Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-2.4012.532.2018.2.MC
z 30 listopada 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 9 sierpnia 2018 r. (data wpływu 17 sierpnia 2018 r.), uzupełnionym w dniu 16 listopada 2018 r. (data wpływu 22 listopada 2018 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 7 listopada 2018 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie posiadania przez Wnioskodawcę stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce, obowiązku rozliczenia podatku z tytułu dokonanej dostawy z montażem oraz obowiązku rejestracji dla celów podatku VAT w Polsce – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 sierpnia 2018 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie posiadania przez Wnioskodawcę stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce, obowiązku rozliczenia podatku z tytułu dokonanej dostawy z montażem oraz obowiązku rejestracji dla celów podatku VAT w Polsce.

Wniosek uzupełniony został pismem z dnia 14 listopada 2018 r., złożonym w dniu 16 listopada 2018 r. (data wpływu 22 listopada 2018 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 7 listopada 2018 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

GmbH & Co. KG z siedzibą w Niemczech (dalej jako Wnioskodawca, Spółka) jest globalnym dostawcą systemów dla walcowni metali nieżelaznych i maszyn do cięcia folii dla przemysłu metali nieżelaznych i wykańczających. Maszyny i systemy Wnioskodawca są użytkowane w około 60 krajach na całym świecie.

Wnioskodawca jest marką znaną na rynku urządzeń walcowniczych do aluminium, miedzi, cynku i ich stopów; na całym świecie uznany za wysoką jakość maszyn i urządzeń.

Dnia 19 stycznia 2018 r. Wnioskodawca zawarł dwie umowy z kontrahentem - spółką akcyjną z siedzibą w Polsce, na zaprojektowanie, wyprodukowanie, dostarczenie i nadzór nad montażem innowacyjnej walcowni. Obie wspomniane umowy stanowią jedną gospodarczą całość - dotyczą budowy i dostawy tej samej maszyny. Na ich podstawie zostanie wyświadczona kompleksowa dostawa z montażem przedmiotowej walcowni.

Na mocy umowy spółka jest obowiązana do zaprojektowania, wyprodukowania i dostarczenia części maszyny oraz dokonania czynności nadzoru nad montażem maszyny w zakładzie kontrahenta. Dostawa zostanie uznana przez strony za dokonaną w momencie przeprowadzenia testów maszyny i dokonania ich odbioru.

Dostawa i instalacja będą przebiegały zgodnie z warunkami Incoterms 2010 DAP K.

Sam montaż maszyny z części dostarczonych przez Wnioskodawcę ma być wykonywany przez nabywcę pod nadzorem Wnioskodawcy. Po stronie nabywcy leży zapewnienie personelu, materiałów czy narzędzi niezbędnych do dokonania montażu. Jednakże sam montaż ma być nadzorowany przez Wnioskodawcę, który będzie dawał pracownikom nabywcy techniczne instrukcje związane z prawidłowym montażem maszyny. Po dokonaniu montażu maszyny ma odbyć się Acceptance Test - jeśli ten się powiedzie, oznacza to, iż maszyna została zaakceptowana przez nabywcę.

Na miejscu montażu będą obecni pracownicy Wnioskodawcy w celu przeprowadzania czynności nadzoru - będą to 2-4 osoby przyjeżdżające na określony czas, nieprzebywające stale na terytorium kraju. Z zawartych umów wynika łączna liczba dni roboczych, podczas których obecny ma być personel Wnioskodawcy, a mianowicie 1025 dni roboczych. Należy podkreślić, że jest to łączna liczba dni roboczych, które zostaną przepracowane w Polsce podczas trwania całego kontraktu przez wszystkich obecnych tu czasowo pracowników. Ponadto Spółka będzie korzystać z podwykonawców zagranicznych, zarejestrowanych w Polsce do VAT. Planuje się, iż czynności związane z montażem i uruchomieniem maszyny będą odbywały się w okresie 01.2019-01.2020.

Spółka nie utrzymuje w Polsce biura ani magazynu. Pracownicy Wnioskodawcy korzystają z udostępnionych im przez kontrahenta pomieszczeń oraz podstawowych materiałów biurowych (biurko, krzesło, drukarka, papier, przybory do pisania itp.). Wnioskodawca nie posiada tytułu prawnego do żadnych pomieszczeń.

Czas trwania obu kontraktów został każdorazowo uregulowany w umowach. Zgodnie z umową dostawa części maszyny ma się rozpocząć w grudniu 2018 r. Datą zakończenia kontraktu jest 30.01.2020 r. Pierwsi pracownicy Wnioskodawcy przyjadą na terytorium Polski prawdopodobnie w styczniu 2019 r. Pracownicy będą podejmowali czynności nadzorcze, instruując pracowników kontrahenta co do prawidłowego montażu maszyny.

Spółka dotychczas uzyskała dwie płatności: w wysokości 10 i 30% kwoty kontraktu.

Ponadto dnia 9 maja 2018 r. Wnioskodawca zawarł umowę z podwykonawcą - zagraniczną spółka kapitałową zarejestrowaną w Polsce do VAT. Wnioskodawca nie dysponuje informacją, czy kontrahent posiada w Polsce stałe miejsce prowadzenia działalności. Umowa weszła w życie z dniem złożenia na niej podpisów przez obie strony, tj. 30 maja 2018 r. Przedmiotem umowy jest produkcja i dostawa silników synchronicznych i asynchronicznych, łącznie z ramą podstawową, sprzęgłem, regulacją prędkości obrotowej, transformatorami, szafami sterowniczymi i pozostałymi dodatkowymi agregatami oraz uruchomienie na rzecz Wnioskodawca napędów walcowni i napędów wciągarek w zakładzie klienta końcowego w K.

Zakończenie umowy - końcowy odbiór przedmiotowych części do maszyny nastąpi nie później niż 30 stycznia 2020 r.

Pierwsze dostawy do K. mają być zrealizowane przez podwykonawcę w styczniu 2019 r. Dotychczasowe czynności wykonywane przez podwykonawcę były podejmowane poza terytorium Polski. Pracownicy podwykonawcy podejmą działania na terenie Polski prawdopodobnie w styczniu 2019 r., aby nadzorować dostawę oraz późniejszy montaż elementów maszyny. Pierwsza umowna płatność zaliczkowa w wysokości 15% wartości kontraktu została już uiszczona.

W momencie złożenia przedmiotowego wniosku o interpretację Wnioskodawca nie przewiduje w Polsce realizowania dalszych kontraktów. Jednakże należy podkreślić, że Wnioskodawca nie wyklucza podjęcia ewentualnych kolejnych zleceń w Polsce, jeśli będzie miał taką możliwość.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że:

„Spółka została wezwana do uzupełnienia stanu faktycznego poprzez jednoznaczne wskazanie:

1. Czy Wnioskodawca jest zarejestrowany w Polsce jako czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz jako podatnik VAT-UE?
   
   

Wnioskodawca informuje, iż spółka nie jest w Polsce zarejestrowana jako czynny podatnik podatku od towarów i usług ani jako podatnik VAT-UE.

2. Czy Wnioskodawca jest podatnikiem podatku od wartości dodanej w Niemczech lub innym państwie członkowskim Unii Europejskiej?
   
   

Wnioskodawca informuje, iż spółka jest podatnikiem podatku od wartości dodanej w Niemczech.

3. Konkretnie w odniesieniu do jakiego świadczenia Wnioskodawca pyta o obowiązek rejestracji do VAT na terenie Polski i rozliczenia podatku na terenie Polski (w związku z jakim konkretnym świadczeniem realizowanym bądź nabywanym przez wnioskodawcę wątpliwości budzi kwestia rejestracji i rozliczenia podatku), tj. np. świadczenia bądź nabywania usług na podstawie art. 28b ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług zwanej dalej „ustawą”, czy na podstawie art. 28e ustawy, czy też realizowania dostawy z montażem, o której mowa w art. 22 ust. 1 pkt 2 ustawy, czy też może realizowania dostawy towarów, która podlega opodatkowaniu w Polsce bądź nabywania dostawy towarów, która podlega opodatkowaniu w Polsce itp.
   
   

Wnioskodawca informuje, iż zapytanie Spółki dotyczy dokonywania przez nią dostawy z montażem, o której mowa w art. 22 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT. Dostawa z montażem będzie odbywała się na terytorium Polski - wstępne czynności związane z przedmiotowym świadczeniem są wykonywane z kraju siedziby Wnioskodawcy, późniejsze czynności związane z montażem będą wykonywane na terytorium zakładu kontrahenta w Polsce przez pracowników oraz zatrudnionych podwykonawców. Należy podkreślić, iż pierwsze czynności w ramach wykonania umowy na zaprojektowanie, wyprodukowanie, dostarczenie i nadzór nad montażem innowacyjnej walcowni na terytorium Polski będą podejmowane prawdopodobnie od stycznia 2019 r. Dotychczasowe czynności wykonywane były poza terytorium Polski.

4. Wskazania informacji o podmiocie, na rzecz którego Wnioskodawca realizuje świadczenie:
   
   

• gdzie znajduje się siedziba kontrahenta, na rzecz którego wykonywana jest dostawa z montażem
  
  
  

Wnioskodawca informuje, iż kontrahent Wnioskodawcy, na rzecz którego wykonywana jest przedmiotowa dostawa z montażem, jest polską spółką akcyjną; posiada siedzibę w Polsce.

• czy kontrahent jest w Polsce zarejestrowany jako czynny podatnik podatku od towarów i usług
  
  
  

Wnioskodawca informuje, iż kontrahent Wnioskodawcy, na rzecz którego wykonywana jest przedmiotowa dostawa z montażem, jest w Polsce zarejestrowany jako czynny podatnik podatku od towarów i usług.

• czy kontrahent jest w Polsce zarejestrowany jako podatnik VAT-UE
  
  
  

Wnioskodawca informuje, iż zgodnie z posiadanymi informacjami kontrahent Wnioskodawcy, na rzecz którego wykonywana jest przedmiotowa dostawa z montażem, jest w Polsce zarejestrowany jako podatnik VAT-UE.

• czy kontrahent jest zarejestrowany jako podatnik podatku od wartości dodanej w kraju siedziby lub innym państwie członkowskim.
  
  
  

Wnioskodawca informuje, iż kontrahent Wnioskodawcy, na rzecz którego wykonywana jest przedmiotowa dostawa z montażem, posiada siedzibę w Polsce, gdzie jest zarejestrowany jako czynny podatnik podatku od towarów i usług. Wnioskodawca nie posiada informacji na temat faktu rejestracji kontrahenta jako podatnika od wartości dodanej w innych państwach członkowskich Unii Europejskiej”.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy w związku z prowadzoną w ramach Projektu działalnością Spółka będzie posiadać na terytorium Polski w okresie realizacji tej inwestycji stałe miejsce prowadzenia działalności, o którym mowa m.in. w art. 28b ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, w związku z czym będzie ciążył na niej obowiązek rejestracji do VAT na terenie Polski i rozliczania podatku na terenie kraju?
2. W sytuacji, kiedy odpowiedź na pytanie nr 1 będzie twierdząca Spółka pragnie potwierdzić, w którym momencie powstanie w jej działalności stałe miejsce na terytorium Polski i w związku z tym obowiązek rejestracji i rozliczania podatku VAT w Polsce?
3. W sytuacji, kiedy odpowiedź na pytanie 1 będzie twierdząca, Spółka chciałaby potwierdzić, czy ciąży na niej obowiązek skorygowania faktur dotyczących otrzymanych zaliczek i w związku z tym to Wnioskodawca jest podmiotem obowiązanym do rozliczenia podatku należnego od przedmiotowych płatności?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

1. Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka nie będzie posiadać stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce w rozumieniu art. 28b ust. 2 ustawy o VAT i nie będzie zobligowana do rejestracji na terenie Polski i rozliczania podatku w tym kraju.
2. W sytuacji, kiedy organ podatkowy stwierdzi, że Wnioskodawca dysponuje na terenie kraju stałym miejscem, to Spółka prezentuje stanowisko, iż momentem powstania stałego miejsca będzie pierwszy dzień, w którym działalność na terenie kraju podejmą pracownicy bądź podwykonawcy - w analizowanym stanie faktycznym będzie to styczeń 2019 (w tym miesiącu rozpoczną się działania montażowe na terenie Polski).
3. W sytuacji, kiedy organ podatkowy stwierdzi, że Wnioskodawca dysponuje na terenie kraju stałym miejscem, to Spółka stoi na stanowisku, iż w momencie powstania stałego miejsca na terytorium Polski powstanie po jej stronie obowiązek skorygowania faktur dotyczących zaliczek otrzymanych wcześniej z tytułu realizacji przedmiotowych umów oraz rozliczenia podatku na terytorium kraju. Obowiązek ten powstanie w momencie powstania stałego miejsca - w związku z czym nie powstaną odsetki za miesiące od otrzymania przedmiotowych płatności do miesiąca powstania stałego miejsca.
   
   

Ad. 1 Stosownie do art. 28b ust. 1 ustawy o VAT, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest, co do zasady, miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej. Należy jednak zauważyć, że w myśl art. 28b ust. 2 tejże ustawy, w przypadku gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.

Mając na uwadze wskazane powyżej przepisy, dla celów ustalenia miejsca świadczenia usług nabywanych przez Spółkę na potrzeby związane z wykonaniem Projektu, istotne jest ustalenie, czy Spółka posiada na terytorium kraju stałe miejsce prowadzenia działalności.

Pojęcie stałego miejsca prowadzenia działalności

Pojęcie stałego miejsca prowadzenia działalności nie zostało zdefiniowane ani w przepisach ustawy o VAT, ani w przepisach aktów wykonawczych do tej ustawy. Definicji takiej nie zawiera również Dyrektywa 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L z 2006 r. nr 347/1, dalej: Dyrektywa VAT), ani poprzednio obowiązująca Szósta Dyrektywa Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw Państw Członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (Dz. Urz. L z 1977 r. nr 145/1, dalej: VI Dyrektywa).

Definicja stałego miejsca prowadzonej działalności została natomiast zawarta w Rozporządzeniu wykonawczym Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającym środki wykonawcze do Dyrektywy VAT (Dz. U. UE z 2011 r. nr 77/1, dalej: Rozporządzenie Rady). Od 1 lipca 2011 r. definicja ta jest stosowana bezpośrednio we wszystkich państwach członkowskich Unii Europejskiej (dalej: Unia, UE).

Zgodnie z regulacjami zawartymi w art. 11 ust. 1 Rozporządzenia Rady, stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej oznacza dowolne miejsce, inne niż miejsce siedziby działalności gospodarczej podatnika, które charakteryzuje się wystarczającą stałością oraz odpowiednią strukturą w zakresie zaplecza personalnego i technicznego, by umożliwić mu odbiór i wykorzystywanie usług świadczonych do własnych potrzeb tego stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej.

Zdaniem Spółki, w celu określenia kryteriów decydujących o uznaniu danego miejsca za stałe miejsce prowadzenia działalności, należy się odwołać m.in. do powyższej definicji zawartej w Rozporządzeniu Rady, jak również do orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: TSUE).

W związku z powyższym należy stwierdzić, że powstanie stałego miejsca prowadzenia działalności w każdym przypadku będzie rezultatem działalności gospodarczej podatnika. Jednak nie każdy rodzaj takiej działalności gospodarczej w sposób automatyczny będzie powodował powstanie stałego miejsca prowadzenia działalności dla celów podatku VAT.

Zgodnie z ugruntowaną linią orzeczniczą TSUE powstanie stałego miejsca działalności wymaga zaistnienia łącznie następujących elementów działalności gospodarczej tj.:

• posiadania przez jednostkę minimalnego rozmiaru działalności charakteryzującej się określonym poziomem stałości;
  
• ciągłej obecności ludzkich zasobów koniecznych do prowadzenia działalności gospodarczej podatnika;
  
• ciągłej obecności technicznych zasobów koniecznych do prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, czyli tzw. infrastruktury technicznej pozwalającej na prowadzenie tej działalności;
  
• posiadania odpowiedniej struktury spełniającej powyższe przesłanki w takim stopniu, aby umożliwić odbiór i wykorzystanie usług świadczonych do własnych potrzeb tego stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej.
  
  
  

Na konieczność spełnienia zaprezentowanych powyżej kryteriów w zakresie wymaganych zasobów ludzkich i technicznych wielokrotnie wskazywał TSUE w licznych orzeczeniach:

• sprawa 168/84 Gunter Berkholz przeciwko Finanzamt Hamburg-Mitte-AItstadt,
  
• sprawa C-190/95 Aro Lease BV przeciwko Inspecteur van de Belastingdienst Grote Ondernemingen te Amsterdam,
  
• sprawa C-260/95 Commissioners of Customs and Excise przeciwko DFDS A/S,
  
• sprawa C-231/94 Faaborg-Gelting Linien A/S przeciwko Finanzamt Flensburg.
  
  
  

Należy podkreślić, że aby mówić o istnieniu stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej wskazane powyżej przesłanki muszą być spełnione łącznie. Oznacza to, że niespełnienie chociażby jednej z przesłanek determinuje, że dany podmiot nie będzie posiadał na terytorium Polski stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej.

Odnosząc powyższe do analizowanego stanu faktycznego należy stwierdzić, że Wnioskodawca nie będzie spełniać warunków dla powstania stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce. To stwierdzenie potwierdza poniższa analiza przesłanek powstania stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej.

Jak wskazano powyżej stałe miejsce prowadzenia działalności oznacza miejsce, które charakteryzuje się pewnym minimalnym poziomem stałości wynikającym zarówno ze stałej obecności osób, jak i zaplecza technicznego, koniecznych do wykonywania określonej działalności gospodarczej. Na tej podstawie należy przyjąć, że przez stałe miejsce prowadzenia działalności należy rozumieć miejsce, w którym podmiot ma swój personel oraz strukturę techniczną cechującą się odpowiednią stałością.

W ramach analizy definicji stałego miejsca prowadzenia działalności, w odniesieniu do praktycznego aspektu jej zastosowania, powstają trudności z określeniem ram czasowych pozwalających stwierdzić, że zasoby wykorzystywane są wystarczająco długo w sposób stały (powtarzalny, nieprzemijający) w sytuacji, gdy stałe miejsce prowadzenia działalności jest ulokowane w danym kraju na ograniczony czas. W polskich przepisach prawa podatkowego brak jest wskazania, jakie ramy czasowe pozwalają na uznanie, że działalność prowadzona w danym miejscu na terytorium Polski ma charakter stały.

Zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego Wydawnictwa Naukowego PWN (wersja internetowa słownika dostępna na stronie www.sjp.pwn.pl), stały to „trwale związany z jakimś miejscem, pozostający w tym samym miejscu i położeniu, nieulegający zmianom, trwający bez przerwy”. W związku z tym, należy uznać, że stałe miejsce prowadzenia działalności charakteryzować się musi pewnym określonym stopniem trwałości, które pozwala na uznanie, iż działalność prowadzona jest w tym miejscu nie w sposób przemijający, czy też okresowy. Konieczna jest zatem pewna określona minimalna skala działalności, która będzie stanowiła zewnętrzną oznakę, że działalność jest prowadzona w tym miejscu stale.

W oparciu o orzeczenia TSUE można wskazać kilka przesłanek, których zaistnienie powoduje, że można mówić o stałym miejscu prowadzenia działalności. W wyroku z dnia 28 czerwca 2007 r. w sprawie Planzer Luxembourg Sari przeciwko Bundeszentralamt fur Steuern (sygn. akt C-73/06) TSUE wskazał, że „zgodnie z utrwaloną linią orzecznictwa w dziedzinie podatku VAT pojęcie stałego przedsiębiorstwa wymaga minimalnej trwałości poprzez zgromadzenie stałych zasobów ludzkich i technicznych, koniecznych dla świadczenia określonych usług (...). Owa minimalna trwałość oznacza zatem wystarczający stopień trwałości oraz strukturę, która z punktu widzenia zasobów ludzkich i technicznych jest w stanie umożliwić świadczenie danych usług w sposób niezależny”.

Jak wskazano, stałym miejscu prowadzenia działalności może być miejsce, które charakteryzuje się wystarczającą stałością oraz odpowiednią strukturą w zakresie zaplecza technicznego oraz personalnego, umożliwiające wykonanie danej działalności. W odniesieniu do sytuacji Spółki należy stwierdzić, że zgodnie z opisanym powyżej stanem faktycznym Spółka nie posiada w Polsce stałego zaplecza technicznego, nie posiada jakiejkolwiek stałej placówki oraz nie posiada w sposób trwały żadnych budynków ani urządzeń technicznych (infrastruktury) niezbędnych do wykonywania działalności gospodarczej na terytorium Polski. Wnioskodawca nie posiada bowiem ani nie wynajął żadnych lokali. Większość czynności będzie wykonywana w zakładzie w Niemczech, pracownicy, którzy przyjadą wykonywać czynności nadzorcze na terenie zakładu kontrahenta w Polsce, będą korzystali z pomieszczeń czasowo udostępnionych przez kontrahenta, do których Wnioskodawca nie będzie dysponował żadnym tytułem prawnym. Zakres wykorzystania przedmiotowych pomieszczeń będzie ograniczony do minimum - pracownicy będą z nich korzystali jedynie w celu wykonania umownych zadań.

Ponadto Spółka nie posiada na terytorium Polski stałego zaplecza personalnego. Usługi związane z Projektem mają jedynie charakter czasowy i służą wyłącznie realizacji Umowy. Po zakończeniu prac związanych z montażem i uruchomieniem maszyny Pracownicy wykonujący przedmiotowe usługi opuszczą zakład kontrahenta.

Reasumując, w związku z niespełnieniem łącznie wszystkich powyższych przesłanek, Spółka stoi na stanowisku, że nie będzie posiadać stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce w rozumieniu art. 28b ust. 2 ustawy o VAT.

Ad. 2

W sytuacji, kiedy organ stwierdzi, że Spółka w związku z działaniami podejmowanymi na mocy przedmiotowych umów dotyczących dostawy z montażem walcowni będzie dysponowała stałym miejscem w rozumieniu ustawy o VAT, zdaniem Wnioskodawcy stałe miejsce w przedstawionym stanie faktycznym powstanie w styczniu 2019 - w momencie podjęcia pierwszych czynności na terytorium kraju przez pracowników bądź podwykonawców Spółki.

W ocenie Wnioskodawcy samo podpisanie kontraktu z polskim podatnikiem w zakresie wyprodukowania, dostarczenia i wsparcia przy montażu specjalistycznej maszyny na terytorium Polski nie może być uznawane za decydujące o powstaniu stałego miejsca. Podobnie za taki faktor nie może zostać uznane otrzymanie zaliczek. Przez początkowy okres działania realizowane są w kraju rezydencji Wnioskodawcy, w Polsce nie dysponuje on żadnymi zasobami - ani technicznymi, ani personalnymi. Dopiero w momencie rozpoczęcia działań w Polsce można mówić o jakimkolwiek powiązaniu z Polską i ewentualnym powstaniu stałego miejsca. W związku z tym Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż w sytuacji stwierdzenia przez organ, że czynności podejmowane na mocy zawartych umów o dostawę z montażem walcowni powodują powstanie stałego miejsca na terenie kraju, stałe miejsce powstałoby dopiero w momencie podjęcia działań na terytorium kraju - w analizowanym przypadku będzie to styczeń 2019 r.

Wcześniejsze czynności bowiem były podejmowane na terenie kraju rezydencji, poza Polską, więc nie mogły one generować tak daleko idących konsekwencji po stronie Spółki. W związku z tym Wnioskodawca byłby obowiązany dokonać rejestracji do VAT i rozliczać dokonywaną sprzedaż i zakupy związane z działalnością na terenie Polski dopiero od stycznia 2019 r. (moment fizycznego podjęcia pierwszych działań na terytorium Polski przez podwykonawców).

Ad. 3

Spółka w związku z zawartymi umowami otrzymała już zaliczki. Faktury odnoszące się do przedmiotowych zaliczek zostały wystawione przy zastosowaniu reverse charge. W sytuacji, kiedy organ stwierdzi, że po stronie Wnioskodawcy powstanie stałe miejsce prowadzenia działalności, należałoby zweryfikować sposób wystawiania przedmiotowych faktur i podmiotu zobowiązanego rozliczenia należnego podatku VAT.

W ocenie Spółki obowiązek skorygowania przedmiotowych faktur zaliczkowych wystąpiłby w momencie powstania stałego miejsca. W sytuacji, kiedy organ zgodzi się ze Spółką, iż stałe miejsce powstałoby w momencie rozpoczęcia działań na terytorium kraju (planowana data: styczeń 2019), to obowiązek korekty w odniesieniu do przedmiotowych faktur wystąpiłby w styczniu 2019 r. Oznacza to, że obowiązek rejestracji i ujęcia podatku należnego z otrzymanych zaliczek powstałby dopiero w styczniu 2019. W związku z tym prawidłowe byłoby działanie polegające na podjęciu korekty dokumentów w momencie powstania stałego miejsca i rozliczenie podatku należnego w deklaracji za miesiąc powstania stałego miejsca. Nie byłoby konieczności wyliczania i regulowania odsetek za miesiące wcześniejsze: od momentu otrzymania płatności do miesiąca powstania stałego miejsca - ponieważ obowiązek podatkowy po stronie Wnioskodawcy powstałby dopiero w momencie rozpoczęcia działań na terytorium Polski przez jego współpracowników bądź podwykonawców. W miesiącach wcześniejszych - przed powstaniem stałego miejsca i co za tym idzie powstaniem obowiązku rejestracji do celów VAT na terytorium Polski - obowiązek rozliczenia podatku spoczywał na nabywcy towarów.

Podobne wnioski wysnuł Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji z dnia 5 lutego 2016 r., sygn. ILPP4/4512-1-392/15-3/KB. W przedmiotowej interpretacji wskazuje się, iż za rozliczenie podatku od jednej transakcji, w odniesieniu do której dokonywanych jest kilka płatności, powinno spoczywać na jednym podmiocie. W sytuacji, kiedy status podmiotów biorących udział w transakcji się zmieni, a w konsekwencji - zmieni się podmiot odpowiedzialny za rozliczenie podatku, należy dokonać korekty dotychczasowych rozliczeń. Organ podatkowy jednak podkreśla, iż pierwotnie faktury zaliczkowe, w których zastosowano reverse charge, jeszcze przed rejestracją sprzedawcy, zostały wystawione i rozliczone właściwie przez nabywcę. Obowiązek korekty spoczywa na sprzedawcy od momentu powstania stałego miejsca po jego stronie.

W świetle powyższych rozważań Wnioskodawca pragnie stwierdzić, iż w jego ocenie, w sytuacji stwierdzenia przez organ faktu, iż po jego stronie powstanie stałe miejsce, będzie on obowiązany, w dacie powstania stałego miejsca, skorygować dotychczas wystawione faktury na podstawie przedmiotowych umów, ujmując na nich podatek VAT. Ponadto będzie on obowiązany do rozliczania wynikającego z nich podatku w miesiącu powstania stałego miejsca. Nie będzie konieczności regulowania odsetek za miesiące przypadające pomiędzy momentem uzyskania zaliczki aż do miesiąca powstania stałego miejsca, ponieważ momentem, w którym de facto powstałaby po stronie Wnioskodawcy konieczność rozliczenia podatku należnego od otrzymanych płatności byłby moment powstania stałego miejsca.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174 z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają ww. czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju, przez które – w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy - rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Z okoliczności przedmiotowej sprawy wynika, że Wnioskodawca z siedzibą w Niemczech jest globalnym dostawcą systemów dla walcowni metali nieżelaznych i maszyn do cięcia folii dla przemysłu metali nieżelaznych i wykańczających. Maszyny i systemy Wnioskodawcy są użytkowane w około 60 krajach na całym świecie. Wnioskodawca jest marką znaną na rynku urządzeń walcowniczych do aluminium, miedzi, cynku i ich stopów; na całym świecie uznany za wysoką jakość maszyn i urządzeń. Dnia 19 stycznia 2018 r. Wnioskodawca zawarł dwie umowy z kontrahentem - spółką akcyjną z siedzibą w Polsce, na zaprojektowanie, wyprodukowanie, dostarczenie i nadzór nad montażem innowacyjnej walcowni. Umowy stanowią jedną gospodarczą całość - dotyczy budowy i dostawy tej samej maszyny. Na ich podstawie zostanie wyświadczona kompleksowa dostawa z montażem przedmiotowej walcowni. Na mocy umowy Spółka jest obowiązana do zaprojektowania, wyprodukowania i dostarczenia części maszyny oraz dokonania czynności nadzoru nad montażem maszyny w zakładzie kontrahenta. Dostawa zostanie uznana przez strony za dokonaną w momencie przeprowadzenia testów maszyny i dokonania ich odbioru. Dostawa i instalacja będą przebiegały zgodnie z warunkami Incoterms 2010 DAP K. Sam montaż maszyny z części dostarczonych przez Wnioskodawcę ma być wykonywany przez nabywcę pod nadzorem Wnioskodawcy. Po stronie nabywcy leży zapewnienie personelu, materiałów czy narzędzi niezbędnych do dokonania montażu. Jednakże sam montaż ma być nadzorowany przez Wnioskodawcę, który będzie dawał pracownikom nabywcy techniczne instrukcje związane z prawidłowym montażem maszyny. Po dokonaniu montażu maszyny ma odbyć się Acceptance Test - jeśli ten się powiedzie, oznacza to, iż maszyna została zaakceptowana przez nabywcę. Na miejscu montażu będą obecni pracownicy Wnioskodawcy w celu przeprowadzania czynności nadzoru - będą to 2-4 osoby przyjeżdżające na określony czas, nieprzebywające stale na terytorium kraju. Z zawartych umów wynika łączna liczba dni roboczych, podczas których obecny ma być personel Wnioskodawcy, a mianowicie 1025 dni roboczych (łączna liczba dni roboczych, które zostaną przepracowane w Polsce podczas trwania całego kontraktu przez wszystkich obecnych tu czasowo pracowników). Ponadto Spółka będzie korzystać z podwykonawców zagranicznych, zarejestrowanych w Polsce do VAT. Planuje się, iż czynności związane z montażem i uruchomieniem maszyny będą odbywały się w okresie 01.2019-01.2020. Spółka nie utrzymuje w Polsce biura ani magazynu. Pracownicy Wnioskodawcy korzystają z udostępnionych im przez kontrahenta pomieszczeń oraz podstawowych materiałów biurowych (biurko, krzesło, drukarka, papier, przybory do pisania itp.). Wnioskodawca nie posiada tytułu prawnego do żadnych pomieszczeń. Czas trwania obu kontraktów został każdorazowo uregulowany w umowach. Zgodnie z umową dostawa części maszyny ma się rozpocząć w grudniu 2018 r. Datą zakończenia kontraktu jest 30.01.2020 r. Pierwsi pracownicy Wnioskodawcy przyjadą na terytorium Polski prawdopodobnie w styczniu 2019 r. Pracownicy będą podejmowali czynności nadzorcze, instruując pracowników kontrahenta co do prawidłowego montażu maszyny. Spółka dotychczas uzyskała dwie płatności: w wysokości 10 i 30% kwoty kontraktu. Ponadto dnia 9 maja 2018 r. Wnioskodawca zawarł umowę z podwykonawcą - zagraniczną spółka kapitałową zarejestrowaną w Polsce do VAT. Umowa weszła w życie z dniem złożenia na niej podpisów przez obie strony, tj. 30 maja 2018 r. Przedmiotem umowy jest produkcja i dostawa silników synchronicznych i asynchronicznych, łącznie z ramą podstawową, sprzęgłem, regulacją prędkości obrotowej, transformatorami, szafami sterowniczymi i pozostałymi dodatkowymi agregatami oraz uruchomienie na rzecz Wnioskodawcy napędów walcowni i napędów wciągarek w zakładzie klienta końcowego w K. Zakończenie umowy - końcowy odbiór przedmiotowych części do maszyny nastąpi nie później niż 30 stycznia 2020 r. Pierwsze dostawy do K. mają być zrealizowane przez podwykonawcę w styczniu 2019 r. Dotychczasowe czynności wykonywane przez podwykonawcę były podejmowane poza terytorium Polski. Pracownicy podwykonawcy podejmą działania na terenie Polski prawdopodobnie w styczniu 2019 r., aby nadzorować dostawę oraz późniejszy montaż elementów maszyny. Pierwsza umowna płatność zaliczkowa w wysokości 15% wartości kontraktu została już uiszczona. Wnioskodawca nie przewiduje w Polsce realizowania dalszych kontraktów. Wnioskodawca nie wyklucza podjęcia ewentualnych kolejnych zleceń w Polsce, jeśli będzie miał taką możliwość.

Wnioskodawca nie jest w Polsce zarejestrowany jako czynny podatnik podatku od towarów i usług ani jako podatnik VAT-UE. Wnioskodawca jest podatnikiem podatku od wartości dodanej w Niemczech. Zapytanie Spółki dotyczy dokonywania przez nią dostawy z montażem, o której mowa w art. 22 ust. 1 pkt 2 ustawy. Dostawa z montażem będzie odbywała się na terytorium Polski - wstępne czynności związane z przedmiotowym świadczeniem są wykonywane z kraju siedziby Wnioskodawcy, późniejsze czynności związane z montażem będą wykonywane na terytorium zakładu kontrahenta w Polsce przez pracowników Wnioskodawcy oraz zatrudnionych podwykonawców. Kontrahent Wnioskodawcy, na rzecz którego wykonywana jest przedmiotowa dostawa z montażem, jest polską spółką akcyjną, posiada siedzibę w Polsce. Kontrahent Wnioskodawcy, na rzecz którego wykonywana jest przedmiotowa dostawa z montażem, jest w Polsce zarejestrowany jako czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz jako podatnik VAT-UE.

Przedmiotem wątpliwości jest między innymi ustalenie, czy Wnioskodawca będzie posiadać na terytorium Polski stałe miejsce prowadzenia dzielności gospodarczej, o którym mowa w art. 28 ust. 2 ustawy.

Odnosząc się do niniejszych wątpliwości Wnioskodawcy należy wskazać, że dla ujednolicenia stosowanych zasad dotyczących miejsca opodatkowania transakcji podlegających opodatkowaniu definicja „stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej” została zawarta w Rozporządzeniu wykonawczym Rady (UE) Nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, stosowanego w tym zakresie od dnia 1 lipca 2011 r. zwanego dalej „rozporządzeniem”.

Z części wstępnej (preambuły) - punkt (4) wynika, że podstawowym celem niniejszego rozporządzenia jest zapewnienie jednolitego stosowania obecnego systemu VAT, poprzez określenie przepisów wykonawczych do dyrektywy 2006/112/WE, w szczególności w odniesieniu do podatników, dostawy towarów i świadczenia usług oraz miejsca transakcji podlegających opodatkowaniu. Zgodnie z zasadą proporcjonalności określoną w art. 5 ust. 4 Traktatu o Unii Europejskiej niniejsze rozporządzenie nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tego celu. Przyjęcie rozporządzenia, jako wiążącego i mającego bezpośrednie zastosowanie we wszystkich państwach członkowskich, w sposób najpełniejszy zapewnia jednolite stosowanie.

Natomiast w punkcie (14) stwierdzono, że aby zapewnić jednolite stosowanie zasad dotyczących miejsca dokonania transakcji podlegających opodatkowaniu, należy wyjaśnić pojęcia, takie jak: siedziba działalności gospodarczej podatnika, stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, stałe miejsce zamieszkania oraz zwykłe miejsce pobytu. Stosowanie możliwie jak najbardziej precyzyjnych i obiektywnych kryteriów powinno ułatwić stosowanie tych pojęć w praktyce; należy przy tym uwzględniać orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości.

W myśl art. 11 ust. 1 rozporządzenia, na użytek stosowania art. 44 dyrektywy 2006/112/WE „stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej” oznacza dowolne miejsce - inne niż miejsce siedziby działalności gospodarczej podatnika, o którym mowa w art. 10 niniejszego rozporządzenia - które charakteryzuje się wystarczającą stałością oraz odpowiednią strukturą w zakresie zaplecza personalnego i technicznego, by umożliwić mu odbiór i wykorzystywanie usług świadczonych do własnych potrzeb tego stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 11 ust. 2 rozporządzenia, na użytek stosowania następujących artykułów stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej oznacza dowolne miejsce - inne niż miejsce siedziby działalności gospodarczej podatnika, o którym mowa w art. 10 niniejszego rozporządzenia - które charakteryzuje się wystarczającą stałością oraz odpowiednią strukturą w zakresie zaplecza personalnego i technicznego, by umożliwić mu świadczenie usług, które wykonuje:

1. art. 45 dyrektywy 2006/112/WE;
   
2. począwszy od 1 stycznia 2013 r. - art. 56 ust. 2 akapit drugi dyrektywy 2006/112/WE;
   
3. do 31 grudnia 2014 r. - art. 58 dyrektywy 2006/112/WE;
4. art. 192a dyrektywy 2006/112/WE.
   
   

Fakt posiadania numeru identyfikacyjnego VAT sam w sobie nie jest wystarczający, by uznać, że podatnik posiada stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej (art. 11 ust. 3 rozporządzenia).

Na podstawie art. 53 ust. 1 rozporządzenia, na użytek stosowania art. 192a dyrektywy 2006/112/WE stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej podatnika jest brane pod uwagę wyłącznie wtedy, gdy charakteryzuje się ono wystarczającą stałością oraz odpowiednią strukturą w zakresie zaplecza personalnego i technicznego, by umożliwić mu dokonanie dostawy towarów lub świadczenie usług, w których uczestniczy.

Przy wykładni pojęcia „stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej”, odwołując się do orzeczeń TSUE, należy wskazać, że o ww. miejscu można mówić jeżeli występuje odpowiednia struktura w zakresie zaplecza personalnego i technicznego, niezbędna do prowadzenia działalności gospodarczej oraz istnieje pewna minimalna skala działalności gospodarczej, która pozwala na uznanie, że działalność podatnika w tym miejscu nie jest prowadzona w sposób okresowy, jak również działalność z tego miejsca jest prowadzona w sposób samodzielny w stosunku do działalności siedziby przedsiębiorstwa. W tym zakresie aktualne jest orzecznictwo TSUE, m.in. wyrok C-168/84 Gunter Berkholz, C-231/94 Faaborg Gelting Linien A/S, C-190/95 ARO Lease BV, C-260/95 Commissioners of Customs and Excise v. DFDS A/S, C-390/96 Lease Plan Luxembourg SA, jak również C-605/12 Welmory Sp. z o.o.

Jednocześnie, przy określaniu stałego miejsca prowadzenia działalności w Polsce, konieczność odwołania się do wyroków TSUE, wielokrotnie podkreślały polskie sądy administracyjne. Przykładowo, NSA w wyroku z dnia 16 lutego 2015 r., sygn. akt I FSK 2004/13, odwołując się do wyroku TSUE C-260/95 stwierdził, że wszelkie zasoby wykorzystywane przez potencjalne stałe miejsce prowadzenia działalności, w tym również zasoby techniczne, nie muszą być własnością podatnika. W ocenie NSA, podatnik może więc „stworzyć” wymaganą strukturę, opierając się na wynajmie, dzierżawie i innych podobnych formach. Z kolei, WSA w Olsztynie w wyroku z dnia 30 września 2009 r., sygn. akt I SA/Ol 563/09 stwierdził, że podmiot posiada stałe miejsce prowadzenia działalności na terytorium kraju, jeżeli przy wykorzystaniu na terytorium kraju infrastruktury oraz personelu, w sposób zorganizowany i ciągły, prowadzi działalność, w ramach której dokonuje czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Infrastruktura techniczna i zaangażowanie osobowe musi pozostawać w ścisłym związku z dokonywaniem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Podobnie, tezy zawarte w wyrokach WSA sygn. akt III SA/Wa 3332/14 i III SA/Wa 3741/14 uwzględniające dorobek orzeczniczy TSUE, są pomocne dla analizy kwestii określenia stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej.

Z uwagi na ww. definicję stałego miejsca prowadzenia działalności wynikającą z przedmiotowego rozporządzenia wykonawczego 282/2011, jak również utrwalone orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej oraz orzecznictwa polskich sądów administracyjnych w powyższym zakresie, wymienić można kilka przesłanek, których zaistnienie powoduje, że można mówić o „stałym miejscu prowadzenia działalności”. Jak wynika z samej nazwy „stały”, to trwale związany z danym miejscem, nieprzenośny, niezmienny. Powyższe wskazuje, że stałe miejsce prowadzenia działalności charakteryzować się musi pewnym określonym stopniem zaangażowania, które pozwala na uznanie, że działalność prowadzona jest w tym miejscu nie w sposób przemijający, czy też okresowy. Konieczna jest zatem pewna określona minimalna skala działalności, która stanowi zewnętrzną oznakę, że działalność w tym miejscu prowadzona jest stale. Zaangażowanie, o którym mowa powinno również przybrać konkretny wymiar osobowo-rzeczowy, pozwalający na świadczenie usług w sposób niezależny. Innymi słowy, dla uznania, że określone miejsce prowadzenia działalności ma charakter stały, konieczne jest istnienie w tym miejscu infrastruktury technicznej oraz personelu ludzkiego, który samodzielnie może świadczyć określone czynności. Taka osobowo-rzeczowa struktura w stałym miejscu prowadzenia działalności powinna występować w sposób stały, tzn. powtarzalny i nieprzemijający.

Pojęcie stałego miejsca prowadzenia działalności, w ocenie tut. Organu, nie sposób również rozpatrywać w oderwaniu od definicji działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy. Zgodnie z tym przepisem, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z uwagi na wskazane w powołanym wyżej przepisie kryteria, stwierdzić należy, że podmiot posiada stałe miejsce prowadzenia działalności na terytorium kraju, jeżeli przy wykorzystaniu na jego terytorium infrastruktury oraz personelu, w sposób zorganizowany oraz ciągły, prowadzi działalność, w ramach której dokonuje czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Przyjąć zatem należy, że infrastruktura techniczna i zaangażowanie osobowe musi pozostawać w ścisłym związku z dokonywaniem czynności podlegających opodatkowaniu. Zatem koniecznym jest dla uznania za stałe miejsce prowadzenia działalności aby to miejsce nie tylko wykorzystywało towary i usługi, lecz także samo mogło wykonywać czynności podlegające opodatkowaniu zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy. Przy czym, nie jest konieczne dla uznania działalności podmiotu za stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce, aby przy wykorzystaniu wystarczających środków sam podmiot świadczył usługi czy też dokonywał dostaw towarów. Ważne również aby stworzona struktura działalności podmiotu miała możliwość odbioru i korzystania z usług dostarczonych na własne potrzeby.

Jednocześnie do przyjęcia stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w danym państwie nie jest konieczne posiadanie własnego zaplecza personalnego i technicznego, podatnikowi musi jednak przysługiwać - na podstawie wymogu wystarczającej stałości miejsca działalności - porównywalna kontrola nad zapleczem personalnym i technicznym.

Na podstawie wymienionych przesłanek można uznać, że jeżeli dany podmiot posiada w danym państwie swój personel oraz strukturę (w tym infrastrukturę techniczną), cechującą się odpowiednią stałością, to posiada stałe miejsce prowadzenia działalności w tym państwie. Bez znaczenia pozostaje natomiast - co należy podkreślić - czy są to pracownicy zatrudnieni bezpośrednio przez ten podmiot, czy też „własna” infrastruktura. Orzecznictwo TSUE wskazuje bowiem, że także korzystanie z zasobów ludzkich i technicznych innego podmiotu może prowadzić do powstania stałego miejsca prowadzenia działalności w innym kraju.

Co istotne, do przyjęcia stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w danym państwie nie jest konieczne, aby podatnik dysponował personelem, który jest u niego zatrudniony i zapleczem technicznym, które jest jego własnością. Wystarczy, że podmiot korzysta zarówno z zaplecza personalnego jak i technicznego innych podmiotów, tak, że umożliwia mu odbiór i wykorzystywanie usług świadczonych do własnych potrzeb tego stałego miejsca prowadzenia działalności. Niezbędna jest jedynie struktura organizacyjna konieczna do prowadzenia danego rodzaju działalności, natomiast zasoby ludzkie niezbędne do jej wykonywania mogą być pozyskiwane z zasobów zewnętrznych. Również zasoby techniczne nie muszą należeć do podatnika (tzn. być jego własnością). Wystarczające jest bowiem ich wynajęcie czy też zapewnienie w inny sposób.

Analizując powołane powyżej przepisy oraz biorąc pod uwagę okoliczności przedmiotowej sprawy stwierdzić należy, że Wnioskodawca nie spełnia przesłanki do uznania opisanej w stanie faktycznym działalności realizowanej w ramach zawartych z kontrahentem umów za stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Polski.

Z opisu sprawy wynika, że działalność Wnioskodawcy na terytorium Polski ogranicza się jedynie do wykonania zawartego z kontrahentem kontraktu, w ramach którego Wnioskodawca dokona dostawy z montażem, o której mowa w art. 22 ust. 1 pkt 2 ustawy. Wnioskodawca na podstawie zawartych umów wyświadczy kompleksową dostawę z montażem walcowni. Zgodnie z umową dostawa części maszyny (innowacyjnej walcowni) ma się rozpocząć w grudniu 2018 r. Datą zakończenia kontraktu jest 30 stycznia 2020 r. Przy tym wskazano, że Wnioskodawca na chwilę obecną nie przewiduje w Polsce realizowania dalszych kontraktów. Jednocześnie Wnioskodawca nie utrzymuje w Polsce biura ani magazynu. Wnioskodawca nie posiada tytułu prawnego do żadnych pomieszczeń. Co prawda na miejscu montażu będą obecni pracownicy Wnioskodawcy, jednak jak wynika z okoliczności sprawy tylko w celu przeprowadzenia czynności nadzoru nad realizacją tego konkretnego kontraktu (2-4 osoby przyjeżdżające na określony czas, nieprzebywające stale na terytorium kraju). Pracownicy Wnioskodawcy będą korzystać z udostępnionych im przez kontrahenta pomieszczeń oraz podstawowych materiałów biurowych. Natomiast dla uznania, że dany podmiot posiada na terytorium Polski stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej decydujący jest fakt, że struktura (placówka) funkcjonująca przez określony czas charakteryzuje się wystarczającą stałością, a nie została założona dla potrzeb przemijających. W przedmiotowym przypadku, z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca po dokonaniu kompleksowej dostawy z montażem innowacyjnej walcowni (data zakończenia kontraktu 30 stycznia 2020 r.), co do zasady, nie przewiduje realizacji dalszych kontraktów. W światle powyższego nie można uznać, że działalność gospodarcza prowadzona w Polsce ma charakter stały, wyrażony w szczególności jako zamiar podatnika co do prowadzenia działalności z tego miejsca w sposób permanentny/długofalowy. Stałość prowadzonej działalności musi być odnoszona do czynnika czasu, czyli do długości okresu działalności, do jej zamierzonej lub faktycznej powtarzalności i systematyczności. Działalność gospodarcza w danym miejscu musi występować w sposób stały i nieprzemijający. Zatem skoro nie można uznać, że w analizowanym przypadku jest spełnione kryterium stałości prowadzonej działalności na terytorium kraju stwierdzić należy, że w analizowanym przypadku Wnioskodawca nie posiada w Polsce stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie posiadania przez Wnioskodawcę stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce należało uznać za prawidłowe.

Ponadto przedmiotem wątpliwości jest ustalenie, czy w analizowanym przypadku będzie ciążył na Wnioskodawcy obowiązek rejestracji dla celów podatku VAT oraz obowiązek rozliczenia podatku VAT na terytorium Polski w związku z dokonaniem na rzecz kontrahenta dostawy z montażem innowacyjnej walcowni, stanowiącej dostawę z montażem, o której mowa w art. 22 ust. 1 pkt 2 ustawy.

W odniesieniu do niniejszych wątpliwości Wnioskodawcy wskazać należy, że zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 2 ustawy miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów, które są instalowane lub montowane, z próbnym uruchomieniem lub bez niego, przez dokonującego ich dostawy lub przez podmiot działający na jego rzecz - miejsce, w którym towary są instalowane lub montowane; nie uznaje się za instalację lub montaż prostych czynności umożliwiających funkcjonowanie montowanego lub instalowanego towaru zgodnie z jego przeznaczeniem.

Natomiast, co do zasady, podmiotem zobowiązanym do rozliczenia podatku należnego jest podatnik, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, tj. podmiot który samodzielnie prowadzi działalność gospodarczą, np. dokonuje odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Jednakże, stosownie do art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające towary, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. dokonującym ich dostawy na terytorium kraju jest podatnik nieposiadający siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, a w przypadku dostawy towarów innych niż gaz w systemie gazowym, energia elektryczna w systemie elektroenergetycznym, energia cieplna lub chłodnicza przez sieci dystrybucji energii cieplnej lub chłodniczej, podatnik ten nie jest zarejestrowany zgodnie z art. 96 ust. 4,
   
2. nabywcą jest:
   • w przypadku nabycia gazu w systemie gazowym, energii elektrycznej w systemie elektroenergetycznym, energii cieplnej lub chłodniczej przez sieci dystrybucji energii cieplnej lub chłodniczej - podmiot zarejestrowany zgodnie z art. 96 ust. 4 lub art. 97 ust. 4,
     
   • w pozostałych przypadkach - podatnik, o którym mowa w art. 15, posiadający siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, posiadająca siedzibę na terytorium kraju i zarejestrowana zgodnie z art. 97 ust. 4,
3. dostawa towarów nie jest dokonywana w ramach sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju.
   
   
   

W myśl zaś art. 96 ust. 1 ustawy podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca zawarł dwie umowy z kontrahentem (spółka akcyjną z siedzibą w Polsce) na zaprojektowanie, wyprodukowanie, dostarczenie i nadzór nad montażem innowacyjnej walcowni. Jak wskazał Wnioskodawca, dokonana przez Spółkę dostawa stanowi dostawę z montażem, o której mowa w art. 22 ust. 1 pkt 2 ustawy. Dostawa z montażem będzie odbywała się na terytorium Polski. Zatem w niniejszej sprawie miejscem opodatkowania przedmiotowej transakcji będzie terytorium Polski.

Jednocześnie w analizowanym przypadku Wnioskodawca posiada siedzibę w Niemczech oraz, jak ustalono powyżej, nie posiada stałego miejsce prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce. W opisie sprawy wskazano ponadto, że Wnioskodawca nie jest w Polsce zarejestrowany jako podatnik podatku od towarów i usług ani jako podatnik VAT-UE. Kontrahent Wnioskodawcy, na rzecz którego wykonywana będzie dostawa z montażem jest zarejestrowany w Polsce jako czynny podatnik podatku od towarów i usług.

Zatem mając na uwadze przedstawione we wniosku okoliczności sprawy oraz obowiązujące przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, że w analizowanym przypadku zastosowanie znajdzie art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy. W niniejszej sprawie zostaną spełnione przesłanki zastosowania tzw. instytucji odwrotnego obciążenia polegającej na przerzuceniu ze sprzedawcy na nabywcę obowiązku opodatkowania transakcji tj. dokonującym dostawy towarów będzie podatnik nieposiadający siedziby oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju oraz podatnik ten nie będzie zarejestrowany jako czynny podatnik podatku od towarów i usług ani podatnik VAT-UE, a nabywcą towarów będzie podatnik posiadający siedzibę w Polsce zarejestrowany jako czynny podatnik podatku od towarów i usług.

Zatem podmiotem zobowiązanym do rozliczenia podatku VAT od dostawy z montażem innowacyjnej walcowni będzie kontrahent Wnioskodawcy (spółka akcyjna z siedzibą w Polsce) na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy. Tym samym Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do rozliczenia podatku VAT na terytorium Polski z tytułu dokonania przedmiotowej dostawy.

W konsekwencji, Wnioskodawca z tytułu dokonania dostawy z montażem innowacyjnej walcowni stanowiącej dostawę z montażem, o której mowa w art. 22 ust. 1 pkt 2 ustawy nie będzie zobowiązany do rejestracji dla celów podatku VAT na terytorium Polski zgodnie z art. 96 ust. 1 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie obowiązku rozliczenia przez Wnioskodawcę podatku VAT z tytułu dokonanej dostawy z montażem oraz obowiązku rejestracji dla celów podatku VAT w Polsce należało uznać za prawidłowe.

Jednocześnie z uwagi na rozstrzygniecie, że Wnioskodawca nie posiada stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce nie udziela się odpowiedzi na pytania oznaczone nr 2 oraz nr 3.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
   
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   
   

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.