Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-1.4010.450.2018.1.BS
z 11 grudnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 800 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 5 października 2018 r. (data wpływu 11 października 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia czy Koszty Upominków poniesione przez Wnioskodawcę w 2017 oraz 2018 roku w związku z organizacją Spotkań, o których mowa we wniosku, stanowią dla Wnioskodawcy koszty uzyskania przychodów, w przypadku gdy:

• opatrzone są logo Wnioskodawcy – jest prawidłowe,
• nie są opatrzone logo Wnioskodawcy – jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 11 października 2018 r. do Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, m.in. w zakresie ustalenia czy Koszty Upominków poniesione przez Wnioskodawcę w 2017 oraz 2018 roku w związku z organizacją Spotkań, o których mowa we wniosku, stanowią dla Wnioskodawcy koszty uzyskania przychodów.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest jednym z liderów branży internetowej w Polsce. Spółka jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych i podlega opodatkowaniu w Polsce od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania (jest rezydentem podatkowym w Polsce). Podstawowym przedmiotem działalności Spółki jest prowadzenie portali sprzedażowo- ogłoszeniowych o ogólnopolskim zasięgu, w tym wyspecjalizowanego portalu nieruchomościowego X.pl (dalej: „Portal”).

Założeniem Portalu jest stworzenie platformy, za pośrednictwem której osoby zainteresowane kupnem/wynajmem nieruchomości mają możliwość odnalezienia interesującej ich oferty oraz skontaktowania się z podmiotem wystawiającym nieruchomość na sprzedaż/wynajem.

Sprzedaży/wynajmu nieruchomości za pośrednictwem Portalu dokonują zarówno osoby fizyczne (klienci indywidualni), jak również agencje zajmujące się profesjonalnym obrotem nieruchomościami (klienci biznesowi). W przypadku klientów indywidualnych, opłata za ogłoszenie zamieszczone na Portalu obejmuje jednorazową opłatę oraz kolejne płatności za ewentualne odświeżanie/przedłużenie ogłoszenia. Podmioty biznesowe za zamieszczanie ogłoszeń na Portalu opłacają z kolei miesięczne opłaty, których wysokość uzależniona jest m.in. od ilości ogłoszeń.

Marka X jest rozpoznawalna na polskim rynku, niemniej, w celu stałego zwiększania sprzedaży i przychodów, Spółka organizuje cykliczne wydarzenia promocyjne skierowane do obecnych i potencjalnych klientów biznesowych i przedstawicieli branży nieruchomościowej.

Jednym z przykładów takiej działalności marketingowej Spółki jest organizacja wydarzenia pod nazwą „A” (dalej: „Spotkanie”, „Spotkania”).

Niniejszy wniosek o interpretację dotyczy dwóch edycji Spotkania, tj. Spotkania, które odbyło się:

1. w dniach (…) 2017 r. „Drugie Spotkanie”,
2. w dniach (…) 2018 r. „Trzecie Spotkanie”.
   
   

Do uczestnictwa w Spotkaniu zaproszonych zostało około 300 przedstawicieli agencji nieruchomości korzystających z Portalu (klienci biznesowi). Głównym kryterium wyboru zapraszanych agencji nieruchomości była wysokość przychodów, które uzyskuje Wnioskodawca w związku ze współpracą z daną agencją nieruchomości. Spotkania skierowane były do dużych pośredników, kluczowych graczy na rynku nieruchomości. Dodatkowo, przy zapraszaniu agencji nieruchomości do udziału w Spotkaniu Wnioskodawca brał pod uwagę również to, czy przestrzegają one regulaminu Portalu. Około 1/5 zapraszanych klientów stanowili tzw. Ambasadorzy X. Są to agencje nieruchomości, które posiadają ugruntowaną pozycję w branży oraz pozytywnie wypowiadają się o Portalu (m.in. w mediach społecznościowych) i w konsekwencji wpływają na tworzenie pozytywnego PR Portalu. W Spotkaniach uczestniczyli również pracownicy Wnioskodawcy.

Przebieg obu edycji Spotkania, których dotyczy niniejszy wniosek, wyglądał podobnie. Spotkania prowadzone były przez konferansjerów (znanych prezenterów telewizyjnych, dalej: „Prezenterzy”). Udział Prezenterów nie był ograniczony jedynie do profesjonalnego przeprowadzenia Spotkań. Brali oni również udział w przygotowaniu materiałów promocyjnych /reklamowych (np. umieszczonych później na kanale „Z”).

Na początku Spotkania, które odbyło się w 2017 roku, miało miejsce wystąpienie General Managera Wnioskodawcy, w trakcie którego prezentowany i omawiany był zakres działalności Wnioskodawcy. Podczas Spotkania odbyły się także prelekcje osób spoza branży nieruchomościowej o charakterze motywacyjnym (inspirującym) w trzech blokach (z przerwą obiadową oraz przerwą kawową). Spółka w tym zakresie ponosiła koszty prelekcji osoby związanej ze światem sportu oraz znanego polskiego językoznawcy (dalej: „Prelegenci”).

Po zakończeniu ostatniego bloku prelekcji goście spotkania i pracownicy Wnioskodawcy mieli czas wolny, po którym udali się na wspólną kolację. Wspólna kolacja stanowiła dla pracowników Wnioskodawcy okazję do prowadzenia rozmów o charakterze biznesowym z zaproszonymi gośćmi. Po kolacji gościom Spotkania zapewniono część artystyczną w postaci koncertu gwiazdy muzycznej. Po koncercie przewidziano czas na dalsze rozmowy i zabawę przy muzyce.

W 2018 roku Spotkanie obejmowało cztery bloki tematyczne (z przerwą na kawę, obiad i czas wolny). W ramach pierwszego bloku tematycznego miało miejsce wystąpienie General Managera X (tematyka poruszona w trakcie wystąpienia była podobna jak w roku 2017). W ramach tego bloku, podobnie jak w roku poprzednim, miały miejsce wystąpienia motywacyjne/inspirujące osób spoza branży nieruchomościowej. Spółka w tym zakresie ponosiła koszty związane z wystąpieniem znanego polskiego himalaisty oraz prezesa zarządu jednej ze znanych polskich firm cukierniczych (również dalej: „Prelegenci”).

Kolejny blok obejmował debatę oksfordzką na temat związany z branżą nieruchomościową. Następny blok, który rozpoczął się po przerwie obiadowej, obejmował warsztaty integracyjne, w których uczestniczyli wszyscy goście Spotkania.

W ramach ostatniego bloku odbyła się kolacja, podczas której trzy agencje nieruchomości uczestniczące w Spotkaniu otrzymały nagrody „L. 2018”. Po kolacji i wręczeniu nagród odbył się koncert gwiazdy muzycznej. Po koncercie przewidziano czas na dalsze rozmowy i zabawę przy muzyce.

Wnioskodawca w trakcie obu Spotkań zapewnił uczestnikom nocleg w hotelu, w którym odbyło się Spotkanie (jedna doba hotelowa). Kolejnego dnia rano goście Spotkania i pracownicy Wnioskodawcy odjechali do domów.

Przeprowadzone Spotkania stanowiły formę reklamy/promocji marki X oraz działalności Wnioskodawcy a reklama ta miała miejsce:

1. bezpośrednio podczas przeprowadzonych Spotkań.
2. w szeroko rozumianych mediach.
   
   

Ad 1

Działalność Wnioskodawcy, jako jednego z liderów rynku portali ogłoszeniowych w zakresie nieruchomości, prezentowana było w trakcie przemówień General Managera Spółki.

Podczas Spotkań w wielu różnych miejscach eksponowane było również logo X. Mianowicie, logo widoczne było m.in.:

1. na drukowanych zaproszeniach, na tzw. „welconie gift” – upominku na powitanie (w roku był to notes, opakowanie na notes, list powitalny, zestaw ołówków, a w roku 2018 był to długopis, pudełko, notes, list powitalny),
2. we foyer hotelu – wejście, recepcja,
3. na scenie (na scenie widoczna była dioda – wyświetlana była animacja z logo, w roku 2017 na scenie znalazło się dodatkowo ustawione przestrzenne logo).
4. na przekazanych gościom przy wyjeździe upominkach (w roku 2017 był to plecak a w roku 2018 walizka).
   
   

Ad 2

Wnioskodawca otrzymał materiał fotograficzny i filmowy zrealizowany podczas Spotkania, który mógł być wykorzystany przez Spółkę w celach promocyjnych i marketingowych.

Informacje o Spotkaniach:

1. zostały umieszczone na kanale Wnioskodawcy w serwisie „Z”.
2. pojawiły się w krajowych mediach (np. partnerem medialnym w roku 2018 był „Y” – w ramach pakietu, który wykupił Wnioskodawca, materiał ze Spotkania został wyemitowany 25 razy).
3. opublikowane zostały również na stronach internetowych klientów biznesowych (np. portal „B”).
   
   

Wnioskodawca chciałby wskazać, że Spotkania przyczyniły się do wzrostu wskaźnika NPS. Po Spotkaniu w roku 2017 wprawdzie wskaźnik NPS nie uległ zmianie w stosunku do poprzedniego roku (kształtował się na poziomie 85%), ale po kolejnym Spotkaniu w roku 2018 wynosił on już 91%. W tym miejscu Wnioskodawca chciałby wyjaśnić, że NPS (Net Promoter Score), to narzędzie oceny lojalności klientów danej firmy. Jest alternatywną metodą oceny dla tradycyjnych badań satysfakcji klientów. Zakłada się, że wartość NPS jest skorelowana ze wzrostem przychodów. Wartości dodatnie NPS uznawane są za wynik dobry a wartości powyżej 50 za doskonały (źródło: https:/ pl.wikipedia.org/wiki/Net Promoter Score).

Należy również zauważyć, że grupa kluczowych graczy na rynku nieruchomości, do których skierowane były Spotkania, przyczynia się do wygenerowania znacznej części przychodów Wnioskodawcy. Jest to również grupa perspektywiczna, jeżeli chodzi o rozwój biznesowy Wnioskodawcy – przychody ze współpracy z kluczowymi graczami na rynku wzrosły w roku o 27%, a w roku 2017 o 45%.

Realizacja Spotkań wiązała się dla Wnioskodawcy z kosztami ich organizacji, które Wnioskodawca poniósł:

1. bezpośrednio na rzecz hotelu,
2. na rzecz agencji marketingowej (dalej: „Agencja”).
   
   

Dodatkowo, Wnioskodawca w roku 2018 poniósł wydatki na rzecz podmiotu trzeciego dotyczące zakupu walizek (w ramach tzw. „goodbye gift” – prezentu na pożegnanie).

Ad 1)

Zasadnicza część Spotkań była organizowana przez Agencję. Niemniej, Wnioskodawca w celu ograniczenia kosztów (tj. uniknięcia kosztów pośrednictwa Agencji), zdecydował się na częściowo samodzielną organizację Spotkania.

Działania Wnioskodawcy w zakresie samodzielnej organizacji Spotkania w roku 2017 polegały na zapewnieniu uczestnikom noclegów, natomiast w roku 2018 na zapewnieniu noclegów oraz sali konferencyjnej (dalej łącznie: „Koszty Hotelowe”).

W rezultacie, w 2017 roku wynagrodzenie Agencji nie obejmowało zapewnienia noclegów uczestnikom Spotkania, natomiast w 2018 roku wynagrodzenie Agencji nie obejmowało kosztów wynajmu powierzchni konferencyjnej ani zapewnienia noclegu uczestnikom Spotkania. Koszty te zostały rozliczone przez Wnioskodawcę bezpośrednio z hotelem na podstawie odrębnej umowy i faktur wystawionych przez hotel (w roku 2017 hotel wystawił fakturę za usługi noclegowe a w roku 2018 – za usługę konferencyjną).

Ad 2)

Za organizację zasadniczej części Spotkań odpowiedzialna była Agencja zajmująca się profesjonalną organizacją tego rodzaju imprez, z którą zostały podpisane stosowne umowy (w 2017 roku w umowie wskazano poprzednią nazwę Wnioskodawcy tj. „C” Sp. z o.o.). Wynagrodzenie należne Agencji (z tytułu wykonania przedmiotu umowy oraz przeniesienia praw autorskich majątkowych pokrewnych i zależnych) płatne było na podstawie wystawionych faktur (za zaliczkę oraz po przedstawieniu przez Agencję podpisanego raportu końcowego z należytego wykonania przedmiotu umowy). Zgodnie z opisem zawartym na fakturach wystawionych przez Agencję, dokumentowały one zaliczkę oraz kompleksową realizację Spotkania.

Wynagrodzenie należne Agencji zasadniczo składało się z:

1. prowizji (liczonej procentowo od poniesionych przez Agencję kosztów zewnętrznych),
2. kosztów wewnętrznych Agencji tj. kosztów osobowych i administracyjnych,
3. kosztów zewnętrznych Agencji.
   
   

W związku z realizacją Spotkania w 2017 roku Wnioskodawca poniósł:

1. Koszty Hotelowe (nocleg dla uczestników).
   
2. Koszty ogólne dotyczące części merytorycznej Spotkań (dalej: „Koszty Ogólne”), w tym:
   
   • Posiłki X lunch i kolacja w dniu poprzedzającym Spotkanie,
   • Montaż i realizacja Spotkania (w zakresie sali konferencyjnej),
   • Koszty cateringu (lunch, przerwa kawowa, kolacja),
   • Pokoje hotelowe dla pracowników technicznych i agencji oraz ich diety,
   • Zaproszenia (strona internetowa eventu – tzw. landing page, koszty kopert, wydruku i wysyłki, koszty osobowe wysyłki),
   • Koszty scenografii (meble, mównica, wynajem ekspresów, produkcja materiałów brandingowych, wynajem ściany z roślin, napisy X),
   • Koszty Techniczne (dioda wyświetlająca animację z logo Wnioskodawcy, oświetlenie Sali (wykorzystywane również w trakcie części nieoficjalnej), nagłośnienie Sali (wykorzystywane również w trakcie części nieoficjalnej), koszty osobowe montażu i realizacji w zakresie multimediów, oświetlenia, nagłośnienia, scenografii,
   • Materiały video,
   • Koszty Prezenterów (dotyczy również prowadzenia części nieoficjalnej) oraz Prelegentów,
   • Koszty Agencji (prowizja liczona od kosztów zewnętrznych Agencji oraz koszty wewnętrzne Agencji).
3. Koszty części nieoficjalnej (dalej: „Koszty Części Nieoficjalnej”), w tym:
   
   • Menu bufetowe po kolacji,
   • Open bar (alkohol w trakcie części nieoficjalnej),
   • Parkiet, DJ`ka, wynajem barów, konstrukcja nad bary, girlandy nad bary,
   • Koszty imprezy wieczornej (zespół, DJ, ZAIKS).
4. Koszty upominków przekazanych uczestnikom (dalej: „Koszty Upominków”), w tym:
   
   • Welcome Gift – upominek na powitanie: notes, opakowanie na notes, list powitalny, zestaw ołówków, koszty kuriera – wszystkie upominki z logo Wnioskodawcy; sukulent w betonowej doniczce – upominek bez logo Wnioskodawcy;
   • Goodbye Gift – upominek na pożegnanie: plecak – również z logo Wnioskodawcy.
   
   
   

W związku z realizacją Spotkania w 2018 roku, Wnioskodawca poniósł:

1. Koszty Hotelowe (dotyczące noclegu uczestników i wynajmu sali konferencyjnej).
   
2. Koszty ogólne dotyczące części merytorycznej (analogicznie dalej: „Koszty ogólne”), w tym:
   
   • Multimedia (ekran diodowy, plazmy rozstawione w hotelu, realizacja kamerowa, okablowanie),
   • Oświetlenie (wykorzystywane również w trakcie części nieoficjalnej),
   • Nagłośnienie (wykorzystywane również w trakcie części nieoficjalnej),
   • Obsługa Sceny,
   • Obsługa scenotechniki (koszty osobowe montażu i realizacji multimediów, oświetlenia i nagłośnienia).
   • Scena,
   • Scenografia i wyposażenie sceny (meble, mównica, obsługa techniczna scenografii).
   • Animacje i Jingle,
   • Koszty Prezentera prowadzącego część dzienną i Prelegentów,
   • Warsztaty integracyjne, debata oksfordzka,
   • Studio TV (budżet na współpracę z partnerem mediowym),
   • Strefa chillout (meble) i strefa cateringowa (stoliki, hokery),
   • Catering (lunch, kolacja, menu bufetowe, przerwa kawowa),
   • Zaproszenia (wydruk, koperty, strona internetowa eventu – tzw. landing page, wysyłka zaproszeń, koszty osobowe),
   • Koszty specjalnie przygotowanej recepcji,
   • Pozostałe koszty (zakwaterowanie ekip technicznych i osób z Agencji, transport nagłośnienia, oświetlenia i multimediów, transport mebli etc.),
   • Koszty Agencji (prowizja liczona od kosztów zewnętrznych Agencji oraz koszty wewnętrzne Agencji).
3. Koszty części nieoficjalnej (analogicznie dalej: „Koszty Części Nieoficjalnej”), w tym:
   
   • Koszty imprezy wieczornej (zespół, DJ, ZAIKS, koszty noclegów artystów),
   • Koszty Prezentera prowadzącego część nieoficjalną,
   • Parkiet, DJ`ka,
   • Open bar (alkohol),
   • Kręgle, bilard, voucher na alkohol.
4. Koszty upominków przekazanych uczestnikom (analogicznie dalej: „Koszty Upominków”), w tym:
   
   • Welcome Gift – upominek na powitanie: długopis, pudełko, notes – wszystkie upominki z logo Wnioskodawcy,
   • Goodbye Gift – upominek na pożegnanie: walizka – również z logo Wnioskodawcy.
   • Upominki przekazane razem z zaproszeniami: płyta z podpisami artystów, książka, pudełko – bez logo Wnioskodawcy.
   
   
   
   

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytanie:

Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, iż Koszty Upominków poniesione w 2017 oraz 2018 roku stanowią dla Wnioskodawcy koszty uzyskania przychodów?

(pytanie oznaczone we wniosku Nr 4)

Zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowe jest stanowisko, iż Koszty Upominków poniesione w 2017 oraz 2018 roku stanowią dla Wnioskodawcy koszty uzyskania przychodów.

Stanowisko Spółki oparte jest na szeregu argumentów wynikających z przepisów prawa.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Zgodnie z art. 15 ust. 1 Ustawy CIT kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 Ustawy CIT.

Powyższe oznacza, że zasadniczo wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu wydatków wymienionych w art. 16 ust. 1 Ustawy CIT, stanowić mogą koszty uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo skutkowym z osiąganymi przychodami lub służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów. Innymi słowy, negatywnymi przesłankami uniemożliwiającymi zaliczenie wydatku do kosztów uzyskania przychodów jest to, że został on wymieniony w art. 16 ust. 1 Ustawy CIT lub fakt braku powiązania takiego wydatku z przychodami podatnika wedle art. 15 ww. ustawy.

Mając na uwadze powyższe oraz ugruntowane podejście organów podatkowych prezentowane w wydawanych interpretacjach indywidualnych należy stwierdzić, że kosztem uzyskania przychodów będzie wydatek spełniający łącznie następujące warunki:

1. został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku zostaje pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztów uzyskania przychodów podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
2. jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
3. został właściwie udokumentowany,
4. pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
5. poniesiony został w celu uzyskania, zachowania albo zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów.
6. nie znajduje się w grupie wydatków, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów zgodnie z art. 16 ust. 1 Ustawy CIT.
   
   

Ad 1, 2

Kwota wydatków na organizację Spotkania została poniesiona przez Wnioskodawcę i nie została Wnioskodawcy w żaden sposób zwrócona (ma charakter definitywny). Warunki wskazane w punkcie 1 i 2 należy więc uznać za spełnione.

Ad 3

Wydatki zostały udokumentowane fakturami wystawionymi przez Agencją i Hotel oraz umowami zawartymi w formie pisemnej z Agencją i Hotelem, co niewątpliwie spełnia wymóg właściwego udokumentowania wydatków.

Ad 4, 5

Aby określony wydatek można było zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, między tym wydatkiem a przychodem musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów.

Zdaniem Wnioskodawcy, organizacja Spotkań bez wątpienia miała związek z działalnością gospodarczą Spółki oraz miała na celu zwiększenie osiąganych przez nią przychodów.

Na potwierdzenie powyższego Wnioskodawca chciałby podkreślić, że organizacja Spotkań przyczyniła się do wzrostu wskaźnika NPS – po Spotkaniu w roku 2017 wprawdzie wskaźnik NPS nie uległ zmianie w stosunku do poprzedniego roku (kształtował się na poziomie 85%), ale po kolejnym Spotkaniu w roku 2018 wynosił on już 91%. Dla przypomnienia – zakłada się, że wartość NPS jest skorelowana ze wzrostem przychodów.

Ponadto, grupa klientów biznesowych, do których przede wszystkim skierowane były Spotkania, przyczynia się do wygenerowania znacznej części przychodów Wnioskodawcy a jednocześnie jest grupą, w stosunku do której Wnioskodawca odnotowuje stały wzrost przychodów. Celem zaproszenia kluczowych graczy na rynku nieruchomości na Spotkania o charakterze marketingowo-reklamowym było dążenie do zwiększenia sprzedaży Spółki na rzecz tych kontrahentów. Ponadto, mając na uwagę ograniczone środki, które Wnioskodawca może przeznaczyć na realizacją Spotkań, racjonalność ekonomiczna/gospodarcza skierowania zaproszeń do tej konkretnej grupy klientów nie może budzić wątpliwości.

Ponadto, Spotkania nie były zamkniętym przedsięwzięciem, o którym informacje posiadali jedynie zaproszeni goście. Wręcz przeciwnie, ze względu na promocję w mediach, Spotkania miały szerszy zakres oddziaływania – informacja o Spotkaniach docierała do szeregu podmiotów przyczyniając się do promowania marki Wnioskodawcy wśród obecnych i potencjalnych klientów Wnioskodawcy co w efekcie może przyczynić się do wzrostu przychodów Spółki.

Ad 6

Drugi z elementów stanowiących definicję kosztu uzyskania przychodów na gruncie Ustawy CIT można określić mianem przesłanki negatywnej, zgodnie z którą, aby ponoszony wydatek został uznany za koszt podatkowy, nie może znajdować się on w zamkniętym katalogu wydatków wyłączonych z kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Zgodnie z brzmieniem art. 16 ust. 1 pkt 28 Ustawy CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Mając na uwadze, że Ustawa CIT nie zawiera definicji legalnej pojęcia „reprezentacja”, dokonując wykładni przepisów należy przypisywać pojęciu „reprezentacja” potoczne znaczenie nadanemu w języku polskim. Zgodnie z definicją słownikową, „reprezentacja” to wystawność życia, okazałość, zwłaszcza z chęci popisania się przed kimś (Mały Słownik Języka Polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1995). W kontekście prowadzenia działalności gospodarczej pojęcie „reprezentacji” można rozumieć jako szereg czynności mających na celu stworzenie i utrwalenie jak najkorzystniejszego wizerunku firmy na zewnątrz, to jest w relacji z kontrahentami (ich przedstawicielami), gośćmi i potencjalnymi klientami.

Od pojęcia „reprezentacji” należy rozróżnić pojęcie „reklamy”. W związku z brakiem definicji legalnej pojęcia „reklama”, w tym przypadku należy również sięgnąć do definicji słownikowej. Zgodnie ze słownikiem języka polskiego, reklama to rozpowszechnianie informacji o danym towarze w celu zwrócenia na niego uwagi i zachęcenia do zakupu (...) (Mały Słownik Języka Polskiego. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1995). Podkreślenia wymaga, iż w odróżnieniu od wydatków na reprezentację, wydatki poniesione na reklamę, o ile pozostają w związku z przychodami uzyskiwanymi przez podatnika, podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów w pełnej wysokości.

Zdaniem Wnioskodawcy, realizacja Spotkań bez wątpienia stanowiła okazję do reklamowania jego działalności biznesowej (Portalu X). W tym aspekcie Wnioskodawca pragnie odnieść się do istotnych elementów stanu faktycznego, a mianowicie:

1. działalność Wnioskodawcy, jako jednego z liderów rynku portali ogłoszeniowych w zakresie nieruchomości, prezentowana była w trakcie przemówień General Managera Wnioskodawcy,
2. podczas Spotkania – w celach reklamowych – w wielu różnych miejscach w hotelu eksponowane było logo X, informacje o spotkaniu zostały umieszczone na kanale Wnioskodawcy w serwisie „Z”, pojawiły się w krajowych mediach (np. partnerem medialnym w roku 2018 był „Y” – w ramach pakietu, który wykupił Wnioskodawca, materiał ze Spotkania został wyemitowany 25 razy) oraz zostały opublikowane na stronach internetowych współpracujących klientów biznesowych (np. portal „B”) przez co nie były zamkniętym przedsięwzięciem, o którym informacje posiadali jedynie zaproszeni goście. Wręcz przeciwnie, ze względu na promocję w mediach. Spotkania miały szerszy zakres oddziaływania – informacja o Spotkaniach docierała do szeregu podmiotów przyczyniając się do promowania marki Wnioskodawcy wśród obecnych i potencjalnych klientów Wnioskodawcy. Ponadto, Spółka nie jest w stanie ponosić ciężaru kosztu Spotkań dla wszystkich swoich kontrahentów, w związku z czym naturalny jest wybór najbardziej obiecujących klientów. Jest to działanie racjonalne, prowadzące do optymalizacji kosztów oraz maksymalizacji przychodów a zaproszenie wyłącznie wybranych kontrahentów nie może przesądzać o reprezentacyjnym charakterze ponoszonych wydatków. Podobne stanowisko zaprezentował WSA w orzeczeniu z dnia 3 marca 2011 r. (sygn. akt I SA/Kr 2142/10): „W świetle obowiązujących przepisów nie może być zatem okolicznością determinująca pojęcie reprezentacji fakt, iż określone działania są kierowane do wąskiego grona osób. Okoliczność ta może być bowiem przynależna zarówno reprezentacji jak i reklamie”.
   
   

Mając na uwadze powyższe, w ocenie Wnioskodawcy, wszystkie koszty związane z realizacją Spotkań, tj. Koszty Upominków – jako koszty niezbędne do ich realizacji stanowią koszty uzyskania przychodów.

W opinii Wnioskodawcy, Koszty Upominków mogą zostać zaliczone przez Spółkę do kosztów uzyskania przychodów w całości.

Umieszczenie na określonym przedmiocie logo ma na celu rozpowszechnianie informacji o produkcie lub o działalności gospodarczej danego podmiotu i powoduje, że przedmiot ten przyjmuje funkcję reklamową.

W tym kontekście Wnioskodawcy chciałby podkreślić, iż większość upominków opatrzonych była logo Spółki, co podkreślało reklamowy cel ich przekazania (promowanie marki). W konsekwencji, wszelkie działania promocyjne związane z przekazywaniem upominków poczynione przez Spółkę stanowiły część strategii marketingowej a wydatki z tym związane stanowiły koszty uzyskania przychodów.

Analogiczne stanowisko przedstawił Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 30 sierpnia 2016 r., Znak: IPPB5/4510-656/16-2/BC.

Spółka jest zdania, że jest ona uprawniona do zaliczenia do kosztów podatkowych również wydatków na te upominki, które nie zawierały logo. Nie sposób bowiem uznać, iż efekt marketingowych upominków maleje, jeżeli niektóre z nich są takiego logo pozbawione w sytuacji, gdy zestaw upominków (płyta, książka) przekazywany jest wraz z zaproszeniem na Spotkanie organizowane przez Wnioskodawcę albo wraz z innymi przedmiotami oznaczonymi logo (sukulent przekazywany w ramach upominku na powitanie). Oczywistym jest, iż obdarowani nie będą mieć problemu z powiązaniem produktów pozbawionych logo z marką Wnioskodawcy. Powyższe z kolei w sposób jednoznaczny prowadzi do utrwalenia marki Wnioskodawcy u obdarowanych.

Mając na uwadze powyższe, wszystkie wspomniane powyżej upominki (zarówno z logo jak i bez logo Wnioskodawcy) mogą przyczynić się do utrwalenia marki Wnioskodawcy, a w konsekwencji zwiększyć jego przychody. Uznać należy zatem, że wszelkie działania poczynione przez Spółkę a opisane powyżej stanowiły część strategii marketingowej, co oznacza, że wydatki poniesione w tym zakresie mogą stanowić koszty uzyskania przychodów.

Reasumując powyższe rozważania dotyczące Kosztów Upominków, Wnioskodawca uważa, iż wydatki poniesione przez niego na organizację Spotkania stanowiły wydatki nie będące kosztami reprezentacji, a jako mające związek z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą mogą stanowić koszty uzyskania przychodów.

Na poparcie swojego stanowiska Wnioskodawca powołał interpretacje indywidualne wydane przez:

1. Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 6 kwietnia 2018 r., Znak: 0114-KDIP2- 1.4010.106.2018.1.JS,
2. Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 19 czerwca 2015 r., Znak: ILPB3/4510-1-129/15-2/JG.
   
   

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest w części prawidłowe, a w części nieprawidłowe.

Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określają przepisy art. 15 oraz 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1036 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami.

Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Zatem do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów.

Podatnik kwalifikując poniesione wydatki do kosztów uzyskania przychodów powinien zatem kierować się podstawową zasadą zaistnienia związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionym kosztem, a możliwością osiągnięcia z tego tytułu przychodu, albowiem to na nim spoczywa ciężar udowodnienia, że jego poniesienie ma (lub może mieć) wpływ na wysokość osiąganych przychodów (lub na zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów).

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

W związku z powyższym należy stwierdzić, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, które nie są wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy. Koszty ponoszone przez podatnika należy oceniać pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym wydatkiem a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku musi mieć wpływ na powstanie, zwiększenie lub zabezpieczenie tego przychodu.

W tym miejscu należy podkreślić, że to obowiązkiem podatnika, jako odnoszącego ewentualną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie, w oparciu o zgromadzone dowody, związku pomiędzy poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodu (w tym zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów), zgodnie z dyspozycją powołanego art. 15 ust. 1 omawianej ustawy.

Jak wskazano powyżej, ocena prawna danego wydatku wymaga uwzględnienia unormowań art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Stosownie do regulacji zawartej w art. 16 ust. 1 pkt 28 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

W niniejszej sprawie rozstrzygnięcia wymaga kwestia, czy wydatki ponoszone przez Spółkę tytułem zakupu Upominków (z których niektóre posiadają logo Spółki a inne nie), przekazywanych uczestnikom podczas organizowanych Spotkań, stanowią wydatki związane z reklamą czy też wydatki związane z reprezentacją i w związku z tym czy można zaliczyć je do kosztów uzyskania przychodów.

Przepisy prawa podatkowego nie zawierają definicji pojęć: „reprezentacja” czy „reklama”.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie odsyła również do innych przepisów prawa w tym zakresie. Brak ustawowej definicji tych pojęć nie uprawnia jednak do dowolnego określenia zakresu znaczeniowego wskazanych terminów.

Próbę zdefiniowania pojęcia „reprezentacja” podejmowały wielokrotnie sądy administracyjne, w tym Naczelny Sąd Administracyjny m.in. w wyroku z 17 czerwca 2013 r. sygn. akt II FSK 702/11. Sąd ten stwierdził, że celem kosztów reprezentacyjnych jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, działalności etc., wykreowanie pozytywnych relacji z kontrahentami (klientami). Dla uznania wydatków za koszty poniesione na reprezentację nie jest koniecznie, by posiadały one takie cechy jak wystawność, wytworność, czy okazałość. Nie są to bowiem wartości wymierne, nie ma możliwości stworzenia jednakowego miernika dla określenia poziomu wystawności, wytworności, okazałości, czy przepychu dla wszystkich podmiotów gospodarczych. Oceniając, czy dane koszty mają charakter reprezentacyjny, należy patrzeć przez pryzmat ich celu. Jeśli wyłącznym bądź dominującym celem ponoszonych kosztów jest wykreowanie takiego obrazu podatnika, to koszty te mają charakter reprezentacyjny. Wymienienie jako przykładowych kosztów reprezentacyjnych wydatków na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych, nie oznacza, że wydatki te zawsze muszą zostać wyłączone z kosztów uzyskania przychodów. Nie są one kosztami jedynie wówczas, gdy mają charakter reprezentacyjny.

Ponadto NSA uznał za zasadne odwołanie się do etymologii terminu reprezentacja. Wyraz „reprezentacja” pochodzi od łacińskiego „repraesentatio” oznaczającego wizerunek. Upływ czasu nie zmienił jego znaczenia i formy. Oznacza to, że ,,reprezentacja” w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowi działanie w celu wykreowania oraz utrwalenia pozytywnego wizerunku podatnika wobec innych podmiotów. W podanym znaczeniu reprezentacja to przede wszystkim każde działanie skierowane do istniejących lub potencjalnych kontrahentów podatnika lub osoby trzeciej w celu stworzenia oczekiwanego wizerunku podatnika dla potrzeb ułatwienia zawarcia umowy lub stworzenia korzystnych warunków jej zawarcia. W takiej sytuacji wydatki na reprezentację to koszty, jakie ponosi podatnik w celu wykreowania swojego pozytywnego wizerunku, uwypuklenie swojej zasobności, profesjonalizmu. Przy tak zdefiniowanym terminie „reprezentacji” kwestia wystawności, okazałości czy też ponadprzeciętności nie ma znaczenia.

Dokonując oceny kwalifikacji wydatków w okolicznościach konkretnej sprawy należy posłużyć się również dynamiczną wykładnią funkcjonalną, spowodowaną zmieniającą się rzeczywistością gospodarczą. To co dawniej mogło zostać uznane za reprezentację do takiej kategorii nie zostanie zaliczone obecnie ze względu na zmieniające się realia prowadzenia działalności gospodarczej, przyjęte w tym zakresie dobre praktyki i obyczaje. Dotyczy to akceptowanych i stosowanych powszechnie zachowań, bez których nie jest możliwe prowadzenie działalności gospodarczej. Każdy wydatek musi być poniesiony w celu uzyskania przychodu lub jego zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. W innej sytuacji zbędne stają się rozważania dotyczące dalszej kwalifikacji konkretnego wydatku ze względu na dodatkowe kryteria wprowadzone w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (w tym wypadku wynikające z omawianego pkt 28).

Od reprezentacji należy odróżnić działania mające charakter reklamy czy też promocji. W prawie podatkowym brak jest legalnej definicji reklamy. Według słownikowego znaczenia, reklama to działanie mające na celu zachęcenie potencjalnych klientów do zakupu konkretnych towarów lub do skorzystania z określonych usług (Słownik języka polskiego PWN – wersja internetowa).

Biorąc pod uwagę powyższą definicję można przyjąć, że celem reklamy w działalności gospodarczej jest przyciągnięcie odbiorców do oferty przedsiębiorcy. W szczególności, celem reklamy jest oddziaływanie bezpośrednio na motywy, postawy i sposób postępowania konsumentów podejmujących decyzje o zakupie konkretnych dóbr. Tak zdefiniowany cel może być realizowany za pomocą różnych środków (metod) oddziaływania na odbiorców. Pewnych wskazówek w zakresie tego co należy rozumieć pod pojęciem reklamy dostarcza dotychczasowe orzecznictwo sądów administracyjnych (np. wyrok WSA w Gliwicach z 1 lutego 2012 r., sygn. akt I SA/Gl 673/11), zgodnie z którym: „Pojęcie „reklamy” należy rozumieć w sposób funkcjonalny, tzn. jako wszelkie celowe działania podatnika mające na celu rozpowszechnienie wiedzy o oferowanych przez niego produktach lub usługach, działania których celem jest kształtowanie popytu, poprzez poszerzenie wiedzy przyszłych nabywców o towarach bądź usługach, ich cechach i przeznaczeniu, w celu zachęcenia do nabywania towarów bądź usług od tego właśnie a nie innego podmiotu gospodarczego”.

Podnieść należy, że za reklamę na gruncie prawa podatkowego należy uznać ogół działań podatnika zmierzających do rozpowszechniania pochlebnych informacji o firmie, zaletach jej towarów bądź usług. Reklama może być realizowana za pomocą rozmaitych środków wyrazu oraz przy użyciu zróżnicowanych środków przekazu, w tym poprzez prezentowanie danego towaru lub usługi, jego cech jakościowych, użytkowych lub konsumpcyjnych, zalet technicznych, estetycznych lub zdrowotnych, rozwiązań nowoczesnych czy modnych, a także poprzez rozpowszechnianie logo firmy. Za logo uznać należy znak handlowy o charakterze graficznym, używany przez daną firmę do identyfikowania marki swojego produktu lub oferowanych usług oraz odróżniania ich od innych. Logo może obejmować zarówno nazwę przedsiębiorcy, jej skrót jak też nazwę konkretnego produktu lub usługi. Każda z tych form, jeżeli jest stosowana w określonych okolicznościach spełnia funkcje reklamowe. Identyfikowana bowiem jest z daną firmą i oferowanymi przez nią towarami lub usługami, zwiększając ich rozpoznawalność oraz pośrednio zachęcając do ich nabycia. Do reklamy można zatem zaliczyć te działania, które mają na celu przekazanie wiedzy o zaletach i wartości reklamowej firmy (reklama firmy), realizowane poprzez rozpowszechnianie jej logo.

Z przedstawionego opisu stanu faktycznego wynika m.in., że Wnioskodawca jest jednym z liderów branży internetowej w Polsce. Podstawowym przedmiotem działalności Spółki jest prowadzenie portali sprzedażowo-ogłoszeniowych o ogólnopolskim zasięgu, w tym wyspecjalizowanego portalu nieruchomościowego X.pl. Założeniem Portalu jest stworzenie platformy, za pośrednictwem której osoby zainteresowane kupnem/wynajmem nieruchomości mają możliwość odnalezienia interesującej ich oferty oraz skontaktowania się z podmiotem wystawiającym nieruchomość na sprzedaż/wynajem. Sprzedaży/wynajmu nieruchomości za pośrednictwem Portalu dokonują zarówno osoby fizyczne (klienci indywidualni), jak również agencje zajmujące się profesjonalnym obrotem nieruchomościami (klienci biznesowi).

Marka X jest rozpoznawalna na polskim rynku, niemniej, w celu stałego zwiększania sprzedaży i przychodów, Spółka organizuje cykliczne wydarzenia promocyjne skierowane do obecnych i potencjalnych klientów biznesowych i przedstawicieli branży nieruchomościowej.

Jednym z przykładów takiej działalności marketingowej Spółki jest organizacja wydarzenia pod nazwą „A” (dalej: „Spotkanie”, „Spotkania”).

Niniejszy wniosek o interpretację dotyczy dwóch edycji Spotkania, tj. Spotkania, które odbyło się w 2017 r. i 2018 r.

Do uczestnictwa w Spotkaniu zaproszonych zostało około 300 przedstawicieli agencji nieruchomości korzystających z Portalu (klienci biznesowi). Głównym kryterium wyboru zapraszanych agencji nieruchomości była wysokość przychodów, które uzyskuje Wnioskodawca w związku ze współpracą z daną agencją nieruchomości. Spotkania skierowane były do dużych pośredników, kluczowych graczy na rynku nieruchomości. Dodatkowo, przy zapraszaniu agencji nieruchomości do udziału w Spotkaniu Wnioskodawca brał pod uwagę również to, czy przestrzegają one regulaminu Portalu. Około 1/5 zapraszanych klientów stanowili tzw. Ambasadorzy X. Są to agencje nieruchomości, które posiadają ugruntowaną pozycję w branży oraz pozytywnie wypowiadają się o Portalu (m.in. w mediach społecznościowych) i w konsekwencji wpływają na tworzenie pozytywnego PR Portalu. W Spotkaniach uczestniczyli również pracownicy Wnioskodawcy.

W związku z realizacją Spotkania w 2017 roku Wnioskodawca poniósł m.in.:

• Koszty upominków przekazanych uczestnikom, w tym:
  
  • Welcome Gift – upominek na powitanie: notes, opakowanie na notes, list powitalny, zestaw ołówków, koszty kuriera – wszystkie upominki z logo Wnioskodawcy; sukulent w betonowej doniczce – upominek bez logo Wnioskodawcy;
  • Goodbye Gift – upominek na pożegnanie: plecak – również z logo Wnioskodawcy.
  
  
  

W związku z realizacją Spotkania w 2018 roku, Wnioskodawca poniósł m.in.:

• Koszty upominków przekazanych uczestnikom, w tym:
  
  • Welcome Gift – upominek na powitanie: długopis, pudełko, notes – wszystkie upominki z logo Wnioskodawcy,
  • Goodbye Gift – upominek na pożegnanie: walizka – również z logo Wnioskodawcy.
  • Upominki przekazane razem z zaproszeniami: płyta z podpisami artystów, książka, pudełko – bez logo Wnioskodawcy.
  
  
  
  

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że wymienione przez Spółkę Upominki przekazywane uczestnikom podczas wskazanych we wniosku Spotkań, które opatrzone są logo Wnioskodawcy mogą być traktowane jako przedmioty reklamowe, a wydatki na ich nabycie mogą stanowić koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Natomiast wymienione przez Wnioskodawcę Upominki przekazywane uczestnikom, nieopatrzone logo Spółki stanowią wydatki na reprezentację, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zatem są wyłączone z kosztów uzyskania przychodów. Wskazać należy, że charakter tych wydatków bezsprzecznie świadczy bowiem o zamiarze kreowania lepszego postrzegania Wnioskodawcy przez uczestników organizowanych Spotkań, działania takie mają więc na celu ułatwienie nawiązywania i podtrzymania kontaktów handlowych, także poprzez budowanie osobistych relacji, a ich zasadniczym celem jest kształtowanie wizerunku przedsiębiorcy jako zasobnego, godnego zaufania partnera biznesowego.

Zauważyć należy, że Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 9 listopada 2016 r. sygn. akt II FSK 2293/16 rozgraniczył wydatki na prezenty, które zostały opatrzone logo firmy oraz na te, które tego logo nie posiadały wskazując, że „wymienione przez Spółkę drobne prezenty wręczane kontrahentom lub potencjalnym kontrahentom, o ile opatrzone są logo firmy, winny być traktowane jako przedmioty reklamowe, a wydatki na ich nabycie winny być uważane za wydatki na reklamę, a nie za wydatki na reprezentację, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 28 u.p.d.o.p., wyłączone z kosztów uzyskania przychodów.

W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego, stanowisko to zasługuje na akceptację. Trafne są także poprzedzające je uwagi Sądu pierwszej instancji, w których Sąd ten stwierdził, że reklamą jest nie tylko rozpowszechnianie wiedzy o oferowanych przez firmę wyrobach, czy usługach, ale także promowanie marki firmy, np. poprzez umieszczanie logo firmy na różnych przedmiotach. Umieszczenie na określonym przedmiocie znaku firmy powoduje, że co do zasady, przedmiot ten będzie traktowany jako przedmiot reklamowy.”

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie ustalenia czy Koszty Upominków poniesione przez Wnioskodawcę w 2017 oraz 2018 roku w związku z organizacją Spotkań, o których mowa we wniosku, stanowią dla Wnioskodawcy koszty uzyskania przychodów, w przypadku gdy:

• opatrzone są logo Wnioskodawcy – jest prawidłowe,
• nie są opatrzone logo Wnioskodawcy – jest nieprawidłowe.
  
  

Zaznaczyć należy, że tut. Organ wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez Wnioskodawcę i jego stanowiskiem, tym samym Organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności faktycznych podanych we wniosku.

Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub postępowania kontrolnego organu kontroli celno-skarbowej. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku ww. postępowań okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie się różnił od zdarzenia występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego zdarzenia.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Ponadto należy wskazać, że powołane w treści wniosku orzeczenia sądów administracyjnych nie mogą wpłynąć na ocenę prawidłowości niniejszej kwestii. Nie negując tych orzeczeń, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego, należy stwierdzić, że – zdaniem Organu – tezy badanych rozstrzygnięć nie mają zastosowania w tym postępowaniu. W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych należy stwierdzić, że zapadły one w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego niniejszą interpretację.

Nadmienić przy tym należy, że w zakresie dotyczącym pytań oznaczonych we wniosku Nr 1, Nr 2 i Nr 3 wydane zostaną odrębne rozstrzygnięcia.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a,
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1302, ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.