Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
IBPBI/1/415-1200/14-2/SG
z 28 grudnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 800 z późn. zm.) oraz zgodnie z art. 223 Ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 1948 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej po ponownym rozpatrzeniu sprawy w związku z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 22 lutego 2018 r., sygn. akt II FSK 253/16 oraz prawomocnym od 1 września 2018 r. wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z 11 czerwca 2018 r., sygn. akt I SA/Gl 438/18 (data wpływu prawomocnego orzeczenia wraz z aktami sprawy – 27 września 2018 r.) uchylającym zaskarżoną interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach działającego z upoważnienia Ministra Finansów z 8 stycznia 2015 r. Znak: IBPBI/1/415-1200/14/ESZ - stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 7 października 2014 r. (data wpływu 8 października 2014 r.), uzupełnionym 27 listopada 2018 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie:

• ustalenia, czy świadczenia pieniężne (kwota nagrody pieniężnej w wysokości 100 zł księgowana na rachunku rozliczeniowym Klienta) oraz świadczenia rzeczowe, które ma charakter wizytówki firmowej drukowanej przez Bank z danymi Klienta (podmiotu gospodarczego) dokonywane w związku z promocją oferowaną przez Wnioskodawcę przekazane osobom fizycznym prowadzącym działalność gospodarczą należy zakwalifikować do źródła przychodów pozarolnicza działalność gospodarcza, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o pdof, czy też jako inne źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o pdof – jest prawidłowe,
• ustalenia, czy świadczenia rzeczowe np. portfele, vouchery do kina dokonywane w związku z promocją oferowaną przez Wnioskodawcę przekazane osobom fizycznym prowadzącym działalność gospodarczą należy zakwalifikować do źródła przychodów pozarolnicza działalność gospodarcza, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o pdof, czy też jako inne źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o pdof – jest nieprawidłowe,
• obowiązków płatnika ciążących na Wnioskodawcy w przypadku zakwalifikowania świadczeń przekazanych osobom fizycznym prowadzącym działalność gospodarczą, w związku z promocją oferowaną przez Wnioskodawcę, do przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej – jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 8 października 2014 r. do Biura Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, m.in. w zakresie:

• ustalenia, czy świadczenia pieniężne (kwota nagrody pieniężnej w wysokości 100 zł księgowana na rachunku rozliczeniowym Klienta) oraz świadczenia rzeczowe, które ma charakter wizytówki firmowej drukowanej przez Bank z danymi Klienta (podmiotu gospodarczego) dokonywane w związku z promocją oferowaną przez Wnioskodawcę przekazane osobom fizycznym prowadzącym działalność gospodarczą należy zakwalifikować do źródła przychodów pozarolnicza działalność gospodarcza, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o pdof, czy też jako inne źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o pdof,
• ustalenia, czy świadczenia rzeczowe np. portfele, vouchery do kina dokonywane w związku z promocją oferowaną przez Wnioskodawcę przekazane osobom fizycznym prowadzącym działalność gospodarczą należy zakwalifikować do źródła przychodów pozarolnicza działalność gospodarcza, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o pdof, czy też jako inne źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o pdof,
• obowiązków płatnika ciążących na Wnioskodawcy w przypadku zakwalifikowania świadczeń przekazanych osobom fizycznym prowadzącym działalność gospodarczą, w związku z promocją oferowaną przez Wnioskodawcę, do przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 7 listopada 2018 r., Znak: IBPBI/1/415-1200/14-1/SG wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło 27 listopada 2018 r.

Dotychczasowy przebieg postępowania

W dniu 8 stycznia 2015 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów wydał dla Wnioskodawcy indywidualną interpretację Znak: IBPBI/1/415-1200/14/ESZ, w której uznał za nieprawidłowe stanowisko Wnioskodawcy, w zakresie obowiązków płatnika wobec osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą ciążących na Wnioskodawcy w związku z organizowaną promocją.

Na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego z 8 stycznia 2015 r., Znak: IBPBI/1/415-1200/14/ESZ Wnioskodawca wniósł pismem z 26 stycznia 2015 r. wezwanie do usunięcia naruszenia prawa (data wpływu 2 lutego 2015 r.).

W odpowiedzi na powyższe wezwanie do usunięcia naruszenia prawa Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów 27 lutego 2015 r. stwierdził brak podstaw do zmiany ww. indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego.

Wnioskodawca na interpretację przepisów prawa podatkowego z 8 stycznia 2015 r., Znak: IBPBI/1/415-1200/14/ESZ złożył skargę pismem z 3 kwietnia 2015 r. (data wpływu 8 kwietnia 2015 r.).

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach, wyrokiem z 1 października 2015 r., sygn. akt I SA/Gl 506/15 oddalił ww. skargę Wnioskodawcy.

Od powyższego wyroku, Wnioskodawca pismem z 18 grudnia 2015 r. wniósł skargę kasacyjną do Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie. Wyrokiem z 22 lutego 2018 r., sygn. akt II FSK 253/16 Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie uchylił zaskarżony wyrok w całości i sprawę przekazał Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Gliwicach do ponownego rozpoznania.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach wyrokiem z 11 czerwca 2018 r., sygn. akt I SA/Gl 438/18 uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną z 8 stycznia 2015 r., Znak: IBPBI/1/415-1200/14/ESZ.

W myśl art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1302 z późn. zm.) ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie.

Wskutek powyższego, wniosek Strony m.in. w zakresie obowiązków płatnika wobec osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą ciążących na Wnioskodawcy w związku z organizowaną promocją wymaga ponownego rozpatrzenia przez tut. Organ.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca wykonuje czynności bankowe oraz czynności wymienione w art. 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 1376 z późn. zm.). W związku z tą działalnością, zamierza zorganizować w 2015 r. dla swoich klientów promocje, w ramach których będzie przekazywał im świadczenia, o których mowa w art. 30 ust. 1 pkt 4b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: „ustawa o pdof”). Promocje organizowane przez Wnioskodawcę będą oferowane zarówno osobom fizycznym (konsumentom w rozumieniu odrębnych przepisów), jak i osobom fizycznym prowadzącym działalność gospodarczą (przedsiębiorcom). Osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą będą mogły skorzystać z ofert promocyjnych oferowanych przez Wnioskodawcę tylko w związku z zakupem innych usług od Wnioskodawcy skierowanych wyłącznie do przedsiębiorców, takich jak rachunek bankowy (konto biznes), karta debetowa lub kredytowa dołączona do rachunku przedsiębiorcy, kredyt zaciągnięty na potrzeby działalności gospodarczej itp. Wnioskodawca będzie organizował promocje na rzecz klientów jeszcze przed wejściem w życie przepisów ustawy nowelizującej tj. przed 1 stycznia 2015 r., lecz będą one trwały na przełomie roku 2014/2015, a przedmiot promocji zostanie udostępniony klientowi dopiero po wejściu w życie ustawy nowelizującej tj. po dniu 31 grudnia 2014 r.

W uzupełnieniu wniosku, ujętym w piśmie z 20 listopada 2018 r., wskazano ponadto, że świadczenia będące przedmiotem promocji przyjmują różną postać:

1. świadczenia pieniężne (kwota nagrody pieniężnej w wysokości 100 zł księgowana jest na rachunku rozliczeniowym Klienta),
   
2. świadczenia rzeczowe, które mają różny charakter:
   
   • wizytówki firmowe drukowane przez Bank z danymi Klienta - podmiotu gospodarczego,
   • świadczenia rzeczowe np. portfele,
   • vouchery do kina.
   
   
   

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytania.

1. Czy świadczenia dokonywane w związku z promocją oferowaną przez Wnioskodawcę przekazane osobom fizycznym prowadzącym działalność gospodarczą należy zakwalifikować do źródła przychodów pozarolnicza działalność gospodarcza, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o pdof, czy też jako inne źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o pdof?
2. Czy w przypadku zakwalifikowania świadczeń przekazanych osobom fizycznym prowadzącym działalność gospodarczą, w związku z promocją oferowaną przez Wnioskodawcę, do przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o pdof, przychody te nie podlegają opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym na podstawie art. 30 ust. 1 pkt 4b ustawy o pdof i na Wnioskodawcy nie będą ciążyły obowiązki płatnika podatku dochodowego?

(pytania oznaczone we wniosku nr 2 i 3)

Zdaniem Wnioskodawcy, świadczenia o których mowa w art. 30 ust. 1 pkt 4b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: „ustawa o pdof”), dokonywane na rzecz klientów (osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą) w związku z działalnością gospodarczą tych klientów, nie będą podlegały opodatkowaniu na podstawie tego przepisu.

W pierwszej kolejności, należy jednak rozważyć do jakiego źródła, w świetle art. 10 ustawy o pdof, powinny zostać zakwalifikowane przychody otrzymywane przez klientów prowadzących działalność gospodarczą w związku ze świadczeniami z tytułu promocji organizowanych przez Wnioskodawcę:

1. do przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej, na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o pdof;
2. do przychodów pochodzących z innych źródeł, na gruncie art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o pdof.
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, takie przysporzenie majątkowe po stronie klienta prowadzącego działalność gospodarczą jest przychodem z działalności gospodarczej, opodatkowanym zgodnie z art. 14 w związku z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o pdof. W świetle art. 14 ust. 1 ustawy o pdof, za przychód z działalności gospodarczej uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. W doktrynie prawa podkreśla się, że przychodami z działalności gospodarczej są otrzymane lub należne pieniądze i inne wartości uzyskiwane w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą. Zatem o zasadach opodatkowania każdorazowo decyduje istnienie związku osiąganych przychodów z prowadzoną działalnością gospodarczą z tym, że związek ten rozumiany jest bardzo szeroko. Innymi słowy - wszystko co przedsiębiorca otrzymuje, a łączy się w jakikolwiek sposób z działalnością przedsiębiorcy, czy też jego majątkiem związanym z prowadzoną działalnością, należy kwalifikować, jako przychód z prowadzonej działalności gospodarczej.

Wobec powyższego, jeżeli przychody osiągane przez podatnika są związane z działalnością gospodarczą powinny zostać opodatkowane, jako przychód z tej działalności na podstawie art. 14 w związku z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o pdof. Zakwalifikowanie danego przysporzenia majątkowego związanego z działalnością gospodarczą podatnika do innego źródła przychodu teoretycznie mogłoby być możliwe jedynie w przypadku wyraźnego wskazania ustawodawcy o kwalifikacji danego świadczenia do innych niż pozarolnicza działalność gospodarcza źródeł. Wnioskodawcy znane są opinie wyrażane w doktrynie, że „Przychodami z innych źródeł będą wszelkie przychody, które nie pochodzą ze źródeł określonych w art. 10 ust. 1 pkt 1 - 8 ustawy o pdof, a jednocześnie stanowią przychód w rozumieniu ustawy o pdof. Do źródła tego należą wszelkie pozostałe przychody niemieszczące się w innych źródłach przychodów. (...) Wprowadzanie innych źródeł przychodu ma zapewnić realizację zasady powszechności opodatkowania, zgodnie z którą obowiązek podatkowy powinien się wiązać z osiąganiem jakichkolwiek przychodów, z wyjątkiem przychodów wyraźnie wyłączonych w ustawie." (Bartosiewicz A., Kubacki R., PIT. Komentarz. Wyd. IV, opublikowano LEX 2014).

Promocje związane z produktami oferowanymi klientom prowadzącym działalność gospodarczą pozostają w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą tych klientów. W przekonaniu Wnioskodawcy, świadczenia udostępnianie tym klientom należy w związku z tym zakwalifikować do źródła przychodów jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza. Brak jest bowiem podstaw, aby świadczenia te zostały wyłączone z przychodów przedsiębiorców i tym samym kwalifikowane były przychody z tzw. innego źródła przychodów. Jak zostało wskazane powyżej, do „innych źródeł przychodów”, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o pdof, określony przychód (świadczenie) może zostać zakwalifikowane dopiero wówczas, gdy nie mieści się w źródłach przychodu wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1-8 ustawy o pdof. Skoro przychód przedsiębiorcy otrzymywany od Wnioskodawcy wiąże się z jego aktywnością gospodarczą, bo promocja adresowana jest do klientów z segmentu „Przedsiębiorcy”, to przedsiębiorca powinien samodzielnie ująć w swoich przychodach podatkowych otrzymane świadczenie i opodatkować zgodnie z wybranym sposobem opodatkowania (skala podatkowa lub 19%).

Mając na względzie powyższą kwalifikację świadczeń otrzymywanych przez przedsiębiorców w związku z promocją oferowaną przez Wnioskodawcę, dla klientów z segmentu: „Przedsiębiorcy”, przychód związany z tym świadczeniem powinien podlegać opodatkowaniu na zasadach właściwych dla przychodów z działalności gospodarczej, a nie na podstawie art. 30 ust. 1 pkt 4b ustawy o pdof. W konsekwencji powyższego na Wnioskodawcy, w związku z takimi świadczeniami, nie będzie ciążył obowiązek płatnika, o którym mowa w art. 41 ust. 4 ustawy o pdof.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest w części prawidłowe, a w części nieprawidłowe.

Na wstępie należy zauważyć, że tut. Organ - stosownie do przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego oraz zadanych pytań (wyznaczających zakres rozpatrzenia wniosku) - ocenił wyłącznie kwestię związaną z ustaleniem, czy świadczenia, o których mowa we wniosku i jego uzupełnieniu, dokonywane w związku z promocją oferowaną przez Wnioskodawcę przekazane osobom fizycznym prowadzącym działalność gospodarczą należy zakwalifikować do źródła przychodów pozarolnicza działalność gospodarcza, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 361 z późn. zm.), czy też jako „inne źródła”, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy oraz obowiązków płatnika w związku z zakwalifikowaniem świadczeń, przekazanych tym osobom do przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy. W związku z powyższym przedmiotem niniejszej interpretacji nie była kwestia dotycząca obowiązków płatnika ciążących na Wnioskodawcy w sytuacji zakwalifikowania wskazanych we wniosku świadczeń do innych źródeł przychodów niż pozarolnicza działalność gospodarcza.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ww. ustawy, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 20 ust. 3 i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W treści art. 10 ust. 1 pkt 3 i 9 ww. ustawy, ustawodawca jako źródła przychodów wskazał pozarolniczą działalność gospodarczą oraz inne źródła.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ww. ustawy, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (pozarolniczej działalności gospodarczej), uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Zgodnie z art. 5a pkt 6 ww. ustawy, działalność gospodarcza albo pozarolnicza działalność gospodarcza oznacza działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

-prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

W myśl art. 20 ust. 1 ww ustawy, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Mając na względzie cyt. wyżej przepisy stwierdzić należy, że ustawodawca nie wymaga, aby przychodem z działalności gospodarczej były tylko wymienione w art. 14 ust. 1 i 2 ww. ustawy pożytki, które są wprost wynikiem realizacji celu działalności gospodarczej osoby fizycznej. Co do zasady, wszelkie świadczenia majątkowe, otrzymane przez podatnika, mogą być uznane za przychód osoby fizycznej, zwłaszcza że listę pożytków, które nie mogą być zaliczone do przychodów uzyskiwanych z tytułu ww. działalności, stanowiącą katalog zamknięty, zawarto w art. 14 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tym samym, każde przysporzenie majątkowe, uzyskane w związku z prowadzoną pozarolniczą działalnością gospodarczą, stanowi przychód z tej działalności, o ile ustawa nie wyłącza go z tej kategorii. Przychody z prowadzonej działalności gospodarczej podlegają opodatkowaniu wg określonej w art. 27 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych skali podatkowej (tzw. zasady ogólne) lub wg 19% stawki liniowej (tzw. podatek liniowy), bądź w formach zryczałtowanych określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne.

Zatem także świadczenia, o których mowa we wniosku, jeżeli mają związek z prowadzoną przez podatnika pozarolniczą działalnością gospodarczą, stanowią, co do zasady, podlegający opodatkowaniu przychód z tej działalności, o ile ustawa wprost nie wyłącza go z kategorii przychodów lub nie zwalnia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Na podstawie art. 30 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy, od przychodów z tytułu wygranych w konkursach, grach i zakładach wzajemnych lub nagród związanych ze sprzedażą premiową, uzyskanych w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego, z zastrzeżeniem art. 21 ust. 1 pkt 6, 6a i 68, pobiera się zryczałtowany podatek dochodowy w wysokości 10% wygranej lub nagrody.

Zgodnie z art. 30 ust. 1 pkt 4b ww. ustawy (wprowadzonym ustawą z dnia 29 sierpnia 2014 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2014 r., poz. 1328)), od dochodów (przychodów) pobiera się zryczałtowany podatek dochodowy z tytułu świadczeń otrzymanych od banków, spółdzielczych kas oszczędnościowo-kredytowych lub instytucji finansowych w rozumieniu odrębnych przepisów, w związku z promocjami oferowanymi przez te podmioty - w wysokości 19% świadczenia.

Ponadto należy wskazać, że obowiązujący od dnia 1 stycznia 2015 r. dodany do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przepis art. 30 ust. 1 pkt 4b nie wyklucza zastosowania zwolnienia podatkowego zawartego w art. 21 ust. 1 pkt 68 tej ustawy.

Zauważyć należy, że przepis powyższy jest przepisem szczególnym wobec przepisów określających zasady opodatkowania dochodów uzyskiwanych ze źródła przychodów jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Stosownie do treści art. 41 ust. 4 ww. ustawy, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, są obowiązane pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art. 29, art. 30 ust. 1 pkt 2, 4-5a, 13 i 14 oraz art. 30a ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 4d, 5 oraz 10.

W myśl art. 41 ust. 7 pkt 2 ww. ustawy, jeżeli przedmiotem świadczeń, o których mowa w art. 30 ust. 1 pkt 4 i 4b - nie są pieniądze, podatnik jest obowiązany wpłacić płatnikowi kwotę zaliczki lub należnego zryczałtowanego podatku przed udostępnieniem wygranej (nagrody) lub świadczenia. W myśl art. 42 ust. 1 ww. ustawy, płatnicy, o których mowa w art. 41, przekazują m.in. kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) – na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. (…)

Na mocy art. 42 ust. 1a ww. ustawy, w terminie do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 41, są obowiązani przesłać do urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby, roczne deklaracje, według ustalonego wzoru. Stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 68 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu nadanym ww. ustawą z dnia 29 października 2014 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw, wolna od podatku jest wartość wygranych w konkursach i grach organizowanych i emitowanych (ogłaszanych) przez środki masowego przekazu (prasa, radio i telewizja) oraz konkursach z dziedziny nauki, kultury, sztuki, dziennikarstwa i sportu, a także nagród związanych ze sprzedażą premiową towarów lub usług - jeżeli jednorazowa wartość tych wygranych lub nagród nie przekracza kwoty 760 zł; zwolnienie od podatku nagród związanych ze sprzedażą premiową towarów lub usług nie dotyczy nagród otrzymanych przez podatnika w związku z prowadzoną przez niego pozarolniczą działalnością gospodarczą, stanowiących przychód z tej działalności.

Aby jednak wartość nagród związanych ze sprzedażą premiową zwolniona była z podatku dochodowego, spełnione muszą być następujące warunki:

• nagroda związana być musi ze sprzedażą premiową towarów lub usług,
• jednorazowa wartość nagrody nie może przekroczyć kwoty 760 zł,
• sprzedaż premiowa nie dotyczy nagród otrzymanych przez osoby w związku z prowadzoną przez nie pozarolniczą działalnością gospodarczą.
  
  

Pomimo, że ustawodawca posłużył się w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych wyrażeniem „sprzedaż premiowa”, to jednak nie sformułował tego pojęcia w ustawie. Wskazaną wyżej ustawą zmieniającą doprecyzował jedynie, że sprzedaż premiowa dotyczy zarówno towarów, jak i usług.

Stosując wykładnię językową wyrażenia „sprzedaż premiowa” zauważyć należy, iż składa się ono z dwóch elementów, wymagających zdefiniowania, mianowicie terminu „sprzedaż” oraz „premiowa”.

Pojęcie umowy sprzedaży zostało zdefiniowane i uregulowane w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 121, z późn. zm.). I tak, treść art. 535 i następnych stanowi, że przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się zapłacić sprzedawcy cenę.

Sprzedaż jest zatem umową dwustronnie zobowiązującą, a skutkiem jej zawarcia jest zobowiązanie się sprzedawcy do przeniesienia własności rzeczy lub prawa na kupującego oraz zobowiązanie się kupującego do zapłacenia sprzedawcy umówionej ceny. Świadczenie jednej strony jest więc odpowiednikiem świadczenia drugiej strony. W takim ujęciu umowa sprzedaży ma charakter umowy wzajemnej. Świadczenia stron mają charakter ekwiwalentny, jednakże w znaczeniu subiektywnym. Z istoty swej umowa ma charakter odpłatny. Odpowiednikiem świadczenia sprzedawcy jest umówiona cena, a więc ustalona przez strony i wyrażona w pieniądzu wartość rzeczy lub prawa.

Za premię uznać należy nagrodę za coś, dodatkowe wynagrodzenie za wykonanie czegoś – internetowy Słownik języka polskiego (www.sjp.pwn.pl). Innymi słowy pojęcie to służy dla określenia świadczenia, które otrzymuje ktoś, kto zachował się w sposób określony przez przyznającego premię. Przymiotnik „premiowy” należy zatem rozumieć jako odnoszący się do powyżej zdefiniowanej premii.

Należy także zwrócić uwagę na przepis art. 353 § 1 ustawy Kodeks cywilny, który stanowi, że zobowiązanie polega na tym, że wierzyciel może żądać od dłużnika świadczenia, a dłużnik powinien świadczenie spełnić. Natomiast zgodnie z § 2 art. 353 Kodeksu cywilnego, świadczenie może polegać na działaniu albo na zaniechaniu.

Zatem strony umowy sprzedaży mogą wzbogacić treść łączącego je stosunku w granicach swobody kontraktowania, tzn. mogą wprowadzić do niego określone postanowienia, których treść lub cel nie sprzeciwiają się właściwości (naturze) sprzedaży, ustawie lub zasadom współżycia społecznego. Do tego rodzaju postanowień należy zobowiązanie sprzedawcy do spełnienia dodatkowego świadczenia (nagrody) w przypadku zakupu przez kupującego określonego towaru. Postanowienia takie stanowią elementy dodatkowe, zastrzeżone w treści umowy przez strony.

W związku z powyższym, mając na uwadze powyższe ustalenia i powołane przepisy prawa, należy stwierdzić, iż „sprzedaż premiowa” jest umową sprzedaży, zawartą między sprzedawcą a kupującym, połączoną jednak z przyznaniem przez sprzedającego premii kupującemu. Na skutek zawarcia tej umowy po stronie sprzedawcy powstaje obowiązek przeniesienia na kupującego własności rzeczy i wydania mu rzeczy, jak również wydania (przekazania) kupującemu premii, w związku z dokonanym przez niego zakupem, której wartość nie jest objęta ceną kupowanego towaru. Otrzymanie premii jest gwarantowane, albowiem przyznawane jest przez sprzedawcę kupującemu w zamian za to, że ten dokonał zakupu określonego towaru lub usługi, na warunkach wskazanych przez sprzedającego (np. w określonej ilości, o określonej wartości, czy też określonego rodzaju towarów/usług). Po stronie kupującego powstaje obowiązek zapłaty ceny sprzedaży oraz uprawnienie do otrzymania premii.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego oraz jego uzupełnienia wynika, że Wnioskodawca w związku z prowadzoną działalnością, zamierza zorganizować w 2015 r. dla swoich klientów promocje, w ramach których będzie przekazywał im świadczenia, o których mowa w art. 30 ust. 1 pkt 4b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Promocje organizowane przez Wnioskodawcę będą oferowane m.in. osobom fizycznym prowadzącym działalność gospodarczą (przedsiębiorcom). Osoby te będą mogły skorzystać z ofert promocyjnych tylko w związku z zakupem innych usług od Wnioskodawcy skierowanych wyłącznie do przedsiębiorców, takich jak rachunek bankowy (konto biznes), karta debetowa lub kredytowa dołączona do rachunku przedsiębiorcy, kredyt zaciągnięty na potrzeby działalności gospodarczej itp. Świadczenia będące przedmiotem promocji przyjmują różną postać tj. świadczeń pieniężnych (kwota nagrody pieniężnej w wysokości 100 zł księgowana jest na rachunku rozliczeniowym Klienta), świadczeń rzeczowych, które mają różny charakter (wizytówki firmowe drukowane przez Bank z danymi Klienta - podmiotu gospodarczego, świadczenia rzeczowe np. portfele, vouchery do kina).

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, że w sytuacji skierowania przez Wnioskodawcę ofert promocyjnych do osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą, związanych z zakupem innych usług bankowych wartość otrzymanych świadczeń w postaci świadczenia pieniężnego (kwoty nagrody pieniężnej w wysokości 100 zł księgowanej na rachunku rozliczeniowym Klienta) oraz świadczenia rzeczowego, które ma charakter wizytówki firmowej drukowanej przez Bank z danymi Klienta (podmiotu gospodarczego) związanych z działalnością gospodarczą osób fizycznych je otrzymujących, to nagrody te – stosownie do art. 14 w związku z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – będą stanowiły przychód z prowadzonej działalności gospodarczej.

Osoba prowadząca działalność gospodarczą obowiązana będzie doliczyć wartość ww. nagrody do pozostałych przychodów uzyskiwanych z tej działalności i opodatkować według przyjętej przez siebie formy opodatkowania. Zatem na Wnioskodawcy nie będą ciążyć obowiązki płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych.

Nie sposób jednak uznać za nagrody związane z działalnością gospodarczą przyznawanych osobom fizycznym prowadzącym działalność gospodarczą świadczeń rzeczowych w postaci np. portfeli lub voucherów do kina. Osobisty charakter tych nagród wyklucza możliwość uznania ich za przysporzenie majątkowe generujące przychód z działalności gospodarczej. Tym samym nagrody w postaci np. portfeli lub voucherów do kina winny zostać zaliczone do innego niż działalność gospodarcza źródła przychodów, określonego w art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stanowisko Organu w tym zakresie potwierdza orzeczenie Naczelnego Sądu Administracyjnego zapadłe w niniejszej sprawie, z którego wynika m.in., że W ocenie Sądu, nie można zasadnie ocenić jako związane z działalnością gospodarczą otrzymanie świadczeń, które ze względu na istotne cechy oraz zindywidualizowane przeznaczenie są świadczeniami o charakterze osobistym, nie do wykorzystania w działalności gospodarczej i/lub nie do objęcia majątkiem działalności gospodarczej, które służą osobistym potrzebom podatnika, pozostającym bez związku z działalnością gospodarczą. Jeżeli bowiem podatnik, osoba fizyczna, otrzymuje świadczenie o wzmiankowanym osobistym charakterze i przeznaczeniu - przy okazji tylko określonych czynności gospodarczych - to nie jest to świadczenie otrzymane w związku z działalnością gospodarczą, mogące stanowić składnik majątku, na bazie którego działalność taka jest prowadzona.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy, w zakresie:

• ustalenia, czy świadczenia pieniężne (kwota nagrody pieniężnej w wysokości 100 zł księgowana na rachunku rozliczeniowym Klienta) oraz świadczenia rzeczowe, które ma charakter wizytówki firmowej drukowanej przez Bank z danymi Klienta (podmiotu gospodarczego) dokonywane w związku z promocją oferowaną przez Wnioskodawcę przekazane osobom fizycznym prowadzącym działalność gospodarczą należy zakwalifikować do źródła przychodów pozarolnicza działalność gospodarcza, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o pdof, czy też jako inne źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o pdof – jest prawidłowe,
• ustalenia, czy świadczenia rzeczowe np. portfele, vouchery do kina dokonywane w związku z promocją oferowaną przez Wnioskodawcę przekazane osobom fizycznym prowadzącym działalność gospodarczą należy zakwalifikować do źródła przychodów pozarolnicza działalność gospodarcza, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o pdof, czy też jako inne źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o pdof – jest nieprawidłowe,
• obowiązków płatnika ciążących na Wnioskodawcy w przypadku zakwalifikowania świadczeń przekazanych osobom fizycznym prowadzącym działalność gospodarczą, w związku z promocją oferowaną przez Wnioskodawcę, do przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej – jest prawidłowe.
  
  

Wskazać należy, że niniejszą interpretację oparto na przepisach prawa podatkowego obowiązujących w dacie wydania pierwotnej interpretacji, bowiem niniejsza interpretacja stanowi ponowne rozstrzygnięcie tej samej sprawy w wyniku prawomocnego orzeczenia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z 11 czerwca 2018 r., sygn. akt I SA/Gl 438/18 oraz Naczelnego Sądu Administracyjnego z 22 lutego 2018 r., sygn. akt II FSK 253/16.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1302 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.