2018.12.13 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT1-3.4012.741.2018.1.JC
z 13 grudnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 12 października 2018 r. (data wpływu 5 listopada 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie podstawy opodatkowania podatkiem VAT w przypadku gier losowych i grach na automatach – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 listopada 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie podstawy opodatkowania podatkiem VAT w przypadku gier losowych i grach na automatach.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Głównym przedmiotem działalności E… Sp. z o. o. (dalej: „Wnioskodawca” lub „Spółka”) jest działalność związana z grami losowymi oraz grami na automatach. Grami losowymi są gry o wygrane pieniężne lub rzeczowe, których wynik w szczególności zależy od przypadku, a warunki gry określa regulamin. Są to między innymi: gry cylindryczne i gry w karty. Grami na automatach są gry na urządzeniach mechanicznych, elektromechanicznych lub elektronicznych w tym komputerowych, o wygrane pieniężne lub rzeczowe, w których gra zawiera element losowości.

Działalność ta prowadzona jest w kasynach należących do Spółki, na podstawie i w oparciu o koncesje wydane przez Ministra Finansów. Działalność w zakresie gier losowych i gier na automatach regulowana jest przepisami ustawy o grach hazardowych.

W przypadku każdego z powyższych rodzajów działalności, klienci Spółki opłacają grę poprzez uiszczenie należności uprawniającej do jej rozpoczęcia (stawka), przykładowo poprzez wrzucenie odpowiedniej kwoty do automatu lub opłatę początkową przy grze w ruletkę. Następnie, w przypadku wygranej klientowi zwracana jest uiszczona stawka oraz wypłacana jest odpowiednia kwota wygranej; w przypadku przegranej, uiszczona opłata (stawka) pozostaje w puli wygranych automatu lub danego stołu do gry. Wygraną rzeczową w grach na automatach jest również wygrana polegająca na możliwości przedłużania gry bez konieczności wpłaty stawki za udział w grze, a także możliwość rozpoczęcia nowej gry przez wykorzystanie wygranej rzeczowej uzyskanej w poprzedniej grze.

Dodatkowo, Spółka zobowiązana jest zapisami ustawy o grach hazardowych do zainstalowania w kasynach gry audiowizyjnego systemu kontroli gier, służącego do kontroli przebiegu i prowadzenia gier, w tym umożliwiającego rozstrzyganie wątpliwości związanych z urządzanymi grami oraz weryfikację prawidłowości określania ich rezultatów, rozliczania żetonów i pieniądza gotówkowego w kasie, wydawania zaświadczeń o uzyskanej wygranej i prowadzenia ewidencji wypłaconych (wydanych) wygranych, a także zapewniającego możliwość kontroli i weryfikacji osób wchodzących do kasyna gry, za pomocą zapisu sygnału audiowizyjnego.

Wszystkie wykorzystywane przez Spółkę urządzenia (np. automaty do gier) spełniają warunki techniczne pozwalające na kontrolę przeprowadzonych w nich gier, co potwierdza pozytywna opinia techniczna, każdorazowo dopuszczająca je do eksploatacji.

Spółka jest podatnikiem podatku od gier. Stawka tego podatku dla gier na automatach, gier cylindrycznych i gier w karty (z wyłączeniem pokera rozgrywanego w formie turnieju gry pokera) wynosi 50%.

Podstawę opodatkowania podatkiem od gier stanowi wygrana kasyna, określona jako:

w przypadku gier cylindrycznych i gier w karty - kwota stanowiąca różnicę między sumą wpłaconych stawek a sumą wypłaconych wygranych,
w przypadku gier na automatach - kwota stanowiąca różnicę między sumą wpłaconych stawek a sumą wygranych uzyskanych przez uczestników gier.

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT i uzyskuje główne obroty z tytułu prowadzenia działalności w zakresie gier hazardowych opisanej powyżej - obroty te są zwolnione z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 15 ustawy o podatku VAT. Ponadto Wnioskodawca uzyskuje przychody z działalności gastronomicznej prowadzonej w kasynach podlegające opodatkowaniu wg stawek właściwych ustalonych zgodnie z art. 41 ustawy.

Ustawa o VAT nie rozstrzyga w sposób wyraźny, jak w świetle prawa ustalany jest obrót z tytułu świadczonych przez Spółkę usług w odniesieniu do działalności w zakresie gier hazardowych.

Prawidłowe ustalenie podstawy opodatkowania w przypadku tego rodzaju usług ma kluczowe znaczenie dla ustalenia proporcji mającej zastosowanie w częściowym odliczaniu VAT naliczonego, do którego Spółka jest uprawniona na zasadach określonych w art. 90-91 Ustawy VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy podstawą opodatkowania VAT w przypadku gier losowych i gier na automatach jest kwota będąca różnicą między wpłatami a wygranymi, pomniejszona o należny podatek od gier?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Podstawą opodatkowania VAT w przypadku gier losowych i gier na automatach będzie różnica pomiędzy wpłatami a wygranymi, pomniejszona o należny podatek od gier.

Stanowisko Spółki jest w pełni zgodne z obowiązującymi przepisami prawa oraz z jednolitym w tym zakresie stanowiskiem organów podatkowych wyrażonym w analogicznych sprawach.

Zgodnie z art. 29a ustawy o VAT, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Wskazana powyżej definicja podstawy opodatkowania nie reguluje wprost wszystkich aspektów ustalania podstawy opodatkowania transakcji związanych z działalnością gospodarczą prowadzoną przez Spółkę. W związku z tym, w ocenie Wnioskodawcy, odwołać należy się do przepisów Dyrektywy Rady z dnia 28 listopada 2006 r. Nr 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (dalej: „Dyrektywa 112”) oraz orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: „TSUE”).

Zgodnie z artykułem 73 Dyrektywy, podstawa opodatkowania w przypadku świadczenia usług i dostaw towarów obejmuje wszystko, co stenowi zapłatę otrzymaną lub którą dostawca lub usługobiorca otrzyma w zamian za dostawę towarów lub świadczenie usług, od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z subwencjami związanymi bezpośrednio z ceną takiej dostawy lub świadczenia. Wskazać należy, że definicja ta jest co do zasady zbieżna z definicją podstawy opodatkowania z art. 29a ust. 1 ustawy VAT. Analogicznie więc, sama jej treść nie pozwala jednoznacznie określić „zapłaty”, jaką Spółka otrzymuje w związku z prowadzeniem działalności w zakresie gier losowych i gier na automatach.

Wobec powyższego koniecznym wydaje się odwołanie do orzecznictwa TSUE. Temat podstawy opodatkowania przy usługach świadczonych przy użyciu automatów do gier poruszony został przykładowo w wyroku TSUE w sprawie C-38/93 pomiędzy H.J. Glawe Spiel- und Unterhaltungsgeraete Aufstellungsgesellschaft mbH & Co. KG v Finanzamt Hamburg-Barmbek-Uhlenhorst. Zgodnie z punktem 13 tego wyroku, artykuł II(A)(I)(a) VI Dyrektywy (art. 73 Dyrektywy 112) powinien być interpretowany w taki sposób, że w przypadku automatów do gier umożliwiających uzyskanie wygranej, podstawa opodatkowania VAT nie obejmuje ustawowo określonego procentu wrzuconej stawki, równej wygranym wypłacanym graczom. Takie rozumienie tego artykułu, odnosić powinno się do obu rodzajów prowadzonej przez Spółkę działalności opodatkowanej podatkiem od gier.

Potwierdzają to wyroki sądów administracyjnych, w których uzasadnienie wyroku C-38/93 przenoszone jest na różne rodzaje gier, przykładowo na gry na automatach o niskich wygranych (wyrok WSA w Warszawie z dnia 22 czerwca 2010 r., sygn. III SA/Wa 257/10) lub zakłady wzajemne (wyrok NSA z dnia 12 marca 2013 r., sygn. I FSK 508/121 - „Specyfiką usług świadczonych przez Wnioskodawcę jest to, że wpłacane kwoty przez graczy, przynajmniej w części, stanowią jednocześnie przedmiot samej transakcji a nie wynagrodzenie dla usługodawcy. Niekwestionowaną bowiem okolicznością jest, że zgromadzone środki są źródłem wypłacanych nagród dla wygrywających graczy. W stanie faktycznym zaprezentowanym przez Skarżącą we wniosku o interpretację świadczone usługi organizacji zakładów wzajemnych należą z pewnością do usług, przy których wynagrodzenie nie jest łatwe do zidentyfikowania, co nie oznacza jednak że wynagrodzenie to utożsamić należy z całą kwotą wpłaconą przez graczy uczestniczących w zakładach”. Zdaniem Sądu podstawa opodatkowania związana jest z ”wynagrodzeniem za świadczoną usługę, należnym usługodawcy a nie wszelkimi wpłatami usługobiorcy, które z uwagi na charakter świadczonych usług w istocie stanowią ich przedmiot”.).

W związku z powyższym, w ocenie Wnioskodawcy, podstawą opodatkowania będzie wyłącznie kwota, którą podatnik ostatecznie zatrzyma dla siebie, obliczona jako różnica stawek wpłaconych i wygranych wypłaconych grającym, pomniejszona o należny podatek od gier. Dopiero tak obliczona kwota jest bowiem kwotą faktycznej zapłaty dla Spółki, spełniającą definicję „zapłaty” z art. 73 Dyrektywy 112 i art. 29a ust. 1 ustawy VAT. W konsekwencji, tylko ta różnica powinna stanowić podstawę opodatkowania dla celów VAT.

W ocenie Wnioskodawcy, na poprawność przedstawionego stanowiska nie wpływa przepis art. 29a ust. 6 ustawy VAT, zgodnie z którym podstawa opodatkowania obejmuje m.in. podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku. Wynika to wprost z konstrukcji podatku od gier. Zgodnie bowiem z art. 71 ust. 1 ustawy o grach hazardowych, podatnikiem podatku od gier jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, która urządza gry hazardowe na podstawie udzielonej koncesji lub zezwolenia, z wyłączeniem loterii promocyjnych, podmiot urządzający gry objęte monopolem państwa oraz uczestnik turnieju gry w pokera organizowanego przez podmiot posiadający koncesję na prowadzenie kasyna gry.

Podstawę opodatkowania tym podatkiem stanowi zaś, zgodnie z art. 73 ustawy o grach hazardowych:

w przypadku gier cylindrycznych i gier w karty - kwota stanowiąca różnicę między sumą wpłaconych - stawek a sumą wypłaconych wygranych,
w przypadku gier na automatach - kwota stanowiąca różnicę między sumą wpłaconych stawek a sumą wygranych uzyskanych przez uczestników gier.

Z przepisów powyższych wynika, że podmiot prowadzący działalność w zakresie gier losowych i gier na automatach, jest podatnikiem podatku od gier i tym samym jest zobowiązany do rozliczania i odprowadzenia tego podatku. Wielkość kwoty podatku stanowi zaś odpowiedni procent od różnicy wpłaconych stawek i wypłaconych nagród. Kwota ta nie powiększa w żaden sposób wartości stawki, czyli kwoty biorącej udział w grze. Zatem, kwota tego podatku nie jest wartością należną, która stanowi podstawę opodatkowania (nie stanowi elementu podstawy opodatkowania VAT). Podatek ten jest bowiem pobierany przez podmiot organizujący gry i odprowadzany odrębnie do budżetu państwa. Brak jest tym samym podstawy, aby uznać kwotę podatku od gier za element zapłaty, którą podatnik otrzymał lub ma otrzymać z tytułu świadczenia usługi. W ocenie Spółki, kwota ta nie będzie wobec tego stanowić elementu podstawy opodatkowania podatkiem VAT.

Przedstawione powyżej stanowisko Spółki potwierdzone zostało przykładowo w:

interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 15 stycznia 2015 r., nr IBPP4/443-556/14/PK, w której wskazano, że: „podstawą opodatkowania dla celów podatku VAT z tytułu działalności polegającej na prowadzeniu zakładów wzajemnych jest kwota stanowiąca różnicę pomiędzy kwotą uiszczoną przez uczestników zakładów (tj. wpłaconą stawką przy zawieraniu zakładów), a kwotą faktycznie wypłaconych wygranych pomniejszona o należny podatek od gier”,
interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 24 lipca 2014 r., nr IPPP2/443-518/14-2/MM, w której, wskazano, że: „w przypadku, gdy Wnioskodawca udostępnia graczom automaty do gier o niskich wygranych, to zapłata z tytułu czynności polegającej na udostępnieniu graczom automatów stanowi kwotę wpłaconą przez nabywców usług pomniejszone o wypłacone wygrane oraz należny podatek od gier. W związku z tym należy zgodzić się z twierdzeniem Wnioskodawcy co do tego, że podstawą opodatkowania podatkiem VAT w przypadku działalności w zakresie gier na automatach o niskich wygranych jest kwota wpłacona przez nabywców usług pomniejszona o wypłacone wygrane i podatek od gier”,
interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 23 maja 2014 r., nr IPPP2/443-370/14-4/MM, w której wskazano, że: „podstawą opodatkowania podatkiem VAT w przypadku działalności w zakresie gier na automatach oraz gier na automatach o niskich wygranych jest różnica między wpłatami, a wypłatami z urządzenia ustalonymi na koniec miesiąca rozliczeniowego, stanowiąca postać innego wynagrodzenia za wykonanie usług pomniejszona o należny podatek od gier urządzanych na każdym z automatów”.

Wnioskodawca podkreślił, że jest świadomy iż zacytowane powyżej interpretacje indywidualne oraz orzeczenia nie stanowią źródła prawa. Jednakże interpretacje te były pomocne w sformułowaniu własnego stanowiska w sprawie i potwierdzają, że podstawą opodatkowania podatkiem VAT jest różnica pomiędzy wpłaconymi przez grających stawkami a wypłaconymi im wygranymi, pomniejszona o należny podatek od gier.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Na podstawie art. 29a ust. 1 ustawy podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a - 30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Należy zauważyć, że wyżej powołany przepis jest odpowiednikiem art. 73 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L z 2006 r. nr 347.1 z późn. zm.). Przepis art. 73 Dyrektywy stanowi, że w odniesieniu do dostaw towarów i świadczenia usług innych niż te, o których mowa w art. 74 -77, podstawa opodatkowania obejmuje wszystko, co stanowi zapłatę otrzymaną lub którą dostawca lub usługodawca otrzyma w zamian za dostawę towarów lub świadczenie usług, od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z subwencjami związanymi bezpośrednio z ceną takiej dostawy lub świadczenia.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność związaną z grami losowymi oraz grami na automatach. Działalność ta prowadzona jest w kasynach należących do Spółki, na podstawie i w oparciu o koncesje wydane przez Ministra Finansów. W przypadku każdego z powyższych rodzajów gier, klienci Spółki opłacają grę poprzez uiszczenie należności uprawniającej do jej rozpoczęcia (stawka), przykładowo poprzez wrzucenie odpowiedniej kwoty do automatu lub opłatę początkową przy grze w ruletkę. Następnie, w przypadku wygranej klientowi zwracana jest uiszczona stawka oraz wypłacana jest odpowiednia kwota wygranej; w przypadku przegranej, uiszczona opłata (stawka) pozostaje w puli wygranych automatu lub danego stołu do gry. Wygraną rzeczową w grach na automatach jest również wygrana polegająca na możliwości przedłużania gry bez konieczności wpłaty stawki za udział w grze, a także możliwość rozpoczęcia nowej gry przez wykorzystanie wygranej rzeczowej uzyskanej w poprzedniej grze.

W ramach każdego ze wskazanych powyżej rodzajów działalności prowadzonych przez Spółkę, możliwe jest ustalenie wartości wpłat, wypłaconych wygranych i wyniku w grze, gdyż Spółka prowadzi stosowne ewidencje. Są to przykładowo: księgi obrotu żetonami i pieniądzem gotówkowym w kasynie gry, księgi eksploatacji automatów do gier, ewidencje podstaw opodatkowania i obliczania wysokości podatku od gier. Dodatkowo, Spółka zobowiązana jest zapisami ustawy o grach hazardowych do zainstalowania w kasynach gry audiowizyjnego systemu kontroli gier, służącego do kontroli przebiegu i prowadzenia gier, w tym umożliwiającego rozstrzyganie wątpliwości związanych z urządzanymi grami oraz weryfikację prawidłowości określania ich rezultatów, rozliczania żetonów i pieniądza gotówkowego w kasie, wydawania zaświadczeń o uzyskanej wygranej i prowadzenia ewidencji wypłaconych (wydanych) wygranych, a także zapewniającego możliwość kontroli i weryfikacji osób wchodzących do kasyna gry, za pomocą zapisu sygnału audiowizyjnego. Wszystkie wykorzystywane przez Spółkę urządzenia (np. automaty do gier) spełniają warunki techniczne pozwalające na kontrolę przeprowadzonych w nich gier, co potwierdza pozytywna opinia techniczna, każdorazowo dopuszczająca je do eksploatacji.

W tak przedstawionych okolicznościach sprawy Wnioskodawca ma wątpliwości czy podstawą opodatkowania podatkiem VAT - w przypadku gier losowych i gier na automatach - jest kwota będąca różnicą pomiędzy wpłatami a wygranymi, pomniejszona o należny podatek od gier.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług, a także przepisy wspólnotowe nie określają jednoznacznie podstawy opodatkowania przy usługach w zakresie gier losowych i gier na automatach. W związku z tym zasadne jest posłużenie się wykładnią przedstawioną przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE). W jednym z orzeczeń (sprawa C-38/93 pomiędzy H.J. Glawe Spiel- und Unterhaltungsgeraete Aufstellungsgesellschaft mbH & Co. KG v Finanzamt Hamburg-Barmbek-Uhlenhorst.) TSUE uznał, że postawę opodatkowania w przypadku świadczenia usług w rozumieniu artykułu 11(A) (1) (a) VI Dyrektywy stanowi zapłata faktycznie otrzymana w zamian za wyświadczoną usługę. W przypadku automatów do gry dających możliwość uzyskania wygranej, które zgodnie z bezwzględnie obowiązującymi przepisami ustawowymi wypłacają wygrane, zapłata faktycznie otrzymana przez usługodawcę w zamian za udostępnienie automatów stanowi wyłącznie część stawki, którą może zatrzymać dla siebie. Przepis ten należy zatem interpretować w taki sposób, aby podstawa opodatkowania czynności związanych z takimi automatami nie obejmowała określonej w regulaminie części całkowitej stawki odpowiadającej wygranej wypłaconej graczom.

Ustalenie wynagrodzenia sprowadza się zatem do tego, co Wnioskodawca otrzymuje z tytułu transakcji zawieranych w związku z wykonywaniem działalności w zakresie organizacji gier losowych i gier na automatach, to znaczy co jest faktycznym wynagrodzeniem za świadczenie usług. Co istotne, Wnioskodawca prowadzi ewidencje pozwalające ustalić wartość wpłat, wypłaconych wygranych i wyniku gry. Dodatkowo Wnioskodawca jest zobowiązany przepisami ustawy o grach hazardowych do instalacji audiowizyjnego systemu kontroli gier, służącego do kontroli przebiegu i prowadzenia gier, umożliwiający rozstrzyganie wątpliwości związanych z urządzanymi grami oraz weryfikację prawidłowości określania ich rezultatów, rozliczania żetonów i pieniądza gotówkowego w kasie itp. Ponadto wszystkie urządzenia spełniają warunki techniczne pozwalające na kontrolę przeprowadzonych w nich gier, zgodnie z pozytywną opinią techniczną.

Analiza przedstawionego stanu faktycznego oraz treści przywołanych przepisów prawa podatkowego prowadzi do stwierdzenia, że podstawą opodatkowania VAT w przypadku gier losowych i gier na automatach jest kwota będąca różnicą między wpłatami a wygranymi, pomniejszona o należny podatek od gier.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych, tutejszy organ informuje, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin