten okres żadnej dokumentacji podatkowej w tym podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Nie wiedzieli, że powinni opłacać podatek dochodowy na zasadzie norm szacunkowych ustalanych na podstawie art. 24 ust. 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych i w trakcie roku podatkowego opłacać zaliczki na podatek dochodowy w oparciu o decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w sprawie wymiaru zaliczek na podatek dochodowy od dochodów z działów specjalnych produkcji rolnej. Nie składali Oni też deklaracji o rozmiarze i rodzajach produkcji rolnej PIT-6. Wnioskodawca wraz z żoną nie informowali także Naczelnika Urzędu Skarbowego o zamiarze prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów z działów specjalnych produkcji rolnej. Nie dokonywali Oni wyboru co do sposobu rozliczenia podatku dochodowego z działów specjalnych produkcji rolnej na podstawie podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Podatek chcą rozliczyć według norm szacunkowych. Rozmiar prowadzonego przez Wnioskodawcę chowu gęsi rzeźnych w latach 2016, 2017 i 2018 przekraczał wielkości określone w załączniku nr 2 do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawca nie był w latach 2016, 2017 i 2018 zobowiązany do prowadzenia ksiąg rachunkowych, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o rachunkowości, gdyż Jego przychody łącznie z przychodami Jego małżonki nie przekroczyły przychodu netto, o którym mowa w tym przepisie.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz powołane powyżej przepisy prawa stwierdzić należy, że skoro Wnioskodawca nie był w latach 2016, 2017 i 2018 zobowiązany do prowadzenia ksiąg rachunkowych na mocy przepisów o rachunkowości, nie zawiadomił właściwego naczelnika urzędu skarbowego o zamiarze prowadzenia ksiąg zgodnie z art. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i – jak wskazano w treści wniosku – nie prowadził żadnej dokumentacji podatkowej (w tym podatkowej księgi przychodów i rozchodów), to – w myśl art. 24 ust. 4 ww. ustawy – nie utracił prawa do ustalania dochodu z działów specjalnych produkcji rolnej w zakresie chowu gęsi rzeźnych za lata 2016, 2017 i 2018 przy zastosowaniu norm szacunkowych dochodu z określonej powierzchni upraw lub jednostki produkcji zwierzęcej. Przepis ten ma zastosowanie pomimo niezłożenia przez Wnioskodawcę – w terminie ustawowym – deklaracji według ustalonego wzoru o rodzajach i rozmiarach zamierzonej produkcji w roku podatkowym (PIT-6), o której mowa w cyt. przepisie art. 43 ust. 1 ww. ustawy.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.