Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-3.4012.663.2018.1.JG
z 12 grudnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 6 listopada 2018 r. (data wpływu 13 listopada 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania szczególnej procedury VAT marża dla nabywanych towarów i usług – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 listopada 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania szczególnej procedury VAT marża dla nabywanych towarów i usług.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W związku z planowanym rozszerzeniem działalności gospodarczej prowadzonej przez Wnioskodawcę o organizację obozów sportowych, Wnioskodawca chciałby zweryfikować swoje stanowisko wobec opodatkowania wykonywanej usługi VAT marżą.

Usługę Wnioskodawca wykonywać będzie na podstawie umowy zawartej pomiędzy:

Wnioskodawcą jako osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą - mającą siedzibę i miejsce zamieszkania na terytorium kraju, działającego na rzecz nabywcy usługi we własnym imieniu i na własny rachunek nabywając towary i usługi od innych podatników, a klubami sportowymi, stowarzyszeniami, szkołami, ośrodkami sportu i rekreacji.

W zakres usługi wchodzić będzie zapewnienie transportu, zakwaterowania, wyżywienia, zorganizowania zajęć sportowych, wypoczynkowych, rekreacyjnych, szkoleń, podnoszenia kwalifikacji i umiejętności sportowych z różnych dziedzin sportu (piłki nożnej, siatkowej, ręcznej, koszykowej, judo) dla dzieci, młodzieży i dorosłych. Wyjazdy organizowane będą w formie obozów i zielonej szkoły. Miejscem świadczenia usługi będzie tylko i wyłącznie terytorium RP.

Wszystko to będzie stanowiło integralną część świadczonej przez Wnioskodawcę usługi zorganizowania zgrupowania dla klubów, szkół, OSiR.

We wpisie do ewidencji działalności gospodarczej CEIDG Wnioskodawca dokona zmiany polegającej na dopisaniu do dotychczasowych rodzajów wykonywanych działalności następujących rodzajów usług według PKD:

79.11.A Działalność agentów turystycznych. Podklasa ta obejmuje:

• działalność polegającą na stałym pośredniczeniu w zawieraniu umów oświadczenie usług turystycznych na rzecz organizatorów turystyki.

79.11.B Działalność pośredników turystycznych. Podklasa ta obejmuje:

• działalność polegającą na wykonywaniu na zlecenie klienta, czynności faktycznych i prawnych, związanych z zawieraniem umów o świadczenie usług turystycznych.

79.12.Z Działalność organizatorów turystyki.

• organizowanie imprez turystycznych, włączając wycieczki turystyczne, z kompleksowym programem imprez, uwzględniające transport, zakwaterowanie, wyżywienie, zwiedzanie muzeów, miejsc historycznych, oglądanie widowisk teatralnych, muzycznych i sportowych.

79.90.C Pozostała działalność usługowa w zakresie rezerwacji, gdzie indziej niesklasyfikowana. Podklasa ta obejmuje:

• pozostałą działalność usługową w zakresie rezerwacji, np. rezerwacja: środków transportu, hoteli, restauracji, wynajmu samochodu, widowisk rozrywkowych i sportowych,
  
• sprzedaż biletów na przedstawienia teatralne, sportowe i pozostałe wydarzenia rozrywkowe i widowiskowe.

Odpowiednie dokumenty wraz z ubezpieczeniem gwarancyjnym złożone będą do Urzędu. Zanim jednak Wnioskodawca dokona wpisu do rejestru organizatorów turystyki i przedsiębiorców ułatwiających nabywanie powiązanych usług turystycznych chciałby mieć pewność, że stanowisko wobec opodatkowania wykonywanej przez Wnioskodawcę usługi VAT marżą jest prawidłowe.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy usługi opisane w zdarzeniu przyszłym mogą być opodatkowane w systemie VAT marża?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Wykonując usługę opisaną w zdarzeniu przyszłym Wnioskodawca ma prawo do opodatkowania jej VAT marżą spełniając przesłankę zawartą w punkcie 3 artykułu 119 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z art. 7 ust. 1 ustawy wynika, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do treści art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Z konstrukcji podatku od towarów i usług wynika, że podatnik, który wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, zobowiązany jest opodatkować daną czynność w momencie powstania obowiązku podatkowego.

Należy zwrócić uwagę, że w stosunku do usług turystyki, ustawodawca przewidział szczególne procedury dotyczące m.in. określania podstawy opodatkowania tych usług.

I tak, stosownie do art. 119 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania przy wykonywaniu usług turystyki jest kwota marży pomniejszona o kwotę należnego podatku, z zastrzeżeniem ust. 5.

Zgodnie z art. 119 ust. 2 ustawy, przez marżę, o której mowa w ust. 1, rozumie się różnicę między kwotą, którą ma zapłacić nabywca usługi, a faktycznymi kosztami poniesionymi przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty; przez usługi dla bezpośredniej korzyści turysty rozumie się usługi stanowiące składnik świadczonej usługi turystyki, a w szczególności transport, zakwaterowanie, wyżywienie, ubezpieczenie.

Powyższe regulacje odnoszą się do usług, które w całości składają się na usługę turystyczną. Użycie w cytowanym przepisie słowa „w szczególności” oznacza, iż jest to katalog otwarty. Konsekwentnie, inne usługi stanowiące składnik usługi turystyki również powinny być uwzględnione. Podkreślić również należy, iż czynnikiem wyróżniającym konkretną czynność jako usługę, jest przede wszystkim to, że świadczenie tej czynności zmierza do zaspokojenia określonej potrzeby zamawiającego.

Ponieważ ustawa o podatku od towarów i usług nie określa jednoznacznie jakiego rodzaju usługi są usługami nabywanymi dla bezpośredniej korzyści, to na podstawie przepisu art. 119 ust. 2 ustawy przyjąć należy, iż nabycie tych usług i towarów, które zaspokajają potrzeby i oczekiwania turysty w trakcie korzystania z usługi turystycznej, będzie w przypadku wykonywania usług turystyki stanowić element kalkulacyjny do określenia marży.

Jak stanowi art. 119 ust. 3 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się bez względu na to, kto nabywa usługę turystyki, w przypadku gdy podatnik:

1. (uchylony);
2. działa na rzecz nabywcy usługi we własnym imieniu i na własny rachunek;
3. przy świadczeniu usługi nabywa towary i usługi od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty;
4. (uchylony).
   
   

Łączne spełnienie powyższych przesłanek przesądza o obligatoryjności zastosowania szczególnej procedury opodatkowania marżą usług turystyki.

Z powyższych uregulowań wynika, że przepis art. 119 ustawy nie dotyczy wszelkiego rodzaju usług. Wyraźnie z niego wynika, że dotyczy jedynie usług turystyki.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie zawiera definicji legalnej pojęcia „usługi turystyki”. Nie zawiera także odesłań do definicji zawartych w innych aktach normatywnych.

Odnajdujemy ją natomiast w treści art. 307 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L z 11 grudnia 2006 r., Nr 347, str. 1 z poźn. zm.) – poprzednio art. 26 ust. 2 zdanie pierwsze Szóstej Dyrektywy. Stosownie do powołanego art. 307 Dyrektywy 2006/112/WE Rady, transakcje dokonywane na warunkach przewidzianych w art. 306 przez biura podróży w zakresie realizacji podróży uznawane są za pojedynczą usługę świadczoną przez biuro podróży na rzecz turysty.

Należałoby więc przyjąć, że przez usługę turystyki rozumie się usługę świadczoną na rzecz turysty, która obejmuje swym zakresem cząstkowe usługi, bez których dana impreza turystyczna nie mogłaby się odbyć. Zatem za usługi turystyki należy uznać zorganizowane lub indywidualne wyjazdy wypoczynkowe połączone z rekreacją i rozrywką (tzn. kompleksowym programem imprez). Zgodne jest to także z potocznym rozumieniem słowa turystyka – w słowniku języka polskiego „turystyka” to dłuższe lub krótsze wyjazdy wypoczynkowe, połączone zwykle ze zwiedzaniem, uprawianiem sportu, wycieczkami itp. (Słownik języka polskiego, Wydawnictwo PNN Biblioteka Gazety Wyborczej).

Z kolei „Słownik Języka Polskiego” (Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2005, str. 1052), pojęcie to definiuje jako: „zorganizowane wyjazdy poza miejsce stałego zamieszkania na dłuższy lub krótszy pobyt, wędrówki po obcym terenie w celach krajoznawczych lub zdrowotnych”. Natomiast Światowa Organizacja Turystyki (WTO) zaleca dla celów statystycznych następującą definicję turystyki: „Turystyka obejmuje ogół czynności osób, które podróżują i przebywają w celach wypoczynkowych, zawodowych lub innych nie dłużej niż rok bez przerwy poza swoim codziennym otoczeniem, z wyłączeniem wyjazdów, w których głównym celem jest działalność zarobkowa”.

Definicje usług turystycznych odnajdujemy także w szeregu publikacji dotyczących turystyki. I tak, usługi turystyczne są to, podobnie jak inne usługi, wszelkie wymienne, zbywalne czynności, będące wynikiem pracy, związane bezpośrednio lub pośrednio z zaspokajaniem potrzeb przed i w czasie podróży oraz pobytu turystycznego, ale nie służące bezpośrednio do wytwarzania przedmiotów (por. A. S. Kornak, „Ekonomika turystyki” PWN, Warszawa 1979, s. 159).

W związku z tym należy stwierdzić, że usługa turystyki, o której mowa w art. 119 ustawy, to świadczenie złożone, na które składa się szereg usług (obcych i własnych) takich jak np. hotel, wyżywienie, transport, mających na celu zorganizowanie pobytu klientowi poza miejscem jego zamieszkania. Usługi te są tak ściśle powiązane, że obiektywnie tworzą one w aspekcie gospodarczym jedną całość (jedną usługę, jeden produkt). Zatem za usługi turystyki należy uznać zorganizowane lub indywidualne wyjazdy wypoczynkowe połączone z rekreacją i rozrywką. Wobec tego aby daną usługę uznać za usługę turystyki, powinna ona być usługą składającą się z więcej niż jednego świadczenia, świadczący usługę musi działać na rzecz nabywcy we własnym imieniu i na własny rachunek, oraz przy świadczeniu usługi musi nabywać towary i usługi od innych podmiotów dla bezpośredniej korzyści turysty. A contrario, w sytuacji gdy świadczący usługę nie działa we własnym imieniu i na własny rachunek, nie nabywa usług dla bezpośredniej korzyści turysty od innych podmiotów, a także usługa ta jest usługą pojedynczą (nie jest złożona z co najmniej dwóch świadczeń), usługa taka nie może być uznana za usługę turystyki, o której mowa w cytowanym wcześniej art. 119 ust. 1 ustawy.

Zauważyć należy, że podstawowym kryterium zasadności zastosowania specjalnych zasad opodatkowania marży, jest uznanie całego pakietu świadczeń za jedną usługę turystyki. Usługa turystyki jest kompleksową usługą, realizowaną przez podatnika, obejmującą swym zakresem różne usługi składowe świadczone dla bezpośredniej korzyści turysty, bez których dana impreza turystyczna nie mogłaby się odbyć, przy czym muszą one być nabywane od innych podatników.

Z powołanych przepisów prawa podatkowego wynika, że nabywane usługi jako stanowiące składnik świadczonej usługi turystyki, można zaliczyć do usług nabywanych dla bezpośredniej korzyści turysty wyłącznie wtedy, gdy jak to wynika z art. 119 ust. 3 pkt 3 ustawy, są nabywane od innych podatników i będą spełniały warunki pozwalające na zaliczenie ich do samodzielnej działalności gospodarczej.

Definicję podatnika zawiera art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług.

Z treści art. 15 ust. 1 powołanej ustawy wynika, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca zamierza rozszerzyć prowadzoną działalność gospodarczą o organizację obozów sportowych oraz opodatkować wykonywaną usługę VAT marżą.

Usługę Wnioskodawca wykonywać będzie na podstawie umowy zawartej pomiędzy:

Wnioskodawcą jako osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą - mającą siedzibę i miejsce zamieszkania na terytorium kraju, działającego na rzecz nabywcy usługi we własnym imieniu i na własny rachunek nabywając towary i usługi od innych podatników a klubami sportowymi, stowarzyszeniami, szkołami, ośrodkami sportu i rekreacji.

W zakres usługi wchodzić będzie zapewnienie transportu, zakwaterowania, wyżywienia, zorganizowania zajęć sportowych, wypoczynkowych, rekreacyjnych, szkoleń, podnoszenia kwalifikacji i umiejętności sportowych z różnych dziedzin sportu (piłki nożnej, siatkowej, ręcznej, koszykowej, judo) dla dzieci, młodzieży i dorosłych. Wyjazdy organizowane będą w formie obozów i zielonej szkoły. Miejscem świadczenia usługi będzie tylko i wyłącznie terytorium Polski.

Wszystko to będzie stanowiło integralną część świadczonej przez Wnioskodawcę usługi zorganizowania zgrupowania dla klubów, szkół, OSiR.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą możliwości zastosowania procedury VAT marża do świadczonych usług opisanych w zdarzeniu przyszłym.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy oraz okoliczności przedstawione przez Wnioskodawcę należy przyjąć, że nabywane przez Wnioskodawcę usługi (towary) stanowią wydatki poniesione dla bezpośredniej korzyści turysty. Wnioskodawca wskazał, że jako osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą działał będzie na rzecz nabywcy usługi we własnym imieniu i na własny rachunek nabywając towary i usługi od innych podatników. Ponadto jak z wniosku wynika, Wnioskodawca zamierza świadczyć usługi dla klubów sportowych, stowarzyszeń, szkół, ośrodków sportu i rekreacji w zakresie usług tj.: transport, zakwaterowanie, wyżywienie, zorganizowanie zajęć sportowych, wypoczynkowych, rekreacyjnych, szkoleń, podnoszenia kwalifikacji i umiejętności sportowych z różnych dziedzin sportu (piłki nożnej, siatkowej, ręcznej, koszykowej, judo) dla dzieci, młodzieży i dorosłych. Wyjazdy organizowane będą w formie obozów i zielonej szkoły. Miejscem świadczenia usługi będzie tylko i wyłącznie terytorium RP.

Należy wskazać, że zostały spełnione przesłanki wynikające z art. 119 ust. 3 ustawy niezbędne do zastosowania procedury VAT-marża. Wnioskodawca będzie działał we własnym imieniu i na własny rachunek. Z treści wniosku jednoznacznie wynika, że umowa będzie zawierana pomiędzy uczestnikami (szkoły, stowarzyszenia, OSiR itd.), a Wnioskodawcą, a więc nie będzie on działał na rzecz innego podmiotu.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca będzie zatem świadczył usługę turystyki, o której mowa w art. 119 ustawy, składającą się z pakietu usług, na potrzeby której zostaną m.in. nabyte usługi związane z transportem, zakwaterowaniem, wyżywieniem, oraz usługi rekreacyjne, szkoleniowe dla dzieci, młodzieży i dorosłych.

Reasumując, stwierdzić należy, że nabywane przez Wnioskodawcę od innych podatników towary i usługi tj.: zapewnienie transportu, zakwaterowania, wyżywienia, zorganizowania zajęć sportowych, wypoczynkowych, rekreacyjnych, szkoleń, podnoszenia kwalifikacji i umiejętności sportowych z różnych dziedzin sportu (piłki nożnej, siatkowej, ręcznej, koszykowej, judo) podlegają zaliczeniu ich do usług nabywanych dla bezpośredniej korzyści turysty, jako stanowiące składnik świadczonej przez Wnioskodawcę usługi turystycznej. W związku z tym należy je uwzględnić przy ustalaniu podstawy opodatkowania według szczególnej procedury rozliczania VAT-marża, zgodnie z art. 119 ustawy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany z przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.