Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL2-2.4012.488.2018.3.LS
z 11 grudnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia – brak daty sporządzenia (data wpływu 28 września 2018 r.) uzupełnionym pismem z dnia 26 października 2018 r. (data wpływu 29 października 2018 r.) oraz pismem z dnia 8 listopada 2018 r. (data wpływu 15 listopada 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania testowanej przez Gminę, koncepcji standaryzacji usług reintegracji społecznej i zawodowej opracowanej przez Operatora – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 września 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania testowanej przez Gminę, koncepcji standaryzacji usług reintegracji społecznej i zawodowej opracowanej przez Operatora. Wniosek został uzupełniony w dnia 29 października 2018 r. o doprecyzowanie opisu sprawy oraz pismem w dniu 15 listopada 2018 r. o pełnomocnictwo szczególne.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Gmina jest zarejestrowana na potrzeby podatku od towarów usług (dalej: VAT), jako podatnik VAT czynny.

Gmina realizuje zadania własne, określone w art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (dalej: ustawa o samorządzie gminnym) w zakresie zaspokajania zbiorowych potrzeb wspólnoty, w tym m.in. w obszarze pomocy społecznej.

Gmina, za pośrednictwem swojego zakładu budżetowego, tj. Y (dalej: Y), wygrała konkurs na realizację projektu dotyczącego stosowania zaprojektowanej przez Operatora koncepcji standaryzacji usług reintegracji społecznej i zawodowej wykonywanej w ramach działalności centrów integracji społecznej (dalej: Projekt). Celem konkursu było wyłonienie podmiotów z obszaru województwa Z, które przetestują opracowane standardy usług reintegracji społecznej i zawodowej opracowane przez Operatora. Konkurs realizowany był w ramach działania „…”, współfinansowanego ze środków Regionalnego Programu Operacyjnego – Z 2020.

Zgodnie z założeniami Projektu, Y w ramach wykonywania swoich zadań statutowych w zakresie reintegracji społecznej i zawodowej jest zobowiązane do wykorzystania koncepcji standaryzacji działalności tego typu podmiotów opracowanej przez Operatora. Projekt ma na celu wprowadzenie ujednoliconych procedur w Y.

Zgodnie z zawartą umową pomiędzy Gminą, a Operatorem, Gmina otrzyma środki finansowe na realizację Projektu. Środki te w szczególności zostaną wykorzystane na wynagrodzenie dla psychologa, doradcy, terapeuty, środki ochrony indywidualnej oraz środki czystości, artykuły biurowe, doposażenie warsztatu reintegracji zawodowej, wyjazd integracyjny oraz wyjście kulturalne dla podopiecznych Y.

Ponadto, w związku z realizacją Projektu Gmina zobowiązana jest do wniesienia wkładu własnego. W konsekwencji, w ramach wkładu własnego Gmina ponosi/będzie ponosić liczne wydatki, w tym w szczególności na wynagrodzenie instruktora reintegracji społecznej, wyżywienie oraz odzież roboczą dla podopiecznych Y, etc.

Odbiorcami Projektu wykonywanego przez Gminę (za pośrednictwem Y), jest co najmniej 10 uczestników programu zatrudnienia socjalnego, tj. osób zagrożonych ubóstwem lub wykluczeniem społecznym, którzy wymagają aktywizacji społecznej i zawodowej. Zajęcia dla uczestników będą nieodpłatne (Gmina nie będzie od uczestników pobierać żadnych odpłatności w ramach realizacji Projektu).

Poprzez Projekt Gmina realizuje swoje zadania własne w zakresie opieki społecznej dot. reintegracji zawodowej i społecznej wskazane w ustawie o samorządzie gminnym oraz określone w ustawie z dnia 13 czerwca 2003 r. o zatrudnieniu socjalnym (dalej: ustawa o zatrudnieniu socjalnym).

W uzupełnieniu do wniosku z dnia 26 października 2018 r. Wnioskodawca wskazał, że Operator w przedstawionym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym pełni rolę twórcy koncepcji standaryzacji usług reintegracji społecznej i zawodowej wykonywanej w ramach działalności Y. Przetestowaniem w praktyce koncepcji opracowanej przez Operatora zajmuje się Gmina. Operator pełni również rolę podmiotu finansującego realizację jego koncepcji przez Gminę. Gmina (poprzez jej zakład budżetowy, tj. Y) realizować ma ściśle określone przez Operatora czynności, mając na celu przetestowanie opracowanej przez niego koncepcji. Zgodnie z regulaminem konkursu, w zamian za finansowanie Gmina jest zobowiązana do przetestowania opracowanych przez Operatora standardów usług reintegracji społecznej i zawodowej. Finansowany projekt ma na celu wprowadzenie ujednoliconych procedur w centrach integracji społecznej. Otrzymane środki finansowe muszą zostać wykorzystane na wynagrodzenie dla psychologa, doradcy, terapeuty, środki ochrony indywidualnej oraz środki czystości, artykuły biurowe, doposażenie warsztatu reintegracji zawodowej, wyjazd integracyjny oraz wyjście kulturalne dla podopiecznych Y.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku w dniu 29 października 2018 r.).

Czy testowanie opracowanej przez Operatora koncepcji standaryzacji usług reintegracji społecznej i zawodowej na podstawie zawartej umowy stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu VAT, której podstawą opodatkowania będzie uzyskana od Operatora kwota refundacji kosztów pomniejszona o VAT należny?

Zdaniem Wnioskodawcy, nie będzie on świadczył na rzecz Operatora usługi opodatkowanej VAT.

Uzasadnienie

W ocenie Wnioskodawcy, o opodatkowaniu VAT danej czynności można mówić wówczas, gdy spełnione są następujące przesłanki:

• wchodzi ona w przedmiotowy zakres ustawy o VAT (kryterium przedmiotowe) oraz
• jest wykonywana przez podatnika VAT działającego w takim charakterze (kryterium podmiotowe).
  
  

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej: ustawa VAT), opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Natomiast, art. 7 ust. 1 tej ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W świetle zaś art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1. rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów.

Stosownie natomiast do art. 15 ust. 1 ustawy o VAT za podatników uznaje się osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza – jak stanowi art. 15 ust. 2 ustawy o VAT – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z kolei, zgodnie z ust. 6 przedmiotowej regulacji, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa dla realizacji, których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Jednocześnie zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, Gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. W myśl art. 6 ust. 1 ww. ustawy, do zakresu działania Gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Przepis art. 7 ust. 1 omawianej ustawy wskazuje na szereg obszarów, w jakich jednostka samorządu terytorialnego realizuje swoje zadania.

Ponadto zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy o zatrudnieniu socjalnym centrum integracji społecznej może zostać utworzone przez jednostkę samorządu terytorialnego. Stosownie natomiast do ust. 1 tego przepisu centrum integracji społecznej, realizuje reintegrację zawodową i społeczną przez kształcenie umiejętności pozwalających na pełnienie ról społecznych i osiąganie pozycji społecznych dostępnych osobom niepodlegającym wykluczeniu społecznemu, nabywanie umiejętności zawodowych oraz przyuczenie do zawodu, przekwalifikowanie lub podwyższanie kwalifikacji zawodowych, naukę planowania życia i zaspokajania potrzeb własnym staraniem, zwłaszcza przez możliwość osiągnięcia własnych dochodów przez zatrudnienie lub działalność gospodarczą, uczenie umiejętności racjonalnego gospodarowania posiadanymi środkami pieniężnymi.

Zdaniem Gminy, czynności wykonywane w ramach projektu, stanowią realizację jej zadań własnych z zakresu opieki społecznej. Natomiast otrzymane przez Wnioskodawcę środki finansowe stanowią/będą stanowiły dofinansowanie działalności Gminy wykonywanej poprzez Y. Środki te, w opinii Gminy, nie stanowią i będą stanowiły wynagrodzenia za usługę wykonywaną na rzecz Operatora.

Realizując Projekt Gmina, za pośrednictwem Y, nie będzie działała w charakterze podatnika VAT. Działalność ta nie jest/będzie prowadzona w celu uzyskania dochodu, nie ma charakteru zarobkowego, lecz stanowi realizację zadań ustawowych, określonych w art. 3 ust. 1 ustawy o zatrudnieniu socjalnym. Celem Projektu jest bowiem wprowadzenie określonych standardów w działalności Y, czego skutkiem będzie bardziej skuteczna pomoc podopiecznym Y w reintegracji zawodowej oraz społecznej. Czynności realizowane w ramach projektu nie stanowią odpłatnego świadczenia usług dokonywanych przez podatnika działającego dla tych czynności w takim charakterze.

Tym samym, zdaniem Gminy, wykonywane czynności w ramach projektu, tj. stosowanie opracowanej przez Operatora koncepcji standaryzacji usług reintegracji społecznej i zawodowej, nie będą stanowiły dla celów VAT usługi opodatkowanej VAT, Gmina bowiem w tym zakresie nie będzie działała w charakterze podatnika VAT.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 26 października 2018 r. zdaniem Wnioskodawcy, testowanie opracowanej przez Operatora koncepcji standaryzacji usług reintegracji społecznej i zawodowej na podstawie zawartej umowy nie stanowi czynności podlegającej opodatkowaniu VAT, której podstawą opodatkowania byłaby uzyskana od Operatora kwota refundacji kosztów pomniejszona o VAT należny.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się – w świetle art. 8 ust. 1 ustawy – każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Przez sprzedaż, zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy, rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Analiza treści art. 8 ust. 1 ustawy wskazuje, że w przepisie tym przyjęto generalną zasadę, zgodnie z którą usługami są wszelkie odpłatne świadczenia, niebędące dostawą towarów w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy). Zauważyć jednak należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym. W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym, związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Odpłatność oznacza wykonanie czynności (świadczenia usług) za wynagrodzeniem. W znaczeniu potocznym wynagrodzenie to zapłata za pracę, należność, a także odszkodowanie, nagroda. Natomiast odpłatny to taki, który wymaga zapłacenia, zwrotu kosztów, płatny. Powyższa analiza prowadzi do wniosku, że istotną cechą wynagrodzenia jest istnienie bezpośredniego związku pomiędzy świadczeniem usług i otrzymaną zapłatą. Należy stwierdzić, że czynności podlegają opodatkowaniu jedynie wtedy, gdy zostały wykonane odpłatnie.

Czynność można uznać za dokonaną odpłatnie, gdy istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie świadczącego usługę. Zatem pod pojęciem odpłatności świadczenia usług należy rozumieć prawo podmiotu świadczącego usługę do żądania od odbiorcy usługi lub osoby trzeciej zapłaty ceny lub ekwiwalentu (np. w postaci świadczenia wzajemnego).

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania, podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez „podatników” w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – w myśl art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Z powołanych przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego nie są podatnikami podatku od towarów i usług w związku z realizacją zadań, które podejmują jako podmioty prawa publicznego, nawet jeśli pobierają z tego tytułu należności, opłaty lub składki. Podmioty te są natomiast podatnikami podatku od towarów i usług w przypadku wykonywanych przez nie czynności na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych. Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nich odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zatem jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy, itp. umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych). Tylko w tym zakresie ich czynności mają bowiem charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Stosownie do przepisu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2018 r., poz. 994, z późn. zm.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Do zakresu działania gminy, zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy, należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty. W szczególności zadania własne obejmują sprawy m.in. pomocy społecznej, w tym ośrodków i zakładów opiekuńczych (art. 7 ust. 1 pkt 6 ustawy o samorządzie gminnym).

W celu wykonywania zadań – na podstawie art. 9 ust. 1 powołanej ustawy – gmina może tworzyć jednostki organizacyjne, a także zawierać umowy z innymi podmiotami, w tym z organizacjami pozarządowymi.

Z powyższych konstrukcji prawnych jednoznacznie wynika, że Gmina wykonując we własnym imieniu i na własny rachunek czynności spełniające definicję działalności gospodarczej, określonej w art. 15 ust. 2 ustawy, działa w charakterze podatnika podatku VAT.

Wskazać należy, że dla uzyskania statusu podatnika VAT nie ma znaczenia rezultat prowadzonej działalności. Podatnikiem będzie podmiot prowadzący działalność gospodarczą bez względu na to, czy przynosi ona zyski. Podatnikami VAT są również podmioty, których cel działalności nie jest związany z prowadzeniem działalności komercyjnej nastawionej na osiąganie zysków lub też przeznaczające uzyskane zyski na cele społecznie użyteczne (charytatywne, kulturalne, naukowe itd.).

Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, że gdyby nawet podatnik nie osiągnął z tytułu prowadzonej działalności dochodu, to nie zmienia faktu, że wykonując czynności będące przedmiotem działalności wystąpi w charakterze podatnika podatku VAT – bowiem będzie świadczył w tym zakresie usługi, które podlegają VAT. Oznacza to w konsekwencji, że jeżeli podmiot uzyska jakąkolwiek zapłatę za te usługi w sensie ekonomicznym (nawet bilansując tylko poniesione w związku z nim wydatki), to owe wynagrodzenie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT według właściwych reguł.

Na mocy art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Cytowany powyżej przepis stanowi odzwierciedlenie art. 73 Dyrektywy 2006/112/WE Rady, z treści którego wynika, że w odniesieniu do dostaw towarów i świadczenia usług innych niż te, o których mowa w art. 74-77, podstawa opodatkowania obejmuje wszystko, co stanowi zapłatę otrzymaną lub którą dostawca lub usługodawca otrzyma w zamian za dostawę towarów lub świadczenie usług, od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z subwencjami związanymi bezpośrednio z ceną takiej dostawy lub świadczenia.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że do podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług wlicza się tylko takie dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze, które mają bezpośredni wpływ na kwotę należną (cenę) z tytułu dostawy lub świadczenia usługi.

Elementem zasadniczym wpływającym na objęcie uzyskanej przez podatnika dotacji definicją podstawy opodatkowania jest stwierdzenie, czy dotacja udzielana jest w celu sfinansowania czy też dofinansowania dostawy konkretnych towarów lub świadczenia konkretnych usług.

Oznacza to, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają dotacje o charakterze przedmiotowym, a nie te, które mają charakter podmiotowy.

W sytuacji, gdy podatnik dla konkretnej dostawy towarów lub konkretnego świadczenia usług otrzymuje od innego podmiotu dofinansowanie, np. w postaci dotacji stanowiącej dopłatę do ceny towaru lub usługi – tego rodzaju dofinansowanie stanowi, obok ceny, uzupełniający ją element podstawy opodatkowania z tytułu tej dostawy lub świadczenia. Natomiast dotacje mające na celu dofinansowanie ogólnych kosztów działalności, nieuzależnione od ilości i wartości dostarczanych towarów lub świadczonych usług, nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z opisu sprawy wynika, że Gmina jest zarejestrowana na potrzeby podatku od towarów usług jako podatnik VAT czynny. Gmina realizuje zadania własne, określone w art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (ustawa o samorządzie gminnym) w zakresie zaspokajania zbiorowych potrzeb wspólnoty, w tym m.in. w obszarze pomocy społecznej. Gmina, za pośrednictwem swojego zakładu budżetowego, tj. Y, wygrała konkurs na realizację projektu dotyczącego stosowania zaprojektowanej przez (Operator) koncepcji standaryzacji usług reintegracji społecznej i zawodowej wykonywanej w ramach działalności centrów integracji społecznej (Projekt). Celem konkursu było wyłonienie podmiotów z obszaru województwa Z, które przetestują opracowane standardy usług reintegracji społecznej i zawodowej opracowane przez Operatora. Konkurs realizowany był w ramach działania „…”, współfinansowanego ze środków Regionalnego Programu Operacyjnego – Z. Zgodnie z założeniami Projektu, Y w ramach wykonywania swoich zadań statutowych w zakresie reintegracji społecznej i zawodowej jest zobowiązane do wykorzystania koncepcji standaryzacji działalności tego typu podmiotów opracowanej przez Operatora. Projekt ma na celu wprowadzenie ujednoliconych procedur w centrach integracji społecznej. Zgodnie z zawartą umową pomiędzy Gminą a Operatorem, Gmina otrzyma środki finansowe na realizację Projektu. Środki te w szczególności zostaną wykorzystane na wynagrodzenie dla psychologa, doradcy, terapeuty, środki ochrony indywidualnej oraz środki czystości, artykuły biurowe, doposażenie warsztatu reintegracji zawodowej, wyjazd integracyjny oraz wyjście kulturalne dla podopiecznych Y. Ponadto, w związku z realizacją Projektu Gmina zobowiązana jest do wniesienia wkładu własnego. W konsekwencji, w ramach wkładu własnego Gmina ponosi/będzie ponosić liczne wydatki, w tym w szczególności na wynagrodzenie instruktora reintegracji społecznej, wyżywienie oraz odzież roboczą dla podopiecznych Y, etc. Odbiorcami Projektu wykonywanego przez Gminę (za pośrednictwem Y), jest co najmniej 10 uczestników programu zatrudnienia socjalnego, tj. osób zagrożonych ubóstwem lub wykluczeniem społecznym, którzy wymagają aktywizacji społecznej i zawodowej. Zajęcia dla uczestników będą nieodpłatne (Gmina nie będzie od uczestników pobierać żadnych odpłatności w ramach realizacji Projektu). Poprzez Projekt Gmina realizuje swoje zadania własne w zakresie opieki społecznej dot. reintegracji zawodowej i społecznej wskazane w ustawie o samorządzie gminnym oraz określone w ustawie z dnia 13 czerwca 2003 r. o zatrudnieniu socjalnym (dalej: ustawa o zatrudnieniu socjalnym). Wnioskodawca wskazał, że Operator w przedstawionym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym pełni rolę twórcy koncepcji standaryzacji usług reintegracji społecznej i zawodowej wykonywanej w ramach działalności centrów integracji społecznej. Przetestowaniem w praktyce koncepcji opracowanej przez Operatora zajmuje się Gmina. Operator pełni również rolę podmiotu finansującego realizację jego koncepcji przez Gminę. Gmina (poprzez jej zakład budżetowy, tj. Y realizować ma ściśle określone przez Operatora czynności, mając na celu przetestowanie opracowanej przez niego koncepcji. Zgodnie z regulaminem konkursu, w zamian za finansowanie Gmina jest zobowiązana do przetestowania opracowanych przez Operatora standardów usług reintegracji społecznej i zawodowej. Finansowany projekt ma na celu wprowadzenie ujednoliconych procedur w centrach integracji społecznej. Otrzymane środki finansowe muszą zostać wykorzystane na wynagrodzenie dla psychologa, doradcy, terapeuty, środki ochrony indywidualnej oraz środki czystości, artykuły biurowe, doposażenie warsztatu reintegracji zawodowej, wyjazd integracyjny oraz wyjście kulturalne dla podopiecznych Y.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy Wnioskodawca powziął wątpliwość, czy czynność testowania opracowanej przez Operatora koncepcji standaryzacji usług reintegracji społecznej i zawodowej wykonywanej na podstawie zawartej umowy pomiędzy Wnioskodawcą, a Operatorem stanowi czynność opodatkowaną VAT.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy wskazać należy, że czynności wykonywane przez Gminę polegające na testowaniu koncepcji standaryzacji usług wykonywanych w zakresie reintegracji społecznej i zawodowej spełniają przesłanki do uznania ich za odpłatne świadczenie usług, które podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, Gmina świadcząc te usługi na podstawie zawartej umowy z Operatorem działa/będzie działać w charakterze podatnika.

W analizowanej sprawie Gmina otrzymuje/będzie otrzymywać od Operatora określone wynagrodzenie, które ma pokrywać w ramach powierzonego zadania koszty realizacji jego koncepcji. Należy zauważyć, że pomiędzy Operatorem, a Gminą (usługobiorcą) istnieje/będzie istniał stosunek prawny, na podstawie którego następuje wymiana świadczeń wzajemnych, pozwalających na ich opodatkowanie podatkiem VAT (testowanie koncepcji standaryzacji usług wykonywanych w zakresie reintegracji społecznej i zawodowej w zamian za finansowanie). Na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług otrzymane z tytułu realizacji ww. czynności świadczenie pieniężne stanowi/będzie stanowić obrót podlegający opodatkowaniu tym podatkiem, ponieważ w istocie stanowi/będzie stanowić ono zapłatę za świadczoną przez Gminę usługę.

Podkreślić należy, że pomiędzy płatnością, którą Gmina otrzymuje/będzie otrzymywać od Operatora, a świadczeniem usług w postaci testowania koncepcji standaryzacji usług wykonywanych w zakresie reintegracji społecznej i zawodowej, zachodzi związek bezpośredni, ponieważ płatność następuje w zamian za to świadczenie. Otrzymane przez Wnioskodawcę środki finansowe pozostają w bezpośrednim związku z czynnościami, których dokonuje on na rzecz Operatora. Operator natomiast osiąga korzyść w postaci przetestowanych standardów usług reintegracji społecznej i zawodowej. Na gruncie rozpoznanej sprawy nie można zatem przyjąć, że między Operatorem, a Gminą nie następuje wymiana świadczeń. W związku z powyższym, czynności wykonywane przez Wnioskodawcę polegające na testowanie opracowanej przez Operatora koncepcji standaryzacji usług reintegracji społecznej i zawodowej stanowią określone w art. 8 ust. 1 ustawy odpłatne świadczenie usług podlegające opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

W konsekwencji, czynności testowania opracowanej przez Operatora koncepcji standaryzacji usług reintegracji społecznej i zawodowej na podstawie zawartej umowy stanowi/będzie stanowić czynność podlegającą opodatkowaniu VAT.

Tym samym, otrzymane przez Wnioskodawcę środki finansowe w związku z realizacją zadania w zakresie czynności testowania opracowanej przez Operatora koncepcji standaryzacji usług reintegracji społecznej i zawodowej należy włączyć do podstawy opodatkowania w rozumieniu art. 29a ust. 1 ustawy.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy uznano za nieprawidłowe.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy:

• zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia
• zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
  
  

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.