2018.12.11 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-2.4010.422.2018.1.AW
z 11 grudnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 800 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 9 października 2018 r. (data wpływu 11 października 2018 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia czy wygaszenie/wygaśnięcie zezwolenia na prowadzenie działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na wniosek podatnika skutkuje w sytuacji Spółki koniecznością zapłaty podatku dochodowego (pytanie oznaczone we wniosku numerem 1) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 października 2018 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia, czy wygaszenie/wygaśnięcie zezwolenia na prowadzenie działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na wniosek podatnika skutkuje w sytuacji Spółki koniecznością zapłaty podatku dochodowego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (dalej: Spółka) jest producentem drzwi i okien drewnianych i jest jedną z największych i najbardziej dynamicznie rozwijających się firm branży stolarki budowlanej. Spółka dysponuje czterema zakładami produkcyjnymi. Zatrudnia prawie 1000 pracowników. Produkuje swoje wyroby od podstaw z drewna pochodzącego wyłącznie z polskich lasów.

Spółka uzyskała zezwolenie na prowadzenie działalności na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej. Zezwolenie wydano 21 maja 2015 r. Zezwolenie jest ważne do upływu okresu, na który została powołana specjalna strefa ekonomiczna (dalej: SSE).

Spółka zrealizowała projekt inwestycyjny (poniosła określone w zezwoleniu wydatki, zatrudniła wymaganą ilość pracowników i zakończyła inwestycję w wymaganym terminie, tj. przed 30 czerwca 2018 r.). Inwestycja Spółki polegała na wzniesieniu zakładu produkcyjnego produkującego drzwi i skrzydła malowane oraz ościeżnice metalowe.

Spółce przysługiwało prawo do zwolnienia z podatku dochodowego dotyczącego dochodów uzyskiwanych z działalności prowadzonej na terenie SSE. Dochody z działalności innej niż objęta zezwoleniem podlegały opodatkowaniu podatkiem dochodowym na zasadach ogólnych.

Spółka nie korzystała jednak faktycznie w żadnym stopniu ze zwolnienia z CIT dla dochodów osiąganych w ramach działalności strefowej. Od momentu powstania i rozpoczęcia działalności za pomocą zakładu produkcyjnego leżącego w SSE, zakład ten nie wypracował dochodu podatkowego (ani – jak dotychczas – w 2018 r. ani w roku wcześniej).

Poza działalnością strefową, Spółka od wielu lat prowadzi działalność gospodarczą (produkcja drzwi i okien) poza strefą. Zakład produkcyjny funkcjonujący w strefie osiąga od początku 2018 r. stratę podatkową, której skonsolidowanie nie jest możliwe w ramach połączenia wyniku podatkowego zakładów Spółki działających poza strefą z działalnością strefową.

Wobec powyższego Spółka wystąpiła do właściwego organu z wnioskiem o stwierdzenie wygaśnięcia zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie SSE, stosownie do treści art. 19 ust. 5-7 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 1010 z późn. zm, dalej „USSE”).

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytanie (oznaczone we wniosku numerem 1):

Czy wygaszenie/wygaśnięcie zezwolenia na prowadzenie działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na wniosek podatnika skutkuje w sytuacji Spółki koniecznością zwrotu jakichkolwiek kwot?

Zdaniem Wnioskodawcy, wygaszenie zezwolenia na prowadzenie działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na wniosek podatnika, który spełnił warunki określone w zezwoleniu na prowadzenie działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej uprawniające go do korzystania ze zwolnienia podatkowego na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2018 r. poz. 1036; dalej: „UPDOP”), nie skutkuje utratą prawa do zwolnienia od momentu jego nabycia i powstaniem obowiązku zapłaty jakiegokolwiek podatku dochodowego od osób prawnych za cały okres korzystania ze zwolnienia podatkowego ani zapłaty/zwrotu innych kwot.

Spółka nie skorzystała faktycznie z żadnego zwolnienia podatkowego (gdyż jej działalność w ramach SSE stale generowała stratę podatkową).

Przepis art. 17 ust. 1 pkt 34 UPDOP stanowi, że wolne od podatku są dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. USSE.

Z treści powyższego przepisu należy wnosić, że wolny od podatku dochodowego od osób prawnych jest wyłącznie dochód uzyskany z działalności gospodarczej, w zakresie określonym w zezwoleniu, prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej. Jeżeli dany rodzaj (przedmiot) działalności gospodarczej nie jest wymieniony w zezwoleniu, to dochód z takiej działalności nie podlega zwolnieniu. Podobnie w przypadku gdy dany rodzaj działalności jest prowadzony poza terenem strefy, wówczas również działalność taka nie będzie podlegała zwolnieniu. Nie budzi zatem wątpliwości, że warunkiem koniecznym dla zastosowania zwolnienia przedmiotowego w podatku dochodowym od osób prawnych stosownie do art. 17 ust. 1 pkt 34 UPDOP jest związek danego przychodu z działalnością prowadzoną na terenie strefy.

Przywołać należy również przepis art. 17 ust. 4 UPDOP. Stanowi on, że zwolnienie, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 UPDOP przysługuje podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy. Z punktu widzenia przedmiotu zapytania istotne jest określenie skutków wygaśnięcia zezwolenia na prowadzenie działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej.

Zasady wygaśnięcia i cofnięcia zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej definiowane są w przepisach art. 19 USSE. USSE w określonych warunkach stwierdza, że możliwe jest cofnięcie zezwolenia na prowadzenie działalności w ramach SSE (jest to konsekwencją naruszenia warunków prowadzenia działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej). USSE mówi też, że właściwy organ, działając na wniosek przedsiębiorcy może wygasić zezwolenia na prowadzenie działalności w SSE.

Występując o stwierdzenie wygaśnięcia zezwolenia Spółka spełnia przesłanki warunkujące zastosowanie względem niej przepisu art. 19 ust. 5 USSE. Do wniosku zostały również załączone wymagane oświadczenia, o których mowa w art. 19 ust. 6-7 USSE.

W ocenie Spółki wygaszenie zezwolenia na prowadzenie działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na wniosek podatnika, który spełnił warunki określone w zezwoleniu na prowadzenie działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej a uprawniające go do korzystania ze zwolnienia podatkowego na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 UPDOP, nie skutkuje utratą prawa do zwolnienia od momentu jego nabycia i powstaniem obowiązku zapłaty podatku dochodowego od osób prawnych za cały okres korzystania ze zwolnienia podatkowego. Oznacza to, że do takiego podatnika nie stosuje się przepisów art. 17 ust. 5 i 6 UPDOP.

Stosownie do treści przepisu art. 17 ust. 5 UPDOP w razie cofnięcia zezwolenia, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 UPDOP, podatnik traci prawo do zwolnienia i jest obowiązany do zapłaty podatku za cały okres korzystania ze zwolnienia podatkowego. Analizując treść tego przepisu należy wskazać, że przepis ten obejmuje swoim zakresem przedmiotowym przypadek cofnięcia zezwolenia na prowadzenie działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej. Cofnięcie zezwolenia jest trybem odrębnym od wygaszenia tego zezwolenia na wniosek podatnika. Podstawę prawną dla cofnięcia zezwolenia stanowią przepisy art. 19 ust. 3 USSE i dotyczy to przypadków, gdy spełnione są wskazane w tych przepisach przesłanki.

Od 6 stycznia 2015 r. doprecyzowano i rozszerzono regulacje dotyczące stwierdzenia wygaśnięcia zezwolenia strefowego i na podstawie art. 19 ust. 5 USSE, z tej instytucji prawnej mogą skorzystać wyłącznie:

przedsiębiorcy, którzy nie skorzystali z pomocy publicznej na podstawie właściwego zezwolenia strefowego, lub
przedsiębiorcy, którzy korzystali z pomocy publicznej i spełnili wszystkie warunki określone w zezwoleniu strefowym oraz warunki udzielania pomocy publicznej określone w przepisach wydanych na podstawie art. 4 ust. 4 USSE (w praktyce przepisy rozporządzenia z dnia 10 grudnia 2008 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref ekonomicznych).

W przypadku wygaszania zezwolenia na prowadzenie działalności w SSE nie powstają zarazem obowiązki zwrotu jakichkolwiek kwot podatku. Przede wszystkim jednak w sytuacji Spółki brak obowiązku zwrotu takich kwot wynika z tego, że Spółka faktycznie nie skorzystała ze zwolnienia w CIT dla działalności prowadzonej za pośrednictwem zakładu produkcyjnego zlokalizowanego w SSE.

Wskutek stwierdzenia wygaśnięcia zezwolenia przez właściwy organ na podstawie art. 19 ust. 5 USSE po stronie Spółki nie powstanie obowiązek zwrotu jakichkolwiek kwot.

Wygaszenie zezwolenia wiąże się z dobrowolną rezygnacją przedsiębiorcy ze zwolnienia podatkowego na skutek okoliczności istotnych dla niego z punktu widzenia opłacalności prowadzenia działalności gospodarczej na terenie SSE. Decyzja właściwego organu wygaszającego wywołuje skutki tzw. ex tunc. Oznacza to, że decyzja ta ma charakter deklaratoryjny i wywołuje skutek od dnia złożenia przez przedsiębiorcę wniosku o wygaszenie zezwolenia strefowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że zgodnie z art. 14b § 1 ww. ustawy Ordynacja podatkowa Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Przez przepisy prawa podatkowego ustawodawca rozumie przy tym przepisy ustaw podatkowych, postanowienia ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską umów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską innych umów międzynarodowych dotyczących problematyki podatkowej, a także przepisy aktów wykonawczych wydanych na podstawie ustaw podatkowych (art. 3 pkt 2 powołanej ustawy). Znaczenie terminu „ustawy podatkowe” wyjaśnia art. 3 pkt 1 Ordynacji podatkowej. Na jego mocy, ilekroć w ustawie jest mowa o ustawach podatkowych, należy przez to rozumieć ustawy dotyczące podatków, opłat oraz niepodatkowych należności budżetowych określające podmiot, przedmiot opodatkowania, powstanie obowiązku podatkowego, podstawę opodatkowania, stawki podatkowe oraz regulujące prawa i obowiązki organów podatkowych, podatników, płatników i inkasentów, a także ich następców prawnych oraz osób trzecich.

Wobec powyższego niniejsza interpretacja indywidualna dotyczy wyłącznie przepisów prawa w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych, które Wnioskodawca uczynił przedmiotem wniosku. Nie dotyczy natomiast kwestii konieczności zwrotu innych – poza podatkiem dochodowym od osób prawnych – kwot.

Należy w tym miejscu podnieść, że brak obowiązku zapłaty przez Wnioskodawcę podatku dochodowego od osób prawnych objętego zwolnieniem nie jest równoznaczny z brakiem obowiązku zwrotu otrzymanej przez Wnioskodawcę pomocy publicznej. Kwestia ta jednak, jako nieobjęta stanowiskiem Wnioskodawcy, nie była przedmiotem niniejszej interpretacji, gdyż – ze względów wyżej wskazanych – nie podlega ocenie przez organ podatkowy.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 1036 z późn. zm. dalej: „updop”) przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. W przypadkach, o których mowa w art. 21, art. 22 i art. 24b, przedmiotem opodatkowania jest przychód.

W świetle art. 7 ust. 2 tej ustawy dochodem ze źródła przychodów, z zastrzeżeniem art. 11, art. 24a i art. 24b, jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Dochód – ustalony zgodnie z art. 7 albo 7a ust. 1, po odliczeniu (…) – stanowi podstawę opodatkowania, z zastrzeżeniem art. 21, art. 22 i art. 24a (art. 18 ust. 1 updop).

Jednocześnie należy wskazać, że dochód podatkowy może być przedmiotem zwolnienia z opodatkowania w szczególności na podstawie art. 17 ust. 1 updop. Wymieniony przepis zawiera katalog dochodów wolnych od podatku. Stwierdzenie, że dochód jest wolny od podatku, należy odczytywać jako wyłączenie z podstawy opodatkowania dochodów o jakich mowa w tym przepisie. Należy też dodać, że wszelkie zwolnienia i ulgi podatkowe zawarte w updop podlegają bardzo ścisłej interpretacji – ich zakres nie może być rozszerzany ani zawężany – ze względu na zasadę tzw. powszechności i równości opodatkowania podatkiem dochodowym.

Z treści złożonego wniosku wynika, że Spółka uzyskała zezwolenie na prowadzenie działalności na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej. Zezwolenie wydano 21 maja 2015 r. Zezwolenie jest ważne do upływu okresu, na który została powołana specjalna strefa ekonomiczna (dalej: SSE).

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 updop wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6d, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. z 2017 r. poz. 1010 oraz z 2018 r. poz. 650), przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Równocześnie art. 17 ust. 4 updop stanowi, że zwolnienia podatkowe, o których mowa w ust. 1 pkt 34 i 34a, przysługują podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy lub na terenie określonym w decyzji o wsparciu.

W myśl art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 1010 z późn. zm., dalej: „SSE”) dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy w ramach zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1, przez osoby prawne lub osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą są zwolnione od podatku dochodowego, odpowiednio na zasadach określonych w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych lub w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zwolnienie to stanowi pomoc publiczną, przy czym wielkość tej pomocy nie może przekroczyć jej maksymalnej wielkości określonej w przepisach wydanych na podstawie art. 4 ust. 4.

Stosownie do postanowień art. 16 ust. 1 SSE podstawą do korzystania z pomocy publicznej, udzielanej zgodnie z ustawą, jest zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie danej strefy uprawniające do korzystania z pomocy publicznej, zwane dalej „zezwoleniem”. Art. 16 ust. 2 tej ustawy przewiduje, że zezwolenie określa przedmiot oraz szczególne warunki prowadzenia działalności.

Natomiast stosownie do art. 2 ww. ustawy specjalną strefą ekonomiczną, zwaną dalej „strefą”, jest wyodrębniona zgodnie z przepisami ustawy, niezamieszkała część terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, na której terenie może być prowadzona działalność gospodarcza na zasadach określonych ustawą.

Specjalne Strefy Ekonomiczne są więc częścią terytorium kraju, na której możliwe jest prowadzenie działalności gospodarczej na preferencyjnych warunkach, w szczególności korzystanie ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób prawnych lub podatku dochodowego od osób fizycznych. Jednocześnie jednak pamiętać należy, że uzyskiwane z tego tytułu preferencje stanowią pomoc publiczną. Z tego też względu szczegółowe warunki udzielania tej formy pomocy, w szczególności jej intensywność, są ściśle uregulowane przepisami prawa, których naruszenie grozi koniecznością zwrotu otrzymanej pomocy publicznej.

Zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej wydawane jest na wykonywanie ściśle określonej działalności na terenie, konkretnej specjalnej strefy ekonomicznej. Zwolnienie ma bowiem charakter przedmiotowy i odnosi się do dochodów uzyskanych z określonego źródła – działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem, że działalność ta jest prowadzona w określonym miejscu i na podstawie zezwolenia, a więc w jego ramach, w granicach zakreślonych przedmiotem działalności gospodarczej ujętym w zezwoleniu.

Należy wskazać, że przepisy SSE przewidują dwie odrębne procedury w zakresie zakończenia przez przedsiębiorcę prowadzenia działalności gospodarczej na terenie SSE ze względu na posiadane zezwolenie, tj. wygaśnięcie zezwolenia oraz cofnięcie zezwolenia.

Stosownie do art. 19 ust. 5 SSE minister właściwy do spraw gospodarki stwierdza wygaśnięcie zezwolenia na wniosek przedsiębiorcy, który:

nie skorzystał z pomocy publicznej, udzielanej zgodnie z ustawą, na podstawie tego zezwolenia – jeśli przedsiębiorca posiada wyłącznie jedno zezwolenie, lub
nie osiągnął przychodów oraz nie korzystał ze zwolnienia w ramach zezwolenia, w rozumieniu ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych lub ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, z inwestycji, na którą zostało wydane zezwolenie – jeśli przedsiębiorca posiada więcej niż jedno zezwolenie, lub
skorzystał z pomocy publicznej udzielonej zgodnie z ustawą i spełnił wszystkie warunki określone w zezwoleniu oraz warunki udzielania pomocy publicznej, o których mowa w przepisach wydanych na podstawie art. 4 ust. 4.

Należy zauważyć, że przepisy SSE nie określają szczegółowo sytuacji (poza upływem okresu, na który zostało wydane zezwolenie), w których zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie SSE zostaje wygaszone, ani też nie wskazują jakichkolwiek negatywnych dla przedsiębiorcy strefowego skutków wygaśnięcia zezwolenia. Przepisy te wskazują jedynie, że stwierdzenie wygaśnięcia zezwolenia następuje na wniosek przedsiębiorcy.

Natomiast w myśl art. 19 ust. 3 SSE zezwolenie może być cofnięte albo zakres lub przedmiot działalności określony w zezwoleniu może zostać ograniczony, jeżeli przedsiębiorca:

zaprzestał na terenie strefy prowadzenia działalności gospodarczej, na którą posiadał zezwolenie, lub
rażąco uchybił warunkom określonym w zezwoleniu, lub
nie usunął uchybień stwierdzonych w toku kontroli, o której mowa w art. 18, w terminie do ich usunięcia wyznaczonym w wezwaniu ministra właściwego do spraw gospodarki, lub
wystąpił z wnioskiem o cofnięcie zezwolenia albo ograniczenie zakresu lub przedmiotu działalności określonego w zezwoleniu.

Z kolei w myśl art. 17 ust. 5 updop w razie cofnięcia zezwolenia, o którym mowa w ust. 1 pkt 34, lub uchylenia decyzji o wsparciu, o której mowa w ust. 1 pkt 34a, podatnik traci prawo do zwolnienia i jest obowiązany do zapłaty podatku na zasadach określonych w ust. 6.

Zgodnie zaś z treścią art. 17 ust. 6 updop w razie wystąpienia okoliczności, o których mowa w ust. 5, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku należnego od dochodu wynikającego z cofniętego zezwolenia albo z uchylonej decyzji o wsparciu, w terminie właściwym do rozliczenia zaliczki za pierwszy okres przypadający do wpłaty zaliczki, o którym mowa w art. 25, następujący po miesiącu, w którym wystąpią te okoliczności, a gdy utrata prawa nastąpi w ostatnim miesiącu roku podatkowego – w zeznaniu rocznym. Kwotę podatku należnego do zapłaty stanowi:

podatek niezapłacony od dochodu osiągniętego z działalności gospodarczej określonej w cofniętym zezwoleniu albo w uchylonej decyzji o wsparciu – jeśli podatnik korzystał z pomocy publicznej udzielonej w formie zwolnienia, o którym mowa w ust. 1 pkt 34 albo 34a, wyłącznie w ramach jednego zezwolenia albo wyłącznie w ramach jednej decyzji, lub
kwotę w wysokości stanowiącej maksymalną dopuszczalną pomoc publiczną określoną w zezwoleniu lub w tej uchylonej decyzji o wsparciu – jeśli podatnik korzystał z pomocy publicznej udzielonej w formie zwolnienia, o którym mowa w ust. 1 pkt 34 albo 34a, w ramach więcej niż jednego zezwolenia lub w ramach więcej niż jednej decyzji o wsparciu albo w ramach zezwolenia lub zezwoleń i decyzji o wsparciu.

W świetle zaprezentowanych przepisów należy skonstatować, że w razie cofnięcia zezwolenia, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 updop, podatnik traci prawo do zwolnienia i jest obowiązany do zapłaty podatku za cały okres korzystania ze zwolnienia podatkowego. Sposób rozliczenia podatnika w takim przypadku został jednoznacznie wskazany w art. 17 ust. 6 updop.

Należy jednak zauważyć, że przepis art. 17 ust. 5 updop odnosi się wyłącznie do cofnięcia zezwolenia. Brak jest natomiast w updop normy odnoszącej się do wygaśnięcia zezwolenia.

Zatem należy stwierdzić – biorąc pod uwagę, że w ramach instytucji interpretacji indywidualnej regulowanej przepisami Ordynacji podatkowej, tut. Organ jest uprawniony do interpretacji wyłącznie prawa podatkowego (które nie reguluje kwestii wygaśnięcia zezwolenia dla celów podatku dochodowego od osób prawnych) – że w przypadku gdy na wniosek Spółki zostanie wydana decyzja o wygaśnięciu zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie SSE, to nie wystąpi obowiązek zapłaty podatku dochodowego od osób prawnych objętego zwolnieniem w okresie obowiązywania tego zwolnienia.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, że wygaszenie zezwolenia na prowadzenie działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na wniosek podatnika nie skutkuje utratą prawa do zwolnienia od momentu jego nabycia i powstaniem obowiązku zapłaty jakiegokolwiek podatku dochodowego od osób prawnych – jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (zdarzeniem przyszłym) podanym przez wnioskodawcę w złożonym wniosku.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie tut. Organ informuje, że w pozostałym zakresie objętym wnioskiem zostało/ zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 1302 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin