Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-3.4011.384.2018.3.JM
z 7 grudnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 6 sierpnia 2018 r. (data wpływu 14 sierpnia 2018 r.) uzupełnione pismem z dnia 30 września 2018 r. (data nadania 1 października 2018 r., data wpływu 8 października 2018 r.) stanowiącym odpowiedź na wezwanie z dnia 3 września 2018 r. Nr 0114-KDIP3-3.4011.384.2018.1.JM (data nadania 4 września 2018 r., data doręczenia 24 września 2018 r.) oraz pismem z dnia 3 listopada 2018 r. (data nadania 5 listopada 2018 r., data wpływu 14 listopada 2018 r.) stanowiącym odpowiedź na wezwanie z dnia 19 października 2018 r. Nr 0114-KDIP3-3.4011.384.2018.2.JM (data nadania 22 października 2018 r., data doręczenia 29 października 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania emerytury i renty z Francji – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 sierpnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania emerytury i renty z Francji.

Z uwagi na braki formalne, pismem z dnia 3 września 2018 r. Nr 0114-KDIP3-3.4011.384. 2018.1.JM (data nadania 4 września 2018 r., data doręczenia 24 września 2018 r.) oraz pismem z dnia 19 października 2018 r. Nr 0114-KDIP3-3.4011.384.2018.2.JM (data nadania 22 października 2018 r., data doręczenia 29 października 2018 r.) wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku poprzez doprecyzowanie stanu faktycznego, przeformułowanie pytań, które winny być związane z przepisami prawa podatkowego będącymi przedmiotem interpretacji indywidualnej oraz przyporządkowana do przedstawionego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego dotyczącego indywidualnej sprawy Wnioskodawczyni oraz zadane w sposób jasny i konkretny, a także przedstawienie własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej stanu faktycznego odnośnie przeformułowanych pytań.

Pismem z dnia 30 września 2018 r. (data nadania 1 października 2018 r., data wpływu 8 października 2018 r.) oraz pismem z dnia 3 listopada 2018 r. (data nadania 5 listopada 2018 r., data wpływu 14 listopada 2018 r.) Wnioskodawczyni uzupełniła powyższe w terminie.

We wniosku i uzupełnieniach przedstawiono następujący stan faktyczny.

Pismem z dnia 24 maja 2018 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego wezwał Wnioskodawczynię do złożenia wyjaśnień odnośnie sposobu rozliczenia w zeznaniu podatkowym dochodów z emerytury i renty w kwocie 3.119,00 euro uzyskanych w roku 2013 oraz w kwocie 3,190,00 euro uzyskanych w roku 2014 na terenie Francji od płatnika C. DE FRANCE.

Pismem z dnia 13 czerwca 2018 r. Wnioskodawczyni poinformowała Naczelnika Urzędu Skarbowego, że nie zgłaszała tych dochodów w deklaracjach składanych w Polsce, gdyż uważała, że są to kwoty do zadeklarowania w kraju uzyskania przychodu, czyli we Francji. A ponieważ były to kwoty zdecydowanie niższe niż kwoty wolne od podatku we Francji za dane lata: w 2013 r. – do 5.963,00 euro i w 2013 r. – do 6.011,00 euro to nie ciążył na Wnioskodawczyni obowiązek składania deklaracji we Francji, więc tego nie uczyniła.

Z Francją łączą Wnioskodawczynię ścisłe więzy od wielu lat. Przez 18 lat (od 1976 r. do 1994 r.) Wnioskodawczyni mieszkała na stałe we Francji, studiując tam i pracując. Po powrocie do Polski Wnioskodawczyni mieszkała w kraju na stałe do roku 2002, tj. do śmierci mamy (ojciec zmarł w 1995 r.). Od tego czasu Wnioskodawczyni przebywała zarówno w Polsce, jak i we Francji. Od maja 2016 r. zdecydowanie więcej Wnioskodawczyni przebywała we Francji (przeszła na emeryturę i stan zdrowia nie pozwala Jej już pracować). Wnioskodawczyni posiada obywatelstwo zarówno polskie jak i francuskie.

Pismem z dnia 25 czerwca 2018 r. będącym odpowiedzią na pismo Wnioskodawczyni z dnia 13 czerwca 2018 r. i w nawiązaniu do pisma z dnia 24 maja 2018 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego poinformował Wnioskodawczynię, że według posiadanych informacji Wnioskodawczyni otrzymuje emeryturę wypłacaną z Francji. I dalej: „W takim wypadku zastosowanie w niniejszej sprawie znajdzie umowa z dnia 20 czerwca 1975 r. między Rządem Polskiej Rzeczpospolitej Ludowej a Rządem Republiki Francuskiej w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodu i majątku (Dz. U. z 1977 r., Nr 1, poz. 5).

Zgodnie z art. 18 ww. umowy, z zastrzeżeniem artykułu 19 ust. 2, renty, emerytury i podobne wynagrodzenia z tytułu poprzedniego zatrudnienia wypłacane osobie zamieszkałej w jednym Umawiającym się Państwie, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie.

W związku z powyższym, organ podatkowy prosi o:

• przesłanie (…) korekt zeznań podatkowych za lata 2013 – 2014 (…),
  

• bądź o przesłanie certyfikatu rezydencji za lata 2013 – 2014 wydanego przez francuską administrację podatkową wraz z potwierdzeniem rozliczenia emerytury na terenie Francji (…)”.
  
  
  

Z uwagi na braki formalne, pismem z dnia 4 września 2018 r. Nr 0114-KDIP3-3.4011.384. 2018.1.JM wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku m.in. poprzez doprecyzowanie stanu faktycznego o następujące elementy:

• poproszono o dokładne określenie, gdzie Wnioskodawczyni posiadała ośrodek interesów osobistych (najbliższa rodzina – rodzice, rodzeństwo, żona, dzieci, posiadane dobra) i gospodarczych (zaciągnięte kredyty bankowe, konta bankowe, majątek ruchomy, posiadane nieruchomości, inwestycje, polisy ubezpieczeniowe) oraz miejsce zamieszkania dla celów podatkowych, w okresie będącym przedmiotem zapytania (2013-2014)?
  

• czy Wnioskodawczyni posiada certyfikat rezydencji potwierdzający miejsce zamieszkania dla celów podatkowych we Francji?
  

• czy przedmiotem zapytania jest emerytura/renta z Polski czy z Francji?
  

• czy emerytura jest związana z pracą w sektorze prywatnym, czy też w związku z pełnieniem służby publicznej?
  
  
  

W uzupełnieniu z dnia 30 września 2018 r., Wnioskodawczyni poinformowała, że:

• ośrodek interesów osobistych: najbliższa rodzina: Rodzice nie żyją – matka od 2002 r., ojciec od 1995 r., dzieci Wnioskodawczyni nie posiada, aktualnego męża też nie, były mąż we Francji, rodzina, znajomi i przyjaciele w Polsce i we Francji, najbliższy sercu przyjaciel we Francji.
  

• ośrodek interesów gospodarczych – żadnych zaciągniętych kredytów bankowych w żadnym państwie, idem polisy ubezpieczeniowe, konta bankowe i majątek ruchomy zarówno w Polsce jak i we Francji.
  

• żadnego certyfikatu rezydencji potwierdzającego miejsce zamieszkania dla celów podatkowych Wnioskodawczyni nie posiadała ani w Polsce ani we Francji. Wnioskodawczyni nie wiedziała nawet, że trzeba taki certyfikat posiadać.
  

• przedmiotem zapytania jest renta otrzymywana od Francji we Francji,
  

• renta jest związana z pracą w sektorze prywatnym.
  
  
  

W związku z dalszymi wątpliwościami, pismem z dnia 19 października 2018 r. Nr 0114-KDIP3-3. 4011.384.2018.2.JM organ ponownie wezwał Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku poprzez doprecyzowanie stanu faktycznego o wskazanie:

• czy w 2013 i 2014 r. Wnioskodawczyni posiadała we Francji miejsce zamieszkania dla celów podatkowych?
  

• czy Francja, w 2013 i 2014 r. traktowała Wnioskodawczynię jako rezydenta podatkowego, tzn. czy według prawa tego państwa Wnioskodawczyni podlegała tam opodatkowaniu, z uwagi na swoje miejsce zamieszkania?
  

• w którym państwie Wnioskodawczyni zwykle przebywała w 2013 i 2014 r.?
  
  
  

W uzupełnieniu z dnia 3 listopada 2018 r. Wnioskodawczyni poinformowała, że w 2013 i 2014 r. posiadała we Francji miejsce zamieszkania dla wszystkich celów, zatem i dla celów podatkowych również. Wnioskodawczyni podlegała tam opodatkowaniu z uwagi na swoje miejsce zamieszkania, ale z uwagi na uzyskany w 2013 i 2014 r. dochód niższy od kwot wolnych od podatku była ustawowo zwolniona od obowiązku składania deklaracji podatkowej, bo nie było żadnego podatku do uiszczenia. Kwota wolna od podatku we Francji: w 2013 r. to 5.963,00 euro, a dochód to 3.119,00 euro i odpowiednio w 2014 r., kwota wolna od podatku to: 6.011,00 euro, a dochód to 3,190 euro. Wnioskodawczyni w 2013 i 2014 r. przebywała zwykle w Polsce i we Francji, mimo wszystko chyba z lekką przewagą we Francji.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy w przypadku, kiedy dochód zarówno w roku 2013 jak i w 2014 nie przekroczył kwoty wolnej od podatku we Francji istnieje obowiązek składania deklaracji jeszcze w Polsce?
2. Dlaczego w niniejszej sprawie i przy wskazanym stanie rzeczy (pobierany dochód we Francji nie przekracza kwoty wolnej od podatku we Francji) konieczne jest dostarczenie certyfikatu rezydencji wydanego przez francuską administrację podatkową?
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie Nr 1 w zakresie skutków podatkowych otrzymania emerytury i renty z Francji, w zakresie pytania Nr 2 zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawczyni, jak już zostało wskazane, zgodnie z art. 4 umowy z dnia 20 czerwca 1975 r. między Rządem Polskiej Rzeczpospolitej Ludowej a Rządem Republiki Francuskiej w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodu i majątku (Dz. U. z 1977 r., Nr 1, poz. 5), w przypadku uiszczenia podatku we Francji, nie istnieje obowiązek uiszczenia podatku w Polsce.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2018 r. poz. 1509, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 3 ust. 1a ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
   
   

Natomiast art. 3 ust. 2a cytowanej ustawy stanowi, że osoby fizyczne, jeżeli nie posiadają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ww. ustawy).

Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem „lub”, co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a co za tym idzie – podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych. Wynikać może to z użycia w powołanym powyżej przepisie spójnika „lub” w sformułowaniu „centrum interesów osobistych lub gospodarczych” dla doprecyzowania kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Przez „centrum interesów osobistych” należy rozumieć wszelkie powiązania rodzinne, tzn. ognisko domowe, aktywność społeczna, polityczna, kulturalna, obywatelska, przynależność do organizacji/klubów, uprawiane hobby itp. Z kolei „centrum interesów gospodarczych” to przede wszystkim miejsce prowadzenia działalności zarobkowej, źródła dochodów, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, polisy ubezpieczeniowe, zaciągnięte kredyty, konta bankowe itd.

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a analizowany warunek stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium Polski centrum interesów życiowych.

Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy, czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast, jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy).

Z treści przedstawionego stanu faktycznego wynika, że w 2013 i 2014 r. Wnioskodawczyni posiadała we Francji miejsce zamieszkania dla wszystkich celów, zatem i dla celów podatkowych również. Rodzice Wnioskodawczyni nie żyją, dzieci Wnioskodawczyni nie posiada, aktualnego męża też, najbliższy sercu przyjaciel we Francji, żadnych kredytów bankowych w żadnym państwie nie zaciągała, idem polisy ubezpieczeniowe, konta bankowe i majątek ruchomy zarówno w Polsce jak i we Francji. Wnioskodawczyni podlegała opodatkowaniu we Francji z uwagi na swoje miejsce zamieszkania, ale z uwagi na uzyskany w 2013 i 2014 r. dochód niższy od kwot wolnych od podatku była ustawowo zwolniona od obowiązku składania deklaracji podatkowej, bo nie było żadnego podatku do uiszczenia. Na terenie Francji Wnioskodawczyni w roku 2013 i 2014 otrzymała emeryturę i rentę od płatnika CMSA ILE DE FRANCE. Świadczenie jest związane z pracą w sektorze prywatnym.

Wobec powyższego, w przedmiotowej sprawie, zastosowanie będzie miała umowa w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawartej między Polską a Republiką Francji.

Stosownie do art. 18 ust. 1 umowy z dnia 20 czerwca 1975 r. między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Republiki Francuskiej w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodu i majątku (Dz. U. z 1977 r. Nr 1, poz. 5), z zastrzeżeniem postanowień artykułu 19 ustęp 2 renty, emerytury i podobne wynagrodzenia z tytułu poprzedniego zatrudnienia, wypłacane osobie zamieszkałej w jednym Umawiającym się Państwie, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie.

Stosownie natomiast do uregulowań art. 19 ust. 2 pkt a) cyt. umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, renty i emerytury przekazywane przez Umawiające się Państwo albo przez jedną z jego jednostek samorządu lokalnego, albo przez jedną z ich osób prawnych prawa publicznego, bądź wprost, bądź w ciężar tworzonego przez nie funduszu osobie fizycznej z tytułu usług o charakterze publicznym świadczonych temu Państwu, albo tej jednostce samorządu, albo tej osobie prawnej podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie. Jednakże te renty i emerytury podlegają opodatkowaniu tylko w drugim Umawiającym się Państwie, jeżeli ich odbiorca ma w tym Państwie miejsce zamieszkania i posiada jego obywatelstwo – art. 19 ust. 2 pkt b) ww. umowy.

W świetle powyższego, renta i emerytura z tytułu poprzedniego zatrudnienia wypłacana osobie mającej miejsce zamieszkania we Francji, podlega opodatkowaniu tylko we Francji.

Przyjmując za Wnioskodawczynią, że w latach 2013-2014 miała miejsce zamieszkania dla celów podatkowych we Francji, emerytury i renty przez Nią otrzymane w ww. latach nie podlegają opodatkowaniu w Polsce. W związku z powyższym, od emerytury i renty z Francji uzyskanej w ww. latach Wnioskodawczyni nie ma obowiązku zapłaty podatku i składania deklaracji podatkowej w Polsce.

Stanowisko Wnioskodawczyni w powyższym zakresie jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodne ze stanem rzeczywistym. W ramach postępowania o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego organ nie przeprowadza postępowania dowodowego, lecz opiera się jedynie na stanie faktycznym przedstawionym we wniosku. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
   
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe postępowanie jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.