Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
IPPP1/443-1021/14-7/IT
z 11 grudnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) oraz zgodnie z art. 223 Ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej po ponownym rozpatrzeniu sprawy w związku z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 23 marca 2016 r. sygn. akt III SA/Wa 934/15 (data wpływu prawomocnego orzeczenia 22 października 2018 r.) stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 4 września 2014 r. (data wpływu 8 września 2014 r.), uzupełnionym pismem z dnia 20 października 2014 r. (data wpływu 23 października 2014 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 8 października 2014 r. (skutecznie doręczone w dniu 13 października 2014 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia 100% podatku naliczonego z faktur dokumentujących poniesienie wydatków związanych z pojazdami samochodowymi udostępnianymi jako samochody zastępcze, demonstracyjne lub prasowe oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia wewnątrzwspólnotowego po zmianie przeznaczenia pojazdu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 września 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia 100% podatku naliczonego z faktur dokumentujących poniesienie wydatków związanych z pojazdami samochodowymi udostępnianymi jako samochody zastępcze, demonstracyjne lub prasowe oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia wewnątrzwspólnotowego po zmianie przeznaczenia pojazdu. Wniosek uzupełniony został pismem z dnia 20 października 2014 r., złożonym w dniu 20 października 2014 r. (data wpływu 23 października 2014 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z dnia 8 października 2014 r.

Dotychczasowy przebieg postępowania

W dniu 11 grudnia 2014 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów wydał dla Wnioskodawcy interpretację indywidualną nr IPPP1/443-1021/14-4/IGo, w której uznał za nieprawidłowe stanowisko Wnioskodawcy. Organ stwierdził, że Wnioskodawca nie stworzył procedur/zasad wykorzystania pojazdów w pełni wykluczających potencjalny ich użytek prywatny, co powoduje, że przedmiotowe pojazdy nie będą wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej, w rozumieniu art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy. W opisie sprawy Wnioskodawca wskazuje, że ww. samochody będzie wykorzystywać do czynności opodatkowanych. Tym samym Wnioskodawca nabędzie prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia i wydatków eksploatacyjnych związanych z używaniem ww. pojazdów. Prawo to jednakże jest ograniczone do wysokości 50 % kwoty podatku naliczonego wynikającego z otrzymanych faktur. Zatem, Wnioskodawcy, po podjęciu decyzji o zmianie przeznaczenia pojazdów, będzie przysługiwało prawo do odliczenia 50% podatku naliczonego z tytułu nabycia danego pojazdu i innych towarów oraz usług związanych z danym pojazdem, zgodnie z art. 86a ust. 1 ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym od 1 kwietnia 2014 r.

Ponadto, jeżeli udostępniane pojazdy będą samochodami osobowymi bądź innymi niż samochody osobowe pojazdami samochodowymi o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, w których liczba miejsc (siedzeń) łącznie z miejscem dla kierowcy wynosi: 1 – jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 425 kg, 2 – dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 493 kg, 3 lub więcej – jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 500 kg (tj. wypełniającymi dyspozycję art. 12 ust. 1 pkt 1 i pkt 2 lit. A-c), w okresie od dnia 1 kwietnia 2014 r. do 30 czerwca 2015 r., Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego w przypadku nabycia paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, przeznaczonych do napędu tych pojazdów - wykorzystywanych do celów „mieszanych” tj. do działalności gospodarczej i do celów prywatnych.

Natomiast od dnia 1 lipca 2015 r. Wnioskodawcy przysługiwać będzie odliczenie 50% kwoty podatku wynikającego z faktur otrzymanych, a dotyczących wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, tj. od wszelkich kosztów związanych z eksploatacją samochodów osobowych, w szczególności od kosztów paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu wykorzystywanego do napędu tych pojazdów, części samochodowych, napraw, materiałów eksploatacyjnych, myjni etc., co wynika z ww. art. 86a ust. 1 i 2 ustawy oraz art. 12 ust. 1 ustawy nowelizującej.

Ponadto Organ stwierdził, że w wyniku zmiany przeznaczenia samochodów zmieni się ich wykorzystywanie z wykorzystywania wyłącznie do działalności gospodarczej na wykorzystywanie do celów działalności gospodarczej i do celów innych niż działalność gospodarcza. Z uwagi na przedstawiony stan sprawy jak również obowiązujące ww. przepisy należy stwierdzić, że Wnioskodawca z tytułu ww. zmiany sposobu wykorzystania samochodów nabytych po dniu 1 kwietnia 2014 r. będzie zobowiązany do dokonania korekt, wynikających z art. 90b ust. 1 pkt 1 ustawy zarówno z tytułu nabycia w kraju jak i nabycia wewnątrzwspólnotowego pojazdu.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy całościowo uznano za nieprawidłowe.

Wnioskodawca na interpretację przepisów prawa podatkowego z 11 grudnia 2014 r. znak: IPPP1/443-1021/14-4/IGo wniósł pismem z 29 grudnia 2014 r. wezwanie do usunięcia naruszenia prawa.

W odpowiedzi na powyższe wezwanie do usunięcia naruszenia prawa Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów pismem z 22 stycznia 2015 r. znak: IPPP1/443-1021/14-6/IGo stwierdził brak podstaw do zmiany ww. indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego.

Wnioskodawca na interpretację przepisów prawa podatkowego z 11 grudnia 2014 r. znak: IPPP1/443-1021/14-4/IGo złożył skargę z 25 lutego 2015 r. (data wpływu 2 marca 2015 r.).

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z 23 marca 2016 r. sygn. akt III SA/Wa 934/15 uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną z 11 grudnia 2014 r. znak: IPPP1/443-1021/14-4/IGo.

Od ww. wyroku Organ wniósł skargę kasacyjną z dnia 13 czerwca 2016 r.

Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z 28 czerwca 2018 r. sygn. akt I FSK 1395/16 oddalił skargę kasacyjną.

W myśl art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Sp. z o.o. (dalej: Spółka) jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Przedmiotem działalności gospodarczej Spółki jest sprzedaż nowych samochodów osobowych, które Spółka nabywa od kontrahentów z krajów Unii Europejskiej oraz sprzedaż samochodów używanych. Spółka prowadzi sprzedaż samochodów osobowych we własnym salonie samochodowym, oraz za pośrednictwem niezależnych dealerów samochodowych prowadzących działalność gospodarczą w ramach sieci dealerskiej Spółki.

Co do zasady Spółka sprzedaje samochody przed dokonaniem ich rejestracji w trybie opisanym w ustawie z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (tekst jedn. Dz. U. z 2012 r. poz. 1137 ze zm.). Spółka przez pewien okres czasu magazynuje samochody w magazynach należących do podmiotu trzeciego świadczącego na rzecz Spółki usługi związane z transportem i przechowaniem tych samochodów. W niektórych wypadkach samochody mogą być przechowywane na parkingu Spółki w strefie przeznaczonej do magazynowania samochodów stanowiących towary handlowe. Samochody przeznaczone do odsprzedaży nie są udostępniane pracownikom i współpracownikom Spółki. Pracownicy Spółki nie mają dostępu do kluczyków i dowodów rejestracyjnych tych samochodów.

Spółka nabywa pojazdy wyłącznie w celu dokonania ich dalszej odsprzedaży. Niewielka część samochodów, które stanowiły towary handlowe pierwotnie przeznaczone do dalszej odsprzedaży, jest wykorzystywana przez Spółkę do innych celów. Spółka wykorzystuje niektóre zakupione samochody np. jako samochody demonstracyjne i samochody prasowe (udostępniane w celach testowych klientom zainteresowanym nabyciem tych samochodów oraz dziennikarzom), oraz samochody zastępcze (wypożyczane klientom serwisu odpłatnie lub w ramach świadczonej usług serwisowej). Decyzję o zmianie przeznaczenia Spółka podejmuje w odniesieniu do samochodów, które zostały już przez Spółkę zakupione i są przechowywane w jej magazynie jako towary handlowe przeznaczone pierwotnie do dalszej odsprzedaży.

Pojazdy, które zostały zakwalifikowane, jako pojazdy wyłączone z puli samochodów przeznaczonych do dalszej odsprzedaży, są rejestrowane przez Spółkę. Przedmiotowe samochody są wciąż wykorzystywane przez Spółkę wyłącznie do działalności gospodarczej.

Spółka prowadzi ewidencję przebiegu przedmiotowych pojazdów i po dokonaniu rejestracji pojazdu przedkłada formularz VAT-26 do właściwego urzędu skarbowego. Spółka wprowadziła zakaz wykorzystywania samochodów w celach prywatnych, a kluczyki i dokumenty tych pojazdów są wydawane wyłącznie imiennie wskazanym pracownikom lub współpracownikom Spółki w celu wykonywania jazd służbowych, w tym przede wszystkim przejazdów testowych z potencjalnymi klientami Spółki zainteresowanymi nabyciem samochodów, prowadzenia szkoleń technicznych, lub udostępnienia osobom współpracującym ze Spółką w celu prowadzenia działań marketingowych. Osoby wykorzystujące samochody obowiązuje zakaz używania samochodów do celów prywatnych. Poza godzinami pracy samochody muszą znajdować się na terenie parkingu należącego do Spółki. Spółka wyznaczyła ponadto osoby odpowiedzialne za prowadzenie ewidencji i nadzoru nad wykorzystaniem pojazdów w poszczególnych komórkach organizacyjnych Spółki.

W odniesieniu do niektórych samochodów wykorzystywanych przez Spółkę jako samochody demonstracyjne w wypadkach, w których Spółka nie może zagwarantować ich wykorzystania wyłącznie do celów działalności gospodarczej, Spółka dokonuje odliczenia 50% podatku VAT od wydatków związanych z tymi pojazdami.

Wszystkie opisane powyżej pojazdy są po pewnym czasie przeznaczane przez Spółkę do dalszej odsprzedaży jako samochody używane.

W piśmie uzupełniającym Wnioskodawca podaje, że w wypadku wypożyczenia samochodów zastępczych klientom serwisu - opłata pobierana przez Spółkę (cena wypożyczenia samochodu zastępczego) stanowi realne wynagrodzenie (rzeczywistą wartość) za świadczenie tego typu usług na rynku napraw serwisowych realizowanych w autoryzowanych stacjach obsługi.

Spółka zaznacza jednak, że w niektórych wypadkach wypożyczenie samochodu nie jest powiązane bezpośrednio z uiszczeniem na rzecz Spółki wynagrodzenia z tego tytułu. Nieodpłatne udostępnienie samochodów zastępczych następuje w szczególności w wypadkach, w których postanowienia wiążących Spółkę umów lub warunków gwarancji przewidują udostępnienie samochodu klientowi serwisu Spółki bez dodatkowej odpłatności. Koszt wypożyczenia samochodu zastępczego jest wtedy z reguły zawarty w cenie innych świadczeń. Udostępnienie samochodu zastępczego klientowi serwisu może też nastąpić w innych wypadkach, w których jest to uzasadnione z punktu widzenia biznesowego np. w celu uniknięcia roszczeń odszkodowawczych klienta. Zasady udostępniania samochodów zastępczych nie odbiegają w tym zakresie od warunków rynkowych, stosowanych przez podmioty prowadzące autoryzowane stacje obsługi innych marek.

Spółka wprowadziła instrukcję dotyczącą wykorzystania pojazdów samochodowych obowiązującą wszystkich pracowników i współpracowników Spółki. W instrukcji jednoznacznie określono kategorie samochodów przeznaczonych wyłącznie do celów działalności gospodarczej Spółki, które nie mogą być przez pracowników i współpracowników Spółki używane do celów prywatnych.

Nadzór nad przestrzeganiem zapisów instrukcji jest realizowany przez Spółkę na kilka sposobów.

Bezpośredni nadzór nad wykorzystaniem konkretnych pojazdów prowadzą kierownicy jednostek organizacyjnych odpowiedzialnych za wykorzystanie poszczególnych kategorii pojazdów (zastępczych, demonstracyjnych, prasowych). Osoby te zobowiązane są do prowadzenia ewidencji przebiegu przypisanych do nich pojazdów i sprawowania bieżącego nadzoru nad wykorzystaniem samochodów przez podlegającym im służbowo pracowników i współpracowników Spółki.

Dodatkowo, raz na kwartał Dział Finansowy Spółki prowadzi audyt zapisów ewidencji prowadzonej w poszczególnych jednostkach organizacyjnych Spółki i porównuje te zapisy z inną dostępną dokumentacją.

Jazdy służbowe są prowadzone przez pracowników Spółki za pomocą samochodów demonstracyjnych, prasowych i zastępczych, jedynie w wyjątkowych wypadkach wyłącznie w celu wykorzystania samochodu do działalności gospodarczej Spółki (np. w celu uzupełnienia paliwa przed udostępnieniem pojazdu klientowi, lub transportu pojazdu do miejsc, w których realizowane są imprezy promocyjne i szkolenia techniczne itp.). W takich wypadkach przed odbyciem jazdy wymagana jest uprzednia zgoda kierownika jednostki organizacyjnej/który weryfikuje czy przejazd będzie miał charakter służbowy. Jest on bowiem odpowiedzialny za weryfikację, czy realizowany przejazd będzie wykonywany w celach związanych z działalnością gospodarczą Spółki. Kierownik jednostki organizacyjnej sprawuje bezpośrednio nadzór nad wykorzystaniem pojazdów w ramach odbywanych jazd służbowych porównując zapisy licznika pojazdu i ewidencji przebiegu z planowaną trasą przejazdu. W odniesieniu do takich jazd wpis do ewidencji obejmuje opis trasy (skąd-dokąd).

Część samochodów, o których mowa we Wniosku, jest udostępniana w celach związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej Spółki osobom niebędącym pracownikami Spółki (tj. klientom salonu samochodowego wykonującym jazdy próbne, klientom serwisu korzystającym z samochodów zastępczych, dziennikarzom i innym osobom prowadzącym na rzecz Spółki działania marketingowe i działania PR). Spółka nie prowadzi i nie może prowadzić w takich wypadkach bezpośredniego, bieżącego nadzoru nad sposobem wykorzystania tych pojazdów w okresie, w którym udostępnionymi samochodami dysponują te osoby. Wpisy w ewidencji pojazdów są w takich wypadkach wprowadzane przez pracownika Spółki, który udostępnia pojazd, zgodnie z wymogami wynikającymi art. 86 ust. 8 UVAT tj. bez wskazania opisu trasy (skąd-dokąd).

Spółka wprowadziła kilka dodatkowych rozwiązań, które umożliwiają wykluczenie możliwości wykorzystania samochodów, o których mowa we Wniosku, w celach prywatnych przez pracowników i współpracowników Spółki.

Samochody demonstracyjne, zastępcze i prasowe, o których mowa we Wniosku, są parkowane wyłącznie na terenie siedziby Spółki i pracownicy i współpracownicy Spółki, nie mogą ich wykorzystywać poza godzinami pracy (np,.w celu dojazdów do miejsca zamieszkania).

Dodatkowo, w odniesieniu do większości jazd tworzona jest dokumentacja związana z udostępnieniem samochodów osobom trzecim. Dokumentacja ta umożliwia weryfikację zapisów prowadzonych w ewidencji przebiegu pojazdu.

W wypadku samochodów demonstracyjnych wykonywane jazdy testowe są rejestrowane na formularzach „Podsumowanie spotkania - Jazda Próbna”, z których wynika data wykonanego przejazdu i dane osób (klienta salonu i czasem również pracownika Spółki), które w nim uczestniczyły.

Samochody zastępcze są udostępniane klientom serwisu na podstawie odpowiednich umów i protokołów, z których wynika data wydania pojazdu klientowi i data jego zwrotu. Odpowiednio, odrębna dokumentacja jest sporządzana w wypadku wydania w celach marketingowych samochodów prasowych dziennikarzom i innym osobom trzecim prowadzącym na rzecz Spółki działania marketingowe.

W wypadku wykorzystania pojazdu niezgodnie z jego przeznaczeniem (np. w celach prywatnych) pracownik Spółki może ponosić odpowiedzialność dyscyplinarną zgodnie z postanowieniami prawa pracy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy Spółka jest uprawniona do odliczenia 100% podatku naliczonego od wydatków związanych z samochodem osobowym, który Spółka nabywa w celu dalszej odsprzedaży i po dokonaniu zmiany jego przeznaczenia na wykorzystanie w innych celach (jako samochody demonstracyjne, prasowe i zastępcze), rejestruje ten samochód we własnym imieniu, jeżeli Spółka dokona zgłoszenia VAT-26 w terminie 7 dni od dnia dokonania pierwszego wydatku związanego z tym pojazdem, dokonanego po przeznaczeniu pojazdu do wykorzystywania wyłącznie w działalności gospodarczej i będzie prowadzić od tego momentu ewidencję przebiegu pojazdu?
2. Czy w sytuacji dokonania opisanej powyżej zmiany przeznaczenia pojazdu Spółka zachowuje prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia wewnątrzwspólnotowego pojazdu?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, na wskazane powyżej pytanie należy udzielić odpowiedzi twierdzącej.

Zgodnie z art. 86a ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz, 1054 ze zm.; dalej: UVAT), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W myśl art. 86a ust. 1 pkt 2 lit. c) UVAT, w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku podlegającego odliczeniu stanowi 50% kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

Jednakże przepis art. 86a ust. 1 UVAT nie ma zastosowania w przypadku, gdy pojazdy są wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika (art. 86a ust. 3 pkt 1 UVAT). Przy czym pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez podatnika ewidencją przebiegu pojazdu, wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą (art. 86a ust. 4 pkt 1 UVAT).

Stosownie do art. 86a ust. 5 pkt 1 lit. a) UVAT, warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu nie stosuje się w przypadku pojazdów samochodowych przeznaczonych wyłącznie do odsprzedaży, jeżeli odprzedaż, sprzedaż lub oddanie w odpłatne używanie tych pojazdów stanowi przedmiot działalności podatnika.

Zgodnie z art. 86a ust. 6 UVAT, ewidencja przebiegu jest prowadzona od dnia rozpoczęcia wykorzystywania samochodu wyłącznie do działalności gospodarczej do dnia zakończenia wykorzystywania tego pojazdu wyłącznie do tej działalności.

W myśl art. 86a ust. 12 UVAT, podatnicy wykorzystujący wyłącznie do działalności gospodarczej pojazdy, dla których prowadzona jest ewidencja przebiegu, mają obowiązek złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego informację VAT-26 w terminie 7 dni od dnia, w którym poniosą pierwszy wydatek związany z tymi pojazdami.

Zgodnie z art. 90b ust. 1 pkt 1 UVAT, w przypadku gdy w ciągu 60 miesięcy, licząc od miesiąca, w którym nabyto pojazd samochodowy, o którym mowa w art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. a, nastąpi zmiana jego wykorzystywania na wykorzystywanie do celów działalności gospodarczej i do celów innych niż działalność gospodarcza, podatnik jest obowiązany do korekty kwoty podatku naliczonego odliczonej przy nabyciu tego pojazdu.

1.

Spółka nabywa pojazdy w celu dalszej odsprzedaży. Jedynie niewielka część samochodów w ogólnym wolumenie zakupów jest w dalszej kolejności wykorzystywana w innych celach, jako samochody demonstracyjne, prasowe, lub zastępcze. Wybór samochodów przeznaczonych do tych celów następuje w odniesieniu do samochodów zakupionych już przez Spółkę, które znajdują się w magazynie Spółki lub w magazynie prowadzonym przez podmiot trzeci. Nowe przeznaczenie samochodu (dotychczas przeznaczonego przez Spółkę wyłącznie do dalszej odsprzedaży) jest zatem definiowane już po dostarczeniu Spółce pojazdu i dokonaniu zapłaty za przedmiotowy pojazd.

Pomimo że samochody pierwotnie przeznaczone do dalszej odsprzedaży, ale wykorzystywane później w Spółce wyłącznie w ramach jej działalności gospodarczej w inny sposób (jako samochody demonstracyjne, prasowe i zastępcze), po upływie pewnego okresu czasu są przeznaczane do dalszej odsprzedaży jako samochody używane, to nie mogą być one traktowane jako samochody, o których mowa w art. 86 ust. 5 pkt 1 lit. a) UVAT. Dlatego w ocenie Spółki, w celu zachowania prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z tymi pojazdami, Spółka powinna dokonać zgłoszenia VAT-26 oraz rozpocząć prowadzenie ewidencji przebiegu.

UVAT nie zawiera przepisów szczególnych, które precyzowałyby, w jaki sposób zmiana przeznaczenia samochodu z samochodu przeznaczonego do dalszej odsprzedaży na samochód przeznaczony do innych celów pozostających wyłącznie w ramach jej działalności gospodarczej, powinna wpłynąć na prawo do odliczenia podatku naliczonego i sposób spełnienia warunków uzasadniających uzyskanie prawa do odliczenia. Wobec powyższego należy przyjąć, że zastosowanie znajdzie w tym wypadku przepis ogólny dotyczący procedury i terminów zgłaszania pojazdów wykorzystywanych wyłącznie do działalności gospodarczej tj. art. 86a ust. 12 UVAT, który zobowiązuje podatnika do dokonania zgłoszenia VAT-26 w terminie 7 dni od dokonania pierwszego wydatku związanego z pojazdem.

Ustawodawca nie ograniczył zakresu zastosowania wskazanego przepisu wyłącznie do sytuacji nabycia lub wynajmu tych pojazdów. Jak wyjaśnił Minister Finansów, obowiązek zgłoszenia VAT-26 wystąpi również w wypadku zmiany przeznaczenia pojazdu dotychczas wykorzystywanego do różnych celów na wykorzystywany wyłącznie w działalności gospodarczej. W takim wypadku zdaniem Ministra Finansów obowiązek zgłoszenia powinien być zrealizowany w terminie 7 dni od dnia dokonania pierwszego wydatku po dokonaniu zmiany przeznaczenia samochodu (por. Broszura Ministra Finansów pt,: „Nowe zasady odliczania podatku VAT od wydatków związanych z pojazdami samochodowymi”, str. 18).

W ocenie Spółki, wobec braku szczególnych przepisów dotyczących stanów faktycznych podobnych do przedstawionego w niniejszym wniosku, dokonaną przez Ministra Finansów wykładnię UVAT należy zastosować również w wypadku zmiany przeznaczania samochodu z pojazdu przeznaczonego do dalszej odsprzedaży na samochód wykorzystywany w inny sposób wyłącznie w działalności gospodarczej Spółki.

Procedura stosowana przez Spółkę wyłącza możliwość wykorzystywania w celach prywatnych samochodów, do których jest ona stosowana, tj. większości samochodów demonstracyjnych oraz samochodów prasowych i zastępczych. Spółka wprowadziła zakaz wykorzystywania tych samochodów w celach prywatnych. Samochody są przechowywane wyłącznie w siedzibie Spółki i udostępniane ściśle określonym osobom w celu wykonania przewozów w ściśle określonych celach związanych z działalnością gospodarczą Spółki. Spółka wyznaczyła osoby odpowiedzialne za prowadzenie ewidencji i nadzoru nad wykorzystaniem pojazdów w poszczególnych komórkach organizacyjnych Spółki.

W związku z powyższym należy uznać, że w celu spełnienia warunków umożliwiających Spółce zachowanie prawa do odliczenia podatku VAT wynikającego z wydatków związanych z samochodem zakupionym pierwotnie wyłącznie do dalszej odsprzedaży, Spółka powinna złożyć zgłoszenie VAT-26 w terminie 7 dni od dnia dokonania pierwszego wydatku związanego z tym pojazdem po dokonaniu zmiany przeznaczenia pojazdu.

2.

W ocenie Spółki, dokonanie opisanej powyżej zmiany nie wpływa na prawo Spółki do odliczenia podatku naliczonego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia pojazdu. Pojazd bowiem wciąż jest wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej i spełnia warunki, o których mowa w art. 86a ust. 4 pkt 1 UVAT. Zmianie ulegają jedynie obowiązki, jakie obciążają Spółkę. Spółka po dokonaniu zmiany przeznaczenia pojazdu, jest bowiem obowiązana do prowadzenia ewidencji jego przebiegu i dokonania zgłoszenia VAT-26.

Z opisanego powyżej stanu faktycznego wynika, że nie możliwe jest wykonywanie jakichkolwiek jazd pojazdem przeznaczonym do odsprzedaży przed przeznaczeniem samochodów do innych celów prowadzonej działalności gospodarczej, rejestracją i rozpoczęciem prowadzenia ewidencji. Procedura magazynowania samochodów przeznaczonych do odsprzedaży powoduje, że nie jest możliwe wykorzystanie pojazdu do wykonywania jazd przez pracowników lub współpracowników Spółki. W praktyce nie dochodzi do sytuacji, w której jakikolwiek pracownik lub współpracownik Spółki w toku normalnych, bieżących czynności uzyskałby dostęp do pojazdów i kluczyków w sposób umożliwiający wykonywanie samodzielnych przejazdów w celach służbowych lub prywatnych.

Dopiero po przeznaczeniu pojazdu do wykorzystania w działalności gospodarczej w sposób inny niż odsprzedaż i dokonaniu przez Spółkę rejestracji tego pojazdu, możliwe jest wykonywanie jazd tym pojazdem. Przy tym należy podkreślić, że jazdy te są już rejestrowane w ewidencji przebiegu prowadzonej przez Spółkę, która wprowadziła procedury wyłączające możliwość wykorzystania pojazdu do użytku prywatnego.

Należy jedynie nadmienić, że art. 90b UVAT nie przewiduje obowiązku korekty podatku naliczonego w wypadku zmiany przeznaczenia pojazdu z pojazdu przeznaczonego wyłącznie do odsprzedaży na pojazd przeznaczony do wykorzystania wyłącznie w działalności gospodarczej w sposób inny niż jego odsprzedaż. Obowiązek korekty powstanie po stronie Spółki jedynie w wypadku, w którym samochód pierwotnie przeznaczony będzie na wykorzystywany do celów działalności gospodarczej i do celów innych niż działalność gospodarcza.

Dlatego też Dyrektor Izby Skarbowej powinien udzielić odpowiedzi twierdzącej na pytanie Spółki zadane we wniosku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.