Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-1.4011.520.2018.1.MJ
z 7 grudnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 15 października 2018 r. (data wpływu 16 października 2018 r.) .) uzupełnionym pismem z dnia 26 listopada 2018 r. (data nadania 26 listopada 2018 r., data wpływu 26 listopada 2018 r.) w odpowiedzi na wezwanie z dnia 22 listopada 2018 r. Nr 0114-KDIP3-1.4011.520.2018.1.AM (data nadania 22 listopada 2018 r., data odbioru 25 listopada 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku zapłaty podatku z tytułu najmu nieruchomości położonych w Polsce - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 października 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku zapłaty podatku z tytułu najmu nieruchomości położonych w Polsce.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca mieszka z rodziną (żona, dzieci) od 2012 r. w Szwajcarii. Jednocześnie posiada w Polsce dwa mieszkania - jedno od roku 2006, drugie od roku 2009 (oba kupione na kredyt, będące w trakcie spłacania). W Szwajcarii wraz z żoną pracujemy oraz płacimy podatki (przez pierwsze 5 lat podatek źródłowy, od 2017 r., po uzyskaniu pozwolenia na osiedlenie się, podlegają regularnemu opodatkowaniu).

W szwajcarskiej deklaracji podatkowej za rok 2017 zostały wykazane jako majątek oba mieszkania w Polsce, jako długi kredyty hipoteczne, a jako przychód zysk z ich najmu - dane te mają wpływ na wysokość podatku płaconego w Szwajcarii. Jednocześnie od początku najmu tych mieszkań (2010/2012) jest uiszczany podatek od najmu (ryczałt, 8.5%) w Urzędzie Skarbowym i co roku składane są w nim odpowiednia deklaracje PIT-28 na nazwisko i PESEL.

Wnioskodawca wskazał, iż pytanie dotyczy roku 2017 (zaistniały stan faktyczny oraz kolejnych lat (stan przyszły).

Jednocześnie wskazał również, że w Szwajcarii posiada centrum interesów życiowych i miejsce stałego pobytu. Wnioskodawca mieszka tutaj wraz z najbliższą rodziną (żona i dwójka dzieci, młodsze urodzone już w Szwajcarii), posiada konto bankowe, pracuje i płaci podatki (regularne opodatkowanie od momentu uzyskania pozwolenia na stały pobyt na początku roku 2017), składki ubezpieczenia zdrowotnego, socjalnego i emerytalnego, jak również ubezpieczenia na życie, majątkowe i OC w życiu prywatnym.

Całe mienie ruchome znajduje się w Szwajcarii, również tutaj zarejestrowany jest samochód (leasing). Dzieci uczęszczają do szwajcarskiej szkoły (córka, 3 klasa) i przedszkola (syn).

Wnioskodawca należy od 2016 r. do lokalnej Ochotniczej Straży Pożarnej i bierze udział w szkoleniu na pilota paralotni. Posiada miejscowe papiery wartościowe (akcje pracodawcy) oraz część oszczędności.

Przeprowadzka z Polski do Szwajcarii i podjęcie tam pracy nastąpiło od 01.2012 roku. W Polsce mieszka pozostała części rodziny (rodzice/teściowie/rodzeństwo/etc.).

Wnioskodawca w Polsce przebywa przez ok. 2 tygodnie w roku (odwiedziny). Posiadane dwa mieszkania obciążone są kredytami hipotecznymi, zakupione jeszcze przed przeprowadzką do Szwajcarii (2006 r., 2010 r.), wynajmowane i będące przedmiotem niniejszego wniosku. Wnioskodawca posiada dwa konta bankowe służące do obsługi kredytów (dwa różne banki) oraz najmu. Posiada oszczędności na polisach/programach oszczędzania powiązanych z kredytami hipotecznymi, przeznaczone na ich wcześniejszą spłatę.

Celem wyjazdu do Szwajcarii było przeniesienie tam ośrodka interesów życiowych.

W odpowiedzi na wezwanie z dnia 22 listopada 2018 r. Nr 0114-KDIP3-1.4011.520.2018.1.AM Wnioskodawca uzupełnił braki formalne wskazane w ww. wezwaniu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy małżonkowie muszą płacić w Polsce podatek od przychodu z najmu ww. mieszkań w sytuacji, kiedy Szwajcaria jest centrum ich interesów życiowych?

Zdaniem Wnioskodawcy, nie podlegają oni obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Do tej pory płacili w Szwajcarii wyłącznie podatek od przychodów uzyskanych z pracy zawodowej, a w Polsce wyłącznie podatek od przychodu uzyskanego z najmu mieszkań, jednak od momentu przejścia w Szwajcarii na regularne opodatkowanie przychód z najmu jest przez nich deklarowany również w szwajcarskim zeznaniu podatkowym, co może skutkować podwójnym opodatkowaniem. Zgodnie z „KONWENCJĄ” między Rzeczpospolitą Polską a Konfederacją Szwajcarską w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzoną w Bernie dnia 02 września 1991 r., powinni rozliczać podatek od dochodu z najmu wyłącznie w jednym kraju - w tym przypadku w Szwajcarii (centrum interesów życiowych i miejsce stałego pobytu).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

W myśl art. 3 ust. 2a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm.) osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Istotą ograniczonego obowiązku podatkowego jest więc to, że osoby fizyczne objęte takim obowiązkiem, mogą być zobowiązane do zapłacenia podatku dochodowego jedynie od dochodów, które powstały w Polsce. Pozostałe dochody takich osób nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 3 ust. 2b pkt 4 ww. ustawy, za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w ust. 2a, uważa się w szczególności dochody (przychody) z położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości lub praw do takiej nieruchomości, w tym ze zbycia jej w całości albo w części lub zbycia jakichkolwiek praw do takiej nieruchomości.

Zgodnie z art. 4a ww. ustawy, przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca posiada na stałe miejsce zamieszkania na terenie Szwajcarii. Na terenie Szwajcarii koncentruje się jego ośrodek interesów życiowych. Podatnik posiada dwa mieszkania, które znajdującą się na terenie Polski. Mieszkania te są przedmiotem najmu.

Wnioskodawca będzie zatem podlegał w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu (art. 3 ust. 2a ww. ustawy).

W związku z powyższym w analizowanej sprawie zastosowanie znajdzie Konwencja między Rzecząpospolitą Polską a Konfederacją Szwajcarską w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu majątku sporządzona w Bernie dnia 2 września 1991 roku (Dz. U. z 1993 nr 22 poz. 92).

Należy wskazać, że przy interpretowaniu zapisów poszczególnych umów, w tym też ww. umowy za wzór służą Modelowa Konwencja OECD w sprawie Podatku od Dochodu i Majątku uchwalona przez Komitet Spraw Podatkowych OECD w 1963 r. (zmiana z 1997 r., 1992 r., 2000 r.) oraz Komentarz do tej Konwencji (Komentarz OECD do Modelowej Konwencji w sprawie Podatku od Dochodu i Majątku, wersja z lipca 2005 r., Dom Wydawniczy ABC), które wprawdzie nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa, natomiast stanowią wskazówkę, jak należy rozumieć zapisy tych umów. Na Modelowej Konwencji wzorowane są bowiem zawarte umowy międzynarodowe.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Konfederacją Szwajcarską w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzoną w Bernie dnia 2 września 1991 r., dochód osiągany przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie (np. w Szwajcarii) z majątku nieruchomego (włączając dochody z eksploatacji gospodarstwa rolnego i leśnego), położonego w drugim Umawiającym się Państwie (w Polsce), może być opodatkowany w tym drugim Państwie (w Polsce).

Jak stanowi art. 6 ust. 3 Konwencji, postanowienia ustępu 1 stosuje się do dochodów z bezpośredniego użytkowania, najmu, jak również każdego innego rodzaju użytkowania majątku nieruchomego.

Zatem najem nieruchomości położonych w Polsce przez osobę mającą miejsce zamieszkania w Szwajcarii będzie opodatkowany w Polsce (na takich samych zasadach, jak najem nieruchomości przez osoby mające miejsce zamieszkania w Polsce).

Na mocy art. 23 ust. 2 lit. a) Konwencji w przypadku Szwajcarii podwójnego opodatkowania unikać się będzie w sposób następujący: jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Szwajcarii osiąga dochód, który zgodnie z postanowieniami niniejszej konwencji może być opodatkowany w Polsce, to Szwajcaria zwolni taki dochód lub majątek od opodatkowania, z tym że przy obliczaniu podatku od pozostałego dochodu lub majątku tej osoby może zastosować stawkę podatkową, która byłaby zastosowana, gdyby dochód lub majątek zwolniony od opodatkowania w powyższy sposób nie był tak właśnie zwolniony od opodatkowania.

Użycie w umowie sformułowania „może być opodatkowany” oznacza, że dochód z majątku nieruchomego jest opodatkowany w Polsce, o ile polskie ustawy podatkowe przewidują ich opodatkowanie.

Zgodnie z powyżej wyrażonymi zasadami, państwo miejsca położenia majątku nieruchomego dysponuje pełnym prawem do nakładania podatku na dochody z niego uzyskiwane przez osoby będące rezydentami innych państw.

Umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, regulując kwestie opodatkowania dochodów z majątku nieruchomego, nie definiują samego pojęcia majątku nieruchomego. Postanowienia umów stanowią jedynie, iż określenie to posiada takie znaczenie, jakie daje mu prawo tego umawiającego się państwa, w którym majątek nieruchomy jest położony.

Nie znaczy to jednak, że każde z państw może całkowicie dowolnie rozstrzygać co stanowi majątek nieruchomy w rozumieniu umowy.

Jednocześnie należy podkreślić, że prawo państwa, w którym majątek nieruchomy jest położony do nałożenia podatku na dochód uzyskiwany z nieruchomości ma zawsze pierwszeństwo przed prawem państwa rezydencji.

Mając na uwadze przedstawiony opis stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego, a także powołane przepisy prawna podatkowego stwierdzić należy, że przychód osiągany z najmu z nieruchomości położonych na terytorium Polski przez osobę mającą miejsce zamieszkania w Szwajcarii – będzie opodatkowany w Polsce (na takich samych zasadach, jak najem nieruchomości przez osoby mające miejsce zamieszkania w Polsce).

A zatem stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Należy także wskazać, iż z uwagi na to, że interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, co wynika z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – niniejsza interpretacja jest wiążąca dla Wnioskodawcy, jako występującego z wnioskiem. Żona Wnioskodawcy jeżeli chce uzyskać interpretację indywidualną powinna wystąpić z odrębnym wnioskiem o jej udzielenie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.