Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-1.4010.439.2018.2.BS
z 31 grudnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 800 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 24 października 2018 r. (data wpływu 25 października 2018 r.), uzupełnionym 20 i 21 grudnia 2018 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia czy Spółka jest/będzie uprawniona do:

• objęcia zwolnieniem z podatku dochodowego od osób prawnych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34) Ustawy o CIT dochodu ustalanego łącznie dla całej działalności gospodarczej prowadzonej przez Spółkę na terenie SSE w oparciu o wszystkie posiadane przez Spółkę zezwolenia, do wysokości ograniczeń wynikających z tych zezwoleń (wykorzystując sukcesywnie limity dostępnej pomocy publicznej w ramach kolejno otrzymywanych zezwoleń) – jest prawidłowe,
• prowadzenia jednej, łącznej ewidencji rachunkowej dla wszystkich posiadanych zezwoleń na prowadzenie działalności na terenie SSE – jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 25 października 2018 r. do Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia czy Spółka jest/będzie uprawniona do:

• objęcia zwolnieniem z podatku dochodowego od osób prawnych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 Ustawy o CIT dochodu ustalanego łącznie dla całej działalności gospodarczej prowadzonej przez Spółkę na terenie SSE w oparciu o wszystkie posiadane przez Spółkę zezwolenia, do wysokości ograniczeń wynikających z tych zezwoleń (wykorzystując sukcesywnie limity dostępnej pomocy publicznej w ramach kolejno otrzymywanych zezwoleń),
• prowadzenia jednej, łącznej ewidencji rachunkowej dla wszystkich posiadanych zezwoleń na prowadzenie działalności na terenie SSE.
  
  

Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 14 grudnia 2018 r., Znak: 0111-KDIB1-1.4010.439.2018.1.BS, wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło 20 i 21 grudnia 2018 r.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca – Sp. z o.o. (dalej: „Spółka”) została założona w 2011 roku, a od 2012 roku prowadzi działalność na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej (dalej: „SSE”). Spółka prowadzi działalność polegającą na produkcji wyrobów z tworzyw sztucznych. 

Spółka poniosła nakłady inwestycyjne w budowę zakładu produkcyjnego i na podstawie otrzymanego zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie SSE z marca 2011 roku (dalej: „Zezwolenie nr 1”) korzysta ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych. Spółka planuje, iż wykorzysta dostępne zwolnienie w podatku dochodowym od osób prawnych do 31 grudnia 2026 roku, przy czym nie jest wykluczone, że dostępna pula zwolnienia z podatku CIT zostanie w całości wykorzystana wcześniej tj. 2021/2022 roku.

Obecnie Spółka zamierza poczynić kolejne inwestycje w ramach tej samej SSE, mające na celu dalszą rozbudowę istniejącego zakładu. W związku z tym, Spółka złożyła wniosek o wydanie kolejnego zezwolenia na prowadzenie działalności na terenie tej samej SSE.

W rezultacie, w lipcu 2018 roku, Spółka otrzymała kolejne zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie tej samej SSE (dalej: „Zezwolenie nr 2”). Oba zezwolenia (Zezwolenie nr 1 oraz Zezwolenie nr 2) udzielone zostały na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie SSE, rozumianej jako działalność produkcyjna, handlowa i usługowa, w zakresie wyrobów wytwarzanych i usług świadczonych na terenie strefy określonych w wybranych pozycjach Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług. Oba zezwolenia obejmują taki sam zakres wyrobów.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy Spółka jest/będzie uprawniona do:

1. objęcia zwolnieniem z podatku dochodowego od osób prawnych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 Ustawy o CIT dochodu ustalanego łącznie dla całej działalności gospodarczej prowadzonej przez Spółkę na terenie SSE w oparciu o wszystkie posiadane przez Spółkę zezwolenia, do wysokości ograniczeń wynikających z tych zezwoleń (wykorzystując sukcesywnie limity dostępnej pomocy publicznej w ramach kolejno otrzymywanych zezwoleń), oraz
2. prowadzenia jednej, łącznej ewidencji rachunkowej dla wszystkich posiadanych zezwoleń na prowadzenie działalności na terenie SSE?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka jest/będzie ona uprawniona do:

• objęcia zwolnieniem z podatku na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 Ustawy o CIT dochodu ustalanego łącznie dla całej działalności gospodarczej prowadzonej przez Spółkę na terenie SSE w oparciu o wszystkie posiadane przez Spółkę zezwolenia, do wysokości ograniczeń wynikających z tych zezwoleń (wykorzystując sukcesywnie limity dostępnej pomocy publicznej w ramach kolejno otrzymywanych zezwoleń), oraz
• prowadzenia jednej, łącznej ewidencji rachunkowej dla wszystkich posiadanych zezwoleń na prowadzenie działalności na terenie SSE.
  
  

Zgodnie z art. 12 ust. 1 zd. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (tj. Dz.U. z 2017 r. poz. 1010 z późn. zm.: dalej: „Ustawa o SSE”), dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie SSE w ramach zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 tej ustawy, przez osoby prawne lub osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą są zwolnione od podatku dochodowego, odpowiednio na zasadach określonych w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych lub w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 1036 z późn. zm., dalej: „Ustawa o CIT”), ustanawiającym zasady korzystania ze zwolnienia z podatku dochodowego przez przedsiębiorców strefowych, dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie SSE na podstawie zezwolenia są zwolnione z opodatkowania podatkiem dochodowym, przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami. Przy czym, w art. 17 ust. 4 Ustawy o CIT wyraźnie wskazano, że zwolnienie podatkowe, o którym mowa powyżej, przysługuje podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie SSE.

Ponadto, zgodnie z art. 12 ust. 2 Ustawy o SSE, w sytuacji, gdy Spółka posiada dwa lub więcej zezwoleń na prowadzenie działalności na terenie SSE, przyjmuje się, że rozliczanie pomocy publicznej następuje zgodnie z kolejnością wydawania zezwoleń. Wobec czego, potwierdzenie stanowiska Spółki, znajduje swoje odzwierciedlenie już bezpośrednio w Ustawie o SSE.

W związku z powyższym, nie ulega wątpliwości, że Spółka jest/będzie uprawniona do objęcia zwolnieniem z podatku dochodowego od osób prawnych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34) Ustawy o CIT dochodu ustalanego łącznie dla całej działalności gospodarczej prowadzonej przez Spółkę na terenie SSE w oparciu o wszystkie posiadane przez Spółkę zezwolenia, do wysokości ograniczeń wynikających z tych zezwoleń (wykorzystując sukcesywnie limity dostępnej pomocy publicznej w ramach kolejno otrzymywanych zezwoleń).

Analogiczne regulacje do powyższych zawarte zostały w § 5 ust. 5 Rozporządzenia z dnia 10 grudnia 2008 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref ekonomicznych (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 465, dalej: „Rozporządzenie SSE”). Zgodnie z tym przepisem, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 i 3, przysługują wyłącznie z tytułu działalności prowadzonej na terenie strefy. W przypadku prowadzenia przez przedsiębiorcę działalności gospodarczej również poza obszarem SSE, działalność prowadzona na terenie SSE musi być wydzielona organizacyjnie, a wielkość zwolnienia określa się w oparciu o dane jednostki organizacyjnej prowadzącej działalność wyłącznie na terenie SSE.

Jednocześnie, stosownie do art. 9 ust. 1 Ustawy o CIT, podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, a także do uwzględnienia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacji niezbędnych do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 16a-16m.

Należy przy tym zaznaczyć, że art. 7 ust. 3 pkt 1 i 3 Ustawy o CIT stanowi, iż przy ustalaniu podstawy opodatkowania w podatku dochodowym od osób prawnych nie uwzględnia się przychodów i kosztów ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej lub za granicą, jeżeli dochody z tych źródeł nie podlegają opodatkowaniu lub są wolne od podatku. Podobnie, przy ustalaniu straty podatkowej nie uwzględnia się przychodów i kosztów, o których mowa powyżej.

Konsekwentnie, podatnik prowadzący działalność na terenie SSE jest zobowiązany wyłączyć z podstawy opodatkowania (lub ewentualnie z kalkulacji wysokości straty) przychody i koszty powstałe w związku z prowadzeniem działalności strefowej podlegającej zwolnieniu z podatku dochodowego.

Biorąc pod uwagę powyższe, zgodnie z przepisami, ewidencja rachunkowa powinna być prowadzona przez podatników odrębnie dla działalności opodatkowanej na podstawie ogólnych zasad oraz dla działalności zwolnionej z podatku dochodowego, w sposób umożliwiający określenie należnego podatku za dany rok (lub straty podatkowej) – w przypadku kiedy podatnik prowadzi działalność zarówno na terenie SSE, jak również poza nią.

Należy w tym miejscu również podkreślić, iż zgodnie z obecnym brzmieniem przepisów Ustawy o CIT nie ma jakiejkolwiek podstawy, która nakładałaby na podatników obowiązek wydzielenia organizacyjnego działalności prowadzonej na podstawie różnych zezwoleń strefowych lub prowadzenia odrębnej ewidencji rachunkowej dla każdego z zezwoleń. Zatem, skoro przedmiotowy obowiązek nie został bezpośrednio sformułowany przez ustawodawcę, nie można go tym samym domniemywać i wymagać jego wypełniania przez podatników.

W związku z powyższym, należy uznać, iż podatnik posiadający dwa (lub więcej zezwoleń) na prowadzenie działalności na terenie SSE, jest uprawniony do:

• objęcia zwolnieniem z podatku na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34) Ustawy o CIT dochodu ustalanego łącznie dla całej działalności gospodarczej prowadzonej na terenie SSE w oparciu o wszystkie posiadane zezwolenia, do wysokości ograniczeń wynikających z tych zezwoleń (wykorzystując sukcesywnie limity dostępnej pomocy publicznej w ramach kolejno otrzymywanych zezwoleń), oraz
• prowadzenia jednej, łącznej ewidencji rachunkowej dla wszystkich posiadanych zezwoleń na prowadzenie działalności na terenie SSE.

W związku z tym, prawidłowym będzie prowadzenie przez Spółkę:

• odrębnej ewidencji rachunkowej dla celów określenia wysokości dochodu (straty) z tytułu prowadzenia działalności opodatkowanej na zasadach ogólnych, oraz
• odrębnej ewidencji rachunkowej dla celów określenia wysokości dochodu (straty) z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej na terenie SSE w oparciu o posiadane zezwolenia (Zezwolenie nr 1 oraz Zezwolenie nr 2), przy czym ewidencja ta będzie prowadzona wspólnie dla wszystkich posiadanych zezwoleń.
  
  

Powyższe podejście znajduje swoje uzasadnienie również w tym, iż oba zezwolenia posiadane obecnie przez Spółkę (Zezwolenie nr 1 oraz Zezwolenie nr 2) zostały udzielone na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie tej samej specjalnej strefy ekonomicznej oraz w takim samym zakresie (obejmują taki sam zakres wyrobów).

W tym miejscu, Spółka pragnie również zauważyć, iż wspomniany na wstępie art. 12 ust. 2 Ustawy o SSE, który wszedł w życie z dniem 30 czerwca 2018 roku, wprost potwierdza prawidłowość powyższego stanowiska. Na marginesie, Spółka zaznacza, iż zgodnie z przepisami przejściowymi wprowadzającymi art. 12 ust. 2 do Ustawy o SSE ma on zastosowanie do dochodów osiągniętych z działalności na terenie SSE od dnia 1 stycznia 2019 r.

Na poparcie własnego stanowiska, Spółka pragnie przytoczyć także stanowiska organów podatkowych oraz sądów administracyjnych, które potwierdzają prawidłowość stanowiska Spółki, przykładowo:

• Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej (dalej: „DKIS”) w indywidualnej interpretacji z 11 maja 2017 r., Znak: 0111-KDIB1-3.4010.53.2017.JKT potwierdził, że „Spółka może prowadzić jedną, łączną ewidencję i na jej podstawie ustalać dochód zwolniony z podatku dochodowego od osób prawnych, to jest dochód osiągany z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie SSE na podstawie wszystkich posiadanych zezwoleń”,
• DKIS w indywidualnej interpretacji z 3 lipca 2017 r., Znak: 0111-KDIB1-3.4010.150.2017.JKT potwierdził, że „Spółka może prowadzić jedną, łączną ewidencję i na jej podstawie ustalać dochód zwolniony z podatku dochodowego od osób prawnych, tj. dochód osiągany z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie SSE na podstawie wszystkich posiadanych zezwoleń”,
• DKIS w indywidualnej interpretacji z 6 kwietnia 2017 r., Znak: 2461-IBPB-1-3.4510.82.2017.1.IZ potwierdził, że „(...) w przypadku prowadzenia działalności na terenie Strefy, na podstawie więcej niż jednego zezwolenia strefowego po objęciu statusem SSE nieruchomości, na których znajduje się zakład w G. (oraz kilku działek położonych na terenie miasta L, na których Spółka jak dotąd nie prowadzi działalności gospodarczej), Spółka będzie zobowiązana do prowadzenia jednej ewidencji spełniającej wymogi art. 9 ust. 1 ustawy o PDOP, czyli w sposób zapewniający m.in. określenie kwoty dochodu mogącego podlegać zwolnieniu od PDOP oraz podlegającego opodatkowaniu. W przepisach regulujących zasady kalkulacji wyniku podatkowego przedsiębiorcy strefowego brak jest bowiem wymogu dodatkowego podziału dochodów z działalności prowadzonej na terenie Strefy”.
  
  

Analogiczne stanowiska organy podatkowe przedstawiły m.in. w interpretacji indywidulanej DKIS z 7 listopada 2017 r. Znak 0111-KDIB1-2.4010.239.2017.2.ANK, w interpretacji indywidulanej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej (dalej: „DIS”) w Poznaniu z 22 maja 2014 r., Znak: ILPB3/423-103/14-3/JG, w interpretacji indywidulanej DIS w Poznaniu z 12 czerwca 2014 r., Znak: ILPB3/423-133/14-3/KS, w interpretacji indywidulanej DIS w Poznaniu z 12 lutego 2014 r., Znak: ILPB3/423-550/13-2/PR.

Stanowisko Spółki, znajduje także potwierdzenie w licznym orzecznictwie sądów administracyjnych, przykładowo:

• Naczelny Sąd Administracyjny (dalej: „NSA”) w wyroku z 14 sierpnia 2018 r., sygn. akt II FSK 2233/16 stwierdził „Wobec tego Spółka może objąć zwolnieniem z podatku dochód z całej działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy, wykorzystując sukcesywnie limity dostępnej pomocy publicznej w ramach kolejno otrzymywanych zezwoleń, dyskontując tym samym uzyskaną pomoc etapami.” I dalej: „(...) należy stwierdzić, że zwolnieniem z podatku na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 u.p.d.o.p. może zostać objęty dochód ustalany łącznie z całej działalności gospodarczej prowadzonej przez podatnika na terenie specjalnej strefy ekonomicznej w oparciu o wszystkie posiadane przez niego zezwolenia, aż do wysokości ograniczeń wynikających z tych zezwoleń, bez konieczności przyporządkowania poszczególnych limitów pomocy publicznej do poszczególnych inwestycji określonych w kolejno wydawanych zezwoleniach na podstawie art. 16 ust. 1 u.s.s.e.”
• NSA w wyroku z 20 czerwca 2018 r., sygn. akt II FSK 1613/16, stwierdził „Wobec tego Spółka może objąć zwolnieniem z podatku dochód z całej działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy, wykorzystując sukcesywnie limity dostępnej pomocy publicznej w ramach kolejno otrzymywanych zezwoleń, dyskontując tym samym uzyskaną pomoc etapami. Reasumując te rozważania należy stwierdzić, że zwolnieniem z podatku na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34) u.p.d.o.p. może zostać objęty dochód ustalany łącznie z całej działalności gospodarczej prowadzonej przez podatnika na terenie specjalnej strefy ekonomicznej w oparciu o wszystkie posiadane przez niego zezwolenia, aż do wysokości ograniczeń wynikających z tych zezwoleń, bez konieczności przyporządkowania poszczególnych limitów pomocy publicznej do poszczególnych inwestycji określonych w kolejno wydawanych zezwoleniach na podstawie art. 16 ust. 1 u.s.s.e.”
• NSA w wyroku z 20 marca 2018 r., sygn. akt II FSK 696/16 wskazał „(...) należy stwierdzić, że zwolnieniem z podatku na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34) u.p.d.o.p. może zostać objęty dochód ustalany łącznie z całej działalności gospodarczej prowadzonej przez podatnika na terenie specjalnej strefy ekonomicznej w oparciu o wszystkie posiadane przez niego zezwolenia, aż do wysokości ograniczeń wynikających z tych zezwoleń, bez konieczności przyporządkowania poszczególnych limitów pomocy publicznej do poszczególnych inwestycji określonych w kolejno wydawanych zezwoleniach na podstawie art. 16 ust. 1 u.s.s.e.”.
• NSA w wyroku z 8 listopada 2016 r., sygn. akt II FSK 2230/14, stwierdził „W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego żaden z przepisów przywołanych w zarzucie kasacyjnym nie nakładał na podatnika obowiązku wyodrębnienia i przyporządkowania dochodu odpowiednio do każdego zwolnienia. Podatnik w celu ustalenia podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym obowiązany był jedynie wyłączyć odpowiednio przychody oraz koszty działalności strefowej (uprawniającej do zwolnień podatkowych) od pozastrefowej. Prowadzona przez niego ewidencja księgowa powinna umożliwić ustalenie tych wartości. Nie miał zatem obowiązku ustalenia tych wartości odpowiednio na każde zezwolenie.”
• Wojewódzki Sąd Administracyjny (dalej: „WSA”) we Wrocławiu w wyroku z 30 marca 2017 r., sygn. akt I SA/Wr 1309/16, uznał że „(...) z art. 9 ust. 1 ustawy o CIT nie wynika obowiązek prowadzenia ewidencji dochodu w sposób umożliwiający ustalenie odrębnego dochodu lub poniesionej straty w odniesieniu do każdego z posiadanych zezwoleń”,
• WSA w Łodzi w wyroku z 26 października 2016 r., sygn. akt I SA/Łd 646/16, uznał że cyt.: „Strona zasadnie również przyjęła, że ani przepisy regulujące prowadzenie działalności na terenie SSE, ani też przepisy ustawy o CIT nie wymagają wyodrębnienia wyniku podatkowego dla działalności gospodarczej prowadzonej w oparciu o każde ze zezwoleń z osobna – tak, aby odrębnie dla każdego zezwolenia monitorować poziom wykorzystywania dostępnego limitu. Tym samym podmiot korzystający jednocześnie z kilku zezwoleń na prowadzenie działalności na terenie SSE, uprawniony jest do równoczesnego korzystania ze zwolnienia podatkowego będącego sumą kilku limitów pomocy publicznej, będąc przy tym uprawnionym do prowadzenia jednej ewidencji i ustalania na jej podstawie dochodu zwolnionego z opodatkowania w oparciu o art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT oraz dochodu z działalności gospodarczej nie podlegającej zwolnieniu.”
  
  

Podobne stanowiska były zajmowane przez składy orzekające m.in. w wyroku WSA we Wrocławiu z 16 dnia czerwca 2016 r., sygn. akt I SA/Wr 447/16; w wyroku WSA w Rzeszowie z dnia 14 czerwca 2016 r., sygn. akt I SA/Rz 345/16; w wyroku WSA we Wrocławiu z dnia 22 kwietnia 2016 r., sygn. akt I SA/Wr 163/16.

Biorąc powyższe pod uwagę, należy zaznaczyć, iż wskazana praktyka organów podatkowych oraz sądów administracyjnych znalazła ostatecznie swoje potwierdzenie właśnie w znowelizowanym brzmieniu Ustawy o SSE i dodanym przepisie art. 12 ust. 2. Tak jak wspominano, zgodnie z tym przepisem jeżeli przedsiębiorca posiada co najmniej dwa zezwolenia na prowadzenie działalności na terenie SSE, rozliczenie pomocy publicznej udzielonej przedsiębiorcy odbywa się zgodnie z kolejnością wydawania zezwoleń.

Należy zatem zauważyć, iż przepis ten wskazuje na kolejność rozliczenia dochodu osiągniętego przez przedsiębiorcę na terenie SSE zgodnie z kolejnością otrzymywania zezwoleń, i co bardzo istotne nie nakładając przy tym na przedsiębiorców obowiązku rozdzielania/odrębnego ewidencjonowania osiąganych dochodów w związku z prowadzoną działalnością na podstawie co najmniej dwóch zezwoleń na prowadzenie działalności na terenie SSE.

Podkreślenia wymaga również, że powyższe rozumienie nowego przepisu art. 12 ust. 2 Ustawy o SSE, zostało także potwierdzone w toku prac legislacyjnych przez przedstawicieli Ministra Przedsiębiorczości i Technologii, którzy podczas posiedzeń Komisji Gospodarki i Rozwoju potwierdzili intencję nowelizacji Ustawy o SSE w przedmiotowym zakresie, zgodnie z którą kilka zezwoleń strefowych ma być rozliczane chronologicznie a nie oddzielnie.

Końcowo, Spółka pragnie również wskazać, iż prawidłowość powyższego stanowiska znalazła potwierdzenie także w najnowszych interpretacjach wydanych przez DKIS również po 30 czerwca 2018 r. a więc w oparciu o znowelizowane brzmienie Ustawy o SSE, tj. przykładowo w interpretacji z dnia 9 sierpnia 2018 r., Znak: 0111-KDIB1-2.4010.265.2018.1.MM, DKIS potwierdził, że „(...) dla celów określenia wysokości dochodu (straty) z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej na terenie SSE w oparciu o Zezwolenia Spółka będzie uprawniona do prowadzenia jednej, łącznej ewidencji dla działalności podlegającej zwolnieniu z podatku dochodowego od osób prawnych tj. wspólnej dla wszystkich Zezwoleń.”

Podsumowując, zdaniem Spółki jest / będzie ona uprawniona do:

• objęcia zwolnieniem z podatku na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34) Ustawy o CIT dochodu ustalanego łącznie dla całej działalności gospodarczej prowadzonej przez Spółkę na terenie SSE w oparciu o wszystkie posiadane przez Spółkę zezwolenia, do wysokości ograniczeń wynikających z tych zezwoleń (wykorzystując sukcesywnie limity dostępnej pomocy publicznej w ramach kolejno otrzymywanych zezwoleń), oraz
• prowadzenia jednej, łącznej ewidencji rachunkowej dla wszystkich posiadanych zezwoleń na prowadzenie działalności na terenie SSE.
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie zauważyć należy, że powołane przez Wnioskodawcę interpretacje indywidualne oraz orzeczenia sądów administracyjnych nie przeczą tezom prezentowanych w niniejszym rozstrzygnięciu. Z uwagi jednak na fakt, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach podmiotów, które o ich wydanie wystąpiły, nie są one wiążące w sprawie będącej przedmiotem ww. wniosku.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a,
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1302 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.