Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT2-3.4011.328.2018.2.PS
z 14 grudnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 20 września 2018 r. (data wpływu – 4 października 2018 r.) – uzupełnionym pismem z dnia 31 października 2018 r. (data wpływu 6 listopada 2018 r.) – o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości powstałych w wyniku podziału – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 października 2018 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości powstałych w wyniku podziału. Wniosek nie spełniał wymogów formalnych. Wobec tego pismem z dnia 24 października 2018 r. znak 0115-KDIT2-3.4011.328.2018.1.AW 0115-KDIT1-3.4012.666.2018.1.AT wezwano Wnioskodawcę do jego uzupełnienia. Niniejsze zostało dokonane w dniu 6 listopada 2018 r. (data wpływu).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca w 2009 r. otrzymał w drodze darowizny od rodziców nieruchomość gruntową (dalej: NG), oznaczoną pierwotnie numerem geodezyjnym nr x. Tę nieruchomość otrzymał na zasadzie współwłasności w częściach ułamkowych (każdy po 50%) wraz ze swoim bratem. Powodem dokonania darowizny NG na rzecz Wnioskodawcy i jego brata była chęć uregulowania kwestii dziedziczenia majątku przez dzieci po bardzo chorej już wtedy matce Wnioskodawcy (darowizna była z jej inicjatywy), która wkrótce po darowiźnie NG zmarła. NG jest objęta jedną księgą wieczystą. NG posiada dostęp do drogi publicznej.

Na wniosek Wnioskodawcy i brata NG była kilkukrotnie poddana podziałom na mniejsze działki, w ten sposób, iż najpierw podzielono ją na 7 działek, które potem były (na skutek wniosku Wnioskodawcy i jego brata) dzielone na mniejsze działki, które także podlegały kolejnym podziałom. Sam podział działki nr 32/33 (czyli pierwszy podział) miał miejsce w 2015 r. Decyzje o podziale gruntów podejmował Wójt.

Finalnie (w wyniku wszystkich dokonanych podziałów) powstały następujące działki [Wnioskodawca podwójnie w wyliczeniach podał nr 11 i 12]:

1. 32/57 - działka o przeznaczeniu drogowym - pow. 0,3741 ha
2. 32/64 - działka o przeznaczeniu drogowym - pow. 0,0008 ha
3. 32/65 - działka finalna do sprzedaży - pow. 0,1031 ha
4. 32/66 - działka finalna do sprzedaży - pow. 0,0959 ha
5. 32/67 - działka finalna do sprzedaży - pow. 0,0960 ha
6. 32/68 - działka finalna do sprzedaży - pow. 0,1000 ha
7. 32/71 - działka finalna do sprzedaży - pow. 0,1263 ha
8. 32/72 - działka finalna do sprzedaży - pow. 0,1227 ha
9. 32/73 - działka finalna do sprzedaży - pow. 0,1232 ha
10. 32/74 - działka do przyłączenia do innej - pow. 0,0271 ha
11. 32/75 - działka pod drogę wewnętrzną - pow. 0,0244 ha
12. 32/88 - działka do przeznaczona na wymianę z syndykiem - pow. 0,0547 ha (adnotacja w decyzji o celu: powiększenie sąsiedniej nieruchomości 28/16 – nie wykonanie skutkowałoby cofnięciem decyzji)
13. 32/92 - działka finalna przeznaczona do sprzedaży - pow. 0,1040 ha
14. 32/93 - działka finalna przeznaczona do sprzedaży - pow. 0,1040 ha
15. 32/77 - działka finalna do sprzedaży - pow. 0,1214 ha
16. 32/78 - działka finalna do sprzedaży - pow. 0,1192 ha
17. 32/79 - działka finalna do sprzedaży - pow. 0,1169 ha
18. 32/80 - działka przeznaczona na poszerzenie drogi gminnej - pow. 0,0166 ha
19. 32/81 - działka przeznaczona do wymiany z syndykiem - pow. 0.0130 ha (adnotacja w decyzji o celu: powiększenie sąsiedniej nieruchomości 28/10 - nie wykonanie skutkowałoby cofnięciem decyzji)
20. 32/89 - działka z zbiornikiem chłonnym, docelowo do przekazania gminie - pow. 0,1818 ha
21. 32/90 - działka finalna przeznaczona do sprzedaży - pow. 0,1738 ha
22. 32/91 - działka przeznaczona do scalenia z inną działką - pow. 0,0923 ha
23. 32/83 - działka drogowa - pow. 0.0008 ha
24. 32/84 - działka finalna przeznaczona do sprzedaży - pow. 0,1120 ha
25. 32/85 - działka finalna przeznaczona do sprzedaży - pow. 0,0982 ha
26. 32/86 - działka finalna przeznaczona do sprzedaży - pow. 0,1463 ha.

Jak Wnioskodawca uzyskał decyzję o podziale na poszczególne działki to występował o wydanie dla tych działek decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. Aktualnie decyzje o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu posiadają następujące działki:

• 32/65 - decyzja z dnia 04.10.2016
• 32/66 - decyzja z dnia 05.10.2016
• 32/67 - decyzja z dnia 31.10.2016
• 32/68 - decyzja z dnia 22.11.2017
• 32/71 - decyzja z dnia 08.02.2017
• 32/72 - decyzja z dnia 08.02.2017
• 32/73 - decyzja z dnia 08.02.2017
• 32/77 - decyzja z dnia 18.09.2017
• 32/78 - decyzja z dnia 11.09.2017
• 32/79 - decyzja z dnia 11.09.2017
• 32/84 - decyzja z dnia 01.08.2017
• 32/85 - decyzja z dnia 01.09.2017
• 32/86 - decyzja z dnia 01.08.2017.

Na pozostałe działki przeznaczane do sprzedaży Wnioskodawca (wraz z bratem) także się stara o uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

Działka 32/23 była pierwotnie wykorzystywana rolniczo – jako pastwisko dla bydła. Znajdowała się w majątku rodziny Wnioskodawcy od lat 80 ubiegłego wieku. Dlatego też w chwili darowizny był to grunt rolniczy, którym jest notabene do tej pory (dlatego są wydawane na poszczególne działki decyzje o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu).

Działki zostaną uzbrojone w przyłącza kanalizacyjne oraz wodociągowe – koszty wykonania sieci Wnioskodawca poniesie wraz z bratem. Również działka drogowa zostanie utwardzona i przygotowana do pełnienia funkcji komunikacyjnej na koszt Wnioskodawcy i jego brata – nie zostaną sprzedane udziały w drodze, a jedynie zostanie zapisana służebność przejazdu. Sieć energetyczna i gazowa będzie wykonywana odpowiednio przez zakład energetyczny i gazowniczy na wniosek o przyłączenie (składany przez nowych właścicieli działek). Docelowo Wnioskodawca wraz z bratem chce przekazać drogę oraz sieć wod-kan do gminy.

W chwili obecnej działki z decyzjami o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu są oferowane do sprzedaży. Oferty widnieją na portalu internetowym, a w pobliżu działek wywieszony jest baner z telefonem. Wnioskodawca wraz z bratem ma podpisane umowy o pośrednictwo z agentami nieruchomości.

Dotychczas sprzedano małą część gruntu. Dokonane transakcje zgodnie z założeniami geodety miały być elementem transakcji zamiany gruntów z Syndykiem. Niestety Syndyk nie mógł dokonać transakcji o takim charakterze (transakcji zamiany) i musiało dojść do dwóch oddzielnych transakcji z jego udziałem: sprzedaży działek 32/81 i 32/88 oraz równocześnie zakupu od niego dwóch innych działek. Nabyte działki zostały scalone z innymi działkami. Cała ta operacja sprzedaży była wymuszona pierwotnym kształtem terenu, a po jej wykonaniu Wnioskodawca uzyskał wraz z bratem foremne i jednolite działki.

Wnioskodawca wraz z bratem zamierza sprzedać wszystkie działki (prócz tych przeznaczanych pod drogi). Generalnie ideą jest, aby sprzedawać działki, które już posiadają wydaną nań decyzje o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. Wnioskodawca dopuszcza taką sytuację, wraz z bratem, iż będą sprzedawane działki bez rzeczonej decyzji (wówczas wystąpi o jej wydanie nabywca działki), ale ma to być raczej wyjątek od reguły.

Wnioskodawca jest żonaty i ma rozdzielność majątkową z małżonką. Nie wykonuje samodzielnie żadnej działalności gospodarczej, czyli nie para się także handlem gruntami (nieruchomościami). Jest wspólnikiem (komandytariuszem) spółki sp. z o.o. Sp. K. w upadłości likwidacyjnej, co nie ma nic wspólnego z NG.

W odpowiedzi na wezwanie Wnioskodawca wskazał ponadto:

1. Wskazane działki nie były w żaden sposób wykorzystywane (nie było także prowadzonej działalności rolniczej). Innymi słowy grunty cały czas leżą i leżeć będą do chwili sprzedaży odłogiem.
   
2. Jak już opisano w stanie faktycznym wniosku o interpretację działki o numerach geodezyjnych 32/81 i 32/88 zostały sprzedane syndykowi (czyli transakcja była formalnie odpłatna, jako umowa sprzedaży chociaż zamiarem była de facto zamiana gruntów).
   
3. Per saldo w wyniku omawianych rozliczeń z syndykiem Wnioskodawca otrzymał za sprzedane działki mniejszą kwotę niż, za którą zakupił działki od syndyka (różnica jest bardzo niewielka).
   
4. W związku z transakcjami z syndykiem Wnioskodawca nie otrzymał dopłaty do ceny sprzedaży, gdyż to on dopłacił niewielką kwotę syndykowi.
   
5. Do zbycia działek nr 32/81 i 32/88 w związku z transakcją „zamiany” z syndykiem doszło w 2017 r.
   
6. Nie było innej formy oferowania działek do sprzedaży niż opisane we wniosku o interpretację.
   
7. Działki z założenia będą sprzedane różnym odbiorcom w wyniku wielu czynności, co wynika ze specyfiki takiej transakcji, tzn. nabywca kupuje najczęściej jedną działkę, bo tyle jest mu potrzebne pod budowę domu. Gdyby trafił się jeden potencjalny nabywca na całość sprzedawanych działek, jak cena byłaby korzystna, Wnioskodawca sprzedałby mu wszystkie grunty.
   
8. Wnioskodawca wcześniej nie nabywał i sprzedawał żadnych nieruchomości z wyjątkiem:
   
   
   
   1. zakupu w 2016 r. prywatnego mieszkania – to mieszkanie Wnioskodawca ma do tej pory;
      
   2. zakupu w 2015 r działki inwestycyjnej położonej w Y wspólnie z bratem – ta działka została kupiona przez Wnioskodawcę, jako lokata kapitału. Ta działka nie jest do tej pory sprzedana;
      
   3. zakup działki letniskowej w 2015 w Z celem budowy domku wypoczynkowego. Działka pozostaje własnością Wnioskodawcy;
      
   4. zbycia działek budowlanych położonych w Y w roku 2015, w liczbie 4 sztuk. Działki te Wnioskodawca otrzymał na wyłączną własność od rodziców, umową darowizny, w roku 2009. Nieruchomość ta była odrębną i nie związaną z tą, której dotyczy wniosek.
      
      
      
9. Wnioskodawca nie planuje kolejnych tego typu transakcji.
   
10. Wnioskodawca nie jest komandytariuszem spółki. Zgodnie z jego wiedzą komandytariuszem spółki Firma D jest jego brat.
    

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy sprzedaż przez Wnioskodawcę działek oznaczonych geodezyjnie numerami 32/65, 32/66, 32/67, 32/68, 32/71, 32/72, 32/73, 32/88, 32/92, 32/93, 32/77, 32/78, 32/79, 32/81, 32/90, 32/84, 32/85, 32/86 – opisanych w stanie faktycznym – podlega opodatkowaniu podatkiem VAT?
2. Czy sprzedaż przez Wnioskodawcę działek oznaczonych geodezyjnie numerami 32/65, 32/66, 32/67, 32/68, 32/71,32/72, 32/73, 32/88, 32/92, 32/93, 32/77, 32/78, 32/79, 32/81, 32/90, 32/84, 32/85, 32/86 – opisanych w stanie faktycznym – mająca miejsce po 5 latach od końca roku, w którym miało miejsce ich nabycie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, zwanym dalej podatkiem PIT?

Niniejsza interpretacja stanowi ocenę stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego we wniosku Nr 2 (podatku dochodowego od osób fizycznych). W zakresie pytania oznaczonego we wniosku Nr 1 (podatku od towarów i usług) zostanie Wnioskodawcy wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy – w zakresie pytania oznaczonego we wniosku numerem 1 – sprzedaż przez Wnioskodawcą działek gruntów – wskazanych w pytaniu nr 1 – nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2. bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, według art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego. aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności, konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku należy rozumieć takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania. Zatem czerpanie dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, ze dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Na mocy art. 9 ust 1 Dyrektywy 2006/112AME Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006 r. str. 1. z późn. zm.) – zwanej dalej Dyrektywą 112 – „podatnikiem” jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności.

„Działalność gospodarcza” obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywane, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście (powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą (prowadzoną działalność gospodarczą, również nie pozwała na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskanie z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy o VAT) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: TSUE) z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (0-160/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego. W niniejszej sprawie konieczne staje się zatem ustalenie, czy w świetle przedstawionych informacji Wnioskodawca w celu sprzedaży działek powstałych z podziału NG, podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, co skutkować będzie koniecznością uznania go za podmiot prowadzący „działalność gospodarczą” w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż ta nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

W rozumieniu powyższych twierdzeń pomóc mogą zapisy orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie (dalej: NSA) z dnia 29 października 2007 r. sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT (...).

Biorąc pod uwagę powołane przepisy oraz opis sprawy należy stwierdzić, że w analizowanej sytuacji brak jest podstaw do uznania Wnioskodawcy – w związku ze sprzedażą działek – za podatnika podatku VAT prowadzącego działalność gospodarczą w zakresie handlu nieruchomościami. Powyższe wynika z faktu, że NG, o której mowa we wniosku nie została nabyta przez Wnioskodawcę z zamiarem jej dalszej odsprzedaży, na co koronnym dowodem jest jej nabycie w wyniku darowizny, gdzie trudno mówić o zamiarze nabycia z zamiarem odsprzedaży. Trudno jest uznać. iż nabycie w drodze darowizny oznacza, że Wnioskodawca chciał tymi gruntami dalej handlować. Przecież darowizna jest świadczeniem ze strony darczyńcy i na ewentualne nabycie Wnioskodawca nie ma żadnego wpływu bo transfer własności – a w konsekwencji nabycie przez Wnioskodawcę własności rzeczonego gruntu – zależało li tylko i wyłącznie od woli darczyńcy (gwoli ścisłości Wnioskodawca wyraził tylko zgodę na otrzymanie darowizny). Innymi słowy, skoro na fakt nabycia własności gruntu Wnioskodawca nie miał wpływu (mogło w ogóle nie nastąpić) to nie da się powiedzieć, że celowo nabył w drodze darowizny grunt rolny, aby go potem podzielić i sprzedać, jako działki. Takie rozumowanie byłoby nielogiczne. Nie można mówić o celowym nabyciu darowizny, której nie da się przewidzieć, że w ogóle nastąpi, pod kątem rozpatrywania, co z tą darowizną Wnioskodawca będzie robić dalej. Gdyby jej nie było – a mogłoby nie być – to rozważania na temat jej następnego wykorzystania są bez sensu. Nieruchomości te zostały nabyte z inicjatywy matki Wnioskodawcy, która chciała uposażyć synów w związku ze swoją ciężką chorobą, Wnioskodawca nie prowadził i nie prowadzi związanej z przedmiotową nieruchomością działalności gospodarczej. Nieruchomość nie była również przedmiotem najmu bądź dzierżawy. Sam fakt podziału działek na mniejsze tego nie zmienia, bo ma tylko ułatwić ich sprzedaż. Jak zauważył NSA w wyroku z dnia 9 marca 2016 r. sygnatura II FSK 1423/14 samo tylko wyodrębnienie z jednej nieruchomości działek gruntu, powiązane także z koniecznością uprzedniego uzyskania stosownych decycji administracyjnych (zatwierdzenie podziału, ustalenie warunków zabudowy w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego) nie wykracza poza działania mieszczące się w zwykłym zarządzie własnymi sprawami majątkowymi. Z kolei w wyroku z dnia 4 marca 2015 r. o sygnaturze II FSK 855/14 NSA stwierdził, że nie przekraczają granic takiego zarządu czynności stanowiące naturalne konsekwencję prawidłowego gospodarowania własnym mieniem. Działań z zachowaniem – normalnych w takich przypadkach – reguł gospodarności nie należy z gruntu utożsamiać z działalnością gospodarczą. Także w judykaturze zauważa się (por. wyrok NSA z dnia 30 stycznia 2014 r. sygn. akt II FSK 667/12), że błędne jest automatyczne wiązanie z działalnością gospodarczą takich działań podatnika, jak jednostkowe zlecenie sprzedaży rzeczy profesjonalnej agencji, czy też poszukiwanie przezeń nabywcy za pomocą Internetu. Takie zachowania, w szczególności w XXI wieku, nie wykraczają poza normalny zarząd własnymi sprawami majątkowymi. Z kolei w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy o sygnaturze I SA/Bd 540/17 z dnia 20 czerwca 2017 r. stwierdzono jednak w kontekście wyroku Trybunału Sprawiedliwości w sprawach połączonych Słaby i in. C-180/10 i C181/10, że sama liczba, zakres transakcji sprzedaży, fakt, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny, długość okresu, w jakim te transakcje następowały jak i wysokość osiągniętych z nich przychodów nie ma znaczenia dla przesądzenia, w jakim charakterze działa podatnik dokonujący sprzedaży gruntów, bowiem całość powyższych elementów może odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego (pkt 37-38 wyroku).

Działania podejmowane przez Wnioskodawcę należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Zainteresowany sprzedając przedmiotowe nieruchomości korzysta z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej i do której nie mają zastosowania przepisy ustawy o VAT. Wobec powyższego należy uznać, że Wnioskodawca dokonując sprzedaży ww. nieruchomości, będzie korzystał z przysługującego prawa do rozporządzania majątkiem osobistym, co nie jest wykonywaniem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. Brak tego statusu pozbawia Wnioskodawcę cech podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust 1 ustawy o VAT, w zakresie sprzedaży wskazanych działek, a ich dostawę, cech czynności podlegającej opodatkowaniu, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 tej ustawy. W konsekwencji, mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz okoliczności analizowanej sprawy należy stwierdzić, że sprzedaż przedmiotowych działek nie będzie stanowić działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. Tym samym Wnioskodawca z tego tytułu, nie wystąpi w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT a czynność ta nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT. Wnioskodawca chce sprzedać niepotrzebne mu grunty, a nie handlować nimi.

Oceniając sprawę należy podkreślić. że decydującym czynnikiem dla rozważań o prowadzeniu/nie prowadzeniu przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej polegającej na handlu gruntami był i jest cel nabycia przez niego NG (wraz z bratem) obecnie sprzedawanych. Innymi słowy, momentem mającym kluczowe znaczenie da rozpatrywania charakteru sprzedaży gruntów były dla gruntów lata ich nabycia i intencje jakie w tej chwili towarzyszyły Wnioskodawcy. Wnioskodawca nie nabywał NG w celach handlowych, bo w ogóle nie zakładał, że otrzyma darowiznę, a po drugie nie wiedział co z tym zrobi potem. Taka sytuacja oznacza, iż nie ma możliwości zaliczenia sprzedaży tych gruntów do działalności gospodarczej w zakresie handlu gruntami. Ta właśnie ten zamiar w momencie zakupu jest decydujący dla uznania danej czynności za działalność gospodarczą. Powyższą wykładnię potwierdził Naczelny Sąd Administracyjny w składzie 7 sędziów we wskazanej już uchwale z dnia 29 października 2007 r. (sygn. I FPS 3/07) oraz w wielu innych orzeczeniach. W związku z powyższym, aby dostawę towarów uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w momencie nabycia NG Wnioskodawca miał zamiar dokonywać takich czynności (nabycia i następnie sprzedaży) wielokrotnie, którego to zamiaru nie było, co jest o tyle logiczne, że nabycie NG było w drodze darowizny, której nie da się przewidzieć, że w ogóle nastąpi.

Fakt podziału NG na mniejsze działki nie ma żadnego znaczenia w sprawie. Wynika to z tego, iż fakt dokonania podziału nieruchomości nie ma żadnego związku z prowadzeniem działalności gospodarczej. Dokonanie podziału podyktowane jest tym, że wtedy łatwiej to sprzedać. Takie działanie Wnioskodawcy jest więc działaniem racjonalnym i powszechnie spotykanym. Dlatego uznanie tego działania (w takich realiach stanu faktycznego), jako działalności gospodarczej, byłoby pozbawione podstaw prawnych w przepisach ustawy o VAT a konkretnie w art. 15 ust. 1 i 2. Należy zadać sobie pytanie, czy takie działanie Wnioskodawcy ma charakter gospodarczy/handlowy i wykonywane jest w sposób ciągły, zorganizowany z dużą częstotliwością. Oczywiście odpowiedź na to pytanie jest jedna, czyli przecząca, co oznacza brak znamion prowadzenia przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej w rozumieniu wskazanych artykułów. Tutaj ponownie trzeba zacytować fragment orzeczenia NSA z wyroku z dnia 9 marca 2016 r. sygnatura II FSK 1423/14. Samo tylko wyodrębnienie z jednej nieruchomości działek gruntu, powiązane także z koniecznością uprzedniego uzyskania stosownych decyzji administracyjnych (zatwierdzenie podziału ustalenie warunków zabudowy – w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego) nie wykracza poza działania mieszczące się w zwykłym zarządzie własnymi sprawami majątkowymi. Wyrok wprost dotyczy gruntów, dlatego ma pełne przełożenie na sprzedawane działki przez Wnioskodawcę.

Nie można tutaj także zapomnieć o innym ważnym, czynniku przeczącym koncepcji prowadzenia przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej w zakresie handlu gruntami – taki podział gruntu na mniejsza działki ułatwi ich zbycie, bo trudniej się zbywa większe działki.

Decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu jest wydawana tylko dla terenów, na których nie obowiązuje plan zagospodarowania przestrzennego. Jednakże nie ma to żadnego związku z działalnością gospodarczą i takowej na pewno me znamionuje. Takiej czynności (wystąpienie o warunki zabudowy) mogłyby dokonać zarówno osoba będąca przedsiębiorcą, jak i osoba fizyczna nie prowadząca działalności gospodarczej w zakresie handlu gruntami (Wnioskodawca). Taki zabieg ma po prostu pomóc w sprzedaży gruntu. A jak grunt będzie miał charakter przeznaczony do zabudowy to łatwiej znajdzie nabywców. Poza tym umożliwi to uzyskanie wyższej ceny, czego chciałby każdy sprzedający (ale co nie jest znowu wyróżnikiem działalności gospodarczej bo uzyskać wyższą cenę sprzedaży chce każdy – czy to przedsiębiorca, czy prywatna osoba). Podobnie rzecz się ma z uzbrojeniem gruntu - to także ułatwi zbycie niepotrzebnej nieruchomości. Dlatego czynności zmierzające do ułatwienia sprzedaży przez osobę fizyczną gruntu pochodzącego z darowizny nie oznaczają czynności typowych dla prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie handlu gruntami.

Fakt ogłoszeń o sprzedaży nieruchomości umieszczonych przez Wnioskodawcę na portalu internetowym, oraz to że Wnioskodawca wraz z bratem ma podpisane umowy o pośrednictwo z agentami nieruchomości nie świadczy w żaden sposób o prowadzeniu przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej. Takie kroki wykonują także osoby sprzedające swój prywatny majątek. Trzeba to jeszcze raz mocno podkreślić – takie ogłoszenia robi większość osób chcących sprzedać swój majątek prywatny. Jak zauważył NSA w wyroku z dnia 4 marca 2015 r. o sygnaturze II FSK 855/14 nie przekraczają granic takiego zarządu czynności stanowiące naturalną konsekwencję prawidłowego gospodarowania własnym mieniem. Działań z zachowaniem – normalnych w takich przypadkach – reguł gospodarności nie należy z gruntu utożsamiać z działalnością gospodarczą. Także w judykaturze zauważa się (por. wyrok NSA z dnia 30 stycznia 2014 r. sygn. akt II FSK 867/12), że błędne jest automatyczne wiązanie z działalnością gospodarczą takich działań podatnika, jak jednostkowe zlecenie sprzedaży rzeczy profesjonalnej agencji, czy też poszukiwanie przezeń nabywcy za pomocą Internetu. Takie zachowania w szczególności w XXI wieku, nie wykraczają poza normalny zarząd własnymi sprawami majątkowymi. W świetle powyższego wyroku nie jest niczym dziwnym poszukiwanie nabywcy przez internet i biuro nieruchomości i to nie jest żaden wyróżnik działalności gospodarczej.

Zdaniem Wnioskodawcy – w zakresie pytania oznaczonego we wniosku numerem 2 – sprzedaż przez Wnioskodawcę działek gruntów – wskazanych w pytaniu nr 2 – mająca miejsce po 5 latach od końca roku, w którym miało miejsce ich nabycie (tj. 2009 r.), nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W tym zakresie znajdują w pełni zastosowanie argumenty podane w Ad. 1, ponieważ rozważania na gruncie art. 15 ust. 112 ustawy o VAT można uznać za tożsame na gruncie art. 5a pkt 6) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w zakresie tego, co jest działalnością gospodarczą. Innymi słowy, Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej w zakresie handlu nieruchomościami na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z tym, ponieważ minęło także 5 lat licząc od końca roku, w którym Wnioskodawca nabył w wyniku darowizny NG, sprzedaż działek powstałych z podziału NG nie będzie podlegać podatkowi podatku dochodowego od osób fizycznych – art. 10 ust. 1 pkt 8) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie znajdzie tutaj zastosowania właśnie z uwagi na upływ czasu. W konsekwencji sprzedaż rzeczonych gruntów (działek) nie będzie wcale opodatkowana podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych jest nieprawidłowe.

Na wstępie wskazać należy, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego czy kontrolnego. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. Pełna weryfikacja prawidłowości rozpoznania przychodu może być dokonana jedynie w toku postępowania podatkowego lub kontrolnego, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h (w zamkniętym katalogu) ustawy – Ordynacja podatkowa. Dokonując interpretacji indywidualnej organ interpretacyjny przedstawia jedynie swój pogląd dotyczący wykładni treści analizowanych przepisów i sposobu ich zastosowania w odniesieniu do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego bądź zdarzenia przyszłego (którego elementy przyjmuje jako podstawę rozstrzygnięcia bez weryfikacji).

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (w brzmieniu obowiązującym w 2017 r. – Dz. U. z 2016 r. poz. 2032, z późn. zm. oraz w brzmieniu obowiązującym w 2018 r. – Dz. U. z 2018 r., poz.1509, z późn. zm., przy czym zmiana przepisów pozostaje bez wpływu na rozstrzygnięcie w sprawie) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,

• jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy – przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Powyższy przepis formułuje generalną zasadę, że sprzedaż nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości nastąpiło po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie – nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym przychód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Odrębnym źródłem przychodów jest, wskazana w art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, pozarolnicza działalność gospodarcza. Zgodnie z art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowy od osób fizycznych – ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej – oznacza to działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

• prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Działalność jest wtedy zarobkowa, gdy jest zdolna do potencjalnego generowania zysku, a jej przeznaczeniem jest zapewnienie określonego dochodu. Działalność musi być tak prowadzona i ukierunkowana, aby była w stanie zyski faktycznie osiągnąć. Jednakże brak zysku z podjętych działań noszących znamiona działalności gospodarczej nie oznacza, że działalność taka nie była faktycznie prowadzona. Prowadzenie bowiem działalności gospodarczej zawsze wiąże się z ryzykiem nieosiągnięcia dochodów. Zarobkowego charakteru nie mają działania, których wyłącznym celem jest zaspokojenie własnych potrzeb osoby podejmującej określone czynności.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wymagają również, aby czynności wykonywane były w sposób zorganizowany i ciągły, przy czym możliwe jest osiąganie dochodów z tego rodzaju działalności bez spełnienia niektórych formalnych elementów organizacji (np. rejestracji urzędowej), gdyż prowadzenie działalności gospodarczej jest kategorią obiektywną, niezależnie od tego, jak działalność tę ocenia sam prowadzący ją podmiot i jak ją nazywa oraz czy dopełnia ciążących na nim obowiązków z działalnością tą związanych.

Za takim rozumieniem pojęcia „zorganizowany” przemawia również definicja słownikowa. Zgodnie z Nowym Słownikiem Poprawnej Polszczyzny Wydawnictwo Naukowe PWN pod redakcją Andrzeja Markowskiego Warszawa 2000, organizować to przygotowywać, zakładać jakieś przedsięwzięcie, bądź w znaczeniu drugim nadawać czemuś reguły, wprowadzać porządek.

Co do kryterium ciągłości w wykonywaniu działalności gospodarczej, to jego wprowadzenie przez ustawodawcę miało na celu wyeliminowanie z pojęcia działalności gospodarczej przedsięwzięć o charakterze incydentalnym i sporadycznym. Ciągłość w wykonywaniu działalności gospodarczej oznacza względnie stały zamiar jej wykonywania. Nie wyklucza on jednak możliwości prowadzenia działalności gospodarczej tylko sezonowo lub do czasu osiągnięcia postawionego przez dany podmiot celu i to bez względu na okres, w którym cel ten miałby być realizowany. Do zachowania ciągłości wystarczające jest, aby z całokształtu okoliczności sprawy wynikał zamiar powtarzania określonego zespołu konkretnych działań w celu osiągnięcia efektu w postaci zarobku.

Przez powtarzalność rozumie się cały szereg wielokrotnie powtarzanych czynności podejmowanych w konkretnym celu. Taki zespół wielokrotnie powtarzanych czynności, (nie zaś czynności sporadyczne, oderwane od siebie, nie powiązane ze sobą) w dziedzinie wytwórczej, usługowej lub handlowej podejmowanych w celach zarobkowych i na własny rachunek, można uznać za prowadzenie działalności gospodarczej.

Wobec powyższego, w celu zakwalifikowania – na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – działań podjętych przez Wnioskodawcę do właściwego źródła przychodu należy ocenić zamiar, okoliczności i cel działań związanych z odpłatnym zbyciem nieruchomości, o których mowa we wniosku.

Z przedstawionych okoliczności wynika, że działka 32/23 była pierwotnie wykorzystywana rolniczo, jako pastwisko dla bydła. Znajdowała się ona w majątku rodziny Wnioskodawcy od lat 80 ubiegłego wieku. Przedmiotową działkę Wnioskodawca otrzymał wraz z bratem w 2009 r. w drodze darowizny od rodziców. Na wniosek Wnioskodawcy i brata ww. działka była kilkukrotnie poddana podziałom na mniejsze działki, w ten sposób, iż najpierw podzielono ją na 7 działek, które potem były (na skutek wniosku Wnioskodawcy i jego brata) dzielone na mniejsze działki, które także podlegały kolejnym podziałom. Sam podział działki nr 32/33 (czyli pierwszy podział) miał miejsce w 2015 r. Decyzje o podziale gruntów podejmował Wójt Gminy. Finalnie postało szereg mniejszych działek. Z przedstawionych okoliczności wynika również, że Wnioskodawca występował o wydanie dla tych działek decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. Aktualnie decyzje o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu posiada już część działek, a na pozostałe działki przeznaczane do sprzedaży Wnioskodawca (wraz z bratem) także się stara o uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

Działki zostaną uzbrojone w przyłącza kanalizacyjne oraz wodociągowe – koszty wykonania sieci Wnioskodawca poniesie wraz z bratem. Również działka drogowa zostanie utwardzona i przygotowana do pełnienia funkcji komunikacyjnej na koszt Wnioskodawcy i jego brata – nie zostaną sprzedane udziały w drodze, a jedynie zostanie zapisana służebność przejazdu. Sieć energetyczna i gazowa będzie wykonywana odpowiednio przez zakład energetyczny i gazowniczy na wniosek o przyłączenie (składany przez nowych właścicieli działek). Docelowo Wnioskodawca wraz z bratem chce przekazać drogę oraz sieć wod-kan do gminy.

W chwili obecnej działki z decyzjami o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu są oferowane do sprzedaży. Oferty widnieją na portalu internetowym, a w pobliżu działek wywieszony jest baner z telefonem. Wnioskodawca wraz z bratem ma podpisane umowy o pośrednictwo z agentami nieruchomości. Działki z założenia będą sprzedane różnym odbiorcom w wyniku wielu czynności, co wynika ze specyfiki takiej transakcji, tzn. nabywca kupuje najczęściej jedną działkę, bo tyle jest mu potrzebne pod budowę domu. Gdyby trafił się jeden potencjalny nabywca na całość sprzedawanych działek, jak cena byłaby korzystna, Wnioskodawca sprzedałby mu wszystkie grunty.

Wnioskodawca dokonywał uprzednio zbycia działek budowlanych położonych w Y w roku 2015, w liczbie 4 sztuk. Działki te Wnioskodawca otrzymał na wyłączną własność od rodziców, umową darowizny, w roku 2009. Nieruchomość ta była odrębną i nie związaną z tą, której dotyczy wniosek.

Mając niniejsze na uwadze, w okolicznościach przedmiotowej sprawy należy uznać, że przychody ze sprzedaży nieruchomości oraz z planowanej sprzedaży nieruchomości są/będą uzyskiwane ze źródła jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza określona w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Należy wskazać, że dla oceny, czy dokonywane czynności spełniają kryteria działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych rozstrzygające znaczenie mają okoliczności, w jakich są one wykonywane. O prowadzeniu działalności gospodarczej przesądzają obiektywne i zewnętrzne jej przejawy, a nie przekonanie podatnika. W tym sensie nie ma i nie może mieć znaczenia, że określony podmiot prowadzący konkretną działalność nie ocenia jej (subiektywnie) jako działalności gospodarczej. Podatnik nie może zatem w sposób dowolny w zależności od stanu swojej świadomości czy przewidywanych korzyści podatkowych dokonywać swobodnej kwalifikacji poszczególnych kategorii przychodów do określonych źródeł przychodów. Dla uzyskiwania przychodów z działalności gospodarczej nie jest również konieczne, aby podatnik miał formalnie status przedsiębiorcy, nie jest wymagana rejestracja tej działalności w sposób przewidziany w odrębnych przepisach, dotyczących wymogów formalnych, jakie powinna spełnić osoba prowadząca działalność gospodarczą. Z punktu widzenia art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych działalność Wnioskodawcy ma i będzie miała charakter zarobkowy, zorganizowany i ciągły, a także podjęta została przez niego we własnym imieniu. Zamiar zawarcia tak dużej ilości kolejnych transakcji sprzedaży działek nie może mieć ze swej istoty charakteru przypadkowego, incydentalnego. Czynności Wnioskodawcy mają i będą miały charakter profesjonalny i zorganizowany  wymagają one bowiem podejmowania szeregu zaplanowanych i przemyślanych czynności. Ponadto czynności nakierowane są na osiągnięcie określonego dochodu.

Całokształt czynności dokonywanych przez Wnioskodawcę świadczy o celowym działaniu, które ujawnia zamiar zbycia nieruchomości.

Opisane czynności, a więc podział nieruchomości na mniejsze działki, w tym pod utwardzoną drogę dojazdową, ich uzbrojenie w przyłącza kanalizacyjne oraz wodociągowe, prowadzą niewątpliwie do uatrakcyjnienia działek i w efekcie do podwyższenia ich wartości.

Z całokształtu opisanego określonego zespołu konkretnych działań Zainteresowanego wynika więc, że przedmiotowa sprzedaż będzie następować w warunkach wskazujących na jej handlowy i zarobkowy charakter.

Działania Wnioskodawcy – obok zorganizowanego charakteru – są także nacechowane przymiotem ciągłości, bowiem niewątpliwie wskazuje na to ilość potencjalnych transakcji sprzedaży działek.

Stanowisko organu znajduje także potwierdzenie w orzecznictwie (np. wyrok NSA z 25 sierpnia 2011 r. II FSK 433/10, wyrok WSA w Poznaniu z 18 listopada 2009 r. sygn. akt I SA/Po 815/09) gdzie zaznacza się, że w ustawowej i uniwersalnej definicji pozarolniczej działalności gospodarczej akcentuje się takie okoliczności jak m.in.: działania niejednorazowe (trwające w czasie, np. sprzedaż 8 – 10 działek budowlanych i ewentualne zbywanie dalszych), podporządkowanie owej działalności regułom opłacalności i zysku lub zasadzie racjonalnego gospodarowania posiadanym majątkiem zyskującym na wartości na skutek działań niezależnych od podatnika, działaniem na własny rachunek, powtarzalnością działań (wydzieleniem geodezyjnym działek i sporządzeniem wielu aktów notarialnych sprzedaży działek budowlanych), uczestnictwo w obrocie gospodarczym (handlu wieloma nieruchomościami).

Mając na względzie okoliczności przedstawione we wniosku należy stwierdzić, że sprzedaż działek z warunkami zabudowy, w stosunku do których Wnioskodawca poniesie nakłady i wykona szereg zorganizowanych prac, będzie świadczyć o prowadzeniu w stosunku do tych gruntów działalności w zakresie obrotu nieruchomościami. W świetle powyższego stwierdzić należy, że działanie takie jest rodzajem aktywności określonej jako działalność gospodarcza podjęta w celu zarobkowym. A zatem, w kontekście powołanych wyżej definicji, przychody uzyskane przez Zainteresowanego należy zakwalifikować do przychodów z działalności gospodarczej, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W ww. przypadku nie znajdzie zatem zastosowania przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 stawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a dochód uzyskany ze sprzedaży wydzielonych działek, w okolicznościach wskazujących na to, że sprzedaż ta wykonywana jest w ramach prowadzonej działalności, winien być opodatkowany zgodnie z zasadami przewidzianymi dla tego właśnie źródła – pozarolniczej działalności gospodarczej, na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia/w dniu złożenia wniosku o interpretację.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym/opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43300 BielskoBiała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.