Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-3.4011.539.2018.2.AC
z 13 grudnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 5 października 2018 r. (data wpływu 11 października 2018 r.), uzupełnionym pismem z dnia 3 grudnia 2018 r. (data wpływu 4 grudnia 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia rezydencji podatkowej Wnioskodawcy w związku ze świadczeniem usług na terytorium Niemiec oraz kraju, w którym dochody z tej działalności winny zostać opodatkowane – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 października 2018 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia rezydencji podatkowej Wnioskodawcy w związku ze świadczeniem usług na terytorium Niemiec oraz kraju, w którym dochody z tej działalności winny zostać opodatkowane.

Z uwagi na braki formalne wniosku, Organ podatkowy pismem z dnia 23 listopada 2018 r., nr 0113-KDIPT2-3.4011.539.2018.1.AC (doręczonym w dniu 28 listopada 2018 r.) wezwał Wnioskodawcę na podstawie art. 13 § 2a, art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) do jego uzupełnienia, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia. W odpowiedzi na ww. wezwanie w dniu 4 grudnia 2018 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku (nadane w dniu 3 grudnia 2018 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą. Od dnia 1 października 2010 r. świadczy usługi w zakresie robót budowlanych związanych ze wznoszeniem budynków mieszkalnych i niemieszkalnych (PKD 41.20.Z). Od początku prowadzenia działalności jest podatnikiem podatku w Polsce. Forma opodatkowania z jakiej korzysta Wnioskodawca to ryczałt od przychodów ewidencjonowanych, stawka 5,5% ze względu na rodzaj wykonywanej działalności gospodarczej.

Firma Wnioskodawcy zarejestrowana jest w Polsce, jednakże od dłuższego czasu, w dłuższej mierze usługi są świadczone na terenie Niemiec. Wnioskodawca nigdy nie przekroczył minimalnego okresu pobytu w Niemczech, tj. 183 dni podczas dwunastomiesięcznego okresu rozpoczynającego się lub kończącego w danym roku podatkowym.

Co istotne, Wnioskodawca świadczy usługi w Niemczech w ramach umów zlecenie, o dzieło, czy też umów o roboty budowlane, gdzie zleceniodawcą jest od dłuższego czasu ta sama firma. Wnioskodawca średnio na każdej budowie przebywa maksymalnie 6 tygodni. Place budowy i prace budowlane świadczone są na obszarze Niemiec, w różnych miejscowościach, żadna z inwestycji nie trwała dłużej niż 12 miesięcy, nie przekroczyła nawet 6 miesięcy. Wpływ na to ma przede wszystkim rozmiar rozliczanych przez Wnioskodawcę inwestycji, a także fakt, że usługi świadczy również na terenie Polski, gdzie odprowadza podatki.

W ostatnim czasie Wnioskodawca powziął wątpliwości, czy na pewno podatek winien być płacony w Polsce. Biorąc pod uwagę treść art. 5 Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku podpisaną w Berlinie dnia 14 maja 2003 r., którego treść definiuje pojęcie zakładu, to Wnioskodawca nie wypełnia żadnych przesłanek zawartych w przepisie.

Wątpliwość Wnioskodawcy wiąże się przede wszystkim z faktem, że Jego stały zleceniodawca ma siedzibę firmy zarejestrowaną na terenie Niemiec, na obszarze tego kraju świadczy usługi i płaci podatek. Prace zleca też innym firmom, które nie zawsze siedzibę mają w tym samym kraju, w związku z czym nie płacą tam podatków. Zgodnie z literalnym brzmieniem art. 5 zleceniodawca Wnioskodawcy ma zakład na terenie Niemiec.

Zatem, czy przepisy obowiązującej umowy polsko-niemieckiej należy interpretować aż tak szeroko i przyjąć, że w związku z faktem, że stały zleceniodawca podatnika w Polsce ma siedzibę w Niemczech i jest płatnikiem podatku w Niemczech, to Wnioskodawca prowadzący działalność gospodarczą z siedzibą w Polsce jest zobowiązany do płacenia podatku w Niemczech i na zasadach obowiązujących na terenie tego kraju.

W piśmie z dnia 3 grudnia 2018 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawca dodał, że nie zatrudnia pracowników, nigdy ich nie zatrudniał i nie mierzy się z zamiarem zatrudniania pracowników w przyszłości. Wnioskodawca osiąga tylko dochody z prowadzonej działalności gospodarczej. Jest On ubezpieczony w Polsce i w Polsce odprowadza składki ZUS. Wnioskodawca na stałe zamieszkuje w Polce, tutaj też znajduje się Jego dom i rodzina, od dawna jest zameldowany pod tym samym adresem, gdzie zarejestrowana jest firma. Do Niemiec wyjeżdża tylko w celach zarobkowych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku):

Czy Wnioskodawca jest zobowiązany składać zeznanie podatkowe PIT w Niemczech?

Zdaniem Wnioskodawcy, z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że prowadzi On działalność gospodarczą w zakresie usług remontowo-budowlanych, opodatkowaną ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych, świadczy On usługi na rzecz kontrahenta niemieckiego.

Mając na względzie postanowienia podpisanej w dniu 14 maja 2003 r. Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku oraz art. 6 ust. 1 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, jak również art. 14 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uznać należy, że działalność gospodarcza na terenie Niemiec nie jest prowadzona w formie zakładu, ani też realizowane prace budowalne nie trwają dłużej niż 12 miesięcy.

W piśmie z dnia 3 grudnia 2018 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawca dodał, że zgodnie z ustawą z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509), zgodnie z treścią art. 1 w związku z art. 2 stosuje się również do osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą. Na podstawie art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy). Ust. 1a pkt 2, zdaniem Wnioskodawcy, nie ma zastosowania, jako że Wnioskodawca nigdy nie przebywał poza granicami kraju dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Na wstępie zauważyć należy, że w kontekście zadanego pytania, wyznaczającego zakres rozpatrzenia wniosku, przedmiotem niniejszego rozstrzygnięcia była wyłącznie kwestia dotycząca ustalenia rezydencji podatkowej Wnioskodawcy w związku ze świadczeniem usług na terytorium Niemiec oraz kraju w którym dochody z tej działalności winny zostać opodatkowane. Nie była natomiast przedmiotem niniejszego rozstrzygnięcia przedstawiona we własnym stanowisku w sprawie oceny prawnej zdarzenia przyszłego kwestia dotycząca ustalenia, czy Wnioskodawca posiada zakład na terytorium Niemiec, w rozumieniu art. 5 ust. 3 umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku, podpisaną w Berlinie w dniu 14 maja 2003r. (Dz. U. z 2005 r. Nr 12, poz. 90).

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Przy czym, w myśl art. 3 ust. 1a ww. ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
   
   

W myśl art. 3 ust. 2a ww. ustawy, osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Wyżej wskazane przepisy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a cyt. ustawy).

Zgodnie z art. 4 ust. 1 umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku, określenie „osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie” oznacza osobę, która zgodnie z prawem tego Państwa podlega tam opodatkowaniu z uwagi na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, miejsce zarządu albo inne kryterium o podobnym charakterze i obejmuje również to Państwo, każdą jego jednostkę terytorialną lub organ lokalny. Jednakże określenie to nie obejmuje osób, które podlegają opodatkowaniu w tym Państwie, w zakresie dochodu osiąganego tylko ze źródeł w tym Państwie lub z tytułu majątku położonego w tym Państwie.

W świetle powyższego przepisu, w celu ustalenia miejsca (państwa) opodatkowania dochodów uzyskanych przez Wnioskodawcę z tytułu usług świadczonych na terytorium Niemiec istotne jest ustalenie kraju Jego rezydencji, jako kraju w którym podatnik posiada nieograniczony obowiązek podatkowy.

Jak wynika z treści wniosku, Wnioskodawca osiąga tylko dochody z prowadzonej działalności gospodarczej. Jest On ubezpieczony w Polsce i w Polsce odprowadza składki ZUS. Wnioskodawca na stałe zamieszkuje w Polce, tutaj też znajduje się Jego dom i rodzina, od dawna jest zameldowany pod tym samym adresem, gdzie zarejestrowana jest firma. Do Niemiec wyjeżdża tylko w celach zarobkowych. Wnioskodawca nigdy nie przekroczył 183 dni okresu pobytu w Niemczech w danym roku podatkowym, co oznacza, że Wnioskodawca jest polskim rezydentem podatkowym.

Dla celów podatkowych, jako polski rezydent podatkowy, Wnioskodawca podlega zatem w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Natomiast w Niemczech podlega, co do zasady, ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czego konsekwencją jest opodatkowanie w Niemczech jedynie dochodów osiąganych na terytorium Niemiec.

Zgodnie z zasadą wynikającą z art. 7 ust. 1 Umowy polsko-niemieckiej, zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba, że przedsiębiorstwo prowadzi działalność gospodarczą w drugim Umawiającym się Państwie przez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność w ten sposób, to zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim Państwie, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi.

Uzyskiwany dochód z działalności gospodarczej prowadzonej w Niemczech będzie zatem podlegał opodatkowaniu w Polsce chyba, że działalność gospodarcza na terytorium Niemiec prowadzona jest przez położony tam „zakład”, przez który zgodnie z art. 5 ust. 1 i 2 tej Umowy należy rozumieć, stałą placówkę, poprzez którą całkowicie lub częściowo prowadzona jest działalność przedsiębiorstwa, a w szczególności:

1. miejsce zarządu;
2. filię;
3. biuro;
4. fabrykę;
5. warsztat i
6. kopalnię, źródło ropy naftowej lub gazu ziemnego, kamieniołom albo inne miejsce wydobywania zasobów naturalnych.
   
   

Plac budowy lub prace budowlane albo instalacyjne stanowią zakład tylko wtedy, jeżeli trwają one dłużej niż dwanaście miesięcy (art. 5 ust. 3 ww. Umowy).

Z powyższych przepisów wynika zatem, że dochód osoby mającej miejsce zamieszkania w Polsce z tytułu działalności gospodarczej prowadzonej (usług świadczonych) na terytorium Niemiec, mógłby być opodatkowany w Niemczech, pod warunkiem że działalność prowadzona byłaby poprzez położony na terytorium Niemiec zakład i w takiej mierze w jakiej dochody mogą być przypisane temu zakładowi.

Z treści złożonego wniosku oraz jego uzupełnienia wynika, m.in. że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą. Od dnia 1 października 2010 r. świadczy usługi w zakresie robót budowlanych związanych ze wznoszeniem budynków mieszkalnych i niemieszkalnych. Od początku prowadzenia działalności jest podatnikiem podatku w Polsce. Firma Wnioskodawcy zarejestrowana jest w Polsce, jednakże od dłuższego czasu, w dłuższej mierze usługi są świadczone na terenie Niemiec. Wnioskodawca nigdy nie przekroczył minimalnego okresu pobytu w Niemczech, tj. 183 dni podczas dwunastomiesięcznego okresu rozpoczynającego się lub kończącego w danym roku podatkowym. Wnioskodawca świadczy usługi w Niemczech w ramach umów zlecenie, o dzieło, czy też umów o roboty budowlane, gdzie zleceniodawcą jest od dłuższego czasu ta sama firma. Wnioskodawca średnio na każdej budowie przebywa maksymalnie 6 tygodni. Place budowy i prace budowlane świadczone są na obszarze Niemiec, w różnych miejscowościach, żadna z inwestycji nie trwała dłużej niż 12 miesięcy, nie przekroczyła nawet 6 miesięcy. Wnioskodawca nie zatrudnia pracowników, nigdy ich nie zatrudniał i nie mierzy się z zamiarem zatrudniania pracowników w przyszłości. Wnioskodawca osiąga tylko dochody z prowadzonej działalności gospodarczej. Jest On ubezpieczony w Polsce i w Polsce odprowadza składki ZUS. Wnioskodawca na stałe zamieszkuje w Polce, tutaj też znajduje się Jego dom i rodzina, od dawna jest zameldowany pod tym samym adresem, gdzie zarejestrowana jest firma. Do Niemiec wyjeżdża tylko w celach zarobkowych.

Z tego też względu, o ile w istocie Wnioskodawca:

• posiada na terytorium Polski, centrum interesów osobistych lub gospodarczych,
  

• nie posiada na terytorium Niemiec zakładu w rozumieniu art. 5 ww. umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, a więc świadczone przez niego usługi nie stanowią usług budowlanych albo instalacyjnych, o których mowa w art. 5 ust. 3 tej umowy,
  

to przychód/dochód uzyskany przez Niego z tytułu usług świadczonych na terytorium Niemiec, w ramach działalności gospodarczej zarejestrowanej na terytorium Polski, podlega opodatkowaniu wyłącznie w Polsce wg wybranej przez Niego formy opodatkowania przychodów/dochodów, jeżeli świadczenie usług dla kontrahenta zagranicznego nie wyłącza możliwości opodatkowania w wybranej przez Niego formie opodatkowania. Zatem, Wnioskodawca nie jest zobowiązany do składania zeznania podatkowego w Niemczech.

Mając powyższe na względzie, stanowisko Wnioskodawcy, z powyższym zastrzeżeniem uznano za prawidłowe.

Należy również wskazać, że Wnioskodawca przedstawiając własne stanowisko w sprawie oceny prawnej zdarzenia przyszłego błędnie stwierdził, że art. 3 ust. 1a pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie ma zastosowania, jako że Wnioskodawca nigdy nie przebywał poza granicami kraju dłużej niż 183 dni w roku podatkowym, gdyż w przedstawionym zdarzeniu przyszłym ww. przepis ma zastosowanie dla określenia, rezydencji podatkowej Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.