2018.12.04 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT1-1.4012.745.2018.1.MN
z 4 grudnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy – przedstawione we wniosku z dnia 8 października 2018 r. (data wpływu) uzupełnionym w dniu 28 listopada 2018 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawidłowości posługiwania się danymi na fakturach – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 października 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniu 28 listopada 2018 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawidłowości posługiwania się danymi na fakturach.

We wniosku przedstawiono następujące stany faktyczne i zdarzenia przyszłe.

W dniu złożenia niniejszego wniosku o wydanie interpretacji Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą jako osoba fizyczna wpisana do Centralnej Ewidencji i Identyfikacji Działalności Gospodarczej (dalej: CEIDG), pod firmą: „Kancelaria Radcy Prawnego i Doradcy Podatkowego (…), Usługi najmu (…)”. Odpis z CEIDG dotyczący Wnioskodawcy stanowi załącznik do niniejszego wniosku o wydanie interpretacji. Wskazana powyżej firma przedsiębiorcy jest firmą aktualną. Zgodnie z aktualnym wpisem do CEIDG Wnioskodawca prowadzi następujące rodzaje działalności gospodarczej: 69.10.Z (kod PKD) - Działalność prawnicza (przeważająca działalność), oraz pozostałe kody PKD: 68.20.Z., 69.20.Z, 70.22.Z, 82.30.Z, 85.59.B. Wnioskodawca jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług i wystawia faktury VAT. Nabywa również towary i usługi i z faktur dokumentujących sprzedaż odlicza podatek VAT w zakresie, w jakim sprzedaż ta jest związana z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą. Przed zmianą w CEIDG firma Wnioskodawcy była następująca: „Kancelaria Radcy Prawnego i Doradcy Podatkowego (…)” (pierwsza zgłoszona firma Wnioskodawcy do CEIDG była następująca: „Kancelaria Radcy Prawnego (…)”). Zmiana firmy polegająca na dodaniu po przecinku zwrotu: „Usługi najmu (…)” wynikała z rozszerzenia przedmiotu działalności gospodarczej Wnioskodawcy o usługi najmu i zgłoszenia tego faktu do CEIDG. Przed wskazaną zmianą firmy Wnioskodawca wystawiał faktury VAT, na których widniała następująca firma Wnioskodawcy: „Kancelaria Radcy Prawnego i Doradcy Podatkowego (…)” (a wcześniej: „Kancelaria Radcy Prawnego (…)”). W przypadku faktur VAT dokumentujących zakup towarów lub usług przez Wnioskodawcę jako nabywca Wnioskodawca był oznaczony: Kancelaria Radcy Prawnego i Doradcy Podatkowego (…) (a wcześniej: Kancelaria Radcy Prawnego (…)). Wnioskodawca w związku z planowanym świadczeniem usług najmu zgłosił do CEIDG wniosek o zmianę danych w CEIDG polegający na rozszerzeniu przedmiotu działalności gospodarczej Wnioskodawcy o usługi najmu oraz o zmianę firmy poprzez dodanie po przecinku do firmy zwrotu: „Usługi najmu (…)”. Wnioskodawca w zakresie usług najmu jako sprzedawca usług wystawił fakturę VAT z następującym oznaczeniem sprzedawcy: „Usługi najmu (…)” i z takim oznaczeniem w przyszłości będzie wystawiać faktury VAT w przypadku świadczenia usług najmu lub umów o podobnym charakterze, natomiast w przypadku świadczenia pozostałych usług Wnioskodawca wystawia faktury VAT z następującym oznaczeniem sprzedawcy: „Kancelaria Radcy Prawnego i Doradcy Podatkowego (…)”. Zatem w zależności od rodzaju świadczonych usług Wnioskodawca używa albo jednego albo drugiego oznaczenia. Wnioskodawca nie używa obu sformułowań łącznie, to znaczy na fakturach VAT wystawianych przez Wnioskodawcę nie ma nazwy: „Kancelaria Radcy Prawnego i Doradcy Podatkowego (…), Usługi najmu (…)”. W przypadku nabywania towarów lub usług wykorzystywanych do prowadzenia działalności gospodarczej polegającej na najmie lub umowach o podobnym charakterze Wnioskodawca będzie podawał do faktur VAT następujące oznaczenie swojej nazwy: „Usługi najmu (…)”, natomiast w przypadku nabywania towarów i usług wykorzystywanych do prowadzenia pozostałej działalności gospodarczej Wnioskodawca podaje do faktur VAT następujące oznaczenie swojej nazwy: „Kancelaria Radcy Prawnego i Doradcy Podatkowego (…)”. W przypadku nabywania towarów lub usług wykorzystywanych jednocześnie do prowadzenia wyżej wskazanych działalności gospodarczych Wnioskodawca będzie używać obu oznaczeń jednocześnie, to znaczy na fakturze VAT jako nabywcę będzie wskazywać: „Kancelaria Radcy Prawnego i Doradcy Podatkowego (…), Usługi najmu (…)”.

Ponadto w uzupełnieniu wniosku wskazano dodatkowo, że złożony wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczy zarówno zaistniałego stanu faktycznego sprawy (wystawionych i otrzymanych faktur VAT) jak i zdarzań przyszłych (faktur VAT, które Wnioskodawca dopiero otrzyma lub wystawi). Aktualnie w dacie złożenia niniejszego wniosku aktualizacyjnego oraz w dacie złożenia wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej żadne z wykonywanych przez Wnioskodawcę czynności w ramach działalności gospodarczej nie były zwolnione z podatku VAT. Działalność w zakresie usług najmu w dacie złożenia niniejszego wniosku aktualizacyjnego oraz w dacie złożenia wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej jest działalnością opodatkowaną podatkiem VAT (nie jest zwolniona z podatku VAT).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy w zakresie wskazanej w Centralnej Ewidencji i Identyfikacji Działalności Gospodarczej firmy Wnioskodawcy: „Kancelaria Radcy Prawnego i Doradcy Podatkowego (…), Usługi najmu (…)”, zgodnie z art. 106b ust. 1, art. 106e ust. 1, art. 106f ust.1, art. 106g ust. 1 i 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, prawidłowe i niewadliwe było, jest i będzie wystawianie przez Wnioskodawcę faktur VAT z oznaczeniem sprzedawcy jako „Usługi najmu (…)” w przypadku świadczenia usług najmu lub usług o podobnym charakterze, zaś w przypadku świadczenia pozostałych usług wystawianie przez Wnioskodawcę faktur VAT z oznaczeniem sprzedawcy jako: „Kancelaria Radcy Prawnego i Doradcy Podatkowego (…)” i nieużywanie obu sformułowań jednocześnie na fakturach VAT?
Czy w zakresie wskazanej w Centralnej Ewidencji i Identyfikacji Działalności Gospodarczej firmy Wnioskodawcy: „Kancelaria Radcy Prawnego i Doradcy Podatkowego (…), Usługi najmu (…)”, zgodnie z art. 86 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, w przypadku nabywania przez Wnioskodawcę towarów lub usług wykorzystywanych do prowadzenia działalności gospodarczej polegającej na najmie lub usługach o podobnych charakterze Wnioskodawca był, jest i będzie uprawniony do odliczania podatku VAT z faktur VAT, na których widniało, widnieje lub będzie widniało następujące oznaczenie nabywcy: „Usługi najmu (…)”, natomiast w przypadku nabywania towarów i usług wykorzystywanych do prowadzenia pozostałej działalności gospodarczej Wnioskodawca był, jest i będzie uprawniony do odliczania podatku VAT z faktur VAT na których widniało, widnieje lub będzie widniało następujące oznaczenie nabywcy: „Kancelaria Radcy Prawnego i Doradcy Podatkowego (…)”?

Zdaniem Wnioskodawcy, w zakresie wskazanej w Centralnej Ewidencji i Identyfikacji Działalności Gospodarczej firmy Wnioskodawcy: „Kancelaria Radcy Prawnego i Doradcy Podatkowego (…), Usługi najmu (…)”, zgodnie z art. 106b ust. 1, art. 106e ust. 1, art. 106f ust.1, art. 106g ust. 1 i 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, prawidłowe i niewadliwe było, jest i będzie wystawianie przez Wnioskodawcę faktur VAT z oznaczeniem sprzedawcy jako „Usługi najmu (…)” w przypadku świadczenia usług najmu lub usług o podobnym charakterze, zaś w przypadku świadczenia pozostałych usług wystawianie przez Wnioskodawcę faktur VAT z oznaczeniem sprzedawcy jako: „Kancelaria Radcy Prawnego i Doradcy Podatkowego (…)” i nieużywanie obu sformułowań jednocześnie na fakturach VAT wystawianych przez Wnioskodawcę. W ocenie Wnioskodawcy, w zakresie wskazanej w Centralnej Ewidencji i Identyfikacji Działalności Gospodarczej firmy Wnioskodawcy: „Kancelaria Radcy Prawnego i Doradcy Podatkowego (…), Usługi najmu (…)”, zgodnie z art. 86 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług w przypadku nabywania przez Wnioskodawcę towarów lub usług wykorzystywanych do prowadzenia działalności gospodarczej, polegającej na najmie lub usługach o podobnych charakterze Wnioskodawca był, jest i będzie uprawniony do odliczania podatku VAT z faktur VAT na których widniało, widnieje lub będzie widniało następujące oznaczenie nabywcy: „Usługi najmu (…)”, natomiast w przypadku nabywania towarów i usług wykorzystywanych do prowadzenia pozostałej działalności gospodarczej Wnioskodawca był, jest i będzie uprawniony do odliczania podatku VAT z faktur VAT na których widniało, widnieje lub będzie widniało następujące oznaczenie nabywcy: „Kancelaria Radcy Prawnego i Doradcy Podatkowego (…)”.

Artykuł 43(2) § 1 i § 2 Kodeksu cywilnego stanowi, iż przedsiębiorca działa pod firmą. Firmę ujawnia się we właściwym rejestrze, chyba że przepisy odrębne stanowią inaczej. Stosownie natomiast do art. 43(4) Kodeksu cywilnego, firmą osoby fizycznej jest jej imię i nazwisko. Nie wyklucza to włączenia do firmy pseudonimu lub określeń wskazujących na przedmiot działalności przedsiębiorcy, miejsce jej prowadzenia oraz innych określeń dowolnie obranych. Zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 i 4 ustawy o VAT podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;
sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju i sprzedaż wysyłkową na terytorium kraju na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4.

Elementy faktury VAT zostały określone w art. 106e ust. 1 ustawy o VAT. Zgodnie z pkt 3 tego przepisu: faktura powinna zawierać: imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy.

Zatem w przypadku osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą na fakturze VAT powinno być określone imię i nazwisko tego przedsiębiorcy. Dotyczy to zarówno sytuacji, gdy przedsiębiorca występuje na fakturze jako sprzedawca oraz gdy występuje jako nabywca towarów lub usług.

Użycie w pkt 3 sformułowania, że faktura VAT powinna zawierać imiona i nazwiska lub nazwy podatnika (...) oznacza, że podanie nazwy (firmy), w tym nazwy (firmy) wynikającej z Centralnej Ewidencji i Identyfikacji Działalności Gospodarczej jest fakultatywne. Obowiązkowe na fakturze VAT jest podanie imienia i nazwiska przedsiębiorcy będącego osobą fizyczną. Zatem prawidłowe jest wystawianie faktur VAT na których będzie wskazana część firmy obejmująca imię i nazwisko sprzedawcy to jest: „Usługi najmu (…)” w przypadku świadczenia usług najmu lub usług o podobny charakterze, zaś w przypadku świadczenia pozostałych usług używanie na fakturze VAT zwrotu: „Kancelaria Radcy Prawnego i Doradcy Podatkowego (…)”. Podobna sytuacja wystąpi w przypadku nabywania towarów lub usług przez Wnioskodawcę.

Należy w tym miejscu również podkreślić, iż zgodnie z orzecznictwem sądowo-administracyjnym i orzecznictwem ETS, prawo do odliczenia podatku VAT jest fundamentalnym prawem podatnika i nie może być ograniczane przez kwestie dotyczące oznaczenia przedsiębiorcy. Na stronie 9 broszury informacyjnej wydanej przez Ministra Finansów zatytułowanej: „zmiany w zakresie fakturowania” (składającej się z 16 stron, dostępnej na stronie internetowej: https://www.finanse.mf.gov.pl /documents/766655/1402295/Broszura+fakturowanie_21+grudnia_ost.pdf) w zakresie omówienia pozycji faktury VAT dotyczącej podania imion i nazwisk lub nazwy podatnika i nabywcy została wskazana następująca treść (broszura stanowi załącznik do niniejszego wniosku): „Imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy: W zakresie danych identyfikacyjnych podatnika, danymi takimi dla podatnika będącego osobą fizyczną jest imię i nazwisko. W fakturze podatnicy będący osobami fizycznymi powinni zatem podawać imię i nazwisko, przy czym oprócz tych danych mogą również podać nazwę lub nazwę skróconą firmy”. Stanowisko wskazane w powyższej broszurze potwierdza stanowisko Wnioskodawcy.

Z broszury tej wynika, iż podawanie nazwy przedsiębiorcy jest fakultatywne. Zatem nie ma przeszkód aby podawać odrębnie oznaczenia: „Kancelaria Radcy Prawnego i Doradcy Podatkowego (…)” i odrębnie: „Usługi najmu (…)” w zależności od rodzaju świadczonych usług. Oba zwroty zawierają imię i nazwisko Wnioskodawcy. Podobnie w interpretacji indywidualnej z dnia 9 maja 2013 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie IPPP2/443-239/13-2/RR wskazał: „Wnioskodawca na fakturze powinien posługiwać się własnym imieniem i nazwiskiem oraz NIP (możliwe jest dodatkowe wskazanie nazwy tj. „Gabinet Stomatologiczny”) oraz możliwe jest posługiwanie się adresem prowadzenia danej działalności gospodarczej”. Podobne stanowisko zostało zaprezentowane w interpretacji z dnia 1 lipca 2013 r. Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu sygn.. akt: ILPP2/443-337/13-2/MN: „reasumując, w nazwie firmy osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, umieszczanej na wystawianej fakturze VAT, muszą widnieć imię i nazwisko tej osoby fizycznej - niezależnie od innych danych identyfikujących Wnioskodawczynię, które dodatkowo zostały zawarte w fakturze”.

Ponadto w doktrynie prezentowane są stanowisko, iż w aktualnym stanie prawnym nie ma przeszkód do używania skróconej nazwy. Nazwy skróconej pozwala używać również powyższa broszura. „Przepisy komentowanego artykułu (art. 106e) - w przeciwieństwie do przepisów obowiązujących przed 1.01.2013 r. - nie wskazują wprost możliwości podania „nazwy skróconej” sprzedawcy bądź nabywcy. Należy uznać, że taka możliwość nadal istnieje. Lege non distinguente także nazwa skrócona jest nazwą” (komentarz do art. 106e ustawy o VAT, Bartosiewicz Adam, VAT. Komentarz, wyd. XII, LEX).

W konsekwencji w ocenie Wnioskodawcy, w zakresie wskazanej w Centralnej Ewidencji i Identyfikacji Działalności Gospodarczej firmy Wnioskodawcy: „Kancelaria Radcy Prawnego i Doradcy Podatkowego (…), Usługi najmu (…)”, zgodnie z art. 106b ust. 1, art. 106e ust. 1, art. 106f ust. 1, art. 106g ust. 1 i 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, prawidłowe i niewadliwe jest wystawianie przez Wnioskodawcę faktur VAT z oznaczeniem sprzedawcy jako „Usługi najmu (…)” w przypadku świadczenia usług najmu lub usług o podobnym charakterze, zaś w przypadku świadczenia pozostałych usług wystawianie przez Wnioskodawcę faktur VAT z oznaczeniem sprzedawcy jako: „Kancelaria Radcy Prawnego i Doradcy Podatkowego (…)” i nieużywanie obu sformułowań jednocześnie na fakturach VAT wystawianych przez Wnioskodawcę. W konsekwencji, w ocenie Wnioskodawcy, w zakresie wskazanej w Centralnej Ewidencji i Identyfikacji Działalności Gospodarczej firmy Wnioskodawcy: „Kancelaria Radcy Prawnego i Doradcy Podatkowego (…), Usługi najmu (…)”, zgodnie z art. 86 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, w przypadku nabywania przez Wnioskodawcę towarów lub usług wykorzystywanych do prowadzenia działalności gospodarczej, polegającej na najmie lub usługach o podobnych charakterze Wnioskodawca jest i będzie uprawniony do odliczania podatku VAT z faktur VAT na których widnieje lub będzie widniało następujące oznaczenie nabywcy: „Usługi najmu (…)”, natomiast w przypadku nabywania towarów i usług wykorzystywanych do prowadzenia pozostałej działalności gospodarczej Wnioskodawca jest i będzie uprawniony do odliczania podatku VAT z faktur VAT, na których widnieje lub będzie widniało następujące oznaczenie nabywcy: „Kancelaria Radcy Prawnego i Doradcy Podatkowego (…)”. Warunkiem zastosowania odliczenia podatku VAT jest, aby nabywane towary i usługi miały związek z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą i nie były ustawowo wyłączone z możliwości dokonania odliczenia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionych stanów faktycznych i zdarzeń przyszłych jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174) podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do art. 5 ust. 1 ww. ustawy opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z art. 7 ust. 1 cyt. ustawy wynika, że przez dostawę towarów zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Przez sprzedaż – zgodnie z definicją zawartą w art. 2 pkt 22 ustawy – należy rozumieć odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Na podstawie art. 86 ust. 1 cyt. ustawy w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

nabycia towarów i usług,
dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Z treści cytowanego art. 86 ustawy wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ponadto, ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Z analizy zarówno przywołanych regulacji prawnych, jak i całokształtu przepisów ustawy wynika, że podatek od towarów i usług ze względu na jego konstrukcję, tzn. opodatkowanie wartości dodanej na poszczególnych etapach obrotu gospodarczego, jest podatkiem sformalizowanym i prawo do odliczenia podatku naliczonego jest ograniczone. Podstawę do odliczenia podatku naliczonego mogą stanowić bowiem wyłącznie dokumenty wymienione w ustawie, przy czym dokumenty te muszą spełniać wymogi określone w ustawie i rozporządzeniu wykonawczym do niej.

Podstawowym dokumentem wystawianym, zgodnie z art. 106b ustawy, przez podatników podatku od towarów i usług są faktury. Są one dokumentami, którymi czynni podatnicy tego podatku dokumentują sprzedaż.

Stosownie bowiem do art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

W myśl art. 106e ust. 1 ustawy, faktura powinna zawierać:

datę wystawienia;
kolejny numer nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę;
imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy;
numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. a;
numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. b;
datę dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi lub datę otrzymania zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, o ile taka data jest określona i różni się od daty wystawienia faktury;
nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
miarę i ilość (liczbę) dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług;
cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
kwoty wszelkich opustów lub obniżek cen, w tym w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto;
wartość dostarczonych towarów lub wykonanych usług, objętych transakcją, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
stawkę podatku;
sumę wartości sprzedaży netto, z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku;
kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
kwotę należności ogółem (…).

Z cytowanych powyżej przepisów wynika, iż faktura dokumentująca sprzedaż powinna zawierać m.in. dane określone w art. 106e ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy.

Zgodnie z art. 43¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r., poz. 1025 z późn. zm.) przedsiębiorcą jest osoba fizyczna, osoba prawna i jednostka organizacyjna, o której mowa w art. 33¹ § 1, prowadząca we własnym imieniu działalność gospodarczą lub zawodową.

W myśl art. 43² § 1 ww. ustawy przedsiębiorca działa pod firmą.

Firmę ujawnia się we właściwym rejestrze, chyba że przepisy odrębne stanowią inaczej (art. 43² § 1 ustawy ) .

Stosownie do art. 43³ § 1 firma przedsiębiorcy powinna się odróżniać dostatecznie od firm innych przedsiębiorców prowadzących działalność na tym samym rynku.

Z kolei art. 43 § 2 stanowi, że firma nie może wprowadzać w błąd, w szczególności co do osoby przedsiębiorcy, przedmiotu działalności przedsiębiorcy, miejsca działalności, źródeł zaopatrzenia.

Jednocześnie, zgodnie z art. 43⁴ firmą osoby fizycznej jest jej imię i nazwisko. Nie wyklucza to włączenia do firmy pseudonimu lub określeń wskazujących na przedmiot działalności przedsiębiorcy, miejsce jej prowadzenia oraz innych określeń dowolnie obranych.

Kwestie związane z dokonaniem zgłoszenia indentyfikacyjnego reguluje ustawa z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (Dz. U. z 2017 r, poz. 869 z późn. zm.). I tak w myśl art. 5 ust. 1 tej ustawy podatnicy, z zastrzeżeniem ust. 2a, są obowiązani do dokonania zgłoszenia identyfikacyjnego do naczelnika urzędu skarbowego albo organu właściwego na podstawie odrębnych przepisów. Zgłoszenia identyfikacyjnego dokonuje się jednokrotnie, bez względu na rodzaj oraz liczbę opłacanych przez podatnika podatków, formę opodatkowania, liczbę oraz rodzaje prowadzonej działalności gospodarczej oraz liczbę prowadzonych przedsiębiorstw.

Zgłoszenie identyfikacyjne osób fizycznych zawiera nazwisko, imiona, imiona rodziców, datę i miejsce urodzenia, płeć, nazwisko rodowe, obywatelstwo lub obywatelstwa, adres miejsca zamieszkania, adres miejsca zameldowania na pobyt stały lub czasowy, rodzaj i numer dowodu tożsamości oraz numer PESEL w przypadku osób fizycznych objętych tym rejestrem (art. 5 ust. 1 tej ustawy).

Stosownie do art. 5a ust. 1 ww. ustawy podatnicy będący osobami fizycznymi rozpoczynającymi działalność gospodarczą w ramach wniosku o wpis do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej składają zgłoszenie identyfikacyjne albo aktualizacyjne.

Natomiast art. 6 ust. 11 cyt. ustawy stanowi, że podatnicy podatku od towarów i usług lub podatku akcyzowego są obowiązani dokonać zgłoszenia identyfikacyjnego przed dokonaniem pierwszej czynności podlegającej opodatkowaniu jednym z tych podatków, z tym że osoby fizyczne są obowiązane dokonać zgłoszenia identyfikacyjnego tylko w przypadku dokonywania zgłoszenia rejestracyjnego, o którym mowa w art. 96 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług oraz w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2017 r. poz. 43 i 60). Zgłoszenia identyfikacyjnego dokonuje się niezależnie od zgłoszenia rejestracyjnego.

W myśl art. 96 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3.

Rozporządzenie Ministra Rozwoju i Finansów z dnia 27 grudnia 2016 r. w sprawie wzorów dokumentów związanych z rejestracją podatników w zakresie podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 2301), w § 1 określa wzór zgłoszenia rejestracyjnego w zakresie podatku od towarów i usług, stanowiący załącznik nr 1 do rozporządzenia (VAT-R). W przypadku podatnika będącego osobą fizyczną w części B.1. tego zgłoszenia określającej dane identyfikacyjne należy podać nazwisko, pierwsze imię, drugie imię podatnika, imię ojca i matki, numer ewidencyjny PESEL, datę urodzenia. Podatnicy będący osobami fizycznymi określają w tym zgłoszeniu jedynie adres zamieszkania.

Z kolei zgodnie z art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. Prawo przedsiębiorców (Dz. U. z 2018 r., poz. 646 z późn. zm.) przedsiębiorcą jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niebędąca osobą prawną, której odrębna ustawa przyznaje zdolność prawną, wykonująca działalność gospodarczą.

Stosownie natomiast do art. 17 ust. 1 ww. ustawy, działalność gospodarczą można podjąć w dniu złożenia wniosku o wpis do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej albo po dokonaniu wpisu do rejestru przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego, chyba że przepisy szczególne stanowią inaczej. Zgodnie z art. 17 ust. 2 cyt. ustawy, zasady wpisu do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej oraz rejestru przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego określają odrębne przepisy.

I tak, zgodnie z art. 2 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. o Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej i Punkcie Informacji dla Przedsiębiorcy (Dz. U. z 2018 r., poz. 647 z późn. zm.) zadaniem CEIDG jest: ewidencjonowanie przedsiębiorców będących osobami fizycznymi.

Art. 5 ust. 1 tej ustawy stanowi, że wpisowi do CEIDG podlegają następujące dane ewidencyjne:

imię i nazwisko przedsiębiorcy, numer PESEL, o ile taki posiada, oraz data urodzenia, o ile nie posiada numeru PESEL;
dodatkowe określenia, które przedsiębiorca włącza do firmy, o ile przedsiębiorca takich używa;

(…).

Na podstawie ww. przepisów stwierdzić należy, że przez cyt.: „imiona i nazwiska lub nazwy sprzedawcy i nabywcy oraz ich adresy” należy rozumieć w przypadku sprzedawcy bądź nabywcy będącego osobą fizyczną – imię i nazwisko, w przypadku osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej – nazwę. Firma osoby fizycznej może zawierać dodatkowe dane, np. określenie wskazujące na przedmiot działalności przedsiębiorcy, ale dane te mogą być umieszczone jedynie w formie dodatkowego elementu fakultatywnego.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą jako osoba fizyczna wpisana do Centralnej Ewidencji i Identyfikacji Działalności Gospodarczej (dalej: CEIDG), pod firmą: „Kancelaria Radcy Prawnego i Doradcy Podatkowego (…), Usługi najmu (…)”. Wnioskodawca jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług i wystawia faktury. Nabywa również towary i usługi i z faktur dokumentujących sprzedaż odlicza podatek VAT w zakresie, w jakim sprzedaż ta jest związana z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą.

Wnioskodawca w zakresie usług najmu jako sprzedawca usług wystawił fakturę z następującym oznaczeniem sprzedawcy: „Usługi najmu (…)” i z takim oznaczeniem w przyszłości będzie wystawiać faktury w przypadku świadczenia usług najmu lub umów o podobnym charakterze, natomiast w przypadku świadczenia pozostałych usług Wnioskodawca wystawia faktury z następującym oznaczeniem sprzedawcy: „Kancelaria Radcy Prawnego i Doradcy Podatkowego (…)”. Zatem w zależności od rodzaju świadczonych usług Wnioskodawca używa albo jednego albo drugiego oznaczenia. Wnioskodawca nie używa obu sformułowań łącznie, to znaczy na fakturach wystawianych przez Wnioskodawcę nie ma nazwy: „Kancelaria Radcy Prawnego i Doradcy Podatkowego (…), Usługi najmu (…)”. W przypadku nabywania towarów lub usług wykorzystywanych do prowadzenia działalności gospodarczej, polegającej na najmie lub umowach o podobnym charakterze Wnioskodawca będzie podawał do faktur następujące oznaczenie swojej nazwy: „Usługi najmu (…)”, natomiast w przypadku nabywania towarów i usług wykorzystywanych do prowadzenia pozostałej działalności gospodarczej Wnioskodawca podaje do faktur następujące oznaczenie swojej nazwy: „Kancelaria Radcy Prawnego i Doradcy Podatkowego (…)”. W przypadku nabywania towarów lub usług wykorzystywanych jednocześnie do prowadzenia wyżej wskazanych działalności gospodarczych Wnioskodawca będzie używać obu oznaczeń jednocześnie, to znaczy na fakturze jako nabywcę będzie wskazywać: „Kancelaria Radcy Prawnego i Doradcy Podatkowego (…), Usługi najmu (…)”.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą poprawności oznaczeń Wnioskodawcy widniejących na fakturach sprzedaży i zakupu, które Wnioskodawca stosuje/będzie stosował w przyszłości.

Biorąc więc pod uwagę powołaną treść art. 106e ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług, na fakturach dokumentujących sprzedaż oraz zakup towarów i usług konieczne jest umieszczanie imienia i nazwiska podatnika, będącego osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą. Należy zauważyć że art. 106e ust. 1 pkt 3 ustawy określa minimalny zakres danych, jakie powinna zawierać faktura i nie nakłada ograniczeń w sprawie umieszczania dodatkowych danych identyfikujących dostawców, czy też nabywców. Tym samym umieszczenie na fakturze oprócz imienia i nazwiska sprzedawcy będącego osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą, również dodatkowego oznaczenia (nazwy) identyfikującego sprzedawcę bądź nabywcę – nie będzie błędem, skoro oznaczenia te zostały zgłoszone do właściwego organu ewidencyjnego.

Reasumując, w oznaczeniu firmy osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, umieszczanej na wystawianej/otrzymanej fakturze, muszą widnieć imię i nazwisko tej osoby fizycznej – niezależnie od innych danych identyfikujących podatnika, które dodatkowo mogą być zawarte.

Przenosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy, wskazać należy, że za zgodne w treścią art. 106e ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług, należy uznać przedstawione we wniosku oznaczenia Wnioskodawcy na fakturach sprzedaży i zakupu, tj.:

na wystawionych przez Wnioskodawcę fakturach i tych, które będzie wystawiał z tytułu świadczenia usług najmu lub usług o podobnym charakterze z oznaczeniem sprzedawcy jako: „Usługi najmu (…)”;
na wystawionych przez Wnioskodawcę fakturach i tych, które będzie wystawiał z tytułu pozostałych usług z oznaczeniem sprzedawcy jako: „Kancelaria Radcy Prawnego i Doradcy Podatkowego (…)”;
na otrzymanych przez Wnioskodawcę fakturach i tych, które będzie otrzymywał z tytułu nabycia towarów i usług wykorzystywanych do prowadzenia działalności gospodarczej polegającej na najmie lub usługach o podobnych charakterze z oznaczeniem nabywcy jako: „Usługi najmu (…)”;
na otrzymanych przez Wnioskodawcę fakturach i tych, które będzie otrzymywał z tytułu nabycia towarów i usług wykorzystywanych do prowadzenia pozostałej działalności gospodarczej z oznaczeniem nabywcy jako: „Kancelaria Radcy Prawnego i Doradcy Podatkowego (…)”.

Istotnym bowiem jest, że niezależnie od stosowanego dodatkowego oznaczenia firmy, tj. „Usługi najmu”, bądź też „Kancelaria Radcy Prawnego i Doradcy Podatkowego”, każdorazowo na fakturach sprzedaży i zakupu zawarte są/będą imię i nazwisko, tj. „(…)”, które identyfikuje Wnioskodawcę jako podatnika.

Konsekwentnie, zgodnie z art. 86 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług, w przypadku nabywania przez Wnioskodawcę towarów lub usług wykorzystywanych do prowadzenia działalności gospodarczej, polegającej na najmie lub usługach o podobnych charakterze Wnioskodawca jest i będzie uprawniony do odliczania podatku z faktur, na których jako oznaczenie nabywcy jest/będzie wskazane: „Usługi najmu (…)”, natomiast w przypadku nabywania towarów i usług wykorzystywanych do prowadzenia pozostałej działalności gospodarczej Wnioskodawca jest i będzie uprawniony do odliczania podatku VAT z faktur, na których jako oznaczenie nabywcy jest/będzie wskazane: „Kancelaria Radcy Prawnego i Doradcy Podatkowego (…)”, przy założeniu, że nabywane towary i usługi są/będą związane z czynnościami opodatkowanymi, a ponadto nie zachodzą/zajdą wyłączenia, o których mowa w art. 88 ustawy.

Tym samym stanowisko odnoszące się do pytań nr 1 i 2 uznano za prawidłowe.

Niniejszą interpretację wydano na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że jeżeli w toku ewentualnego postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub kontroli celno-skarbowej, zostanie ustalony odmienny od przedstawionego we wniosku stan faktyczny, niniejsza interpretacja nie wywrze skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałych stanów faktycznych przedstawionych przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzeń, a w przypadku zdarzeń przyszłych przedstawionych przez Wnioskodawcę – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekle prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin