Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-1.4010.340.2018.2.MJ
z 19 grudnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 800 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 31 sierpnia 2018 r. (data wpływu 5 września 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy do nabywanych przez Wnioskodawcę usług utrzymania hurtowni danych znajdzie zastosowanie art. 15e ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 września 2018 r. do tutejszego organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy do nabywanych przez Wnioskodawcę usług utrzymania hurtowni danych znajdzie zastosowanie art. 15e ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 3 grudnia 2018 r., Znak: 0111-KDIB2-1.4010.340.2018.1.MJ wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło 18 grudnia 2018 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działalność na podstawie przepisów ustawy z 5 listopada 2009 r. o spółdzielczych kasach oszczędnościowo-kredytowych (Dz.U. z 2017 r., poz. 2065 ze zm., dalej: „Ustawa o SKOK”). Przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest gromadzenie środków pieniężnych wyłącznie swoich członków, udzielanie im pożyczek i kredytów, przeprowadzanie na ich zlecenie rozliczeń finansowych oraz pośredniczenie przy zawieraniu umów ubezpieczenia na zasadach określonych w ustawie z dnia 22 maja 2003 r. o pośrednictwie ubezpieczeniowym (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 2077 ze zm.).

Wnioskodawca uzyskuje przychody przede wszystkim ze świadczenia na rzecz członków usług finansowych określonych w Ustawie o SKOK, w szczególności w zakresie prowadzenia rachunków pieniężnych członków SKOK, udzielania członkom SKOK kredytów i pożyczek pieniężnych, pośredniczenia w realizacji zleceń przelewów i innych dyspozycji finansowych, pośrednictwa ubezpieczeniowego w oferowaniu członkom SKOK produktów ubezpieczeniowych innych podmiotów. Wnioskodawca prowadzi działalność o zasięgu ogólnopolskim, poprzez sieć współpracujących placówek sprzedaży. Działalność Wnioskodawcy podlega publicznemu nadzorowi ze strony Krajowej Spółdzielczej Kasy Oszczędnościowo-Kredytowej oraz Komisji Nadzoru Finansowego w zakresie i na zasadach określonych odrębnymi przepisami prawa. Wnioskodawca w toku prowadzonej działalności zobowiązany jest do zapewnienia zgodności tej działalności z wymogami regulacyjnymi prawa krajowego i międzynarodowego, raportowania określonych zdarzeń gospodarczych oraz zachowania określonych parametrów finansowych prowadzonej działalności.

W celu wykonywania funkcji gospodarczych koniecznych dla prowadzenia działalności gospodarczej przez Wnioskodawcę zgodnie z wymogami prawa, Wnioskodawca nabywa od podmiotów powiązanych z Wnioskodawcą w sposób określony w art. 11 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1036 ze zm., dalej: „Ustawa CIT”), usługi utrzymania hurtowni danych.

Hurtownia danych stanowi wydzieloną wielowymiarową bazę danych integrującą dane z wewnętrznych systemów bazodanowych Wnioskodawcy – systemów służących prowadzeniu rachunków finansowych klientów, ewidencjonowania zdarzeń i operacji gospodarczych (zleceń) inicjowanych przez klientów, obsłudze operacji i procesów pomocniczych związanych z prowadzeniem działalności operacyjnej (np. monitorowania płatności, windykacji, relacji z siecią sprzedaży itp.). Hurtownia danych obsługiwana i udostępniana jest przez podmiot zewnętrzny, powiązany z Wnioskodawcą w rozumieniu przepisów prawa podatkowego. Zasilanie hurtowni danymi odbywa się cyklicznie, z częstotliwością, zależną od potrzeb informacyjnych użytkowników – dziennie, miesięcznie itp. Zebranie wszystkich danych, które dodatkowo podlegają wstępnemu zagregowaniu i uporządkowaniu, w jednej hurtowni danych powoduje zwiększenie ich spójności, dzięki czemu analiza staje się dużo prostsza i mniej czasochłonna.

Hurtownia danych przeznaczona jest do przechowywania informacji globalnie w skali instytucji w długim horyzoncie czasowym, w wielowymiarowych układach analitycznych i ukierunkowana na wyszukiwanie informacji bezpośrednio przez jej użytkowników. Podstawowymi cechami hurtowni danych jest: uporządkowanie tematyczne różnych obszarów analitycznych, integracja danych z różnych systemów baz danych, trwałość zapisanych i przechowywanych danych, uwzględnienie wymiaru czasowego. Dane w hurtowni danych, z której korzysta Wnioskodawca są statyczne i głównie przeznaczone do odczytu. Ze względu na to, iż dane reprezentują pewien przedział czasowy, nie mogą być aktualizowane i nie ma możliwości ich zmiany. Dane są uaktualniane jedynie w swoich systemach źródłowych i następnie dostarczane do hurtowni z odpowiednim stemplem czasowym. Dane gromadzone są w kolejne warstwy danych z wielu lat, co umożliwia prześledzenie ciągłej czasowo historii poszczególnych wpisów danych. Jedyne operacje wykonywane na tym etapie, to wprowadzanie i agregacja danych podczas procesu ładowania, a następnie udostępnienie danych do zapytań. Uzgodnienie formatu danych w żaden sposób nie zmienia ich wartości merytorycznej, logicznej, biznesowej, tym samym samo wprowadzenie danych do hurtowni oraz ich przechowywanie nie skutkuje „przetworzeniem” danych, które cały czas zwierają pierwotnie wprowadzone do hurtowni informacje.

Hurtownia danych może natomiast stanowić źródło danych pobieranych w celu ich przetwarzania przez użytkownika, np. w postaci raportów analitycznych odpowiadających na określenia zapytania analityczne lub bazodanowe, co stanowi przedmiot odrębnych rodzajowo usług możliwych do nabycia przez Wnioskodawcę od wyspecjalizowanych podmiotów lub wykonania we własnym zakresie.

Wnioskodawca z tytułu korzystania z usług hurtowni danych ponosi opłaty z tytułu:

• dostępu do hurtowni danych, tj. faktycznego korzystania z zasobów hurtowni danych stosownie do ilości stanowisk dostępowych dla użytkowników hurtowni. Usługi dostępu do hurtowni danych są opłatami licencyjnymi i podatnik zalicza je do kosztów podlegających limitowaniu na mocy art. 15e Ustawy CIT;
• utrzymania hurtowni danych, tj. w szczególności opieki serwisowej producentów oprogramowania, czynności administracyjnych i utrzymaniowych platform sprzętowych oraz baz danych, realizacji procesu dodawania danych oraz utrzymania jakości danych gromadzonych w hurtowni, obsługi zgłoszeń serwisowych, planowania i realizacji rozwoju systemów hurtowni itp.
  
  

W uzupełnieniu wniosku, ujętym w piśmie, wskazano ponadto, że usługi utrzymania hurtowni danych zostały przez Wnioskodawcę sklasyfikowane w pozycji 63.11.19.0, według nomenklatury Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług wprowadzonej rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług.

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego, hurtownia danych przeznaczona jest do przechowywania informacji w długim horyzoncie czasowym. Hurtownia danych stanowi dla Wnioskodawcy źródło danych, które są pobierane przez niego w celu ich przetwarzania we własnym zakresie albo są pobierane przez podmiot zewnętrzny w celu ich przetworzenia, co jest jednak odrębną rodzajowo usługę możliwą do nabycia przez Wnioskodawcę.

Usługa utrzymania hurtowni, której dotyczy zadane pytanie obejmuje usługi kolokacji oraz usługi przechowywania i administrowania uporządkowanym zasobem danych, w szczególności opieki serwisowej producentów oprogramowania, czynności administracyjnych i utrzymaniowych systemów sprzętowych oraz baz danych, realizacji procesu dodawania danych oraz utrzymania jakości danych gromadzonych w hurtowni, obsługi zgłoszeń serwisowych, planowania i realizacji rozwoju systemów hurtowni itp.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy przepisy art. 15e ust. 1 pkt 1 Ustawy CIT dotyczą nabywanych przez Wnioskodawcę usług utrzymania hurtowni danych?

Zgodnie z brzmieniem art. 15e ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1036 ze zm., dalej: „Ustawa CIT”), podatnicy są obowiązani wyłączyć z kosztów uzyskania przychodów koszty usług doradczych, badania rynku, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, ubezpieczeń, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze. Ustawa CIT nie przewiduje legalnej definicji pojęcia „przetwarzanie danych”, tym samym w ocenie Wnioskodawcy dokonując wykładni przedmiotowego przepisu w pierwszej kolejności należy odwołać się do definicji językowej. Stosownie do internetowego słownika języka polskiego PWN (www.sjp.pwn.pl), „przetwarzanie danych” oznacza „przekształcanie zbioru danych w inny zbiór danych wg określonego przepisu (algorytmu); każde działanie komputera realizuje proces przetwarzania danych”.

W tym kontekście wskazać należy, że immanentną cechą opisanej przez Wnioskodawcę usługi hurtowni danych jest zachowanie niezmienności i trwałości danych wprowadzanych do hurtowni w zakresie merytorycznej treści informacji zawartych w tych danych. Tym samym stwierdzić należy, że usługa hurtowni danych, poprzez realizację podstawowych funkcji w zakresie wprowadzania, gromadzenia i przechowywania w systemach hurtowni nie stanowi „przetwarzania” danych w rozumieniu art. 15e ust. 1 pkt 1 Ustawy CIT.

Wnioskodawca wskazuje przy tym, że nie znajduje uzasadnienia utożsamianie użytego w interpretowanym przepisie Ustawy CIT pojęcia „przetwarzania danych” z określonym grupowaniem działalności stosowanym do celów statystki publicznej, np. Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) czy Polskiej Klasyfikacji Działalności (PKD), albowiem regulacje statystyczne nie stanowią źródła przepisów prawa podatkowego, a ponadto służą odmiennym celom, zatem ich stosowanie do celów podatkowych, np. jako elementu prawno-podatkowego stanu faktycznego powinno wynikać z wyraźnego brzmienia przepisu prawa podatkowego. Wnioskodawca podkreśla, że analizowany przepis art. 15e ust. 1 pkt 1 Ustawy CIT nie zawiera odesłania do zastosowania przepisów w sprawie statystyki publicznej i wydanych na ich podstawie klasyfikacji statystycznych do celów określenia zakresu znaczeniowego używanych pojęć, tym samym pojęcia te powinny podlegać interpretacji w pierwszej kolejności w oparciu o ich językowe (gramatyczne) znaczenie.

Mając powyższe na uwadze, w ocenie Wnioskodawcy, ponoszone przez Wnioskodawcę koszty z tytułu utrzymania hurtowni danych nie podlegają wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15e ust. 1 Ustawy CIT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Na wstępie zauważyć należy, iż niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii poprawności wskazanego przez Wnioskodawcę dla wymienionych we wniosku usług symbolu PKWiU. Kwestie dotyczące zaklasyfikowania towaru lub usługi do właściwego grupowania statystycznego nie mieszczą się bowiem w ramach określonych w art. 14b § 1 ww. ustawy Ordynacja podatkowa. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej nie jest zatem uprawniony do zajmowania stanowiska w zakresie prawidłowości przyporządkowania wskazanych we wniosku usług do grupowania klasyfikacyjnego. W związku z powyższym, oceny stanowiska Wnioskodawcy dokonano z uwzględnieniem grupowania wskazanego przez Wnioskodawcę.

Z dniem 1 stycznia 2018 r. weszła w życie ustawa z dnia 27 października 2017 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz.U. z 2017 r., poz. 2175).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1036 ze zm., dalej: „Ustawa CIT”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu ze źródła przychodu lub realną szansą powstania przychodu podatkowego, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła jego uzyskiwania.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem, a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, musi spełnić następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu enumeratywnie wymienionych w stosownych przepisach Ustawy CIT, mogą stanowić koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiągniętymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów.

W myśl art. 15e ust. 1 Ustawy CIT, podatnicy są obowiązani wyłączyć z kosztów uzyskania przychodów koszty:

1. usług doradczych, badania rynku, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, ubezpieczeń, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze,
2. wszelkiego rodzaju opłat i należności za korzystanie lub prawo do korzystania z praw lub wartości, o których mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4-7,
3. przeniesienia ryzyka niewypłacalności dłużnika z tytułu pożyczek, innych niż udzielonych przez banki i spółdzielcze kasy oszczędnościowo-kredytowe, w tym w ramach zobowiązań wynikających z pochodnych instrumentów finansowych oraz świadczeń o podobnym charakterze

-poniesione bezpośrednio lub pośrednio na rzecz podmiotów powiązanych, o których mowa w art. 11, lub podmiotów mających miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju wymienionym w przepisach wydanych na podstawie art. 9a ust. 6, w części, w jakiej koszty te łącznie w roku podatkowym przekraczają 5% kwoty odpowiadającej nadwyżce sumy przychodów ze wszystkich źródeł przychodów pomniejszonych o przychody z tytułu odsetek nad sumą kosztów uzyskania przychodów pomniejszonych o wartość zaliczonych w roku podatkowym do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16a-16m, i odsetek.

Prawami i wartościami, o których mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4-7 Ustawy CIT są:

• autorskie lub pokrewne prawa majątkowe,
• licencje,
• prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. – Prawo własności przemysłowej,
• wartość stanowiącą równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know-how).
  
  

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika m.in., że w celu wykonywania funkcji gospodarczych koniecznych dla prowadzenia działalności gospodarczej przez Wnioskodawcę zgodnie z wymogami prawa, Wnioskodawca nabywa od podmiotów powiązanych z Wnioskodawcą w sposób określony w art. 11 Ustawy CIT, usługi utrzymania hurtowni danych.

Hurtownia danych stanowi wydzieloną wielowymiarową bazę danych integrującą dane z wewnętrznych systemów bazodanowych Wnioskodawcy – systemów służących prowadzeniu rachunków finansowych klientów, ewidencjonowania zdarzeń i operacji gospodarczych (zleceń) inicjowanych przez klientów, obsłudze operacji i procesów pomocniczych związanych z prowadzeniem działalności operacyjnej (np. monitorowania płatności, windykacji, relacji z siecią sprzedaży itp.). Hurtownia danych obsługiwana i udostępniana jest przez podmiot zewnętrzny, powiązany z Wnioskodawcą w rozumieniu przepisów prawa podatkowego. Zasilanie hurtowni danymi odbywa się cyklicznie, z częstotliwością, zależną od potrzeb informacyjnych użytkowników – dziennie, miesięcznie itp. Zebranie wszystkich danych, które dodatkowo podlegają wstępnemu zagregowaniu i uporządkowaniu, w jednej hurtowni danych powoduje zwiększenie ich spójności, dzięki czemu analiza staje się dużo prostsza i mniej czasochłonna.

Hurtownia danych przeznaczona jest do przechowywania informacji globalnie w skali instytucji w długim horyzoncie czasowym, w wielowymiarowych układach analitycznych i ukierunkowana na wyszukiwanie informacji bezpośrednio przez jej użytkowników. Podstawowymi cechami hurtowni danych jest: uporządkowanie tematyczne różnych obszarów analitycznych, integracja danych z różnych systemów baz danych, trwałość zapisanych i przechowywanych danych, uwzględnienie wymiaru czasowego. Dane w hurtowni danych, z której korzysta Wnioskodawca są statyczne i głównie przeznaczone do odczytu. Ze względu na to, iż dane reprezentują pewien przedział czasowy, nie mogą być aktualizowane i nie ma możliwości ich zmiany. Dane są uaktualniane jedynie w swoich systemach źródłowych i następnie dostarczane do hurtowni z odpowiednim stemplem czasowym. Dane gromadzone są w kolejne warstwy danych z wielu lat, co umożliwia prześledzenie ciągłej czasowo historii poszczególnych wpisów danych. Jedyne operacje wykonywane na tym etapie, to wprowadzanie i agregacja danych podczas procesu ładowania, a następnie udostępnienie danych do zapytań. Uzgodnienie formatu danych w żaden sposób nie zmienia ich wartości merytorycznej, logicznej, biznesowej, tym samym samo wprowadzenie danych do hurtowni oraz ich przechowywanie nie skutkuje „przetworzeniem” danych, które cały czas zwierają pierwotnie wprowadzone do hurtowni informacje.

Hurtownia danych może natomiast stanowić źródło danych pobieranych w celu ich przetwarzania przez użytkownika, np. w postaci raportów analitycznych odpowiadających na określenia zapytania analityczne lub bazodanowe, co stanowi przedmiot odrębnych rodzajowo usług możliwych do nabycia przez Wnioskodawcę od wyspecjalizowanych podmiotów lub wykonania we własnym zakresie.

Wnioskodawca z tytułu korzystania z usług hurtowni danych ponosi opłaty z tytułu:

• dostępu do hurtowni danych, tj. faktycznego korzystania z zasobów hurtowni danych stosownie do ilości stanowisk dostępowych dla użytkowników hurtowni. Usługi dostępu do hurtowni danych są opłatami licencyjnymi i podatnik zalicza je do kosztów podlegających limitowaniu na mocy art. 15e Ustawy CIT;
• utrzymania hurtowni danych, tj. w szczególności opieki serwisowej producentów oprogramowania, czynności administracyjnych i utrzymaniowych platform sprzętowych oraz baz danych, realizacji procesu dodawania danych oraz utrzymania jakości danych gromadzonych w hurtowni, obsługi zgłoszeń serwisowych, planowania i realizacji rozwoju systemów hurtowni itp.
  
  

Zgodnie z PKWiU z 2008 r., będące przedmiotem złożonego wniosku usługi utrzymania hurtowni danych są sklasyfikowane pod symbolem 63.11.19.0, tj. jako Pozostałe usługi związane z zapewnieniem infrastruktury dla technologii informatycznych i komputerowych.

Zawarty w przepisie art. 15e ust. 1 pkt 1 Ustawy CIT katalog świadczeń skutkujących ograniczeniem zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów można podzielić na dwie grupy. Pierwszą stanowią świadczenia wyraźnie nazwane, drugą tworzą świadczenia mające podobny charakter do świadczeń nazwanych. W tej drugiej grupie mieszczą się świadczenia posiadające cechy charakterystyczne dla świadczeń wprost wymienionych w art. 15e ust. 1 pkt 1 Ustawy CIT, ale posiadające również elementy charakterystyczne dla świadczeń innych od skonkretyzowanych w tym przepisie. Dla uznania, że świadczenie niewymienione wprost w art. 15e ust. 1 pkt 1 Ustawy CIT jest objęte jego zakresem, decydujące jest, aby elementy charakterystyczne dla świadczeń wprost wymienionych w omawianym przepisie przeważały nad cechami charakterystycznymi dla świadczeń w nim niewymienionych.

W przedmiotowej sprawie istotne będzie odkodowanie znaczenia pojęć „usług doradczych”, „usług zarządzania i kontroli” oraz „usług przetwarzania danych”, zawartych w art. 15e ust. 1 pkt 1 Ustawy CIT.

Przepisy Ustawy CIT nie definiują usług doradczych, zarządzania i kontroli oraz przetwarzania danych. Wobec braku w ustawie definicji ww. pojęć należy, zdaniem organu podatkowego, posiłkowo odwołać się do ich wykładni językowej.

Zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego PWN „doradztwo” oznacza udzielanie fachowych porad, natomiast termin „doradzać” znaczy udzielić porady, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie. Użyty w ustawie o CIT termin „usługi doradztwa” należy rozumieć w związku z tym szeroko.

Potwierdza to jednolite orzecznictwo sądów administracyjnych, według którego termin „doradztwo” obejmować może szereg usług doradczych np. podatkowe, prawne, finansowe i inne (zob. wyrok NSA z 10 października 2013 r., sygn. akt I FSK 1567/12, wyrok NSA z 2 października 2014 r., sygn. akt I FSK 1441/13, wyrok NSA z 2 października 2014 r., sygn. akt I FSK 1530/13, wyrok WSA w Poznaniu z 28 kwietnia 2015 r. sygn. akt I SA/Po 1202/14, wyrok WSA w Gdańsku z 28 marca 2012 r., sygn. akt I SA/Gd 175/12, wyrok WSA w Łodzi z 16 kwietnia 2013 r. sygn. akt I SA/Łd 168/13). Według sądów administracyjnych, odwołując się do powszechnego języka polskiego można stwierdzić, że przez doradztwo rozumie się udzielanie fachowych zaleceń, porad, zwłaszcza prawnych, ekonomicznych czy finansowych. Stosownie do definicji podanej w ww. słowniku, poradnictwo to „zorganizowana forma udzielania porad w jakimś zakresie”. Doradca to ten co udziela fachowych zaleceń czy porad, wskazówek, to ktoś, kto posiadaną wiedzę wykorzystuje na wskazywanie najlepszych, najbardziej optymalnych rozwiązań, nakłaniając odbiorcę takiej usługi do zastosowania się do rady, porady, wskazówki, dyrektywy postępowania. Zdaniem sądów administracyjnych, świadczenie usługi doradztwa należy postrzegać jako wykorzystanie swojej wiedzy, znajomości rzeczy poprzez wskazywanie najlepszych, najskuteczniejszych rozwiązań do ich zastosowania do danego problemu.

Również w doktrynie przedmiotu przyjmuje się szerokie ujęcie terminu usługi doradcze. Według przedstawicieli nauki doradztwo, w bardzo ogólnym znaczeniu, jest usługą świadczoną przez jedną osobę/instytucję na rzecz drugiej osoby/instytucji, która zleca wykonanie tej usługi. W literaturze przedmiotu bardzo różnorodnie formułowane są zadania stojące przed usługami doradczymi, np. doradztwo określane jest jako:

• przejęcie zadań,
• pośrednictwo w zakresie przekazywania wiedzy,
• pośrednictwo w przekazywaniu specjalnych informacji,
• pomoc w rozwiązywaniu problemów,
• pomoc w podejmowaniu decyzji,
• przekazywanie informacji zmniejszających ryzyko,
• przygotowanie i przekazywanie informacji służących rozwiązaniu kompleksowych problemów,
• przekazywanie specyficznej wiedzy, celem usprawnienia działań,
• identyfikacja i rozwiązywanie problemów,
• przekazywanie zaleceń dotyczących usprawniania działań oraz pomoc w ich wdrożeniu,
• dawanie wskazówek dotyczących postępowania.
  
  

Doradcy mogą więc pomóc zleceniodawcy w przygotowaniu decyzji, rozwiązaniu problemów, usprawnieniu działania itp.

Zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego PWN pod pojęciem „wsparcia” rozumie się pomoc udzieloną komuś.

Zdaniem F. Steele, doradztwo to „wszelkie formy dostarczania pomocy w zakresie realizacji celów, procesu czy struktury zadania lub ewentualnie ciągu zadań, gdzie doradca nie jest faktycznie odpowiedzialny za wykonanie tych zadań, lecz służy pomocą tym, którzy tę odpowiedzialność ponoszą (F. Steele, Consulting for Organizational Change, Amherst, MA, University of Massachusetts Press, 1975, s. 3).

Według Słownika języka polskiego PWN „zarządzać”, oznacza kierować, administrować czymś” (E. Sobol, Słownik Języka Polskiego PWN, Warszawa 1996). W tym kontekście, za zarządzanie należy uznać władcze uprawnienie w stosunku do realizowanego projektu lub działalności gospodarczej. Zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego PWN, „kierować” oznacza „stać na czele czegoś, wskazywać sposób postępowania”. Z kolei kontrola, to: 1) porównanie stanu faktycznego ze stanem wymaganym i ustalanie ewentualnych odstępstw, sprawdzanie, czy coś jest zgodne z obowiązującymi przepisami, 2) nadzór nad czymś albo nad kimś, czuwanie nad prawidłowym przebiegiem czegoś, wpływ na rozwój wydarzeń.

Według organu podatkowego pojęcie „zarządzania”, musi być rozumiane szeroko jako zbiór różnorodnych czynności i działań zmierzających do osiągnięcia określonego celu związanego z interesem (potrzebą) danego przedmiotu zarządzania. Jest to zestaw metod i technik opartych na akceptowanych zasadach zarządzania (administrowania) używanych do planowania, oceny i kontrolowania pożądanych rezultatów.

Należy zaznaczyć, że w doktrynie prawa przyjęło się uważać, że zarządzanie w szerokim ujęciu oznacza „zrobienie czegoś za pomocą wysiłków innych osób” (B. Kudrycka, B.G. Peters, P.J. Suwaj, Nauka administracji, Warszawa 2009); organizowanie działań dla osiągnięcia określonych celów przy zachowaniu zasad skuteczności i sprawności organizacyjnej z uwzględnieniem realnej odpowiedzialności za osiągnięte rezultaty.

Powyższa definicja „zarządzania” zyskała aprobatę w orzecznictwie sądów administracyjnych. Dla przykładu można wymienić wyrok WSA w Warszawie z 19 czerwca 2015 r. (sygn. akt III SA/Wa 491/15), wyrok WSA w Warszawie z 19 kwietnia 2017 r. (sygn. akt III SA/Wa 875/16) oraz wyrok WSA w Warszawie z 24 lipca 2017 r. (sygn. akt III SA/Wa 2118/16).

Z kolei pojęcie „przetwarzania danych” obejmuje elementy takie jak porządkowanie, archiwizowanie, zabezpieczenie oraz udostępnianie zbiorów danych. Powołując się na definicję słownikową (internetowy Słownik języka polskiego PWN – https://sjp.pwn.pl) należy wskazać, że pojęcie „przetwarzać” oznacza „opracować zebrane dane, informacje itp., wykorzystując technikę komputerową”.

Rozpatrując zastosowanie wyłączenia, wynikającego z art. 15e Ustawy CIT do wskazanych we wniosku usług należy zauważyć, że jak wskazał sam Wnioskodawca, będące przedmiotem wniosku usługi utrzymania hurtowni danych, według nomenklatury Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług, zostały przez Wnioskodawcę sklasyfikowane w pozycji 63.11.19.0, tj. jako Pozostałe usługi związane z zapewnieniem infrastruktury dla technologii informatycznych i komputerowych. Usługi te polegają przy tym na zapewnieniu opieki serwisowej producentów oprogramowania, czynności administracyjnych i utrzymaniowych platform sprzętowych oraz baz danych, realizacji procesu dodawania danych oraz utrzymania jakości danych gromadzonych w hurtowni, obsługi zgłoszeń serwisowych, planowania i realizacji rozwoju systemów hurtowni itp.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy, stwierdzić należy, że usługi, będące przedmiotem zapytania, nie stanowią usług wymienionych w art. 15e ust. 1 Ustawy CIT, a w szczególności usług doradczych, zarządzania i kontroli oraz przetwarzania danych. Świadczone na rzecz Wnioskodawcy usługi utrzymania hurtowni danych nie posiadają bowiem cech wspólnych z ww. świadczeniami, a nawet w razie ich wystąpienia, cechy te nie mają charakteru dominującego.

Konsekwentnie, usługi świadczone na rzecz Spółki nie są również podobne do pozostałych usług wymienionych w przepisie art. 15e ust. 1 pkt 1 Ustawy CIT, bowiem cel i zakres tych usług jest odmienny od usług zawartych w tym przepisie.

Reasumując, stwierdzić należy, że wydatki poniesione na nabycie usług utrzymania hurtowni danych, nie podlegają wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15e ust. 1 pkt 1 Ustawy CIT, ponieważ ww. usługi nie stanowią usług wymienionych w tym przepisie.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe

Organ wydający niniejszą interpretację podkreśla, że jeżeli przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego będzie różnił się od stanu występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego. Należy też zauważyć, że na podatniku spoczywa obowiązek udowodnienia w toku ewentualnego postępowania podatkowego okoliczności faktycznych, z których wywodzi dla siebie korzystne skutki prawne. Niemniej jednak ostateczna ocena, czy wskazane we wniosku koszty usług podlegają ograniczeniu w zaliczaniu do kosztów podatkowych, wynikającemu z ww. art. 15e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, leży w kompetencjach organów podatkowych właściwych dla Wnioskodawcy w danej sprawie w toku odpowiedniego postępowania. Organ wydający interpretację indywidualną nie może natomiast dokonać takiej oceny, albowiem postępowanie o wydanie interpretacji indywidualnej wyklucza analizę materiału dowodowego w sprawie. Pełna weryfikacja przedstawionych we wniosku okoliczności możliwa jest jedynie w toku postępowania podatkowego lub kontrolnego, prowadzonego przez uprawnione do tego organy, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej. Postępowanie w sprawie dotyczącej wydania interpretacji indywidualnej jest postępowaniem szczególnym, mającym charakter uproszczony, odrębny od postępowania podatkowego, uregulowanego w dziale IV Ordynacji podatkowej. Wydając bowiem interpretację indywidualną Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej przedstawia jedynie swój pogląd dotyczący wykładni treści analizowanych przepisów i sposobu ich zastosowania w odniesieniu do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego bądź zdarzenia przyszłego (którego elementy przyjmuje, jako podstawę rozstrzygnięcia bez weryfikacji).

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2018 r. poz. 1302 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.