Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL3-3.4011.414.2018.2.WS
z 21 grudnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 7 grudnia 2018 r. (data wpływu 5 grudnia 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 grudnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie handlu samochodami, częściami samochodowymi, wypożyczalni i dzierżawy sprzętu rekreacyjnego i sportowego. Sprzedaż ta prowadzona jest za pośrednictwem internetu. Prowadzona przez Wnioskodawcę działalność gospodarcza opodatkowana jest podatkiem dochodowym na zasadach ogólnych. Od dnia 21.02.2000 r. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT.

W najbliższym czasie, w celu zdobycia nowych klientów, do reklamy prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności, Wnioskodawca zamierza wykorzystać posiadaną przez niego łódź motorową znajdującą się na przyczepie podłodziowej. Łódź wraz z przyczepą podłodziową zostanie wprowadzona do środków trwałych firmy Wnioskodawcy. Niestety łódź jest niesprawna, wymaga wymiany silnika. W związku z tym, przed jej wprowadzeniem do działalności gospodarczej Wnioskodawca zamierza zakupić nowy silnik.

Po remoncie łodzi Wnioskodawca zamierza świadczyć usługi w zakresie wynajmu lub wypożyczenia. Usługa ta dokumentowana będzie wystawieniem faktury VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych.

Czy zakupiony silnik do łodzi może zwiększyć wartość początkową wprowadzonego środka trwałego (łodzi), a tym samym zostać rozliczony w kosztach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej?

Zdaniem Wnioskodawcy, stosownie do treści art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Z treści przytoczonych powyżej przepisów wynika, że kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, za wyjątkiem kosztów enumeratywnie wymienionych w katalogu w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Aby poniesione przez podatnika wydatki mogły zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, powinny chociażby potencjalnie przyczynić się do uzyskania przez firmę przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. W doktrynie ugruntowane jest stanowisko, zgodnie z którym poniesienie określonego wydatku nie musi powodować osiągnięcia przychodu, jednakże powinno doprowadzić do zwiększenia potencjalnej możliwości jego osiągnięcia. Za koszty uzyskania przychodów są uznawane wobec tego również wydatki, które ostatecznie doprowadziły do powstania przychodu.

Reasumując powyższe rozważania, należy stwierdzić, że dany wydatek może zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, jeżeli:

1. został poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
2. nie został wymieniony w katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
3. został prawidłowo udokumentowany.
   
   

Natomiast zgodnie z art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Jak Wnioskodawca zaznaczył, posiadana przez niego łódź wraz z zakupionym silnikiem będzie wykorzystywana do reklamy działalności Wnioskodawcy, świadczenia usług w zakresie wynajmu lub wypożyczenia łodzi. W konsekwencji wydatek poniesiony na jej zakup można uznać za wydatek poniesiony w celu osiągnięcia przychodu (zwiększenia liczby klientów). Łódź stanowi własność Wnioskodawcy, będzie używana przez niego dłużej niż rok, a po zakupie nowego silnika będzie kompletna oraz zdatna do użytku, w konsekwencji spełni warunki przewidziane dla środka trwałego.

W związku z tym, w opinii Wnioskodawcy, w opisanym przypadku Wnioskodawca może posiadaną łódź wprowadzić do środków trwałych, a zakupiony przez Wnioskodawcę silnik do łodzi będzie zwiększał wartość początkową tego środka trwałego, stanowiącą podstawę do dokonywania odpisów amortyzacyjnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509 z późn. zm.): kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zatem aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu, musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

• musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów,
• musi być należycie udokumentowany.
  
  

Należy zaznaczyć, że wykazanie związku poniesionych kosztów z przychodami oraz okoliczności, że ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiąganych przychodów (lub na zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów) obciąża podatnika, bo to on wywodzi skutki prawne w postaci zmniejszenia zobowiązania podatkowego.

Ponadto, w myśl art. 22 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 ww. ustawy: amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

– o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Powyższe z kolei przepisy wskazują, że określony składnik majątku podatnika może zostać zaliczony do środków trwałych, jeżeli łącznie zostaną spełnione następujące warunki:

• stanowi on własność lub współwłasność podatnika,
• został nabyty lub wytworzony we własnym zakresie,
• jest kompletny i zdatny do użytku w dniu przyjęcia do używania,
• przewidywany okres jego używania na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej jest dłuższy niż rok (decyzja w tym względzie należy do podatnika),
• jest wykorzystywany przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo został oddany do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu, o której mowa w art. 23b ww. ustawy.
  
  

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą. W najbliższym czasie, w celu zdobycia nowych klientów, do reklamy prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności, Wnioskodawca zamierza wykorzystać posiadaną przez niego łódź motorową znajdującą się na przyczepie podłodziowej. Łódź wraz z przyczepą podłodziową zostanie wprowadzona do środków trwałych firmy Wnioskodawcy. Niestety łódź jest niesprawna, wymaga wymiany silnika. W związku z tym, przed jej wprowadzeniem do działalności gospodarczej Wnioskodawca zamierza zakupić nowy silnik. Po remoncie łodzi Wnioskodawca zamierza świadczyć usługi w zakresie wynajmu lub wypożyczenia tej łodzi.

Z uwagi na to, że zakupiona przez Wnioskodawcę łódź wykorzystywana będzie do reklamy działalności gospodarczej prowadzonej przez Wnioskodawcę, a ponadto Wnioskodawca będzie świadczyć usługi w zakresie wynajmu lub wypożyczania łodzi, poniesione wydatki na zakup tej łodzi będą bezsprzecznie związane z uzyskiwaniem przychodów z działalności gospodarczej i jednocześnie nie znajdują się w katalogu wydatków niestanowiących kosztów podatkowych.

Należy jednak zauważyć, że aby łódź mogła zostać zaliczona do środków trwałych prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej i amortyzowana, to musi spełniać definicję środka trwałego, zgodnie z wyżej cyt. art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czyli przede wszystkim musi być kompletna i zdatna do użytku.

Wydatki na remont łodzi (w tym na zakup silnika) poniesione przed oddaniem tej łodzi do używania na potrzeby związane z prowadzoną działalnością są wydatkami poniesionymi w celu przystosowania tej łodzi do używania, a zatem, niezależnie od ich wysokości, zwiększają jej wartość początkową.

W związku z powyższym, skoro łódź wykorzystywana będzie w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, to odpisy amortyzacyjne dokonywane zgodnie z art. 22a-22o ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych od wartości początkowej łodzi (powiększonej o wydatki poniesione na zakup silnika do tej łodzi) mogą stanowić koszty uzyskania przychodów.

Reasumując – zakupiony silnik do łodzi zwiększy wartość początkową wprowadzonego środka trwałego (łodzi), a tym samym zostanie rozliczony w kosztach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej w drodze odpisów amortyzacyjnych.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie Organ informuje, że wniosek w zakresie podatku od towarów i usług podlega odrębnemu rozstrzygnięciu.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.