2018.12.06 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej - 0112-KDIL2-3.4012.518.2018.2.AŻ

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL2-3.4012.518.2018.2.AŻ
z 6 grudnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 18 września 2018 r. (data wpływu 25 września 2018 r.), uzupełnionym pismem z dnia 14 listopada 2018 r. (data wpływu 20 listopada 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku VAT od wydatków ponoszonych na organizację wyścigu – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 września 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku VAT od wydatków ponoszonych na organizację wyścigu. Wniosek uzupełniono w dniu 20 listopada 2018 r. o dokument, z którego wynika prawo do reprezentowania Wnioskodawcy przed organem właściwym do wydawania interpretacji indywidualnych w zakresie prawa podatkowego oraz o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Gmina (dalej: Wnioskodawca) jest zarejestrowana na potrzeby podatku od towarów i usług (dalej: VAT), jako podatnik VAT czynny.

Gmina realizuje zadania własne, określone w art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (dalej: ustawa o samorządzie gminnym) w zakresie zaspokajania zbiorowych potrzeb wspólnoty, w tym m.in. w obszarze kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych.

Gmina prowadzi szeroko rozumianą działalność kulturalno-sportową. Gmina jednocześnie zaznacza, że nie jest klubem sportowym, związkiem sportowym, czy związkiem stowarzyszeń i innych osób prawnych, których celem statutowym jest działalność na rzecz rozwoju i upowszechniania sportu.

Gmina organizuje wydarzenie sportowe, tj. wyścig rowerowy pod nazwą: „Kolarski (...)” (dalej: wyścig), umożliwiając zarówno sportowcom, jak i lokalnym mieszkańcom czynne uczestnictwo w wydarzeniu, promując aktywny i zdrowy wypoczynek. Organizowany wyścig to forma zachęty do zmierzenia się z wjazdem rowerowym na wysokość ponad tysiąca metrów n.p.m. oraz jest to jednocześnie okazja do uczestnictwa w wydarzeniu, w którym biorą udział sławy kolarstwa polskiego. Wyścig rozpoczyna się w centrum miejscowości o bogatej historii oraz wielu atrakcjach turystycznych, natomiast meta znajduje się w niezwykle malowniczej wiosce na przełęczy O. Uczestnictwo w powyższym wyścigu umożliwia w szczególny sposób podziwianie piękna otaczającej przyrody, co stanowi dodatkową zachętę do przybycia na to wydarzenie.

Gmina pobiera od wszystkich uczestników wyścigu opłaty za możliwość wystartowania w zawodach. Z tytułu świadczenia odpłatnych usług uczestnictwa w przedmiotowym wydarzeniu Gmina rozlicza VAT należny.

Gmina ponosi szereg wydatków na organizację przedmiotowej imprezy m.in. na: sanitarne zabezpieczenie imprezy, ochronę imprezy, materiały potrzebne do przygotowania trasy, pomiar czasu zawodników, obsługę nagłośnienia, artystyczną oprawę imprezy, montaż i demontaż sceny. Ponoszone przez Gminę wydatki są dokumentowane wystawianymi na Gminę fakturami VAT, z wykazaną stawką podatku VAT.

Gmina na marginesie zaznacza, że istnieje możliwość oglądania i kibicowania w trakcie trwania wyścigu (w tym zakresie nie jest pobierana żadna opłata).

W piśmie z dnia 14 listopada 2018 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawca wskazał, że:

Ad 1.

W związku z organizacją imprezy pn.: „Kolarski (...)” Gmina ponosi wydatki na zakup:

usługi sanitarnego zabezpieczenia imprezy,
usługi ochrony imprezy,
materiałów potrzebnych do przygotowania trasy,
usługi pomiaru czasu osiąganego przez poszczególnych zawodników,
usługi obsługi nagłośnienia,
usługi artystycznej oprawy imprezy,
usługi montażu i demontażu sceny,
usługi transportu dla zawodników,
wody źródlanej dla uczestników,
żeli energetycznych dla zawodników,
medali pamiątkowych i pucharów,
artykułów przemysłowych takich jak kubeczki plastikowe, talerzyki i mieszadełka,
plastrów agatowych na potrzeby przygotowania pucharów dla zwycięzców,
usługi medycznego zabezpieczenia wydarzenia.

Ad 2.

Niemniej jednak wydatki Gminy można podzielić na takie, które dotyczą bezpośrednio i wyłącznie danego zawodnika oraz wydatki o charakterze ogólnym – związane z całokształtem organizacji wyścigu.

Zdaniem Gminy wydatki ponoszone na zakup:

usługi pomiaru czasu osiąganego przez poszczególnych zawodników,
usługi transportu zawodników na metę wyścigu,
wody źródlanej dla uczestników,
żeli energetycznych dla zawodników,
medali pamiątkowych i pucharów,
plastrów agatowych na potrzeby przygotowania pucharów dla zwycięzców,
artykułów przemysłowych takich jak kubeczki plastikowe, talerzyki i mieszadełka,
usługi zabezpieczenia medycznego, służą wyłącznie uczestnikom wyścigu (są im przekazywane lub bezpośrednio korzystają z danej usługi w trakcie imprezy, zgodnie z regulaminem).

Natomiast pozostałe wydatki na zakup:

usługi sanitarnego zabezpieczenia imprezy,
usługi ochrony imprezy,
materiałów potrzebnych do przygotowania trasy,
usługi obsługi nagłośnienia,
usługi artystycznej oprawy imprezy,
usługi montażu i demontażu sceny, mają charakter ogólny/są związane z całokształtem wydarzenia.

Kibice/widzowie nie uiszczają opłaty za możliwość obserwowania wyścigu, mogą jednakże korzystać z sanitariatów, obserwować rozdanie nagród dla zwycięzców, czy słuchać komunikatów podawanych przez nagłośnienie. Ochrona dba o bezpieczeństwo wszystkich uczestników imprezy, także tych biernych.

Ad 3.

Wysokość opłaty, którą wnosi uczestnik wyścigu nie pokrywa w całości, lecz w części koszty w przeliczeniu na uczestnika, które ponosi Gmina na zorganizowanie wyścigu.

Ad 4.

W trakcie kalkulacji opłaty startowej pod uwagę brane są te wydatki, które stanowią bezpośredni wydatek związany z obsługą danego zawodnika. Są to: wyżywienie dla zawodników zarówno na trasie przejazdu (punkt nawadniający), jak i na miejscu imprezy (woda źródlana oraz żel energetyczny), medal pamiątkowy, numer startowy, transport z mety na miejsce odbywania się imprezy oraz zabezpieczenie medyczne uczestników wyścigu. Kalkulacja jest dokonywana z uwzględnieniem maksymalnej ilości zawodników mając na uwadze fakt zróżnicowania opłaty wg kryterium wieku. Kalkulując opłatę brane są również pod uwagę wysokości opłat podobnych zawodów w regionie.

Ad 5.

Każdy uczestnik otrzyma w ramach wniesionej opłaty poza sprawnie przygotowanymi zawodami pod względem komunikacji informacyjnej, formularza zapisów, dyplomu pamiątkowego, który jest do pobrania ze strony internetowej organizatora wyścigu oraz zapewnienia bezpieczeństwa wyjazdu, otrzyma również: pakiet zawodnika zawierający wodę, żel energetyczny, możliwość napełnienia bidonu napojem energetycznym, medal pamiątkowy, numer startowy, zapewnienie transportu z mety na miejsce odbywania się zawodów oraz talon żywieniowy do wykorzystania w trakcie trwania imprezy w oznakowanym punkcie gastronomicznym.

Ad 6.

W 2018 r. w trakcie trwania wyścigu rowerowego pn. „Kolarski (…)” odbył się Zlot Food Truck’ów. Była to impreza ogólnodostępna i nieodpłatna zarówno dla widzów/kibiców, jak i zawodników wyjazdu. Gmina nie finansowała I Festiwalu ze środków zaplanowanych na organizację „Kolarskiego (…)” (Gmina jest w stanie wydzielić wydatki dotyczące wyłącznie wyścigu i te wydatki są przedmiotem wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej). Organizatorem Zlotu Food Truck’ów jest odrębny podmiot, który pokrywa wszystkie koszty związane z tym wydarzeniem.

Również w przypadku kolejnych imprez, jeśli będą organizowane wydarzenia towarzyszące, to Gmina będzie w stanie wydzielić wydatki dotyczące wyłącznie wyścigu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Gmina ma prawo do odliczenia pełnej kwoty podatku VAT od wydatków ponoszonych na organizację wyścigu?

Zdaniem Wnioskodawcy, ma on prawo do odliczenia pełnej kwoty podatku VAT od wydatków ponoszonych na organizację wyścigu.

Uzasadnienie.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – jak stanowi art. 15 ust. 2 ustawy o VAT – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne raz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z kolei, zgodnie z ust. 6 przedmiotowej regulacji, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Jednocześnie zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. W myśl art. 6 ust. 1 ww. ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 10 cyt. ustawy, zadania własne Gminy obejmują sprawy w zakresie kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z pewnymi zastrzeżeniami niemającymi zastosowania w przedmiotowej sytuacji.

Z treści wskazanej powyżej regulacji wynika zatem, że prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego przysługuje przy łącznym spełnieniu dwóch przesłanek, tj.:

nabywcą towarów/usług jest podatnik VAT oraz
nabywane towary/usługi są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności opodatkowanych VAT.

Zdaniem Gminy, stosownie do przytoczonego art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, Gminie przysługuje prawo do odliczenia VAT naliczonego od wydatków ponoszonych na organizację wyścigu. Gmina przy tym podkreśla, że w jej opinii, za bezsporny należy uznać fakt, że ponoszenie wydatków związanych z organizacją wyścigu jest konieczne i bezpośrednio związane z dokonywanymi odpłatnymi czynnościami umożliwienia uczestnictwa w przedmiotowej imprezie. Zdaniem Gminy bowiem, bez ich poniesienia świadczenie przedmiotowych usług byłoby niemożliwe lub utrudnione. Nie sposób sobie bowiem wyobrazić, że wyścig mógłby się odbyć bez odpowiedniego zabezpieczenia sanitarnego, ochrony, nagłośnienia, czy odpowiedniego przygotowania trasy. Również gdyby nie wydatki na odpowiednią oprawę artystyczną imprezy, wyścig nie cieszyłby się dużą popularnością.

Na powyższe nie powinien mieć wpływu fakt, że w czasie trwania imprezy sportowej istnieje możliwość oglądania wydarzenia przez innych mieszkańców Gminy. Celem organizacji wyścigu jest zapewnienie turystom i mieszkańcom czynnego udziału w zawodach. Wydatki Gminy na jego organizację, przykładowo na materiały do przygotowania trasy, usługi pomiaru czasu, etc. nakierowane są na aktywnych uczestników wydarzenia.

W ocenie Gminy, stanowisko odmienne do przedstawionego powyżej pozostawałoby w sprzeczności z fundamentalną zasadą opodatkowania VAT, jaką jest zasada neutralności tego podatku podkreślaną wielokrotnie w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej oraz polskich sądów administracyjnych. Przykładowo, Gmina przytacza orzeczenie TSUE w sprawie C-37/95 Ghent Coal, w którym Trybunał stwierdził, że „prawo do odliczenia zostało wprowadzone, aby całkowicie zwolnić przedsiębiorcę od kosztów VAT zapłaconego lub podlegającego zapłacie w toku jego działalności gospodarczej. Wspólny system podatku od wartości dodanej konsekwentnie zapewnia, że każda działalność gospodarcza, niezależnie od jej celu i efektu pod warunkiem, że sama podlega VAT, jest opodatkowana w sposób całkowicie neutralny”.

Zdaniem Gminy, nie powinna być ona traktowana inaczej/mniej korzystnie niż inne podmioty gospodarcze, dokonujące sprzedaży opodatkowanej VAT i korzystające w związku z tym z odliczenia podatku naliczonego przy zakupie towarów/usług niezbędnych w celu realizacji tej sprzedaży. Skoro bowiem Gmina, jako czynny podatnik VAT, zobowiązana jest uiszczać VAT należny z tytułu świadczonych usług, powinna ona mieć jednocześnie prawo do odliczenia VAT naliczonego od wydatków warunkujących możliwość ich świadczenia.

Przykładowo, w interpretacji indywidualnej z dnia 30 grudnia 2016 r., o sygn. 1462-IPPP2.4512.842.20161.AM, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie stwierdził: „Jak wyżej wskazał tut. Organ Wnioskodawca pobierając od uczestników Biegu/imprezy sportowej opłatę startową będzie w zamian za to wynagrodzenie świadczyć usługę wstępu podlegającą opodatkowaniu VAT w wysokości 8%. Zatem Wnioskodawcy będzie przysługiwać prawo do odliczenia podatku naliczonego od poniesionych wydatków na organizację Imprezy sportowej (Biegu) z uwagi na ich związek z czynnościami podlegającymi opodatkowaniu VAT – w tym przypadku stawką podatku w wysokości 8%. Odliczenie to będzie przysługiwać w zakresie w jakim Wnioskodawca będzie w stanie powiązać poczynione zakupy z czynnościami opodatkowanymi tj. imprezą sportową, Biegiem, które będą podlegały opodatkowaniu VAT w stawce 8%.”

W konsekwencji, zdaniem Gminy, będzie przysługiwać jej prawo do odliczenia VAT naliczonego z tytułu wydatków poniesionych w związku z organizacją wyścigu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

W myśl art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

nabycia towarów i usług,
dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem wiąże się podatek naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, a więc takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Uprawnienie do dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego nie przysługuje zatem w przypadku nabycia towarów i usług, które nie są w ogóle wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku lub/i niepodlegających temu podatkowi.

Ponadto należy podkreślić, że ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Natomiast, jak stanowi art. 86 ust. 2a ustawy, w przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 – w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej, zwanym dalej „sposobem określenia proporcji”. Sposób określenia proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2b ustawy, sposób określenia proporcji najbardziej odpowiada specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć, jeżeli:

zapewnia dokonanie obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wyłącznie w odniesieniu do części kwoty podatku naliczonego proporcjonalnie przypadającej na wykonywane w ramach działalności gospodarczej czynności opodatkowane oraz
obiektywnie odzwierciedla część wydatków przypadającą odpowiednio na działalność gospodarczą oraz na cele inne niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 – w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych wydatków w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe.

Zgodnie z ust. 2c analizowanego artykułu, przy wyborze sposobu określenia proporcji można wykorzystać w szczególności następujące dane:

średnioroczną liczbę osób wykonujących wyłącznie prace związane z działalnością gospodarczą w ogólnej średniorocznej liczbie osób wykonujących prace w ramach działalności gospodarczej i poza tą działalnością;
średnioroczną liczbę godzin roboczych przeznaczonych na prace związane z działalnością gospodarczą w ogólnej średniorocznej liczbie godzin roboczych przeznaczonych na prace związane z działalnością gospodarczą i poza tą działalnością;
roczny obrót z działalności gospodarczej w rocznym obrocie podatnika z działalności gospodarczej powiększonym o otrzymane przychody z innej działalności, w tym wartość dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, otrzymanych na sfinansowanie wykonywanej przez tego podatnika działalności innej niż gospodarcza;
średnioroczną powierzchnię wykorzystywaną do działalności gospodarczej w ogólnej średniorocznej powierzchni wykorzystywanej do działalności gospodarczej i poza tą działalnością.

W celu obliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadku, o którym mowa w ust. 2a, przyjmuje się dane za poprzedni rok podatkowy (art. 86 ust. 2d ustawy).

Na mocy art. 86 ust. 2e ustawy, podatnik rozpoczynający w danym roku podatkowym wykonywanie działalności gospodarczej i działalności innej niż działalność gospodarcza, w celu obliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadku, o którym mowa w ust. 2a, przyjmuje dane wyliczone szacunkowo, według prognozy uzgodnionej z naczelnikiem urzędu skarbowego w formie protokołu.

Zgodnie z art. 86 ust. 2f ustawy, przepis ust. 2e stosuje się również, gdy podatnik uzna, że w odniesieniu do wykonywanej przez niego działalności i dokonywanych przez niego nabyć dane za poprzedni rok podatkowy byłyby niereprezentatywne.

Proporcję określa się procentowo w stosunku rocznym. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej. Przepisy art. 90 ust. 5, 6, 9a i 10 stosuje się odpowiednio (art. 86 ust. 2g ustawy).

I tak, w myśl art. 90 ust. 5 ustawy – do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu uzyskanego z dostawy towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, oraz gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli są zaliczane do środków trwałych podatnika – używanych przez podatnika na potrzeby jego działalności.

W myśl art. 90 ust. 6 ustawy – do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu z tytułu transakcji dotyczących:

pomocniczych transakcji w zakresie nieruchomości i pomocniczych transakcji finansowych;
usług wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41, w zakresie, w jakim transakcje te mają charakter pomocniczy.

Przy ustalaniu proporcji zgodnie z ust. 2-6 do obrotu nie wlicza się kwoty podatku (art. 90 ust. 9a ustawy).

Zgodnie z art. 90 ust. 10 ustawy – w przypadku gdy proporcja określona zgodnie z ust. 2-8:

przekroczyła 98% oraz kwota podatku naliczonego niepodlegająca odliczeniu, wynikająca z zastosowania tej proporcji, w skali roku, była mniejsza niż 500 zł – podatnik ma prawo uznać, że proporcja ta wynosi 100%;
nie przekroczyła 2% – podatnik ma prawo uznać, że proporcja ta wynosi 0%.

Zgodnie z art. 86 ust. 2h ustawy, w przypadku gdy podatnik, dla którego sposób określenia proporcji wskazują przepisy wydane na podstawie ust. 22, uzna, że wskazany zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie ust. 22 sposób określenia proporcji nie będzie najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez niego działalności i dokonywanych przez niego nabyć, może zastosować inny bardziej reprezentatywny sposób określenia proporcji.

Jak stanowi art. 86 ust. 22 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych może, w drodze rozporządzenia, określić w przypadku niektórych podatników sposób określenia proporcji uznany za najbardziej odpowiadający specyfice wykonywanej przez tych podatników działalności i dokonywanych przez nich nabyć oraz wskazać dane, na podstawie których jest obliczana kwota podatku naliczonego z wykorzystaniem tego sposobu określenia proporcji, uwzględniając specyfikę prowadzenia działalności przez niektórych podatników i uwarunkowania obrotu gospodarczego.

W rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2015 r. w sprawie sposobu określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w przypadku niektórych podatników (Dz. U. z 2015 r. poz. 2193), zwanego dalej „sposobem określenia proporcji”, ustawodawca w § 3 ust. 1 wskazał, że w przypadku jednostki samorządu terytorialnego sposób określenia proporcji ustala się odrębnie dla każdej z jednostek organizacyjnych jednostki samorządu terytorialnego. W przepisie § 3 ust. 2, ust. 3 i ust. 4 powołanego rozporządzenia wskazano dane, na podstawie których jest obliczana kwota podatku naliczonego z wykorzystaniem sposobu określenia proporcji przez urząd obsługujący jednostkę samorządu terytorialnego, jednostkę budżetową i zakład budżetowy.

Zauważyć należy, że powołany art. 86 ust. 2a ustawy wprost określa, co stanowi kwotę podatku naliczonego w przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż ta działalność. Zgodnie z tą normą, w przypadku nabycia towarów i usług, wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza (z wyjątkiem wykorzystania na cele osobiste, do których może mieć zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy), w sytuacji gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej.

Cele prowadzonej działalności gospodarczej należy rozpatrywać w kontekście definicji działalności gospodarczej, określonej w art. 15 ust. 2 i 3 ustawy. W związku z prowadzeniem działalności gospodarczej u podatnika mogą wystąpić działania czy sytuacje, które nie generują opodatkowania podatkiem od towarów i usług. „Towarzyszą” one działalności gospodarczej i nie stanowią obok niej odrębnego przedmiotu działalności podatnika. Nie podlegają one opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jednakże ich występowanie nie oznacza, że u podatnika występują czynności wykonywane poza działalnością gospodarczą. Za czynności zrównane z czynnościami wykonywanymi w ramach działalności gospodarczej uznaje się także nieodpłatną dostawę towarów lub nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste w przypadkach, o których mowa w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy. Uzasadnia to fakt, że chociaż czynności te z definicji nie mają związku z działalnością gospodarczą, w sytuacjach określonych w tych przepisach następuje obowiązek naliczenia podatku. Natomiast przez cele inne rozumie się sferę działalności danego podmiotu niebędącą działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 i 3 ustawy (przykładowo działalność podmiotu w charakterze organu władzy, czy nieodpłatną działalność statutową).

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Należy zauważyć, że w myśl art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Oznacza to, że organ będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz, gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.

Jak wynika z powyższego, wyłączenie organów władzy publicznej z kategorii podatnika ma charakter podmiotowo-przedmiotowy.

W świetle wskazanych unormowań jednostki samorządu terytorialnego na gruncie podatku od towarów i usług występować mogą w dwoistym charakterze:

podmiotów niebędących podatnikami, gdy realizują zadania nałożone na nich odrębnymi przepisami prawa, oraz
podatników podatku od towarów i usług, gdy wykonują czynności na podstawie umów cywilnoprawnych.

Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Stosownie do przepisu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2018 r., poz. 994, z późn. zm.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty (art. 7 ust. 1 cyt. ustawy). W szczególności zadania własne obejmują sprawy kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych oraz promocji gminy (art. 7 ust. 1 pkt 10 i 18 cyt. ustawy).

Z opisu sprawy wynika, że Gmina jest zarejestrowana na potrzeby podatku od towarów i usług jako podatnik VAT czynny. Gmina realizuje zadania własne, określone w ustawie o samorządzie gminnym w zakresie zaspokajania zbiorowych potrzeb wspólnoty, w tym m.in. w obszarze kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych. Gmina prowadzi szeroko rozumianą działalność kulturalno-sportową. Gmina jednocześnie zaznacza, że nie jest klubem sportowym, związkiem sportowym, czy związkiem stowarzyszeń i innych osób prawnych, których celem statutowym jest działalność na rzecz rozwoju i upowszechniania sportu. Gmina organizuje wydarzenie sportowe, tj. wyścig rowerowy, umożliwiając zarówno sportowcom, jak i lokalnym mieszkańcom czynne uczestnictwo w wydarzeniu, promując aktywny i zdrowy wypoczynek. Organizowany wyścig to forma zachęty do zmierzenia się z wjazdem rowerowym na wysokość ponad tysiąca metrów n.p.m. oraz jest to jednocześnie okazja do uczestnictwa w wydarzeniu, w którym biorą udział sławy kolarstwa polskiego. Uczestnictwo w powyższym wyścigu umożliwia w szczególny sposób podziwianie piękna otaczającej przyrody, co stanowi dodatkową zachętę do przybycia na to wydarzenie. Gmina pobiera od wszystkich uczestników wyścigu opłaty za możliwość wystartowania w zawodach. Z tytułu świadczenia odpłatnych usług uczestnictwa w przedmiotowym wydarzeniu Gmina rozlicza VAT należny. Gmina ponosi szereg wydatków na organizacje przedmiotowej imprezy m.in. na: sanitarne zabezpieczenie imprezy, ochronę imprezy, materiały potrzebne do przygotowania trasy, pomiar czasu zawodników, obsługę nagłośnienia, artystyczną oprawę imprezy, montaż i demontaż sceny. Ponoszone przez Gminę wydatki są dokumentowane wystawianymi na Gminę fakturami VAT, z wykazaną stawką podatku VAT. Gmina na marginesie zaznacza, że istnieje możliwość oglądania i kibicowania w trakcie trwania wyścigu (w tym zakresie nie jest pobierana żadna opłata). W związku z organizacją imprezy Gmina ponosi wydatki na zakup:

usługi sanitarnego zabezpieczenia imprezy,
usługi ochrony imprezy,
materiałów potrzebnych do przygotowania trasy,
usługi pomiaru czasu osiąganego przez poszczególnych zawodników,
usługi obsługi nagłośnienia,
usługi artystycznej oprawy imprezy,
usługi montażu i demontażu sceny,
usługi transportu dla zawodników,
wody źródlanej dla uczestników,
żeli energetycznych dla zawodników,
medali pamiątkowych i pucharów,
artykułów przemysłowych takich jak kubeczki plastikowe, talerzyki i mieszadełka,
plastrów agatowych na potrzeby przygotowania pucharów dla zwycięzców,
usługi medycznego zabezpieczenia wydarzenia.

Gmina wskazuje, że nabywane przez nią towary i usługi służą zorganizowaniu wyścigu, są związane z zapewnieniem startującym uczestnictwa w wyścigu. Zdaniem Gminy nie udostępnia ona nabywanych towarów i usług na rzecz kibiców/widzów. Korzystają oni z efektów poniesionych przez Gminę wydatków. Niemniej jednak wydatki Gminy można podzielić na takie, które dotyczą bezpośrednio i wyłącznie danego zawodnika oraz wydatki o charakterze ogólnym – związane z całokształtem organizacji wyścigu. Zdaniem Gminy wydatki ponoszone na zakup: usługi pomiaru czasu osiąganego przez poszczególnych zawodników, usługi transportu zawodników na metę wyścigu, wody źródlanej dla uczestników, żeli energetycznych dla zawodników, medali pamiątkowych i pucharów, plastrów agatowych na potrzeby przygotowania pucharów dla zwycięzców, artykułów przemysłowych takich jak kubeczki plastikowe, talerzyki i mieszadełka, usługi zabezpieczenia medycznego, służą wyłącznie uczestnikom wyścigu. Natomiast pozostałe wydatki na zakup: usługi sanitarnego zabezpieczenia imprezy, usługi ochrony imprezy, materiałów potrzebnych do przygotowania trasy, usługi obsługi nagłośnienia, usługi artystycznej oprawy imprezy, usługi montażu i demontażu sceny, mają charakter ogólny/są związane z całokształtem wydarzenia. Kibice/widzowie nie uiszczają opłaty za możliwość obserwowania wyścigu, mogą jednakże korzystać z sanitariatów, obserwować rozdanie nagród dla zwycięzców, czy słuchać komunikatów podawanych przez nagłośnienie. Ochrona dba o bezpieczeństwo wszystkich uczestników imprezy, także tych biernych. Wysokość opłaty, którą wnosi uczestnik wyścigu nie pokrywa w całości, lecz w części koszty w przeliczeniu na uczestnika, które ponosi Gmina na zorganizowanie wyścigu. W trakcie kalkulacji opłaty startowej pod uwagę brane są te wydatki, które stanowią bezpośredni wydatek związany z obsługą danego zawodnika. Są to: wyżywienie dla zawodników zarówno na trasie przejazdu (punkt nawadniający) jak i na miejscu imprezy (woda źródlana oraz żel energetyczny), medal pamiątkowy, numer startowy, transport z mety na miejsce odbywania się imprezy oraz zabezpieczenie medyczne uczestników wyścigu. Kalkulacja jest dokonywana z uwzględnieniem maksymalnej ilości zawodników mając na uwadze fakt zróżnicowania opłaty wg kryterium wieku. Kalkulując opłatę brane są również pod uwagę wysokości opłat podobnych zawodów w regionie. Każdy uczestnik otrzyma w ramach wniesionej opłaty poza sprawnie przygotowanymi zawodami pod względem komunikacji informacyjnej, formularza zapisów, dyplomu pamiątkowego, który jest do pobrania ze strony internetowej organizatora wyścigu oraz zapewnienia bezpieczeństwa wyjazdu, otrzyma również: pakiet zawodnika zawierający wodę, żel energetyczny, możliwość napełnienia bidonu napojem energetycznym, medal pamiątkowy, numer startowy, zapewnienie transportu z mety na miejsce odbywania się zawodów oraz talon żywieniowy do wykorzystania w trakcie trwania imprezy w oznakowanym punkcie gastronomicznym. W 2018 r. w trakcie trwania wyścigu rowerowego odbył się Zlot Food Truck’ów. Była to impreza ogólnodostępna i nieodpłatna zarówno dla widzów/kibiców jak i zawodników wyjazdu. Gmina nie finansowała I Festiwalu ze środków zaplanowanych na organizację „Kolarskiego (…)” Organizatorem Zlotu Food Truck’ów jest odrębny podmiot, który pokrywa wszystkie koszty związane z tym wydarzeniem. Również w przypadku kolejnych imprez, jeśli będą organizowane wydarzenia towarzyszące, to Gmina będzie w stanie wydzielić wydatki dotyczące wyłącznie wyścigu.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku VAT od wydatków ponoszonych na organizację wyżej opisanego wyścigu.

Z powołanych powyżej przepisów wynika, że w celu odliczenia podatku naliczonego, w pierwszej kolejności podatnik winien przyporządkować ponoszone wydatki do poszczególnych rodzajów działalności (opodatkowanej, zwolnionej i niepodlegającej opodatkowaniu). W przypadku zakupów bezpośrednio związanych z działalnością opodatkowaną, podatnik, na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy, odlicza podatek naliczony w całości. Natomiast w sytuacji, gdy takie przyporządkowanie nie jest możliwe, a wydatki służą zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, podatnik winien ustalić proporcję, o której mowa w art. 86 ust. 2a ustawy.

Powołany wyżej art. 86 ust. 2a ustawy będzie mieć zatem zastosowanie wyłącznie do sytuacji, w której nabywane towary i usługi, wykorzystywane są zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, w sytuacji gdy przypisanie tych wydatków w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe.

Przepis ten wprost określa, co stanowi kwotę podatku naliczonego w przypadku nabycia towarów i usług, wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych. Zgodnie z tą normą, w przypadku nabycia towarów i usług, wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza (z wyjątkiem wykorzystania na cele osobiste, do których może mieć zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy), w sytuacji gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej. Podkreślenia wymaga, że dla stwierdzenia czy działalność lub transakcje stanowią „cele inne niż związane z działalnością gospodarczą” znaczenie ma, czy mieszczą się one w przedmiocie działalności gospodarczej danej jednostki.

Zatem w pierwszej kolejności należy rozstrzygnąć, czy Zainteresowany nabywa/będzie nabywał towary i usługi wykorzystywane wyłącznie do celów działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy, czy również do celów innych niż działalność gospodarcza.

Zauważyć w tym miejscu należy, że nie bez znaczenia jest fakt, że w związku z organizowanym przez Gminę wydarzeniem sportowym, kibice/widzowie nie uiszczają opłaty za możliwość obserwowania i kibicowania w trakcie przedmiotowego wyścigu. Tym samym – jak wskazano we wniosku – Gmina organizując wydarzenie sportowe, umożliwia zarówno sportowcom, jak i lokalnym mieszkańcom czynne uczestnictwo w wydarzeniu, promując aktywny i zdrowy wypoczynek, w związku z czym organizowane wydarzenie ma również związek z zadaniami własnymi Gminy.

W sytuacji realizacji ww. celów (imprezy o charakterze sportowym, stanowiącym element promocji gminy oraz wykonywania zadań w ramach kultury fizycznej i turystyki), Gmina realizuje zadania wynikające z ustawy o samorządzie gminnym i w tym zakresie nie prowadzi działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, dlatego też przy realizacji tych działań nie występuje w charakterze podatnika podatku VAT.

Ponadto, jak wskazano we wniosku – Gmina pobiera od wszystkich uczestników opłaty za możliwość wystartowania w zawodach, przy czym wskazano również, że wysokość opłaty, którą wnosi uczestnik wyścigu nie pokrywa w całości lecz w części koszty w przeliczeniu na uczestnika, które ponosi Gmina za zorganizowanie wyścigu.

Z uwagi na przyjęcie, że w związku z organizacją wydarzenia sportowego pn. „Kolarski (…)” Gmina wykonuje te czynności w ramach działalności gospodarczej, jak i działalności innej niż działalność gospodarcza, obowiązkiem Gminy jest w pierwszej kolejności przypisanie konkretnych wydatków do określonego rodzaju działalności, z którym te wydatki są związane. Podatnik ma bowiem obowiązek odrębnego określenia, z jakim rodzajem działalności będzie związany podatek wynikający z otrzymanych faktur zakupu, czyli dokonania tzw. bezpośredniej alokacji. Zatem w stosunku do poniesionych wydatków związanych z organizacją opisanego wydarzenia sportowego, o ile takie wyodrębnienie jest możliwe, – zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy – podatnikowi przysługuje/będzie przysługiwało pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych ze sprzedażą opodatkowaną.

Natomiast – w świetle powołanego art. 86 ust. 2a ustawy – w sytuacji, gdy przypisanie nabywanych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej nie jest/nie będzie możliwe, kwotę podatku naliczonego należy obliczyć zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej („sposób określenia proporcji”). Oznacza to, że Gmina zobowiązana jest/będzie do wyodrębnienia takiej części podatku naliczonego, którą można przypisać prowadzonej działalności gospodarczej. Ciężar rzetelnego ustalenia, jaka część podatku naliczonego związana jest z prowadzoną działalnością gospodarczą, a jaka część wykorzystywana jest dla potrzeb innych niż prowadzona działalność gospodarcza, spoczywa na Gminie, a zastosowana metoda wydzielenia odpowiedniej kwoty podatku naliczonego musi spełniać kryteria, o których mowa w art. 86 ust. 2b ustawy.

Zatem, w opisanych okolicznościach, w sytuacji, gdy nabywane towary i usługi są/będą wykorzystywane do działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, Gminie przysługuje/będzie przysługiwać prawo do odliczenia podatku naliczonego jedynie w takim zakresie, w jakim nabyte towary i usługi służą/będą służyć do wykonywania przez Gminę czynności opodatkowanych.

Tym samym, mając na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że w odniesieniu do tej części wydatków, które Wnioskodawca jest/będzie mógł bezpośrednio powiązać z działalnością gospodarczą opodatkowaną VAT – na podstawie art. 86 ust. 1 – przysługuje/będzie mu przysługiwało pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego. Natomiast do wydatków na zakup towarów i usług związanych zarówno z działalnością gospodarczą opodatkowaną i działalnością inną niż gospodarcza, których nie będzie można przypisać do poszczególnych rodzajów działalności Wnioskodawcy ma/będzie miał prawo do odliczenia podatku naliczonego jednakże przy zastosowaniu proporcji określonej w art. 86 ust. 2a ustawy przy uwzględnieniu przepisów rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2015 r. Podsumowując, nie można więc zgodzić się z Wnioskodawcą, że z tytułu ponoszonych wydatków na organizacją wyścigu rowerowego pn. „Kolarski (…)” Gmina ma/będzie miała prawo do pełnego odliczenia podatku naliczonego.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy oceniono jako nieprawidłowe.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty opis sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem sprawy podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź straci swą aktualność.

Odnośnie natomiast powołanej przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnej, należy zauważyć, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i niewątpliwie kształtują sytuację prawną tych podatników w sprawach będących przedmiotem rozstrzygnięcia, lecz dotyczą konkretnych stanów faktycznych i nie mają mocy prawa powszechnie obowiązującego co oznacza, że należy je traktować indywidualnie.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy:

zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia,
zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin