2018.11.29 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-2.4011.561.2018.1.LS
z 29 listopada 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 30 października 2018 r. (data wpływu 5 listopada 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości oraz przeznaczenia środków pieniężnych z tej sprzedaży na nabycie domu letniskowego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 listopada 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości oraz przeznaczenia środków pieniężnych z tej sprzedaży na nabycie domu letniskowego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Umową sprzedaży z dnia 7 listopada 2011 roku objętą aktem notarialnym sporządzonym przez - notariusza Wnioskodawca nabył nieruchomość gruntową stanowiącą działkę gruntu, o powierzchni 0,0481 ha, zabudowaną budynkiem murowano-drewnianym, całorocznym, dwukondygnacyjnym o powierzchni użytkowej 74,50 m kw, w stanie surowym zamkniętym, w udziałach: Seweryn S. w udziale wynoszącym 8/10 części za cenę w kwocie 48.000,00 zł, Magdalena S. w udziale wynoszącym 2/10 części za cenę w kwocie 12.000,00 zł, łącznie za kwotę 60.000,00 zł.

Wobec zamiaru zamieszkiwania przez Wnioskodawcę w powyższej nieruchomości zostały poczynione na nią następujące nakłady:

montaż szamba i prace hydrauliczne pieca centralnego w kwocie 25.920,00 zł brutto (f-vat z dnia 30.11.2011 r.),

ocieplenie budynku oraz inne prace budowlane w łącznej kwocie 32.400,00 zł brutto (f-vat z dnia 22.06.2012 r.),

Wnioskodawca dokonał również szeregu innych ulepszeń niezbędnych do doprowadzenia budynku do stanu umożliwiającego całoroczne zamieszkiwanie w nim, jednak z uwagi na znaczny upływ czasu na dzień dzisiejszy Wnioskodawca nie jest w posiadaniu faktur i rachunków za te prace.

Z uwagi na poczynione przez Wnioskodawcę nakłady na nieruchomość jej wartość znacznie wzrosła, bowiem budynek został doprowadzony do stanu umożliwiającego zamieszkiwanie w nim nie przerwanie w ciągu całego roku, został wykończony i docieplony, dzięki czemu spełniał wszystkie standardy domu mieszkalnego całorocznego.

Umową sprzedaży z dnia 6 kwietnia 2013 roku sporządzoną przez - notariusza, Wnioskodawca wraz z siostrą dokonali zbycia udziałów w przedmiotowej nieruchomości na rzecz osób trzecich za cenę w łącznej kwocie 220.000,00 zł, tj. Seweryn S. za cenę 176.000,00 zł, zaś Magdalena S. za cenę w kwocie 44.000,00 zł, przy czym zbycia tego dokonali z zamiarem nabycia kolejnej zabudowanej nieruchomości, w której mogliby wspólnie zamieszkać.

Ponieważ życie w tamtejszych rejonach, w cichej i malowniczej okolicy z dala od zgiełku miasta bardzo odpowiadało Wnioskodawcy, jak również sprzyjało dorastaniu Jego obecnie 8-letniego siostrzeńca, nie chciał radykalnie zmieniać otoczenia. Wnioskodawca jest zatrudniony na terenie gminy N., siostra zaś dojeżdża do pracy do W., jednak okolica tamta jest dobrze skomunikowana z W., co suma summarum nie miało większego znaczenia w kontekście korzyści płynących z zamieszkiwania w tamtym rejonie. Wobec powyższego Wnioskodawca szukał nieruchomości w tamtejszej okolicy. Wśród ofert Wnioskodawca znalazł dom mieszkalny położony w ., który spełniał w ocenie Wnioskodawcy wszelkie warunki do ciągłego w nim zamieszkiwania, mimo statusu budynku określonego w dokumentacji, jako dom letniskowy, bowiem posiadał wszelkie niezbędne instalacje, tj. elektryczną, wodociągową - z przyłączeniem do własnej studni, kanalizacyjną - z przyłączeniem do osadnika szczelnego, grzewczą c.o., c.w. piec gazowy, grzejniki, był w dobrym stanie technicznym, łazienka wyposażona była w armaturę i ceramikę sanitarną, kuchnia również była w pełni wyposażona w podstawowym standardzie. Wszystkie powyższe okoliczności spowodowały, iż Wnioskodawca zdecydował się na zakup przedmiotowej nieruchomości z zamiarem stałego zamieszkania w budynku na niej posadowionym, przy czym liczył się z koniecznością wykonania drobnych prac remontowych w celu ulepszenia budynku.

Umową sprzedaży z dnia 17 lipca 2013 roku sporządzoną przez - notariusza, Wnioskodawca nabył nieruchomość gruntową stanowiącą działkę gruntu, położoną w N., o powierzchni 950 m. kw., zabudowaną drewnianym jednokondygnacyjnym budynkiem, o powierzchni zabudowy 59,00 m kw, wybudowanym w 2003 roku, składający się z pokoju z aneksem kuchennym oraz dwóch pokoi i łazienki oraz murowanym jednokondygnacyjnym budynkiem wybudowanym w 1994 roku wraz z udziałem w drodze dojazdowej, w udziałach po 1/2 części wraz z siostrą za cenę w łącznej kwocie 135.000,00 zł, tj. po 67.500,00 zł za każdy udział.

Wnioskodawca dokonał szeregu prac w przedmiotowym budynku, między innymi docieplił go wełną mineralną, wyremontował dach, zamontował dodatkowe grzejniki, wymienił kocioł gazowy, przeprowadził drobny remont kuchni. Niestety, z uwagi na upływ czasu Wnioskodawca posiada faktury VAT tylko na niektóre elementy remontu, tj. na łączną kwotę 7.527,67 zł. Niestety innych kosztów, mimo ich poniesienia, Wnioskodawca nie jest w stanie udokumentować w chwili obecnej.

Od czasu nabycia przedmiotowej nieruchomości Wnioskodawca zamieszkuje w tym budynku, tutaj znajduje się Jego centrum życiowe. Wnioskodawca wystąpił z wnioskiem o ustalenie numeru porządkowego budynku, co było niezbędne np. do zawarcia z gminą umowy o odbiór nieczystości, którą następnie zawarł. Budynek został oznaczony nr porządkowym w N. Wnioskodawca opłaca rachunki za wywóz nieczystości, za elektryczność oraz wodę.

Wobec faktu, iż nie upłynęło 5 lat od dokonanej transakcji, z obawy o zakwestionowanie przeznaczenia przez Wnioskodawcę środków ze sprzedaży powołanej na wstępnie nieruchomości stanowiącej działkę gruntu nr 991/21, położoną w A., na cele mieszkalne Wnioskodawcy, ponieważ nabyta przez Wnioskodawcę za te środki zabudowana nieruchomość w N., znajduje się, zgodnie z wypisem z rejestru gruntów, na terenach rekreacyjno - wypoczynkowych, Wnioskodawca prosi o wydanie interpretacji indywidualnej w tej sprawie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca może uznać wydatki na zakup i modernizację nieruchomości stanowiącej działkę w N., o powierzchni 950 m kw, zabudowaną budynkami, która zgodnie z wypisem z rejestru gruntów, znajduje się na terenach rekreacyjno-wypoczynkowych, za zgodne z art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w sytuacji, gdy została zakupiona z zamiarem stałego zamieszkiwania na niej, co jest przez Wnioskodawcę realizowane od czasu jej nabycia, przy uwzględnieniu okresu niezbędnego na przeprowadzenie prac remontowych.

Zdaniem Wnioskodawcy,

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,

spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,

prawa wieczystego użytkowania gruntów,

innych rzeczy, - jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Przepis art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy stanowi, iż wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Stosownie do art. 21 ust. 25 pkt 1 ww. ustawy, za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się wydatki poniesione na:

nabycie budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, a także na nabycie gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem,

nabycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie, prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie,

nabycie gruntu pod budowę budynku mieszkalnego lub udziału w takim gruncie, prawa użytkowania wieczystego takiego gruntu lub udziału w takim prawie, w tym również z rozpoczętą budową budynku mieszkalnego, oraz nabycie innego gruntu lub udziału w gruncie, prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, jeżeli w okresie, o którym mowa w ust. 1 pkt 131, grunt ten zmieni przeznaczenie na grunt pod budowę budynku mieszkalnego,

budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub remont własnego budynku mieszkalnego, jego części lub własnego lokalu mieszkalnego,

rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub adaptację na cele mieszkalne własnego budynku niemieszkalnego, jego części, własnego lokalu niemieszkalnego lub własnego pomieszczenia niemieszkalnego,- położonych w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej.

Z treści art. 21 ust. 26 ww. ustawy wynika, że przez własny budynek, lokal lub pomieszczenie, o których mowa w ust. 25 pkt 1 lit. d) i e), rozumie się budynek, lokal lub pomieszczenie stanowiące własność lub współwłasność podatnika lub do którego podatnikowi przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udział w takich prawach. Zgodnie natomiast z ust. 28 ww. przepisu, za wydatki, o których mowa w ust. 25, nie uważa się wydatków poniesionych na: nabycie gruntu lub udziału w gruncie, prawa wieczystego użytkowania gruntu lub udziału w takim prawie, budynku, jego części lub udziału w budynku, lub budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę, adaptację lub remont budynku albo jego części - przeznaczonych na cele rekreacyjne.

Ustawodawca w art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zamieścił definicji legalnej pojęcia własnego budynku mieszkalnego.

Ani ustawa dotycząca prawa budowlanego ani ustawa podatkowa nie zawiera definicji "domu letniskowego". Co do zasady, o tym czy dom można uznać za letniskowy czy za budynek mieszkalny, decyduje jego przeznaczenie. Zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB), dom letniskowy należy do klasy budynków mieszkalnych, przy czym istotne jest ustalenie, czy w danym budynku podatnik będzie realizował swoje cele mieszkaniowe, czy jedynie potrzeby związane z rekreacją i wypoczynkiem.

Nabyta przez Wnioskodawcę nieruchomość jest Jego domem, skupia się tutaj Jego centrum życiowe, po jej nabyciu i przeprowadzeniu niezbędnych prac Wnioskodawca zamieszkał w wyremontowanym budynku. Wobec powyższego w ocenie Wnioskodawcy niewątpliwym jest, iż środki ze sprzedaży nieruchomości nabytej w 2011 roku zostały przeznaczone na własne cele mieszkalne do których znajduje zastosowanie ulga, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o PIT. Dlatego też Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż wydatki poniesione na zabudowaną nieruchomość gruntową stanowiącą działkę gruntu położoną w N. o powierzchni 950 m. kw., zarówno na jej zakup jak i wszelkie prace modernizacyjne i remontowe. należy uznać za poniesione na własne cele mieszkaniowe, określone w art. 21 ust 25 ustawy o PIT, mimo opisu w wypisie z rejestru gruntów, iż działka ta znajduje się na terenach rekreacyjno-wypoczynkowych. Nabyta nieruchomość jest wykorzystywana wyłącznie na cele mieszkalne i taki był zamiar przy jej wyborze. Wnioskodawca poniósł duże koszty na jej ulepszenie w celu dostosowania do potrzeb całorocznego zamieszkiwania, a po przeprowadzeniu niezbędnych prac zamieszkał w wyremontowanym budynku i od tej pory skupia się tutaj Jego centrum życiowe, opłaca bieżące rachunki.

Wobec powyższego w ocenie Wnioskodawcy niewątpliwym jest, iż środki ze sprzedaży nieruchomości nabytej w 2011 roku zostały przeznaczone na własne cele mieszkalne określone w art. 21 ust. 25 ustawy o PIT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych źródłem przychodu jest, z zastrzeżeniem ust. 2, odpłatne zbycie:

nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
prawa wieczystego użytkowania gruntów,
innych rzeczy,

− jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)−c) − przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy − przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Powyższy przepis formułuje generalną zasadę, że sprzedaż nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości następuje po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym miało miejsce nabycie – nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a przychód uzyskany z odpłatnego zbycia w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

W przypadku sprzedaży nieruchomości decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma moment jej nabycia.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca umową sprzedaży z dnia 7 listopada 2011 r. nabył nieruchomość gruntową stanowiącą działkę gruntu nr 991/21 zabudowaną budynkiem murowano-drewnianym, całorocznym, dwukondygnacyjny następnie, umową sprzedaży z dnia 6 kwietnia 2013 r. dokonano sprzedaży ww. nieruchomości.

Uwzględniając powyższe stwierdzić należy, że odpłatne zbycie nieruchomości nastąpiło przed upływem 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jego nabycie i stanowi źródło przychodu, w rozumieniu powołanego wyżej art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

W myśl art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Stosownie do art. 30e ust. 2 ww. ustawy, podstawą obliczenia podatku jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Przy czym przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej (art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez zbywającego, które są konieczne, aby transakcja mogła dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością). Można do takich kosztów zaliczyć np.: koszty wyceny sprzedawanej nieruchomości przez rzeczoznawcę majątkowego, wynagrodzenie dla biura pośrednictwa obrotu nieruchomościami, koszty ogłoszeń w prasie itp., o ile wydatki te zostaną poniesione przez zbywcę. Pomiędzy tymi wydatkami a dokonanym zbyciem musi istnieć związek przyczynowo-skutkowy.

Tak obliczony przychód można pomniejszyć o koszty uzyskania przychodów. Ustalenie kosztów uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw odbywa się zgodnie z art. 22 ust. 6c lub 6d ww. ustawy w zależności od tego, czy zbywaną nieruchomość lub prawo nabyto odpłatnie, czy nieodpłatnie.

W rozpatrywanym przypadku zastosowanie znajdzie art. 22 ust. 6c, gdyż udział w mieszkaniu został nabyty przez Wnioskodawcę odpłatnie w drodze umowy sprzedaży. Zgodnie z ww. przepisem za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, z zastrzeżeniem ust. 6d, stanowią udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania.

Ponadto zgodnie z art. 22 ust. 6e ww. ustawy, wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6c i 6d, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych.

W myśl art. 30e ust. 4 ww. ustawy, po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3 (PIT-39), wykazać:

dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.

Należny podatek wynikający z tego zeznania jest płatny w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym (art. 45 ust. 4 pkt 4 w zw. z art. 45 ust. 1a ww. ustawy).

Przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy jest możliwość skorzystania ze zwolnienia w związku z wydatkowaniem przychodu ze sprzedaży nieruchomości gruntowej zabudowanej budynkiem murowano-drewnianym na nabycie budynku określonego w dokumentacji, jako dom letniskowy który znajduje się na terenach rekreacyjno – wypoczynkowych oraz remont ww. domu.

Zgodnie z treścią art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy, wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Stosownie do art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy, za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się wydatki poniesione na:

nabycie budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, a także na nabycie gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem,
nabycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie, prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie,
nabycie gruntu pod budowę budynku mieszkalnego lub udziału w takim gruncie, prawa użytkowania wieczystego takiego gruntu lub udziału w takim prawie, w tym również z rozpoczętą budową budynku mieszkalnego, oraz nabycie innego gruntu lub udziału gruncie, prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, jeżeli w okresie, o którym mowa w ust. 1 pkt 131, grunt ten zmieni przeznaczenie na grunt pod budowę budynku mieszkalnego,
budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub remont własnego budynku mieszkalnego, jego części lub własnego lokalu mieszkalnego,
rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub adaptację na cele mieszkalne własnego budynku niemieszkalnego, jego części, własnego lokalu niemieszkalnego lub własnego pomieszczenia niemieszkalnego

– położonych w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej.

Przez własny budynek, lokal lub pomieszczenie, o których mowa w ust. 25 pkt 1 lit. d) i e), rozumie się budynek, lokal lub pomieszczenie stanowiące własność lub współwłasność podatnika lub do którego podatnikowi przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udział w takich prawach (art. 21 ust. 26 cytowanej ustawy).

Zgodnie natomiast z ust. 28 ww. przepisu, za wydatki, o których mowa w ust. 25, nie uważa się wydatków poniesionych na:

nabycie gruntu lub udziału w gruncie, prawa wieczystego użytkowania gruntu lub udziału w takim prawie, budynku, jego części lub udziału w budynku, lub
budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę, adaptację lub remont budynku albo jego części

– przeznaczonych na cele rekreacyjne.

Wskazać należy, że podstawową okolicznością decydującą o zastosowaniu zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w stosunku do dochodu uzyskanego ze sprzedaży nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości lub praw, jest fakt wydatkowania środków z ich odpłatnego zbycia, począwszy od dnia sprzedaży i nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiła sprzedaż, wyłącznie na enumeratywnie (wyczerpująco) wskazane w ustawie cele mieszkaniowe.

Należy zauważyć, że wszelkiego rodzaju ulgi czy zwolnienia są odstępstwem od konstytucyjnej zasady równości i powszechności opodatkowania i są w sposób szczegółowy uregulowane w przepisach materialnego prawa podatkowego. Są one przywilejami, z których podatnik ma prawo, a nie obowiązek skorzystania. Zatem, oceniając ciążące na nim obowiązki wynikające z zastosowania danej ulgi czy zwolnienia podatkowego, należy dokonać ścisłej, literalnej wykładni przepisu regulującego daną ulgę czy zwolnienie.

Ustawodawca formułując przedmiotowe zwolnienie w sposób jednoznaczny wskazał realizację celów mieszkaniowych, które pozwalają na skorzystanie ze zwolnienia z opodatkowania dochodu ze sprzedaży. Przy czym „własne cele mieszkaniowe” należy rozumieć jednoznacznie, zgodnie z wykładnią literalną. Realizacja własnych celów mieszkaniowych powinna polegać na tym, że w nowo wybudowanym budynku mieszkalnym podatnik takie cele będzie realizować, a więc będzie w nim mieszkał. W orzecznictwie przyjmuje się, że cel mieszkaniowy wiąże się z zaspokojeniem potrzeb mieszkaniowych, przy czym chodzi tu o potrzeby mieszkaniowe w sensie obiektywnym, a zatem potrzeby przeciętnego podatnika, który o ulgę się ubiega. Zawsze bowiem centrum życiowe koncentruje się w konkretnym budynku mieszkalnym i ten właśnie budynek służy zaspokojeniu potrzeb mieszkaniowych. Jest to cel nadrzędny, przez pryzmat którego należy interpretować ww. przepis.

W niniejszej sprawie wątpliwości Wnioskodawcy budzi kwestia, czy wydatki poniesione na nabycie oraz drobny remont domu letniskowego, w którym Wnioskodawca od czasu nabycia (17 lipca 2013 r.) zamieszkuje i w tym domu znajduje się Jego centrum życiowe, są wydatkami na własne cele mieszkaniowe określonymi w art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 3 pkt 2 ustawy Prawo budowlane przez budynek należy rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach, natomiast zgodnie z art. 3 pkt 2a ww. ustawy za budynek mieszkalny jednorodzinny należy rozumieć budynek wolno stojący albo budynek w zabudowie bliźniaczej, szeregowej lub grupowej, służący zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych, stanowiący konstrukcyjnie samodzielną całość, w którym dopuszcza się wydzielenie nie więcej niż dwóch lokali mieszkalnych albo jednego lokalu mieszkalnego i lokalu użytkowego o powierzchni całkowitej nieprzekraczającej 30% powierzchni całkowitej budynku.

Ustawa dotycząca prawa budowlanego ani ustawa podatkowa nie zawiera definicji „domu letniskowego”. Z wykładni systemowej można wywieść, że w pojęciu budynku mieszkalnego mieści się także pojęcie budynku mieszkalnego letniskowego.

Co do zasady, o tym czy dom można uznać za letniskowy czy za budynek mieszkalny, decyduje jego przeznaczenie, a więc funkcja, której ma służyć. Zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz.U. z 1999 r. Nr 112, poz. 1316, z późn. zm.) dom letniskowy należy do klasy budynków mieszkalnych, jednakże dla oceny możliwości skorzystania z ulgi istotne jest ustalenie, czy w danym budynku podatnik będzie realizował swoje cele mieszkaniowe, czy jedynie potrzeby związane z rekreacją i wypoczynkiem.

W orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego oraz Sądu Najwyższego utrwaliło się stanowisko, że dom letniskowy może być zaliczony do kategorii budynków mieszkalnych tylko wtedy, gdy będzie użytkowany faktycznie przez właściciela i jego bliskich, służąc tym samym zaspokojeniu podstawowych potrzeb mieszkaniowych. Jeżeli podatnik korzysta z domu jedynie w celach wypoczynkowych, sezonowo, wówczas dom taki uznać należy za letniskowy.

Wnioskodawca wskazał, że nabył nieruchomość z zamiarem stałego zamieszkania. Zamieszkuje w tym budynku i tam znajduje się Jego centrum życiowe. Zatem wydatek poniesiony na zakup zabudowanej nieruchomości stanowiący działkę nr 92/21 w Z. należy uznać za wydatek poniesiony na własne cele mieszkaniowe o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 w zw. z art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy.

Ustosunkowując się z kolei do możliwości zaliczenia do wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe wydatków związanych z remontem domu letniskowego należy wskazać, że ustawa o podatku dochodowym nie definiuje pojęcia „remont”. zatem właściwym jest odwołanie się w tej kwestii do ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2017 r., poz. 1332, z późn. zm.).

W świetle przepisu art. 3 pkt 8 ustawy Prawo budowlane, poprzez remont należy rozumieć wykonanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, a niestanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym.

Za „remont” uważa się w szczególności wykonanie robót budowlanych w istniejącym budynku mieszkalnym lub lokalu mieszkalnym wraz z wymianą dotychczas użytkowanych, zużytych składników wyposażenia technicznego budynku lub lokalu (np. dotychczasowej instalacji wodnej, kanalizacyjnej, centralnego ogrzewania, ciepłej wody, gazu przewodowego lub tylko określonych elementów tych instalacji).

Pojęcie remontu wyczerpująco wyjaśnił również Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 4 marca 1998 r., sygn. akt I SA/Gd 886/96, stwierdzając: „za remont budynku mieszkalnego lub lokalu mieszkalnego w znaczeniu powszechnie stosowanym w zakresie inwestycji uważa się prace budowlane mające na celu utrzymanie lokalu mieszkalnego lub budynku mieszkalnego we właściwym stanie, przywrócenie jego pierwotnej zdolności użytkowej, którą utracił w wyniku upływu czasu i eksploatacji wraz z wymianą dotychczas użytkowanych zużytych składników ich wyposażenia technicznego takich jak: dotychczasowej instalacji wodnej, kanalizacyjnej, centralnego ogrzewania, ciepłej wody, gazu przewodowego lub tylko określonych elementów tych instalacji.”

W związku z powyższym należy wyjaśnić, że nie będą stanowić wydatku na własne cele mieszkaniowe wydatki, poniesione na zakup wyposażenia.

Stanowisko tutejszego organu w tym zakresie potwierdza wyrok Naczelnego Sądu Administracyjny w wyroku z 27 kwietnia 2006 r. sygn. akt II FSK 639/05, w którym sąd wskazał, że cyt: „Umeblowanie (nawet to w trwałej zabudowie) nie może być podstawą do zastosowania ulgi w odniesieniu do tych wydatków, bowiem jest to jedynie element wyposażenia mieszkania, zatem nie ma charakteru prac budowlanych”.

Powyższe stanowisko potwierdza również wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim z dnia 13 lutego 2013 r., sygn. akt I SA/Go 3/13.

Ponadto, nie istnieje akt prawny lub przepis prawa, który zawiera wykaz usług oraz materiałów remontowych, o których mowa w art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. d) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W ramach wydatków remontowych mogą być ujęte wydatki na zakup m.in. materiałów budowlanych oraz koszt wykonania usługi remontowej.

Wnioskodawca uważa, że jeśli przeznaczy dochód ze sprzedaży nieruchomości na remont domu letniskowego, to wówczas będzie zwolniony z konieczności zapłaty podatku z tytułu sprzedaży nieruchomości.

Biorąc pod uwagę powyższe stwierdzić należy, że Wnioskodawca może do wydatków na własne cele mieszkaniowe zakwalifikować wydatki poniesione na docieplenie domu wełną mineralną, wyremontowanie dachu, zamontowanie dodatkowych grzejników, wymiana kotła gazowego i drobny remont kuchni z wyjątkiem wydatków na wyposażenie kuchni. Tym samym, w tym zakresie dochód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości korzysta ze zwolnienia wynikającego z treści art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Biorąc pod uwagę powyższe, stwierdzić należy, że zarówno nabycie domu letniskowego jak i wydatki poniesione na remont ww. domu, Wnioskodawca może zakwalifikować jako wydatki, o których mowa w art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę do sądu administracyjnego wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin