Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-1.4012.814.2018.1.JP
z 20 grudnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a i art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 20 października 2018 r. (data wpływu 20 października 2018 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania usługi wstępu do parku rozrywki w ramach, której świadczone są usługi „escape room” oraz „arena do rozgrywek z wykorzystaniem broni pneumatycznej lub laserowej” – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 października 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania usługi wstępu do parku rozrywki w ramach, której świadczone są usługi „escape room” oraz „arena do rozgrywek z wykorzystaniem broni pneumatycznej lub laserowej”.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą polegającą na świadczeniu usług związanych z rozrywką i rekreacją. Wnioskodawca jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny oraz nalicza podatek od towarów i usług od świadczonych usług - obecnie według stawki 23%. Wnioskodawca świadczy między innymi usługi wstępu do parku rozrywki, w którym uczestnicy mogą wziąć udział w kilku rodzajach rozrywek. Jedną z usług oferowanych na terenie Wnioskodawcy (dalej: „Usługa 1”) jest tzw. „Escape Room” (dosłownie: „pokój ucieczki”). W celu wzięcia udziału w rozgrywce, uczestnicy dokonują rezerwacji wybranego przez siebie terminu rozgrywki oraz nabywają bilety wstępu, uprawniające ich do wstępu na teren gry. Po wejściu do specjalnie przygotowanego, wydzielonego fragmentu budynku, uczestnicy rozgrywki mają określony czas na rozwiązanie umieszczonych w nim zagadek i zadań. Uczestnicy nabywają prawo wstępu do wydzielonej części budynku oraz korzystania z udostępnionego wyposażenia przez określony czas, przy czym prawo do wstępu nie uprawnia równocześnie do skorzystania z jakichkolwiek innych usług. Oferowana usługa ma charakter wyłącznie rozrywkowy, za rozwiązanie zagadek uczestnicy nie otrzymują nagród pieniężnych lub rzeczowych. Odpłatność za usługę polega wyłącznie na pobieraniu opłaty za wstęp. Nie pobiera się dodatkowej opłaty za udostępnienie sprzętu lub rekwizytów wykorzystywanych w rozgrywce. Drugą z usług dostępnych na terenie Wnioskodawcy (dalej: „Usługa 2”) są areny do rozgrywek z wykorzystaniem broni pneumatycznej lub laserowej. W ramach tej usługi, uczestnicy nabywają prawo do wstępu do odpowiednio przygotowanego fragmentu budynku lub zewnętrznego pola do gry, zaaranżowanych na potrzeby rozgrywki (w zależności od konkretnej areny, m.in. odpowiednie oświetlenie, przygotowane osłony, czujniki ruchu etc.). Rozgrywka polega na prowadzeniu potyczek z wykorzystaniem broni działającej na sprężone powietrze, strzelającej plastikowymi kulkami (ang. Air Soft Gun) lub piankowymi strzałkami (ang. Nerf Gun) tudzież broni laserowej (tzw. „laserowy paintball”). W ramach uczestnictwa w rozgrywce, uczestnikom udostępniany jest stosowny ubiór i wyposażenie, bez którego nie jest możliwy udział w zabawie – m.in. broń oraz odpowiednie wyposażenie ochronne, zależne od rodzaju wykorzystywanej broni. Odpłatność za korzystanie z parku polega na pobieraniu opłaty za wstęp. Wysokość opłaty może różnić się m.in. w zależności długości trwania gry, wielkości wykorzystywanej areny, ilości uczestników rozgrywki, zaangażowania Wnioskodawcy niezbędnego do obsługi danego rodzaju rozgrywki.

W związku z powyższym opisem Wnioskodawca zadał następujące pytania:

1. Czy usługa wstępu do parku rozrywki, w ramach której świadczona jest opisana powyżej Usługa 1 („Escape room”) może korzystać z preferencyjnej stawki podatku od towarów i usług w wysokości 8% na podstawie poz. 183 załącznika nr 3 do ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2016, poz. 710 z późn. zm.)?
2. Czy usługa wstępu do parku rozrywki, w ramach której świadczona jest opisana powyżej Usługa 2 (Arena do rozgrywek z wykorzystaniem broni pneumatycznej lub laserowej) może korzystać z preferencyjnej stawki podatku od towarów i usług w wysokości 8% na podstawie poz. 183 załącznika nr 3 do ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2016, poz. 710 z późn. zm.)?
   
   

Stanowisko Wnioskodawcy:

Ad. 1.

Zdaniem Wnioskodawcy, w opisanym zdarzeniu przyszłym, usługi wstępu do parku rozrywki w zakresie opisanym powyżej jako Usługa 1 („Escape room”) mogą korzystać z preferencyjnej stawki podatku od towarów i usług w wysokości 8% na podstawie poz. 183 załącznika nr 3 do ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz U.2017.1221 t.j z dnia 2017.06.24).

Ad. 2.

Zdaniem Wnioskodawcy, w opisanym zdarzeniu przyszłym, usługi wstępu do parku rozrywki w zakresie opisanym powyżej jako Usługa 2 (Arena do rozgrywek z wykorzystaniem broni pneumatycznej lub laserowej) mogą korzystać z preferencyjnej stawki podatku od towarów i usług w wysokości 8% na podstawie poz. 183 załącznika nr 3 do ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U.2017.1221 t.j. z dnia 2017.06.24).

Uzasadnienie

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U.2017.1221 t.j. z dnia 2017.06.24), zwanej dalej Ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Jak wynika z art. 8 ust. 1 Ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7. Co do zasady, zgodnie z art. 41 ust. 1 (z uwzględnieniem art. 146a) ustawy o VAT, usługi podlegają opodatkowaniu stawką VAT 23%. Jednakże, na mocy art. 41 ust. 2 ustawy o VAT, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy o VAT, stawka podatku wynosi 8% (zgodnie z art. 146a pkt 2 ustawy). Pod pozycją 183 wspomnianego załącznika nr 3 do ustawy wskazano „Usługi związane z rozrywką i rekreacją - wyłącznie w zakresie wstępu do wesołych miasteczek, parków rozrywki, na dyskoteki, sale taneczne” - bez względu na symbol PKWiU. Zdaniem Wnioskodawcy, zarówno usługa opisana powyżej jako Usługa 1, jak i usługa opisana jako Usługa 2 powinny zostać zakwalifikowana jako związana z rozrywką i rekreacją usługa wstępu do parku rozrywki, a zatem powinna mieścić się w zakresie objętym poz. 183 załącznika nr 3 ustawy o VAT i być opodatkowana stawką 8% VAT. Na podstawie opisu pozycji 183 załącznika nr 3 do ustawy o VAT, można wskazać trzy przesłanki zaklasyfikowania usługi do tej pozycji. Są to (i) związek usługi z rozrywką i rekreacją; (ii) zakres usługi obejmuje wyłącznie wstęp; i (iii) prawo wstępu dotyczy wskazanych obiektów, w tym wesołych miasteczek i parków rozrywki. Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku Usługi 1, wszystkie te przesłanki zostaną spełnione. Zarówno Usługa 1, jak i Usługa 2 mają charakter jednoznacznie rozrywkowy - jedynym celem rozgrywek jest odprężenie się, zabawa i wypoczynek uczestników, zaś sprzedaż biletów uprawniających do wstępu do pokoju ucieczki lub na arenę do gier jest niewątpliwie właśnie sprzedażą usługi wstępu. Wobec braku legalnego zdefiniowania terminu „Park Rozrywki”, warto zaś przytoczyć stanowisko Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, wyrażone w interpretacji podatkowej IPPP3/443-1187/11-2/KB: „Jednocześnie nie istnieje definicja legalna ani parku rozrywki ani wesołego miasteczka. W tym celu konieczne jest posłużenie się znaczeniem potocznym tych pojęć i definicją przewidzianą przez słownik języka polskiego. W odniesieniu do wesołego miasteczka definicję taką przewiduje przykładowo internetowy Słownik Języka Polskiego PWN (www.sjp.pwn.pl) wskazując, że wesołe miasteczko to teren z urządzeniami rozrywkowymi, takimi jak karuzele strzelnice, kolejki. W tym samym słowniku nie znajdziemy definicji parku rozrywki. Natomiast sama rozrywka to coś, co służy odprężeniu, wypoczynkowi. Z kolei park można definiować jako duży ogród z alejkami i ścieżkami spacerowymi, jak również jako teren na którym zgromadzony jest sprzęt. Biorąc pod uwagę powyższe wydaje się że znaczenie obu pojęć jest w istocie bardzo zbliżone i obejmuje teren służący ogólnie odprężeniu i wypoczynkowi, na którym znajdują się określone atrakcje w tym takie jak karuzele, kolejki i strzelnice”. Warto zaznaczyć, że zgodnie z wydanymi interpretacjami indywidualnymi, parki rozrywki mogą zlokalizowane być w budynkach, pokojach, a nawet namiotach (por. interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu ILPP2/443-812/10-2/JK, czy interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie IPPP3/4512-1090/15-2/PC). Rozważając natomiast pojęcie „wstępu”, Wnioskodawca pragnie zwrócić uwagę na istniejące w tym zakresie orzecznictwo sądów administracyjnych. Zgodnie z orzecznictwem (por. wyrok WSA w Krakowie z dnia 28 września 2012 r., sygn. akt I SA/Kr 889/12, wyrok WSA w Rzeszowie z dnia 22 listopada 2012 r., sygn. akt I SA/Rz 980/12), pojęcie „wstęp” lub „karta wstępu” nie wiąże się z wejściem gdzieś lub prawem uczestniczenia w czymś jedynie w sposób bierny. Powiązanie dwóch określeń „... usługi związane z rekreacją” i „... w zakresie wstępu” wyklucza przyjęcie, że wstęp w zakresie usług związanych z aktywnym wypoczynkiem, jakim jest rekreacja dotyczy wyłącznie „biernego” w nich uczestniczenia. W uzasadnieniu wyżej wskazanego wyroku WSA w Rzeszowie wskazano m.in.: „(...) wstęp do parków rozrywki i wesołych miasteczek, na dyskoteki i sale taneczne (pozycja 183 załącznika do cyt. wyżej ustawy), usługi bibliotek, archiwów, muzeów i pozostałe usługi w zakresie kultury (pozycja 184 załącznika), pozostałe usługi związane z rekreacją (pozycja 186 załącznika) nie może oznaczać biernego zachowania nabywcy biletu - klienta po „dokonaniu wstępu”, czyli po wejściu do danego obiektu, bo o ile w bibliotece, w archiwum i w muzeum, klient czyta, wybiera książki, ogląda eksponaty, to już jego zachowanie może być inne przy korzystaniu z „pozostałych usług w zakresie kultury”, a jeśli chodzi o wstęp na dyskoteki, sale taneczne, czy właśnie do parku rozrywki to zasady doświadczenia życiowego dają podstawy do stwierdzenia, że klient, nabywca biletu „wstępuje” tam po to, by wykazać się pewną aktywnością, sprawnością fizyczną itd. - a więc trudno uznać, że usługi z tych właśnie pozycji załącznika do ustawy mają dotyczyć opłaty za „bierny wstęp” (...)”. Jak natomiast wskazał WSA w Warszawie (III SA/Wa 3217/12): „Próba pozbawienia tego pojęcia treści polegającej na prawie uczestniczenia w jakimś wydarzeniu jest na gruncie językowym sztuczna i nieuprawniona, jest po prostu niezgodna z zasadami języka polskiego, w którym desygnat rzeczownika wstęp stanowi nie tylko uprawnienie do przekroczenia jakiejś rzeczywistej lub umownej granicy pomiędzy dwoma miejscami, ale takie - już po przekroczeniu tej granicy - uprawnienie do korzystania ze szczególnych właściwości tego miejsca, do którego wstęp został opłacony. (...) Trudno zatem bronić poglądu, że np. w przypadku dyskoteki albo sal tanecznych nabywca kupuje bilet wstępu po to tylko, aby biernie obserwować inne osoby tańczące albo słuchać muzyki, zaś w tym celu, aby sam mógł zatańczyć, konieczne jest jeszcze uiszczenie kolejnej opłaty za usługę obejmującą coś ponad sam wstęp. Na prawidłowość stanowiska Skarżącej wskazuje jeszcze bardziej wyraźnie porównanie poz. 186 załącznika do jego pozycji nr 184. Otóż gdyby istotnie pojęcie wstęp nie obejmowało możliwości korzystania z infrastruktury danego obiektu, to należałoby oczekiwać istnienia odrębnej opłaty za możliwość wejścia np. do muzeum, a niezależnie od tego - odrębnej opłaty za możliwość osiadania eksponatów tego muzeum”. Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 30 stycznia 2014 r. zauważył m.in., że sformułowanie „wyłącznie w zakresie wstępu” należy rozumieć w ten sposób, że wszystkie usługi NIE związane z rekreacją na terenie obiektu rekreacyjnego (jak np. usługi restauracyjne, zakup napojów, itd ), nie są objęte stawką obniżoną. Także Minister Finansów wydał korzystną dla podatników interpretację ogólną, która obliguje organa podatkowe oraz organa kontroli skarbowej do jednolitego stosowania prawa podatkowego w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług czynności polegających na świadczeniu usług związanych z rekreacją. Minister Finansów uznał, że nie ma uzasadnienia dla zawężania stosowania stawki obniżonej związanej ze wstępem do biernego uczestnictwa w danym przedsięwzięciu, a więc wyłącznie do wejścia do danego obiektu bez możliwości korzystania z urządzeń tam się znajdujących, jeżeli korzystanie z tych urządzeń wiąże się z typowym użytkowaniem danego obiektu w ramach wstępu do tego obiektu (tak jak np. wstęp na „siłownię”, czy do parku rozrywki) - interpretacja ogólna Ministra Finansów PT1/033/32/354/LJU/14 z 2 grudnia 2014 r. Należy zwrócić uwagę, że zarówno Usługa 1 jak i Usługa 2 świadczone będą na specjalnie przygotowanym do tego terenie – w przypadku Usługi 1 będzie to wydzielony fragment budynku, zaś w przypadku Usługi 2 wydzielony fragment budynku lub zewnętrzne pole do gry. Jak wskazano w opisie stanu faktycznego, zarówno budynek, w którym organizowana będzie Usługa 1 oraz Usługa 2, jak i zewnętrzne pole do gry zostaną specjalnie przygotowane w celu świadczenia usług. W obu przypadkach, teren ten w całości przeznaczony będzie do rozgrywek rekreacyjnych. Budynek wyposażony jest przez Wnioskodawcę w instalacje techniczne przeznaczone do rozgrywek, m.in. odpowiednie oświetlenie, przygotowane osłony, czujniki ruchu, monitoring z możliwością śledzenia ruchów pozostałych uczestników gry, etc., a także ustylizowany na opuszczony kompleks industrialny, w celu zapewnienia uczestnikom odpowiednich wrażeń estetycznych - klimatu znanego z filmów czy gier. W przypadku fragmentów budynku przeznaczonych do Usługi 1, zawierać one będą odpowiednio przygotowane zagadki i łamigłówki. W przypadku zewnętrznego pola do gry, wyposażone zostanie ono w zestaw przeszkód, osłon i okopów, a także oprzyrządowania służącego do rozgrywek. W związku z powyższym, teren Wnioskodawcy należy uznać za park rozrywki, a Usługę 1 oraz Usługę 2 odpowiednio za usługi wstępu do parku rozrywki w rozumieniu ustawy o VAT. Wnioskodawca pragnie wskazać, że jego stanowisko jest zgodne z utrwaloną linią interpretacyjną organów podatkowych. I tak, w interpretacji indywidualnej IPPP3/4512-1090/15-2/PC z 12 lutego 2016 r., Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie uznał usługę analogiczną do Usługi 1 opisanej powyżej, tj. tzw. Escape room lub pokój ucieczki za mieszczącą się w zakresie objętym poz. 183 załącznika nr 3 do ustawy o VAT oraz objętą 8% stawką VAT. W identyczny sposób opowiedział się Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w Interpretacji indywidualnej 2461-IBPP2.4512.830.2016.2 AZe

z 29 grudnia 2016 r., gdzie jako usługa mieszcząca się w zakresie objętym poz. 183 załącznika nr 3 do ustawy o VAT, objęta 8% stawką VAT zostały zaklasyfikowane zarówno pokój ucieczki (Usługa 1), jak i tzw. laserowy paintball (jeden z wariantów Usługi 2, z wykorzystaniem broni laserowej). Tak samo zaklasyfikowana została usługa wstępu na tzw. pole paintballowe w interpretacji indywidualnej ILPP1/4512-1-742/15-4/AP Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, z 4 stycznia 2016 r., która to usługa jest bardzo zbliżona do Usługi 2 świadczonej przez Wnioskodawcę, z jedyną różnicą w postaci osprzętu wykorzystywanego w rozgrywkach (broń na kulki z farbą w przypadku paintballa, broń laserowa, na piankowe strzałki lub plastikowe kulki w przypadku Usługi 2). Mając na uwadze powyższe, zdaniem Wnioskodawcy jego stanowisko przedstawione powyżej należy uznać za prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Na mocy art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Zauważyć należy, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz wydane na jej podstawie rozporządzenia, przy ustalaniu preferencyjnych stawek podatkowych i zwolnień przedmiotowych, w niektórych przypadkach odwołują się do grupowań PKWiU. Prawidłowa pod względem klasyfikacji statystycznych identyfikacja towarów i usług stanowi warunek niezbędny do określenia wysokości opodatkowania podatkiem VAT w stosunku do towarów i usług, dla których przepisy VAT powołują stosowną klasyfikację statystyczną.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki podatku, bądź zwolnienie od podatku.

W myśl art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Natomiast stosownie do art. 146a pkt 1 i 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

• stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;
• stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.
  
  

Z powyższych przepisów wynika, że w przypadku, gdy ani ustawa, ani przepisy wykonawcze nie przewidują dla danego świadczenia obniżonej stawki, bądź zwolnienia należy je opodatkować według 23% stawki podatku.

W załączniku nr 3 do ustawy, stanowiącym „Wykaz towarów i usług podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT według stawki 7%” (w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r. – 8%), pod pozycją 183 zostały wymienione „Usługi związane z rozrywką i rekreacją – wyłącznie w zakresie wstępu do wesołych miasteczek, parków rozrywki, na dyskoteki, sale taneczne”.

W tym miejscu należy wskazać, że przepisy ustawy nie zawierają definicji pojęć „rekreacja”, „park rozrywki” czy też „wesołe miasteczko”. Aby zatem poznać ich znaczenie należy sięgnąć do wykładni językowej. Słownik Języka Polskiego (www.sjp.pwn.pl) definiuje rekreację jako „aktywny wypoczynek na świeżym powietrzu”, natomiast Wielki Słownik Języka Polskiego (http://www.wsjp.pl/) za rekreację uznaje „ruchową aktywność w czasie wolnym od pracy, mającą służyć zdrowiu i dobremu samopoczuciu”. W odniesieniu do wesołego miasteczka definicję taką przewiduje przykładowo internetowy Słownik Języka Polskiego PWN (www.sip.pwn.pl) wskazując, że wesołe miasteczko to teren z urządzeniami rozrywkowymi, takimi jak karuzele strzelnice, kolejki. Natomiast sama rozrywka to coś, co służy odprężeniu, wypoczynkowi. Z kolei park można definiować jako duży ogród z alejkami i ścieżkami spacerowymi, jak również jako teren na którym zgromadzony jest sprzęt. Biorąc pod uwagę powyższe wydaje się, że znaczenie obu pojęć jest w istocie bardzo zbliżone i obejmuje teren służący ogólnie odprężeniu i wypoczynkowi, na którym znajdują się określone atrakcje w tym takie jak karuzele, kolejki i strzelnice.

Tak wiec pojęcie „park rozrywki” należy rozumieć, jako miejsce zarówno otwarte jak i zamknięte, które służy jego klientom do odprężenia się, zabawy, wypoczynku, rozrywki.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że usługi związane z rozrywką i rekreacją – wyłącznie w zakresie wstępu m.in. do parków rozrywki objęte są stawką podatku w wysokości 8% na podstawie poz. 183 załącznika nr 3 do ustawy. Ustawodawca nie określił jednak ani form, ani kategorii „wstępu”, do których ma zastosowanie obniżona stawka podatku w wysokości 8%.

Słownik Języka Polskiego (www.sjp.pwn.pl) definiuje pojęcie wstępu wskazując m.in., że jest to „możliwość wejścia gdzieś, prawo uczestniczenia w czymś”.

Zatem pod pojęciem „wstępu” w rozumieniu m.in. poz. 183 załącznika nr 3 do ustawy należy rozumieć możliwość wejścia gdzieś, prawo uczestniczenia w czymś, przy czym nie ma znaczenia forma biletu (lub opłaty), tzn. czy jest to jednorazowy bilet, czy też karnet upoważniający do kilku wejść. Dodatkowo należy zauważyć, że wejścia (wstępu) nie można kojarzyć tylko z możliwością wejścia np. do określonego miejsca (pomieszczenia). Ze wstępem w rozumieniu tych przepisów związane jest określone świadczenie (typowe dla danego obiektu). I tak np. z nabyciem biletu wstępu do teatru związana jest możliwość obejrzenia przedstawienia, w przypadku parku rozrywki – możliwość korzystania z określonych urządzeń, sali tanecznej – możliwość tańczenia, na imprezę sportową – możliwość obejrzenia rozgrywanych na danym obiekcie zawodów, „na siłownię” – możliwość wykonywania ćwiczeń siłowych przy wykorzystaniu znajdujących się na jej terenie przyrządów, do parku narodowego – możliwość oglądania obiektów przyrodniczych znajdujących się na jego terenie.

Tym samym, nie ma uzasadnienia dla zawężania stosowania stawki obniżonej związanej ze wstępem do biernego uczestnictwa w danym przedsięwzięciu, a więc wyłącznie do wejścia do danego obiektu bez możliwości korzystania z urządzeń tam się znajdujących, jeżeli korzystanie z tych urządzeń wiąże się z typowym użytkowaniem danego obiektu w ramach wstępu do tego obiektu (tak jak np. wstęp „na siłownię”, czy do parku rozrywki).

Zatem stawkę obniżoną VAT stosuje się, na podstawie art. 41 ust. 2 w związku z poz. 183 załącznika nr 3 do ustawy, do usług związanych z rozrywką i rekreacją – wyłącznie w zakresie wstępu do wesołych miasteczek, parków rozrywki, na dyskoteki, sale taneczne, co oznacza, że objęte tym przepisem są tylko te świadczenia, które normalnie (typowo) wchodzą do tych usług.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą polegającą na świadczeniu usług związanych z rozrywką i rekreacją. Wnioskodawca jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny. Wnioskodawca świadczy między innymi usługi wstępu do parku rozrywki, w którym uczestnicy mogą wziąć udział w kilku rodzajach rozrywek. Jedną z usług oferowanych na terenie Wnioskodawcy jest tzw. „Escape Room”. Odpłatność za usługę polega wyłącznie na pobieraniu opłaty za wstęp. Nie pobiera się dodatkowej opłaty za udostępnienie sprzętu lub rekwizytów wykorzystywanych w rozgrywce. Drugą z usług dostępnych na terenie Wnioskodawcy są areny do rozgrywek z wykorzystaniem broni pneumatycznej lub laserowej. Odpłatność za korzystanie z parku polega na pobieraniu opłaty za wstęp. Wysokość opłaty może różnić się m.in. w zależności długości trwania gry, wielkości wykorzystywanej areny, ilości uczestników rozgrywki, zaangażowania Wnioskodawcy niezbędnego do obsługi danego rodzaju rozgrywki.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą opodatkowania usługi wstępu do parku rozrywki w ramach, której świadczone są usługi „escape room” oraz „arena do rozgrywek z wykorzystaniem broni pneumatycznej lub laserowej”.

Biorąc pod uwagę przytoczone wyżej wyjaśnienia a także przedstawiony przez Wnioskodawcę we wniosku opis stanu faktycznego, należy stwierdzić, że opisane we wniosku usługi wstępu do parku rozrywki, w ramach, których świadczone są usługi „escape room” oraz „arena do rozgrywek z wykorzystaniem broni pneumatycznej lub laserowej” mogą korzystać z preferencyjnej stawki podatku od towarów i usług w wysokości 8% na podstawie poz. 183 załącznika nr 3 do ustawy.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność. Zauważyć należy, że Wnioskodawca sam klasyfikuje prowadzoną przez siebie działalność oraz świadczone usługi, w konsekwencji niniejsza interpretacja nie rozstrzyga czy teren Wnioskodawcy należy uznać za park rozrywki.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.