Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-3.4010.371.2018.1.HK
z 11 grudnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 800, ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 17 października 2018 r. (data wpływu – 14 listopada 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów dodatkowego wynagrodzenia wypłacanego podwykonawcom, którego podstawą naliczenia jest poziom zysku Wnioskodawcy – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 listopada 2018 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów dodatkowego wynagrodzenia wypłacanego podwykonawcom, którego podstawą naliczenia jest poziom zysku Wnioskodawcy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka realizuje Umowy z podwykonawcami, którzy są przedsiębiorcami – jako osoby fizyczne.

Zgodnie z zapisami umownymi, podwykonawcy przysługuje wynagrodzenie podstawowe określone jako zryczałtowane, oraz wynagrodzenie dodatkowe. Tytułem wynagrodzenia, podwykonawcy wystawiają faktury VAT. Wynagrodzenie dodatkowe jest zależne od wyników firmy. Podstawę jego naliczenia stanowi poziom zysku za dany rok, definiowany przez firmę jako zysk ze sprzedaży bez uwzględnienia przychodów i kosztów finansowych, pozostałych przychodów i kosztów operacyjnych, pomniejszony o wartość podatku dochodowego.

Wynagrodzenie dodatkowe wypłacane jest w ciągu 30 dni od daty Walnego Zgromadzenie Wspólników Spółki, na którym to Walnym Zgromadzeniu wspólnicy zatwierdzają sprawozdanie finansowe za rok ubiegły.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w związku z nowym brzmieniem od stycznia 2018 r., art. 16 ust. 1 pkt 15a Ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wypłacona premia roczna do której obliczenia przyjmuje się poziom zysku za dany rok, definiowany przez firmę jako zysk ze sprzedaży bez uwzględnienia przychodów i kosztów finansowych, pozostałych przychodów i kosztów operacyjnych, pomniejszony o wartość podatku dochodowego, podlega wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów Spółki?

Zdaniem Wnioskodawcy, literalna wykładnia art. 16 ust. 1 pkt 15a Ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wskazująca, iż wyłączeniu podlegają kwoty wypłacone tytułem podziału (rozliczenia) wyniku finansowego jednostki (zysku netto), nie powoduje wyłączenia z kosztów uzyskania przychodów premii rocznej, obliczonej zgodnie z zasadami opisanymi w punkcie poprzedzającym wniosku.

W przedmiotowej sytuacji wypłacane podwykonawcom premie nie zostały wypłacone tytułem podziału zysku netto. Tytułem podziału zysku netto Spółka wypłaca dywidendy lub przeznacza określone kwoty na kapitał zapasowy Spółki. Intencją wspólników jest, aby kwoty odniesione na kapitał zapasowy stanowiły w przyszłości źródło podziału dywidendy. Źródłem finansowania wypłacanych premii są środki obrotowe Spółki. Tym samym, Spółka uznaje, że wypłacane premie stanowią podatkowy koszt uzyskania przychodów.

Na potwierdzenie swojego stanowiska Spółka powołała się na interpretację Dyrektora Krajowej Izby Skarbowej z 30 maja 2018 r., nr 0114-KDIP2-2.4010.136.2018.2.JG

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 2343 ze zm., dalej jako: „updop”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Powyższe oznacza, że zasadniczo wszystkie poniesione wydatki, a więc bezpośrednio i pośrednio związane z uzyskiwaniem przychodów, po wyłączeniu wydatków wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, stanowić mogą koszty uzyskania przychodu, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów.

Ponadto uznanie wydatku za koszt podatkowy wymaga od podatnika wykazania, że wydatek jest racjonalnie i gospodarczo uzasadniony.

Tak więc, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika winien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej, z wyjątkiem gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza istnienie związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesieniem kosztu a przychodem, bądź zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodu. Ponadto, zaliczenie danego wydatku do kosztów uzyskania przychodów uzależnione jest od tego, czy nie znajduje się on w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, tj. w grupie wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów.

Podsumowując powyższe, należy stwierdzić, że kosztem uzyskania przychodów będzie wydatek, spełniający łącznie następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika,
• jest definitywny (rzeczywisty),
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia ich źródła lub może mieć inny wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie został wymieniony w art. 16 updop.
  
  

Oznacza to, że każdy wydatek wymaga indywidualnej oceny pod kątem jego związku z uzyskanymi przez podatnika przychodami oraz racjonalności działania podatnika dla osiągnięcia tego przychodu. W konsekwencji, podatnik podatku dochodowego od osób prawnych może zaliczyć w ciężar kosztów wszelkie faktycznie poniesione wydatki, które mają, będą miały lub mogły mieć określony wpływ na wielkość osiągniętego przychodu z wyłączeniem enumeratywnie wymienionych w art. 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Ustawodawca art. 2 ustawy z dnia 27 października 2017 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz.U. z 2017 r. poz. 2175), wprowadził do katalogu wyłączeń z kosztów uzyskania przychodów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, art. 16 ust. 1 pkt 15a. Zgodnie z tym przepisem, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kwot wypłacanych tytułem podziału (rozliczenia) wyniku finansowego jednostki (zysku netto).

Literalna wykładnia art. 16 ust. 1 pkt 15a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, prowadzi do wniosku, że wyłączeniu z kosztów podatkowych zawartym w tym przepisie podlega kwota wypłacona tytułem podziału zysku netto, a nie dowolny wydatek. Słowo „wypłacanie” stanowi rzeczownikową formę czasownika „wypłacać”, który zgodnie z definicją zawartą w Słowniku Języka Polskiego PWN oznacza:

1. wydać komuś należne mu pieniądze,
2. odwzajemnić się komuś jakimś czynem.
   
   

W świetle powyższego, o „wypłacie” czegoś można mówić wówczas, gdy przedmiot wypłaty jest komuś należny, lub gdy wypłata jest czynnością odwzajemniającą. Opisane w zdarzeniu przyszłym wydatki nie spełniają takich przesłanek.

Posługując się w art. 16 ust. 1 pkt 15a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, sformułowaniem „kwot wypłacanych tytułem podziału zysku netto”, Ustawodawca wyłączył z kosztów uzyskania przychodów jedynie te kwoty z zysku netto, które wypłacane są tytułem jego bezpośredniego podziału, np. w formie nagród, premii lub innych postaci wynagrodzenia.

Powyższy przepis nie obejmuje sytuacji, gdy nagrody, premie itp., są jedynie wyliczane w oparciu o osiągnięty zysk, co ma miejsce w sytuacji przedstawionej we wniosku. Zatem ograniczenie zawarte w art. 16 ust. 1 pkt 15a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie znajdzie zastosowania w przedstawionym zdarzeniu przyszłym.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Odnosząc się do przywołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych wskazać należy, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...) w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1302 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.