2018.12.11 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej - 0111-KDIB2-3.4010.331.2018.1.AZE

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-3.4010.331.2018.1.AZE
z 11 grudnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 800 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 11 października 2018 r. (data wpływu 15 października 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia czy środki pieniężne otrzymane przez Spółkę z tytułu ubezpieczenia jako zwrot części odszkodowania uzgodnionego z klientem stanowią dla Spółki przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych– jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 października 2018 r wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia czy środki pieniężne otrzymane przez Spółkę z tytułu ubezpieczenia jako zwrot części odszkodowania uzgodnionego z klientem stanowią dla Spółki przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

We wniosku przedstawiono następujący zaistniały stan faktyczny:

W 2015 roku Wnioskodawca (dalej: Spółka) dostarczył swojemu klientowi określoną ilość wyrobów, w postaci komponentów do produkcji urządzeń, wytwarzanych przez tego klienta. W kolejnych latach klient stwierdził, że dostarczone przez Spółkę komponenty, z uwagi na niedostateczną jakość, spowodowały wadliwe działanie urządzeń wyprodukowanych przez klienta, co skutkowało koniecznością wycofania tych urządzeń z rynku. W związku z tym klient poniósł znaczące koszty i zwrócił się do Spółki o wypłatę stosownego odszkodowania z tego tytułu.

Po negocjacjach z klientem i wykonaniu odpowiednich analiz technicznych i ekonomicznych, Spółka w 2018 roku podpisała z klientem porozumienie, na mocy, którego zobowiązała się zapłacić uzgodnione przez strony odszkodowanie. Płatność odszkodowania, zgodnie z zawartym porozumieniem, została podzielona na trzy transze o wartości odpowiadającej około 33% łącznej wartości odszkodowania każda, płatne w terminie odpowiednio do kwietnia 2018, kwietnia 2019 i kwietnia 2020 roku. Spółka, postępując zgodnie z powyższym harmonogramem płatności, wypłaciła jak dotąd klientowi część odszkodowania należną w terminie do kwietnia 2018 roku.

Kwota należnego klientowi odszkodowania z tytułu wad dostarczonych wyrobów została potraktowana przez Spółkę jako koszt niestanowiący kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: UPDOP).

W drugiej połowie 2018 roku Spółka otrzymała od ubezpieczyciela z tytułu ubezpieczenia grupowego, za pośrednictwem swojego udziałowca, zwrot części ustalonego z klientem odszkodowania, w kwocie odpowiadającej około 80% łącznej jego wartości.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy środki pieniężne otrzymane przez Spółkę z tytułu ubezpieczenia jako zwrot części odszkodowania uzgodnionego z klientem stanowią dla Spółki przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych (dalej: PDOP)?

Zdaniem Wnioskodawcy, środki pieniężne otrzymane z tytułu ubezpieczenia jako zwrot części odszkodowania uzgodnionego z klientem nie stanowią dla Spółki przychodu podlegającego opodatkowaniu PDOP.

Powyższe wynika z postanowień art. 12 ust. 4 pkt 6a) UPDOP, zgodnie z którymi: „do przychodów nie zalicza się zwróconych innych wydatków niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów”.

Wypłacane klientowi przez Spółkę odszkodowanie związane jest z wadami jakościowymi towarów dostarczonych przez Spółkę. Tego typu wydatki nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów na mocy art. 16 ust. 1 pkt 22) UPDOP, zgodnie z którym, „nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kar umownych i odszkodowań z tytułu wad dostarczonych towarów, wykonanych robót i usług oraz zwłoki w dostarczeniu towaru wolnego od wad albo zwłoki w usunięciu wad towarów albo wykonanych robót i usług”.

Spółka nie zaliczyła kwoty należnego klientowi odszkodowania w poczet kosztów uzyskania
przychodów w rozumieniu UPDOP. Tym samym otrzymany przez Spółkę z tytułu ubezpieczenia zwrot części uzgodnionego z klientem odszkodowania nie zalicza się do przychodów opodatkowanych PDOP na podstawie art. 12 ust. 4 pkt 6a) UPDOP.

Analogiczne stanowisko przedstawione zostało przez:

Ministra Finansów w piśmie z dnia 29.05.2007 r. znak MB8/420/2007, wyjaśniającym, że: „[...] w świetle art. 12 ust. 4 pkt 6a UPDOP, nie zalicza się do przychodów otrzymanego odszkodowania w kwocie odpowiadającej kosztom remontu powypadkowego samochodu, które nie zostały zaliczone do kosztów podatkowych”;
Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji indywidualnej z dnia 12.02.2013 r. (sygn. IPTPB3/423-414/12-2/IR), w której stwierdzono, że: „W sytuacji, gdy wydatki poniesione przez Wnioskodawcę tytułem odszkodowania za szkodę wyrządzoną kontrahentowi poprzez dostarczenie wadliwego surowca nie stanowiły u Wnioskodawcy kosztów uzyskania przychodów, otrzymane odszkodowanie od ubezpieczyciela, jako przychód stanowiący zwrot wydatków, które nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, nie stanowi przychodu podatkowego”;
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w wyroku z dnia 12.06.2007 r. (sygn. I SA/Gd 357/07), którym stwierdzono, że: „[...] kwota odszkodowania wypłacona podatnikowi, który uprzednio poniósł wydatki związane ze zdarzeniem wywołującym szkodę, a które zgodnie z art. 16 UPDOP nie mogły być zaliczone w ciężar kosztów uzyskania przychodów, w wysokości odpowiadającej poniesionym wydatkom, na podstawie art. 12 ust. 4 pkt 6a powołanej ustawy nie stanowi przychodu podatnika.”

Wskazane wyżej stanowisko, zaprezentowane przez organy skarbowe i sądy administracyjne
dowodzi, że zastosowana przez Spółkę interpretacja postanowień art. 12 ust. 4 pkt 6a) UPDOP jest prawidłowa, w związku z czym otrzymane przez nią tytułem ubezpieczenia środki pieniężne nie stanowią przychodu podlegającego opodatkowaniu PDOP.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Ustawa z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych ((t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 1036; dalej: updop ze zm.) nie zawiera definicji przychodu podatkowego. Ustawodawca ograniczył się w tym zakresie do wskazania w art. 12 ust. 1 przykładowych przysporzeń, zaliczanych do tej kategorii. Zgodnie z ww. przepisem, przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, wartość otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie rzeczy lub praw, wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń (art. 12 ust. 1 pkt 1-2 powołanej ustawy).

Literalna wykładnia powołanego przepisu prowadzi do wniosku, że do przychodów podatkowych zalicza się takie przychody, które w danym momencie są trwałe, definitywne i bezwarunkowe. Do przychodów podatkowych podatnik winien zaliczyć tylko takie przychody, które są mu należne. Nie będą to zatem jakiekolwiek przychody, lecz przychody, w stosunku do których podatnikowi przysługiwać będzie prawo do ich otrzymania i które stanowić będą jego trwałe przysporzenie majątkowe. W piśmiennictwie i judykaturze przychód podatkowy identyfikowany jest z trwałym przysporzeniem majątkowym zwiększającym wartość aktywów (zob. P. Małecki, M. Mazurkiewicz, CIT. Podatki i rachunkowość – Komentarz do art. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. LEX 2014). Podobny pogląd wyraził Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 12 lutego 2013 r., sygn. akt II FSK 1248/11 stwierdzając, że z istoty podatku dochodowego wynika, że jest on ciężarem publicznoprawnym od przyrostu majątkowego (dochodu), a zatem przychodem jest ta wartość, która wchodząc do majątku podatnika może powiększyć jego aktywa. Przychodem jest zatem takie przysporzenie majątkowe o charakterze trwałym, które definitywnie powiększa aktywa osoby prawnej.

Co do zasady więc, o zaliczeniu danego przysporzenia majątkowego do przychodów danej osoby prawnej decyduje definitywny charakter tego przysporzenia w tym sensie, że w sposób ostateczny faktycznie powiększa ono aktywa podatnika lub zmniejszenie jego zobowiązania w sposób trwały, a nie tymczasowy. Owa definitywność w zakresie środków pieniężnych definiowana powinna być przez pryzmat możliwości swobodnego nimi dysponowania. W ocenie organu przysporzenie w postaci otrzymania przez podatnika środków pieniężnych zostać może uznane za przychód w podatku dochodowym od osób prawnych, o ile łącznie zostaną spełnione poniższe warunki:

przysporzenie to ma charakter definitywny, powodujący w sposób trwały zwiększenie wartości aktywów podatnika lub też zmniejszenie wysokości jego zobowiązań oraz
podatnik może rozporządzać otrzymanymi środkami jak własnymi.

Przychodem jest każda wartość wchodząca do majątku podatnika, powiększająca jego aktywa, o ile nie została wyłączona z przychodów podatkowych, na podstawie art. 12 ust. 4 updop (brak w nim jednakże przychodu pochodzącego z odszkodowania).

Zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 6a updop, do przychodów nie zalicza się zwróconych innych wydatków niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów.

Należy przy tym podkreślić, że cytowany przepis odnosi się wyłącznie do poniesionych i zwróconych podatnikowi wydatków niezaliczonych z mocy art. 16 tej ustawy do kosztów uzyskania przychodów. Aby dany wydatek mógł być zaliczony do kategorii „innych wydatków”, o których mowa w art. 12 ust. 4 pkt 6a updop, konieczne jest, by „wydatek ten nie został zaliczony do kosztów uzyskania przychodów” w rozumieniu przepisu art. 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz by wydatek został wcześniej przez podatnika poniesiony, a następnie zwrócony podatnikowi. Przy czym wydatek poniesiony powinien być odpowiednikiem wydatku zwróconego. Tak więc „wydatek zwrócony” to ten sam, a nie taki sam wydatek, który został poniesiony.

Biorąc pod uwagę wyłączenia ustawowe wymienione w art. 16 ust. 1 updop, brak jest w nich wykluczenia z kosztów uzależnionego od zawarcia umowy ubezpieczenia. Natomiast zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 22 updop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kar umownych i odszkodowań z tytułu wad dostarczonych towarów, wykonanych robót i usług oraz zwłoki w dostarczeniu towaru wolnego od wad albo zwłoki w usunięciu wad towarów albo wykonanych robót i usług.

Zgodnie z opisem stanu faktycznego, Wnioskodawca dostarczył swojemu klientowi określoną ilość wyrobów, w postaci komponentów do produkcji urządzeń, wytwarzanych przez tego klienta. W kolejnych latach klient stwierdził, że dostarczone przez Spółkę komponenty, z uwagi na niedostateczną jakość, spowodowały wadliwe działanie urządzeń wyprodukowanych przez klienta, co skutkowało koniecznością wycofania tych urządzeń z rynku. W związku z tym klient poniósł znaczące koszty i zwrócił się do Spółki o wypłatę stosownego odszkodowania z tego tytułu.

Kwota należnego klientowi odszkodowania z tytułu wad dostarczonych wyrobów została potraktowana przez Wnioskodawcę, jako koszt niestanowiący kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii ustalenia czy środki pieniężne otrzymane przez niego z tytułu ubezpieczenia jako zwrot części odszkodowania uzgodnionego z klientem stanowią przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

W świetle powyższych wyjaśnień, stwierdzić należy, że kwota pieniężna jaką Wnioskodawca otrzymuje od ubezpieczyciela nie może być uznana za pożytek, o którym mowa w art. 12 ust. 4 pkt 6a updop, ponieważ stanowi ona odszkodowanie będące wykonaniem świadczenia z umowy ubezpieczenia, a nie zwrot wydatków poniesionych przez Wnioskodawcę niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów. Wobec tego w analizowanej sprawie nie został spełniony jeden z warunków art. 12 ust. 4 pkt 6a updop, o których mowa, powyżej, dlatego też w przedmiotowej sprawie nie znajdzie zastosowania art. 12 ust. 4 pkt 6a updop, a otrzymane od ubezpieczyciela środki pieniężne w myśl art. 12 ust. 1 pkt 1 tej ustawy, stanowić będą przychód podatkowy.

Wskazać bowiem należy, że te środki pieniężne zaliczane do przychodów, zgodnie z 12 ust. 1 pkt 1 updop, są powiązane (korespondują) z kosztami ubezpieczenia Wnioskodawcy na wypadek konieczności zapłacenia odszkodowania, nie podlegającymi wyłączeniu z kosztów podatkowych, a nie z zapłaceniem odszkodowania z tytułu wad dostarczonych wyrobów. Fakt, że wysokość wypłaconej Wnioskodawcy przez ubezpieczyciela kwoty z tytułu ubezpieczenia odpowiada około 80% łącznej wartości wypłaconego klientowi odszkodowania z tytułu wad dostarczonych wyrobów pozostaje bez znaczenia dla kwalifikacji środków pieniężnych będących przedmiotem wniosku, jako przychodu z działalności gospodarczej. Środków pieniężnych otrzymanych od ubezpieczyciela nie można utożsamiać ze zwrotem zapłaconego odszkodowania z tytułu wad dostarczonych wyrobów, gdyż takim zwrotem nie są. Fakt wypłaty środków pieniężnych przez ubezpieczyciela wynika bowiem z umowy ubezpieczenia zawartej z ubezpieczycielem, a zatem z innego tytułu.

W związku z powyższym, środki pieniężne otrzymane przez Wnioskodawcę od Ubezpieczyciela są wykonaniem świadczenia z umowy ubezpieczenia a nie, jak twierdzi Wnioskodawca, zwrotem części odszkodowania uzgodnionego z klientem, w konsekwencji stanowią przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych, na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 1 updop.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy stwierdzające, że środki pieniężne otrzymane z tytułu ubezpieczenia jako zwrot części odszkodowania uzgodnionego z klientem nie stanowią dla Spółki przychodu podlegającego opodatkowaniu PDOP - jest nieprawidłowe.

Natomiast w odniesieniu do powołanego przez Wnioskodawcę pisma, wyroku oraz interpretacji indywidulanej należy stwierdzić, że są one rozstrzygnięciami wydanymi w konkretnych sprawach, osadzonych w określonych stanach faktycznych i tylko do niech się odnoszącymi.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem opis stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin