2018.11.30 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-2.4012.629.2018.1.RM
z 30 listopada 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 10 września 2018 r. (data wpływu 1 października 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług jest:

prawidłowe w zakresie pytania nr 1 i 2 oraz
nieprawidłowe w zakresie pytania nr 3.

UZASADNIENIE

W dniu 1 października 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania świadczonych usług z zastosowaniem mechanizmu odwrotnego obciążenia, korygowania nieprawidłowo wystawionych Faktur Pierwotnych oraz wykazywania ww. korekt w deklaracji VAT-7.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

X. Sp. z o.o. (dalej Spółka SK I lub Zamawiający), przy udziale Y. Sp. z o.o. s.k. (dalej SK III) oraz A. S.A. - (dalej GW lub Wnioskodawca), zawarły Umowę Generalnego Wykonawstwa Robót Budowlanych, w której GW zobowiązał się wobec Zamawiającego do realizacji budowy Budynku.

W powyższej Umowie, Zamawiający i SK III oświadczyli, iż SK III jest spółką, która będzie docelowo realizowała inwestycję, stanowiąca przedmiot ww. Umowy, w szczególności będzie dysponowała tytułem prawnym do nieruchomości, będzie dysponowała wszelkimi prawami do dokumentacji projektowej, będzie posiadać przeniesioną na siebie decyzję o udzieleniu pozwolenia na budowę Budynku, a także będzie dysponowała środkami finansowymi na realizację przedmiotu Umowy.

Na dzień zawarcia Umowy, nie była jeszcze skutecznie przeniesiona na SK III decyzja o udzieleniu pozwolenia na budowę dla Budynku, w związku z czym SK III nie może realizować jako inwestor, prac budowlanych dotyczących budowy Budynku.

Strony zgodnie postanowiły, iż pod warunkiem i z chwilą uprawomocnienia się decyzji przenoszącej decyzję o udzieleniu pozwolenia na budowę dla Budynku, z Zamawiającego na SK III, SK III automatyczne wstąpi we wszelkie prawa i obowiązki Zamawiającego wynikające z ww. Umowy, nie będzie konieczności jej zmiany i zawierania jakiegokolwiek dodatkowego porozumienia, czy też aneksu, na co GW wyraził nieodwołalną i bezwarunkową zgodę.

W przypadku wydania i uprawomocnienia się decyzji przenoszącej decyzję o udzieleniu pozwolenia na budowę Budynku na SK III, Zamawiający niezwłocznie poinformuje GW.

Ponadto w Umowie, Zamawiający i SK III oświadczyły i zapewniły, że dokonają wzajemnego rozliczenia wszystkich kosztów poniesionych dotychczas przez Zamawiającego, związanych z wykonaniem ww. Umowy, w drodze odrębnego porozumienia, według stanu na dzień wstąpienia SK III w prawa i obowiązki Zamawiającego.

Pismem z dnia … Zamawiający i SK III zawiadomiły Wnioskodawcę, że w dniu … została wydana decyzja Prezydenta o przeniesieniu decyzji o udzieleniu pozwolenia na budowę dla Budynku na SK III. Decyzja stała się ostateczna i prawomocna z dniem i z tym dniem SK III wstąpiła we wszelkie prawa i obowiązki Zamawiającego wynikające z ww. Umowy.

Uwzględniając zapisy Umowy i fakt uprawomocnienia się decyzji przenoszącej decyzję o udzieleniu pozwolenia na budowę Budynku na SK III, Zamawiający i SK III zawarły porozumienie, na podstawie którego SK III zobowiązała się zapłacić na rzecz Zamawiającego wydatki związane z obsługą Umowy Generalnego Wykonawstwa. W związku z powyższym, Zamawiający zobowiązał się wystawić SK III fakturę tytułem ww. wynagrodzenia.

Wnioskodawca dokumentował wykonanie usług świadczonych na rzecz SK I na podstawie Umowy Generalnego Wykonawstwa Robót Budowlanych fakturami (dalej: Faktury Pierwotne), na których została wykazana kwota VAT według właściwych stawek VAT. Wnioskodawca wykazywał ten podatek w składanych przez niego deklaracjach VAT-7.

W dniu… SK I otrzymała indywidualną interpretację prawa podatkowego z dnia 15 grudnia 2017 r., nr 0114-KDIP1-2.4012.590.2017.1.KT (Interpretacja), wydaną na jej wniosek przez Dyrektora Krajowej Informacji Podatkowej.

W Interpretacji, Dyrektor Krajowej Informacji Podatkowej potwierdził prawidłowość stanowiska, że świadczone przez GW na rzecz SK I usługi wymienione w zał. Nr 14 do ustawy o VAT, których koszt następnie będzie przeniesiony na SK III, podlegają opodatkowaniu przez SK I na zasadach mechanizmu odwrotnego obciążenia.

W związku z otrzymaną Interpretacją, SK I zwróciła są do Wnioskodawcy o wystawienie faktur korygujących do Faktur Pierwotnych, w celu skorygowania (obniżenia do zera) kwoty VAT wykazanej na Fakturach Pierwotnych i wskazania, że świadczone usługi podlegają opodatkowaniu na zasadach odwrotnego obciążenia.

Wszystkie Strony Umowy są zarejestrowanymi czynnymi podatnikami w świetle ustawy o VAT.

Świadczone przez Wnioskodawcę usługi są usługami wymienionymi w zał. nr 14 do ustawy o VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy świadczone przez Wnioskodawcę na rzecz SK I usługi, wymienione w zał. Nr 14 do ustawy o VAT, w związku z przeniesieniem tego kosztu na SK III, podlegają opodatkowaniu przez SK I na zasadach mechanizmu odwrotnego obciążenia?
Czy w związku z tym, że pierwotnie usługi te zostały udokumentowane Fakturami Pierwotnymi, na których podatek VAT został wykazany na zasadach ogólnych, Wnioskodawca jest uprawniony do wystawienia faktur korygujących kwoty podatku VAT wykazane na Fakturach Pierwotnych?
Czy Wnioskodawca będzie uprawniony, na podstawie wskazanych w pkt 2 powyżej faktur korygujących, do obniżenia kwoty należnego podatku VAT w deklaracji VAT-7 (pod warunkiem uzyskania potwierdzenia odbioru faktur korygujących przez SK I)?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Usługi świadczone przez Wnioskodawcę na rzecz SK I (wymienione w zał. Nr 14 do ustawy o VAT), których koszt następnie będzie przeniesiony na SK III, podlegają opodatkowaniu przez SK I na zasadach mechanizmu odwrotnego obciążenia.

W związku z tym, że pierwotnie usługi te zostały udokumentowane Fakturami Pierwotnymi, na których podatek VAT został wykazany na zasadach ogólnych, Wnioskodawca jest uprawniony do wystawienia faktur korygujących kwoty podatku VAT, wykazane na Fakturach Pierwotnych.

Wnioskodawca będzie uprawniony na podstawie wskazanych w pkt 2 powyżej faktur korygujących do obniżenia kwoty należnego podatku VAT w deklaracji VAT-7.

Wnioskodawca będzie uprawniony do dokonania tego obniżenia albo w miesiącu wystawienia tych faktur korygujących, pod warunkiem uzyskania potwierdzenia odbioru faktur korygujących przez SK I przed terminem na złożenia deklaracji VAT-7 za ten miesiąc, albo w miesiącu otrzymania tego potwierdzenia, jeżeli uzyska to potwierdzenie w późniejszym terminie.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy w sprawie.

Ad. 1

Zgodnie z art. 5a ustawy o VAT, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Zamawiający wskazuje, że usługi świadczone przez Wnioskodawcę zostały wskazane w wykazie usług, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy o VAT, w zał. Nr 14 do ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi wymienione w załączniku nr 14 do ustawy, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9,
usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny.

W myśl przepisu art. 17 ust. 1h ustawy, w przypadku usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy, przepis ust. 1 pkt 8 stosuje się, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca.

Stosownie do art. 17 ust. 2 ustawy, w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy prawa należy wskazać, że art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy wprowadza mechanizm polegający na przesunięciu obowiązku rozliczenia podatku VAT na podatnika, na rzecz którego świadczona jest usługa budowlana, wymieniona w załączniku nr 14 do ustawy w poz. 2-48, jeżeli usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, natomiast usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny.

Przy czym, zgodnie z art. 17 ust. 1h ustawy, mechanizm ten ma zastosowanie, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca. Jednocześnie zauważyć należy, że przy każdej z usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy, podano również symbol klasyfikacji statystycznej PKWiU, co wskazuje, że tylko konkretne usługi sklasyfikowane pod danym symbolem, wymagają rozliczania podatku na zasadzie odwróconego obciążenia.

W świetle powyższego, nabywca usług budowlanych wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy, świadczonych przez podwykonawcę, staje się odpowiedzialny za rozliczenia podatku VAT od tych usług.

Natomiast transakcje, których przedmiotem jest świadczenie wymienionych w załączniku nr 14 do ustawy usług budowlanych, realizowane przez wykonawcę (generalnego wykonawcę) bezpośrednio na rzecz inwestora (np. dewelopera budowlanego), podlegają opodatkowaniu według zasad ogólnych, tj. podatek VAT rozliczany jest przez wykonawcę (generalnego wykonawcę), a inwestor otrzymuje fakturę na kwotę należności za wykonane usługi, zawierającą podatek VAT. W takim przypadku mechanizm odwróconego obciążenia nie ma zastosowania.

Jak wskazano wyżej, zgodnie z treścią art. 17 ust. 1h ustawy o VAT, w przypadku usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy, przepis ust. 1 pkt 8 stosuje się, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca.

Ponieważ ani ustawa o VAT, ani akty wykonawcze do ustawy nie definiują terminu „podwykonawca” należy posiłkowo skorzystać z definicji zawartej w słowniku języka polskiego.

Z internetowego Słownika Języka Polskiego PWN wynika, że podwykonawca, to firma lub osoba wykonująca pracę na zlecenie głównego wykonawcy. Powyższe rozumienie pojęcia podwykonawcy znalazło się w Objaśnieniach podatkowych z 17 marca 2017 r. na temat: „Stosowanie mechanizmu odwróconego obciążenia w transakcjach dotyczących świadczenia usług budowlanych”.

Powyższe wskazuje, że wykonywanie usług budowlanych lub budowlano-montażowych przez podwykonawcę na rzecz wykonawcy, przy spełnieniu przesłanek podmiotowych, podlega odwrotnemu obciążeniu. Nie będzie natomiast podlegać odwrotnemu obciążeniu wykonywanie takich usług przez wykonawcę na rzecz inwestora (niezależnie od jego statusu prawnopodatkowego), bowiem wykonawca wykonując usługi nie działa wówczas jako podwykonawca.

Stosowanie odwrotnego obciążenia jest uzależnione od tego, czy nabywca nabywając usługę budowlaną będzie ją odsprzedawał. W opisanej sytuacji, Zamawiający nabywając usługę budowalną, po spełnieniu warunków zawartych w Umowie, przeniesie jej koszty na rzecz ostatecznego nabywcy. W związku z powyższym należy uznać przeniesienie kosztów z SK I na SK III jako świadczenie usługi, które będzie skutkować dla Zamawiającego zastosowaniem odwrotnego obciążenia z tytułu nabytych wcześniej usług od podatnika VAT czynnego. Innymi słowy, Wnioskodawcę można określić jako podwykonawcę, który wykonuje prace na rzecz głównego wykonawcy - Zamawiającego, który to następnie odsprzeda te usługi na rzecz finalnego inwestora (SK III).

Należy wskazać, że zgodnie z art. 8 ust. 2a ustawy o VAT, w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

W art. 8 ust. 2a ustawy o VAT ustanowiono fikcję prawną, że jeżeli podatnik działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej nie wykonuje samodzielnie usług, lecz we własnym imieniu dostarcza je nabywcy, to podatnik ten usługę tę nabył i następnie usługę tę wyświadczył. Oznacza to, że podmiot świadczący (sprzedający) daną usługę nabytą we własnym imieniu, lecz na rzecz osoby trzeciej traktowany jest najpierw jako usługobiorca, a następnie jako usługodawca tej samej usługi. Przeniesienie ciężaru kosztów na inną osobę nie może być zatem w żaden inny sposób potraktowane niż jako świadczenie usługi w tym samym zakresie.

Powyższa czynność, której zasadniczym celem jest przeniesienie przez Zamawiającego kosztów danej usługi na rzecz faktycznego jej beneficjenta, polega na wystawieniu przez Zamawiającego na rzecz tego beneficjenta faktury dokumentującej wyświadczenie przez podatnika tej samej usługi, którą otrzymał. Uwzględniając powyższe, należy stwierdzić, że Zamawiający wystawiając fakturę przenoszącą koszt usług budowlanych staje się automatycznie wykonawcą.

Natomiast Wnioskodawca staje się w takim przypadku podwykonawcą, co determinuje sposób opodatkowania usługi przez Wnioskodawcę (odwrotne obciążenie) i skutkować będzie koniecznością rozliczenia tej transakcji według tej procedury u nabywcy usługi, tj. Zamawiającego. Zamawiający wystawiając fakturę na rzecz SK III, będzie świadczone usługi budowlane opodatkowywał na zasadach ogólnych, bowiem SK III jest ich ostatecznym beneficjentem. SK III stoi na stanowisku, że nabywając od GW usługi budowlane wyszczególnione w zał. Nr 14 do ustawy o VAT, będzie miała obowiązek ich rozliczenia na zasadzie odwrotnego obciążenia, z tego względu, że dokonując ich przeniesienia na rzecz SK III w opisanym schemacie należy Wnioskodawcę uznać za podwykonawcę.

Prawidłowość powyższego stanowiska została potwierdzona przez Dyrektora Krajowej Informacji Podatkowej w indywidualnej interpretacji prawa podatkowego wydanej 15 grudnia 2017 r. na wniosek jednego z uczestników transakcji, tj. SK I nr 0114-KDIP1- 2.4012.590.2017.1.KT.

Ad. 2

Co zostało wskazane powyżej, usługi uświadczone przez Wnioskodawcę na podstawie Umowy podlegały opodatkowaniu na zasadach odwrotnego obciążenia. Dla przedmiotowych usług zobowiązanym do rozliczenia podatku, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 8, jest usługobiorca, tj. w tym przypadku SK I.

Zgodnie z art. 106e ust. 4. pkt 1) ustawy o VAT, w przypadku wykonania usług, dla których obowiązanym do rozliczenia podatku, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 8, jest nabywca towaru lub usługobiorca, faktura nie zawiera:

stawki podatku;
sumy wartości sprzedaży- netto, z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku;
kwoty podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku.

Oznacza to, Faktury Pierwotne wystawione przez Wnioskodawcę, w celu udokumentowania wykonanych na rzecz SK I usług, nie powinny były zawierać kwoty podatku VAT.

Jednakże Wnioskodawca na tych fakturach wykazał kwotę podatku VAT obliczoną według obowiązujących stawek.

Zgodnie z art. 106j ust. 1 pkt 5) ustawy o VAT „W przypadku gdy: (...) po wystawieniu faktury podwyższono cenę lub stwierdzono pomyłkę w cenie, stawce, kwocie podatku lub w jakiejkolwiek innej pozycji faktury - podatnik wystawia fakturę korygującą.”

Mając na uwadze brzmienie przepisu art. 106j ust. 1. pkt 5) ustawy o VAT, Wnioskodawca powinien wystawić fakturę korygującą Faktury Pierwotne.

Zgodnie natomiast z art. 106j ust. 2 pkt 5) ustawy o VAT, wystawione przez Wnioskodawcę korekty powinny zawierać kwotę korekty (do zera) należnego podatku VAT z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku.

Ad. 3

Zgodnie z art. 29a ust. 13 Ustawy o VAT, w przypadkach obniżenia podstawy opodatkowania, w stosunku do podstawy określonej w wystawionej fakturze z wykazanym podatkiem, dokonuje się pod warunkiem posiadania przez podatnika, uzyskanego przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, w którym nabywca towaru lub usługobiorca otrzymał fakturę korygującą, potwierdzenia otrzymania faktury korygującej przez nabywcę towaru lub usługobiorcę, dla którego wystawiono fakturę.

Uzyskanie potwierdzenia otrzymania przez nabywcę towaru lub usługobiorcę faktury korygującej po terminie złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, uprawnia podatnika do uwzględnienia faktury korygującej za okres rozliczeniowy, w którym potwierdzenie to uzyskano.

Zgodnie z art. 29a ust. 14 Ustawy o VAT, przepis ust. 13 stosuje się odpowiednio w przypadku stwierdzenia pomyłki w kwocie podatku na fakturze i wystawienia faktury korygującej do faktury, w której wykazano kwotę podatku wyższą niż należna.

Zgodnie z art. 29a ust. 13 w związku z ust. 14 tego artykułu ustawy o VAT ,Wnioskodawca będzie uprawniony do obniżenia, na podstawie wskazanych powyżej faktur korygujących, kwoty należnego podatku VAT w deklaracji VAT-7.

Wnioskodawca będzie uprawniony do dokonania tego obniżenia albo w deklaracji VAT-7 składanej za miesiąc wystawienia tych faktur korygujących, pod warunkiem uzyskania potwierdzenia odbioru faktur korygujących przez SK I przed terminem na złożenia deklaracji VAT-7 za ten miesiąc, albo w deklaracji VAT-7 składanej za miesiąc otrzymania tego potwierdzenia, jeżeli uzyska on to potwierdzenie w późniejszym terminie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe w zakresie pytania nr 1 i 2 oraz jest nieprawidłowe w zakresie pytania nr 3.

Na wstępie należy zauważyć, że przy określaniu czy opodatkowanie danej czynności powinno nastąpić na zasadach ogólnych, czy też z zastosowaniem mechanizmu odwrotnego obciążenia istotne jest prawidłowe jej zaklasyfikowanie wg symbolu PKWiU. Tym samym wydając przedmiotową interpretację Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie sprawy, tj. na klasyfikacji podanej przez Wnioskodawcę.

Zauważyć należy, że zgodnie z poz. 7.3 Zasad Metodycznych Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług zawartych w załączniku do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) - dalej: „PKWiU”, zaliczanie danego produktu do odpowiedniego grupowania jest obowiązkiem producenta (względnie usługodawcy). Wynika to z faktu, że właśnie producent (usługodawca) posiada wszystkie informacje niezbędne do właściwego zaliczenia produktu do odpowiedniego grupowania PKWiU, tj. informacje dotyczące rodzaju użytego surowca, technologii wytwarzania, konstrukcji i przeznaczenia wyrobu lub charakteru usługi.

Należy jednak podkreślić, że dokonana przez producenta (usługodawcę) klasyfikacja nie może naruszać zasad budowy i logiki struktury PKWiU. W razie trudności przy zaliczaniu wyrobu (towaru) lub usługi do odpowiedniego grupowania PKWiU można wystąpić w tej sprawie do organów statystycznych. Procedury udzielania informacji w sprawie standardów klasyfikacyjnych (w tym Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług) określa Komunikat Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych.

Zatem to podatnik jest zobowiązany do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z prawidłowym zdefiniowaniem i zaklasyfikowaniem realizowanych świadczeń. W przypadku zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia to nabywca jest podmiotem zobowiązanym do rozliczenia podatku, tym samym nabywca jest zobowiązany do wskazania właściwej klasyfikacji nabywanych świadczeń.

Tut. Organ nie jest uprawniony do przyporządkowywania formalnego towarów i usług do określonego grupowania klasyfikacyjnego. Podkreślić należy, że kwestie dotyczące zaklasyfikowania towaru lub usługi do właściwego grupowania statystycznego nie mieszczą się w ramach określonych w art. 14b § 1 ww. ustawy Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Tak więc wydając niniejszą interpretację, Organ przyjął za Wnioskodawcą, że Wnioskodawca świadczy usługi wymienione w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy.

Jednocześnie podkreślić należy, że w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów opisanego zdarzenia przyszłego (w szczególności w przypadku błędnej klasyfikacji PKWiU wymienionych we wniosku czynności) lub zmiany stanu prawnego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174 ze zm), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami, stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Zgodnie zaś z art. 8 ust. 2a ustawy, w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Z powyższego przepisu wynika, że podmiot świadczący (sprzedający) daną usługę nabytą we własnym imieniu, lecz na rzecz osoby trzeciej traktowany jest najpierw jako usługobiorca, a następnie jako usługodawca tej samej usługi. Przeniesienie ciężaru kosztów na inną osobę, nie może być zatem w żaden inny sposób potraktowane niż jako świadczenie usługi w tym samym zakresie.

Zgodnie z art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Jednocześnie, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi wymienione w załączniku nr 14 do ustawy, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9,
usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny.

Przy tym, w myśl art. 17 ust. 1h ustawy, w przypadku usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy, przepis ust. 1 pkt 8 stosuje się, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca.

W myśl art. 17 ust. 2 ustawy, w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8 usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.

Załącznik nr 14 do ustawy, obowiązujący od dnia 1 stycznia 2017 r., zawiera (w poz. 2-48) zamkniętą listę usług identyfikowanych przy pomocy Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) podlegających mechanizmowi odwrotnego obciążenia w przypadku świadczenia tych usług przez podwykonawców.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy prawa, należy wskazać, że art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy wprowadza mechanizm polegający na przesunięciu obowiązku rozliczenia podatku VAT na podatnika, na rzecz którego świadczona jest usługa wymieniona w załączniku nr 14 do ustawy, jeżeli usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, natomiast usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny. Przy czym, w przypadku usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy, mechanizm odwrotnego obciążenia ma zastosowanie, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca, o którym mowa w art. 17 ust. 1h ustawy.

Natomiast transakcje, których przedmiotem jest świadczenie wymienionych w załączniku nr 14 do ustawy usług, realizowane przez wykonawcę (generalnego wykonawcę) na rzecz inwestora (np. dewelopera budowlanego), podlegają opodatkowaniu według zasad ogólnych, tj. podatek VAT rozliczany jest przez wykonawcę (generalnego wykonawcę), natomiast inwestor otrzymuje fakturę na kwotę należności za wykonane usługi zawierającą podatek VAT.

W przypadku wystąpienia dalszych „podzleceń” podwykonawca zlecający staje się głównym wykonawcą swojego zakresu prac w stosunku do swojego podwykonawcy i jest on wówczas zobowiązany do rozliczenia „podzleconych” usług budowlanych na zasadzie odwróconego obciążenia.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia podwykonawcy, zatem dla prawidłowego rozumienia terminu „podwykonawca” wystarczające będzie posłużenie się powszechnym jego znaczeniem wynikającym z wykładni językowej. Zgodnie z definicją zawartą w internetowym wydaniu Słownika Języka Polskiego PWN - podwykonawca to „firma lub osoba wykonująca pracę na zlecenie głównego wykonawcy” (http://sjp.pwn.pl/sjp/podwykonawca;2503008).

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca (GW), Spółka SK I (Zamawiający) oraz Spółka SK III zawarły Umowę Generalnego Wykonawstwa Robót Budowlanych (Umowa), na mocy której Wnioskodawca zobowiązał się wobec Zamawiającego do realizacji budowy Budynku. Strony Umowy ustaliły, że SK III będzie docelowo realizowała inwestycję stanowiąca przedmiot ww. Umowy, w szczególności będzie dysponowała tytułem prawnym do nieruchomości, wszelkimi prawami do dokumentacji projektowej, będzie posiadać przeniesioną na siebie decyzję o udzieleniu pozwolenia na budowę Budynku, a także będzie dysponowała środkami finansowymi na realizację przedmiotu Umowy. W chwili zawarcia Umowy, decyzja o udzieleniu pozwolenia na budowę dla Budynku nie była skutecznie przeniesiona na SK III, dlatego też SK III nie mogła jako inwestor, realizować prac budowlanych dotyczących budowy Budynku. Strony Umowy uzgodniły, że z chwilą uprawomocnienia się decyzji przenoszącej decyzję o udzieleniu pozwolenia na budowę dla Budynku z Zamawiającego na SK III, SK III automatyczne wstąpi we wszelkie prawa i obowiązki Zamawiającego wynikające w ww. Umowy oraz, że Zamawiający i spółka SK III dokonają wzajemnego rozliczenia wszystkich kosztów poniesionych dotychczas przez Zamawiającego, związanych z wykonaniem ww. Umowy. Po uprawomocnieniu się decyzji o przeniesieniu na SK III decyzji o udzieleniu pozwolenia na budowę Budynku, Zamawiający oraz spółka SK III zawarły porozumienie, na podstawie którego SK III zobowiązała się zapłacić na rzecz Zamawiającego wydatki związane z obsługą Umowy, natomiast Zamawiający zobowiązał się wystawić na rzecz SK III fakturę tytułem ww. wynagrodzenia.

Wnioskodawca dokumentował wykonanie usług świadczonych na podstawie Umowy na rzecz Zamawiającego fakturami (Faktury Pierwotne), w których uwzględniona została kwota podatku VAT. Wnioskodawca wykazywał ten podatek w deklaracjach VAT-7.

Zamawiający otrzymał indywidualną interpretację prawa podatkowego, w której Organ potwierdził, że usługi świadczone przez Wnioskodawcę na rzecz Zamawiającego, wymienione w zał. nr 14 do ustawy, których koszt będzie przeniesiony na SK III, podlegają opodatkowaniu przez Zamawiającego, z zastosowaniem mechanizmu odwrotnego obciążenia. W związku z tym, Zamawiający zwrócił się do Wnioskodawcy o wystawienie faktur korygujących do Faktur Pierwotnych, w celu skorygowania (obniżenia do zera) kwoty podatku VAT wykazanej na Fakturach Pierwotnych i wskazania, że świadczone usługi podlegają opodatkowaniu na zasadach odwrotnego obciążenia.

Wszystkie Strony Umowy są zarejestrowanymi czynnymi podatnikami VAT.

Usługi świadczone przez Wnioskodawcę są usługami wymienionymi w zał. nr 14 do ustawy o VAT.

Ad. 1

W tak przedstawionych okolicznościach sprawy Wnioskodawca powziął wątpliwość, czy usługi wymienione w zał. nr 14 do ustawy, świadczone przez Wnioskodawcę na rzecz Zamawiającego, podlegają opodatkowaniu przez Zamawiającego z zastosowaniem mechanizmu odwrotnego obciążenia, w związku z przeniesieniem tego kosztu na SK III.

Odnosząc się do przedstawionych wątpliwości wskazać należy, że ustalenie czy dana usługa podlega rozliczeniu z zastosowaniem mechanizmu odwrotnego obciążenia, czy też zastosowanie będzie miała ogólna zasada rozliczenia podatku ma charakter indywidualny. Oznacza to, że w każdej sytuacji należy zbadać, czy spełnione są następujące warunki:

usługodawcą usługi jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9,
usługobiorcą usługi jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny,
dana usługa jest usługą wymienioną w załączniku nr 14 do ustawy oraz
usługa ta jest świadczona przez podwykonawcę, o którym mowa w art. 17 ust. 1h ustawy.

Dla zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia wszystkie wymienione powyżej warunki muszą być spełnione łącznie. W konsekwencji niespełnienie chociażby jednego z tych warunków eliminuje zastosowanie mechanizmu odwrotnego obciążenia.

Mając na uwadze obowiązujące przepisy prawa oraz przedstawione okoliczności sprawy należy podzielić pogląd Wnioskodawcy, zgodnie z którym usługi świadczone przez Wnioskodawcę na rzecz Zamawiającego, wymienione w zał. nr 14 do ustawy o VAT, których koszt Zamawiający przeniesie na SK III, podlegają opodatkowaniu przez Zamawiającego z zastosowaniem mechanizmu odwrotnego obciążenia.

Jak wynika z treści wniosku, wszystkie Strony Umowy są zarejestrowanymi podatnikami VAT czynnymi. Usługi świadczone przez Wnioskodawcę stanowią usługi wskazane w załączniku nr 14 do ustawy. Wnioskodawca dokumentował wykonanie usług świadczonych na rzecz Zamawiającego wystawiając Faktury Pierwotne. Po uprawomocnieniu się decyzji przenoszącej decyzję o udzieleniu pozwolenia na budowę Budynku - z Zamawiającego na spółkę SK III - podmioty te dokonają wzajemnego rozliczenia wszystkich kosztów poniesionych przez Zamawiającego, związanych z wykonaniem Umowy. Spółka SK III zobowiązała się zapłacić Zamawiającemu wydatki związane z obsługą Umowy natomiast Zamawiający zobowiązał się wystawić na rzecz SK III fakturę dotyczącą ww. wynagrodzenia. Zamawiający nie nabywał więc od Wnioskodawcy usług wskazanych w załączniku nr 14 do ustawy na własne potrzeby, bowiem ich faktycznym odbiorcą jest spółka SK III.

Uwzględniając treść art. 8 ust. 2a ustawy, wskazać należy, że wystawiając na rzecz spółki SK III fakturę dot. wydatków związanych z obsługą Umowy, Zamawiający jest jednocześnie usługodawcą i usługobiorcą ww. prac. Przenosząc koszty związane z wykonaniem usług na spółkę SK III i wystawiając fakturę z tego tytułu, Zamawiający odsprzedaje spółce SK III usługi nabyte uprzednio od Wnioskodawcy. Powyższe pozwala zatem uznać, że Wnioskodawca działa w przedmiotowej sprawie względem Zamawiającego w charakterze podwykonawcy, o którym mowa w art. 17 ust. 1h ustawy, natomiast Zamawiający działa względem spółki SK III jako generalny wykonawca.

W konsekwencji, wykonane przez Wnioskodawcę usługi, wskazane w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy, Zamawiający powinien potraktować jako wykonane przez podwykonawcę, o którym mowa w art. 17 ust. 1h ustawy i na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 8 w związku z art. 17 ust. 1h ustawy rozliczyć od nich podatek VAT w systemie odwrotnego obciążenia natomiast Wnioskodawca stosownie do art. 17 ust. 2 ustawy nie powinien rozliczać podatku należnego.

Tym samym stanowisko w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 1 należało uznać za prawidłowe.

Ad. 2

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą również korekty rozliczeń podatku od transakcji, których przedmiotem są usługi objęte mechanizmem odwrotnego obciążenia, a które rozliczono na zasadach ogólnych.

Jak stanowi art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Dane, które powinna zawierać faktura, zostały wskazane w art. 106e ust. 1 ustawy, gdzie w punktach 12 – 14 wymieniono:

stawkę podatku (pkt 12),
sumę wartości sprzedaży netto, z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku (pkt 13),
kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku (pkt 14),

a ponadto, w pkt 18 wskazano, że w przypadku dostawy towarów lub wykonania usługi, dla których obowiązanym do rozliczenia podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze jest nabywca towaru lub usługi - wyrazy „odwrotne obciążenie”.

Z kolei, zgodnie z art. 106e ust. 4 pkt 1 ustawy, faktura nie zawiera, w przypadku dostawy towarów lub wykonania usługi, dla których obowiązanym do rozliczenia podatku, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 7 i 8, jest nabywca towaru lub usługobiorca - danych określonych w ust. 1 pkt 12-14.

Zatem w sytuacji gdy na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy podatnikiem jest nabywca usługi, wówczas podatnik świadczący usługę wystawia na rzecz usługobiorcy fakturę, która nie uwzględnia stawki i kwoty podatku oraz sumy sprzedaży netto, powinna być jednak opatrzona adnotacją „odwrotne obciążenie”.

Jak stanowi art. 106j ust. 1 pkt 5 ustawy, w przypadku gdy po wystawieniu faktury podwyższono cenę lub stwierdzono pomyłkę w cenie, stawce, kwocie podatku lub w jakiejkolwiek innej pozycji faktury - podatnik wystawia fakturę korygującą.

Z kolei art. 106j ust. 2 pkt 5 ustawy stwierdza, że jeżeli korekta wpływa na zmianę podstawy opodatkowania lub kwoty podatku należnego, faktura korygująca powinna zawierać odpowiednio kwotę korekty podstawy opodatkowania lub kwotę korekty podatku należnego z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku i sprzedaży zwolnionej.

Zatem w sytuacji gdy faktura dokumentująca zdarzenie gospodarcze zawiera pomyłki lub zdarzenie, które faktura ta dokumentowała uległo zmianie, to powinna zostać skorygowana w ten sposób, aby odzwierciedlała faktycznie dokonaną transakcję między określonymi podmiotami. Tym samym, uwzględniając treść powołanych powyżej przepisów należy stwierdzić, że kwoty, o które zmniejsza się podstawę opodatkowania i podatek należny muszą zostać udokumentowane fakturą korygującą.

Wnioskodawca dokumentował wykonanie usług, wystawiając na rzecz Zamawiającego Faktury Pierwotne, w których wykazał właściwe stawki oraz kwoty podatku VAT. Jak wynika z rozstrzygnięcia przyjętego w niniejszej interpretacji, usługi wskazane w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy, świadczone przez Wnioskodawcę na rzecz Zamawiającego podlegają opodatkowaniu z zastosowaniem mechanizmu odwrotnego obciążenia, co oznacza przeniesienie obowiązku rozliczenia podatku VAT z tytułu niniejszych świadczeń z Wnioskodawcy na usługobiorcę (Zamawiającego). Zatem Wnioskodawca nie był zobowiązany do rozliczenia podatku należnego z tytułu przedmiotowych transakcji, a wystawione przez Wnioskodawcę Faktury Pierwotne, w myśl powołanego art. 106e ust. 4 pkt 1 ustawy nie powinny zawierać, m.in. stawki i kwoty podatku, powinny natomiast zawierać zapis „odwrotne obciążenie”.

W konsekwencji mając na uwadze obowiązujące przepisy prawa oraz przedstawione okoliczności sprawy należy stwierdzić, że w sytuacji gdy Wnioskodawca w wystawionych przez siebie Fakturach Pierwotnych wykazał podatek VAT, względem świadczenia, które spełnia warunki do uznania go za transakcję podlegającą mechanizmowi odwrotnego obciążenia, to oznacza, że zaistniały okoliczności, o których mowa art. 106j ust. 1 pkt 5 ustawy, z których wynika obowiązek Wnioskodawcy do skorygowania nienależnie wykazanej kwoty podatku od towarów i usług.

Zatem Wnioskodawca winien wystawić faktury korygujące do Faktur Pierwotnych, w których wykaże kwotę korekty podatku należnego (kwota podatku należnego zostanie pomniejszona do zera), z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 2 należy uznać za prawidłowe.

Ad. 3

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą również kwestii obniżenia kwoty należnego podatku VAT w deklaracji VAT-7, w związku z wystawieniem faktur korygujących.

Odnosząc się do przedstawionych wątpliwości wskazać należy, że w myśl art. 99 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15 są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10, art. 130c i art. 133.

Przepisy ustawy nie zawierają generalnej reguły dotyczącej korekt deklaracji ani co do przesłanek takiej korekty ani co do sposobu jej dokonywania. Obowiązek dokonania korekty deklaracji wiąże się ściśle z wystawieniem faktury korygującej, w związku z czym okoliczności związane z korektą faktury, powinny znaleźć odzwierciedlenie w złożonej deklaracji. Zatem w sytuacji, gdy Wnioskodawca wystawi fakturę korygującą do Faktury Pierwotnej, powinien również skorygować deklarację VAT, w której nieprawidłowo wykazano kwotę podatku należnego, wykazując jednocześnie przedmiotową transakcję w pozycji deklaracji VAT-7 dedykowanej świadczeniu usług, dla których podatnikiem jest nabywca zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy.

Jak wynika z art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Podstawę opodatkowania, stosownie do art. 29a ust. 10 ustawy, z zastrzeżeniem ust. 13, obniża się o:

kwoty udzielonych po dokonaniu sprzedaży opustów i obniżek cen;
wartość zwróconych towarów i opakowań, z zastrzeżeniem ust. 11 i 12;
zwróconą nabywcy całość lub część zapłaty otrzymaną przed dokonaniem sprzedaży, jeżeli do niej nie doszło;
wartość zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, o których mowa w ust. 1.

Zgodnie z art. 29a ust. 13 ustawy, w przypadkach, o których mowa w ust. 10 pkt 1-3, obniżenia podstawy opodatkowania, w stosunku do podstawy określonej w wystawionej fakturze z wykazanym podatkiem, dokonuje się pod warunkiem posiadania przez podatnika, uzyskanego przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, w którym nabywca towaru lub usługobiorca otrzymał fakturę korygującą, potwierdzenia otrzymania faktury korygującej przez nabywcę towaru lub usługobiorcę, dla którego wystawiono fakturę. Uzyskanie potwierdzenia otrzymania przez nabywcę towaru lub usługobiorcę faktury korygującej po terminie złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy uprawnia podatnika do uwzględnienia faktury korygującej za okres rozliczeniowy, w którym potwierdzenie to uzyskano. Przepis ust. 13 stosuje się odpowiednio w przypadku stwierdzenia pomyłki w kwocie podatku na fakturze i wystawienia faktury korygującej do faktury, w której wykazano kwotę podatku wyższą niż należna (art. 29a ust. 14 ustawy).

Analiza powołanych przepisów prawa oraz przedstawionych okoliczności sprawy prowadzi do wniosku, że w odniesieniu do transakcji, w których błędnie wystawiono fakturę zawierającą kwotę podatku VAT, w sytuacji gdy transakcja powinna zostać rozliczona w ramach mechanizmu odwrotnego obciążenia, powołany art. 29a ust. 13 oraz ust. 14 ustawy nie znajduje zastosowania. Zatem dla dokonania korekty rozliczenia podatku od towarów i usług nie jest wymagane posiadanie przez Wnioskodawcę potwierdzenia odbioru faktury korygującej przez usługobiorcę (Zamawiającego).

Jednocześnie mając na uwadze stanowisko Wnioskodawcy wskazać należy, że moment ujęcia korekty sprzedaży w deklaracji przy transakcjach rozliczanych w ramach mechanizmu odwrotnego obciążenia uzależniony jest od przyczyny korekty. I tak, jeśli jest to przyczyna istniejąca już w chwili wystawienia faktury rozliczanej w ramach mechanizmu odwrotnego obciążenia (np. błąd lub inna oczywista omyłka), korektę należy ująć w okresie rozliczeniowym, w którym ujęto tą transakcję (tj. w którym powstał obowiązek podatkowy) na podstawie pierwotnie wystawionej faktury – w takim przypadku faktura korygująca dokumentuje jedynie prawidłową wielkość zobowiązania podatkowego z tytułu danej sprzedaży. Z kolei nowa okoliczność, która nie istniała w momencie wystawienia faktury pierwotnej i której powstanie nie jest uzależnione od błędu popełnionego przez wystawcę (np. udzielenie rabatu potransakcyjnego, upustu), powoduje konieczność rozliczenia korekty w okresie rozliczeniowym, w którym miało miejsce to zdarzenie (tj. „na bieżąco”).

W analizowanym przypadku należy uznać, że obowiązek dokonania korekty nie wynika z nowych okoliczności lecz z przyczyn istniejących już w chwili wystawienia Faktury Pierwotnej. Zatem korektę należy ująć w okresie rozliczeniowym, w którym ujęto tą transakcję (tj. w którym powstał obowiązek podatkowy) na podstawie wystawionej Faktury Pierwotnej.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 3, należy uznać za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie wskazuje się, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018, poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin