2018.12.14 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-3.4011.489.2018.1.JM
z 14 grudnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 7 sierpnia 2018 r. (data wpływu 15 października 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika związanych z zapłatą przez Spółkę zaległych składek na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 października 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika związanych z zapłatą przez Spółkę zaległych składek na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W okresie od lipca do października 2017 r. w Spółce (Wnioskodawcy), została przeprowadzona kontrola przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych w zakresie m.in. prawidłowości i rzetelności obliczania składek na ubezpieczenia społeczne oraz innych składek, do których pobierania zobowiązany jest Zakład Pracy oraz zgłaszanie do ubezpieczeń społecznych i ubezpieczenia zdrowotnego. Kontrolą objęto okres od maja 2014 r. do lipca 2017 r.

W toku przedmiotowej kontroli, organ kontrolujący zakwestionował brak naliczonych i opłaconych składek od przychodów uzyskiwanych z tytułu zawartych umów cywilnoprawnych nazwanych „Umowami o świadczeniu usług w zakresie zarządzania” (art. 13 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) u niżej wymienionych Ubezpieczonych:

Ubezpieczony 1 – brak naliczonej składki na ubezpieczenie zdrowotne w okresie od września 2014 r. do maja 2016 r.,

Ubezpieczony 2 – brak naliczonej składki na ubezpieczenie zdrowotne w okresie od stycznia 2015 r. do maja 2016 r.,

Ubezpieczony 3 – brak naliczonej składki na ubezpieczenie zdrowotne w okresie od września 2014 r. do maja 2016 r. oraz składek na ubezpieczenia społeczne, FP i FGŚP w okresie luty 2016 r., marzec 2016 r., maj 2016 r..

Zgodnie z zaleceniami nałożonymi przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych w „Protokole kontroli” z dnia 19 października 2017 r. oraz „Informacji o sposobie rozpatrzenia zastrzeżeń do protokołu kontroli” z dnia 20 listopada 2017 r., Spółka realizując obowiązek płatnika składek, dokonała korekt dokumentów zgłoszeniowych i rozliczeniowych ZUS za okres od września 2014 r. do maja 2016 r. oraz związanych z nimi list płac za ww. Ubezpieczonych.

Korekta deklaracji rozliczeniowych ZUS, spowodowała powstanie zaległości w składkach na ubezpieczenia społeczne, zdrowotne, FP i FGŚP. W konsekwencji Spółka uregulowała w miesiącu styczniu 2018 r. zaległe składki ZUS, łącznie ze składkami, które powinny być sfinansowane przez ww. Ubezpieczonych.

Skutkiem skorygowanych dokumentów było również obniżenie zaliczki na podatek dochodowy poszczególnych Ubezpieczonych. Spółka, zgodnie z przepisami, pobrała w latach 2014-2016 zaliczki na podatek dochodowy, wykazując je w deklaracjach PIT-4R oraz sporządziła informacje PIT-11 zawierające faktycznie uzyskane przez Ubezpieczonych przychody, jak również faktycznie pobrane składki na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne oraz zaliczki na podatek dochodowy.

W związku z zaistniałą sytuacją powstała nadpłata pobranych zaliczek na ww. podatek.

Należy zaznaczyć, że ww. Ubezpieczeni, obecnie jak również w 2018 r. nie są zatrudnieni przez Spółkę oraz nie świadczą usług dla Spółki.

Spółka wskazuje, że nie było jej wolą sfinansowanie z własnych środków składek na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne w części obciążających ubezpieczonych. Wobec powyższego, wysłała do wyżej wymienionych „wezwania do zapłaty” składek ZUS, które powinny być sfinansowane przez Ubezpieczonych.

Na dzień dzisiejszy Ubezpieczony 1, odebrał zawiadomienie i wystąpił z wnioskiem do Spółki o spłacenie zobowiązania w 11 ratach, czyli w okresie od sierpnia 2018 r. do czerwca 2019 r. – zgodę na spłatę zobowiązania w systemie ratalnym otrzymał od Spółki. Ponadto Ubezpieczeni 2 i 3 nie podjęli korespondencji w terminie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy jest możliwość sporządzania korekt deklaracji PIT-4R i informacji PIT-11 za lata 2014-2016?
Czy można pomniejszyć zaliczki miesięczne na poczet bieżących zaliczek z tytułu podatku naliczonego w danym miesiącu i roku podatkowym o kwotę nadpłaty wynikającej po złożeniu korekt PIT-4R i PIT-11 za lata wsteczne lub otrzymanie od Urzędu Skarbowego zwrotu kwoty nadpłaty zaliczki na podatek dochodowy z tytułu złożenia ww. korekt?
Czy w przypadku braku podstaw prawnych do sporządzenia korekt deklaracji PIT-4R i informacji PIT-11 za lata 2014-2016, nie spłacenie zobowiązań składek ZUS przez Ubezpieczonych 2 i 3 w roku podatkowym 2018 oraz spłacenie przez Ubezpieczonego 1 części zobowiązania składek ZUS w następnym roku podatkowym 2019 wobec Spółki, będzie wiązało się z wystawieniem dla ww. PIT- 8C za 2018 r. z tego tytułu?

Zdaniem Wnioskodawcy,

Ad 1. Tak

Wskutek przeprowadzonej kontroli ZUS i zakwestionowaniu braku naliczenia i zapłaty składek ZUS od „Umów o świadczeniu usług w zakresie zarządzania”, nastąpi konieczność przeprowadzenia korekt należności podatkowych osób fizycznych za lata 2014-2016. Ponieważ zasadne jest rozliczenie składek na ubezpieczenia społeczne i ubezpieczenie zdrowotne w okresach rozliczeniowych, w których była potrącona przez płatnika zaliczka od wypłaconych wynagrodzeń, a więc za lata 2014-2016.

Ad 2. Tak

Ze względu na powstałą nadpłatę należnych zaliczek podatku dochodowego odprowadzonego przez płatnika od każdej „Umowy o świadczeniu usług w zakresie zarządzania” w latach 2014-2016.

Ad. 3 Nie

Zdaniem Spółki, z tytułu opłacenia składek ZUS, w części obciążającej ubezpieczonego, ze środków własnych, nie należy rozpoznawać przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a w konsekwencji na Spółce nie będą spoczywać obowiązki płatnika podatku dochodowego – w szczególności brak obowiązku wystawienia i doręczenia byłym Ubezpieczonym oraz urzędom skarbowym PIT-8C.

Nie ma w tym przypadku żadnego przysporzenia majątkowego, a odpowiedzialność za rozliczenia składek ZUS obciąża płatnika składek. To on, opłacając całość zaległych składek wypełnia swój obowiązek.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Katalog źródeł przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych zawiera art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłem przychodów jest działalność wykonywana osobiście.

Stosownie do art. 13 pkt 9 ww. ustawy, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody uzyskane na podstawie umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów menedżerskich lub umów o podobnym charakterze, w tym przychody z tego rodzaju umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej – z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 7.

W myśl art. 20 ust. 1 ww. ustawy, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Konsekwencją powyższego są obowiązki płatnika – zgodnie z art. 41 i art. 42 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w przypadku dochodów z działalności wykonywanej osobiście oraz obowiązki informacyjne zgodnie z art. 42a ust. 1 tej ustawy odnośnie przychodów z innych źródeł.

Stosownie do art. 41 ust. 1 ww. ustawy, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Zaliczkę od dochodów, o których mowa w ust. 1, obliczoną w sposób określony w tym przepisie zmniejsza się o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, o której mowa w art. 27b, pobranej ze środków podatnika przez płatnika, o którym mowa w ust. 1 (art. 41 ust. 1a ustawy).

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b) ustawy, podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30c oraz art. 30e i art. 30f, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4-4e i 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot składek określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych potrąconych w roku podatkowym przez płatnika ze środków podatnika, z tym że w przypadku podatnika osiągającego przychody określone w art. 12 ust. 6, tylko w części obliczonej, w sposób określony w art. 33 ust. 4, od przychodu podlegającego opodatkowaniu – odliczenie nie dotyczy składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód (przychód) zwolniony od podatku na podstawie ustawy, oraz składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód, od którego na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Z art. 27b ust. 1 pkt 1 lit. b) ww. ustawy wynika, że podatek dochodowy, obliczony zgodnie z art. 27 lub art. 30c, w pierwszej kolejności ulega obniżeniu o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, o której mowa w ustawie z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych, pobranej w roku podatkowym przez płatnika zgodnie z przepisami o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych – obniżenie nie dotyczy składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód (przychód) zwolniony od podatku na podstawie ustawy oraz składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód, od którego na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Płatnicy, o których mowa w art. 41, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) – na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jednakże w przypadku, gdy podatek został pobrany zgodnie z art. 30a ust. 2a, płatnicy, o których mowa w art. 41 ust. 10, przekazują kwotę tego podatku na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania (art. 42 ust. 1 ustawy).

W terminie do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 41, są obowiązani przesłać do urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby, roczne deklaracje, według ustalonego wzoru (PIT-4R). Jednakże roczne deklaracje dotyczące podatku pobranego zgodnie z art. 30a ust. 2a płatnicy, o których mowa w art. 41 ust. 10, przesyłają do urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania. Przepis art. 38 ust. 1b stosuje się odpowiednio (art. 42 ust. 1a ustawy).

Zgodnie z art. 42 ust. 2 pkt 1 ustawy, w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem art. 45ba ust. 4, płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani przesłać podatnikom, o których mowa w art. 3 ust. 1, oraz urzędom skarbowym przy pomocy których naczelnicy urzędów skarbowych właściwi według miejsca zamieszkania podatnika wykonują swoje zadania – imienne informacje o wysokości dochodu, o którym mowa w art. 41 ust. 1, sporządzone według ustalonego wzoru (PIT-11).

Stosownie do art. 42a ust. 1 ustawy, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów (PIT-8C) i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego, z zastrzeżeniem art. 45ba ust. 4, przesłać ją podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

Biorąc pod uwagę zacytowane powyżej przepisy prawa należy stwierdzić, że ustawodawca nałożył na płatnika obowiązek prawidłowego obliczenia, poboru i odprowadzania w ciągu roku podatkowego zaliczek na podatek dochodowy od świadczeń wypłaconych lub postawionych do dyspozycji Zarządzającym (Ubezpieczonym), a także sporządzenia i przekazania podatnikowi i urzędowi skarbowemu w ustawowym terminie informacji według ustalonego wzoru.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że w wyniku kontroli ZUS przeprowadzonej w Spółce za lata 2014 – 2017 zakwestionowano prawidłowość obliczania i odprowadzania składek na ubezpieczenie społeczne oraz składek na ubezpieczenia zdrowotne od przychodów uzyskiwanych z tytułu zawartych umów cywilnoprawnych nazwanych „Umowami o świadczeniu usług w zakresie zarządzania” (art. 13 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). W wyniku powyższego, Spółka dokonała korekt dokumentów zgłoszeniowych i rozliczeniowych ZUS za okres od września 2014 r. do maja 2016 r. oraz związanych z nimi list płac. Korekta deklaracji rozliczeniowych ZUS, spowodowała powstanie zaległości w składkach na ubezpieczenia społeczne, zdrowotne, FP i FGŚP. W konsekwencji Spółka uregulowała w miesiącu styczniu 2018 r. zaległe składki ZUS, łącznie ze składkami, które powinny być sfinansowane przez Ubezpieczonych. Skutkiem skorygowanych dokumentów było również obniżenie zaliczki na podatek dochodowy. Powstała nadpłata pobranych zaliczek na ww. podatek. Ubezpieczeni nie są zatrudnieni przez Spółkę oraz nie świadczą usług dla Spółki. Jeden z ubezpieczonych zobowiązał się do spłaty zobowiązania w 11 ratach, czyli w okresie od sierpnia 2018 r. do czerwca 2019 r. Pozostali ubezpieczeni nie odebrali korespondencji wzywającej do uregulowania składek.

Wnioskodawca chciałby dokonać korekty informacji PIT-11 oraz deklaracji PIT-4R.

Wskazać należy, że zagadnienia związane z korektą deklaracji regulują przepisy ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 800, z późn. zm.).

Zgodnie z definicją zawartą w art. 3 pkt 5 ustawy Ordynacja podatkowa, ilekroć w ustawie jest mowa o deklaracjach¬ rozumie się przez to również zeznania, wykazy, zestawienia oraz informacje, do których składania obowiązani są, na podstawie przepisów prawa podatkowego, podatnicy, płatnicy i inkasenci.

Z przepisu art. 81 § 1 ww. ustawy wynika, że jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację. Natomiast § 2 ww. artykułu stanowi, że skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji.

Z treści art. 81 Ordynacji podatkowej wynika zatem, że korekta deklaracji ma na celu poprawienie błędu, który został popełniony przy poprzednim jej sporządzeniu i może dotyczyć każdej jej pozycji – o ile odrębne przepisy nie stanowią inaczej. Może więc ona dotyczyć m. in. błędów rachunkowych, oczywistych omyłek, a także gdy wypełniono ją niezgodnie z wymaganiami lub istnieją wątpliwości co do prawidłowości danych w niej zawartych. Błędnie mogła zostać określona m.in. wysokość przychodu bądź dochodu, wysokość zobowiązania podatkowego, wysokość nadpłaty lub zwrotu podatku, a także inne dane zawarte w treści deklaracji. Skorygowanie deklaracji polega więc na ponownym poprawnym wypełnieniu formularza z zaznaczeniem, że w tym przypadku mamy do czynienia z korektą uprzednio złożonej deklaracji.

Podkreślenia również wymaga, że informacje i deklaracje podatkowe, w tym PIT-11 i PIT-4R, służą do odwzorowania zaistniałego w trakcie roku podatkowego stanu faktycznego, a nie do jego kreowania. Zatem w informacji PIT-11 składanej za dany rok podatkowy płatnik winien wykazać między innymi takie kwoty potrąconych w roku podatkowym ze środków podatnika składek na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne oraz zaliczek na podatek dochodowy, które odzwierciedlają jego działania jako płatnika, tzn. kwoty faktyczne pobrane w tym roku podatkowym. Deklaracja PIT-4R jest deklaracją roczną o faktycznie pobranych zaliczkach na podatek dochodowy w danym roku.

Mając powyższe na względzie, należy stwierdzić, że na gruncie przedstawionego stanu faktycznego Wnioskodawca nie ma możliwości dokonania korekt informacji PIT-11 i deklaracji PIT-4R wystawianych za lata 2014-¬2016 w zakresie składek na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne oraz zaliczek na podatek dochodowy. Wystawione informacje i deklaracje odzwierciedlały zaistniały w tamtych latach stan faktyczny, a więc wysokość pobranych przez płatnika – Wnioskodawcę – składek na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne, a nie wysokość składek należnych, a także wysokość faktycznie pobranych zaliczek na podatek dochodowy, w związku z czym brak jest podstaw prawnych do ich korygowania. W związku z powyższym, brak jest również podstaw prawnych do pomniejszania bieżących miesięcznych zaliczek na podatek dochodowy o kwotę nadwyżki zaliczki odprowadzonej w tamtych latach.

Ponadto, z treści stanu faktycznego wynika, że Spółka uregulowała w miesiącu styczniu 2018 r. zaległe składki ZUS, łącznie ze składkami, które powinny być sfinansowane przez Ubezpieczonych. Ubezpieczeni nie są zatrudnieni przez Spółkę oraz nie świadczą usług dla Spółki. Jeden z ubezpieczonych zobowiązał się do spłaty zobowiązania w 11 ratach, czyli w okresie od sierpnia 2018 r. do czerwca 2019 r. Pozostali ubezpieczeni nie odebrali korespondencji wzywającej do uregulowania składek.

W świetle powyższego, należy stwierdzić, że z ogólnej definicji przychodów zawartej w przytoczonym na wstępie art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że przychodami są w szczególności otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Dlatego też zapłacone przez Wnioskodawcę za podatników (Ubezpieczonych) składki, w części, która powinna być finansowana przez Ubezpieczonych stanowią przychód Ubezpieczonych – jeśli osoby te (ubezpieczeni) nie zwróciły ich Wnioskodawcy (płatnikowi składek) w roku, w którym zostały zapłacone – bowiem otrzymali oni nieodpłatne świadczenia od Wnioskodawcy (Wnioskodawca zapłacił za nich składki, które powinny być finansowane ze środków Ubezpieczonych).

Zapłacone przez Wnioskodawcę z własnych środków zaległe składki w części, w której powinny być one pokryte z dochodu Ubezpieczonych, z którymi w dniu zapłaty tych składek Wnioskodawcę nie łączy już żaden stosunek umowny, stanowią dla tych osób przysporzenie majątkowe, które należało kwalifikować do przychodów z innych źródeł, o których mowa w art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji, na Wnioskodawcy nie ciążył obowiązek poboru zaliczki na podatek, a jedynie obowiązek sporządzenia „Informacji o wypłaconym stypendium, o przychodach z innych źródeł oraz o niektórych dochodach z kapitałów pieniężnych” (PIT-8C), stosownie do postanowień art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W sytuacji natomiast, gdy Ubezpieczeni dokonają zwrotu opłaconych za Nich przez Wnioskodawcę zaległych składek, na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w roku podatkowym, w którym Wnioskodawca składki te zapłacił, na Wnioskodawcy nie będą ciążyły żadne obowiązki informacyjne wynikające z art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych

W przypadku, gdy osoby Ubezpieczone zwrócą Wnioskodawcy zapłacone za nich składki w latach późniejszych, będą mogli odliczyć je, stosownie do postanowień art. 26 ust. 1 pkt 5 ustawy, od dochodu w składanym przez siebie zeznaniu o wysokości osiągniętego dochodu za rok w którym dokonają zwrotu tych składek.

Podsumowując, Wnioskodawca nie ma możliwości dokonania korekt deklaracji PIT-4R oraz informacji PIT-11 za lata 2014 – 2016, bowiem deklaracje i informacje te były sporządzone prawidłowo, odzwierciedlały stan faktyczny w tamtych latach podatkowych. W konsekwencji Wnioskodawca nie może pomniejszyć zaliczek miesięcznych na poczet bieżących zaliczek z tytułu podatku naliczonego w danym miesiącu i roku podatkowych o nadwyżkę zaliczki. Spłacenie przez Wnioskodawcę zobowiązań podatkowych wobec ZUS z tytułu zaległych składek społecznych i zdrowotnych będzie rodziło po stronie Ubezpieczonych przychód z innych źródeł, o których mowa w art. 20 ust. 1 ustawy. Zatem w stosunku do Ubezpieczonych 1, 2 i 3 Wnioskodawca nie ma obowiązku poboru zaliczki na podatek od ww. świadczeń. Wnioskodawca jest zobowiązany jedynie do wystawienia i przesłania Ubezpieczonym 2 i 3 oraz właściwemu urzędowi skarbowemu informacji PIT-8C, zgodnie z art. 42a ust. 1 ustawy, uwzględniającej pełną kwotę zapłaconych zaległych składek przez Wnioskodawcę, a niespłaconych przez Ubezpieczonych 2 i 3 w roku 2018.

W odniesieniu do Ubezpieczonego 1 na Wnioskodawcy będą ciążyły obowiązki informacyjne wynikające z art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w odniesieniu do części zobowiązania składek ZUS, które nie zostaną spłacone przez Ubezpieczonego 1 w roku 2018.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywa się ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodne ze stanem rzeczywistym. W ramach postępowania o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego organ nie przeprowadza postępowania dowodowego, lecz opiera się jedynie na stanie faktycznym przedstawionym we wniosku. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe postępowanie jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin