Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-1.4012.781.2018.1.MGO
z 4 grudnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 5 października 2018 r. (według daty wpływu) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odzyskania podatku VAT w związku z realizacją projektu pn. „…” – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 października 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odzyskania podatku VAT w związku z realizacją projektu pn. „…”.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Gmina-Miasto w 2018 roku pozyskała dofinansowanie na projekt pn. „…” ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego na lata 2014-2020, Oś priorytetowa VI Kultura i dziedzictwo, Działanie 6.1 Infrastruktura kultury, Poddziałanie 6.1.2 Instytucje kultury. Projekt jest realizowany zgodnie z umową zawartą w dniu ….. pomiędzy Województwem, a Gminą Miasto. Całkowita wartość projektu wynosi obecnie: 11 556 857,58 zł, w tym kwota dofinansowania: 6 996 819,93 zł. Planowany termin zakończenia realizacji projektu to koniec 2019 r.

Obszarem objętym bezpośrednim oddziaływaniem projektu jest Gmina Miasto. Beneficjentami, którzy będą korzystali z infrastruktury będą głównie mieszkańcy. Głównym celem projektu jest zachowanie, ochrona, promocja i rozwój dziedzictwa kulturowego w Gminie-Miasto.

Zakres projektu obejmuje przebudowę i rozbudowę budynku wykorzystywanego na potrzeby miejskiego domu kultury, położonego przy ul. ………. wraz z zagospodarowaniem terenu i rozbiórką dobudówki od strony ………….. oraz zakupem wyposażenia. W ramach projektu przewidziano m.in. roboty rozbiórkowe, realizację przyłączy oraz instalacji zewnętrznych, rozbudowę i przebudowę budynku istniejącego, zagospodarowanie terenu (tj. drogi wewnętrzne i parking, ogrodzenie zewnętrzne, zieleń i mała architektura).

Gmina Miasto jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT. Faktury dokumentujące wydatki ponoszone w związku z realizacją projektu są wystawiane na Gminę-Miasto.

Na etapie realizacji projekt jest zarządzany przez Urząd Miasta, jako jednostkę organizacyjną Gminy-Miasto, pełniący rolę aparatu pomocniczego służącego do wykonywania kompetencji i zadań organów gminy (art. 9 ust. l ustawy o samorządzie gminnym). Po zakończeniu realizacji, obiekt nadal pozostanie w zarządzie Gminy-Miasto, co oznacza, że nie nastąpi zmiana właściciela elementów powstałych w wyniku realizacji projektu. Obiekt wyremontowany w ramach projektu będzie eksploatowany przez samorządową instytucję kultury - Miejski Dom Kultury (dalej: MDK). Mienie powstałe w ramach projektu zostanie przekazane MDK do użytkowania nieodpłatnie na podstawie umowy użyczenia.

Zgodnie z art. 7 ustawy o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2018 r. poz. 994 z późń. zm.) zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. Zadania własne obejmują sprawy m.in. kultury, w tym bibliotek gminnych i innych instytucji kultury oraz ochrony zabytków i opieki nad zabytkami (art. 7 ust. 1 pkt 9). W celu wykonywania zadań gmina może tworzyć jednostki organizacyjne (art. 9 ust. 1).

Miejski Dom Kultury (MDK) jest jednostką organizacyjną - samorządową instytucją kultury. MDK działa w szczególności na podstawie ustawy z dnia 31 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (Dz. U. z 2017 r. poz. 862 z późn. zm.), ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym oraz statutu (aktualny: uchwała …… Rady Miasta …… w sprawie nadania statutu Miejskiemu Domowi Kultury).

MDK posiada osobowość prawną i jest wpisany do Rejestru Instytucji Kultury prowadzonego przez Gminę-Miasto, która w rozumieniu ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, jest organizatorem MDK. Nadzór nad działalnością MDK sprawuje Burmistrz Miasta.

Zgodnie ze statutem MDK realizuje cele i zadania w dziedzinie edukacji kulturalnej, wychowania przez sztukę oraz upowszechniania kultury i sztuki. Do zadań MDK należą m.in. rozpoznawanie, rozbudzanie i zaspokajanie potrzeb oraz zainteresowań kulturalnych społeczeństwa, stwarzanie warunków dla amatorskiego ruchu artystycznego, sekcji i zespołów, kół oraz klubów zainteresowań, organizacja spektakli, koncertów, festiwali, przeglądów, wystaw, odczytów, kiermaszy, zajęć warsztatowych, imprez artystycznych, rozrywkowych i rekreacyjnych, współpraca z innymi podmiotami w dziedzinie kultury i sztuki, rozwijanie kultury artystycznej i filmowej poprzez upowszechnianie sztuki profesjonalnej, a także dzieł krajowej i światowej kinematografii.

MDK może realizować dodatkowe zadania polegające na wynajmie sal, pomieszczeń i powierzchni reklamowych, wynajmie sprzętu akustycznego, audio-wizualnego, oświetleniowego, elementów techniki scenicznej i zabezpieczania imprez, elementów wyposażenia pomieszczeń, reklamie firm na organizowanych imprezach, prowadzeniu działalności impresaryjnej, promocyjnej i marketingowej, kolportażu biletów na wydarzenia artystyczne, organizowane przez inne podmioty, organizacji kursów i szkoleń, świadczeniu usług związanych z wyświetlaniem filmów, prowadzeniu działalności gastronomicznej, sprzedaży wydawnictw, sprzedaży innych towarów.

MDK gospodaruje samodzielnie przydzieloną i nabytą częścią mienia oraz prowadzi samodzielną gospodarkę w ramach posiadanych środków. MDK pokrywa koszty bieżącej działalności i zobowiązania z uzyskiwanych przychodów. Przychodami MDK są dotacje z Gminy-Miasto, wpływy z prowadzonej działalności, przychody z najmu i dzierżawy składników majątkowych, środki otrzymane od osób prawnych i fizycznych, środki z innych źródeł. MDK może prowadzić działalność gospodarczą według zasad określonych w odrębnych przepisach. Dochód uzyskany z działalności gospodarczej przeznacza na realizację celów statutowych. Działalność ta nie może ograniczać ani utrudniać wykonywanych zadań statutowych.

MDK jest odrębnym od gminy czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług podlegającym pod regulacje ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. W swojej działalności MDK wykonuje nieodpłatne zadania statutowe (m.in. zajęcia sekcji grup artystycznych, niebiletowane koncerty, festyny, imprezy kulturalne, akademie okolicznościowe i historyczne), czynności wypełniające definicję działalności gospodarczej z art. 15 ust. 2 ustawy o VAT podlegające opodatkowaniu (m.in. usługi pośrednictwa sprzedaży biletów obcych, usługi promocyjne i reklamowe, usługi najmu lokali i wynajmu sal oraz wynajmu sprzętu scenicznego, nagłośnieniowego, oświetleniowego, projekcyjnego), czynności podlegające opodatkowaniu korzystające ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a ustawy o VAT (m.in. organizacja warsztatów plastycznych, wokalnych, teatralnych, recytatorskich).

Elementy powstałe w wyniku realizacji projektu będą służyły Gminie-Miasto do wykonywania czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Natomiast elementy projektu zostaną przekazane samorządowej instytucji kultury - Miejskiemu Domowi Kultury nieodpłatnie w formie użyczenia w sposób przewidziany przepisami prawa.

W związku z ubieganiem się o przyznanie dofinansowania ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego na lata 2014-2020, Gmina-Miasto złożyła oświadczenie o braku możliwości odzyskania podatku VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w związku z realizacją projektu pn. „…” dofinansowanego ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego na lata 2014-2020, Gmina-Miasto ma możliwość odzyskania poniesionego kosztu VAT na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, zarówno w trakcie realizacji projektu, jak i po jego zakończeniu, Gmina-Miasto nie ma możliwości odzyskania w żaden sposób podatku VAT, którego wysokość została określona we wniosku o dofinansowanie projektu.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124 przedmiotowej ustawy.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do treści art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W myśl art. 7 przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Natomiast, art. 8 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Biorąc pod uwagę stan faktyczny należy wskazać, iż Gmina-Miasto jest podatnikiem podatku VAT tylko w zakresie umów cywilno-prawnych - art. 15 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług. W związku, z tym nie jest uznawana za podatnika w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa. Realizacja projektu stanowi instrument pomocniczy dla podstawowych zadań gminy wynikających z przepisów ustawy o samorządzie gminnym - art. 6 ust. 1, art. 7 ust. 1, w szczególności pkt 9.

Projekt zrealizowany przez Gminę nie jest związany ze sprzedażą opodatkowaną o której mowa w art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Elementy projektu niezbędne do jego funkcjonowania zostaną przekazane samorządowej instytucji kultury nieodpłatnie w formie użyczenia w sposób przewidziany przepisami prawa. Zgodnie z art. 710 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r. poz. 459) przez umowę użyczenia użyczający zobowiązuje się zezwolić biorącemu w użyczenie przez czas oznaczony lub nieoznaczony na bezpłatne używanie oddanej mu w tym celu rzeczy.

Sposób wykorzystywania przekazanej na mocy umowy użyczenia infrastruktury, nie ma w opisanej sytuacji żadnego wpływu na możliwość odzyskania przez Gminę-Miasto podatku VAT, gdyż nabywane towary i usługi w ramach realizacji przedsięwzięcia polegającego na przywróceniu funkcji kulturalnych budynkowi przy ….., przez Gminę-Miasto nie będą wykorzystywane do wykonywania żadnych czynności opodatkowanych.

Ponadto, środki, o których mowa nie są środkami wymienionymi w § 8 (rozdział 4) Rozporządzenia Ministra Finansów z dn. 16 grudnia 2013 r. (Dz. U. z 2013 r., poz. 1656) w sprawie miejsca świadczenia usług oraz zwrotu kwoty podatku naliczonego jednostce dokonującej nabycia (importu) towarów lub usług, wydanego na podstawie art. 92 ustawy o podatku VAT.

Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca, czyli Gmina-Miasto, w żaden sposób nie może oraz nie będzie mogła odzyskać poniesionego kosztu podatku VAT związanego z realizacją projektu pn. „…”.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174), zwanej dalej „ustawą”, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z art. 87 ust. 1 ustawy wynika, że w przypadku, gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

W świetle art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Stosownie do cytowanych wyżej przepisów prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy, rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Należy zauważyć, że w myśl art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej – (Dz. Urz. UE.L. Nr 347 z 11 grudnia 2006 r., s. 1, z późn. zm.), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże, w świetle unormowań prawa wspólnotowego w przypadku, gdy organy władzy publicznej bądź urzędy obsługujące te organy podejmują takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań, lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Stosownie do przepisu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2018 r., poz. 994, z późn. zm.), Gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty. W szczególności zadania własne obejmują m.in. sprawy: kultury, w tym bibliotek gminnych i innych instytucji kultury oraz ochrony zabytków i opieki nad zabytkami (art. 7 ust. 1 pkt 9) ustawy o samorządzie gminnym).

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy, umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych).

Mając na uwadze powołane powyżej przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. W omawianej sprawie warunek uprawniający do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego nie został spełniony. Jak wskazał Wnioskodawca – elementy powstałe w wyniku realizacji projektu będą służyły Gminie-Miasto do wykonywania czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W związku z powyższym, Wnioskodawca nie ma prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu realizacji przedmiotowego projektu. Tym samym, Wnioskodawcy nie przysługuje z tego tytułu, prawo do zwrotu różnicy podatku, o której mowa w art. 87 ust. 1 ustawy.

W zakresie przedmiotowych wydatków Zainteresowany nie ma również możliwości uzyskania zwrotu podatku na zasadach określonych w rozdziale 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 16 grudnia 2013 r. w sprawie miejsca świadczenia usług oraz zwrotu kwoty podatku naliczonego jednostce dokonującej nabycia (importu) towarów lub usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1686, z późn. zm.). Ewentualny zwrot na podstawie tych przepisów obwarowany jest pewnymi warunkami, które podatnik winien spełnić. Wśród warunków tych ustawodawca wymienia m.in. pochodzenie środków finansowych ze źródeł określonych w § 8 ust. 3 i 4 ww. rozporządzenia, a w zakresie środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej podpisanie umowy o dofinansowanie przed dniem 1 maja 2004 r. Ponieważ Wnioskodawca nie spełnia tych warunków, nie ma zatem możliwości ubiegania się o zwrot podatku VAT na podstawie przepisów rozdziału 4 cyt. rozporządzenia.

Reasumując, Wnioskodawca nie ma prawa do odzyskania podatku VAT w związku z realizacją projektu pn. „…” dofinansowanego ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego na lata 2014-2020, ponieważ elementy powstałe w wyniku realizacji projektu służą do wykonywania czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania). Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.