Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL4.4012.545.2018.2.JKU
z 12 grudnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 25 września 2018 r. (data wpływu 1 października 2018 r.), uzupełnionym pismem z dnia 26 listopada 2018 r. (data wpływu 29 listopada 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z opodatkowania planowanej sprzedaży nieruchomości niezabudowanych – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 października 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z opodatkowania planowanej sprzedaży nieruchomości niezabudowanych. Wniosek został uzupełniony w dniu 29 listopada 2018 r. o określenie nazwy Wnioskodawcy oraz o doprecyzowanie opisanego we wniosku stanu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Sp. z o.o. (dalej: Wnioskodawca, Spółka) jest osobą prawną z siedzibą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Wnioskodawca jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT. Przedmiotem działalności Spółki jest w szczególności działalność deweloperska, tj. przygotowywanie terenu pod budowę i wznoszenie kompletnych budynków, budowli lub ich części.

Spółka planuje dokonać sprzedaży udziału wynoszącego 2/5 we współwłasności nieruchomości niezabudowanych stanowiących działki nr 1/6, 1/7, 1/8, 1/9, 1/10, 1/11 oraz 1/13, które zostały nabyte przez Wnioskodawcę w roku 2007.

Wymienione powyżej nieruchomości stanowią grunty niezabudowane, dla których uchwalony został miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, zgodnie z którym podstawowym przeznaczeniem nieruchomości jest zabudowa zagrodowa (RM). Spółka na przestrzeni ostatnich 10 lat kilkakrotnie występowała z wnioskami o zmianę miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego – za każdym razem Wnioskodawca otrzymywał odmowę ze strony Ministerstwa Rolnictwa i Rozwoju Wsi. W związku z powyższym, Spółka postanowiła przeznaczyć przedmiotowe nieruchomości na sprzedaż.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii opodatkowania podatkiem od towarów i usług czynności sprzedaży wyżej wskazanych nieruchomości niezabudowanych.

Wniosek został uzupełniony w dniu 29 listopada 2018 r. o doprecyzowanie opisanego we wniosku stanu sprawy o następujące informacje:

1. Nabycie przez Wnioskodawcę opisanych nieruchomości niezabudowanych stanowiących działki nr 1/6, 1/7, 1/8, 1/9, 1/10, 1/11 oraz 1/13 nastąpiło w ramach czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Powyższe nieruchomości Wnioskodawca nabył od osób fizycznych na podstawie umów zawartych w formie aktów notarialnych. Powyższe czynności nie były udokumentowane fakturami VAT.
2. Z tytułu nabycia ww. nieruchomości Zainteresowanemu nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.
3. Nieruchomości wskazane powyżej nie były wykorzystywane wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku od towarów i usług. Nieruchomości przez ostatnie pięć lat były wynajmowane przez Gospodarstwo Rolne z zastosowaniem stawki podstawowej VAT, a zatem nieruchomości służyły celom wykonywanej działalności opodatkowanej VAT Wnioskodawcy.
4. Dla ww. działek nie została wydana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.
5. Spółka nabyła nieruchomości z zamiarem przeznaczenia pod budowę budynków mieszkalnych, w celu ich sprzedaży. Inwestycja budowlana wstrzymana była brakiem zgody na zmianę miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Jak wskazano we wniosku, Spółka kilkakrotnie występowała z wnioskami o zmianę miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego – za każdym razem Wnioskodawca otrzymywał odmowę ze strony Ministerstwa Rolnictwa i Rozwoju Wsi. Przez ten czas, tj. od momentu zakupu nieruchomości nie były przedmiotem jakichkolwiek transakcji cywilno-prawnych wywołujących skutki w podatku VAT, z wyjątkiem najmu, o którym mowa w odpowiedzi na pytanie nr 3.
6. Nieruchomości były udostępnione osobie trzeciej na podstawie umowy najmu z dnia 1 września 2013 r. zawartej z Gospodarstwem Rolnym na cele prowadzenia działalności rolniczej. Umowa zawarta jest do dnia 1 września 2023 r.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy planowana sprzedaż nieruchomości niezabudowanych, wskazanych w opisie zdarzenia przyszłego, będzie podlegała opodatkowaniu VAT, ale korzystać będzie ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, planowana sprzedaż nieruchomości niezabudowanych, wskazanych w opisie zdarzenia przyszłego, będzie podlegała opodatkowaniu VAT, ale korzystać będzie ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów usług (t.j. Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, ze zm.; dalej: ustawa o VAT), opodatkowaniu podatkiem od towarów podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (art. 7 ust. 1 ustawy o VAT).

Przez towary należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy o VAT).

W odniesieniu do przywołanych powyżej przepisów stwierdzić należy, że sprzedaż nieruchomości niewątpliwie stanowi dostawę towarów, podlegającą opodatkowaniu VAT. Co do zasady, dostawa towarów podlega opodatkowaniu podstawową stawką 23% VAT, jednak ustawodawca przewidział również możliwość stosowania obniżonych stawek bądź zwolnienia z opodatkowania VAT.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Przez tereny budowalne należy rozumieć grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (art. 2 pkt 33 ustawy o VAT).

Zatem, aby w przypadku dostawy nieruchomości, zastosowanie miało zwolnienie z opodatkowania VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT spełnione muszą być dwa warunki:

• nieruchomość musi być niezabudowana;
• nieruchomość nie może stanowić terenu budowlanego w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy o VAT.
  
  

Jak Wnioskodawca wskazał w opisie zdarzenia przyszłego, nieruchomości, których sprzedaż planuje, są terenami niezabudowanymi, natomiast podstawowym przeznaczeniem wynikającym z uchwalonego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego jest zabudowa zagrodowa. Zdaniem Spółki, przeznaczenie nieruchomości, wynikające z miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego nie przesądza o tym, że nieruchomości stanowią tereny budowlane.

Z uchwalonych miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego zawsze wynika, które grunty mają charakter budowlany, bowiem wskazywane są w planach jako grunty przeznaczone pod budownictwo mieszkaniowe, a więc oznaczane symbolem M. Grunty przeznaczane pod budownictwo usługowe oznaczane są symbolem U. Natomiast grunty przeznaczane na cele rolnicze oznaczane są jako R, przy czym w ramach tej grupy wskazuje się również grunty oznaczone RM z przeznaczeniem pod zabudowę zagrodową. Zarówno grunty oznaczone R, jak i RM znajdują się we wspólnej grupie oznaczonej jako tereny użytkowane rolniczo. W związku z tym, Wnioskodawca uważa, że oba te rodzaje gruntów mimo, że na części z nich mających oznaczenie RM dopuszcza się zabudowę zagrodową, mają charakter gruntów innych niż budowlane.

Zatem, w ocenie Wnioskodawcy, sprzedaż działek położonych w strefie oznaczonej w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego jako działki rolnicze RM, a więc tylko z możliwością wzniesienia na niej zabudowy zagrodowej, nie jest terenem budowlanym w rozumieniu powołanych wyżej przepisów ustawy o podatku VAT.

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy, planowana sprzedaż nieruchomości niezabudowanych stanowiących działki nr 1/6, 1/7, 1/8, 1/9, 1/10, 1/11 oraz 1/13 będzie podlegała opodatkowaniu VAT, ale korzystać będzie ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), dalej zwanej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

1. przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;
2. wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;
3. wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;
4. wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;
5. ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;
6. oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;
7. zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.
   
   

Na mocy art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy – przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W świetle przedstawionych powyżej przepisów, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Na podstawie art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych wydanych na jej podstawie, przewidują dla niektórych towarów i usług stawki obniżone lub zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ww. ustawy.

I tak, stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Przez tereny budowlane – w świetle art. 2 pkt 33 ustawy – rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Opodatkowane są zatem dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe niezabudowane, będące terenami budowlanymi w rozumieniu ww. art. 2 pkt 33 ustawy, pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, innych niż tereny budowlane – są zwolnione od podatku.

Z wniosku wynika, że Spółka jest osobą prawną z siedzibą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Wnioskodawca jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT. Przedmiotem działalności Spółki jest w szczególności działalność deweloperska, tj. przygotowywanie terenu pod budowę i wznoszenie kompletnych budynków, budowli lub ich części.

Spółka planuje dokonać sprzedaży udziału wynoszącego 2/5 we współwłasności nieruchomości niezabudowanych stanowiących działki nr 1/6, 1/7, 1/8, 1/9, 1/10, 1/11 oraz 1/13, które zostały nabyte przez Wnioskodawcę w roku 2007.

Wymienione powyżej nieruchomości stanowią grunty niezabudowane, dla których uchwalony został miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, zgodnie z którym podstawowym przeznaczeniem nieruchomości jest zabudowa zagrodowa (RM). Spółka na przestrzeni ostatnich 10 lat kilkakrotnie występowała z wnioskami o zmianę miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego – za każdym razem Wnioskodawca otrzymywał odmowę ze strony Ministerstwa Rolnictwa i Rozwoju Wsi. W związku z powyższym, Spółka postanowiła przeznaczyć przedmiotowe nieruchomości na sprzedaż.

Nabycie przez Wnioskodawcę opisanych nieruchomości niezabudowanych stanowiących działki nr 1/6, 1/7, 1/8, 1/9, 1/10, 1/11 oraz 1/13 nastąpiło w ramach czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Powyższe nieruchomości Wnioskodawca nabył od osób fizycznych na podstawie umów zawartych w formie aktów notarialnych. Powyższe czynności nie były udokumentowane fakturami VAT.

Z tytułu nabycia ww. nieruchomości Zainteresowanemu nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Nieruchomości wskazane powyżej nie były wykorzystywane wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku od towarów i usług. Nieruchomości przez ostatnie pięć lat były wynajmowane przez Gospodarstwo Rolne z zastosowaniem stawki podstawowej VAT, a zatem nieruchomości służyły celom wykonywanej działalności opodatkowanej VAT Wnioskodawcy.

Dla ww. działek nie została wydana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

Spółka nabyła nieruchomości z zamiarem przeznaczenia pod budowę budynków mieszkalnych, w celu ich sprzedaży. Inwestycja budowlana wstrzymana była brakiem zgody na zmianę miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Od momentu zakupu nieruchomości nie były przedmiotem jakichkolwiek transakcji cywilno-prawnych wywołujących skutki w podatku VAT, z wyjątkiem najmu.

Nieruchomości były udostępnione osobie trzeciej na podstawie umowy najmu z dnia 1 września 2013 r. zawartej z Gospodarstwem Rolnym na cele prowadzenia działalności rolniczej. Umowa zawarta jest do dnia 1 września 2023 r.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii opodatkowania podatkiem od towarów i usług czynności sprzedaży wyżej wskazanych nieruchomości niezabudowanych.

Odnosząc się zatem do działek nr 1/6, 1/7, 1/8, 1/9, 1/10, 1/11 oraz 1/13, które stanowią grunt niezabudowany, należy wskazać, że na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy – zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Powyższe uregulowanie oznacza, że w przypadku gruntów niezabudowanych opodatkowane są wyłącznie te grunty, których przedmiotem są tereny budowlane. Pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących gruntami leśnymi, rolnymi itp., niebędących terenami budowlanymi – są zwolnione od podatku VAT.

Należy zauważyć, że w myśl art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2018 r., poz. 1945), kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalenie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

Jak stanowi art. 4 ust. 1 ww. ustawy – ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego – na podstawie ust. 2 powołanego przepisu – określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

1. lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego;
2. sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.
   
   

O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego – jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku decyzja o warunkach zabudowy – jako akt indywidualny prawa administracyjnego.

W tym miejscu warto wyjaśnić, że stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen – „teren budowlany” oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę.

Zatem, także w świetle orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości, za teren budowlany uznać można jedynie taki, który regulacjami prawa krajowego został przeznaczony pod zabudowę.

Wprowadzony do ustawy o podatku od towarów i usług art. 2 pkt 33, odpowiada więc także treści orzeczenia, gdyż cechę przeznaczenia pod zabudowę ustalić należy na podstawie określonych wprost w ustawie dokumentów prawa miejscowego.

W związku z powyższym, ustawa o podatku od towarów i usług nakazuje oceniać przeznaczenie określonego gruntu wyłącznie w oparciu o istniejący plan zagospodarowania przestrzennego oraz wydane decyzje o warunkach zabudowy nieruchomości.

Podkreślić należy, że analiza powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy wskazuje jednoznacznie, że zwolnienie od podatku obejmuje zbycie nieruchomości niezabudowanych (gruntów) innych niż tereny budowlane.

W tym miejscu należy wskazać, że jeżeli nie zostaną spełnione przesłanki zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, należy przeanalizować możliwość skorzystania ze zwolnienia od podatku w oparciu o przepis wskazany wyżej art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że działki nr 1/6, 1/7, 1/8, 1/9, 1/10, 1/11 oraz 1/13 są niezabudowane. Zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego ww. działki położone są na terenie oznaczonym symbolem RM przeznaczonym pod zabudowę zagrodową. Tym samym, ww. działki stanowią teren budowlany zdefiniowany w art. 2 pkt 33 ustawy. W rezultacie, planowana sprzedaż wskazanych wyżej nieruchomości nie będzie korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Dla zastosowania zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dla dostawy towarów, spełnione muszą być łącznie dwa warunki wskazane w tym przepisie, tj.:

1. towary od momentu ich nabycia do momentu ich zbycia muszą służyć wyłącznie działalności zwolnionej, w żadnym momencie ich posiadania nie można zmienić ich przeznaczenia oraz sposobu wykorzystywania,
2. przy nabyciu (imporcie, wytworzeniu) tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.
   
   

Niespełnienie jednego z powyższych warunków daje podstawę do wyłączenia dostawy towarów ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

W omawianej sytuacji, zwolnienie z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie ww. przepisu art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy nie będzie miało miejsca, bowiem jak wynika z opisu sprawy ww. nieruchomości nie były wykorzystywane wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku od towarów i usług. Przez ostatnie pięć lat były wynajmowane przez Gospodarstwo Rolne z zastosowaniem stawki podstawowej VAT, a zatem nieruchomości służyły – jak wskazał Wnioskodawca – celom wykonywanej działalności opodatkowanej VAT Wnioskodawcy. Tym samym, nie został spełniony jeden z warunków określonych w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Mając na uwadze powyższe przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że dostawa nieruchomości – działki o nr 1/6, 1/7, 1/8, 1/9, 1/10, 1/11 oraz 1/13 nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku określonego w art. 43 ust. 1 pkt 9 i pkt 2 ustawy. W konsekwencji, konieczne będzie opodatkowanie tej czynności stawką podatku VAT w wysokości 23% na mocy art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a ust. 1 ustawy.

Podsumowując, planowana sprzedaż nieruchomości niezabudowanych, wskazanych w opisie zdarzenia przyszłego, będzie podlegała opodatkowaniu VAT i nie będzie korzystać ze zwolnienia z opodatkowania.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (oraz z opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.